Θέλω να γίνω μαμά

Ουφ, κάτι πάτησα και δημοσιεύτηκε. Πώς τα περάσατε με τους φίλους σας; Μια χαρά ο Βασιλάκης στο σχολείο! Εμείς του Αντρέα δεν του παίρνουμε λέξη για το σχολείο. Τον ρωτάω σήμερα το πρωί τι του είπε η δασκάλα του για το φυτό που πήγε (έπρεπε να πάρουν από ένα μικρό γλαστράκι για τη γωνία παρατήρησης της τάξης) και μου απαντά "τίποτα". Τον ρωτάω πού το έβαλαν και μου απαντά "πουθενά". Τον ρωτάω αν το πέταξαν και μου λέει "ναι". Σε άλλη φάση είδα ότι είχε φάει όλο το φρούτο του και χάρηκα πολύ, γιατί γενικώς δεν τρώει φρούτα τώρα τελευταία. Χτες το πρωί του ξαναέβαλα το ίδιο φρούτο, κι όταν με είδε που το έκοβα μου λέει "μπλιάχ, δε μ' α-έσει αυτό". Του λέω "καλά, αφού χτες το έφαγες όλο" και μου λέει "όχι, δεν το έφαγα, μου το έφαγε ο Κωνσταντίνος". Ρωτάει ο άντρας μου τη δασκάλα όταν τον πήγε σχολείο και του λέει ότι στην αρχή έριξε λίγο κάτω, και μετά του το τάισαν αυτές το φρούτο και το έφαγε. Του Αντρέα, εννοείται, όχι του Κωνσταντίνου. Χτες που γύρισε τον ρώτησα τι έκαναν στο σχολείο και μου είπε "τίποτα, παίζαμε". Πινόκιο θα έπρεπε να τον λένε, όχι Αντρέα. Καλά, εδώ πέρα δεν έχουμε καλοκαίρι, έχουμε την κόλαση σε πακέτο... Η ζέστη τον περισσότερο καιρό είναι αφόρητη. Είναι και η υγρασία, και η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική... Βάσω ελπίζω ν' αρχίσει να κοιμάται και μέσα στη μέρα η Γεωργία γιατί είναι πολύ κουραστικό. Κι εμάς ο Αντρέας έτσι έκανε με την τουαλέτα, στην αρχή ούτε να τ' ακούσει, μετά καθόταν αλλά δεν έκανε τίποτα, και τελικά το σταματήσαμε γιατί δεν είχε νόημα. Εσύ της Ιωάννας της φοράς βρακάκι ή πάνα και απλά κάθεται για λίγο στην τουαλέτα; Αυτό πιστεύω δεν είναι καθόλου αποτελεσματικό, αυτό κάναμε κι εμείς με τον Αντρέα και δεν οδήγησε πουθενά. Τώρα ούτε που το αναφέρουμε πλέον το θέμα, το αφήνουμε για μετά. Πολλά φιλιά!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ κοιμήθηκα χάλιααα... Όλο το βράδι ξυπνούσα από μόνη μου, γκρρρ... Κατά τις πεντέμιση ξύπνησε η Γεωργία, εξήμιση την έβαλα στο καρότσι και την έπιασε λόξυγκας. Γκρίνιαζα στον άντρα μου να την πάρει αυτός, γιατί δεν ήθελε να θηλάσει ούτως ή άλλως, αλλά όοοοχι, ήθελε να κοιμηθεί. Λες κι εγώ δε θέλω. Πέφτει και κοιμάται δύο η ώρα, και θέλει να ξυπνάει οκτώ. Τέλος πάντων, κατά τις εφτά και κάτι σηκώθηκε και την έκανε βόλτα με το καρότσι κι ευτυχώς κοιμήθηκε... Κοιμήθηκα κι εγώ και μας ξύπνησε το ξυπνητήρι. Τώρα θέλει να πάει για ψώνια, ενώ εγώ έχω ένα σωρό δουλειές. Το σπίτι είναι μες στη βρώμα, αφού κάθε μέρα του λέω να κρατήσει το μωρό για να καθαρίσω, και πάντα μια δικαιολογία βρίσκει και πάντα μου λέει "έλα μωρέ, σφουγγάρισε αύριο", "έλα μωρέ ξεσκόνισε αύριο". Χτες του έλεγα πόσες δουλειές πρέπει να κάνω, και μου λέει "είναι ανάγκη να τις κάνεις όλες μαζί; Κάνε λίγες κάθε μέρα". Να του εξηγώ ότι αν κάθε μέρα που προσπαθώ να κάνω δουλειές μου λέει να τις κάνω αύριο, κάποια στιγμή θα μαζευτούν όλες μαζί. Ουφ, να δω πότε θα τα κάνω όλα αυτά, έχω ξεσκόνισμα, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, σίδερο, μαγείρεμα... Μάγδα δεν είναι τίποτα η ζημιά στον προφυλακτήρα! Πώς τα περάσατε με τους φίλους σας

Γεια σας κοριτσάκια! Ουφ, δεν μπορώ, δεν έχω δευτερόλεπτο ελεύθερο. Η Γεωργία δεν κοιμάται καθόλου μέσα στη μέρα... Κοιμάται ελάχιστα, και μετά ξυπνάει. Να και τώρα είχε αποκοιμηθεί, την κρατούσα πόση ώρα για να την πάρει καλά ο ύπνος, την έβαλα στο πορτ μπεμπέ, και σε πέντε λεπτά ξύπνησε. Τα μάτια ορθάνοιχτα... Γκρρρρρρρρρρρ................................. Φαντάζομαι στους δύο μήνες σιγά-σιγά θ' αρχίσει να κάθεται πιο πολύ μόνη της... Χριστίνα είναι πολύ κουραστικό για το μωρό και για τους γονείς να είναι συνέχεια σπίτι. Κι εμάς ο Αντρέας κάπως έτσι όπως τα λες, αλλά ευτυχώς όχι στο σχολείο. Εκεί είναι ευγενικός, όλο "ευχα-ιστώ, ο-ίστε, πα-ακαλώ", καθόλου επιθετικός, και ακολουθεί πλέον και το πρόγραμμα του σχολείου. Σπίτι είναι αρκετά αντιδραστικός και επιθετικός απέναντι στον μπαμπά του, όταν δε γίνεται το δικό του. Ευτυχώς τώρα είναι δύο μέρες ηρέμησε κάπως. Τον πιάσαμε με τρόπο και σταμάτησε κι αυτός τις επιθέσεις. Προσπαθούμε σιγά-σιγά να κόψουμε και τις πολλές ώρες στην τηλεόραση και τον υπολογιστή. Πάντως κι ο Αντρέας στην αρχή, όταν πρωτοπήγε σχολείο, δεν ακολουθούσε την ομάδα, σιγά-σιγά γίνεται αυτό. Για το θηλασμό και τη βιταμίνη D κάπου το είχα διαβάσει, δε μου ήταν τελείως άγνωστο, αλλά επειδή δεν έδινα στον Αντρέα, δεν το σκέφτηκα καν για τη Γεωργία. Ουφ, δε γράφω άλλα, κλαίει, γκρρρρρρρρρρρρρρ...................................

Κορίτσια, έβαλα φωτογραφίες στην ομάδα, αλλά βγήκαν λίγο... Χμ... ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ!!!

Α, ξέχασα να σας πω. Χτες μας είπε ο γιατρός ότι η Γεωργία επειδή θηλάζει πρέπει να παίρνει βιταμίνη D και μετά από λίγους μήνες και σίδηρο. Του είπα ότι ο Αντρέας δεν έπαιρνε και μου είπε ότι τώρα άρχισε να εφαρμόζεται αυτό. Καγκουράκι, εσύ που είσαι η πιο πρόσφατη στο θηλασμό, κάνεις το ίδιο;

