Φαφαουλι

Ελπίζω να μην πιστεύετε ότι σας ξέχασα,ε; έχω ένα ακριβούτσικο θέμα με τον υπολογιστή μου και δεν υπάρχει άλλος στο σπίτι...όπως καταλαβαίνετε, δεν έχω ούτε υπολογιστή , ούτε ίντερνετ... αποφάισα να σας ειδοποιήσω από έναν φίλο μου, γιατί έχει παρατραβήξει το θέμα... ελπίζω να είσαστε καλά και εσείς και τα μωράκια σας και σύντομα να ξανα μπώ στην παρέα σας! Φιλάκια σε όλες!

Giolanda έγραψε: Δεν είναι δύσκολο...Μια μέρα θα δεις το παιδί να αγγίζει το σώμα του. Αν είναι μόνο του, μη ν το διακόψεις, διαφορετικά όπως είπαμε απόσπασε την προσοχή του διακριτικά. Έπειτα ή εσύ ή ο συζυγός σου πείτς του αυτά που είπαμε. Ότι είναι φυσιολογικό να θέλει να αγγίζει το σώμα του, πάρε ένα βιβλίο που δείχνει και τις διαφορές ανάμεσα στα δυο φύλα και συζητήστε για αυτές μαζί. Πείτε του το όνομα των οργάνων αυτών και εξηγήστε του ότι δεν χρησιμεύουν μόνο για αφόδευση, αλλά και για μια πράξη που συμβαίνει ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα και λέγεται έρωτας. Αυτή η πράξη συμβαίνει όταν οι άνθρωποι αυτοί αγαπιούνται και τους κάνει να αισθάνονται επιθυμία και ευχαρίστηση. Κάπως έτσι τέλος πάντων. Και κάτι άλλο κορίτσια, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στα παιδιά ότι δεν μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με κάποιον που δεν θέλει. Δεν μπορούμε ούτε να τον πιέσουμε, ούτε να υον αναγκάσουμε.

apis έγραψε: Ρε κοριτσάκι μου, που γράφτηκαν όλα και αυτά και δεν τα είδα; Συγνώμη που μετέφερα τη συζήτηση εδώ. Λοιπόν, πάνω - κάτω είπαμε ακριβώς τα ίδια με τη διαφορά το λεξιλόγιο που πρέπει να χρησιμοποιεί. Εσύ είπες ότι πρέπει να μιλάμε με απλό λεξιλόγιο, ανάλογα με την ηλικία, ενώ κατά την άποψη της Dolto, που εγώ ανέφερα, χρησιμοποιούμε τις λέξεις 'πέος' και 'αιδοίο' (εσύ με ρώτησες, εγώ δεν ήθελα να το πω!). Όσον αφορά το βίντεο φανταζομαι ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να το δει το παιδί. Αλλά όχι ακόμα. Στην μικρή ηλικία, ξέρετε, αν δει για παράδειγμα το παιδί τους γονείς να βρίσκονται σε επαφή θα νομίζει ότι βλέπει κάτι κακό, βίαιο. Οπότε φαντάζεστε τι πάθει με ένα τέτοιο βίντεο. Καλύτερα να το δει σε μεγαλύτερη ηλικία για να μη σοκαριστεί και αποκτήσει άρνηση. Κάποια στιγμή μπορείς να του πεις ότι υπάρχει το αντίστοιχο και βίντεο και όταν νιώσει έτοιμο μπορείτε να το δείτε μαζί.

Τέλος θα ήθελα να προσθέσω και την προσωπική μου άποψη και αγωνία. Δυστυχώς στις ημέρες τα πρότυπα που προβάλλονται είναι μισόγυμνες γυναίκες, χωρίς ηθικές αναστολές και καλό γυμνασμένοι άντρες που γυρνούν από το ένα κρεβάτι στο άλλο. Είναι σημαντικό να εξηγήσετε (όπως αναφέρει και η κυρία Dolto και ξέχασα να το γράψω πριν) ότι η ερωτική επαφή γίνεται μεταξύ ανθρώπων που αγαπιούνται και έχουν αλληλό σεβασμό και αλληλό εκτίμηση. Καθώς, επίσης, να μιλήσετε για την αντισύλληψη. Οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και μάλιστα στην εφηβεία, είναι ένα φαινόμενο που απασχολεί την κοινωνία μας και τους ερευνητές. Παράγοντες όπως η τηλεόραση εοηρεάζουν την αύξηση τέτοιων περιστατικών. Η κυριότερη, όμως, αιτία είναι η έλλειψη ενημέρωσης.

