Θέλω να γίνω μαμά

Γεια σου και καλώς όρισες! Δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι μας λες. Τι εννοείς "ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΥΠΕΡΧΙΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΚΑ"; Η μικρή δεν κάνει συχνά κακά; Δεν έχει κόψει τις πάνες; Βοήθησέ μας λίγο να καταλάβουμε!

Εύχομαι να ανέβει τελικά! Θα ξανακάνετε υπέρηχο φαντάζομαι, κι εκεί θα φανεί τι συμβαίνει.

Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις εγκυμοσύνης που η χοριακή δε διπλασιαζόταν στην αρχή και μετά προχώρησε κανονικά. Εύχομαι να πάνε όλα καλά.

Δεν το ανέβασες σε λάθος φόρουμ γλυκειά μου! Δε νομίζω ότι έχεις μείνει έγκυος, αλλά μ' αυτά τα πράγματα δεν παίζουμε! Υπάρχουν ζευγάρια που προσπαθούν χρόνια, που κάνουν εξωσωματικές, κ.λπ. και δεν προκύπτει εγκυμοσύνη, και σε άλλες περιπτώσεις μένει μια γυναίκα έγκυος για πλάκα. Εγώ πάντως είχα για πολλά χρόνια διακοπτόμενη επαφή, χωρίς να μείνω έγκυος. Ήμουν, όμως, παντρεμένη και μια εγκυμοσύνη σίγουρα δε θα ήταν η καταστροφή. Σου εύχομαι να μην είσαι έγκυος, αλλά να θυμάσαι ότι δεν παίζουν μ' αυτά τα πράγματα!

Γεια σας κοριτσάκια! (=Βάσω) Τι κάνετε; Εμείς τα γνωστά, κάτι αρρώστιες (μύξες, βήχας), σχολείο=σπάσιμο νεύρων και πολλή κούραση και νεύρα. Βάσω και η Γεωργία κάπως έτσι είναι, σπάνια κλαίει και είναι πολύ γλυκούλα. Έχει γίνει μια απόλαυση! Κάνει πάρα πολλά γελάκια, απλώνει χεράκια να την πάρουμε αγκαλίτσα, και πιάνει ό,τι μα ότι βρει μπροστά της (και το τρώει μετά, εννοείται), και κυρίως το τηλεκοντρόλ, με το οποίο έχει τρελό έρωτα! Το κυνηγα όπου κι αν το δει! Κάθεται μόνη της, αλλά όχι και πολυ καλά, και μόνο αν τη βάλουμε εμείς. Από μόνη της δεν μπορεί να γυρίσει να κάτσει, ούτε και σηκώνεται όπως ο Αντρέας σ' αυτήν την ηλικία. Καλά-καλά δε γυρίζει. Βαριέται βασικά, και τη δυσκολεύουν και τα ρούχα που φοράει, που είναι αρκετούτσικα, λόγω χειμώνα. Είναι πολύ φαγανούλα και τρώει ό, τι της δίνουμε, δηλαδή φρουτόκρεμα με φρέσκα φρούτα και δαμάσκηνο από βαζάκι (για τη δυσκοιλιότητα), σουπίτσα με καρότο-πατάτα-σέλινο και κοτόπουλο ή μοσχάρι και βρώμη ή βρεφικό μούσλι βιολογικά, που τα φτιάχνουμε με μισό δικό μου γάλα και μισό νερό. Ευτυχώς έβαλε κιλά και με αυτή τη διατροφή, χωρίς να χρειαστεί το φαρίν λακτέ! Αλλά μη φανταστείτε κανένα τόφαλο, 6600 είναι και 64 εκατοστά! Περίπου όσο κι ο Γιωργάκης, μόνο που αυτός είναι τριών μηνών, χαχα! Ο Αντρέας λέει τις ατάκες του,αλλά έχει γίνει και πολύ αντιδραστικός. Δε γράφω άλλα, γιατί γίνεται ένας ψιλοχαμός εδώ πέρα. Βάσω, περαστικα στον άντρα σου, κι ελπίζω να πάτε τελικά στο τάμα! Σας φιλω΄όλες!