Ουμφ, και καλά κοιμήθηκε τώρα... Φαντάζομαι όχι για περισσότερο από δέκα λεπτά. Μάγδα πολύ γέλιο η ατάκα του Βασιλάκη! Ωραία η έξοδός σας, μπράβο! Βάσω χτες ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα τον Αντρέα στο σχολείο. Μέχρι τώρα μόνο ο άντρας μου τον έπαιρνε. Τι τρώτε σήμερα; Εγώ λέω να κάνω κολοκυθάκια γεμιστά αβγολέμονο. Αν με αφήσει η κυρία, εννοείται... Χτες έκανα λαδένια, και μόλις τη δοκίμασε ο Αντρέας, μου κάνει "αυτό το ψωμί μου θυμίζει αυτό που φάγαμε στο μαγαζί πιτσών"!!!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ νυστάζω... Η μικρή ξύπνησε για κάποιο λόγο στις 3.20. Την άλλαξα, τη θήλασα, στις τέσσερις την έβαλα στο πορτ μπεμπέ, ξανακοιμήθηκε, και λέω, άντε, τώρα κατά τις οκτώ θα ξυπνήσει. Αμ δε! Έξι και είκοσι ουααααα... Την αλλάζω πάλι, τη θηλάζω, κατά τις εφτά τη βάζω στο πορτ μπεμπέ, την κουνάω λίγο, μισοκοιμάται, εφτά και είκοσι ξυπνάει ο Αντρέας... Με χίλια ζόρια να σηκωθεί ο άντρας μου να του κάνει γάλα. Το πίνει, πάλι δεν ήθελε να πάει σχολείο. Εκνευρίστηκα, του λέω ωραία, ξέχνα το σχολείο, δεν ξαναπάς. Μετά έλεγε ότι θέλει να πάει στο σαλόνι να καθίσει στη πολυθρόνα και να δει Πέπα. Του λέω "ξέχνα το, σήμερα η τηλεόραση κι ο υπολογιστής θα είναι κλειστά". Άρχισε τα κλάματα, αυτά που κάνει όταν δε γίνεται το δικό του. Σε κάποια φάση ζήτησε ένα παιχνίδι, του λέω θες να το πάρεις μαζί σου στο Μανιταρούλη; Και μου λέει ναι. Ό,τι να 'ναι όμως... Εν τω μεταξύ, όταν ξύπνησε, μου έλεγε ότι θέλει να δει αυτό. "Ποιο είναι το αυτό;" "Που έπεσε η Πέππα από το βουνό και χτύπησε το κεφάλι της". Του λέω "Αντρέα μου, όνειρο έβλεπες, αυτό είναι μέσα στο κεφαλάκι σου". "Όχι, δεν είναι μέσα στο κεφαλάκι μου, ούτε στο κεφαλάκι της μαμάς, ούτε στο κεφαλάκι του μπαμπά"... Τελικά, παρ' όλο που σε κάποια φάση ζήτησε να τον πάω εγώ στο σχολείο και του είπα ότι δεν μπορώ, πήγε κανονικά με τον μπαμπά του. Μετά κράτησε ο άντρας μου τη μικρή να κοιμηθώ, αλλά δεν έκλεισα μάτι. Τα νεύρα μουυυυυυυυυ........... Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορώ να πιω καφέ. Χτες ζαλιζόμουν φοβερά... Σήμερα χειρότερα θα είμαι... Χτες το απόγευμα πήγαμε παιδίατρο. Η μικρή πήγε 4800!!! Έβαλε 730 γραμμάρια μέσα σε τρεις βδομάδες. Από ύψος 56 εκατοστά. Ο γιατρός μας είπε ότι είναι σούπερ η ανάπτυξή της, τόσο από άποψη βάρους και ύψους, όσο και επικοινωνιακά. Ενθουσιάστηκε που του είπαμε ότι λέει "αγού", και την είδε γενικώς ότι χαμογελάει, κοιτάζει τα πάντα, κ.λπ. Για τις βλέννες στα κακά μας είπε ότι δεν είναι κάτι ανησυχητικό, κι αφού θηλάζει απλά συνεχίζουμε το θηλασμό. Άκουσε και το στήθος του Αντρέα που βήχει και μας είπε ότι πάει να του περάσει τώρα και να συνεχίσουμε τις εισπνοές για λίγες μέρες ακόμα. Μετά περάσαμε από ένα ανθοπωλείο, και πήρε ο Αντρέας ένα φυτό για το σχολείο, γιατί μας είπαν ότι πρέπει να πάρει ένα γλαστράκι με κάποιο λουλούδι ή φυτό για τη γωνία παρατήρησης της τάξης. Πήρε κι ο άντρας μου ένα λουλούδι για τη βεράντα, και η ανθοπώλις έδωσε στον Αντρέα ένα τριαντάφυλλο, το οποίο το προσέφερε μετά σ' εμένα! Μόλις πήγαμε σπίτι, πάω να το βάλω στο νερό και μου λέει ο Αντρέας "ναι, να το βάλουμε στο νερό για να μεγαλώσει". Το βάζω εγώ στο νερό και μετά από ένα δευτερόλεπτο μου λέει "μα γιατί δε μεγαλώνει;"! Σήμερα το πρωί τον ρώτησα αν θα δώσει το τριαντάφυλλο στη δασκάλα του και μου είπε ναι. Του το δίνω, κι όπως το κρατούσε, λέει "σου έχω μία έκπηξη"! Και τελικά το ξανάδωσε σ' εμένα! Μάγδα τελικά τι έγινε με το Βασιλάκη; Όλα καλά με την επιστροφή στο σχολείο; Φαντάζομαι ναι! Απαπαπαπα, σπίτι δεν αντέχω με τίποτα. Αφού σκέφτομαι να πάω στο σχολείο και να του πω ότι θέλω να δουλέψω εθελοντικά! Εμένα ο αυχένας μου προκαλεί ζαλάδες. Δεν έχω αυχενικό, αλλά αν ταλαιπωρηθώ κι είμαι κουρασμένη, και κυρίως, αν κάθομαι και δεν ακουμπάει το κεφάλι, επηρεάζεται. Ψάξε το πάντως, μην το αφήνεις. Βλέπω είμαστε πολλές οι Παπακωνσταντινομανείς σ' αυτό το ποστάκι!!!!! ΒΑΣΙΛΗ, ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ Σ΄ ΑΚΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Εμάς εδώ ακόμα ζέστη έχει, αν και έχει δροσίσει κάπως. Δηλαδή, μέσα στο σπίτι δε ζεσταινόμαστε. Πριν καθόμασταν και γινόμασταν μούσκεμα. Τώρα μια χαρά. Χτες μετά τον παιδίατρο ήρθαν για λίγο οι γονείς μου, και λέει ο πατέρας μου "πωπω, τι ζέστη είναι αυτή;, Δεν αντέχω, πάω να καθίσω κάτω απ' τον ανεμιστήρα". Του λέω "μα δεν κάνει πολλή ζέστη σήμερα, δρόσισε, εμείς δε ζεσταθήκαμε καθόλου όλη μέρα" και μου κάνει "μα τι λες τώρα, είναι αφόρητη η ζέστη, κάθισα ένα λεπτό εκεί (δίπλα απ' το ανοιχτό παράθυρο) και ίδρωσα και ήρθε τώρα κάτω απ' τον ανεμιστήρα". Μονίμως με τη γκρίνια. Πάντως 12 μήνες καλοκαίρι με τίποτα, αν και, εμάς εδώ, έχει χαλαρά οκτώ μήνες το χρόνο... Χαχα, Μάγδα μπες στο "Ορθόδοξος Συναξαριστής" ή κάπως έτσι, έχει όλους τους πολιούχους! Να μην αφήνεις πανηγύρι για πανηγύρι! Συμφωνώ κι εγώ για την εξυπνάδα. Πάντως, όταν λένε ότι τα ήσυχα παιδιά δεν είναι τόσο έξυπνα, μάλλον εννοούν τα παιδιά που κάθονται και χαζεύουν. Π.χ., ο Αντρέας κάθεται και για λίγο ήσυχος, και παίζει με τα παιχνίδια του, βάζοντάς τα να μιλάνε μεταξύ τους, πλάθοντας ιστορίες, κ.λπ. Άλλο αυτό, κι άλλο να κάθεται ένα παιδί και να χαζεύει με τις ώρες χαζοπρογράμματα στην τηλεόραση, π.χ. τελεμάρκετινγκ (η ξαδέλφη μου). Κλείνω για λίγο, κοιμήθηκε μόνο για να φάω πρωινό και να γράψω αυτά, και τώρα χτυπιέται. Γκρρρρρρρρρρρρρρρρ..................................

