Καλησπέρα.
Είμαι η Ηλιάνα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τα τελευταία γεγονότα της ζωής μου και τα συναισθήματα μου.
Είμαι 19 ετών και σπουδάζω.
Είχα σχέση με ένα παιδί 2 χρόνια...Πριν απο τρεις εβδομάδες έφυγε απο τροχαίο ατύχημα με την μηχανή του.Ήταν 22.
Είμαι κομμάτια...Ο πόνος δεν περιγράφεται.Η απώλεια,το κενό...Μακάρι να μην είχε ξεκινήσει για αυτή την διαδρομή ποτέ.Τώρα όλα θα ήταν καλύτερα.
Μετά ήρθε μια καθηστέρηση στην οποία δεν έδωσα σημασία.
Το αποτέλεσμα:μια εγκυμοσύνη!!!Το δεύτερο σοκ.
Συναισθήματα ανάμεικτα.Το απόλυτο κενό.Απελπισία.Δεν ξέρω τι να κσεφτώ και ξέρω τι θέλω να κάνω.Και ο Άλκης δεν είναι εδώ.
Με τους γονείς μου έχω πολύ καλή σχέση.Τους το είπα και με αγκάλιασαν αμέσως.
Ο μπαμπάς μου,μου είπε οτι ένα μωρό σε αυτή την ηλικία θα με καταστρέψει.Δεν θα προλάβω να διασκεδάσω,να ζήσω την ζωή μου,να τελειώσω τις σπουδές μου,να κάνω μεταπτυχιακό στο εξωτερικό όπως ήθελα.
Η μαμά μου τα ίδια...Με πιέζουν έμμεσα απο όλες τις πλευρές να κάνω έκτρωση.Έβαλαν θείους,θείες να μου μιλήσουν.Όλοι μου λένε να μην σκεφτώ εγωιστικά και να μην φέρω στην ζωή αυτό το μωρό.Επιχειρήματα πολλά:Δεν θα έχει πατέρα,δεν μπορώ να το μεγαλώσω,πρεπει να τελειώσω τις σπουδές μου...
Είμαι σε άθλια κατάσταση.Κλαίω όλη την μέρα.
Και φαντάζομαι πως θα νιώθει αυτό το μωρό...Απόρριψη απ'όλες τις πλευρές.Ούτε οι ίδιοι του οι παππούδες δεν το θέλουν.Και στηρίζεται σε εμένα.Στην μαμά του.Δεν θέλω να μου το πάρει κανεις.Δεν θέλω να το σκοτώσω...Είναι το μωρό μου...
Συγχρόνως τα λόγια του μπαμπά μου στριφογυρίζουν στο μυαλό μου.Μήπως φέρομαι εγωιστικά;
Δεν θέλω να κάνω έκτρωση.Αυτό το μωρό έχει μόνο εμένα,δεν πρέπει να το προδώσω και εγώ.
Δεν ξέρω γιατί απευθύνθηκα σε site με μαμάδες...Μάλλον γιατί θέλω να ακούσω πως θα τα καταφέρω.
Μέσα στον πόνο και στην μελαγχολία της απώλειας άνοιξε ένα χιλιοστό ελπίδας.
Σας παρακαλώ χρειάζομαι την βοήθεια σας!!!