Τελευταία όλο σκέφτομαι πως θέλω με τον άνδρα μου να κάνουμε ένα μωράκι..δεν ξέρω αν επηρεάζομαι κ από τα μαμαδοblogs που μπαίνω κάθε μέρα,ανέκαθεν ήθελα να κάνω μια μεγάλη οικογένεια..
Μια τα σκέφτομαι έτσι,μια λέω να περιμένουμε λίγο...είναι όμως κ κάτι φορές που ενώ το ξέρω το θέλουμε κ οι δύο ΕΓΩ κάνω πίσω.
Στην επαρχία ζω,δεν έχουμε κάνει ακόμα θρησκευτικό γάμο παρά μόνο πολιτικό,δουλεύω κάθε μέρα κ σκ,χωρίς σταθερό ωράριο και ναι κάποιες φορές μου έρχεται να τα παρατήσω όλα κ να κάνω ένα παιδάκι.Καλά τα έξω κ οι βόλτες μας όταν προλαβαίνουμε,αλλά εγώ νιώθω πως δεν αφιερώνω χρόνο στο σπίτι μας,στον άνδρα μου όσο πρέπει,στις υποχρεώσεις του σπιτιού κ πάει λέγοντας.Θα μου πεις,θα γλιτώσεις μετά;Όχι,πιο δύσκολα θα είναι,αλλά δεν θα έχει πιο πολύ νόημα;;Δεν θα αποκτήσει άλλο νόημα η ζωή μας από το να γυρνάω σαν κυνηγημένη σπίτι,να μαγειρεύω κ να ξαναφεύγω;;;;;;;
Δεν ξέρω ρε κορίτσια,είμαι σε απόγνωση.Διαβάζω κάθε μέρα μαμάδες με μωράκια,τηλεφωνώ σε ξαδέρφες μου να ρωτήσω για τα μικρά τους,στις διακοπές μας πήραμε μια κορνιζούλα για να βάλουμε την πρώτη φωτογραφία του,μήπως ήρθε η ώρα να γίνουμε ΓΟΝΕΙΣ;;;;;;;;
Κάθε συμβουλή δεκτή.