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά. Ο Αντρέας ξύπνησε το πρωί και δεν ήθελε να πάει στο σχολείο. Δεν αγαπούσε τα παιδάκια, δεν είναι φίλοι του, δεν αγαπούσε τη δασκάλα, "έκλεισε ο Μανιτα-ούλης και έφυγαν τα παιδάκια", κ.λπ. Πάει ο άντρας μου να τον ντύσει, έκλαιγε, και τελικά ήρθε στο σαλόνι και κρύφτηκε κάτω απ' το τραπεζάκι. Στο τέλος, ήρθε στο δωμάτιο, τον ρωτάω αν θέλει να τον πάω εγώ στο σχολείο, και μου λέει ναι. Τον ντύνει ο άντρας μου, ντύνομαι κι εγώ, με το που κατεβαίνουμε κάτω στο αυτοκίνητο, τον ρωτάω αν αγαπάει τους φίλους του στο σχολείο και μου λέει ναι. Τον ρωτάω αν αγαπάει τη δασκάλα, πάλι ναι. Γιατί δεν ήθελε να τον πάει ο μπαμπάς στο σχολείο, ήθελε. Ό,τι να 'ναι. Πηγαίνουμε στο σχολείο, εκείνη την ώρα έπαιζαν έξω τα παιδάκια, και κατευθείαν με άφησε και χάθηκε στα βάθη της αυλής. Ό,τι να 'ναι... Μετά πετάχτηκα και στο σχολείο που είναι εκεί κοντά για να πάρω μια βεβαίωση. Είδα και το διευθυντή, μου ευχήθηκε για το μωρό, γενικώς το σχολείο μου άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις. Τώρα μόλις με πήρε ο διευθυντής και μου είπε ότι έγιναν οι κατανομές μαθημάτων και μου έδωσαν δύο τμήματα ιστορίας Α' λυκείου και δέκα ώρες διδασκαλία ελληνικών σε αλλόγλωσσους. Είναι λίγο τουρισμός, αλλά μου έδωσαν τις ώρες για τους αλλόγλωσσους γιατί μπορεί να χρειαστεί να φύγω για λίγο, να πεταχτώ στο σπίτι να θηλάσω το μωρό, κ.π. Δυστυχώς, όμως, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάω και σε άλλο σχολείο, εντός Λάρνακας, βέβαια, γιατί έγιναν κάποιες μεταθέσεις, και ο εκπαιδευτικός με τα λιγότερα χρόνια υπηρεσίας στο σχολείο (εγώ δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση) σπάει και πάει και σε άλλο σχολείο. Δεν είναι τίποτα σίγουρο ακόμα, γιατί είναι όλα ρευστά, αφού ακόμα γίνονται μεταθέσεις, αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Απλά μου αρέσει να είμαι σε ένα σχολείο, αλλά δεν πειράζει. Το μόνο που εύχομαι είναι να μην πάω στο σχολείο της παλιάς μου διευθύντριας. Τώρα μάλλον Δευτέρα θα ξέρουμε πού θα πάω τελικά. Καγκουράκι περαστικά εύχομαι! Τι έγινε με το Νικόλα, πώς του φάνηκε το σχολείο; Ανθή ΖΗΛΕΥΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ο Παπακωνσταντίνου είναι η λατρεία μου! Ειδικά στο Λύκειο είχα ψύχωση με τον Παπακωνσταντίνου. Άκουγα ΜΟΝΟ Παπακωνσταντίνου! Τώρα είμαι σε μια ομάδα στο φέισμπουκ αφιερωμένη σ' αυτόν, και σήμερα βάζουν όλο βιντεάκια απ' τη χτεσινή συναυλία. Κι εγώ ξέρω ότι η ζωηράδα δείχνει εξυπνάδα, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό ισχύει και για την επιθετικότητα. Ουφ, ελπίζω να ηρεμήσει σιγά-σιγά. Βασικά, δεν είναι επιθετικός γενικώς, μόνο απέναντι στον μπαμπά του και τον παππού, και μόνο όταν δε γίνεται το δικό του. Ποτέ δεν έχει επιτεθεί σε άλλα παιδάκια, κι ελπίζω να μη γίνει κάτι τέτοιο... Άσε, αυτό το σπίτι-παιδιά-δουλειές δε μου πάει καθόλου. Αφού τώρα που με πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής, μου λέει "αν βαρεθείς καμιά μέρα το Μάκη, πέρνα από δω να πιούμε κανένα καφέ"! Με έχουν μάθει όλοι, χιχι! Ο αδελφός μου έκανε κι αυτός μυωπία μετά από λίγα χρόνια, δεν έμεινε με το παράπονο, χιχι! Σας φιλώ όλες (όσες μείναμε δηλαδή)!

Να 'μαι πάλι! Οι άντρες πήγαν παιδότοπο, κι η Γεωργία είναι στο ριλάξ και χαμογελάει πλατιά! Είμαι σίγουρη, όμως, ότι δε θ' αργήσει ν' αρχίσει τις γκρίνιες και τα κλάματα, γκρρρ... Που λέτε, πήγα πριν και γράφτηκα για μαθήματα Ρωσικών στα Κρατικά Ινστιτούτα. Είναι πολύ καλά, και τζάμπα για μένα που είμαι εκπαιδευτικός! Να δω τι θα πρωτοπρολαβαίνω φέτος! Μάγδα ο Βασίλης είναι το αντίθετο του Αντρέα! Εμάς μόνο αγγελούδι δεν είναι! Από την άλλη, ήταν ενθουσιασμένος που θα πήγαινε σχολείο! Σπίτι βαριέται, πόσες ώρες μόνος του ο κακομοίρης; Θέλει παρεούλα από άλλα παιδάκια. Εμάς δεν είναι ιδιαίτερα ζηλιάρης ευτυχώς! Για το πάρτι, προτείνω στο σπίτι. Έχει πιο πολλή δουλειά, αλλά νομίζω το χαίρεσαι πιο πολύ, παρά στον παιδότοπο. Ειδικά εσύ που έχεις χώρο, μια χαρά θα είναι. Τα μουσεία είναι τέλεια ιδέα για δραστηριότητα. Ο Αντρέας, όμως, είναι μικρός ακόμα. Σε κανένα χρόνο νομίζω θα μπορεί να καταλάβει και να τα ευχαριστηθεί. Κι εγώ είχα πλατυποδία, και φορούσα ειδικά παπούτσια για κάποια χρόνια, και μετά ειδικούς πάτους στα παπούτσια, και μου πέρασε τελείως. Ανθή περαστικά στον Πανούλη. Ο αδελφός μου είχε πέσει απ' το ποδήλατο όταν πήγαινε στο δημοτικό, κι έσπασε τα μπροστινά του δόντια, τα οποία είχε προλάβει να αλλάξει, οπότε οι δύο πάνω κοπτήρες είναι μισοί αληθινοί-μισοί ψεύτικοι. Αυτό που έκανε η Αλεξάνδρα, μου θύμισε τον αδελφό μου όταν έπρεπε να φορέσω εγώ γυαλιά στη γ' δημοτικού. Όταν είπα ότι δε βλέπω καλά, και πριν με πάρουν στον οφθαλμίατρο, μου έκανε η μάνα μου έναν αυτοσχέδιο έλεγχο. Θυμάμαι έδειχνε τον καιρό στην τηλεόραση, και είχε ένα χάρτη της Κύπρου και με ρωτούσε τους αριθμούς από τις θερμοκρασίες, αν τους βλέπω, πόσο καθαρά, κ.λπ. Οπότε ο αδελφός μου ζήλεψε και έλεγε ότι κι αυτός δε βλέπει καλά. Η μάνα μου κατάλαβε (φαντάζομαι) ότι το έκανε από ζήλεια, αλλά τον ρώτησε κι αυτόν τι βλέπει στην οθόνη, κι αυτός της λέει "μια αγελάδα", ενώ στην οθόνη ακόμα έδειχνε την Κύπρο!!! Και καλά για να πει ότι δε βλέπει, κι ότι το "πρόβλημά" του είναι πιο σοβαρό απ' το δικό μου! Παπακωνσταντίνου;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Παπακωνσταντίνου;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ΒΑΣΙΛΗ, ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ Σ' ΑΚΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ζηλεύωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και μάλιστα, ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Ζηλεύω πιο πολύυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μάγδα και Ανθή, σοβαρά τώρα, σας αρέσουν τα αρχαία; Δεν περίμενα ότι θα υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να του ΑΡΕΣΟΥΝ τα αρχαία!!! Εγώ ήμουν πολύ καλή στα αρχαία στο σχολείο, αλλά τα έβλεπα ως εργαλείο, ποτέ ως κάτι που μου αρέσει στ' αλήθεια! Εγώ τρελαίνομαι για λογοτεχνία και ιστορία, μακάρι να μπορούσα να διδάσκω μόνο αυτά τα δύο. Στα σχολεία γίνεται πάντα συνεδρίαση για την κατανομή μαθημάτων σε κάθε ειδικότητα, και όλοι εκφράζουν τις προτιμήσεις τους. Στα μεγάλα σχολεία, όμως, είναι δύσκολο να ικανοποιηθούν όλοι... Βάσω όλο εκδρομές είστε! Κι εμείς λέμε αυτές τις μέρες να πάμε εκδρομή στον Καλοπαναγιώτη. Για να δούμε... Λίγα τα παιδάκια στο σχολείο της Ιωάννας! Σας αφήνω γιατί κλαίει και θρηνεί, γκρ.

Επανήλθα! Πήγα Δημοτική Βιβλιοθήκη, γύρισα, σφουγγάρισα, δίπλωσα ρούχα, έκανα λίγο σίδερο, θήλασα τη Γεωργία και τώρα την έχω στο ριλάξ. Ευχαριστημένη μου φαίνεται, αλλά δεν ξέρω για πόσο. Για πέντε λεπτά μάλλον.... Κατερίνα μια χαρά το παρτάκι σας! Για βάλε φωτογραφίες! Καλή επιτυχία με τα προεδριλίκια και το σύλλογο! Στο σχολείο οι εκπαιδευτικοί πηγαίνουν από 1η Σεπτέμβρη. Εγώ, βέβαια, επειδή είμαι ακόμα με άδεια, θα αρχίσω 3 Νοέμβρη (κλαψ. Το κλαψ επειδή δεν αρχίζω από τώρα ). Στο κρεβάτι μου κοιμάμαι, αλλά όταν θα πάει η Γεωργία στην κούνια, μάλλον θα μεταφερθώ κι εγώ για κάποιους μήνες στο παιδικό. Άντε ρε, στα γενέθλια του Δημήτρη θα κάνουμε τη βάφτιση; Ωχ, αυτό ήταν, διαμαρτύρεται... Γκρρρρ...

