kuo28

Χωρίς να ξέρω για ποια μιλάτε, άλλο αυτό που λέτε -δηλαδή να είναι μυθομανής- κι άλλο fake user, έτσι δεν είναι; Κρίμα όπως και να 'χει γιατί έστω και ασυνείδητα τέτοια πράγματα σε κάνουν καχύποπτο σε ένα περιβάλλον όπου (λόγω και του θέματος που μας ενώνει) ήλπιζες να είναι κάπως αλλιώς τα πράγματα

@Ιφιγένεια, γύρω στα 30. Δεν έπεσα κι από τα σύννεφα, αλλά απογοήτευση μεγάλη και ντροπή τελείως Πάντως το λεγόμενο trolling, δηλαδή να μπαίνουν και απλά να λένε βλακείες είτε για να προκαλέσουν είτε για να τους λυπηθείς (αλλά σε κάθε περίπτωση να ασχοληθείς μαζί τους), το καταλαβαίνεις αργά ή γρήγορα, ρίχνεις μια μούτζα κι ένα ban και τελείωσε. Το να κάτσεις όμως να πλάσεις ολόκληρο χαρακτήρα και να *μάθεις* λεπτομέρειες και ορολογίες για την εγκυμοσύνη και τη γέννα π.χ., δεν είναι για μούτζα. Είναι για λύπηση πραγματικά, όποιο κι αν είναι το κίνητρο του άλλου. Το τυρογαριδάκι είχε πολύ μεγάλο δίκαιο στο άλλο thread

Ok, μόλις φρίκαρα. Όχι για αυτό που ποστάρατε, αλλά γιατί ένας εκ των πρωταγωνιστών είναι γνωστός μου από άλλο forum (και έχουμε βρεθεί και αρκετές φορές σε συναντήσεις) και δεν περίμενα ποτέ ότι θα έπαιρνε μέρος σε τέτοιες μ....ίες. Χάλια Όπως είπα λοιπόν, είμαι και σε άλλο ένα forum -όχι για γονείς- και ενίοτε, όταν δεν κουνιέται φύλλο και βαριούνται, διοργανώνουν *ντου* σε άλλα fora (όχι, δεν συμμετέχω προφανώς, για κάποιο λόγο πάντα τα "αγοράκια" πρωταγωνιστούν). Δε νομίζω ότι η περίπτωση της "Ελβίρας" έχει κάποια σχέση με κάτι τέτοιο. Οι άλλοι συνήθως κάνουν μπαμ αμέσως γιατί μπαίνουν μαζικά και γράφουν αηδίες. Δηλαδή μετά από λίγο τους παίρνουν πρέφα. Αυτό επειδή κάποιες ανησυχούσαν. Τώρα περί spam και απατεώνων, τόσα χρόνια μας λένε ότι πρέπει να προσέχουμε και είναι ο μόνος τρόπος να θωρακιστούμε γιατί αυτά θα υπάρχουν πάντα.

Ελπίζω να ηρέμησες λίγο από την ώρα του τελευταίου ποστ Είναι λογικό να ταράζεσαι με το που το σκέφτεσαι. Ακόμη κι αν δεν ήσουν έγκυος δηλαδή πολύ λογικό θα ήταν... Το θέμα είναι ότι ειδικά στα νοσοκομεία ρε γμτ πάντα γίνεται ένας πανικός. Δουλεύει η μάνα μου σε ένα και ΚΑΘΕ φορά που πάω πέφτω πάνω σε αντίστοιχο σκηνικό έντασης που ενίοτε κλιμακώνεται σε καβγά. Μη χαλάς τη ζαχαρένια σου (την καμπύλη ζαχάρου σου έστω ) για ανθρώπους που δεν πρόκειται να ξαναδείς. Όσο κι αν σε πικραίνει η αγένεια, η ηρεμία σου είναι πιο πολύτιμη τώρα και μετά και πάντα. Έκανες και την εξετασούλα σου κι όλα καλά

mk23 έγραψε: Ίδια ΠΗΤ, άλλη πόλη! Εμείς 15/08 στο Μητέρα Με το καλό κοριτσάκια του 2010!