Καλημέρα! Είναι πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα! Μην ανησυχείς καθόλου.

Αυτό για το γάλα το διάβασες κάπου συγκεκριμένα; Έχει βγει κάποια σχετική ανακοίνωση από κάποιον επίσημο φορέα; Μήπως εννοείς αρσενικό;

Ρε κορίτσια, εγώ μπαίνω καθημερινά στο μάμμυ, αλλά δε γράφει καμία εδώ, και δεν μπορώ να γράφω μόνη μου... Την τελευταία φορά που μπήκα έγραψα ένα κατεβατό, αλλά δεν απάντησε καμία. Ε, τι να κάνω, ούτε κι εγώ γράφω...

Κοπελιά, αν λες αλήθεια (γιατί πολλά έχουν δει τα ματάκια μας στα φόρουμ του διαδικτύου...), το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ευχαριστήσεις τον τύπο που ΔΕΝ σε παντρεύτηκε, να δώσεις στη μανούλα του ένα αναμνηστικό δωράκι (την κάρτα ενός ψυχίατρου κατά προτίμηση), να τα μαζέψεις και να πας σπιτάκι σου. Συνέχισε τις σπουδές σου (όχι ότι θα βρεις δουλειά με το πτυχίο, αλλά ό,τι έχει κανείς καλό είναι) και άντρες υπάρχουν πολλοί, και μάλιστα διατεθειμένοι να αγαπήσουν και να φροντίσουν όχι μόνο μια γυναίκα, αλλά και το παιδί της.

Τι να σου πω, εγώ δεν έβγαζα ούτε σταγόνα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά δεν είχα ποτέ πρόβλημα με το θηλασμό. Το γάλα έρχεται μαζί με το μωρό!

Κι εγώ τα άκουγα όλα αυτά, κυρίως μετά που γέννησα το πρώτο μωρό. Είναι οι κλασικές λάθος συμβουλές που δίνονται, συνήθως από γυναίκες που δεν κατάφεραν να θηλάσουν, αλλά δεν υποψιάζονται ότι αυτές ακριβώς οι συμβουλές είναι που τις εμπόδισαν.

Κοίτα, συνήθως όταν θηλάζεις αποκλειστικά, με το που θα κλάψει το μωρό, πετάγονται οι πάντες (και κυρίως μαμάδες και πεθερές) και σου λένε "γιατί κλαίειιιιι;;;;; Μήπως πεινάειιιιι;;; Μήπως δεν έχεις γάλααααα;;;;;". Κοίτα αυτό, εμένα με βοήθησε πολύ: http://pediatros-thes.gr/%CE%B8%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B8%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D/%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%BB%CE%AC%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C/

Γεια σας κόρες και καλή Σαρακοστή!

Στις θηλές μπορείς να βάλεις σπαθόλαδο, το οποίο πουλάνε σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα. Από φαρμακευτικές κρέμες δεν ξέρω να σου πω, αλλά μην ξεκινάς με το σκεπτικό ότι μπορεί να μην τα καταφέρεις, γιατί τότε οι πιθανότητες αποτυχίας του θηλασμού αυξάνονται. Ο θηλασμός θέλει επιμονή και υπομονή, και κλειστά τα αφτιά στους ξερόλες! Με το καλό το μωράκι σου εύχομαι!

Α, ξέχασα να σας πω ότι του Αντρέα του αρέσει πολύ να παίζει σχολείο. Είτε με βάζει να κάνω εγώ τη δασκάλα, είτε κάνει αυτός το δάσκαλο, και μας κάνει ερωτήσεις!

