Αχ Ρούμπη μου σε καταλαβαίνω...17 χρόνια είναι πάρα πολλά! Το δέσιμο με τα ζώα είναι απίστευτο.Εγω μεγάλωσα με σκυλίτσα που έφυγε 15 χρονών.Και πάντα οι γονείς μου μου λέγανε να σκέφτομαι οτι περασε μια παραδεισένια ζωή,όζι σαν άλλα σκυλάκια που βρίσκονται στο δρόμο πεινασμένα...Αυτό να σκέφτεσαι και εσυ για να απαλύνεις τον πόνο σου...