Ήταν η πρωτη μου εγκυμοσύνη και το θέλαμε πολύ! Το θετικό είναι ότι συνέλαβα πολύ γρήγορα κι εύκολα. Αλλά πολύ μεγάλη η θλίψη. Έχω πολύ μεγάλη ανάγκη από στήριξη! Ο άντρας μου είναι πολύ καλός και προσπαθεί πολύ να με βοηθήσει αλλά του μπήκε τώρα στο νου ότι δε μου κάνει καλό να το συζητάμε και προσπαθεί να το αποφεύγει κάθε φορά! Του εξηγώ ότι είναι καλύτερα για μένα να το συζητάμε αλλά κάπου ζορίζεται. Δεν ξέρω τι να πω! Προσπαθώ να πιστέψω ότι η απόξεση έγινε σωστά, ότι δεν αναπτύχθηκαν αντισώματα, ότι δε ζούσε το μωρό μου, ότι θα κάνω κι άλλο... Προσπαθώ πολύυυ!
Ευχαριστώ για όσα γράφετε! Με βοηθάτε πολύ! Να είστε καλά!