Γεια σας Βάσω και Χριστίνα! Καλέ, πού πήγαν όλες οι άλλες; Ακόμα και η Μάγδα που ήταν τακτικότατη εξαφανίστηκε από προσώπου γης... Εμείς είμαστε καλά, πέρα από κρυωματάκια μεγάλων και μικρών. Την περασμένη βδομάδα είχαμε μια περιπέτεια με τον πατέρα μου. Εδώ και ένα μήνα περίπου είχε πολλές ζαλάδες και αδυναμίες, σε σημείο που δυσκολευόταν να πάει οπουδήποτε, και έμενε κλεισμένος στο σπίτι. Στις έξι του μήνα πήγαν στον καρδιολόγο στο νοσοκομείο για τις εξετάσεις ρουτίνας, είδαν τα αποτελέσματα των αναλύσεών του, και τον κράτησαν μέσα, γιατί είχε σίδηρο 9 και αιμοσφαιρίνη 7.2. Του έκαναν μεταγγίσεις, αλλά το πρόβλημα προερχόταν από αίμα που έχανε από πίσω. Την περασμένη Δευτέρα του έκαναν γαστροσκόπηση και έδειξε ελαφρά διαφραγματοκήλη, που δεν είναι τίποτα το σοβαρό, την Τρίτη πήρε εξιτήριο και την Παρασκευή έκανε κολονοσκόπηση, μήπως και βρουν το πρόβλημα. Δε σας κρύβω ότι φοβάμασταν για κανένα καρκίνο. Ευτυχώς τελικά ήταν απλώς ερεθισμένο το έντερο, από τις ακτινοβολίες που είχε κάνει για το προστάτη. Δεν είναι κάτι το σοβαρό δηλαδή! Στο σχολείο τα ίδια και χειρότερα. Έχω προσέξει ότι κάποια παιδιά με τα οποία δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα στην αρχή, αντιθέτως ήταν πολύ καλά και στην επίδοση και στη συμπεριφορά, έχουν αλλάξει άρδην και δημιουργούν πάρα πολλά προβλήματα, ενώ άλλα που είχαν πρόβλημα στη συμπεριφορά και ήταν πολύ αδιάφορα για το μάθημα, τώρα έχουν βελτιωθεί. Είναι πάρα πολύ κουραστικό, όμως, να μιλάνε συνέχεια και να διακόπτω το μάθημα συνεχώς για να κάνω παρατηρήσεις, ενώ κάποια παιδιά αυθαδιάζουν απίστευτα. Διάβαζα χτες ένα άρθρο που είχε γράψει ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου, ο οποίος περιέγραφε τη συμπεριφορά των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο, και ήταν ακριβώς αυτή... Δυστυχώς το πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο, και όλοι το έχουν ρίξει στις ψυχολογίες και τις φιλοσοφίες και δεν κάνουν τίποτα για να το αντιμετωπίσουν. Τέλος πάντων. Η Γεωργία μεγαλώνει, λέει συνέχεια "λογάκια", κάθεται στο καθισματάκι της και στο πάρκο της και παίζει με διάφορα παιχνδιάκια. Είναι και πολύ φαγανή, τρώει το πρωί φρουτόκρεμα, το μεσημέρι εδώ και λίγες μέρες σούπα κοτόπουλο-πατάτα-καρότο-φύλλο σέλινο-ωμό ελαιόλαδο και το απόγευμα βρώμη με δικό μου γάλα (αλλιώς δεν τη θέλει). Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρές κάνει όταν βλέπει το μπολάκι με το φαγάκι της! Ο Αντρέας είναι ζιζάνιο όπως πάντα, αλλά και γλύκας! Τις προάλλες είχα τα νεύρα μου σπασμένα, όχι τόσο απ' το σχολείο, όσο επειδή τον πήγα στον ΩΡΛ στο νοσοκομείο για αξιολόγηση, και τον τραβούσα και με τραβούσε, γίναμε θέαμα, δεν μπορείτε να φανταστείτε. Σε κάποια φάση στο σπίτι φώναζα συνέχεια και μου λέει "μαμά, μη θυμώσεις. Θέλω να είσαι χα-ούμενη"... Του φτιάξαμε και τη γωνίτσα που σας έλεγα στο σαλόνι. Μια μέρα που είχα πάει στο νοσοκομείο για τον πατέρα μου, είπε ο Αντρέας στον μπαμπά του να στήσουν τα επιπλάκια του για να μου κάνουν έκπληξη! Είναι πάρα πολύ όμορφα, και το Σαββάτο έφτιαξα τον τοίχο, κολλώντας σχεδόν από το ταβάνι μέχρι το πάτωμα ζωγραφιές του Αντρέα από το νηπιαγωγείο! Βάσω τα κακά της Γεωργίας έχουν φτιάξει κάπως. Δίνουμε από την αρχή που είδαμε τη δυσκοιλιότητα δαμάσκηνο σε βαζάκι. Τώρα είναι μαλακά, αλλά τις περισσότερες φορές πρέπει να τη βοηθήσω με μπατονέτα, ακόμα κι αν έχει κάνει αρκετά κακά μόνη της. Τώρα περνάει μεταβατική φάση με την εισαγωγή της σούπας, και περιμένουμε να στρώσουν. Ο Αντρέας δεν έχει κόψει την πάνα. Είπαμε στο τέλος του μήνα να ξαναρχίσουμε προσπάθειες, αλλά σκέφτομαι στην αρχή να φοράει βρακί μόνο στο νηπιαγωγείο. Δεν είναι σωστό, το ξέρω, αλλά και η Ιωάννα έτσι δεν τα έκοψε; Στο σπίτι αρνείται κατηγορηματικά να καθίσει στο γιογιό, ενώ στο σχολείο κάθεται αδιαμαρτύρητα στην τουαλέτα. Η συμπεριφορά της Ιωάννας είναι φυσιολογική. Τα περισσότερα παιδιά ζηλεύουν. Ο Αντρέας ευτυχώς ανήκει στις εξαιρέσεις, και θέλει συνέχεια να παίζει με την αδελφή του, να της δίνει παιχνίδια, κ.λπ. Αλλά την κόλλησε κι εμάς, κι έχει μύξα κι η μικρή, δυστυχώς... Τις είδα τις φωτογραφίες σας από τα καρναβάλια στο φέισμπουκ. Εμείς ήμασταν καλεσμένοι σε πάρτι γενεθλίων μασκέ την περασμένη Κυριακή στις 8 του μήνα. Φορέσαμε στον Αντρέα τη στολή του πειρατή που είχαμε από πέρσι (και δεν την είχε φορέσει), και ήθελε από την αρχή να τη βγάλει. Του είπα να δώσει μια ευκαιρία, να τη δει στον καθρέφτη, την άφησε πέντε λεπτά, και μετά την έβγαλε. Δε με χαλά να σου πω, δε με νοιάζει, βασικά, αν θα ντυθεί. Σας αφήνω κόρες (=Βάσω+Χριστίνα).

