Peter Thanos

Ένα συχνό πρόβλημα που απασχολεί τον ανδρικό πληθυσμό είναι ο βραχύς χαλινός του πέους και η ινώδης σκληρηντική στένωση της ακροποσθίας (φίμωση). Η συμπτωματολογία η οποία οδηγεί τον ασθενή στον πλαστικό χειρουργό είναι ο πόνος κατά τη στύση και οι συχνοί μικροτραυματισμοί που συμβαίνουν κυρίως κατά την σεξουαλική πράξη στους ενήλικες ενώ κατά την παιδική ηλικία είναι οι υποτροπιάζουσες λοιμώξεις της ακροποσθίας και οι ουρολοιμώξεις. Το πρόβλημα αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο εάν η στένωση είναι πολύ μεγάλη γιατί θα μπορεί να οδηγήσει σε μία άκρως επείγουσα, προς αντιμετώπιση κατάσταση, την παραφίμωση κατά την οποία ο ανένδοτως στενωτικός δακτύλιος στραγγαλίζει στην κυριολεξία την βάλανο του πέους οπότε και χρειάζεται άμεση χειρουργική επέμβαση. Η διάρκεια του χειρουργείου είναι πολύ μικρή και γίνεται με τοπική αναισθησία διατηρώντας πάντοτε την σωστή αισθητική εικόνα στην περιοχή της ακροποσθίας – βαλάνου. Αρκετές φορές, εάν συνυπάρχει και βράχυνση του πέους γίνεται επιμήκυνση ταυτόχρονα με την λύση του κρεμαστηρίου συνδέσμου του πέους με αποτέλεσμα το πέος να αποκτά ένα επιπλέον μήκος που μπορεί να φθάσει το1/3 του συνολικού μήκους του σώματος του πέους. Η ανάρρωση είναι γρήγορη και ο ασθενής δεν χρειάζεται να απουσιάσει από την εργασία του για πάνω από 1-2 ημέρες. Η χρήση Laser κατά τη διάρκεια του χειρουργείου μειώνει το μετεγχειρητικό οίδημα. Θεσσαλονίκη Τηλ. 2310.278229 , 2310.966100 Κιν. 693.0407323 , 6976.673977 Ωράριο Λειτουργίας: Καθημερινά 17:00 - 21:00 Γραμματειακή υποστήριξη καθημερινά Κα Έλενα Δευτέρα έως Παρασκευή 9:00 με 21:00

Η Ουρολογία είναι μία ειδικότητα της ιατρικής η οποία ασχολείται με το ουροποιογεννητικό σύστημα του ανθρώπου. Το Ουροποιογεννητικό σύστημα αναφέρεται ουσιαστικά σε δύο μεγάλες κατηγορίες.Το ουροποιητικό και το γεννητικό σύστημα. Το Ουροποιητικό σύστημα περιλαμβάνει τους νεφρούς ,ουρητήρες ,ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα στους άνδρες στις γυναίκες και στα παιδιά αγόρια και κορίτσια (παιδο-ουρολογία). Στους άνδρες η Ουρολογία επεκτείνεται και στον γεννητικό τομέα ( Ουροποιο - γεννητικό σύστημα ),το γεννητικό δηλαδή σύστημα του άνδρα. Στο γεννητικό σύστημα του άνδρα περιλαμβάνεται και το σεξουαλικό θέμα , η σεξουαλική δηλαδή ζωή του .Το σύστημα αυτό περιλαμβάνει ,στον άνδρα και το αγόρι ,τον προστάτη αδένα , το πέος και τους όρχεις .Το γεννητικό ,λοιπόν, σύστημα του άνδρα μαζί με την σεξουαλική φυσιολογία του άνδρα περιλαμβάνονται στην ειδικότητα του Ουρολόγου και ονομάζεται Ανδρολογία. Έτσι,λοιπόν, ο Ουρολόγος είναι και Ανδρολόγος και Ανδρολόγος δεν σημαίνει πως ασχολείται μόνο με τους άνδρες ή αν θέλετε ο Ανδρολόγος δεν είναι το αντίθετο του Γυναικολόγου.Επίσης ο Ανδρολόγος είναι Ουρολόγος δηλαδή κατά βάση ασχολείται με τον χώρο της Ουρολογίας ευρύτερα , απλά υπάρχει κάποιο ίσως μεγαλύτερο ενδιαφέρον ή και υποεξειδίκευση στον τομέα της Ανδρολογίας. Φυσικά στην Ανδρολογία υπάγεται η στυτική δυσλειτουργία και η υπογονιμότητα στον άνδρα.Η στυτική δυσλειτουργία ή αλλιώς η ανικανότητα απασχολεί περίπου έναν στους δέκα άνδρες κάθε ηλικίας τουλάχιστον. Πάνω από την ηλικία των 40 επηρεάζει περίπου το 50% των ανδρών.Στις ηλικίες των 20-30 παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και η ψυχολογία ,η σεξουαλική ωριμότητα του άνδρα γι΄αυτό και συναντάμε αρκετά περιστατικά και αυτής της ηλικίας.Το πρόβλημα στους νέους έγκειται στο γεγονός ότι μία κακή σχέση με το σεξουαλικό θέμα , με την στύση του , με το πέος του ,οδηγεί σε κακή σεξουαλική αλλά και κοινωνική ζωή.Η αρνητική ψυχολογία θα επιφέρει στον χρόνο κακή φυσιολογία και στο επίπεδο της Ανδρολογίας .Θα πρέπει ,λοιπόν, ο Ανδρολόγος να πείσει τον νέο και να τον πείσει πως δεν υπάρχει Ανδρολογικό πρόβλημα . Πέραν όλον των εξετάσεων για εμάς, την πρώτη θέση κατέχει το Doppler πέους μία εξέταση που αποκλείει την αγγειακή βλάβη ή και την οργανική αιτιολογία στην στυτική δυσλειτουργία. Ο νέος άνδρας με πρόβλημα στύσης θα πρέπει να ξέρει τον λόγο που αντιμετωπίζει το πρόβλημα αυτό .Είναι ίσως αρκετά νέος να βρεθεί αγγειακό πρόβλημα μέσω του Doppler πέους,όμως μία εργασία μας που παρουσιάσθηκε στο Πανελλήνιο Συνέδριο Ουρολογίας καθώς και παρόμοιες μελέτες Παγκοσμίως αποδεικνύουν πως κακώς λαμβάνουν οι νέοι φάρμακα για την στυτική δυσλειτουργία σ’ένα τεράστια μεγάλο ποσοστό. Η εξέταση του Doppler πέους θα έδειχνε εξ’αρχής πως δεν υπάρχει Ανδρολογικό ,οργανικό αγγειακής αιτιολογίας πρόβλημα κι έτσι μία κακή ψυχολογία είναι τελικά το αίτιο του προβλήματος. Η Ανδρολογία όμως ασχολείται και με άλλες παθήσεις όπως οι διαταραχές τις εκσπερμάτισης, οι παθήσεις των όρχεων, η νόσος του Peyronie και άλλες παθήσεις του πέους για τα όποια γίνεται αναφορά σε επιμέρους κεφάλαια. Η Ανδρολογία σαν κλάδος της Ουρολογίας βάλλεται δυστυχώς απο τα περισσότερα ταμπού και προκαταλήψεις που αντανακλούν τη ανδροκεντρική δόμηση της κοινωνίας, όπου ο άνδρας είναι ένα ον σχεδόν άτρωτο χωρίς δικαίωμα σε καμιά αδυναμία. Όσον αφορά τη δεύτερη πάθηση, σήμερα πιστεύεται πως περίπου στις μισές των περιπτώσεων υπογονιμότητας υπαίτιος είναι ο άνδρας. Αν λάβουμε υπόψη μας πως περίπου 15-20% των ζευγαριών σήμερα έχουν προβλήματαα γονιμότητας εύκολα συμπεραίνουμε πως 7.5-10% των ανδρών της αναπαραγωγικής ηλικίας έχουν πρόβλημα γονιμότητας. Θεσσαλονίκη Τηλ. 2310.278229 , 2310.966100 Κιν. 693.0407323 , 6976.673977 Ωράριο Λειτουργίας: Καθημερινά 17:00 - 21:00 Γραμματειακή υποστήριξη καθημερινά Κα Έλενα Δευτέρα έως Παρασκευή 9:00 με 21:00

http://uronet.gr/ http://uronet.gr/index.php?option=com_k ... nc=listcat

http://www.uronet.gr/ http://www.uronet.gr/index.php?option=c ... d=5&id=2#2 Είναι σημαντικό να εξασφαλιστεί ότι καταναλώνουμε τους σωστούς διατροφικούς παράγοντες, και θρεπτικές ουσίες που μπορούν να μας βοηθήσουν να προλάβουμε τη βλάβη και πιθανόν να προστατεύσουμε τους πνεύμονές μας από το οξειδωτικό στρες. Βιταμίνη C. Καρποί και χυμοί εσπεριδοειδών, ακτινίδιο, μπρόκολο, πράσινη πιπεριά ,β-καροτένιο. Βερίκοκο, πεπόνι, μάνγκο, καρότο, πιπεριά, σπανάκι, γλυκοπατάτα. Βιταμίνη E Φύτρα σιταριού, σπόροι, φυτικά έλαια, μαργαρίνη, αμύγδαλα, φιστίκια Σελήνιο Σπόροι (ανάλογα με το περιεχόμενο του εδάφους), ζωικά προϊόντα, θαλασσινά. Έχει διαπιστωθεί ότι η διατροφή μας θα πρέπει να περιλαμβάνει ορισμένες βιταμίνες και θρεπτικές ουσίες σε τακτική βάση, για να διαφυλάσσεται η υγεία μας στο βαθμό του δυνατού. Έχετε ποτέ δοκιμάσει να χάσετε βάρος και να βελτιώσετε την υγεία σας; Εάν ναι τότε πρέπει να διαβάσετε τις παρακάτω συμβουλές που εάν τις εφαρμόσετε θα χάσετε βάρος μια για πάντα. Δεν χρειάζεται να κάνετε εγχείρηση ούτε να πάρετε κάποιο μαγικό χάπι. Όλες οι δίαιτες λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο: με την εξισορρόπηση των θερμίδων που λαμβάνετε με τις θερμίδες που καταναλώνετε. Ένας συγκεκριμένος αριθμός θερμίδων είναι απαραίτητος για τη διατήρηση των βασικότερων μεταβολικών λειτουργιών όπως την αναπνοή, την λειτουργία της καρδιάς… τα πάντα. Και χρειάζεστε ένα συγκεκριμένο αριθμό θερμίδων (θερμίδες από τρόφιμα) για τις βασικές σας δραστηριότητες όπως π.χ. το περπάτημα. Μια συμβουλή για να αδυνατίσετε είναι να αλλάξετε την ισορροπία. Λάβετε λιγότερες θερμίδες από αυτές που χρειάζεστε και αυξήστε τη φυσική σας δραστηριότητα (τρέξιμο, τζόκινγκ, ποδηλασία, χορός κτλ) και θα δείτε αλλαγές στο σώμα σας. Λάβετε λιγότερες θερμίδες από αυτές που καίτε και θα αδυνατίσετε.

kanena apolytws provlima sto thema ouroloimwksi και sylipsi, min fovaste tipota ,apla kata tin therapeia kalo einai i xrisi profulaktikou ston andra stis epafes , oson afora tin egkymosini sto prwto trimino thelei prosoxi , an den einai loipon vareia ouroloimwksei me polla diladi pyosfairia stin geniki ourwn , ta polla ygra (nera ktl)mporei na sas voithisoun , an omws xreiazetai antiviwsi kalytera na sas dei ourologos , an oxi mia apli antiviwsi tha itan oti prepei gia toulaxiston 8 imeres Πέτρος Θάνος Ουρολογος http://www.uromed.gr/

Η εμπειρια μου λεει αυτο που εγραψα , ο χρονος θα δειξει !