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, ο Αντρέας πήγε σχολείο πριν καμιά ώρα και η Γεωργία είναι στο ριλάξ και "μιλάει"! Πριν έλεγε "άγου" και μετά κάτι ακαταλαβίστικο. Λαρυγγικούς ήχους κάνει εννοείται, δε μιλάει. Χτες το απόγευμα πήγαμε στο πανηγύρι του αγίου Μάμα στο χωριό Τρούλλοι. Εννοείται ότι με το που πήγαμε ο Αντρέας έτρεχε από το ένα κιόσκι παιχνιδιών στο άλλο. Τελικά διάλεξε ένα αστυνομικό αυτοκίνητο που κινείται και παίζει μουσική, δηλαδή όχι ακριβώς μουσική, κάτι σειρήνες, πυροβολισμούς και έναν τύπο που λέει "don't move, you are under arrest". Ωραία πράγματα, γκρρρ... Ευτυχώς ο Αντρέας νομίζει ότι είναι πυροσβεστική! Προσκυνήσαμε στην εκκλησία, κάναμε κι άλλες βόλτες και τελικά καθίσαμε στην πλατεία να φάμε σουβλάκια. Ευτυχώς ο Αντρέας ήταν πάρα πολύ φρόνιμος, δηλαδή όχι ακριβώς φρόνιμος, αλλά επειδή είχε χώρο εκεί πέρα, έπαιζε με το αυτοκίνητο που αγόρασε, και δεν χρειαζόταν να τον κυνηγούμε. Στην πολλή ώρα, βέβαια, βαρέθηκε, και τον πήγε ο άντρας μου να δει κι άλλα παιχνίδια, αφού το επιθυμούσε διακαώς! Τελικά, ήθελε να αγοράσει κι άλλο παιχνίδι, ενώ είχαμε πει μόνο ένα, κι όταν δε δεχτήκαμε, άρχισε τις υστερίες. Έκλαιγε γοερά, ήθελε να πέφτει κάτω στο δρόμο, κ.λπ. Τον πήρε ο άντρας μου πάνω του, αυτός να χτυπιέται, να λέει "θέλω να τσαπλώσω κάτω", να κλαίει και να ουρλιάζει. Θέλαμε να πάμε και για λουκουμάδες και να προσκυνήσουμε και στη μικρή παλιά εκκλησία, αλλά αναγκαστήκαμε να φύγουμε... Μετά το βράδι που ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε, τον ρώτησα αν έπρεπε να κάνει τη φασαρία και μου είπε "όχι". Του λέω "δε θα ήταν καλύτερα αν δεν την έκανες;" και μου λέει "ναι". Καταλαβαίνει ότι είναι λάθος, αλλά το κάνει παρ' όλα αυτά... Εν τω μεταξύ, μας βγήκε πολύ φοβητσιάρης. Φοβάται το σκοτάδι και διάφορα που βλέπει στα παιδικά. Π.χ. φοβάται το μεγάλο τζετ που είναι ο κακός στους Μικρούς Αϊνστάιν, κι όποτε το δείχνει, απομακρύνεται από τον υπολογιστή μέχρι να φύγει! Από μένα πήρε, κι εγώ ήμουν (και είμαι) πολύ φοβητσιάρα. Σας αφήνω, γιατί κλαίει η μικρή, θα επανέλθω αργότερα για να σχολιάσω.

Γεια σας κοριτσάκια! Καλό μήνα και καλή χρονιά! Είμαι πολύ χαρούμενη, μ' αρέσει πολύ ο Σεπτέμβρης, είναι πάντα μια νέα αρχή! Ο Αντρέας πήγε στο σχολείο σήμερα, και δεν έβλεπε την ώρα. Σε κάποια φάση, μόλις ήπιε το γάλα του, μου λέει "θέλω να πάω στο Μανιτα-ούλη τώρα, π-ιν κλείσει κι άλλο"!!! Πριν λίγο πήρα τηλέφωνο στο σχολείο και μίλησα με μια βοηθό διευθύντρια. Συστήθηκα, κ.λπ., και με ρώτησε από μόνη της ποιες προτιμήσεις έχω για τα μαθήματα. Ήταν ευγενέστατη και εξυπηρετικότατη, και μου έφυγε ένα άγχος, γιατί δεν ήθελα να νομίσουν ότι πήρα με τσαμπουκά να διεκδικήσω, κ.λπ. Δεν ξέρω, βέβαια, αν θα καταφέρω να πάρω τα μαθήματα που θέλω, αλλά το σημαντικότερο είναι να μπορέσω να αποφύγω αυτά που δεν θέλω!!! Ανθή, δε θέλω αρχαία γιατί δεν ξέρω! Ιστορικό-Αρχαιολογικό τελείωσα, και έκανα μόνο δύο μαθήματα αρχαίων ελληνικών, κι αυτά πριν από σχεδόν δεκαπέντε χρόνια! Στο σχολείο ήμουν πολύ καλή στα αρχαία, αλλά μετά από τόσα χρόνια... tabula rasa! Μου φαίνεται κάπως πάντως που δεν πήγα σήμερα σχολείο... Μου ήρθε και μια καλή ιδέα για ένα άρθρο, για ένα ηλεκτρονικό περιοδικό που θα κάνουμε με κάποια άλλα παιδιά. Θα είναι περιοδικό μιας μητρόπολης, αλλά θα είναι επιστημονική επετηρίδα, όχι φυλλάδιο με διάφορα. Το θέμα του πρώτου τεύχους θα είναι η παιδεία, κι έσπαγα το κεφάλι μου τι άρθρο να γράψω. Πέρασα από χίλια μύρια κύμματα, αλλά σήμερα σαν να είδα φως! Ανθή, έντεκα μαθήματα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Καλά, πώς τα κατάφερε;;;;;;;;;;;;;; Και περιμένει ότι θα περάσει και τα έντεκα;;;;;;;;;;; Η Αλεξάνδρα βλέπω, ίδια ο Αντρέας! Κι εμάς κάπως έτσι μιλάει. Τώρα όταν του λέμε κάτι, το λέει πίσω, π.χ. Αντρέα είσαι βρώμικος, πρέπει ν' αλλάξεις, κι απαντά "εσύ είσαι βώμικος, εσύ πέπει ν' αλλάτσεις". Για το κόψιμο της πάνας δεν ξαναπροσπαθώ, μην τρελαθούμε κιόλας. Πολλά παιδιά στην ηλικία του δεν την έχουν κόψει. Και το κοριτσάκι στην εκκλησία που έδιωχνε χτες ο Αντρέας, που είναι και λίγο μεγαλύτερο, με τις πάνες είναι ακόμα. Και συνέχεια βλέπω παιδιά συνομήλικα του Αντρέα με πάνα. Σας αφήνω, γιατί κλαίει η μικρή. Ελπίζω τώρα που φθινοπώριασε (λέμε τώρα, 50 βαθμούς έχει εδώ πέρα), να μαζευτούμε και να τα λέμε πιο τακτικά.