Εύχομαι μέχρι τη στιγμή αυτή να υπήρξε κάποια ανατροπή και ο πατερούλης σου να ξύπνησε πολύ καλύτερα σήμερα. Πολλά πολλά περαστικά σας

Γλυκούλες μου, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο και τις απαντήσεις σας. Τα βάζετε όλα στις σωστές τους διαστάσεις και λέτε πολλά σωστά πράγματα. Νόμιζα -άκουσον άκουσον- ότι εμείς είμαστε οι "παλαβοί" και "ίσως ακατάλληλοι για γονείς" επειδή σκοτωθήκαμε, αλλά απ' ό,τι κατάλαβα κι άλλοι τρώνε την κρισάρα τους πριν συνέλθουν και πάρουν απόφαση κάποια πράγματα. Αχ Βασούλα με το τσιγάρο... το έχουμε και αυτό. Προσπαθεί να το κόψει, δεν τα καταφέρνει και τσαντίζεται μου πολύ ωραία η ιδέα για το γράμμα. Αν δεν στρώσουν σήμερα τα πράγματα στο face to face ή αύριο που έχουμε την αυχενική, αυτό ακριβώς θα γίνει. Κατερινούλα διδυμομανούλα, πολύ χαίρομαι που για εσάς είναι τόσο καλά τώρα τα πράγματα. Τελικά ίσως αυτές οι κρίσεις να είναι η φρίκη που τρώνε όταν ετοιμάζονται να συνειδητοποιήσουν ότι σύντομα η ζωή θα αλλάξει κι εκείνοι θα επιβαρυνθούν με πραγματικές ευθύνες. Τι να πεις... Όσο για τις ορμόνες κοριτσάρες, δεν ξέρω τι ποσοστό είναι ορμόνες και τι ποσοστό είναι το γ..ώτο ότι "έχω να ανησυχώ για το μπεμπάκι και τώρα έχω κι εκείνον να συμπεριφέρεται έτσι". Όποτε λέω για ορμόνες και είναι τσαντισμένος μου λέει "άμα με πιάσουν κι εμένα οι ορμόνες μου..." οπότε δεν τις επικαλούμαι Εφάκι όχι μόνο μπήκα, αλλά το παρακολουθούσα με ενδιαφέρον το θεματάκι σου αλλά ό,τι και να απαντούσα θα ήταν χαζομάρα αφού δεν έχω προσωπική εμπειρία (ακόμη). Το έχω ακούσει από πολλές φίλες ότι τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα τους πρώτους μήνες αφότου έρθει το μωράκι, αλλά για εσάς απ' ό,τι κατάλαβα έχουν πάρει το δρόμο της βελτίωσης Ένιγουεϊ, κορίτσια ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις σας. Ήταν πολύ παρήγορη η ανταπόκριση από εκεί που δεν το περιμένεις (αν και θα έπρεπε να το περιμένω!). Εύχομαι πραγματικά να μη χρειαστεί να ξανανοίξει καμία παρόμοιο θεματάκι. Κονστάνς, περαστικούλια σου