Σύμφωνα με την ίδια, λοιπόν, οι έμμεσες ερωτήσεις περί σεξουαλικότητας αρχίζουν στην ηλικία των τριών περίπου. Λέγοντας έμμεσες ερωτήσεις εννοούμε για παράδειγμα το να αγγίζει ή να δείχνει το παιδί τα σεξουαλικά του όργανα. ‘…όταν τα παιδιά επιδεικνύονται θέτουν μια σιωπηλή ερώτηση που αφορά το φύλο τους και τον αυνανισμό και εκφράζουν μια ανησυχία για την τυχόν τιμωρία που, πιθανόν, θα υποστούν…’.Τότε, οι γονείς καλούνται να εξηγήσουν τα πάντα για όλα τα μέρη του σώματος, να ενημερώσουν για τη σεξουαλικότητα και να κάνουν το παιδί να νιώθει άνετα για να συζητάει μαζί του για ανάλογα θέματα. Επίσης, οι γονείς πρέπει να γνωστοποιήσουν στα παιδιά το νόμο περί απαγόρευσης της αιμομιξίας, αλλά και να τα μάθουν να αυτοπροστατεύονται από ενήλικες που θέλουν να τα παγιδεύσουν. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι ο πατέρας αναλαμβάνει να μιλήσει στο αγόρι και η μητέρα στο κορίτσι. Ο αυνανισμός είναι σημαντικός στην ηλικία μεταξύ 4-7ετών, όπου καταλαγιάζει και ξανά εμφανίζεται γύρω στα 12-13 έτη. Οι γονείς δεν θα πρέπει να δημιουργούν ενοχές για αυτήν την πράξη, να φωνάζουν, να χτυπούν ή να απειλούν τα παιδιά. Πρέπει να τους εξηγήσουν ότι αυτή η πράξη αφορά μόνο τα ίδια και για αυτό δεν θα πρέπει να γίνεται μπροστά σε άλλα άτομα, καθώς δεν είναι σωστό να δείχνουμε τα όργανά μας. Αν το παιδί ξεχαστεί και αγγίξει το σώμα του μπροστά σε κόσμο, μπορείτε να του τραβήξετε τ ην προσοχή του αλλού, διακριτικά και να το συζητήσετε ιδιαιτέρως. Στην ηλικία των 5-6 ετών το πολύ τα αδέλφια μεταξύ τους (όταν είναι διαφορετικού φύλου) ασχολούνται με σεξουαλικά παιχνίδια τα οποία είναι ‘αθώα’ και φυσιολογικά. Οι γονείς δεν θα πρέπει να τα μαλώσουν, αλλά να επωφεληθούν από αυτό για να τους μιλήσουν για τις διαφορές στα σώματά τους και όλα αυτά χρησιμοποιώντας σαφείς όρους και όχι ‘πιπί’ και άλλα παρόμοια. Θα πρέπει να εξηγήσουν στα παιδιά τις αλλαγές που θα γίνουν στο σώμα τους όσο θα μεγαλώνουν και ότι σταδιακά τα αγόρια θα αρχίζουν να αρέσουν στα κορίτσια και αντίστροφα. Είναι πολύ σημαντικό και πάλι να μιλήσουμε για την αιμομιξία και τους περιορισμούς που τίθενται, χωρίς να παραλείπουμε ‘τη συμπληρωματικότητα των δυο φύλων για την τεκνοποιία’. Σε ότι αφορά την ομοφυλοφιλία πρέπει να μιλήσουμε στα παιδιά ανοιχτά και να τους εξηγήσουμε ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν γιατί δεν στρέφονται προς άτομα διαφορετικού φύλου. Αλλά αυτό το θέμα θα ήταν προτιμότερο να το συζητήσουμε σε ένα άλλο ποστ εκτενέστερα. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι απαραίτητη, λόγω της πληροφόρησης και των ερεθισμάτων που λαμβάνουν τα παιδιά. Διατρέχουν κίνδυνο αν δεν έχουν ενημερωθεί σωστά. Αν οι γονείς αντιμετωπίσουν πρόβλημα σε αυτό το θέμα μπορούν να απευθυνθούν σε κάποιο σύμβουλο ή να προμηθευτούν κατάλληλα βιβλία που διατίθενται στην αγορά για να διευκολυνθούν. ‘είναι επικίνδυνο για τα παιδιά να μην έχουν σωστές, απλές αλλά αληθινές απαντήσεις στα ερωτήματα τους που αφορούν το φύλο, τη σύλληψη και τη γέννηση και να τα αντιληφθούν όλα αυτά κατά παράδοξο τρόπο από αλλού’ (προσπάθησα να είμαι όσο πιο περιληπτική μπορούσα και να σας μεταφέρω τα λόγια από το βιβλίο ακριβώς.)

