vaster

δυστυχως ειναι πραγματα που συμβαινουν συχνα...να εισαι καλα και ο θεος ειναι μεγαλος...ειναι σημαντικο που ο συντροφος σου σε στηριζει.σου ευχομαι τα καλυτερα απο δω και περα.

ειναι πολυ νωρις ακομη,ο πονος με τον χρονο θα απαλυνει,το ποιος φταιει και γιατι θα σε βασανιζει,το ξερω πολυ καλα...σκεψου οτι ολα γινονται για καποιο λογο...κουραγιο,και πιστη...

κουραγιο γλυκια μου...εχω απογοητευτει απο τους γιατρους ,ελεος πια,μονο για το χρημα?μετα καταριεσαι...τι να πω γαμωτο...κουραγιο.

κοπελα μου...ο πονος θα απαλυνει με τον χρονο,θα θυμομαστε,ομως ,για παντα τα αγγελακια μας,και το οτι η αδιαφορια των γιατρων μας,μας στερησε την ευτυχια,να τα αγκαλιασουμε ,να τα ακουσουμε,να τα νιωσουμε...κουραγιο.

κοπελα μου κουραγιο...ποσο σε νιωθω...αυτο το ''γιατι΄΄θα μας τυρραναει παντα,γιατι γαμωτο γιατι.κουραγιο.

καλα ειναι τελεια!!εχω παει Παρισι για σπουδες...πολυ θα θελε να εμενα εκει...αλλη ζωη,τελεια!

χωρις δευτερη σκεψη,φυσικα να πατε!εγω ειλικρινα θα πηγαινα,γνωριζεται την γλωσσα,δουλεια και σπιτι κανονισμενα...μην το σκεφτεστε παιδια γιατι θα το μετανιωσετε.μιλαω εκ πειρας,και στο κατω κατω η Γαλλια ειναι κοντα,για το θεμα των δικων σας,παιδια μακαρι να ημουν στην θεση σας!!!

εμεις 6 μηνες προσπαθουσαμε και πηγα στον γυναικολογο,μετα απο 3 υπερυχους ,ανα μια εβδομαδα ,μου ειπε πως δεν ειχα ωορηξια και τσαμπα το αγχος και οι προσπαθειες των 6 μηνων!!!ετσι μου εδωσε αντισυλληπτικα 4 μηνες ,τα trigynera,για να ομαλοποιησει τον κυκλο μου,(ειχα 32-34 κυκλο)και να δει τι θα γινει και με την ωορηξια,τωρα στους 3 μηνες ειναι οκ,(ετσι μου ειπε)αλλον ενα μηνα τα παιρνω και τελος,

προσωπικα δεν αγχωνομαι,ο αντρας μου αρχισε,με το που του ειπα τι μου ειπε ο γιατρος,΄΄και ποτε ξεκιναμε,και ποσο καιρο...''ενταξει θελω ,εννοειται,μωρακι,αλλα μετα το ''χαμο''του πρωτου ειμαι λιγο πιο ΄΄προσγειωμενη''να πω?αντιθετα ο αντρας μου τον πιανει τρελα,βιαζεται...αφου σκεφτομουν να του πω ψεμματα,οτι θα συνεχιζα τα αντισυλληπτικα για 6 μηνες και οχι 4 ,για να μην αγχωνεται!βασικα μετανιωσα που δεν το εκανα!!

γεια σας κοριτσια,πηγα τελικα στον γυναικολογο,οι 3 μηνες που παιρνω τα αντισυλληπτικα περασαν,μου ειπε πως οι κυστες μου εχουν φυγει και με την ωορηξια παμε καλυτερα...τα παιρνω 1 ακομα μηνα,οπως μου ειπε εξαρχης,και μετα αρχιζουμε τις προσπαθειες,για 2 μηνες,αν δεν μεινω στους 2 μηνες ξαναπαω να με δει...2 μηνες λιγο δεν ειναι?και σιγα μην μεινω στο'' καπακι''!τι να πω...μακαρι!!!

αχ!βρε κοριτσια γιατι βασανιζουμε τον εαυτο μας ετσι??και γω τα ιδια εκανα...βιαστηκες γλυκια μου,τουλαχιστον μια μερα καθυστερησης να ειχες...εγω δεν το πολυσκεφτομαι πλεον γιατι εξαντληθικα εντελως με αυτο το θεμα...θα ερθει στον καιρο του,αντε καλη μας επιτυχια!!μακαρι να ηρθε σε σενα το νινακι!!!

Μην το σκεφτεσαι!απολαυσε την στιγμη...3 μηνες ειναι πολυ μικρο διαστημα για να απελπιζεσαι...κανε μια επισκεψη στον γυναικολογο σου να κανει υπερυχο να σου πει τι γινεται!γιατι εγω προσπαθουσα 6 μηνες και τελικα δεν ειχα ωορηξια!!!ολα διορθωνονται!σε σενα πιστευω πως ειναι το αγχος η αιτια ,αλλα κανε μια επισκεψει στον γιατρο ,για να φυγει η απορια!και χαλαρα!!!!καλη επιτυχια,φιλακια!

γιατι δεν ρωτας τον γυναικολογο σου?