Αρχίζω να γράφω κάτι χωρίς να ξέρω αν τελικά θα πατήσω "υποβολή". Είναι τόσο τραγική η κατάσταση που απλά ΠΡΕΠΕΙ να τα βγάλω από μέσα μου. Ξέρω ότι πολλές κοπέλες έχουν περάσει πολύ χειρότερα κι ότι μπροστά σε αυτά τα δικά μου είναι ένα τίποτα, αλλά... Λοιπόν, είμαστε με το σύντροφό μου περίπου 3 χρόνια μαζί. Ο γάμος ήταν στα σχέδια, αλλά το μωράκι είχε τα δικά του, πιο βραχυπρόθεσμα σχέδια φαίνεται. Χαρήκαμε και οι δύο υπερβολικά. Και μετά μας έπιασαν οι προβληματισμοί... Εγώ έχω σταθερή δουλειά, ο σύντροφος είναι ελεύθερος επαγγελματίας που κάνει κινήσεις για κάτι πιο μόνιμο. Από την ημέρα που το μάθαμε, κάποια στιγμή το Δεκέμβριο, το άγχος του είναι το κάτι άλλο. Μέχρι εκεί το καταλαβαίνω και τον στηρίζω και τον ηρεμώ. Μόνο που τον τελευταίο καιρό άρχισε να είναι απότομος, να κλείνεται στον εαυτό του, να μη μου δίνει σημασία κι όταν μου δίνει να μου λέει μπούρδες και να με προσβάλλει. Αποκορύφωμα σήμερα, όταν μου είπε τόσο μεγάλη ...... που πάτησα τέτοιο κλάμα που ανησύχησα μην αποβάλω (ναι, το ξέρω ότι δεν γίνεται έτσι ακριβώς, αλλά πραγματικά ΤΡΟΜΑΞΑ). Και δεν ήρθε καν να με ηρεμήσει. Ούτε αγκαλιά ούτε συγγνώμη ούτε μια όμορφη κουβέντα. Για να μην τα πολυλογώ, μετά από ομηρικούς καβγάδες, είναι ο ένας κλεισμένος στο δωμάτιο και ο άλλος στο σαλόνι και πραγματικά δεν ξέρω που θα βγάλει. Θέλω να τον πλησιάσω, να του πω πόσο τον αγαπάω και ότι όλα θα πάνε καλά με τη δουλειά και ότι δεν θα πρέπει να ανησυχεί γιατί είμαι εκεί γι' αυτόν και σε λίγους μήνες καλώς εχόντων των πραγμάτων θα έχουμε το μπεμπάκι μας και όλα τα άλλα θα έρθουν δεύτερα κλπ, αλλά δεν μου βγαίνει με τίποτα. Μου περνάνε από το μυαλό τα χειρότερα: ότι γεννάω μόνη μου κι ότι είμαστε μονοι μας το μωράκι κι εγώ και άλλα τέτοια. Ειλικρινά δεν ξέρω τι κάνουν τώρα... Μπορεί να είμαι υπερβολική. Μπορεί να είναι οι ορμόνες... Νόμιζα ότι όταν κάποιοι μαθαίνουν ότι θα κάνουν παιδάκι, είναι μες στην τρελή χαρά και στο χαμόγελο κι ότι ο άντρας έχει τη γυναίκα στα όπα όπα και εκείνη λάμπει από ευτυχία κι από τη νέα ζωή που έχει μέσα της. Εγώ τι έκανα λάθος; Θα ήθελα τόσο πολύ να τα πω στη μητέρα μου να με πάρει στην αγκαλιά της να ηρεμήσω, αλλά δεν θέλω να τη στενοχωρήσω. Τώρα άλλωστε εγώ δεν θα είμαι η μητέρα; Η δυνατή; Λυπάμαι που σας "φόρτωσα" όλα αυτά τα "εγώ" και τυχόν ασυναρτησίες. Ευχαριστώ εάν διαβάσατε μέχρι εδώ κι εύχομαι να περνάτε όλες καλύτερα από αυτό.

μαρινιω έγραψε: Να σου ευχηθώ να συνεχιστούν οι εμετοί και οι αναγούλες; Μάλλον όχι και πολύ πετυχημένη ευχή. Σου εύχομαι λοιπόν η αιτία να είναι ένα μικρό σποράκι, αλλά εσύ να νιώσεις καλύτερα σύντομα

ραφαέλ, τα λέγαμε και κάπου αλλού για τους λεγόμενους "καισαρικάκηδες", όχι; Εντάξει, υπάρχουν κι αυτοί, υπάρχουν και γυναίκες (δεν το λέω αυθαίρετα, έχω παραδείγματα) που το ζητούν κι ας μην χρειάζεται, υπάρχουν κι άλλες που δεν έχουν άλλη επιλογή λόγω προβλήματος πριν (όπως εγώ) ή κατά τη διάρκεια του τοκετού Άλλο όμως ο τοκετός στο σπίτι vs στο νοσοκομείο κι άλλο ο ΦΤ vs καισαρικής. Προσωπικά δεν θα το έκανα με τίποτα, όσα κι αν είναι τα ωφέλη, όταν σκεφτεί κανείς ότι μέσα σε δευτερόλεπτα όλα μπορούν να έρθουν πάνω κάτω όπως είπε και κάποια πιο πάνω.