Γεια σας κοριτσούδια! Τι κάνετε; Παρακολουθούσα την κίνηση (κίνηση, λέμε τώρα) στο καφενεδάκι, αλλά δεν έβρισκα χρόνο να γράψω, γιατί την πιο πολλή ώρα κρατάω τη Γεωργία αγκαλιά ή κάνω δουλειές. Που λέτε, την Πέμπτη ένιωθα λίγο αδιάθετη, με πονούσαν τα έντερά μου, πίστευα ότι αρχίζει γαστρεντερίτιδα. Έβαζα, λοιπόν, μάσκα όποτε έπιανα τη Γεωργία (συνέχεια δηλαδή) και πήγα να πεθάνω. Μάσκα+καύσωνας= αρρωσταίνεις ακόμα κι αν δεν είσαι άρρωστος. Τέλος πάντων, ευτυχώς δεν είχα τίποτα, έτσι την ξεφορτώθηκα όσο πιο γρήγορα γινόταν! Την Παρασκευή το απόγευμα πήγαμε στην παλιά μου ενορία που γιόρταζε και προσκυνήσαμε. Απ' έξω είχε ένα κιόσκι με παιχνίδια κι ο Αντρέας έκανε μισή ώρα να διαλέξει παιχνίδι. Τελικά πήρε ένα αεροπλάνο που παίζει μουσική! Μετά πήγα εγώ με τα παιδιά στους γονείς μου και καθίσαμε λίγο. Χτες δεν κάναμε τίποτα το ιδιαίτερο. Σήμερα πήγαμε το πρωί πρώτη φορά οικογενειακώς εκκλησία. Πήγαμε στο "νηπιαγωγείο", ο Αντρέας τρελάθηκε στο παιχνίδι με τους φίλους του, και τα έβαλε με ένα κοριτσάκι της ηλικίας του. Της έλεγε όλη την ώρα ότι είναι για αγόρια κι όχι για κορίτσια, και της έλεγε να φύγει, ότι είναι άτακτη, να πάει τιμωρία, και τέτοια. Η μικρή τον έγραφε, οι υπόλοιποι είχαμε πεθάνει στα γέλια. Τη Γεωργία τη βάλαμε στον τελευταίο πάγκο, με το πορτ μπεμπέ γυρισμένο προς τα μέσα για να μην τη χτυπάει ο ανεμιστήρας και κοιμόταν όοοολη την ώρα! Το μεσημέρι ήρθαν οι γονείς μου εδώ, γιατί πάααλι χάλασε ο (καινούριος) φούρνος της μάνας μου και φοβόταν να ψήσει το φαΐ λέει, γιατί έκανε έναν περίεργο θόρυβο, έτσι πήγε ο άντρας μου και το πήρε και το ψήσαμε εδώ. Το απόγευμα (νομίζαμε ότι) θα βγαίναμε με ένα ζευγάρι, φίλους του άντρα μου, που έχουν ένα αγοράκι 19 μηνών. Είναι αυτοί που είχαμε πάει στα γενέθλια του μικρού και σας έλεγα για την πίτσα και την έτοιμη τούρτα! Τέλος πάντων, κατά τις τρεις παρά μας πήραν τηλέφωνο για να έρθουν σπίτι μας τελικά, για να μας χαιρετήσουν για το μωρό. Ρώτησαν πού είναι το σπίτι γιατί δε θυμούνταν, και μας λένε "σε κανένα μισάωρο θα είμαστε εκεί"!!! Ντόινγκ!!! Μεσημεριάτικα και απροειδοποίητα!!! Το πάτωμα σπαρμένο με παιχνίδια, η κουζίνα γεμάτη άπλυτα, αφού μόλις είχαμε φάει, για να τους κεράσουμε τίποτα! Ευτυχώς το σπίτι ήταν καθαρό! Τσακ μπαμ συγύρισα κι έκανα ένα γρήγορο ξεσκόνισμα, ο άντρας μου πήγε και πήρε παγωτό κι η μάνα μου έπλυνε τα πιάτα. Τελικά ήρθαν, ο μικρός τους έχει γίνει ένας γλύκας, κι έπιασαν δουλειά με τον Αντρέα! Στην αρχή ο Αντρέας του έδινε συνέχεια τα παιχνίδια του και του έλεγε "ο-ίστε, παίτσε μ' αυτό", αλλά μετά δεν ξέρω πώς την είδε, άρχισε να του τα παίρνει όλα, και να τα κρύβει κάτω απ' τους καναπέδες κι αλλού. Μάλλον επειδή είχε νυστάξει, κι άρχισε τις ιδιοτροπίες. Μετά τον πήγε βόλτα ο άντρας μου και κοιμήθηκε. Εν τω μεταξύ, οι άλλοι πήγαν για μπάνιο, λέω στον άντρα μου να πάνε κι αυτοί, αφού ήταν ευκαιρία, όχι-όχι-όχι... Τα νεύρα μου... Τέλος πάντων, του λέω αύριο θα πάμε στο πανηγύρι του Αγίου Μάμα σ' ένα γειτονικό χωριό (γενικώς είμαστε για τα πανηγύρια, σας το έχω ξαναπεί), μεθαύριο θα τον πάει παιδότοπο, και την Τετάρτη για μπάνιο. Ελπίζω να το τηρήσει... Καγκουράκι περαστικά για το χαλάζιο. Όντως πολύ κουραστική η οδήγηση όταν είναι ο δρόμος γεμάτος εμπόδια. Κι εγώ έχω πήξει στο σίδερο. Κάθε μέρα κι ένα πλυντήριο. Εμείς ακόμα κοιμόμαστε όλοι μαζί στο κρεβάτι μας. Δηλαδή η Γεωργία στο πορτ μπεμπέ της. Ο λόγος είναι ότι στο κρεβάτι του ξεσκεπάζεται και κρυώνει απ' το κλιματιστικό, ενώ επίσης, έτσι ανάβουμε μόνο ένα κλιματιστικό. Όταν θα πάει η Γεωργία στην κούνια, μάλλον θα κοιμάμαι εγώ στην κουκέτα, οπότε δεν τον βλέπω τον Αντρέα να κοιμάται στο κρεβάτι του... Βέβαια, υπάρχει και η επιλογή να κοιμάται ο Αντρέας κάτω κι εγώ πάνω, αλλά δεν τρελαίνομαι στην ιδέα! Ναι, θα είμαι σε πρωινό σχολείο φέτος, είπα να αλλάξω λίγο, γιατί εσπερινό-εσπερινό, παρατράβηξε τόσα χρόνια. Είναι πολύ κοντά στο σπίτι μου το καινούριο σχολείο. Δεν ξέρω τι μάθημα θα κάνω, γίνεται συνεδρίαση όπου κατανέμονται τα μαθήματα, αλλά λογικά δε θα είμαι παρούσα, οπότε βλέπω να παίρνω όλη τη σαβούρα. Θα πάρω αύριο τηλέφωνο τον συντονιστή των φιλολόγων να τον ρωτήσω αν μπορώ να παρευρεθώ ή τουλάχιστον να του πω μια-δυο προτιμήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ΔΕ ΘΕΛΩ ΑΡΧΑΙΑ! Κι εγώ δεν ξεκουράζομαι τα μεσημέρια, γιατί αν κοιμάται ο Αντρέας δεν κοιμάται η Γεωργία και αντίστροφα, ενώ μπορεί να μην κοιμηθεί και κανένα απ' τα δύο. Λοιπόν, σας αφήνω, γιατί έχω τον Αντρέα δίπλα μου και με πρήζει ότι θέλει να δει "την Αϊστάιν στον υπολογιστική"...

Χαχαχα, Χριστίνα κι ο Αντρέας το λέει αυτό το "στον κόσμο". "Ο Σπύ-ος είναι ο καλύτε-ος φίλος στον κόσμο"! Είναι όντως ίδιοι! Περαστικά το Δημητράκη. Κι ο Αντρέας έκανε πάλι νερουλά κακά, όχι διάρροια, κάπως κρεμώδη. Ίσως κρύωσε λίγο η κοιλιά του στη θάλασσα, δεν ξέρω. Πάντως, ελάχιστη ώρα κάθισε μέσα, μου είπε ο άντρας μου, ήθελε να παίζει με την άμμο. Πήρε ο άντρας μου νερό με τις χούφτες και του έβαζε πάνω του! Πάλι προβιοτικό, για να δούμε, δε νομίζω να ξανακάνει. Βγήκαν και οι τοποθετήσεις στα σχολεία. Ευτυχώς με έβαλαν εκεί που ζήτησα. Έτσι, θα έχω και τον τέλειο διευθυντή, και θα είμαι στο κέντρο του κόσμου (), γιατί εκεί στην περιοχή είναι το κατάστημά μας, τα σπίτια του νονού μου και των θείων μου, οι τράπεζες που συνεργάζομαι, σε περίπτωση που θα χρειαστώ κάτι, και κυρίως, το σχολείο του Αντρέα! Μια χαρά όλα! Στη θέση μου στο Εσπερινό πήγε ένας φίλος μας από Ελλάδα. Θα τα παίξει ο άνθρωπος εκεί πέρα!

Επιστρέφουν απ' το μπάνιο. Προηγουμένως με είχε πάρει ο άντρας μου τηλέφωνο και μου είπε ότι ο Αντρέας βρήκε κάτι παιδάκια και παίζουν. Όταν επέστρεψαν, ρωτάω τον Αντρέα αν βρήκε παιδάκια για να παίξουν και μου απαντά "ναι, τον Κωνσταντίνο και την Άννα, που παίτσαμε μαζί". Μετά πάει να μου πει ο άντρας μου για τα παιδάκια αυτά και του λέω "άσε, άσε, ξέρω, μου τα είπε ο Αντρέας, ο Κωνσταντίνος και η Άννα ήταν". "Λάθος κάνεις" μου απαντά ο άντρας μου "η Άννα δεν ήταν Άννα, ήταν αγόρι, αλλά είχε κοτσίδα, κι ο Αντρέας νόμιζε ότι ήταν κορίτσι"! Σε κάποια φάση είπε "πάω να παίτσω με το κο-ιτσάκι" και του λέει το παιδάκι "όχι, αγοράκι είμαι"! Αφήστε, έπαιζε πριν με την κιθάρα η οποία έχει και μικρόφωνο. Τραγουδάει απ' το μικρόφωνο το "Φεγγαράκι μου λαμπρό" και μετά λέει "κι εσύ Ντόμας" (ο (ν)τόμας είναι ο Τόμας το τρενάκι που του έφερε η Γεωργία και δεν τον αποχωρίζεται ποτέ!), βάζει το μικρόφωνο στο στόμα του Τόμας, και συνεχίζει να τραγουδάει αυτός!