O ανδρισμος εχει να κανει με τον σεβασμο στην υγεια μας κι απο εκει και περα εκτεινεται και στο σεβασμο μας ως προς τους αλλους.Το ερωτημα σε τετοιες περιπτωσεις που τιθεται ειναι αν καποιος επιθυμει πραγματικα κατι , οταν θελουμε κατι πραγματικα τοτε το κανουμε , προφανως δεν υπαρχει επιθυμια για παιδια

είτε για περισσότερα στο http://www.uromed.gr/ Χαρακτηρίζεται ως η ακούσια (μη ηθελημένη) απώλεια ούρων, η οποία αποτελεί ένα κοινωνικό πρόβλημα ή ακόμη και πρόβλημα υγιεινής. Δύο είναι οι κύριες λειτουργίες της ουροδόχου κύστης: H συγκέντρωση και η διατήρηση των ούρων, καθώς και η κένωσή της με την ούρηση. Αυτά επιτυγχάνονται υπό τον έλεγχο του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, μέσω περιφερικών και κεντρικών αντανακλαστικών. Εδώ μας ενδιαφέρει να ξέρουμε δύο απλά πράματα που αφορούν την φυσιολογία της εγκράτειας. Η εγκράτεια των ούρων στηρίζεται στην φυσιολογική λειτουργία της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας (η πρώτη χαλαρώνει η δεύτερη συσπάται).Πρέπει να υπάρχει απόλυτη αρμονική συνεργασία έτσι ώστε η ουρήθρα να είναι κλειστή όταν τα ούρα συγκεντρώνονται στην κύστη και ανοικτή όταν συσπάται (η κύστη) και κατ επέκταση εξωθεί το περιεχόμενό της προς τα έξω. Η ουροδόχος κύστη, διατείνεται, επιτρέπει την πλήρωσή της με επαρκείς ποσότητες ούρων και με μικρή αύξηση της ενδοκυστικής πίεσης (ικανότητα προσαρμογής της κύστης – compliance) .Ο μοναδικός τρόπος για να πει ο Ουρολόγος ότι πρόκειται για ακράτεια πέραν του ιστορικού και της κλινικής εκτίμησης είναι ο Ουροδυναμικός έλεγχος. Υπάρχουν διάφοροι τύποι ακράτειας , ανάλογα τον τύπο που θα μας ταυτοποιήσει ο Ουροδυναμικός έλεγχος θα δώσουμε την κατάλληλη θεραπεία η οποία καμιά φορά μπορεί να είναι χειρουργική με άριστα αποτελέσματα. Mορφές (τύποι) της ακράτειας Α.Ακράτεια από προσπάθεια , B. Ακράτεια από έπειξη, Γ. Μεικτή ακράτεια ή ακράτεια μεικτού τύπου, Δ. Ακράτεια από υπερπλήρωση, E. Ολική ακράτεια ή ακράτεια από ανατομική ανωμαλία ή από τραυματισμό Ακράτεια από προσπάθεια stress incontinence Η ακούσια απώλεια ούρων από την ουρήθρα κατά την απότομη αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης π.χ γέλιο, βήχα, σωματική προσπάθεια. Συμβαίνει λόγω της αδυναμίας των στηρικτικών δομών του πυελικού εδάφους (περιτονίες ανελκτήρα μυ, ορθού και ηβο-ουρηθρικών συνδέσμων). Η ουρήθρα ολισθαίνει έξω από το κύτος της κοιλιάς, προς τον κόλπο κάθε φορά που αυξάνεται η ενδοκοιλιακή πίεση όπως σε κολπικό τοκετό, εμμηνόπαυση, προηγηθείσες χ/κες επεμβάσεις, ακτινοβολία στην περιοχή .Η θεραπεία της ακράτειας από προσπάθεια κατευθύνεται στην ενίσχυση της ουρηθρικής αντίστασης με την διακολπική τοποθέτηση και εφαρμογή των ταινιών ελεύθερης τάσης (TVT,IVS και άλλων). Υπάρχουν δύο τύποι σφιγκτηριακής ανωμαλίας που προκαλούν ακράτεια από προσπάθεια. Η υπερκινητικότητα της ουρήθρας και η ενδογενής δυσλειτουργία του σφιγκτηριακού μηχανισμού. Στην υπερκινητική ουρήθρα η βασική διαταραχή είναι η αδυναμία του πυελικού εδάφους.Στην ενδογενή δυσλειτουργία η πιο αντικειμενική διαγνωστική εξέταση είναι το σημείο πίεσης διαφυγής κατά την δοκιμασία Valsava που εκπροσωπεί την χαμηλότερη πίεση που απαιτείται για να προκληθεί η ακράτεια. Το κοιλιακό σημείο πίεσης διαφυγής είναι η πίεση της ουροδόχου κύστης (άθροισμα της εξωστηριακής και κοιλιακής πίεσης) την στιγμή της διαφυγής των ούρων και γίνεται κατά την διάρκεια χειρισμών που αυξάνουν την ενδοκοιλιακή πίεση. Η πίεση του εξωστήρα κατά την διάρκεια των δοκιμασιών για την κατάδειξη της ακράτειας από προσπάθεια πρέπει να είναι χαμηλή. Υψηλή πίεση εξωστήρα θα δημιουργήσει την εσφαλμένη εντύπωση οτί η λειτουργία της ουρήθρας είναι ελλατωματική. Η διάγνωση της γνήσιας ακράτειας από προσπάθεια τύπου ΙΙΙ θα γίνει όταν η ουρήθρα είναι ακίνητη και το Valsalva σημείο πίεσης διαφυγής (VΣΠΔ) είναι χαμηλό (0-65 cm H2O).Στην γνήσια ακράτεια από προσπάθεια ΙΙ τύπου το VΣΠΔ είναι σχετικά υψηλό (65-120 cm H2O).Οι video μελέτες είναι οι πλέον ακριβείς για τον καθορισμό του VΣΠΔ. Η κύστη πληρούται με 200ml και είναι δεδομένη η φυσιολογική συμπεριφορά του εξωστήρα.Υπενθυμίζουμε πάλι ότι σε αντίθεση με το VΣΠΔ το κυστικό σημείο πίεσης διαφυγής ( ΚΣΠΔ )είναι η πίεση του εξωστήρα όπου συμβαίνει απώλεια των ούρων κατά την διάρκεια πλήρωσης της ουροδόχου χωρίς να γίνονται χειρισμοί αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης. Ακράτεια από έπειξη urge incontinence Η απώλεια ούρων που συμβαίνει μετά από έντονη επιθυμία για ούρηση (έπειξη για ούρηση). Εδώ υπάρχει αστάθεια του εξωστήρα μυ, ο οποίος συσπάται σε μικρότερες χωρητικότητες της κύστης.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ακράτεια των ούρων αλλά και την συχνουρία (υπερδραστήρια κύστη) .Μπορεί να συμβεί μετά από ουρολοιμώξεις, λιθίαση της κύστεως, ξένα σώματα, ακτινοβολία στην περιοχή κ.α. Η θεραπεία της κατευθύνεται στην χαλάρωση του εξωστήρα μυ με την χρήση αντιχολινεργικών φαρμάκων όπως η οξυβουτίνη (ditropan) και η τολτεροδίνη (detrusitol) , που είναι αναστολείς των χολινεργικών υποδοχέων του εξωστήρα μυ. Μεικτή ακράτεια ή ακράτεια μεικτού τύπου mixed incontinence Είναι η ακράτεια, η οποία συνδυάζει τα χαρακτηριστικά των δύο προηγούμενων μορφών δηλαδή της ακράτειας προσπαθείας και έπειξης. Η θεραπεία της κατευθύνεται στις δυο αιτίες που ενοχοποιούνται για την εμφάνισή της δηλαδή στην χρήση αντιχολινεργικών φαρμάκων και στην εφαρμογή ταινιών ελεύθερης τάσης (ΤVT). Ακράτεια από υπερπλήρωση overflow incontinence Συνοδεύει την υπερδιάταση, την υπερπλήρωση της κύστης όταν αυτή αδυνατεί να συσπαστεί λόγω νευρογενούς βλάβης – άτονη νευρογενής κύστη – ή έχει κουραστεί λόγω υποκυστικού κωλύματος – φάση πλήρους ατονίας της κύστης. Υπάρχουν διάφορα αίτια όπως είναι η χρήση φαρμάκων (αντικαταθλιπτικά) , ο σακχαρώδης διαβήτης, η σκλήρυνση κατά πλάκας και οι επεμβάσεις στην πύελο. Η θεραπεία είναι αιτιολογική, με την χειρουργική δηλαδή διόρθωση του αιτίου που την προκαλεί. Ολική ακράτεια (total incontinence) Η ακράτεια η οποία συμβαίνει διαρκώς και αδιαλείπτως κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Οφείλεται στην παρουσία κυστεοκολπικών, ουρητηροκολπικών ή κυστεομητρικών συριγγίων (μετά συνήθως από γυναικολογικές επεμβάσεις),σε συγγενείς ανωμαλίες (εκστροφή της κύστης,έκτοπη εκβολή του ουρητήρα).Η θεραπεία είναι χειρουργική και αποσκοπεί στην διόρθωση της υπάρχουσας συγγενούς ή επίκτητης ανατομικής ανωμαλίας. ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΕΞΩΣΤΗΡΑ ,ΜΕΙΚΤΗ ΑΚΡΑΤΕΙΑ , ΚΑΙ ΔΙΑΜΕΣΗ ΚΥΣΤΙΤΙΣ Η Ασταθής κύστη είναι μια αινιγματική κατάσταση , αλλά και ένα μεγάλο κεφάλαιο της Ουρολογίας που μελετήθηκε επαρκώς τα τελευταία χρόνια.Πολλές μελέτες κατέδειξαν ότι το 30-50% των γυναικών με ακράτεια από προσπάθεια έχουν συνοδό αστάθεια του εξωστήρα. Εμπλέκεται η αστάθεια του εξωστήρα επίσης σε πληθώρα παθολογικών καταστάσεων της ούρησης . Κατά πολλούς η βασική συνεισφορά της Ουροδυναμικής είναι η αποκάλυψη της υπερλειτουργικότητας (η υπεραντανακλαστικότητας του εξωστήρα εφ όσον υπάρχει νευρολογικό υπόβαθρο),σύμφωνα με την Διεθνή Εταιρεία Εγκράτειας των Ούρων (ICS) Ο συνήθης Ουροδυναμικός έλεγχος αποκαλύπτει στις μισές μόνον περιπτώσεις την αστάθεια του εξωστήρα. Οπωσδήποτε συμβατικές ουρολογικές εξετάσεις όπως η κυστεοσκόπηση αποκλείουν άλλες παθολογικές καταστάσεις της Ουροδόχου κύστης. Ενίοτε αναπτύσσεται εμμένουσα αστάθεια του εξωστήρα μετά από εγχειρήσεις για την διόρθωση της ακράτειας από προσπάθεια.( de novo αστάθεια ) η συνέπεια απόφραξης της ουρήθρας συνήθως απο ταινίες ελεύθερες τάσης. ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΤΗΣ ΟΥΡΗΘΡΑΣ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ Η συνήθης αιτία είναι προηγηθείσες επεμβάσεις περί την γυναικεία ουρήθρα. Η πρωτοπαθής απόφραξη είναι εξαιρετικά σπάνια . Η μελέτη ροής και πίεσης θα αποκαλύψει μη συσπώμενο εξωστήρα ΚΥΣΤΕΟΚΗΛΗ ΚΑΙ ΑΚΡΑΤΕΙΑ ΑΠΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ Η παρουσία μέτριας εώς μεγάλης κυστεοκήλης μπορεί να καλύψει την παρουσία ακράτειας από προσπάθεια. Η ανάταξη της κυστεοκήλης από το χέρι του εξετάζοντος και η συνήθης δοκιμασία του βήχα θα αποκαλύψουν την ακράτεια από προσπάθεια. Η κυστεοκήλη πρέπει να πρέπει να αποκατασταθεί ταυτόχρονα με την ακράτεια από προσπάθεια.Διάμεση κυστίτιδα, επείγουσα αναγκαστική ούρηση , και επώδυνη κυστική συμπτωματολογία. Ο Ουροδυναμικός έλεγχος αποκλείει μάλλον , και δεν βάζει διάγνωση στις παραπάνω καταστάσεις. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η ακράτεια από προσπάθεια οφείλεται σε αρκετούς παράγοντες, πολλοί από τους οποίους προλαμβάνονται με απλά μέτρα. Ενώ πολλές φορές η διάγνωση και θεραπεία είναι απλές, εν τούτοις είναι σημαντικό να υπάρχει μια προσεκτική και εμπεριστατωμένη ουροδυναμική μελέτη, όταν η χειρουργική θεραπεία έχει αποτύχει μια φορά ή όταν η συμπτωματολογία είναι πιο περίπλοκη.Η συντηρητική αγωγή έχει τη θέση της, όταν η άρρωστη δεν είναι σε θέση να υποστεί επέμβαση ή δεν χρειάζεται επέμβαση. Οι χειρουργικές επεμβάσεις είναι πολλές και ο χειρουργός μπορεί να επιλέξει. Οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται για δύο ή θεωρητικά για πέντε χρόνια για να θεωρηθεί ότι θεραπεύτηκαν. Ο χειρουργός που ασχολείται με την ΑΠ πρέπει να είναι ικανός να χρησιμοποιήσει όλη την γκάμα των συντηρητικών και χειρουργικών θεραπευτικών μεθόδων που έχει στην διάθεση του. Με την χρήση των σύγχρονων τεχνικών όλες σχεδόν οι ασθενείς με ΑΠ είναι δυνατό να θεραπευθούν και να παραμείνουν στεγνές για πάντα. ΟΥΡΟΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ Μερικές απλές ουροδυναμικές εξετάσεις θα δώσουν συμπλη- ρωματικά και πολύτιμα στοιχεία, ακόμα και σε εμφανή ακράτεια από προσπάθεια. Οι ουροδυναμικές εξετάσεις και την έκβαση της εγχείρησης θα προδικάσουν και τυχόν διαφορετική από την αναμενόμενη ομαλή μετεγχειρητική πορεία θα προβλέψουν και ο γιατρός θα μπορεί γνωρίζοντας πριν από την εγχείρηση ορισμένα στοιχεία να προετοιμάσει κατάλληλα την άρρωστη προεγχειρητικά, καθώς και να την αντιμετωπίσει μετεγχειρητικά. Αν η κλινική εξέταση δεν έχει καταδείξει την ακράτεια από προσπάθεια, πάλι η ουροδυναμική έρευνα θα δώσει λύση, και θα τεκμηριώσει τη συνθήκη "ακράτεια από προσπάθεια". Ας δούμε λοιπόν πόσο βοηθούν οι ουροδυναμικές εξετάσεις στην έρευνα και θεραπεία της ακράτειας αρχίζοντας από τις πιο απλές και προχωρώντας στις πιο πολύπλοκες. Η ροή των ούρων θα μας αποκαλύψει με το εύρημα της "χαμηλής ροής", τυχούσα απόφραξη από πιθανό υποκυστικό κώλυμα ή μία ατονία του εξωστήρα. Και τα δύο αυτά παθολογοφυσιολογικά ευρήματα επηρεάζουν άμεσα την έκβαση εγχείρησης ακράτειας. Η απόφραξη θα πρέπει να τεκμηριωθεί και με τις λοιπές κλασικές μεθόδους έρευνας (ουρηθροσκόπηση, bourinage) και να εκτιμηθούν με ενδοφλέβια πυελογραφία οι επιπτώσεις της στο ανώτερο και κατώτερο ουροποιητικό (Διατάσεις ανωτέρου ουροποιητικού, δοκίδωση κατώτερου, εκκολπώματα κύστεως, ουρήθρας) που θα αντιμετωπισθούν ταυτόχρονα με την εγχείρηση της ακράτειας. Να ληφθεί υπόψη ότι η απόφραξη της ροής των ούρων α) ευθύνεται για την αστάθεια της κύστεως που τυχόν θα συνυπάρξει στην εξεταζόμενη άρρωστη και β) θα επιβαρύνει τη δυσχέρεια ούρησης που θα προκαλέσει η ίδια η εγχείρηση της ακράτειας των ούρων. Η χαμηλή ροή ούρων από πιθανή υποτονία του εξωστήρα θα προωθήσει την έρευνα σε περαιτέρω ουροδυναμική μελέτη για την τεκμηρίωση της υποτονίας, σε ενδοφλέβια πυελογραφία για τη μορφολογία του ανωτέρου κατωτέρου ουροποιητικού και σε νευρολογική έρευνα για ανίχνευση νευρολογικών παθήσεων, αν και συνήθως είναι γνωστή η προϋπάρχουσα πάθηση πχ κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου. Η μελέτη ροής των ούρων πριν από την εγχείρηση ακράτειας είναι λοιπόν σημαντική. Στις περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν θα προειδοποιηθεί η ασθενής πως πιθανόν μετά την εγχείρηση θα πρέπει να παίρνει μόνη της τα ούρα της με διαλείποντες καθετηριασμούς τους οποίους θα διδαχθεί ακόμη και προεγχειρητικά, και ότι θα έχει ταυτόχρονα και μία άλλη εγχείρηση πχ. εσωτερική ουρηθροτομή. Η κυστεομανομέτρηση θα "πιάσει" την αστάθεια του εξωστήρα, ίσως μετά από ειδικές τεχνικές και έτσι θα είναι αναμενόμενη η τυχόν παραμένουσα ακράτεια από επείγουσα αναγκαστική ούρηση μετά την εγχείρηση της ακράτειας από προσπάθεια. Επίσης θα βρεί το λόγο που απέτυχε η "κολποραφή" να σταματήσει την ακράτεια των ούρων, όταν υπάρχει υπεραντανακλαστικός και μόνο εξωστήρας χωρίς να υπάρχει σφικτηριακή ανεπάρκεια. Έτσι γίνεται βασική εξέταση για επανεγχείρηση ή όχι στην ακράτεια των ούρων. Στη φάση πλήρωσης μπορεί να καταγραφεί κατά τη διάρκεια βήχα της ασθενούς η απώλεια των ούρων στο κανάλι της ροής, ταυτόχρονη με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης στην αμιγή ακράτεια από προσπάθεια και μετά από λίγα δευτερόλεπτα και με μια μη αναστελλόμενη συστολή του εξωστήρα στην ακράτεια από αστάθεια του εξωστήρα. Στη φάση ούρησης μπορεί να γίνει το Ρίso τεστ που θα μας αποκαλύψει α) αστάθεια του εξωστήρα που αλλιώς δεν "πιάνεται" εύκολα πχ. σε γυναίκες που χάνουν ούρα μόνο στη συνουσία και β) παραμένουσες μυϊκές εφεδρείες , όταν υπάρχει προβληματισμός κατά πόσο θα καταφέρει ο εξωστήρας να ξεπεράσει την απόφραξη της εγχείρησης και να επαναλάβει η άρρωστη την ούρηση μετεγχειρητικά. Η ηλεκτρομυογραφία δεν είναι στην καθ' ημέρα έρευνα σε περιπτώσεις ΑΠ. θα τεκμηριώσει τη δυσενέργεια σφιγκτήρα/ εξωστήρα που τυχόν να συνυπάρχει με ΑΠ.