Συγχαρητήρια για το αγοράκι σας. Να το χαίρεστε Αφού μας "έστειλες" με την υπέροχη περιγραφή της πιο γλυκιάς περιπέτειας, είδαμε και τη φωτογραφία και είναι ένα ΚΟΥΚΛΙ! Αχ, να είναι πάντοτε υγιές και καλότυχο! Και σε σένα φιρφιρίκο καλή λοχεία και καλά ξενύχτια

Το έχει κάνει καμία; Είμαι πολύ περίεργη. Σε κάτι αμερικανικά ντοκιμαντέρ φαίνεται πολύ ωραία. Ειδικά εκεί που με το σύντροφό τους από δίπλα γεννούν σε μια πισινούλα, αν έχετε δει. Αλλά τα ντοκιμαντέρ, εκτός από "ιδανικό", το κάνουν να φαίνεται πολύ πιο απλό απ' όσο μάλλον είναι. Δηλαδή, θα πρέπει να είναι ιδανικές οι συνθήκες: να είναι 10000% βέβαιος ο γιατρός ότι δεν υπάρχουν παράγοντες που εμποδίζουν τον ΦΤ και δη στο σπίτι, να είσαι δίπλα σε νοσοκομείο κ.λπ. Και πάλι δεν μπορείς να είσαι βέβαιος ότι όλα θα πάνε σύμφωνα με το "σενάριο". Αγχώθηκα και μόνο στη σκέψη...

Γεια σας! Σήμερα έκανα την πρώτη εξόρμηση στο κέντρο της Αθήνας ειδικά για να δω τι παίζει από ρούχα. Λοιπόν, πήγα Zara στην Κοραή... τζίφος. - Πού είναι τα εγκυμοσύνης; - Εκεί έχει ένα παντελόνι... Καταλάβατε. Και ναι μεν το παντελόνι ήταν συμπαθητικό, αλλά ήταν το μόνο! Πιο κάτω, στα H&M ψηλά στη Σταδίου (όχι πάνω στη Σταδίου, αλλά σε εκείνο το δρομάκι που ήταν τα Habitat για όποια θυμάται) είχε όντως καλά πραγματάκια σε χαμηλές τιμές και μάλιστα δεν είχε καθόλου κόσμο και είχες όλη την άνεση να ψάξεις. Δεν θυμάμαι ποια ρωτούσε για εσώρουχα, αλλά στο Intimissimi -ψηλά στη Σταδίου- έχει αρκετά σουτιέν χωρίς μπανέλα που λογικά είναι ό,τι πρέπει, ειδικά για όσες δεν είναι... προικισμένες, σαν την αφεντιά μου. Αυτά προς το παρόν. Επόμενο report όταν αποκτήσω μια αξιοπρεπή μπάκα!

Ξανθίππη μέχρι χθες δεν είχα ακούσει για τα paraben, μέχρι που μου τα είπε ο γιατρός και σήμερα τα αναφέρεις εσύ Για κρέμα δε ρώτησα ακόμη, αλλά δεν έχω αρχίσει να φουσκώνω κιόλας. Πότε είναι μια καλή στιγμή να αρχίσει κανείς;

Θα είμαι 28,5. Το είχα στο μυαλό μου πιο αργά, αλλά όποτε έρθει με το καλό να έρθει.

lolitaa congrats κι από εδώ! Ή πολύ ψύχραιμα το πήρες εσύ ή ακόμη δεν το έχεις συνειδητοποιήσει! Ό,τι από τα δύο κι αν ισχύει εύχομαι όλα να πάνε θαυμάσια και να "ψήνεται" μέσα σου ένα γερό και όμορφο μωράκι που θα κάνει τη ζωή σου διπλά όμορφη!

tirogaridaki, εύχομαι να ξύπνησες πιο ήρεμη Τα όνειρά μας πράγματι, σύμφωνα με φίλη ψυχολόγο, τις περισσότερες φορές δεν είναι παρά οι φόβοι μας που εξωτερικεύονται με αυτόν τον τρόπο (καλά, δεν χρειάζεται καν να το πει ψυχολόγος). Μετά το κακό όνειρό όμως, ξυπνάς, βλέπεις ότι όλα είναι στη θέση τους και ότι δεν έχεις λόγο να ανησυχείς. Και όλα είναι πιο όμορφα, σωστά; Καλημέρα!