ειναι πολυυυυ νωρις για να το ξεπερασεις,εμενα εχει 1 χρονο και ακομη ερχονται νυχτες που κλαιω,και πρωινα που ξυπναω με την σκεψη μου εκει...δεν ειναι ευκολο σε καμια περιπτωση...πρεπει ομως να το θρηνισεις,και ΜΗΝ σκεφτεσαι τους αλλους...οσο κρατιεσαι και δεν το αφηνεις να βγει απο μεσα σου ,θα σε ''τρωει'',πιστεψε με σ΄αυτο...και η αληθεια ειναι πως για τους αλλους ο καιρος περναει αλλιως,νομιζω με καταλαβαινεις τι εννοω...ξεσπασε ,θρηνισε καντο να ξεθυμανει...και προσπαθησε να μην σκεφτεσαι ,αργοτερα,πως θα ηταν...εγω ειμαι σ'αυτην τι φαση,βλεπω κοριτσακια στην ηλικια που θα ηταν η δικη μου,και με πιανω να σκεφτομαι πως θα ηταν η ψυχουλα μου,κατευθειαν ομως λεω΄΄τελος ,κοιτα απο δω και περα τι γινεται΄΄,μην βασανιζεις το μυαλο σου...ασχολεισου με το ζορι με αλλα πραγματα και πιστεψε με σιγα σιγα θα ελλατωθει ο πονος.ο πονος απο την'' πληγη'' μας θα περασει,θα χουμε ομως το ΄΄σημαδι΄΄(στην ψυχη μας'' να μας το θυμιζει μεχρι να πεθανουμε...

αααααα!!πραγματι ''σερνεται'' απιστευτα!!!!εχει 2 μερες που προσπαθω να μπω,και δεν μπορω...δεν εχω και υπομονη να περιμενω 8και 10 λεπτα...

σας ευχαριστω ολες,πραγματικα αισθανομαι πολυ καλυτερα μετα απο τις τοσες απαντησεις και το ενδιαφερων απο ολες σας,ο Θεος να σας εχει καλα και πιστευω πως με τις τοσες ευχες σας,θα ακουσεις και οΘεουλης τις προσευχες μου,σας ευχαριστω παρα πολυ...απο τον αλλο μηνα ξεκιναμε τις προσπαθειες...καλη δυναμη σε μενα και σε οσες προσπαθουν...φιλια και θα σας ενημερωσω για οτι νεοτερο!ευχομαι συντομα...

θελω να αποκτησω συντομα παιδακι...θελω να μην ποναει κανεις...θελω εν αν κοσμο ευτυχισμενο...γινεται???

tirogaridaki μου,ακριβως ετσι αισθανομουν,ηθελα να την παρω στην αγκαλια μου ,να την χαιδεψω,και να την φιλησω...δεν μου την εδωσαν ομως.ειδα λιγο την φατσουλα της προφιλ,εμοιαζε τον ανδρα μου!αλλα συνεχεια αναρωτιεμαι πως θα ηταν...δεν καταλαβαινω γιατι δεν μαφησαν...παρολο που εγιναν ολα τοσο ξαφνικα,ημουν ηρεμη(αλλο περιεργο).Καποιες στιγμες που το συζηταμε με τον ανδρα μου και οι δυο αυτο μετανιωνουμε ,που ενας μας δεν την αγγιξε,εστω και ετσι...αχ γιαβρι μου...ειναι τοσο δυσκολο να σε αποχαιρετισω...ωφ...κουραγιο,κουραγιο,πρεπει να ειμαστε δυνατες...απλα ειναι καποιες μερες που τα ξαναζω...μετα την μπορα ερχεται παντα λιακαδα...να σαι καλα tirogaridaki,και ολα τα κοριτσια που μου απαντησαν,σας ευχαριστω πολυ!

tirogaridaki,η ιστορια σου με εκανε να γραψω και την δικη μου...σε νιωθω πραγματικα...στην θεση σου θα εκανα και γω το ιδιο,κουραγιο να χουμε και δυναμη,πραγματι πιστευω πως ολα γινονται για καποιο λογο,αργα ή γρηγορα το βλεπουμε...

σας ευχαριστω ολες,ειλικρινα,μακαρι συντομα να εχω ευχαριστα νεα...γιατι περασε 1 χρονος και δεν μπορω να μεινω εγκυος,δεν εχω ωορηξια!τι σου ειναι το σωμα...κανω θεραπεια με αντισυλληπτικα και ελπιζω να γινει κατι...απο εβδομαδα θα μαθω πως παω...υγεια σε ολους και να χαιρεστε τα παιδακια σας οσες εχετε,και υπομονη σε μας που προσπαθουμε...καλη σας μερα.

γεια σας,θα ηθελα να μοιραστω την ιστορια μου μαζι σας,πιστευωντας πως ισως βρω και καποιον με τον δικο μου καημο...περσυ ,μετα απο προσπαθειες 2 χρονων ,εμεινα επιτελους εγκυος,τρελαθηκαμε και οι δυο μας ,το θελαμε σαν τρελοι,μπορω να πω περισσοτερο ο ανδρας μου,ειδικα οταν μαθαμε οτι ηταν κοριτσακι,τρελαθηκε εντελως...καθε μηνα στον υπερυχο παθαιναμε την πλακα μας!ολες οι εξετασεις και οι υπερυχοι φυσιολογικοι,μεχρι την 21η εβδομαδα που αρχισε το μαρτυριο μας,αρχισε να μην παιρνει βαρος...ο γιατρος που με παρακολουθουσε καθε φορα μου ελεγε πως δεν ανησυχει,και αν χρειαστει θα το παρει νωριτερα...ομως δεν εκανε τιποτα,και το αγγελακι μου''εφυγε''την 32η εβδομαδα κυησεως...αντεξε τοσο...ξυπνησα με ελαφρους πονους και λιγο αιμα...και το ηξερα πως την εχασα...γεννησα κανονικα αλλα δεν ακουσα κλαμα μωρου,ουτε την πηρα αγκαλια...δεν μ'αφησαν οι νοσοκομες...ειδα λιγο το προφιλ της,ηταν ιδια με τον ανδρα μου...ψυχουλα μου...ισως ηταν για καλο.