Δείτε περισσότερα στο http://www.uromed.gr/ Το σύνδρομο του μετατραυματικού στρες είναι μια διαταραχή που προκαλείται μετά από την έκθεση του ατόμου σε μια τραυματική εμπειρία που απείλησε την σωματική του ακεραιότητα ή την ζωή του και συντάραξε το γνωστικό του σύστημα, και το συναισθηματικό του κόσμο. Γενικότερα παρουσιάζεται σε άτομα που γίνανε μάρτυρες γεγονότων, των οποίων η επενέργεια δεν μπορεί να τα αφήσει ανεπηρέαστα και η επίδραση τους είναι ποικιλόμορφη. Γεγονότα όπως, φυσικές καταστροφές, πόλεμοι, τρομοκρατικές επιθέσεις, σοβαρά δυστυχήματα, άγριες προσωπικές επιθέσεις, σεξουαλική κακοποίηση και βιασμοί, σοβαρές ασθένειες όπως καρκίνος, εγκεφαλικό και άλλα, ή μετά από το θάνατο κάποιου αγαπημένου προσώπου. Σε γενικές γραμμές είναι βαρύνουσας σημασίας το πώς αξιολογείται το γεγονός- η εμπειρία από το άτομο που το βιώνει, όταν το συμβάν παίρνει για το άτομο τις διαστάσεις του τραύματος, είναι πιθανό να εκδηλωθεί και μετατραυματικό στρες. Τα πρώτα σημάδια της διαταραχής εμφανίζονται τρείς με έξι μήνες μετά το επώδυνο γεγονός ή την εμπειρία που είχε το άτομο. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που τα σημάδια του μετατραυματικού στρες έχουν χαραχτεί βαθιά, και τα συμπτώματα εμφανίζονται αιφνιδίως μετά από χρόνια. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της διαταραχής είναι η έντονη αναβίωση του γεγονότος. Το άτομο ζει ξανά το γεγονός, έντονο φλας μπακ και οδυνηρές αναμνήσεις αναδύονται στην επιφάνεια. Τα συμπτώματα γίνονται ισχυρότερα κοντά στο διάστημα των επετείων της εμπειρίας. Αυτομομφή, ενοχικά συναισθήματα, μελαγχολία, καταθλιπτικά συμπτώματα, άγχος και έντονη συναισθηματική φόρτιση συνοδεύουν αυτές τις περιόδους. Εφιάλτες ή παραισθήσεις που συνδέονται με το συμβάν, διαταραχές στην διαδικασία του ύπνου.. Αντικοινωνική συμπεριφορά – κοινωνική απόσυρση, απώλεια ενδιαφέροντος για αγαπημένες ασχολίες, μελαγχολία για μελλοντικά σχέδια. Γενικότερη αδυναμία φυσιολογικής λειτουργικότητας, εκπλήρωσης καθημερινών καθηκόντων λόγω του στρες. Έντονη προσπάθεια αποφυγής σκέψεων ή αναμνήσεων, που συνδέονται με την τραυματική εμπειρία. Πολλές φορές οι αντιδράσεις του ατόμου συνδέονται και με σωματικά συμπτώματα, όπως, ταχυπαλμία, αυξημένη αρτηριακή πίεση, γαστρεντερικές διαταραχές. post_stress_2Μια σημαντική παράμετρος που αφορά την διαταραχή είναι ότι δεν υποφέρουν όλοι οι άνθρωποι που γίνανε μάρτυρες του ίδιου συμβάντος από μετατραυματικό στρες. Αυτό μας κάνει να συμπεράνουμε ότι υπάρχουν παράγοντες που επηρεάζουν την γένεση ή μη της διαταραχής. Το φύλο αποτελεί σημαντικό στοιχείο για το μετατραυματικό στρες. Διπλάσιος αριθμός γυναικών από ό,τι ανδρών υποφέρει από την διαταραχή. Σημαντικό επίσης είναι πόσο ισχυρό είναι το είδος του τραύματος, και σε ποια ηλικία συμβαίνει. Οδυνηρά συμβάντα στα παιδικά η εφηβικά χρόνια δημιουργούν δριμύτερης έντασης τραύματα. Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου αποτελεί σημαντικό παράγοντα, η στάση ζωής που έχει, πώς ερμηνεύει και αξιολογεί ο κάθε ένας τις εμπειρίες και τα συμβάντα της ζωής σε συνδυασμό με τα ψυχολογικά προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει το άτομο (κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές). Η υποστήριξη που μπορεί να δεχθεί το άτομο από το περιβάλλον του, οικογενειακό ή φιλικό αποτελεί καταλυτικό παράγοντα για την επούλωση του τραύματος. Οι άνθρωποι που βιώνουν μετατραυματικό στρες είναι αναγκαίο τις περισσότερες φορές να απευθυνθούν σε έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο, ώστε να τους ενισχύσει να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά όχι μόνο το τραύμα, αλλά και όλες τις δυσάρεστες και αφόρητες παραμέτρους της διαταραχής, για να μπορέσουν να επιστρέψουν στις καθημερινές του δραστηριότητες και να διατηρήσουν την βαλλόμενη από την διαταραχή ποιότητα ζωής τους. Η σιωπή, η απόσυρση και η απομόνωση δεν είναι η λύση για την επούλωση του τραύματος που έχει χαραχτεί με αλγεινά χρώματα στην μνήμη και στην ψυχή. Δείτε http://www.uromed.gr/index.php?optio...ogy&Itemid=161 Σταύρος Καρπουχτσής Ψυχολόγος Msc Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, Κλινική Ψυχολογία Γρηγορίου Λαμπράκη 117, 54351 Θεσσαλονίκη 2310912382, 6937116085 skarpouc@yahoo.gr

Δείτε για περισσότερα θέματα http://www.uromed.gr/ Εδώ θα βρείτε θέματα που αφορούν την κατάθλιψη και τα αίτια, την επιλόχεια κατάθλιψη ,κατάθλιψη και γυναίκα , κατάθλιψη κι εγκυμοσύνη , θεραπεία κι αντιμετώπιση , φαρμακευτική αντιμετώπιση. Η κατάθλιψη είναι μία ασθένεια που μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία Έχει κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία όπως είναι η συνεχόμενη θλίψη , η κακή διάθεση ,η απαισιοδοξία κ.α.Η κατάθλιψη είναι μια από τις πιο συνηθισμένες ψυχικές ασθένειες της εποχής μας που θα πρέπει ν’αναγνωρίζεται όσο γίνεται συντομότερα έτσι ώστε και η αντιμετώπισή της να είναι καλύτερη. Κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα του καταστάσεις άγχους και stress , καταστάσεις εντάσεων και πολλών άλλων συνθηκών κι έρχεται έτσι αντιμέτωπος με τον ρεαλισμό και την πραγματικότητα. Η ανθρώπινη υπόσταση είναι σύνθετη κι έρχεται σε σχέση μ’αυτές τις καταστάσεις ως αντίδραση που στην συγκεκριμένη περίπτωση χαρακτηρίζεται ως ψυχο-βιολογική. Έτσι,λοιπόν,θα πρέπει σε μία δύσκολη στιγμή ασθένειας , ατυχήματος , θανάτου η ψυχή ν’αντιδράσει με κάποιον τρόπο. Εκεί ακριβώς είναι λογικό να βρούμε μπροστά μας την θλίψη ενώ η κατάθλιψη παίρνει σάρκα και οστά ως η συνεχόμενη θλίψη , η παρατεταμένη θλίψη εκεί δηλαδή που η ψυχή δεν μπορεί να ανακάμψει , να το ξεπεράσει. Η αντιμετώπιση της κατάθλιψης και κατ’επέκταση η θεραπεία της έχει να κάνει λοιπόν πρώτα με την αναγνώριση της ασθένειας κι από εκεί και πέρα είναι φυσικά θέμα του ειδικού ιατρού. Η βαρύτητα και η σοβαρότητα της νόσου ποικίλλει και κυμαίνεται ανάλογα. Μπορεί ,λοιπόν, να είναι ήπια , ελαφράς μορφής ή και πιο σοβαρή , μεγαλύτερης βαρύτητας ενώ απ΄ την άλλη πλευρά θα μπορούσε να εμφανιστεί ως ένα και μοναδικό επεισόδιο ή να εξελιχθεί σε μία χρόνια ή και υποτροπιάζουσα ακόμη μορφή. Επίσης ο κίνδυνος να πάθει κανείς κατάθλιψη είναι αυξημένος, όταν έχει οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης. Μέρος του αυξημένου κινδύνου θεωρείται ότι οφείλεται σε κληρονομικούς γενετικούς παράγοντες. Η καταθλιπτική διαταραχή, προσβάλλει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Ο δια βίου επιπολασμός κυμαίνεται από 10% έως 25% στις γυναίκες και από 5% έως 12% στους άντρες. Επιπλέον, στους ασθενείς πάνω από 55 ετών η συχνότητα αυτοκτονία είναι τετραπλάσια της συχνότητας θανάτου του γενικού πληθυσμού. Οι ασθενείς με μείζονα κατάθλιψη αναφέρουν συχνότερα πόνο και σωματικές νόσους, κάνουν περισσότερες επισκέψεις στους γιατρούς και έχουν μειωμένη συνολική λειτουργικότητα. Η κατάθλιψη είναι μία ασθένεια που μπορεί να αντιμετωπιστεί , μπορεί και πρέπει να θεραπεύεται, όμως δυστυχώς ένα πολύ μικρό ποσοστό έως και 25% των ασθενών υποβάλλονται σε θεραπευτική αγωγή. Θεραπεία της κατάθλιψης Τα αντικαταθλιπτικά, χρησιμοποιούνται για την θεραπεία της κατάθλιψης αλλά έχουν θεραπευτικές ενδείξεις και σε πολλές αγχώδεις διαταραχές : Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή, Φοβίες, Κρίση Πανικού με ή χωρίς Αγοραφοβία, Ιδεοψυχαναγκαταστική Διαταραχή κ.λ.π. Τα αντικαταθλιπτικά νέας γενιάς είναι πρακτικά ακίνδυνα εμφανίζοντας ελάχιστες, έως ανύπαρκτες παρενέργειες. Τα αντικαταθλιπτικά δεν συνηθίζονται από τον οργανισμό όπως τα αγχολυτικά και επομένως η ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι είναι δυνατόν κάποιος να εξαρτηθεί από αυτά είναι παντελώς λανθασμένη.Τα συγκεκριμένα φάρμακα πρέπει να χορηγούνται με προσοχή και για μικρό χρονικό διάστημα, αφού τα περισσότερα από αυτά είναι δυνατόν να προκαλέσουν εθισμό και εξάρτηση. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η αϋπνία συνήθως δεν αποτελεί αυτόνομη νόσο αλλά σύμπτωμα κάποιας ευρύτερης ψυχικής διαταραχής όπως άγχους, κατάθλιψης κ.ά. Συνεπώς όταν έχουμε αϋπνία πρέπει να απευθυνόμαστε στον ψυχίατρο προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το αίτιο της αϋπνίας και όχι να κάνουμε ανεξέλεγκτη χρήση υπναγωγών που πιθανότατα θα επιδεινώσουν το γενικότερο πρόβλημα. depression_3Η αγωγή πρέπει να συνεχίζεται και μετά την αποδρομή των συμπτωμάτων για την αποφυγή υποτροπών. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ακολουθούνται οι οδηγίες του θεράποντα ψυχιάτρου.Το 60% έως 80% των ασθενών με μείζονα κατάθλιψη ανταποκρίνεται σε μία και μόνη φαρμακοθεραπεία, σε επαρκή δόση, διάρκειας τουλάχιστον 6 εβδομάδων. Από τους υπόλοιπους, οι περισσότεροι θα έχουν τουλάχιστον μια μερική ανταπόκριση. Το 10% -15% των ασθενών Δε βελτιώνονται επαρκώς. Για όσους δεν ανταποκρίνονται πλήρως στην πρώτη φαρμακευτική προσπάθεια ο συνδυασμός φαρμάκων ή η αλλαγή σε διαφορετικό φάρμακο είναι συχνά αποδοτική. Οι περισσότεροι ασθενείς που είναι ανθεκτικοί στη φαρμακευτική θεραπεία συχνά ανταποκρίνονται στο ECT. Πολλοί ασθενείς που θεωρούνται ανθιστάμενοι στη φαρμακευτική αγωγή, συχνά δεν την έχουν λάβει σε επαρκή δόση ή διάρκεια. Επίσης, ασθενείς με συνυπάρχουσες ψυχιατρικές διαταραχές, όπως διαταραχές προσωπικότητας ή ψυχωτικές διαταραχές έχουν χαμηλότερη συχνότητα ανταπόκρισης. Οι περισσότεροι από τους ασθενείς που πάσχουν από μείζονα κατάθλιψη με ψυχωτικά στοιχεία ανταποκρίνονται καλύτερα στο ECT ή σε συνδυασμό ενός αντικαταθλιπτικού και ενός αντιψυχωτικού (70%-80%), από ότι αν αντιμετωπιστούν με ένα μόνο από αυτά (30%-50%). Η άτυπη κατάθλιψη (που χαρακτηρίζεται από αναστροφή των ζωτικών συμπτωμάτων όπως αυξημένος ύπνος και όρεξη, ευαισθησία στην απόρριψη και έντονο άγχος) ανταποκρίνεται καλύτερα στους αναστολείς της μονοαμινικής οξειδάσης (ΜΑΟΙs) ή στους εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRIs) σε σχέση με τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά (TCAs). Οι πιο βαριές καταθλίψεις σε νοσοκομειακούς ασθενείς τείνουν να ανταποκρίνονται καλύτερα στα τρικυκλικά ή σε ουσίες που επηρεάζουν τόσο τη σεροτονίνη όσο και τη νορεπινεφρίνη (π.χ βενλαφαξίνη [Efexor]), σε σχέση με τους SSRIs. Στους εξωνοσοκομειακούς ασθενείς καμία ομάδα αντικαταθλιπτικών δεν έχει δείξει κάποιο ιδιαίτερο πλεονέκτημα ως προς την αποτελεσματικότητα. Στον Πίνακα 3 παρατίθενται οι παράγοντες που αφορούν στην επιλογή του αντικαταθλιπτικού. Τα περισσότερα από τα παλιά φάρμακα, όπως οι ΜΑΟΙs και τα TCAs έχουν λιγότερο ευνοϊκό προφίλ παρενεργειών σε σχέση με τα νέα φάρμακα όπως τα SSRIs, τους αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης ? νορεπινεφρίνης (SNRIs), και τα άτυπα αντικαταθλιπτικά. Όμως, οι ΜΑΟΙs και τα TCAs θα πρέπει να αρχίζουν σε χαμηλότερες δόσεις και να αυξάνονται σταδιακά μέχρι την τελική δόση. Από την άλλη πλευρά, πολλοί SSRIs και SNRIs μπορούν να αρχίσουν με την αποτελεσματική δόση. Για κάποια αντικαταθλιπτικά τα επίπεδα στο αίμα μπορούν να υπολογιστούν ώστε να ελεγχθεί η συμμόρφωση του ασθενή ή να εκτιμηθεί η τοξικότητα και οι παρενέργειες. Όμως, τα επίπεδα αίματος μόνο λίγων αντικαταθλιπτικών (π.