Ναι, υπάρχει περίπτωση να φανεί, αλλά συνήθως το σιγουρεύεις αργότερα.

Γεια σας και πάλι κοριτσάκια! Δηλαδή, θέλω να πω, Βάσω... Τι κάνετε (κάνεις); Η Χριστίνα πού είναι; Έστειλα και μήνυμα στο κινητό, αλλά δεν το έλαβε. Εγώ είμαι σχολείο. Είχα τώρα Νέα Ελληνικά με ένα τμήμα και δε σταματούσαν να μιλάνε. Αμάν πια, κάθε τρία λεπτά πρέπει να κάνω παρατηρήσεις, και μετά αναρωτιούνται γιατί είναι χαμηλό το επίπεδο των μαθητών μας, και τα ρίχνουν σ' εμάς. Ας μεγάλωναν τα παιδιά τους πιο σωστά. Τέλος πάντων, τους έκανα απρόοπτο διαγώνισμα, χιχι! Βάσω ο ιερέας που πέθανε ήταν πνευματικός μου παλιότερα. Από τότε που πήγα για σπουδές άλλαξα πνευματικό, αλλά διατηρούσαμε στενές σχέσεις μ' αυτόν. Η Γεωργία άρχισε ρυζάλευρο λίγες μέρες πριν κλείσει πέντε μηνών. Έπαιρνα το σκέτο ρυζάλευρο της ΗΙΡΡ και της το έφτιαχνα με δικό μου γάλα, αλλά της προκαλούσε τρομερή δυσκοιλιότητα, έτσι το σταματήσαμε. Τώρα τρώει φρουτόκρεμα το πρωί, από μπανάνα και αχλάδι, αφού το μήλο φέρνει δυσκοιλιότητα, και δαμάσκηνο από βιολογικό βαζάκι, αναγκαστικά, το απόγευμα, για τη δυσκοιλιότητα. Από τη Δευτέρα άρχισε και βρώμη, αλλά δεν τρελαίνεται, ενώ πρόσεξα και λίγο αίμα στα κακά της. Δεν ξέρω σίγουρα αν είναι αίμα, ούτε και- αν τελικά πρόκειται για αίμα- τι το προκάλεσε. Επειδή ζορίζεται πολύ με τα κακά και βγαίνουν κάτι πολύ χοντρά κόπρανα, ίσως να κόπηκε λίγο στην τρυπούλα. Θα το παρακολουθήσω και θα δω. Την άλλη βδομάδα θ' αρχίσουμε και τις σούπες. Είναι πολύ αδύνατη και μικροκαμωμένη πάντως. Είναι έξι κιλά και 63 εκατοστά. Από βάρος είναι πιο αδύνατη από το Γιώργο που είναι δύο μηνών, και από ύψος σχεδόν ίδιο! Έχει πολλή πλάκα πάντως, της πήραμε καθισματάκι φαγητού και κάθεται εκεί, κι όταν τρώει κάτι που της αρέσει, σκύβει μπροστά, ανοίγει το στόμα και βγάζει τη γλώσσα! Έχει αρχίσει να παίζει με παιχνίδια πιο συνειδητά, π.χ. χτες της έδωσε ο Αντρέας κάτι κουβαδάκια που μπαίνουν το ένα στο άλλο, κι αυτή τα έπαιρνε ένα-ένα και τα έριχνε κάτω. Δεν της έφευγαν, τα έριχνε επίτηδες. Οι αντιδράσεις της Ιωάννας είναι πολύ φυσιολογικές για μωρό της ηλικίας της. Ευτυχώς ο Αντρέας δε ζηλεύει. Μια μέρα ήμασταν στους γονείς μου, κάθισε δίπλα από τη Γεωργία, και τράβηξε το καρότσι κοντά του, είπε "εγώ θα προσέχω την αδεφούλα μου" και κάθε λίγο της έλεγε "αγάπη μου"!!! Χτες πήγαμε στο ΙΚΕΑ και πήραμε παιδικά επιπλάκια για να φτιάξουμε το χώρο του Αντρέα στο σαλόνι. Να δούμε πότε θα τα στήσουμε, επειδή πρέπει να μεταφέρουμε κάτι πολυθρόνες αρχικά. Σας φιλώ κόρες!