Στο θέμα αυτό θα σας εκθέσω τις απόψεις μιας Γαλλίδας ψυχαναλύτριας, μέσα από μια σειρά τριών βιβλίων που πωλούνται στα βιβλιοπωλεία μαζί σαν τόμοι. Η Francoise Dolto, έχει μεγάλη αναγνώριση στη χώρα της και όχι μόνο. Από τον Οκτώβριο του 1976 άρχισε να κάνει μια ραδιοφωνική εκπομπή στην οποία απαντούσε σε ερωτήματα γονέων, σε θέματα σχετικά για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Τα τρία βιβλία εκδόθηκαν με διαφορά ενός έτους μεταξύ τους το 1977, 1978 και 1979 αντίστοιχα και περιλαμβάνουν τόσο τις επιστολές των γονέων, όσο και τις απαντήσεις της. Είναι ευχάριστα και ενδιαφέροντα, με μια διαφορετικά οπτική γωνία. Παρά τις επιφυλάξεις σας σχετικά με το πόσο παλιά εκδόθηκαν, σας συστήνω ανεπιφύλακτα να τα αγοράσετε. Αναφέρονται σε όλα τα θέματα που σας απασχολούν με πολύ εύστοχες και άριστα τεκμηριωμένες απόψεις.

Τυρογαριδάκι καλημέρα! Με μπέρδεψες λιγάκι. Από τη μια λες 'είμαι σίγουρη ότη δεν θα ξανά βιαιοπραγήσω' και από την άλλη 'αν πέσει γερό ξύλο'. Μπορείς να με βοηθήσεις να καταλάβω λίγο καλύτερα τι εννοείς;

Χριστίνα4 έγραψε: Ο άνθρωπος είναι ένα πολύ φοβισμένο πλάσμα. Τόσο εκλεπτυσμένο που προτιμά να βλέπει τον συναθρωπό του να πεθαίνει δίπλα του, παρά να στιγματιστεί από την κοινωνία. Τόσος ρατσισμός, τόσες ανασφάλειες, τόση ανωτερότητα. Όντως, η δράση είναι η καλύτερη αντιμετώπιση, όταν συνοδεύεται από ενημέρωση και πρόληψη. Εσείς και εγώ, που έχουμε τόση ευαισθησία, μπορούμε να βοηθήσουμε να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο σε αυτόν τον κόσμο, με δράση. Κορίτσια; Ας σηκωθούμε από τον καναπέ και τη βολική ζωή μας. Ας φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο. Μαζί μπορούμε(θυμίζω προεκλογική εκστρατεία μήπως. Φεύγω για δουλειά γιατί θα αργήσω πάλι και θα σας δαγκώσω το αυτί! Καλό μεσημέρι!

apis έγραψε: Ίσως αν πεις πείραξε μια κυρία ή έναν κύριο; Δεν θα σε ρωτήσει κάτι άλλο, είναι μικρό. Αλλά ακόμα και να μιλήσουμε για την εξαίρεση που θα πει 'δηλαδή πως τον πείραξε;', του πούμε 'αυτό θα το συζητήσουμε όταν μεγαλώσεις λίγο', θα σταματήσει εκεί το θέμα. Τι να σου πω όμως, όποιος είναι έξω από το χορό, ξέρει να χορεύει...

apis έγραψε: Κατ'αρχήν τέλειο το σχόλιο για το σύμπαν και την ανθρώπινη βλακεία! Δεν μπαίνεις σε καμία περίπτωση στη διαδικασία να πεις για το έγκλημα, σιγά μη το περιγράψουμε κιόλας στο παιδί. Άλλο ειλικρείνια και άλλο λεπτομέρειες που καταστρέφουν χαρακτήρες. Δώσε μου λίγο χρόνο να το σκεφτώ. Μέχρι τότε σκέψου πως θα γκρεμιστεί ο κόσμος του παιδιού αυτού στα 15του που θα μάθει την αλήθεια. Πως θα γκρεμιστεί ο κόσμος του. Πως θα χάσει την εμπιστοσύνη του σε όλα και σε όλους. Ο κάθε γονιός ξέρει το καλό του παιδιού του. Εγώ λίγα ξέρω και λίγα πιστεύω...Απλά λέω τη γνώμη μου.