χ. νορτριπτιλίνη [Nortrilen], ιμιπραμίνη [Tofranil*] και δεσιπραμίνη [Trittico] ) σχετίζονται με τη θεραπευτική ανταπόκριση. Τα αποτελέσματα των περισσότερων αντικαταθλιπτικών θεραπειών εξελίσσονται αργά μέσα σε αρκετές ημέρες ή εβδομάδες. Μία επαρκής θεραπεία θα περιλάμβανε την κατάλληλη δόση για τουλάχιστον 3-6 εβδομάδες. Εάν η ανταπόκριση είναι ανεπαρκής, μπορεί να είναι αποτελεσματική η αλλαγή σε ένα διαφορετικό αντικαταθλιπτικό (μετά από περίοδο διακοπής, αν είναι δυνατόν) ή η ενδυνάμωση του αντικαταθλιπτικού με κάποιον άλλο παράγοντα όπως έναν σταθεροποιητή του συναισθήματος (π.χ. λίθιο [Milithin, Priadel, Lithiofor]), μια θυροειδική ορμόνη (π.χ. λιοθυρονίνη [Τ3]), κάποιο άλλο αντικαταθλιπτικό (π.χ. συνδυασμός SSRI με αναστολέα επαναπρόσληψης νορεπινεφρίνης ή ντοπαμίνης) ή βουσπιρόνη (Bespar ένας 5-HT1A αγωνιστής). Ασθενείς που παρόλα αυτά δεν ανταποκρίνονται θα πρέπει να επανεκτιμηθούν ως προς την αρχική διάγνωση ή την παρουσία συνοσηρότητας, η οποία θα μπορούσε να επιπλέξει την έκβαση της θεραπείας. Από τη στιγμή που ο ασθενής περιέλθει σε πλήρη ύφεση συνιστάται θεραπεία συντήρησης για τουλάχιστον 6 μήνες ώστε να μειωθεί η πιθανότητα υποτροπής. Όμως, λόγω της ιδιότητας της μείζονος κατάθλιψης να υποτροπιάζει, ενδείκνυται η προληπτική (μακροπρόθεσμη) θεραπεία ειδικότερα σε ασθενείς με περισσότερα από 2 προηγούμενα καταθλιπτικά επεισόδια. Επίσης, η θεραπεία συντήρησης με πλήρη δόση (π.χ. με την ίδια δόση που απαιτείται για να υφεθεί ένα οξύ επεισόδιο) παρατηρήθηκε ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι αποτελεσματικότερη κατά της υποτροπής από θεραπείες με μικρότερη δόση. Θεραπεία με φάρμακα (χάπια) Γυναίκα και Κατάθλιψη depression_2Οι γυναίκες υποφέρουν από κατάθλιψη, σ' όλες τις χώρες του κόσμου, δύο φορές συχνότερα από τους άνδρες. Έχει διαπιστωθεί ότι στη διάρκεια της ζωής τους στο 20% των γυναικών και στο 12% των ανδρών θα εμφανιστεί καταθλιπτικό επεισόδιο, ενώ το 10% των γυναικών και μόλις το 5,8% των ανδρών θα νοσήσουν μέσα σ΄ ένα έτος. Παρά τις βιολογικές συνιστώσες στην αιτιολογία της κατάθλιψης και τις ορμονικές διαφορές ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες, πιστεύεται ότι οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες και τα διαφορετικά στρεσσογόνα γεγονότα ζωής (τοκετοί, ανατροφή παιδιών), στα οποία εκτίθενται οι γυναίκες, διαμορφώνουν τα ποσοστά αυτά. Κατάθλιψη κι Εγκυμοσύνη Κατά την περίοδο αυτή η γυναίκα είναι κυκλοθυμική κι ευσυγκίνητη ενώ πολλές γυναίκες εξακολουθούν και μετά να αισθάνονται ευερέθιστες και ιδιαίτερα ευάλωτες. Η χοριακή γοναδοτροπίνη, τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη, είναι οι ορμόνες εκείνες που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο κι επιδρούν καθοριστικά στη διάθεση της γυναίκας κατά την περίοδο αυτή ενώ η αιτιοπαθογένεια της κατάθλιψης πριν αλλά και μετά τον τοκετό ίσως να είναι το βιολογικό υπόστρωμα της νέας μητέρας.Κάποιοι παράγοντες που παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη κατάθλιψης κατά την εγκυμοσύνη είναι η κατάχρηση ουσιών , το ατομικό ή και οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης , οι πολύ νέες μητέρες , τα οικονομικά προβλήματα , το άγχος κ.α .Δεν απαιτείται ιδιαίτερη θεραπεία, πέρα από την υποστήριξη της ασθενούς.Υπάρχουν πολλοί τρόποι για τη θεραπεία της κατάθλιψης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης κι ένας πρώτος τρόπος, λοιπόν, είναι η γυναίκα να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να έχει <να κάνει ό, τι έκανε πριν από την εγκυμοσύνη>. Επειδή η κατάθλιψη μπορεί συχνά να στραγγίξει την επιθυμία και την ενέργεια μιας γυναίκας, οι έγκυοι γυναίκες με την αναταραχή δεν μπορούν να επιδιώξουν την κατάλληλη προγενέθλια προσοχή. Συνήθως τα συμπτώματα υποχωρούν μετά τη 14η εβδομάδα, όταν το σώμα βρίσκει μια ορμονική ισορροπία, αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο. Πολλές γυναίκες όμως εξακολουθούν και μετά να αισθάνονται ευερέθιστες και ιδιαίτερα ευάλωτες. Η επιλόχεια, λοιπόν, θλίψη διαρκεί λίγο και είναι ελαφράς βαρύτητας. Αντικαταθλιπτικά φάρμακα, όπως σερταλίνη (Seropram), βενλαφαξίνη (Efexor), και φλουοξετίνη (Ladose), έχουν χρησιμοποιηθεί με κάποια επιτυχία στην επιλόχεια κατάθλιψη. Άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν τα οιστρογόνα, την προγεστερόνη, τη γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία, και τη διαπροσωπική ψυχοθεραπεία. Κανένα τρέχον δεδομένο δεν υποστηρίζει ότι η επιλόχεια κατάθλιψη θα πρέπει να αντιμετωπιστεί διαφορετικά από τη μη επιλόχεια κατάθλιψη.

Για περισσότερα θέματα επισκεφθείτε http://www.uromed.gr/ « Μην μαλώνεις και μην απειλείς το παιδί για την νυχτερινή ενούρηση. Μην το πιέζεις να το ξεπεράσει με το ζόρι. Φρόντισε να του εξηγήσεις ότι δεν φταίει και ότι γρήγορα θα αποκτήσει τον έλεγχο. Προσπάθησε να μπεις στη θέση του και να καταλάβεις αυτό που αισθάνεται. Φρόντισε να το καθησυχάσεις, να το στηρίξεις και να το ενισχύσεις. Μην επιτρέπεις να το κοροϊδεύουν τα άλλα μέλη της οικογένειας και ιδιαίτερα τα αδέλφια του » Ως νυκτερινή ενούρηση ορίζεται η ακούσια απώλεια ούρων την νύκτα, μετά από το 5ο-6ο έτος της ηλικίας οπότε θα αναμένονταν ο πλήρης έλεγχος της λειτουργίας της κύστεως. Η ενούρηση χαρακτηρίζεται ως πρωτοπαθής νυκτερινή ενούρηση όταν συνεχίζεται από τη γέννηση και δευτεροπαθής νυκτερινή ενούρηση όταν αρχίζει μετά από περίοδο εγκράτειας 6 μηνών τουλάχιστον. Το ανθρώπινο σώμα κανονικά ελαττώνει την παραγωγή ούρων το βράδυ, όταν το παιδί κοιμάται, μέσω της αυξημένης παραγωγής μίας συγκεκριμένης ορμόνης, της βαζοπρεσσίνης, η οποία δίνει σήμα στα νεφρά να μειώσουν την παραγωγή ούρων το βράδυ. Στα ενουρητικά όμως άτομα, η παραγωγή βαζοπρεσσίνης δεν αυξάνεται το βράδυ με αποτέλεσμα παραγωγή περίσσειας ούρων των οποίων ο όγκος υπερβαίνει τον όγκο της ουροδόχου κύστεως με αποτέλεσμα την ακούσια κένωσή της και κατά συνέπειαν το βρέξιμο του παιδιού. Φυσικά θα πρέπει να ερευνηθούν και κάποιες πιο σοβαρές καταστάσεις που ίσως να υποκρύπτεται κάποιο σημαντικότερο πρόβλημα των νεφρών ή της ουροδόχου κύστεως το οποίο θα πρέπει να διερευνηθεί και να λυθεί. Με εξαίρεση τις αλλεργικές παθήσεις, η νυκτερινή ενούρηση είναι η πιο συχνή πάθηση της παιδικής ηλικίας. Κατά συνέπειαν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί η νυκτερινή ενούρηση παραδοσιακά αντιμετωπίζεται με τέτοια έλλειψη ενδιαφέροντος από τους γιατρούς, τόσο από κλινικής απόψεως όσο και από ερευνητικής πλευράς. Οι γιατροί δεν δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για μία πάθηση την οποία οι ίδιοι θεωρούν αυτοϊώμενη και οφειλομένη σε λανθασμένη διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Δεν υπήρχαν σοβαρές έρευνες για την αιτιολογία και την παθοφυσιολογία της νυκτερινής ενουρήσεως ή για τις επιπτώσεις της, όπως οι ψυχολογικές συνέπειες τις οποίες βιώνει το παιδί. Εκείνο που συμβαίνει είναι ότι υπάρχει μια περισσότερο αργοπορημένη ωρίμανση των μυϊκών μηχανισμών ελέγχου της κύστης. Σε μερικές περιπτώσεις η ενούρηση μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ορισμένων καταστάσεων έντασης και αισθημάτων του παιδιού που χρειάζονται προσοχή.Υπάρχουν μερικοί λόγοι συναισθηματικής φύσης που μπορεί να προκαλέσουν ενούρηση. Για παράδειγμα όταν ένα μικρό παιδί αρχίζει ξανά να βρέχει το κρεβάτι του μετά από μερικούς μήνες ή χρόνια που είχε σταματήσει, αυτό μπορεί να σχετίζεται με νέους φόβους και ανασφάλειες που μπορεί τώρα να νιώθει το παιδί.Ορισμένες καταστάσεις ή γεγονότα μπορούν να προκαλέσουν στο παιδί ανασφάλειες: οι μετακομίσεις σ' ένα καινούργιο περιβάλλον, ή απώλεια κάποιου μέλους της οικογένειας ή κάποιου αγαπημένου προσώπου, ή γέννηση ενός νέου παιδιού ή ο ερχομός ενός νέου παιδιού στο σπίτι. Η επαφή του παιδιού με την αγωγή της τουαλέτας και τις συνήθειες καθαριότητας των ενηλίκων γίνεται σταδιακά. Συγκεκριμένα, ξεκινά από το τέλος του πρώτου έτους της ζωής του οπότε το παιδί αρχίζει να αναπτύσσει την ικανότητα να ελέγχει τους σφιγκτήρες, τη λειτουργία δηλαδή του εντέρου και της κύστης του, και ολοκληρώνεται γύρω στα τρία με τέσσερα χρόνια. Αυτή η πορεία διαφέρει ωστόσο σημαντικά από παιδί σε παιδί καθώς εξαρτάται αφενός μεν από τη νευρολογική ωρίμανση αλλά και από τα μηνύματα που δέχεται κάθε παιδί από το περιβάλλον του. Τα περισσότερα παιδιά εξοικειώνονται με το γιο-γιό και τους κανόνες χρήσης του, υπάρχει όμως και ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό παιδιών, που κυμαίνεται στο 10-15%, και που για διάφορους λόγους δυσκολεύονται να τηρήσουν τους κανόνες που υπαγορεύει η εκπαίδευση της τουαλέτας και βρέχονται επάνω τους κυρίως κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η ενούρηση έχει χαρακτηριστεί ως το πιο συχνό πρόβλημα των παιδιών και μάλιστα των αγοριών. Πιθανά σωματικά αίτια Μικρό μέγεθος της ουροδόχου κύστης , γενετικοί παράγοντες - κληρονομικότητα. Αν ο ένας γονιός είχε πρόβλημα νυχτερινής ενούρησης ο κίνδυνος είναι για το παιδί 45%. Αν είχαν το πρόβλημα και οι δύο γονείς ο κίνδυνος για το παιδί είναι 75%.Λοίμωξη της ουροδόχου κύστης και των νεφρών,μειωμένη έκκριση της αντιδιουρητικής ορμόνης,διαβήτης,υπερθυρεοειδισμός. Επίσης , Βαρύς ύπνος: Ο εγκέφαλος κοιμάται τόσο βαθιά που αποτυγχάνει να ανταποκριθεί στα μηνύματα που του δίνει η ουροδόχος κύστη. Έτσι η κύστη αδειάζει χωρίς να το συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλος. Η χαμηλή ευαισθησία του σφικτήρα,κατανάλωση τροφών που περιέχουν υψηλά επίπεδα χρωστικών και γλυκαντικών ουσιών και δυσκοιλιότητα. Πιθανά ψυχογενή αίτια Αισθήματα ζήλιας απέναντι σε μικρότερο αδελφάκι,ανασφάλεια, αδικαιολόγητο άγχος,ψυχοσυναισθηματική ανωριμότητα,προβλήματα επικοινωνίας και καυγάδες ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας,κοινωνική απομόνωση,φοβίες (Ζώα, φαντάσματα, κεραυνοί, θάνατος) και φυσικά η μειωμένη αυτο-εκτίμηση. Η αντιμετώπιση σε κάθε περίπτωση είναι βέβαια διαφορετική. Στην πρώτη περίπτωση να το θεωρήσετε καταρχήν φυσιολογικό και να μην δώσετε ιδιαίτερες διαστάσεις. Όλα τα παιδιά που βρίσκονται στη φάση της εκπαίδευσης τουαλέτας κατά καιρούς βρέχονται επάνω τους τη νύχτα. Εάν συμβεί λοιπόν και στο παιδί σας μην δημιουργήσετε θέμα, και μην το μαλώσετε ή το τιμωρήσετε. Φορέστε του για κάποιο διάστημα τα αδιάβροχα βρακάκια που χρησιμοποιούσατε στη φάση της εκπαίδευσης μέχρι να υποχωρήσει η εκδήλωση του συμπτώματος. Σε γενικές γραμμές έχετε υπόψη σας ότι για διάστημα έως και δώδεκα μήνες αφότου άρχισε το παιδί να χρησιμοποιεί την τουαλέτα , είναι αναμενόμενο να βραχεί κάποιες φορές. Η συχνότητα των ενουρήσεων (πρέπει να) μειώνεται όσο το παιδί μεγαλώνει και μέχρι την ηλικία των πέντε ετών όπου ενδεχομένως θα συνεχίσει να βρέχεται κάπου κάπου τη μέρα και λίγο περισσότερο τη νύχτα. Να μην του δημιουργείτε ενοχές ή το κάνετε να νιώθει μειονεκτικά για το συμβάν της ενούρησης.Προσπαθήστε να ξυπνάτε το παιδί για ένα διάστημα τριών τεσσάρων εβδομάδων περίπου μια ώρα αφότου κοιμήθηκε για να ουρήσει.Δώστε του κίνητρα επιβράβευσης για κάθε στεγνή νύχτα ώστε να ενισχύσετε τη θέληση του παιδιού να μην βρέξει τα ρούχα ή το κρεβάτι του.