Γεια σας κορίτσια και με το καλό τα μωράκια σας! Τα καφέ υγρά είναι συνηθισμένα στην εγκυμοσύνη. Εγώ στο γιο μου είχα καφέ την πέμπτη μέρα καθυστέρησης, νόμισα ότι ήρθε η περίοδος, αλλά σταμάτησαν την επόμενη μέρα και δεν επανήλθαν. Είναι συνηθισμένο απ' ό,τι ξέρω πάντως, όπως και τα πονάκια. Σε όλες μου τις εγκυμοσύνες είχα πάρα πολύ έντονους πόνους περιόδου στην αρχή. Για το στίγμα που λέτε, απ' όσο ξέρω, αν το έχουν και οι δύο γονείς, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος να γεννηθεί παιδί με μεσογειακή αναιμία. Όσο για τη χοριακή, μην τρελαίνεστε να κάνετε όλη μέρα χοριακές! Πιστεύω ότι αυτή η διαδικασία μόνο άγχος μπορεί να προκαλέσει. Στο γιο μου έκανα δύο τεστ και μια χοριακή, κι αυτό ήταν. Στην κόρη μου έκανα μόνο ένα τεστ και τη χοριακή την παρέκαμψα, χιχι! Επίσης, τα συμπτώματα είναι σχετικό πότε αρχίζουν (και πότε τελειώνουν!). Εμένα άρχιζαν γύρω στην 6η-7η εβδομάδα και σταματούσαν γύρω στη 17η. Σε άλλες κοπέλες αρχίζουν αργότερα ή νωρίτερα, κάποιες άλλες δεν έχουν καθόλου συμπτώματα! Τέλος, μια κοπέλα ανέφερε τις δουλειές του σπιτιού. Σίγουρα δεν κάνουμε βαριές δουλειές στην εγκυμοσύνη, δεν τεντωνόμαστε και δεν κουβαλάμε βάρη. Αλλά αν μια κοπέλα νιώθει καλά, δεν είναι απαγορευτικό να κάνει δουλειές στην εγκυμοσύνη. Εγώ πάντως δεν μπορούσα με τίποτα να κάνω δουλειές, τουλάχιστον στην αρχή. Ένιωθα τρομερή εξάντληση, είχα ξινίλες, αναγούλες, ένα χάλι γενικώς! Σας εύχομαι και πάλι τα καλύτερα!