καντινου έγραψε: Πλάκα μου κάνεις; Με αυτά που έχεις ζήσει έχεις τη δύναμη να κινήσεις τον κόσμο ολόκληρο. Αν με ρωτάς η καταγγελία θα φέρει δυσκολίες...αλλά θα σταματήσει τη βία. Αλλά το βάρος της απόφασης θα είναι δικό σου και όχι δικό μου, δεν θα σε πιέσω άλλο. Απλά σκέψου το αν βρεις το χρόνο.

tirogaridaki έγραψε: Κορίτσια μου, τι να πω, δεν περίμενα τέτοιες απαντήσεις- εξομολογήσεις. Νόστιμο τυρογαριδάκι μου, δεν φταις εσύ που απλώνεις το χέρι σου. Από έρευνες στη ψυχολογία 9 στις 10 περιπτώσεις παιδιών που έχουν βιώσει βία στην παιδική τους ηλικία, θα δέιρουν σαν ενήλικες ακόμα και αν δεν είναι βίαιοι σαν άνθρωποι. Είναι μέσα τους όμως, τέτοια τραύματα δεν φεύγουν εύκολα, μας ακολουθούν πάντα σαν σκιά. Με όλο το σεβασμό και χωρίς καμία πρόθεση να σε θίξω (δεν γνωριζόμαστε καν άλλωστε), εαν θα το ήθελες θα μπορούσες να επισκεφθείς κάποιο ψυχολόγο, να σε βοηθήσει να το αφήσεις πίσω. Δεν είναι ντροπή, και εγώ έχω πάει αν το ένιωσα ανάγκη, με τα δικά μου οικογενειακά προβλήματα. Και με βοήθησε πολύ. Έτσι θα μπορείς να ξεφύγεις από ενοχές, να συγχωρέσεις πραγματικά τους δικού σου και να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου ότι δεν θα χτυπήσει ποτέ τα παιδιά σου. Απλά μια πρόταση κάνω και ζητώ συγνώμη αν σε ενόχλησε. Μετά από αυτές τις συζητήσεις, ελπίζω όλες να μπορούμε πια να συγκρατούμε τα νεύρα μας, τα χέρια μας και τη φωνή μας με μικρότερα χαλινάρια.

καντινου έγραψε:

tirogaridaki έγραψε: Κορίτσι μου! Ανατρίχιασα ολόκληρη! Το μήνυμα που θες να περάσεις είναι υπέροχο

Όλοι οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με ‘δύσκολες’ ερωτήσεις ή καταστάσεις. Κάποιο διαζύγιο, θάνατο, ερωτήσεις για την επαφή ανάμεσα στα δυο φύλα. Συνήθως καταφεύγουμε σε βολικές απαντήσεις, βασισμένες σε γνωστά ψέματα, που θα μας βγάλουν από τη δύσκολη θέση και θα ‘απαλύνουν τον πόνο των παιδιών’. Οι σύγχρονες τάσεις στις παιδαγωγικές επιστήμες, αλλά και η ηθική, μας προτείνουν μια άλλη οδό: αυτή της ειλικρίνειας. Επιστήμονες και ειδήμονες στο χώρο συμφωνούν στο ότι οφείλουμε να εξηγούμε στα παιδιά, με απλά λόγια, την αλήθεια, σε οποιαδήποτε ηλικία και αν βρίσκονται, σε οποιοδήποτε θέμα και αν αναφερόμαστε. Χρησιμοποιώντας την ειλικρίνεια σαν όπλο, έχουμε ένα σύμμαχο ειρήνης απέναντι στα διλήμματα μας και χτίζουμε γερά θεμέλια στη σχέση με το παιδί, ενώ ταυτόχρονα το οπλίζουμε με τα ιδανικά της εμπιστοσύνης. Το ίδιο μάθημα δίνουμε κάθε φορά που σεβόμαστε τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους αλλά και όταν είμαστε συνεπής στα όσα τους λέμε. Μέσα σε μια σχέση εμπιστοσύνης, φροντίδας, αγάπης (ποτέ δεν έβλαψε κανέναν όση και αν του δώσανε!) το παιδί θα αποκτήσει τη συναισθηματική ασφάλεια που τόσο έχει ανάγκη. Σε αυτό, βέβαια, συμβάλλει και το να είμαστε πάντοτε δίπλα του όταν κλαίει, να μην το υποτιμάμε, χτυπάμε, συγκρίνουμε, προσβάλλουμε και ένα σωρό άλλα. Τι πιο σημαντικό για τη δημιουργία ενός δυναμικού, ανεξάρτητου χαρακτήρα, που μαθαίνει αξίες από τα πρώτα του βήματα και νιώθει άνετα να μιλήσει για τα πάντα με τους δικούς του ανθρώπους; Ανθρώπους με αυτιά να το ακούσουν και κατανόηση για να του μιλήσουν. Τα παιδιά είναι σαν ένα άσπρο χαρτί. Εμείς ζωγραφίζουμε πάνω τον κόσμο που εκείνα θα ζήσουν μια ολόκληρη ζωή, τη δική τους. Τι ευθύνη! Θα πρέπει να αποφασίσουμε : θα ζωγραφίσουμε έναν κόσμο ζεστό, όμορφο και φιλικό ή έναν κόσμο σκληρό, απάνθρωπο και ψυχρό; Για έναν καλύτερο κόσμο...τον δικό τους!