Χρησιμοποιήστε κάποια συσκευή αφύπνισης η οποία ενεργοποιείται μόλις το παιδί αρχίσει την ενούρηση στον ύπνο του. Έτσι το παιδί θα ξυπνά και θα ολοκληρώνει την ούρηση στην τουαλέτα χωρίς τελικά να βρέχει (πολύ) το κρεβάτι του. Η αντιμετώπιση Το πρώτο και σημαντικότερο γεγονός είναι ότι το παιδί θα πρέπει να έχει ισχυρό κίνητρο για να προχωρήσει σε θεραπεία. Πριν ξεκινήσει η θεραπεία θα πρέπει να δοθούν οι κατάλληλες συμβουλές για τακτικές κενώσεις της κύστεως και για τις ορθές συνήθειες καταναλώσεως υγρών εκ μέρους του παιδιού. Επίσης, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται καταλλήλως συνυπάρχουσες αλλεργίες, συμφορημένες αεροφόροι οδοί και δυσκοιλιότητα. Θα πρέπει επίσης να διευκρινίζεται η ψυχοκοινωνική κατάσταση της οικογένειας. Ένα ενουρητικό παιδί ηλικίας 6-7 ετών απαιτεί πλήρη υποστήριξη εκ μέρους της οικογένειάς του για να προχωρήσει στη θεραπευτική αγωγή. Στην επιλογή της θεραπευτικής μεθόδου, ένα βασικό στοιχείο είναι ότι η θεραπεία που διευκολύνει την αφύπνιση (συσκευή αφυπνίσεως), είναι αποτελεσματική, αλλά απαιτεί μεγαλύτερη συνεργασία και κατανόηση εκ μέρους όλης της οικογένειας. Επειδή η νυκτερινή ενούρηση είναι το αποτέλεσμα πολυουρίας και μειωμένης δυνατότητας αφυπνίσεως, η προοπτική η δεσμοπρεσσίνη να μην ελαττώνει μόνο τον όγκο των παραγομένων ούρων αλλά να διευκολύνει και την αφύπνιση απαιτεί επιπλέον διερεύνηση.Είναι σημαντικό οι γονείς ν' αντιληφθούν ότι σπάνια τα παιδιά ουρούν στο κρεβάτι τους τη νύκτα θεληματικά. Μάλιστα τα παιδιά νιώθουν ντροπή για το γεγονός αυτό. Οι γονείς δεν πρέπει να κάνουν το παιδί να ντρέπεται ή να το κάνουν να νιώθει ότι έκανε κάτι κακό. Απεναντίας πρέπει να το ενθαρρύνουν να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να του δείξουν εμπιστοσύνη ότι σύντομα θα ξεπεράσει το πρόβλημα.Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι χρήσιμο οι γονείς να συζητήσουν το θέμα με ειδικό ψυχίατρο για το παιδί και τον έφηβο. Αυτός θα θα αξιολογήσει τη σωματική και συναισθηματική συνιστώσα των προβλημάτων που προκαλούν την ενούρηση. Ακολούθως θα εργαστεί με το παιδί και τους γονείς του για να λύσει τα προβλήματα αυτά. Συσκευή αφύπνισης: Στην ουσία ένα pamper με ηλεκτρόδια, που ενεργοποιούν ένα κουδούνι μόλις το παιδί αρχίσει να βρέχεται. Δοκιμάσθηκε στην Ελλάδα σε περιορισμένη μάλλον κλίμακα και απέτυχε, δεδομένης και της ανεπαρκούς υποστήριξης που είχε από τους εισαγωγείς της. Πολλές οικογένειες επιπλέον δεν δέχονται να την εφαρμόσουν επειδή τα αποτελέσματά της αργούν να φανούν και η ίδια είναι πολλές φορές ενοχλητική και δύσκολη στην πράξη-συχνά ξυπνούν όλοι οι άλλοι εκτός από το παιδί που βρέχεται. Οι σύγχρονες απόψεις συνιστούν σε περίπτωση που διαπιστώνεται έλλειψη κατανόησης εκ μέρους των γονέων, να αποφεύγονται εντελώς μέθοδοι όπου απαιτείται συνεργασία των γονέων, όπως πχ ξύπνημα το βράδυ ώστε το παιδί να οδηγηθεί στην τουαλέτα για να κενώσει την κύστη του σε τακτά χρονικά διαστήματα, συσκευές αφύπνισης κλπ. Και αυτό επειδή βρέθηκε ότι οι γονείς αυτοί τείνουν να τιμωρήσουν το παιδί επειδή θεωρούν ότι εκείνο τους "ξύπνησε" και δεν τους άφησε να αναπαυθούν. Αντικαταθλιπτικά φάρμακα: Στην πραγματικότητα, εκμεταλλεύονται μία "παρενέργεια" τους. Στις βόρειες χώρες δοκιμάστηκαν αρκετά με μέτρια αποτελέσματα, αλλά άρχισαν να εγκαταλείπονται μόλις παρουσιάσθηκαν περιπτώσεις δηλητηριάσεων και θανάτων εξ αιτίας αυξημένης δοσολογίας, ατυχημάτων κλπ. Στη χώρα μας δοκιμάσθηκαν ελάχιστα καθώς δεν θεωρήθηκε λογικό να υποβάλλεται σε αγωγή με ψυχοφάρμακα ένα κατά τα άλλα φυσιολογικό παιδί. Αντιχολινεργικά φάρμακα (Οξυβουτίνη): Αποτελεσματική θεραπεία σε περιπτώσεις ακράτειας ενηλίκων λόγω άλλων οργανικών αιτίων όπως ασταθής ή υπεραντιδραστική κύστη, ούρηση από προσπάθεια κλπ, προσπάθησε να εκμεταλλευθεί το χώρο αφού υπάρχουν ορισμένες ομοιότητες μεταξύ των παθήσεων αυτών. Όμως, και εδώ δεν είχαμε αιτιολογική θεραπεία, εφόσον έχει αποδειχθεί ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα ενουρητικά παιδιά έχουν φυσιολογική κύστη, με αποτέλεσμα η Οξυβουτίνη να αποτύχει και να απογοητεύσει όσους γιατρούς το δοκίμασαν. Εκείνο που είναι σημαντικό να συγκρατήσουν οι γονείς είναι ότι η ενούρηση είναι αρκετά συχνή στα παιδιά, συμβαίνει περισσότερο στα αγόρια, υπάρχει οικογενειακή προδιάθεση, τα αίτια είναι συνήθως λειτουργικά και σπάνια συνδέονται με σοβαρή οργανική ανωμαλία ή ασθένεια, κάποτε μπορεί να έχουν σχέση με ψυχολογικούς παράγοντες και ότι με την εφηβεία το πρόβλημα φεύγει.

Για περισσότερα Θέματα δείτε http://www.uromed.gr/ Η φίμωση αποτελεί μια συγγενή ανωμαλία στα αγόρια-παιδιά ,ενώ στον ενήλικα άνδρα πολλές φορές οφείλεται σε φλεγμονώδους αιτιολογίας παθήσεις (χρόνια βαλαποσθίτιδα), σε συνέργεια με συστηματικές νόσους (σακχαρώδη διαβήτη), καθώς επίσης και κακή υγιεινή. Φίμωση, λοιπόν, είναι η αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου, λόγω σχηματισμού ενός δακτυλίου στο δέρμα (ακροποσθία) που την περιβάλλει. Το δέρμα που περιβάλλει την βάλανο-(το κεφαλάκι του πέους) , δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω ,η όταν αυτό γίνει με σχετικά βίαιο τρόπο τότε δεν είναι δυνατό να επανέλθει στη θέση του , κατάσταση που ονομάζεται παραφίμωση και είναι δυνατόν να δημιουργήσει νέκρωση του δέρματος του πέους και γι'αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα. Η φίμωση μπορεί να δημιουργηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία , αλλά στα αγόρια κάτω του τριών ετών σπάνια παρατηρείται αληθινή φίμωση και ο σχετικά στενός δακτύλιος της ακροποσθίας βαθμιαία διερύνεται, έτσι ώστε σε μεγαλύτερες ηλικίες να μπορεί να αποκαλυφθεί φυσιολογικά η βάλανος. Η φίμωση των παιδιών που σωστά ονομάζεται « Ψευδοφίμωση » δεν είναι επικίνδυνη πάθηση στα παιδιά, εκτός απο ορισμένες περιπτώσεις. Όταν δηλαδή ο δακτύλιος είναι τόσο στενός και το δέρμα να καλύπτει πλήρως το στόμιο της ουρήθρας , έτσι ώστε να εμποδίζεται η ούρηση. gagging_1Γι' αυτό το λόγο κύριο μέλημα των γονέων και ειδικότερα της μητέρας που έχει στενότερη επαφή με την υγιεινή του παιδιού ειναι η παρακολούθηση της ούρησης του παιδιού εάν είναι φυσιολογική (δηλ. να σχηματίζεται ακτίνα-καμπύλη) η εάν αυτή εμποδίζεται. Υπάρχουν πολλές μελέτες στην παγκόσμια κοινότητα για τον αν πρέπει ν’ανατάσσεται η ψευδοφίμωση των παιδιών στην μικρή ηλικία έως 3 χρόνων ή όχι.Το ερώτημα τίθεται διότι η «βλάβη» αποκαθίσταται με την ανάπτυξη του παιδιού κάτι που φυσικά και δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Κατά την δική μας άποψη και με βάση την Παγκόσμια Βιβλιογραφία πιστεύουμε πως ο Παιδίατρος , ο Παιδο-ουρολόγος ή ο Παιδοχειρουργός θα πρέπει ν’αποκαθιστούν την κατάσταση αυτή για τους παρακάτω λόγους. 1. Η ανατομία και η φυσιολογία της περιοχής δεν είναι πλέον σε θέση ν’αποδεχθούν μία τέτοια παθολογική κατάσταση οφειλόμενη στις συμφύσεις της περιοχής. Αυτός είναι και ο λόγος που εκτός των άλλων ο Ειδικός σε μία απλή ή επιπλεγμένη-εμπύρετο ουρολοίμωξη , σε κακή ανάπτυξη του παιδιού , θα πρέπει να σκεφτεί και την φίμωση-ψευδοφίμωση ως αιτιοπαθογένεια των καταστάσεων αυτών. 2. Δεν γνωρίζουμε εφ’όσον δεν αποκαλυφθεί η βάλανος κάποιες συγγενείς ανωμαλίες της ουρήθρας όπως π.χ. είναι ο υποσπαδίας (βαλανικός,υποβαλανικός,στεφανιαίος). Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η χειρουργική αποκατάσταση του υποσπαδία διενεργείται σε ηλικία κάτω των 3 ετών , για πολλούς και διαφόρους λόγους ,κυρίως ψυχολογικούς. 3. Κατά την ανάπτυξη του πέους δεν υπάρχει και η σωστή ανάπτυξη σε όλες τις περιπτώσεις των ανατομικών δομών . Έτσι ,λοιπόν ,μπορεί να παρατηρηθεί μικροφαλλία. Η αντιμετώπιση της φίμωσης , γίνεται με χειρουργική επέμβαση, την πολύ γνωστή απο αρχαιοτάτων χρόνων περιτομή. Ακόμα και σήμερα σε oρισμένους λαούς εκτελείται για θρησκευτικούς λόγους στα νεογέννητα αγόρια. Η περιτομή θεωρείται τεχνικά απλή επέμβαση και συνήθως γίνεται με τοπική αναισθησία στον ενήλικα άνδρα και τα μεγάλα παιδιά, ενω χρησιμοποιούνται ράμματα τα οποία απορροφούνται . Θα πρέπει όπως είπαμε να αποφεύγεται η χορήγηση γενικής αναισθησίας για την εκτέλεση περιτομής και θα πρέπει να περιμένουμε να μεγαλώσει το παιδί , εκτός αν υπάρχουν οι λόγοι που προανέφερθηκαν. Μετά την περιτομή με τοπική αναισθησία το παιδί η ο άνδρας μπορεί να φύγει και να πάει σπίτι ή το πολύ να παραμείνει μία ημέρα, ενώ η επούλωση του τραύματος είναι πλήρης εντός το πολύ 20 ημερών .

Ανδρική Υπογονιμότητα Για περισσότερα θέματα δείτε http://www.uromed.gr/ Η μη ικανότητα σύλληψης μετά από ένα ολόκληρο χρόνο ελεύθερων σεξουαλικών επαφών, ενός ζευγαριού χαρακτηρίζει την υπογονιμότητα. Αφορά το 15% περίπου των περιπτώσεων. Αιτιολογικά αποδίδεται ισομερώς στους 3 επί μέρους παράγοντες, δηλαδή τον άνδρα, τη γυναίκα ή και τους δύο μαζί. Αυτό δείχνει ότι ο άνδρας και η γυναίκα πρέπει να εξετάζονται και να εκτιμώνται ταυτόχρονα. Μία απλή εξέταση του σπέρματος μας δίνει γρήγορα πληροφορίες για την κατάσταση του άνδρα. Ο Ουρολόγος ασχολείται με την υπογονιμότητα του άνδρα που χαρακτηρίζεται και ως ανδρική διαταραχή της αναπαραγωγής. Τι μας ενδιαφέρει , Πριν από οποιαδήποτε θεραπεία χρειάζεται να τεθεί μια σαφής διάγνωση. Η διάγνωση της υπογονιμότητας τίθεται από εξειδικευμένο ιατρό (γυναικολόγο, ουρολόγο-ανδρολόγο ή ενδοκρινολόγο, ανάλογα με την περίπτωση). Εκτός από την κλινική εξέταση και την λεπτομερή λήψη του ιατρικού ιστορικού του ζευγαριού, ο διαγνωστικός έλεγχος μπορεί να συμπεριλάβει: • μικροβιολογικές εξετάσεις (συνήθως καλλιέργεια σπέρματος και κολπικού υγρού) • εργαστηριακές αναλύσεις αίματος, σπέρματος και τραχηλικής βλέννης • ειδικές απεικονιστικές εξετάσεις (υπερηχογράφημα κάτω κοιλίας ή οσχέου, υστεροσαλπιγγογραφία, αξονική ή μαγνητική τομογραφία) • κολποσκόπηση, πεοσκόπηση • χειρουργικές επεμβάσεις (υστεροσκόπηση, λαπαροσκόπηση) • άλλες ειδικές εξετάσεις και αναλύσεις (ανοσολογικές, σπέρματος, κ.λπ.) Οι Σεξουαλικές συνήθειες δηλαδή η συχνότητα επαφών, οι γόνιμες ημέρες ,ορμονικές διαταραχές όπως η γυναικομαστία ,ο τραυματισμός των όρχεων,ησυστροφή ,η ατροφία, η κιρσοκήλη ,τα αντισπερματικά αντισώματα θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψην.Επίσης χειρουργικές επεμβάσεις στο παρελθόν όπως π.χ. βουβωνοκήλη ,ορχεοπηξία ,εκτομή του κυστικού αυχένα, προστατεκτομή (παλίνδρομη εκσ/ση) κ.λ.π. επίσης λοιμώξεις των επιδιδυμίδων του προστάτη και της ουρήθρας. Σύμφωνα με τον ορισμό της υγείας, όπως αυτός έχει διατυπωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), η υπογονιμότητα αποτελεί διαταραχή της υγείας και χρήζει αντιμετώπισης. Η τεκνοποίηση και η δημιουργία οικογένειας θεωρούνται δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.Παρ'όλη τη δημόσια ανησυχία και συζήτηση, κυρίως απο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η επίπτωση της υπογονιμότητας στο πέρασμα των χρόνων παραμένει ουσιαστικά στα ίδια ποσοστά. Η υπογονιμότητα αυξάνει με την ηλικία. Το 33% των ζευγαριών στα προχωρημένα 30 τους έχουν πρόβλημα υπογονιμότητας και αυτό στις αναπτυγμένες χώρες έχει να κάνει με τις επαγγελματικές επιδιώξεις και στόχους που θέτει το ζευγάρι. Συχνότητα της υπογονιμότητας Σύμφωνα με διάφορες επιδημιολογικές μελέτες και εκτιμήσεις του Π.Ο.Υ., περίπου το 8-12% των ζευγαριών που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία αντιμετωπίζει κάποιας μορφής δυσκολία στην προσπάθειά του να αποκτήσει απογόνους. Παγκοσμίως, υπολογίζεται ότι υπάρχουν 50-80 εκατομμύρια υπογόνιμα ζευγάρια, στα οποία προστίθενται περίπου 2 εκατομμύρια νέα ζευγάρια ετησίως, με τάση για αύξηση. Σημειωτέον ότι ο καρκίνος προσβάλλει περίπου 6 εκατομμύρια άτομα ετησίως και η ελονοσία περίπου 100 εκατομμύρια: επομένως, η υπογονιμότητα, χωρίς να αποτελεί μείζονα διαταραχή της υγείας, δεν είναι διόλου αμελητέα, σε παγκόσμια κλίμακα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμη πλήρεις επιδημιολογικές μελέτες της υπογονιμότητας, αλλά εκτιμάται ότι περίπου 300.000 ζευγάρια δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδιά.Η συχνότητα της υπογονιμότητας μπορεί να ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή και από πληθυσμό σε πληθυσμό. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει ειδικό «προφίλ» του υπογόνιμου ζευγαριού. Η υπογονιμότητα είναι πολυσύνθετη και ρευστή κατάσταση: το ίδιο άτομο, ή ζευγάρι, μπορεί να διανύσει μεγάλες χρονικές περιόδους στις οποίες αδυνατεί να συλλάβει και η αδυναμία αυτή μπορεί να επέλθει, ή να λήξει, χωρίς προειδοποίηση. Τις περισσότερες φορές η υπογονιμότητα δεν έχει ειδικά συμπτώματα κι έτσι δεν την αντιλαμβανόμαστε. Πιθανότητα φυσιολογικής σύλληψης Η μέση φυσιολογική πιθανότητα επιτυχίας κυήσεως από ένα γόνιμο ζευγάρι με κανονική σεξουαλική ζωή δεν υπερβαίνει το 20% ανά έμμηνο κύκλο. Το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο όταν η ηλικία της γυναίκας είναι μικρή (κάτω των 25 ετών), παραμένει περίπου σταθερό μέχρι την ηλικία των 30 και μειώνεται προοδευτικά μέχρι την ηλικία των 40 ετών. Σε μεγαλύτερες ηλικίες, το ποσοστό φυσιολογικής σύλληψης είναι πολύ μικρό, της τάξεως του 5% το πολύ. Περίπου το 50% των φυσιολογικών γόνιμων ζευγαριών επιτυγχάνει κύηση κατά το πρώτο έτος προσπαθειών και 20-35% των ζευγαριών αυτών επιτυγχάνει κύηση κατά το δεύτερο έτος προσπαθειών. Το υπόλοιπο 15% είναι τα «υπογόνιμα» ζευγάρια. Αιτιολογία της υπογονιμότητας ‘Infertility_2Οσον αφορά την αιτιολογία της ανδρικής υπογονιμότητας, διακρίνουμε σ΄ αυτήν αίτια που οφείλονται στους παράγοντες που επηρεάζουν ή ρυθμίζουν τη λειτουργία των όρχεων προορχικά αίτια, αίτια που οφείλονται ή προέρχονται από τη λειτουργία των όρχεων ορχικά αίτια και αίτια μεταορχικά, που σχετίζονται με την απαγωγή του σπέρματος και την εκσπερμάτιση. Προορχικά αίτια. Τα προορχικά αίτια είναι στην πλειονότητά τους ορμονικές διαταραχές και διακρίνονται σε παθήσεις του υποθαλάμου και σε παθήσεις της υπόφυσης. Οι παθήσεις του υποθαλάμου χαρακτηρίζονται από την απουσία της έκκρισης του παράγοντα που απελευθερώνει τις γοναδοτροπίνες (Gonatotropin-Releasing Factor ή GnRH) και καταλήγει στην ανεπάρκεια αμφοτέρων των γοναδοτροπινών, της θυλακιοτρόπου ορμόνης δηλαδή ή FSH (Folicle Stimulating Hormone) και της ωχρινοποιητικής ή LH (Leuteneizing Hormone). Η διαταραχή αυτή προσδιορίζει το σύνδρομο Kallman, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι η καθυστέρηση της ήβης, η ανοσμία, η κρανιακή ασυμμετρία και η αχρωματοψία και όπου ο ορμονικός προσδιορισμός αποδεικνύει χαμηλή την τιμή της τεστοστερόνης, αλλά και των γοναδοτροπινών (υπογοναδοτροφικός υπογοναδισμός). Η κατάσταση είναι αναστρέψιμη με την εξωγενή χορήγηση FSH και LH. Σπανιώτερα οι παθήσεις του υποθαλάμου μπορεί να καταλήγουν σε μεμονωμένη ανεπάρκεια της LH, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να παρουσιάζουν ελαττωμένα τα επίπεδά της στο αίμα, όπως και τα επίπεδα της τεστοστερόνης, ενώ τα επίπεδα της FSH είναι φυσιολογικά (σύνδρομο του γόνιμου ευνούχου). Το ίδιο μπορεί να παρατηρείται και σαν μεμονωμένη ανεπάρκεια της FSH, οπότε τα επίπεδα της στο αίμα είναι χαμηλά, ενώ εκείνα της LH και της τεστοστερόνης είναι φυσιολογικά. Τα άτομα της πρώτης κατηγορίας, έχουν ευνουχοειδή δευτερογενή χαρακτηριστικά και μειωμένο αριθμό σπερματοζωαρίων, ενώ εκείνα της δεύτερης ομάδας, έχουν φυσιολογικά τα δευτερογενή χαρακτηριστικά και συνήθως αζωοσπερμία. Οι παθήσεις της υπόφυσης που καταλήγουν σε ανεπάρκεια των ορμονών που επηρεάζουν τη λειτουργία των όρχεων (FSH και LH), μπορεί να οφείλονται σε όγκους, έμφρακτα (δρεπανοκυτταρική αναιμία, θαλασσαναιμία), σε χειρουργικές επεμβάσεις ή σε ακτινοβολία. Συνηθέστερη όμως αιτία είναι η υπερπρολακτιναιμία, η αύξηση δηλαδή της προλακτίνης στο αίμα, που παρατηρείται σε αδενώματα της υπόφυσης (προλακτινώματα) και οδηγεί σε μείωση της FSH, της LH και της τεστοστερόνης, με συνέπεια τη μείωση της libido, τη στυτική δυσλειτουργία και την υπογονιμότητα. Η διάγνωση επεβεβαιώνεται με την αξονική ή τη μαγνητική τομογραφία του τουρκικού εφιππίου. Η αύξηση των οιστρογόνων από διάφορα αίτια (κίρρωση ήπατος, όγκοι επινεφριδίων, όγκοι των όρχεων από τα διάμεσα κύτταρα ή τα κύτταρα του Sertoli) προκαλεί μείωση των γοναδοτροπινών από την υπόφυση και άρα ορχική ανεπάρκεια, όπως και η αύξηση των ανδρογόνων, από διάφορες παθήσεις (ανδρογεννετικό σύνδρομο) ή από τη χρήση αναβολικών φαρμάκων, μπορεί να καταστείλουν την έκκριση γοναδοτροπινών και να προκαλέσουν μείωση της σπερματογένεσης. Ορχικά αίτια υπογονιμότητας. Εδώ υπάγονται οι ενδογενείς βλάβες που οφείλονται ή προκύπτουν από διάφορες χρωματοσωμικές ανωμαλίες και οι βλάβες που οφείλονται σε εξωτερικά αίτια, εξωγενείς παράγοντες που δρούν βλαπτικά και επηρεάζουν τη λειτουργία των όρχων και χαρακτηρίζονται ως γοναδοτοξίνες . Infertility_4Το ποσοστό συμμετοχής των χρωματοσωμικών ανωμαλιών στις διαταραχές της σπερματογένεσης ανέρχεται στο 5% περίπου των αιτίων της υπογονιμότητας, που διπλασιάζεται (10% περίπου), σε ολιγοσπερμίες κάτω των 10Χ106 /ml και τετραπλασιάζεται (20%) σε αζωοσπερμικούς άνδρες. Παρουσιάζονται οι συχνότερα απαντώμενες χρωματοσωμικές ανωμαλίες. Το σύνδρομο Klinefelter, που χαρακτηρίζεται από την κλασσική τριάδα των μικρών σκληρών όρχεων, της γυναικομαστίας και της αζωοσπερμίας και οφείλεται στην παρουσία ενός επιπλέον Χ χρωμοσώματος (47ΧΧΥ), αποτελεί τη συχνότερα απαντώμενη χρωματοσωμική ανωμαλία σε παρόμοιες περιπτώσεις και εμφανίζεται με συχνότητα ενός στα 500 άρρενα άτομα. Στα άτομα αυτά τα επίπεδα της τεστοστερόνης είναι συνήθως φυσιολογικά, ενώ εκείνα της FSH και της LH είναι αυξημένα. Άλλες χρωματοσωμικές ανωμαλίες, σπανιώτερα απαντώμενες με αζωοσπερμία είναι το σύνδρομο Noonan, που ονομάζεται και ανδρικό σύνδρομο Turner και έχει παρόμοια ευρήματα με το γυναικείο σύνδρομο Turner, που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ενός χρωματοσώματος Χ, το σύνδρομο της αμφοτερόπλευρης ανορχίας (vanishing testis syndrome), που οφείλεται σε ενδοεμβρυϊκή απώλεια, καταστροφή των όρχεων, από διάφορα αίτια και το σύνδρομο «Sertoli only cell», που χαρακτηρίζεται από απλασία των γεννητικών κυττάρων στα ορχικά σωληνάρια. Οσον αφορά τις γοναδοτοξίνες, τους εξωτερικούς παράγοντες που επιδρούν βλαπτικά στη λειτουργία των όρχεων, είναι γνωστή η δυσμενής επίδραση της ακτινοβολίας, διαφόρων φαρμάκων, όπως και συστηματικών παθήσεων, που επηρεάζουν αρνητικά την σπερματογένεση. Δόσεις ακτινοβολίας 400cGy μπορεί να προκαλέσουν αζωοσπερμία, η οποία είναι αντιστρεπτή και μπορεί να διαρκέσει ως και 40 εβδομάδες. Ασθενείς, που υπόκεινται σε ακτινοθεραπεία για καρκίνο πρέπει να χρησιμοποιούν ειδικές ασπίδες προστασίας των όρχεων. Διάφορα φάρμακα χημειοθεραπευτικά έχουν ενοχοποιηθεί για την πρόκληση υπογονιμότητας στους άνδρες και οι ασθενείς θα πρέπει να περιμένουν τουλάχιστον 6 μήνες μετά τη διακοπή της θεραπείας, πριν προσπαθήσουν να κάνουν παιδιά. Καλό είναι πριν την εφαρμογή της ακτινοθεραπείας και της χημειοθεραπείας να γίνεται έλεγχος του σπέρματος και ιδιαίτερα στα νέα άτομα να φυλάσσεται σπέρμα σε τράπεζα σπέρματος. Από τις συστηματικές παθήσεις η νεφρική ανεπάρκεια, η κίρρωση του ήπατος και η δρεπανοκυτταρική αναιμία, συνοδεύονται συνήθως από υπογονιμότητα και στυτική δυσλειτουργία. Οι κακώσεις των όρχεων, που προέρχονται από φλεγμονές (βακτηριακές, όπως η κοινή ορχίτιδα ή ιογενείς, όπως η μεταπαρωτιδική ορχίτιδα, που συχνά είναι αμφοτερόπλευρη), μπορεί να καταλήξουν σε αζωοσπερμία, όπως και οι κακώσεις που προέρχονται από συστροφή των όρχεων ή εξωτερικούς τραυματισμούς, μπορεί να προκαλέσουν ανοσολογικής αιτίας υπογονιμότητα, λόγω ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος και παραγωγής αντοιεσπερματικών αντισωμάτων. Διαταραχές της σπερματογένεσης και υπογονιμότητα παρουσιάζουν και οι πάσχοντες από κρυψορχία, που πρέπει να αντιμετωπίζεται χειρουργικά έγκαιρα, με τη συμπλήρωση του πρώτου χρόνου της ζωής, χωρίς να είναι ξεκάθαρο ότι αυτό μπορεί να προστατεύσει μελλοντικά. Η κιρσοκήλη που χαρακτηρίζεται από διάταση του φλεβικού πλέγματος των όρχεων και οφείλεται σε παλινδρόμηση αίματος από τις νεφρικές φλέβες προς τους όρχεις λόγω ανεπαρκών φλεβικών βαλβίδων των έσω σπερματικών φλεβών, που αποχετεύονται στις νεφρικές φλέβες, είναι η πιο συχνά χειρουργικά διορθώσιμη αιτία της ανδρικής υπογονιμότητας. Στο 90% των περιπτώσεων εμφανίζεται στον αριστερό όρχη για ανατομικούς λόγους, που εξηγείται από την κάθετη πορεία της αριστερής σπερματικής φλέβας, που εκβάλλει στην αριστερή νεφρική φλέβα, σε αντίθεση με τη δεξιά, που παρουσιάζει μία λοξή προς τα έσω πορεία και εκβάλλει απ΄ ευθείας στην κάτω κοίλη φλέβα .Η συχνότητα της κιρσοκήλης μεταξύ των νεαρών ενηλίκων ανέρχεται στο 20%, όμως το το ένα τέταρτο από αυτούς, δηλαδή οι 5 στους 100 εξεταζόμενους παρουσιάζουν υπογονιμότητα. Η κιρσοκήλη σχετίζεται με ατροφία των όρχεων και μπορεί να προκαλέσει μείωση του αριθμού, της κινητικότητας και του ποσοστού των φυσιολογικών μορφών των σπερματοζωαρίων. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες, που προσπαθούν να εξηγήσουν το λόγο, που συμβαίνει αυτό. Οι θεωρίες αυτές περιλαμβάνουν την αύξηση της θερμοκρασίας στον πάσχοντα όρχη, από τη στάση και λίμναση του φλεβικού αίματος, την πιθανή παλινδρόμηση νεφρικών και επινεφριδιακών μεταβολιτών και την αύξηση της υδροστατικής πίεσης του όρχη, που καταλήγουν σε δυσλειτουργία της υπόφυσης και των γονάδων. Βέβαια όπως συμβαίνει με όλες τις παθήσεις, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ιδιοπαθείς περιπτώσεις, που αναφέρονται στο 25-50% των περιπτώσεων ανδρικής υπογονιμότητας, όπου δεν υπάρχει καμία αναγνωρίσιμη αιτία και τα αίτια αποδίδονται σε άγνωστους γενετικούς και περιβαλλοντολογικούς παράγοντες. Μεταορχικά αίτια υπογονιμότητας. Τα μεταορχικά αίτια αναφέρονται στην παρεμπόδιση της εξόδου του σπέρματος, που οφείλεται στην απόφραξη της αποχετευτικής του οδού και διακρίνονται σε συγγενή, επίκτητα και λειτουργικά αίτια. Η συγγενής απόφραξη μπορεί να οφείλεται στην απουσία της διάπλασης τμημάτων της επιδιδυμίδας ή στην ατροφία και την απουσία του σπερματικού πόρου, όπως αυτό πολύ συχνά συμβαίνει σε ασθενείς με κυστική ίνωση των πνευμόνων, που χαρακτηρίζεται από χρόνια απόφραξη των βροχιολίων. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει λόγω της παρουσίας πολλαπλών μικρών κύστεων στην επιδιδυμίδα που την απποφράσσουν, όπως συχνά παρατηρείται σε ασθενείς με πολυκυστική νόσο των νεφρών του τύπου του ενήλικα, που χαρακτηρίζεται από την παρουσία πολλαπλών κύστεων στους νεφρούς, στο ήπαρ και το πάγκρεας. Η συγγενής απόφραξη μπορεί ακόμη να οφείλεται στην ατρησία των εκσπερματιστικών πόρων ή στη συμπίεσή τους, από την παρουσία αποφραγμένου και διατεταμένου προστατικού κόλπου . Infertility_5Η επίκτητη απόφραξη της εκφορητικής οδού είναι η πιο συχνή μορφή απόφραξης και οφείλεται κύρια σε φλεγμονές και ίνωση της επιδιδυμίδας από βακτηρίδια, όπως το κολοβακτηρίδιο (esherihia coli), ο γονόκοκκος και τα χλαμύδια. Μπορεί ακόμη να συμβεί και μετά χειρουργική διόρθωση βουβωνοκήλης, από τυχαία κάκωσή του ή ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείται πλέγμα για τη διόρθωση, που μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή, όπως και κατά την απολίνωση των σπερματικών πόρων, που γίνεται για αντισύλληψη. Η λειτουργική απόφραξη χαρακτηρίζεται από την απουσία εξόδου του σπέρματος (εσπερμάτισης), που μπορεί να οφείλεται είτε στην αδυναμία μεταφοράς του στην οπίσθια ουρήθρα ή στην παλίνδρομη εκσπερμάτιση προς την ουροδόχο κύστη. Στην πρώτη περίπτωση αιτία είναι η αδυναμία σύσπασης των λείων μυϊκών ινών της αποχετευτικής οδού του σπέρματος, που παρατηρείται σε νευρολογικές διαταραχές από διάφορα νοσήματα (σκλήρυνση κατά πλάκας, διαβήτης) ή και στον τραυματισμό της παραορτικής συμπαθητικής αλύσου κατά λεμφαδενικό καθαρισμό για καρκίνο των όρχεων. Οι βλάβες που προκαλούν τα νοσήματα αυτά, μπορεί να συνοδεύονται από ή και από παλίνδρομη εκσπερμάτιση. Στην περίπτωση αυτή το σπέρμα φθάνει στην οπίσθια ουρήθρα, αλλά δεν εκτοξεύεται στη βολβώδη και παλινδρομεί στην κύστη ακολουθώντας την εύκολη οδό, διότι ανοίγει ταυτόχρονα ο αυχένας της κύστης, από τη νευρολογική βλάβη που προκαλείται. Παλίνδρομη εκσπερμάτιση μπορεί να προκαλείται και από τη χρήση διαφόρων φαρμάκων, όπως οι ανταγωνιστές των α-υποδοχέων (αλφουζοσίνη, ταμσουλοσίνη, τεραζοσίνη, ντοξαζοσίνη) και διάφορα αντιψυχωσικά και αντικαταθλιπτικά φάρμακα (ιμιπραμίνη, αμιτριπτυλίνη), λόγω της χαλάρωσης των μυϊκών ινών του αυχένα της ουροδόχου κύστης.Στα μεταορχικά αίτια υπογονιμότητας περιλαμβάνονται και οι διάφορες καταστάσεις που προκαλούν διαταραχές στην κινητικότητα του σπέρματος και στη σεξουαλική επαφή. Διαταραχές της κινητικότητας και της λειτουργικότητας του σπέρματος, όπως παρατηρούνται στο σύνδρομο Kartagener (παραρινοκολπίτιδα, βρογχεκτασία και αναστροφή σπλάγχνων), που χαρακτηρίζεται από σημαντικά μειωμένη κινητικότητα του σπέρματος ή σε υπογονιμότητα ανοσολογικής αιτιολογίας, που οφείλεται στην παρουσία αντισπερματικών αντισωμάτων, λόγω τραυματισμού των όρχεων (συστροφή όρχεος, βιοψία, ορχεοπηξία ή άλλη κάκωση), τα οποία προκαλούν συγκολλήσεις των σπερματοζωαρίων και ασθενοσπερμία, καθώς και σε φλεγμονές των γεννητικών οργάνων, που προκαλούν ασθενοσπερμία ή βλάβες στην εκφορητική οδό του σπέρματος, οι διαταραχές αυτές του σπέρματος μπορεί να οδηγήσουν σε υπογονιμότητα. Οι διαταραχές της σεξουαλικής επαφής, που προκαλούνται από ανατομικές ανωμαλίες (υποσπαδίας, επισπαδίας, συγγενής κάμψη του πέους) ή από στυτική δυσλειτουργία (ανικανότητα), εμποδίζουν τη φυσιολογική εισχώρηση των σπερματοζωαρίων στον τράχηλο της μήτρας και ως εκ τούτου αποτελούν μεταορχικά αίτια υπογονιμότητας στον άνδρα. Η κλινική εκτίμηση του υπογόνιμου άνδρα Η κλινική εκτίμηση αρχίζει με τη λήψη του ιστορικού, για να προσδιοριστούν η διάρκεια, η συχνότητα και ο χρόνος των χωρίς προφύλαξη σεξουαλικών επαφών και να επιβεβαιωθεί ότι η libido, η στύση, η επαφή και η εκσπερμάτιση είναι σε φυσιολογική κατάσταση. Καταγράφονται οι προηγηθείσες ασθένειες, οι εγχειρήσεις, όπως και η τυχόν λήψη φαρμάκων, που θεωρούνται δυνητικά αίτια της υπογονιμότητας. Προηγηθείσα εγκυμοσύνη, με την παρούσα σύντροφο ή με προηγούμενη, δείχνει ότι η υπογονιμότητα είναι επίκτητη, ενώ η παρουσία γνωστής κυστικής ίνωσης στην οικογένεια, θα μπορούσε να οδηγήσει τη σκέψη μας σε απουσία των σπερματικών πόρων (αποφρακτική αζωοσπερμία). H κλινική εξέταση αρχίζει με την επισκόπηση, για την αναζήτηση σημείων κάποιας χρόνιας πάθησης ή συγγενών ανωμαλιών, για τη μελέτη της κατανομής της τριχοφυϊας ή την παρουσία γυναικομαστίας. Η εξέταση των γεννητικών οργάνων μας πληροφορεί για την κατάσταση των όρχεων, το μέγεθος και τη σύστασή τους και η απουσία τους (κρυψορχία) ή το μικρό μέγεθος και η μαλακή τους σύσταση είναι ενδεικτικά της ορχικής ανεπάρκειας. Οι διογκωμένοι όρχεις και οι συμφορητικές επιδιδυμίδες σε άτομα με αζωοσπερμία ομιλούν για απόφραξη των πόρων, που αναζητούνται επίσης σε όλη τους την πορεία στον τόνο, όπου επίσης προσεκτικά ελέγχουμε την ύπαρξη διογκωμένων φλεβών, στην ύπτια θέση (όπου μία μεγάλη κιρσοκήλη είναι εμφανής) και στη συνέχεια σε όρθια θέση. Στη θέση αυτή γίνεται φανερή η παρουσία μέτριου βαθμού διάτασης των φλεβών του όρχι, που διογκώνονται όταν ο ασθενής στέκεται όρθιος Μία μικρή κιρσοκήλη (υποκλινική τη χαρακτηρίζουμε) αποκαλύπτεται με την εξέταση Doppler, που εφαρμόζεται στην πορεία των φλεβών ενώ παραγγέλεται στον ασθενή να βήξει ή να εκπνεύσει με κλειστό το στόμα (δοκιμασία Valsalva,). Η εξέταση του πέους δείχνει αν υπάρχει φίμωση ή υποσπαδίας, που παρεμποδίζουν τη φυσιολογική εκσπεράτιση, ενώ η δακτυλική από το ορθό εξέταση, μας πληροφορεί για την κατάσταση του προστάτη (digital rectal examination), για το αν είναι διογκωμένος, ζυμώδης ή επώδυνος, σημείων ενδεικτικών φλεγμονής του προστάτη. Εργαστηριακή διερεύνηση του υπογόνιμου άνδρα Infertility_6Η εργαστηριακή διερεύνηση αρχίζει με την εξέταση (ανάλυση) του σπέρματος. Η συλλογή του σπέρματος γίνεται καλύτερα με αυνανισμό μετά από αποχή 3-5 ημερών, γιατί ο χρόνος συλλογής επηρεάζει τον αριθμό και την κινητικότητα του σπέρματος. Το σπέρμα πρέπει να εξετάζεται το πολύ μέσα σε μισή έως μία ώρα από τη συλλογή του. Οι παράμετροι το σπέρματος παρουσιάζουν φυσιολογικά σημαντική διακύμανση γι’αυτό, πρέπει να ελέγχονται 2 δείγματα με διαφορά μεταξύ τους 15 ημερών. Φυσιολογικά το σπέρμα έχει όγκο 1,5-5 ml και υγροποιείται (ρευστοποιείται) σε 5-30 λεπτά, χωρίς συγκολλήσεις σπερματοζωαρίων, που είναι ενδεικτικές για την παρουσία φλεγμονής ή αντισπερμικών αντισωμάτων. Η κινητικότητα των σπερματοζωαρίων εκφράζεται με το κλάσμα των κινητών, που φυσιολογικά το ποσοστό τους στο τέλος της 1ης ώρας είναι > 65%. Εξετάζεται επίσης η μορφολογία των σπερματοζωαρίων που φυσιολογικά αντιπροσωπεύεται από ποσοστά μεγαλύτερα του 60%. Τέλος στο σπέρμα ελέγχεται ο αριθμός των λευκοκυττάρων και των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Φυσιολογικά πρέπει να μην υπάρχουν πάνω από 0-2 πυοσφαίρια και ερυθρά κατά οπτικό πεδίο ή περισσότερα από 1Χ106 πυοσφαίρια/ml σπέρματος. Η παρουσία πυοσπερμίας (πυοσφαιρίων στο σπέρμα) και αιμοσπερμίας (ερυθρών αιμοσφαιρίων στο σπέρμα) είναι ενδεικτική συνήθως προστατίτιδας και μπορεί να επηρεάζει κύρια την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων. Ο ορμονικός έλεγχος του υπογόνιμου άνδρα, που γίνεται πέραν του κοινού αιματολογικού και βιοχημικού ελέγχου, προσδιορίζει τις τιμές των γοναδοτροπινών (FSH και LH), της τεστοστερόνης και της προλακτίνης. Χαμηλές τιμές της FSH και της LH, είναι ενδεικτικές υπογοναδοτροφικού υπογοναδισμού. Τιμές της FSH ιδιαίτερα υψηλές, πάνω από το 3πλάσιο έως 4πλάσιο του φυσιολογικού σε ασθενείς με αζωοσπερμία, δηλώνουν πρωτοπαθή ορχική βλάβη.Η άνοδος της προλακτίνης, η οποία προκαλεί δευτεροπαθή υπογοναδισμό, πάνω από το 2πλάσιο έως 3πλάσιο του φυσιολογικού απαιτεί την ανεύρεση της υποκείμενης αιτίας (πιθανή ύπαρξη όγκου στην υπόφυση) και την αντιμετώπιση της με νευροχειρουργική επέμβαση ή φάρμακα. Η χρωματοσωμική μελέτη στα κύτταρα των στοματικών εκκρίσεων αναζητείται όταν εξετάζονται ασθενείς με πιθανό σύνδρομο Klinefelter ή Noonan, ενώ η αναζήτηση των αντισπερμικών αντισωμάτων, ελέγχεται σε ασθενείς με ιστορικό προηγούμενης κάκωσης των όρχεων. Ο έλεγχος με το υπερηχογράφημα των όρχεων μπορεί να αναδείξει βλάβες των όρχεων και των επιδιδυμίδων, όπως όγκους ή διόγκωση των επιδιδυμίδων, που οφείλεται σε απόφραξη των σπερματικών πόρων, ενώ το διορθικό υπερηχογράφημα μπορεί να απεικονίσει ανωμαλίες του προστάτη, των σπερματοδόχων κύστεων και των εκσπερματιστιστικών πόρων. Η ορχική βιοψία με τη βοήθεια μικρής τομής υπό τοπική ή γενική αναισθησία, ενδείκνυται σε ασθενείς με αζωοσπερμία και FSH, που κυμαίνεται κοντά στα φυσιολογικά επίπεδα ή παρουσιάζει μικρή αύξηση, για να ξεχωρίσει κανείς την αποφρακτικού τύπου αζωοσπερμία από την πρωτοπαθή ορχική βλάβη, ενώ η απεικόνιση με έγχυση σκιαγραφικού του ενός ή και των δύο σπερματικών πόρων μετά από καθετηριασμό τους με έναν 20G φλεβοκαθετήρα στο όσχεο, μπορεί να δείξει το επίπεδο της απόφραξης . Η αντιμετώπιση της υπογονιμότητας Η αντιμετώπιση κάθε μιάς περίπτωσης είναι ξεχωριστή και όπου υπάρχει προφανής αιτία, κατευθύνεται στη διόρθωσή της, που μπορεί να είναι φαρμακευτική ή χειρουργική. Όμως υπάρχουν και γενικά μέτρα τα οποία αλλάζουν τις υπάρχουσες πιθανόν βλαπτικές καταστάσεις, όπως η χρήση φαρμάκων, το κάπνισμα, η αλόγιστη χρήση οινοπνευματωδών ποτών ή η αλλαγή της κατάστασης στα έσω γεννητικά όργανα, με την κατάργηση των στενών εσωρούχων και παντελονιών, που κρατούν τους όρχεις σε άμεση επαφή με το σώμα και τους θερμαίνουν. Συστήνεται ακόμη στους υπογόνιμους άνδρες να εφαρμόζουν τα ψυχρά «ντούζ» στο όσχεο, να προσέχουν τις πιθανές ημέρες της ωορρηξίας της γυναίκας τους και να μην έρχονται σε επαφή συχνότερα από δύο φορές την εβδομάδα. Όταν διαπιστώνεται φλεγμονή, όπως σε χρόνια προστατίτιδα χορηγείται η κατάλληλη αγωγή με κινιλόνες, τετρακυκλίνες και κοτριμοξαζόλη, για 2 έως 3 μήνες ή όταν ανιχνεύονται αντισπερμικά αντισώματα χορηγούνται κορτιζονούχα σκευάσματα, όπως και όταν υπάρχουν ορμονικές διαταραχές γίνεται θεραπεία υποκατάστασης, φυσικά σε συνενόηση και με τους ενδοκρινολόγους. H παλίνδρομη εκσπερμάτιση, που επιβεβαιώνεται με την αναζήτηση των σπερματοζωαρίων στο πρώτο δείγμα ούρων μετά την επαφή ή την εκσπεράτιση, αντιμετωπίζεται με συμπαθητικομιμητικά φάρμακα, που είναι τα συνήθη από του στόματος αποσυμφορητικά και το αντικαταθλιπτικό ιμιπραμίνη. Όταν υπάρχει ανατομική βλάβη, συνιστάται και εφαρμόζεται η χειρουργική της διόρθωση, όπως αυτό συμβαίνει με την κιρσοκήλη, την απόφραξη των σπερματικών πόρτων ή των εκσπερματιστικών στο ύψος του σπερματικού λοφιδίου. Σε περίπτωση κιρσοκήλης, που ανευρίσκεται σε ποσσοτά μέχρι 40% στους υπογόνιμους άνδρες, συνιστάται η χειρουργική απολίνωση όλων των φλεβών με βουβωνική τομή ή των στελεχών της έσω σπερματικής φλέβας, ψηλότερα από το κοιλιακό στόμιο του βουβωνικού πόρου (μέθοδος Palomo), που βελτιώνει το σπέρμα στο 70% περίπου των ασθενών, από τους οποίους τα δύο τρίτα, επιτυγχάνουν και εγκυμοσύνη. Η τελικοτελική αναστόμωση των πόρων, μετά την αφαίρεση του αποφραγμένου τμήματος, συνοδεύεται από θετικό αποτέλεσμα στο 50% των περιπτώσεων, ενώ τα ποσοστά είναι ακόμη μεγαλύτερα (60-70%) σε απόφραξη στο ύψος του σπερματικού λοφιδίου, με τη διουρηθρική εκτομή του τελευταίου. Σε περιπτώσεις ιδιοπαθούς υπογονιμότητας, όπου δεν αναγνωρίζεται κάποια εμφανής αιτία και αυτό συμβαίνει στο 40% των υπογόνιμων ανδρών, χορηγείται η καλούμενη εμπειρική θεραπεία, με την κιτρική κλομιφαίνη (συνθετικό μη στεροειδές φάρμακο, που οδηγεί σε αύξηση των γοναδοτροπινών), την ταμοξιφαίνη (αντιοιστρογόνο), προς έμμεση ενίσχυση και υπεροχή των ανδρογόνων και οι καλλικρεϊνες, παγκρεατικά ένζυμα, που προάγουν την κινητικότητα του σπέρματος και διεγείρουν την σπερματογένεση. Όταν όλες οι προσπάθειες που αναφέρθηκαν αποτύχουν ή ακόμη και εξ αρχής σε περιπτώσεις αμφίβολης εξέλιξης ή περιπτώσεις με μικρά αναμενόμενα ποσοστά επιτυχίας, καταφεύγουμε στην καλούμενη υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Οι λεπτομέρειες της και οι διάφορες τεχνικές που χρησιμοποιούνται, ξεφεύγουν των πλαισίων της περιγραφής που επιχειρήθηκε και περιλαμβάνονται στην αρμοδιότητα των Γυναικολόγων, όπου αποστέλλονται οι ασθενείς και με τους οποίους πρέπει να συνεργαζόμαστε, προκειμένου να επιτύχουμε ένα καλό και επιθυμητό αποτέλεσμα, που θα βελτιώσει και την ψυχολογική κατάσταση του ζεύγους, αλλά και τη μεταξύ τους σχέση, χωρίς την άσκοπη δαπάνη χρημάτων, κόπου, χρόνου και ανικανοποίητων προσδοκιών. Τα συνηθέστερα αίτια υπογονιμότητας τα οποία και θεραπεύονται είναι τα παρακάτω: Κιρσοκήλη, προστατίτιδα, φίμωση, υποσπαδίας (κάποιες μορφές), υπερπρολακτιναιμία, υπογοναδοτροφικός υπογοναδισμός, αντισπερματικά αντισώματα. ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΑΙΤΙΩΝ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ Θεραπεύσιμα Δυνητικά θεραπεύσιμα Αθεράπευτα Κιρσοκήλη Ιδιοπαθή αίτια Αμφοτερόπλευρη ανορχία Φίμωση Απουσία ή απόφραξη σπερματικών πόρων Συστροφή όρχεος Υποσπαδίας Κρυψορχία Τραύματα όρχεων Προστατίτιδα Χρήση φαρμάκων Υπερπρολακτιναιμία Επαγγελματικά αίτια Υπογοναδοτροφικός υπογοναδισμός Αντισπερματικά αντισώματα Δύο καταστάσεις που θεωρούμε πολύ σημαντικές και αγκαλιάζουν το μεγαλύτερο ποσοστό των υπογόνιμςν ανδρών είναι η προστατίτιδα και η κιρσοκήλη γι΄ αυτό και θα κάνουμε ειδική αναφορά παρακάτω. Προστατίτιδα Infertility_7Όταν αναφερόμαστε στην προστατίτιδα ουσιαστικά μιλάμε για φλεγμονή του προστάτη αδένα. Είναι η χρόνια ή η οξεία φλεγμονή του προστάτη. Ο συχνότερος τρόπος μόλυνσης του προστάτη είναι κυρίως μέσω της ουρήθρας. Τα συνηθέστερα μικρόβια που βρίκουμε στην προστατίτιδα είναι το κολοβακτηρίδιο (Escherichia coli)και διάφορα είδη του Πρωτέα, ενώ λιγότερο συχνά είναι η ψευδομονάδα (Pseudomonas) και ο εντερόκοκκος (Enterococcus). Η οξεία προστατίτιδα χαρακτηρίζεται από τη ξαφνική εμφάνιση έντονων συμπτωμάτων, ενώ στη χρόνια προστατίτιδα τα συμπτώματα είναι επίμονα και μικρής έντασης. Στην χρόνια προστατίτιδα, ενδέχεται να μην υπάρχουν συμπτώματα και η διάγνωση να γίνει τυχαία. Η φλεγμονή του προστάτη μπορεί να πιέζει την ουρήθρα και να εμποδίζει την ροή των ούρων. Αν η οξεία προστατίτιδα δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να δημιουργήσει απόστημα στον προστάτη (δηλαδή να συσσωρευτεί πύο). Χαρακτηρίζεται από πόνο, χαμηλά στο περίνεο, συχνουρία και καύσο στην ούρηση, από δυσουρία και αποφρακτικά φαινόμενα, όπως και από αιφνίδιο, υψηλό πυρετό με ρίγος και γενική κακουχία. Συχνά οι ασθενείς παρουσιάζουν και επίσχεση των ούρων, διότι ο προστάτης τους διογκώνεται και στη δακτυλική από το ορθό εξέταση, που πρέπει να γίνεται ήπια και προσεκτικά, είναι ο προστάτης επώδυνος αλλά και θερμός. Μας ενδιαφέρει η χρόνια προστατίτιδα, Διότι είναι ύπουλη και συμβάλλει ,ειδικότερα στον νέο άνδρα, αρνητικά στην γονιμότητα,τον καθιστά υπογόνιμο. Η χρόνια προστατίτιδα αποτελεί συνήθως εξέλιξη της οξείας προστατίτιδας και προκαλείται με τον ίδιο τρόπο όπως και εκείνη και από τα ίδια μικρόβια, όμως η οξεία προσβολή μπορεί να μείνει «σιγηλή» ή να είναι ήπια και να ξεχαστεί, για να εκδηλωθεί αργότερα με τα συμπτώματα της χρόνιας προστατίτιδας. Tα συμπτώματα που προκαλεί η χρόνια προστατίτιδα μπορεί να είναι ερεθιστικά ενοχλήματα στη διάρκεια της ούρησης (καύσος, συχνουρία, επιτακτική ούρηση και δυσουρία) και οι βύθιοι και ενοχλητικοί πόνοι στο περίνεο, την υπερηβική χώρα ή κατά μήκος του σπερματικού τόνου και τους όρχεις. Στη δακτυλική εξέταση ο προστάτης μπορεί να είναι φυσιολογικός ή να παρουσιάζει κατά θέσεις σκληρίες ή κλυδάζουσες περιοχές, με ένα επώδυνο και δυσάρεστο αίσθημα πίεσης ή πόνο, που επεκτείνεται κατά μήκος της ουρήθρας και που συχνά συνοδεύεται από την έξοδο εκκρίματος, συνήθως θολού ή ορώδους και διαυγούς.Στη χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, ανευρίσκονται gram αρνητικά βακτηρίδια, αλλά και gram θετικοί κόκκοι, χλαμύδια και μύκητες. Στη μη βακτηριδιακή χρόνια προστατίτιδα ανευρίσκονται στο έκκριμα φλεγμονώδη κύτταρα και ιδίως μακροφάγα, απουσιάζει όμως η ανάπτυξη και η ανεύρεση μικροβίων. Η θεραπεία, πρέπει να διαρκεί για 2-3 μήνες, στη μεν βακτηριακή προστατίτιδα γίνεται με τη χορήγηση κινολόνης και κοτριμοξαζόλης, που είναι τα μόνα αντιβιοτικά που διέρχονται τον αιματοπροστατικό φραγμό με υψηλά ποσοστά επιτυχίας (70-90%), στη δε μη βακτηριακή μορφή με τετρακυκλίνη, ερυθρομυκίνη και αζιθρομυκίνη. Όσον αφορά την προστατοδυνία, η αντιμετώπιση γίνεται με φάρμακα που καταλαμβάνουν τους α-αδρενεργικούς υποδοχείς (αλφουζοσίνη, ταμσουλοσίνη, ντοξαζοσίνη) και με μυοχαλαρωτικά, βοηθάει στην ανακούφιση των ασθενών από τα ενοχλητικά συμπτώματα. Ποια τα αίτια; • Η αιτία είναι άγνωστη στις περισσότερες περιπτώσεις • Το 5% των περιπτώσεων προέρχεται από βακτηριακή μόλυνση (δηλαδή την ύπαρξη κάποιου βακτηριδίου). Η μόλυνση συνήθως περνά μέσα από την ουρήθρα και φτάνει τελικά στον προστάτη. Επίσης, μπορεί να μεταδοθεί από την σεξουαλική επαφή • Η χρήση ουροκαθετήρων αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης προστατίτιδας. • Σπάνια, η οξεία προστατίτιδα οδηγεί σε χρόνια προστατίτιδα. • Η πιθανότητα εμφάνισης οξείας προστατίτιδας είναι υψηλότερη σε νέους άνδρες ηλικίας 20-40 ετών που έχουν πολλαπλούς σεξουαλικούς συντρόφους και δεν χρησιμοποιούν προφυλάξεις. Συμπτώματα • Πυρετός και ρίγος • Δυσκολία στην ούρηση, συχνουρία, επιτακτική ανάγκη ούρησης Πόνος κατά την ούρηση • Έκκριση πυώδες υγρού από την ουρήθρα • Αίμα στα ούρα • Αίσθηση ότι η κύστη είναι γεμάτη • Πόνος κατά την εκσπερμάτιση, αίμα στο σπέρμα • Πρόωρη εκσπερμάτιση ή στυτική δυσλειτουργία (στην περίπτωση χρόνιας προστατίτιδας) • Πόνος στην περιοχή της λεκάνης ή την οσφυϊκή χώρα (δηλαδή στο κάτω μέρος της πλάτης) Πρόληψη • Να αντιμετωπίζονται άμεσα οι μολύνσεις του ουροποιητικού συστήματος • Να χρησιμοποιείται προφυλακτικό για την αποφυγή σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νόσων Διάγνωση Επειδή ο αδένας βρίσκεται στο εσωτερικό του σώματος του άνδρα, οποιαδήποτε βλάβη του είναι δύσκολο να παρατηρηθεί. Οι τρόποι που χρησιμοποιούνται σήμερα για να διαγνωσθεί μια φλεγμονή του προστάτη είναι: • Δακτυλική εξέταση του προστάτη. Ο ιατρός σας, φορώντας γάντια και με λιπαντική αλοιφή, εισάγει ένα δάκτυλο (τον δείκτη) στο ορθό (παχύ έντερο) προκειμένου να ψηλαφίσει τον προστάτη και να διαπιστώσει αν υπάρχουν ανωμαλίες στο μέγεθος, στο σχήμα και στην υφή του. Αν και η εξέταση αυτή μπορεί να προκαλέσει κάποια δυσφορία, ειδικά σε άνδρες που δεν είναι επαρκώς πληροφορημένοι για την σημασία της εξέτασης, διαρκεί λίγα μόνο λεπτά και δεν είναι επίπονη. • Μικροσκοπική ανάλυση και καλλιέργεια των εκκρίσεων που απελευθερώνονται από το πέος κατά την διάρκεια της δακτυλικής εξέτασης. • Μικροσκοπική ανάλυση και καλλιέργεια ούρων. • Απεικονιστικές μέθοδοι (διορθικό υπερηχογράφημα) για να αποκαλυφθούν τυχόν αποστηματικές κοιλότητες του προστάτη.  Ο διορθικός υπέρηχος αξιολογεί τον προστάτη αδένα και ανιχνεύει φλεγμονές (π.χ.προστατίτιδα), αποστήματα,επασβεστώσεις ενώ συμβάλει στον προσδιορισμό των αιτίων της υπογονιμότητας. KΙΡΣΟΚΗΛΗ Infertility_8Η κιρσοκήλη χαρακτηρίζεται από την διάταση του φλεβικού πλέγματος των όρχεων και οφείλεται σε παλινδρόμηση αίματος από τις νεφρικές φλέβες προς τους όρχεις Είναι η πιο συχνά χειρουργικά διορθώσιμη αιτία της ανδρικής υπογονιμότητας. Στο 90% των περιπτώσεων εμφανίζεται στον αριστερό όρχη για ανατομικούς λόγους.Η συχνότητα της κιρσοκήλης μεταξύ των νεαρών ενηλίκων ανέρχεται στο 20%. Η κιρσοκήλη μπορεί να προκαλέσει μείωση του αριθμού, της κινητικότητας και του ποσοστού των φυσιολογικών μορφών των σπερματοζωαρίων. Βέβαια όπως συμβαίνει με όλες τις παθήσεις, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ιδιοπαθείς περιπτώσεις, που αναφέρονται στο 25-50% των περιπτώσεων ανδρικής υπογονιμότητας, όπου δεν υπάρχει καμία αναγνωρίσιμη αιτία και τα αίτια αποδίδονται σε άγνωστους γενετικούς και περιβαλλοντολογικούς παράγοντες. Σε περίπτωση κιρσοκήλης, που ανευρίσκεται σε ποσοστά μέχρι 40% στους υπογόνιμους άνδρες, συνιστάται η χειρουργική αποκατάσταση που βελτιώνει το σπέρμα στο 70% περίπου των ασθενών, από τους οποίους τα δύο τρίτα, επιτυγχάνουν και εγκυμοσύνη. Το σπερμοδιάγραμμα Η εργαστηριακή διερεύνηση αρχίζει με την εξέταση του σπέρματος. Η συλλογή του σπέρματος γίνεται καλύτερα με αυνανισμό μετά από αποχή 3-5 ημερών,γιατί ο χρόνος συλλογής επηρεάζει τον αριθμό και την κινητικότητα του σπέρματος. Το σπέρμα πρέπει να εξετάζεται το πολύ μέσα σε μισή ώρα από τη συλλογή του. Φυσιολογικά το σπέρμα έχει όγκο 1,5-5 ml και υγροποιείται σε 5-30 λεπτά, χωρίς συγκολλήσεις σπερματοζωαρίων, που είναι ενδεικτικές για την παρουσία φλεγμονής ή αντισπερμικών αντισωμάτων. Η κινητικότητα των σπερματοζωαρίων εκφράζεται με το κλάσμα των κινητών, που φυσιολογικά το ποσοστό τους στο τέλος της 1ης ώρας είναι > 65%. Εξετάζεται επίσης η μορφολογία των σπερματοζωαρίων που φυσιολογικά αντιπροσωπεύεται από ποσοστά μεγαλύτερα του 60%. Τέλος στο σπέρμα ελέγχεται ο αριθμός των λευκοκυττάρων και των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Φυσιολογικά πρέπει να μην υπάρχουν πάνω από 0-2 πυοσφαίρια καιερυθρά κατά οπτικό πεδίο ή περισσότερα από 1Χ106 πυοσφαίρια/ml σπέρματος. Η παρουσία πυοσπερμίας (πυοσφαιρίων στο σπέρμα) και αιμοσπερμίας (ερυθρών αιμοσφαιρίων στο σπέρμα) είναι ενδεικτική συνήθως προστατίτιδας και μπορεί να επηρεάζει κύρια την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων. Παρακάτω δίδονται τα κριτήρια αξιολόγησης ενός σπέρματος ως φυσιολογικού από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) Κριτήρια Αξιολόγησης Φυσιολογικού Σπέρματος κατά ΠΟΥ Κριτήρια Παράμετροι Όγκος 2,0-5,0 ml pH 7,2 - 7,8 Συγκέντρωση περισσότερα από 20 εκατομμύρια / ml Συνολικός Αριθμός Σπερματοζωαρίων περισσότερα από 40 εκατομμύρια σπερματοζωάρια Κινητικότητα περισσότερα από 50% των σπερματοζωαρίων με προωθητική κίνηση ή 25% των σπερματοζωαρίων με γρήγορη προωθητική κίνηση εντός 60 min από τη συλλογή Μορφολογία περισσότερα από 50% με φυσιολογική μορφολογία Βιωσιμότητα περισσότερα από 75% ζωντανά σπερματοζωάρια Λευκοκύτταρα λιγότερα από 1 εκατομμύριο /ml Ψευδάργυρος (ολικός) περισσότερα από 2,4 mol ανά εκσπερμάτιση Κιτρικό Οξύ (ολικό) περισσότερα από 52 mol (10 mg) ανά εκσπερμάτιση Φρουκτόζη (ολική) περισσότερα από 13 mol ανά εκσπερμάτιση Παρόλο που η ποσότητα του σπέρματος (ο αριθμός ή η πυκνότητα σπέρματος στο δείγμα) είναι σημαντική, άλλοι παράγοντες όπως η κινητικότητα, η προωθητική κίνηση κ.λ.π. παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην αξιολόγηση της γονιμοποιητικής ικανότητας του σπέρματος.Έτσι, άνδρες με σπερματοζωάρια καλής ποιότητας (υψηλή βιωσιμότητα και κινητικότητα) μπορεί να είναι γόνιμοι παρόλη τη μικρή ποσότητα σπέρματος. Επιπρόσθετα, τιμές που στο παρελθόν θεωρούνταν ως ένδειξη υπογονιμότητας (π.χ. αριθμός σπερματοζωαρίων ίσος με 5 εκατομμύρια / ml ή προωθητική ικανότητα μικρότερη του 20%) μπορεί στην πραγματικότητα να είναι συμβατές με γονιμότητα.Για την αξιολόγηση του σπέρματος ενός άνδρα θα πρέπει να ληφθούν 2 ή 3 δείγματα καθώς ουσιαστικές διαφορές στον αριθμό και την κινητικότητα του σπέρματος μπορούν να παρατηρηθούν στον ίδιο άνδρα. Θεραπεία της υπογονιμότητας Για την επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής στρατηγικής πρέπει να σταθμιστούν προσεκτικά όλα τα δεδομένα και το ζευγάρι να οδηγηθεί,