Δεν υπάρχουν λόγια για κάτι τόσο σκληρό... Ειλικρινά εύχομαι μέσα από την καρδιά μου σύντομα να έρθει ένας πολύ πολύ γλυκός λόγος για να σε κάνει να χαμογελάσεις

Το 2010 μπήκε με ΠΟΛΛΕΣ ανακοινώσεις. Αυτό μας λέει ότι θα είναι μια καλή και γόνιμη χρονιά για το forum! Καλή επιτυχία κι από εδώ κοριτσάρες, μόνο με καλά νέα στο εξής

!!!! Μπράβο γλυκούλα katekargi, συγχαρητήρια, τώρα είδα τα τέλεια νέα σου! Φοβερό πράγμα το ένστικτο τελικά (καλά, και η κοιλίτσα που σου το μαρτύρησε!). Καλά, πότε έκανες πρώτο υπέρηχο και δεν το έδειξε;! Νόμιζα ότι φαινόταν από την αρχή. Κοριτσάκια με το καλό τα διδυμάκια σας. Διπλή χαρά κανονικά

Συγχαρητήρια carmennn και καλωσήρθες στην παρέα που όλο και μεγαλώνει -σε μέλη και σε όγκο όσο περνάει ο καιρός Εντάξει, οι περισσότερες όλο και κάτι βλαβερό κάναμε πριν το μάθουμε, αλλά όπως έχουν πει πολλές κοπέλες με άλλα λόγια, ο οργανισμός έχει τον τρόπο του να προστατεύει το μπεμπάκι μέχρι να πάρουμε εμείς είδηση ηλιαχτίδα28, θα δεις, εδώ τα κατάφεραν άλλες που κάπνιζαν πιο πολύ (ποιες άραγε...). Οι τύψεις απέναντι σε αυτό το θαυματάκι μέσα σου είναι πολύ πιο δυνατές από την επιθυμία για νικοτίνη. Και το λέει το πρώην -εδώ και λίγο καιρό- ΦΟΥΓΑΡΟ.

Έιιι! Μην παρεξηγηθώ κιόλας! Άχαρη ως προς το ότι δεν ξέρουμε τι να φορέσουμε εννοώ

Χμου, τα χαμηλοκάβαλα πάντως δεν έχουν κανένα πρόβλημα στο κούμπωμα, εδώ τουλάχιστον. Εντάξει, τα άλλα ψιλοπιέζουν, αλλά με ανοιχτό κουμπί είναι οκ ακόμη, όχι; Δηλαδή αργά ή γρήγορα θα χρειαστούμε ρούχα και ναι, αυτό το πρήξιμο είναι πολύ ύπουλο πράγμα, αλλά υπάρχουν λύσεις να τη βγάλουμε για τους πρώτους μήνες ή έστω για λίγες εβδομάδες ακόμη, που είναι κάπως άχαρη φάση. Φουστανάκια, κολάν, μια χαρά! Θα είμαστε χαριτωμένα κοριτσάκια με μωράκια κάπου εκεί κρυμμένα

Τι κουκλάρες είναι αυτές! Μα φαίνονται καλά παιδιά και πολύ αγαπημένα! Τα γονίδια έκαναν δουλειά πάντως ε Όντως είστε σαν αδελφούλες, σαν εμένα με τη μαμά μου Να τις χαίρεσαι Γωγάκι!

Ρένα, πες κι άλλα! Πώς είναι; Φαίνεται καθαρά; Δεν εννοώ το τσουτσουνάκι, εννοώ το μπεμπάκι! Συγχαρητήρια και με το καλό ο άντρακλάς σας