Γεια σας κοριτσάκια, τι κάνετε; Εμείς καλά! Χτες το απόγευμα πήγαμε για το σαραντισμό στην εκκλησία. Η Γεωργία ήταν όλη την ώρα ξύπνια και παρακολουθούσε τα πάντα. Δεν έκλαψε καθόλου, είχε ανοιχτές ματάρες και κοιτούσε γύρω-γύρω. Ακούστε φάση: πριν μια βδομάδα γέννησε η αρραβωνιστικιά του αδελφού μιας φίλης μου, κι έκανε κοριτσάκι. Την είχα ρωτήσει πώς θα την πούνε, και μου λέει "Νέλυα". Τη ρωτάω από πού βγαίνει και μου λέει "από πουθενά, αυτό είναι το όνομα, ήθελαν κάτι ασυνήθιστο και περίεργο, και η νύφη μου διάλεξε αυτό, αλλά θα έχουν πρόβλημα με τη βάφτιση, γιατί αποκλείεται να βρουν παπά να τους το βαφτίσει". Της λέω να δώσουν ένα χριστιανικό όνομα, απ' το οποίο να βγαίνει ως υποκοριστικό το Νέλυα. Τη ρώτησα τα ονόματα των πεθερικών, γιατί των γονιών της δεν προσφέρονται για τέτοιο υποκοριστικό. Την πεθερά δε θυμάμαι πώς τη λένε, αλλά τον πεθερό τον λένε Μιχάλη. Της λέω "ε, βγάλτε την Μιχαέλλα. Μιχαέλλα-Νέλλα-Νέλυα, ορίστε, στο έβγαλα κιόλας"! Για πλάκα όλα αυτά εννοείται. Χτες στην εκκλησία, βρήκαμε εκεί τη μάνα και τον αδελφό της με το νεογέννητο, για την ευχή της όγδοης μέρας. Όταν τους ρώτησε ο παπάς το όνομα του μωρού, λέω "ωχ, κάτσε να δούμε πώς θα αντιδράσει όταν θ' ακούσει το Νέλυα", οπότε ακούω τον αδελφό της φίλης μου να λέει "Μιχαηλίνα"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μετά πήγαμε στο πανηγύρι του αγίου Φανουρίου. Δεν το συζητάμε ότι ο Αντρέας σταματούσε σε όοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοολα τα κιόσκια με τα παιχνίδια, τα οποία ήθελε να βλέπει και να αγγίζει δέκα φορές το καθένα. Στην αρχή αγοράσαμε μια κιθάρα, μετά προσκυνήσαμε, καθίσαμε να φάμε λουκουμάδες, οπότε ο Αντρέας βαρέθηκε την κιθάρα και ζητούσε κάτι α-εοπλάνα. Εν τω μεταξύ ο άντρας μου είχε πάει να αγοράσει ένα σάντουιτς, κι εγώ θήλαζα τη Γεωργία, κι ο Αντρέας να τρέχει πάνω-κάτω και να μου λέει ότι θα πάει στα αεροπλάνα. Ευτυχώς δεν έβγαινε απ' τον περίβολο του ναού. Όταν, όμως, ήρθε ο άντρας μου, άρχισε να τρέχει και να βγαίνει έξω απ' τον περίβολο, εκεί που ήταν τα κιόσκια του πανηγυριού. Του φώναζε ο άντρας μου "ΑΝΤΡΕΑΑΑΑΑ", έτρεχε να τον πάρει, ο Αντρέας έκλαιγε σπαρακτικά και χτυπούσε τον άντρα μου στο κεφάλι, θέαμα γίναμε... Τελικά τον πήγα εγώ και ποιο ήταν το παιχνίδι που διάλεξε;;;; Ένα ροζ κοριτσίστικο κουκλόσπιτο! Του λέω "ρε, αυτό είναι κοριτσίστικο" "όχι, δεν είναι κο-ιτσίστικο". Μετά μου έλεγε ότι θέλει ν' αγοράσουμε το κο-ιτσίστικο!!! Τελικά του το αγοράσαμε, αφού ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου γι' αυτόν! Η Γεωργία όλη αυτή την ώρα ήταν ξύπνια και κοιτούσε! Της αρέσει φαίνεται ο θόρυβος και η πολυκοσμία! Είναι για τα πανηγύρια κι αυτή!!! Τώρα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ οι άντρες πήγαν στη θάλασσα, η Γεωργία κοιμάται, κι είπα να μπω να σας γράψω τώρα που βρήκα λίγο χρόνο. Σήμερα λέω να φτιάξω σουφλέ κολοκύθι που δεν έχω ξανακάνει και σνίτσελ. Μάγδα καλά να περνάτε!!! Σας φιλώ όλες!

Βάσω σε τι ωραία μέρη πήγατε! Στο Λατσί νομίζω είχα πάει μικρή, στον Άγιο Ραφαήλ ποτέ, και μου έχουν πει ότι είναι πανέμορφα. Κι εμείς όπου πάμε, κυνηγάμε παντού τον Αντρέα. Δεν μπορούμε να ευχαριστηθούμε ούτε φαγητό, ούτε καφέ, ούτε τίποτα. Κι εμένα μ' αρέσουν τα Χριστούγεννα, αλλά όχι για βαφτίσεις. Τελικά, όλα την περίοδο των Χριστουγέννων τα έχουμε κάνει: αρραβώνας 29/12, γάμος 26/12, και τώρα η βάπτιση της Γεωργίας 28/12! Μόνο η βάφτιση του Αντρέα μας ξέφυγε, και την κάναμε Απρίλη! Τις προάλλες τελικά πήραμε τον παιδίατρο και μας είπε ότι ο βήχας του Αντρέα είναι σίγουρα απ' το κλιματιστικό, το κλίμα γενικά, την υγρασία, τους ιδρώτες, κ.λπ. Συνεχίζουμε σιρόπι και εισπνοές, και όσο για τη θάλασσα, είπε ότι φυσικά του κάνει καλό. Αυτό τη Δευτέρα το απόγευμα. Χτες λέω στον άντρα μου, αντί να πάνε παιδότοπο το απόγευμα όπως σχεδίαζε, να πάνε για μπάνιο. "Δεν πάω θάλασσα, έχει πολλή ζέστη". Μα γι' αυτό πάμε στη θάλασσα, για να δροσιστούμε. Τέλος πάντων, τον πάει παιδότοπο και λέει ότι θα τον πάει θάλασσα σήμερα το πρωί. Σήμερα ξυπνάει η Γεωργία έξι παρά, κατά τις εφτά την κοίμισα και στο καπάκι ξυπνάει ο Αντρέας. Εγώ νύσταζα τρομερά και ζαλιζόμουν, και ξύπνησα τον άντρα μου για να ετοιμάσει γάλα του Αντρέα. Σηκώνεται, του φτιάχνει, κοιμάται λίγο, τελικά οκτώ παρά σηκώθηκε και μου κάνει "δεν πάμε θάλασσα σήμερα, δεν μπορώ, ξύπνησα απ' τις εφτά". Να του εξηγώ ότι είναι για την υγεία του μωρού "ναι, αλλά αν τον πάω θ' αρρωστήσω εγώ". Με τίποτα δε δέχτηκε να τον πάει. Εν τω μεταξύ, έχει κι αυτός έναν απαίσιο βήχα, χωρίς κανένα άλλο σύμπτωμα, οπότε είναι κι ο δικός του απ' το κλιματιστικό, αφού έχει και βρογχικά. Να του εξηγώ ότι θα βοηθήσει κι αυτόν η θάλασσα "ναι, ναι, καλά, θα πάμε αύριο". Αμάν πια, μόνο μια φορά έκανε το μωρό μπάνιο στη θάλασσα. Οκ, δε στερήθηκε τις εξόδους, αφού σχεδόν κάθε μέρα κάπου πάμε, είτε όλοι μαζί, είτε οι δυο τους, αλλά η θάλασσα είναι για την υγεία του, δεν το καταλαβαίνει;