Πού χαθήκατε όλες ρε κορίτσια; Μπαίνω κάθε μέρα και περιμένω να δω καμιά ανάρτηση, αλλά μπα... Εγώ έχω διάφορα νέα. Το τριήμερο των Τριών Ιεραρχών πήγαμε μια ωραία οικογενειακή εκδρομούλα στα βουνά. Ένα βράδι μείναμε δηλαδή, και περάσαμε τέλεια! Μέναμε στο ορεινό χωριό Πεδουλάς, επισκεφθήκαμε ένα βυζαντινό εκκλησάκι του χωριού, το βυζαντινό μουσείο, και πήγαμε και στο Τρόοδος που ήταν χιονισμένο! Την επομένη πήγαμε πάλι στο Τρόοδος, αλλά έριχνε χιονόνερο. Όταν έκοψε λίγο βγήκαν ο Αντρέας κι ο άντρας μου για να παίξουν με τα χιόνια, αλλά δεν του άρεσε του καραγκιόζη, λέει, το χιόνι, κι ήθελε να φύγουμε. Έτσι, πήγαμε στο χωριό Καλοπαναγιώτης και επισκεφθήκαμε τη βυζαντινή μονή του αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή. Βάσω, πήγαμε στα μέρη τα δικά σας, χαχα! Ήταν πάρα πολύ ωραία, ξεσκάσαμε! Στο σχολείο όπως ήμασταν. Με κάποιους μαθητές που μου έσπαγαν φοβερά τα νεύρα έχουμε γίνει φιλαράκια, ενώ άλλοι με τους οποίους τα πηγαίναμε τέλεια, έγιναν ανυπόφοροι. Τέλος πάντων... Τη Δευτέρα χάσαμε τον ιερέα της ενορίας μας. Ήταν πάρα πολύ άρρωστος εδώ και καιρό. Είχε πρόβλημα καρδιάς, είχε κάνει και εγχείριση πριν από μερικά χρόνια, και τον τελευταίο καιρό μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία. Την περασμένη Τετάρτη πήγαμε με κάποιες άλλες κοπέλες και τον είδαμε στο νοσοκομείο, και τη Δευτέρα έφυγε. Από αυτόν τον άνθρωπο έχω άπειρες αναμνήσεις, ήταν πνευματικός μου για πολλά χρόνια, και τον αγαπούσα πάρα πολύ. Πήγα στην κηδεία τη Δευτέρα, είχε μια λαοθάλασσα, και ήταν πάρα πολύ συγκινητικό. Τέλος πάντων, όλο για κηδείες μιλάμε σ' αυτό το ποστ πια... Την περασμένη Τετάρτη πήγαμε παιδίατρο. Η Γεωργία πήγε έξι κιλά (γουάου!). Μας είπε να δώσουμε φαρίν λακτέ και μπισκοτόκρεμες για να βάλει κιλά. Δεν ξέρω ρε κορίτσια, δεν τρελαίνομαι με την ιδέα. Πήρα βρώμη της Holle και δίνω με μπανάνα. Δεν ξέρω αν θα δώσω και φαρίν λακτέ τελικά. Την άλλη βδομάδα θ' αρχίσουμε και τις χορτόσουπες. Μας είπε ότι η Γεωργία δε γυρίζει ακόμη επειδή πιθανώς τη δυσκολεύουν και τα ρούχα, κάτι που σκεφτόμουν κι εγώ από πριν. Από την Κυριακή, πάντως, γυρίζει από μπρούμυτα ανάσκελα, ενώ τεσσάρων μηνών γύρισε από ανάσκελα μπρούμυτα, αλλά μετά δεν ξαναγύρισε. Τώρα τη βάζουμε και κάθεται στο πάρκο με στήριξη. Μόνη της μένει καθισμένη μόνο αν έχει κάποιο παιχνίδι μπροστά της να ασχολείται, αλλιώς δε θέλει να καθίσει. Στο ριλάξ σηκώνεται μπροστά, σκύβει, προσπαθεί να πιάσει ό,τι βλέπει μπροστά της. Μια μέρα την έβαλε ο άντρας μου χωρίς να τη δέσει, κι έπεσε μπροστά. Ευτυχώς έπεσε στο χαλί, και τόσο απαλά, που νόμισα ότι έπεσε καμιά κουβέρτα! Βρέθηκε μπρούμυτα χωρίς να πάθει απολύτως τίποτα! Γενικώς, δεν μπορεί να δει τίποτα που να μην προσπαθήσει να το πιάσει και να το βάλει στο στόμα. Έχει πολλή πλάκα που σουφρώνει τα χειλάκια και ρουθουνίζει. Ο Αντρέας τη λατρεύει και όλη μέρα την αγκαλιάζει και τη φιλάει, ενώ αυτή όποτε τον βλέπει του κάνει γελάκια και βγάζει φωνούλες! Σας αφήνω κόρες, πήραμε σήμερα καθισματάκι φαγητού και θα το καθαρίσω για να βάλουμε την κυρία!

Γεια σου και συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου! Όταν λες ότι δεν έχεις ακούσει το μωρό, εννοείς την καρδιά του ή να το νιώσεις εσύ; Και για τα δύο πάντως είναι πάρα πολύ νωρίς! Ακόμα και για συμπτώματα είναι νωρίς! Δεν υπάρχει λόγος να έχεις άγχος, αν είναι κάτι να πάει στραβά, θα πάει είτε έχεις άγχος είτε όχι! Οπότε, πάρ' το χαλαρά και θα δεις ότι όλα μια χαρά θα πάνε! Στις 9/2 θ' ακούσεις ένα γλυκό τικ τακ!

Χριστίνα κουράγιο! Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα, είναι φυσικό να νιώθεις έτσι. Σίγουρα δε θα καλυφθεί το κενό, γιατί ο πατέρας σου ήταν ένας και μοναδικός. Αυτή είναι η πορεία της ζωής και του κόσμου, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό, πέρα απ' το να συνεχίσουμε και να μην ξεχνάμε ποτέ αυτούς που έφυγαν. Η μητέρα σου πώς είναι; Ο Δημητράκης; Πολλά φιλιά από μας!