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς σαραντίζουμε σήμερα! Θα πάμε το απόγευμα για την ευχή, και μετά στο πανηγύρι του αγίου Φανουρίου! Θα φτιάξω και φανουρόπιτα σε λίγο. Χριστίνα μπήκες και έκανες αισθητή την παρουσία σου! Ευχαριστώ για τις ευχές! Με αποενοχοποιείς λίγο για τα παιδικά που χαζεύει όλη μέρα ο Αντρέας. Η αλήθεια είναι ότι βλέπει μόνο παιδικά και όχι βλακείες και έχει μάθει πάρα πολλά, για τους πλανήτες, για τη βαρύτητα, για τη μουσική, ένα σωρό. Αλλά και πάλι, δε θέλω να είναι όλη μέρα μπροστά από μια οθόνη. Από Δευτέρα θα πάει σχολείο και θα ξεκολλήσει κάπως... Κι εγώ πιστεύω ότι μοιάζουν πολύ τα παιδιά μας. Κι ο Αντρέας είναι μέγας παραλαπίπας! Προχτές πήγαμε σε μια πιτσαρία, δεν το συζητάμε ότι δεν κάθισε δευτερόλεπτο, και μετά που φύγαμε λέει "δε θέλω να τσαναπάμε στο μαγαζί πιτσών"!!!!! Αυτό το "μαγαζί πιτσών" μόνος του το σκέφτηκε, δεν του το είπαμε εμείς! Άχου μωρέ ο Δημητράκης που ήθελε να έρθει μαζί σας... Δεν πειράζει, χρειάζεται να μείνετε και λίγο μόνοι σας. Ευτυχώς εμάς ο Αντρέας δεν είναι καθόλου κολλημένος πάνω σε κάποιον από μας. Να δούμε μεγαλώνοντας... Πωπω, αυτό με την περίοδο, χάλιααααα.... Την είχα πάθει κι εγώ μια φορά έτσι, είχα πάει τουαλέτα κι είχε πέσει η σερβιέτα κάτω και δεν είχα άλλη... Έβαλα χαρτιά και πήγα αμέσως σπίτι να βάλω σερβιέτα. Εγώ έχω και πλημμύρες, αφήστε... Έκανα λάικ στην ομάδα σου στο φέισμπουκ. Καγκουράκι καλό ταξίδι να έχετε. Αφού έχετε φορτηγάκι, μια χαρά! Η Γεωργία μεγαλώνει, έχει κάνει μπουτάρες και μαγουλάρες. Κοιμάται ελάχιστα μέσα στη μέρα, εκτός από κάποιες καλές μέρες που κοιμάται αρκετά. Το βράδι κοιμάται σερί, από τις δέκα-δέκα και μισή μέχρι τις έξι το πρωί. Άρχισε σιγά-σιγά να λέει και αγού!!!!!!! Όταν την κρατάμε και της λέμε αγού της αρέσει πάρα πολύ και σκάει κάτι τεράστια χαμόγελα! Κι εγώ δεν ήθελα βάφτιση χειμωνιάτικα, γι' αυτό επέμενα για Νοέμβριο, αλλά δυστυχώς δε γινόταν. Μέσα στην εκκλησία έχει θέρμανση, οπότε δε νομίζω να έχουμε πρόβλημα. Ελπίζω δηλαδή. Μακάρι να κάνει καλή μέρα... Ουφ... Δε μ' αρέσει να μένει το μωρό αβάφτιστο πολύ καιρό. Αφού πηγαίνουμε εκκλησία, είναι καλό να κοινωνεί κι αυτό. Θα τη βαφτίσει η κουμπάρα μου που μας πάντρεψε τελικά. Είναι αυτή που είχε πάθει η μάνα της εγκεφαλικό και βασανίζεται, και μ' αυτήν, και με τον πατέρα της... Αφήστε, μεγάλο δράμα. Για την πάνα έχετε δίκιο. Ο μόνος λόγος που του έβαλα βρακάκι, ήταν επειδή το ζήτησε ο ίδιος κι έδειχνε να του αρέσει κιόλας πολύ. Αλλά τον βλέπω ότι δεν είναι έτοιμος, οπότε δεν του το ξαναναφέρω καν... Πολλά φιλάκια κόρες!

Εμάς ευτυχώς ο Αντρέας δε ζηλεύει και πολύ! Συνέχεια τη χαϊδεύει, τη φιλάει στο κεφαλάκι και στις καλτσούλες και όποτε κλαίει η Γεωργία, ο Αντρέας τρέχει, την κουνάει και της λέει "έλα, έλα, σώπα, σώπα". Σε κάποια φάση της είπε "μην κλαις Γιωγία, έχεται ο Αντέας"! Σήμερα κάτι έπαιζε και τον άκουγα που της έλεγε "κοίτα Γιωγία" και της έδειχνε τα παιχνίδια του. Εκδηλώνει ζήλια όταν την κρατάμε και της κάνουμε γλύκες, οπότε έρχεται και ζητάει σημασία. Γενικώς, όμως, δε ζηλεύει ευτυχώς. Κι εμάς αρχίζει παιδικό τη Δευτέρα, γιατί στο σπίτι βαριέται ο κακομοίρης. Είχε πάει από το Μάιο, για δύο μήνες περίπου, και του είχε αρέσει πάρα πολύ, έκανε και φίλους, και όλο τους θυμάται! Ευτυχώς που το λύσατε με το όνομα! Το Ιόλη και το Ήβη μ' αρέσουν ως ονόματα. Καλά, το Νεφέλη ειδικά, πολυφορέθηκε τα τελευταία χρόνια! Το Δανάη όχι και τόσο νομίζω, και απ' όσο θυμάμαι, έχεις μεγάλη αδυναμία σ' αυτό το όνομα. Ό,τι και να διαλέξετε πάντως, θα το λατρέψετε, αφού θα είναι το όνομα του παιδιού σας!

Α, ξέχασα να σας πω! Αποφασίσαμε ημερομηνία για τη βάπτιση. Λέμε για 28 Δεκεμβρίου. Εγώ ήθελα να την κάνουμε 23 Νοεμβρίου, για να γιορτάσουμε μαζί και τα γενέθλια του Αντρέα, αλλά προέκυπταν διάφορα προβλήματα, όπως ότι, ο αδελφός μου θα αναγκαζόταν να έρθει από τη Φιλανδία Νοέμβριο και μετά πάλι το Δεκέμβριο για τα Χριστούγεννα και ότι είναι περίοδος νηστείας. Δεν ήθελα Δεκέμβριο, γιατί κάνει κρύο, και γιατί δε μου κάθεται η βάπτιση χριστουγεννιάτικα, αλλά απ' ό,τι φαίνεται, είναι το βολικότερο για όλους, ούτε και θέλω να το παρατραβήξω και να βαφτίσουμε το μωρό δέκα-δώδεκα μηνών. Την Τετάρτη που θα πάμε στην εκκλησία για το σαραντισμό, θα κλείσουμε την εκκλησία, και θ' αρχίσουμε να κοιτάμε για κέντρα για το τραπέζι!

Έλα βρε Βανεσσάκι, πού χάθηκες ρε ψυχή;;; Πόσο είναι τώρα η μικρούλα σου; Εγώ όπως βλέπεις, σαραντίζω σε δύο μέρες! Η Μάρθα καλά; Πρόβλημα αυτό με το όνομα. Καλά, μετά από τόοοοοοσα και τόσα που σας έχει κάνει η πεθερά, ο άντρας σου επιμένει να δώσετε το όνομά της στο παιδί σας; Κοίτα, το καλό είναι ότι το Ελπίδα είναι ωραίο όνομα από μόνο του, οπότε δεν είναι και τόσο φοβερό να πείτε τη μικρή σας Ελπίδα! Απ' την άλλη, αν σου θυμίζει όλα τα βασανιστήρια που σας έκανε η πεθερά, πες για το Δανάη, που απ' ό,τι θυμάμαι θα το δίνατε στο πρώτο παιδί, ότι και καλά είχατε κλείσει για Δανάη, ή κάπως έτσι. Εμείς πάντως, στο δεύτερο δώσαμε το όνομα της γιαγιάς του άντρα μου. Όχι ότι έχω πρόβλημα με την πεθερά, και το όνομά της ωραίο είναι (Αγγελική), αλλά ο άντρας μου ήθελε να τιμήσει τη γιαγιά του, που δεν άκουσε ποτέ το όνομά της, ενώ η μάνα του το άκουσε. Η πεθερά σου έχει ακούσει το όνομά της από άλλο παιδί; Γιατί αυτό είναι ένα εξτρά επιχείρημα. Εύχομαι τελικά να βρείτε μια λύση, χωρίς να σκοτωθείτε!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Πολλή κούραση σήμερα... Έχει αφόρητη ζέστη, δεν κοιμήθηκα και καλά, αφήστε και το άλλο... Το πρωί, κρατούσε ο άντρας μου τα παιδιά για να κοιμηθώ λίγο ακόμα. Σε κάποια φάση, ακούω ότι ο Αντρέας κατουρήθηκε, δηλαδή βγήκαν τα κάτουρα απ' την πάνα και γέμισε το πάτωμα. Ο άντρας μου ο ηλίθιος, αντί να τον βάλει στο μπάνιο, προσπαθούσε να τον καθαρίσει με βαμβάκια και νερά. Τέλος πάντων, του φώναζα να τον κάνει μπάνιο, όχι αυτός, τελικά του φώναξα να τον φέρει στο μπάνιο να τον πλύνω εγώ. Τον πλένω, του βάζω καθαρή πάνα, οπότε τον ρωτάω αν θέλει να του βάλω βρακάκι αντί για πάνα και να κάνει τσίσα στην τουαλέτα, κι αυτό μου απαντά "ναι, και να διαβάσουμε πα-αμύθι στην τουαλέτα, αυτό το τ-ίγωνο που έχει μούτκια". Το "τρίγωνο που έχει μούτρα" είναι ενας απ' τους Μικρούς Κύριους! Του βάζω ένα ωραίο βρακάκι και πηγαίνουμε στην τουαλέτα. Κάθισε αρκετή ώρα, διαβάσαμε δυο παραμυθάκια, κι όταν πήγαμε για το τρίτο ήθελε να φύγει. Δεν έκανε τίποτα, και μου είπε ότι τα κακά τον δυσκολεύουν. Πάμε λίγο στο σαλόνι, και λίγη ώρα μετά επιστρέφουμε στην τουαλέτα. Του βάλαμε το λάπτοπ εκεί για να βλέπει Μικρούς Αϊνστάιν, αλλά κάθισε πολύ λίγο. Δεν έκανε τίποτα, ούτε κι αυτή τη φορά. Μετά από λίγο, έκανε τσίσα στο βρακάκι. Εκεί να δείτε, λίμνη στο πάτωμα, να τρέχω να τον πλύνω, να καθαρίσω, ο άντρας μου έπαιζε σκάκι κι ήρθε με το ζόρι και φωνάζοντας, ενώ πήγε να τον σκουπίσει πριν τον φέρει στο μπάνιο για να μην τρέχουν τα κάτουρα κάτω, και λέρωσε και την πολυθρόνα... Του βάζω άλλο βρακάκι, λίγο μετά έκανε και κακά στο βρακάκι. Τέλος πάντων, δεν τον μαλλώσαμε, φοράει τρίτο βρακάκι και κάθεται στο σαλόνι να βλέπει Μικρούς Αϊνστάιν. Μέσα σε διάστημα δύο ωρών ή και περισσότερο, του είπα άπειρες φορές να πάμε τουαλέτα, και αρνούνταν. Δεν ήθελε ούτε να το ακούσει, αλλά ούτε και να βάλει πάνα. Δεν ξαναέκανε τσίσα ή κακά, αλλά ούτε τουαλέτα ήθελε να πάει. Του πρότεινα να του φέρω το γιογιό στο σαλόνι και να καθίσει εκεί, βλέποντας τα παιδικά που του αρέσουν, τίποτα. Τελικά, σε κάποια φάση τον πήρε ο άντρας μου να τον πάει στην τουαλέτα, και έκλαιγε, χτυπιόταν, φώναζε και δεν ήθελε να πάει. Έτσι, του βάλαμε πάλι πάνα... Νομίζω ότι τα κάνουμε όλα τελείως λάθος. Αλλά τι να κάναμε, αφού δεν ήθελε με τίποτα την τουαλέτα; Ουφ, όλα λάθος τα κάνω... Να σας ρωτήσω ρε κορίτσια, ο Αντρέας έχει ακόμα βήχα. Όχι πολύ, βήχει αραιά και πού, αλλά βήχει, τέλος πάντων. Πιστεύω ότι είναι απ' το κλιματιστικό, το οποίο βάζουμε μόνο το βράδι, γιατί κι ο άντρας μου κι εγώ βήχουμε. Να φανταστείτε, έχουμε το παράθυρο λίγο ανοιχτό, το ίδιο και την εσωτερική πόρτα του δωματίου, και δύο μπολάκια με νερό, αλλά πάλι, το δωμάτιο γίνεται πάγος. Χτες βράδι το βάλαμε στους 29 βαθμούς, γιατί κρυώναμε, κι ο άντρας μου ήθελε να το βάλει στους 30!!! Τόσο πολύ! Λέτε να πειράζει να πάει για μπάνιο στη θάλασσα; Εγώ πιστεύω ότι το μπάνιο θα τον βοηθήσει στα βρογχικά. Μάλλον θα πάρουμε και τον παιδίατρο να τον ρωτήσουμε. Καγκουράκι καλά να περνάτε τις τελευταίες μέρες των διακοπών σας! Ωραίες οι εκδηλώσεις σας! Κι ο Αντρέας θέλει μόνο εμένα για τον ύπνο. Ντύσιμο-μπάνιο τα έχει αναλάβει κυρίως ο άντρας μου ευτυχώς. Η τριλογία του Θέμελη, αυτή είναι. Δεν την έχω αρχίσει ακόμα, γιατί διάβαζα κάτι άλλα που δανείστηκα. Σας αφήνω γιατί γκρινιάζει η μικρή.

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς έχουμε ψοφήσει απ' τη ζέστη. Είναι αφόρητη. Μπορεί να έχει και 40 βαθμούς, και δε φυσάει καθόλου... Είναι απελπιστικό. Χτες βράδι πήγαμε στο θείο μου. Ευτυχώς κάθονταν έξω, οπότε δεν είχαμε θέμα για τη Γεωργία. Για να καταλάβετε, όμως, τι ζέστη κάνει, είχαν ανεμιστήρα, παρ' όλο που καθόμασταν έξω! Ο Αντρέας τρελάθηκε να παίζει με τις ξαδέλφες του, και κυρίως με τη μικρή που έχουν μόνο 4 μήνες διαφορά. Αυτή, όμως, μιλάει ελάχιστα, λέει μόνο λέξεις, κι αυτές όπως θέλει αυτή, ενώ ο Αντρέας την τρέλανε. Την έπρηξε, της μιλούσε συνέχεια. Σε κάποια φάση ήθελαν και οι δύο μια πλαστική μπάλα, οπότε την πήρε ο ξάδελφός μου, την άνοιξε στα δύο, και τους έδωσε από ένα μισό. Αυτοί ενθουσιάστηκαν, κι έπαιζαν με τα μισά. Κάποια στιγμή βάζει ο Αντρέας το μισό στο κεφάλι του και λέει "Έγινα πει-ατής! Βί-α τις άγκυ-ες! Θέλεις να γίνεις κι εσύ πει-ατίνα; Θέλεις; Θέλεις; Θέλεις να γίνεις κι εσύ πει-ατίνα; Θέλεις να γίνεις κι εσύ πει-ατίνα; Θέλεις; Θέλεις; Θέλεις; Θέλεις να γίνεις κι εσύ πει-ατίνα;" κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Καταλαβαίνετε! Την έπρηξε τη μικρή! Μάγδα να περνάτε καλά! Οι υπόλοιπες πού χαθήκατε; Σας φιλώ!

Α, καλέ, ξέχασα να σας γράψω την τελευταία ατάκα του Αντρέα. Κρατούσε ένα πλαστικό δακτυλίδι και λέει "θα το δώσω στον Κ-όνο (Κρόνο) να το φο-έσει που έχει πολλά δακτυλίδια"!!!!!!! Τον Κρόνο τον έμαθε απ' τους "Μικρούς Αϊνστάιν" που παρακολουθεί μανιωδώς τον τελευταίο καιρό.

Ουφ, κάτι πάτησα και δημοσιεύτηκε... Μάγδα, γιατί πήγες στο ΙΚΑ; Αρρώστησε κάποιος; Καλά, στο τσακ προλάβατε το καράβι! Από κούνημα σε καράβι, θυμάμαι το 2001 που είχαμε πάει μια πολύ μεγάλη εκπαιδευτική εκδρομή με τη σχολή μου. Είχαμε γυρίσει σχεδόν όλη την Ελλάδα, πήγαμε σε άπειρους αρχαιολογικούς χώρους και φτάσαμε μέχρι Δήλο. Μέναμε Μύκονο δηλαδή, και πήγαμε δύο φορές στη Δήλο με καραβάκι (πώς αλλιώς να πηγαίναμε; ). Τη μία απ' τις δύο φορές κουνούσε τρελά, μιλάμε όπως ήμασταν στο κατάστρωμα, έρχονταν τα κύματα και μας έκαναν μούσκεμα! Και μη φανταστείτε κανένα τεράστιο φέρρυ, ήταν ένα μικρό καραβάκι. Ο καπετάνιος εξέπεμψε SOS, και μια φίλη μου, με την οποία λίγο καιρό μετά συγκατοικήσαμε κιόλας, έπαθε σοκ, γιατί ήταν πάρα πολύ φοβητσιάρα, και πήρε τηλέφωνο σ' ένα μοναστήρι στο Άγιο Όρος για να προσευχηθούν για μας! Δεν το σήκωνε όμως κανείς, και άφησε μήνυμα στον τηλεφωνητή, τσιρίζοντας: "προσευχηθείτε, πνιγόμαστε!!!". Το ακούει μετά ένας μοναχός και λέει στον ηγούμενο "Γέροντα, ελάτε, κάποια πνίγεται"!!! Χαχα, πού το θυμήθηκα τώρα; Εννοείται τελικά φτάσαμε μια χαρά στη Μύκονο, και μόλις κατεβήκαμε απ' το καράβι, πήγαμε κατευθείαν σ' ένα εκκλησάκι του αγίου Νικολάου που ήταν στην προκυμαία κι ανάψαμε κερί! Όλοι όμως! Σε λίγο θα πάμε στο θείο μου που έχασε τη γυναίκα του. Θα είναι κι ο ξάδελφός μου εκεί που έχει δύο κόρες, εφτάμιση και δυόμιση χρονών, οπότε θα έχει παρέα ο Αντρέας. Σκέφτομαι λίγο για τη Γεωργία, δε θέλω να καθόμαστε μες στον κόσμο, οπότε θα καθίσουμε κάπου αλλού. Έτσι κι αλλιώς, είναι τεράστιο το σπίτι, οπότε όλο και κάπου θα χωθούμε! Σας φιλώ όλες! Τα λέμε!