Νομίζω ότι τίποτα δε βοηθάει στις άφθες. Απλώς περιμένουμε να φύγουν από μόνες τους.

Αχ ρε Χριστίνα, τώρα το διάβασα κι εγώ... Λυπάμαι πάρα, μα πάρα πολύ... Στην αρχή είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά μετά σιγά-σιγά το συνειδητοποιείς. Ίσως ακούγεται σκληρό, αλλά έτσι είναι. Χάσαμε κι εμείς τη θεία μου το καλοκαίρι, στα 68 της, από τη μια μέρα στην άλλη λόγω εγχείρισης που δεν πέτυχε, και δεν ξύπνησε ποτέ. Η οικογένειά της, ο άντρας της, δηλαδή και τα παιδιά της, στην αρχή πίστευαν ότι με τίποτα δε θα μπορέσουν να το ξεπεράσουν. Ο θείος μου, ειδικά, που στα 75 του βρέθηκε χήρος, ενώ πάντα πίστευε ότι θα φύγει πρώτος. Σιγά-σιγά, με το χρόνο που πέρασε, τη δουλειά, και διάφορες άλλες ασχολίες, άρχισε κάπως να επανέρχεται. Συλληπητήρια εύχομαι και πάλι, και να μπαίνεις να μας γράφεις να ξαλαφρώνεις.

Επέστρεψα από το σπίτι. Έκανα κι άλλη γραπτή καταγγελία, σε ένα μαθητή και μια μαθήτρια που έκαναν θόρυβο την ώρα του μαθήματος με πλαστικά μπουκάλια και μετά τα πετούσαν ο ένας στον άλλο. Αφήστε που ο μαθητής, όποτε του έκανα μια παρατήρηση, απαντούσε σα νευρόσπαστο. Ουφ, ευτυχώς αύριο και μεθαύριο είναι το διήμερο του εκπαιδευτικού και θα πηγαίνουμε στο σχολείο για σεμινάρια, χωρίς τους μαθητές. Θα ησυχάσει το κεφαλάκι μας. Έχω βαρεθεί και αηδιάσει, πραγματικά. Τέλος πάντων, Βάσω μεγαλούτσικο παιδάκι ο Γιωργάκης! Η Γεωργία ζήτημα να είναι έξι κιλά τώρα! Από ύψος δε θυμάμαι. Είναι στο παιδί πάντως, εγώ δεν αγχώνομαι καθόλου που είναι μικροκαμωμένη η Γεωργία. Κι εγώ έλεγα ότι δεν μπορώ σπίτι κλεισμένη και θέλω να πηγαίνω σχολείο, αλλά εννοούσα το παλιό σχολείο... Τώρα ούτε απ' έξω δε θέλω να περνάω, αλλά δυστυχώς δεν έχω επιλογή. Αφήστε που θα μείνω αναγκαστικά και του χρόνου, και δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα. Στο εσπερινό δεν έχει νόημα να ξαναπάω, αφού του χρόνου ο Αντρέας ευελπιστούμε ότι θα πηγαίνει σε δημόσιο σχολείο, και τα απογεύματα θα πηγαίνει και σε κάποια δραστηριότητα, ποδόσφαιρο ίσως, οπότε θα πρέπει να έχω τα απογεύματα ελεύθερα. Παράλληλα, αν δουλεύω απόγευμα, αυτό σημαίνει ότι ο άντρας μου θα προσέχει και τα δύο παιδιά. Σε άλλο πρωινό σχολείο δεν έχει νόημα να πάω, γιατί ακούω χειρότερα σχόλια για άλλα Λύκεια της πόλης μας, ενώ αυτό με βολεύει με το σχολείο του Αντρέα και με το σπίτι, αφού είναι πάρα πολύ κοντά. Δε θυμάμαι τι άλλο είχα να σας πω. Πολλά φιλάκια σε όλες!