__boo__

mama_xina, μια αγκαλιά από μένα! Δεν θα σου πω τίποτα άλλο... Τον περασμένο Απρίλη μου συνέβη σχεδόν το ίδιο, μόλις μια μέρα πριν την μέρα που θα γένναγα (με πρόκληση). Χάσαμε ένα πανέμορφο, υγιέστατο κοριτσάκι που είχαμε συλλάβει μετά από προσπάθειες τριών χρόνων. Εγώ δεν γράφω στο φόρουμ γενικά για κάποιους λόγους... Ήθελα όμως να σου πω, αν έχεις ερωτήσεις, αν είναι κάποια πράγματα που σε βασανίζουν, αν φοβάσαι και δεν ξέρεις τι να περιμένεις από τη ζωή, από τους άλλους, από τον ίδιο τον εαυτό σου, αν θές να μοιραστείς κάτι, να βρίσεις, να κλάψεις, μπορείς να μου γράψεις ένα μύνημα, ή ακόμα κι εδώ, να σου πω τις δικές μου εμπειρίες. Ίσως μπορέσω να σε βοηθήσω λιγάκι. Τότε είχαν βρεθεί κάποια άλλα κορίτσια σε κάποιο άλλο φόρουμ, που με βοήθησαν πολύ να σταθώ στα πόδια μου. Κάτι ακόμα: Μη λες πως δεν πρόλαβες να γίνεις μαμά. Μαμά είσαι από τη στιγμή που έδωσες την καρδιά σου στο πλασματάκι που είχες μέσα σου! Ο πόνος δεν θα περάσει ποτέ και το μωράκι σου θα σου λείπει πάντα. Άλλα η ζωή έχει κι άλλα να σου δώσει... Να προσέχεις τον εαυτό σου! Και να είσαι δυνατή!

Ανθή, Ανθούλα, εισαι πολύ δυνατή! Η δική σου ιστορία είναι μια από τις πιο δυσκολες που έχω ακούσει. Κι όμως στέκεσαι. Σίγουρα οφείλεται κατα πολύ και στον άντρα σου και στους δικούς σας που είναι δίπλα σου. Ήθελα να σου γράψω, οτι μετά την δική μου ιστορία (έχασα το μωράκι μου μια μόνο μέρα πριν το ραντεβού για πρόκληση τοκετού, στην 39η εβδομάδα από στρέψη του ομφάλιου λώρου, γέννησα κανονικά την ώρα του ραντεβού!) έκανα κι εγώ εξετάσεις για θρομβοφιλία. Βγήκαν οι τιμές σχεδόν κανονικές. Λίγο πάνω από το μέσο όρο μερικές, αλλά δυστυχλως έτυχε να έχω μόλις περάσει μια σοβαρή λοίμωξη και μάλλον ήταν από αυτό. Παρόλα αυτά όσοι γιατροί έχω ρωτήσει με συμβούλεψαν στην δεύτερη εγκυμοσύνη (είμαι στην 18η εβδομάδα) να κάνω ενέσεις ηπαρίνης. Έτσι για καλό και για κακό. Ο γιατρός μου λέει... Η Ιατρική δεν είναι ακριβής επιστήμη! Και δεν χάνεις τίποτα. Στο λέω για να ρωτήσεις και εσύ σε μια τέτοια περίπτωση. Σου εύχομαι γρήγορα με ένα μωρουλίνι στην αγκαλιά! Το αξίζετε και εσύ και ο άντρας σου!

Πόσο ήταν η αυχενική; Εγώ νομίζω οτι δεν μπορεί να ήταν τόσο καλή και να υπάρχει πρόβλημα! Οι αιματολογικές μπορεί να γίνουν και λάθος! Ισως να τις επαναλάμβανες πριν την παρακέντηση; Στο Λητώ που είχα κάνει εγώ αυχενική και αιματολογικές βγήκαν τα αποτελέσματα αμέσως! Δεν πετάγεσαι; Είναι μια μικρή επένδυση, αλλά ίσως να αποφύγεις την αγωνία!

1 στα 235, είναι 1 στα 235... Το μωράκι σου έχει 234 στις 235 πιθανότητες να είναι μια χαρά. Έτσι να σκέφτεσαι! Δεν γινόταν η παρακέντηση πιο γρήγορα; Γιατί πρέπει να παρατείνεται τόσο η αγωνία που περνάτε; Σου εύχομαι από την καρδιά μου να είναι όλα καλά! Και θα είναι!! Θα δεις!

Δεν νομίζω οτι έγραψα κάτι προσβλητικό. Ποια είναι τα προσβλητικά λόγια που μου ζητάς να αποσύρω; Δεν καταλαβαίνω καν από που έβγαλες το συμπέρασμα, οτι δεν αγαπάω τα ζωάκια... Το πρώτο τρίτο του μυνηματός μου έλεγε ακριβώς οτι τα αγαπάω και οτι μπορώ πολύ καλά να καταλάβω τι νοιώθεις, γιατί το έχω περάσει πολλές φορές. Είναι πολύ όμορφο που υπάρχουν φόρα στα οποία μπορείς να βρεις ανθρώπους με παρόμοιες εμπειρίες, οι οποίοι σε μπορούν να σε καταλάβουν, να σε στηρίξουν, να σου δώσουν μια συμβουλή. Μπορείς ακόμα να κάνεις φίλους και αν σου τύχει κάτι τόσο στενάχωρο, όσο να πεθάνει το σκυλάκι σου, που το αγαπάς τόσο, μπορείς να τους το γράψεις. Αυτό που ήθελα ήταν απλά να σημειώσω οτι η κατηγορία αυτή είναι ακατάλληλη για να δημοσιεύσεις κάτι τέτοιο. Θυμίζω οτι το θέμα είναι "Όλες οι εγκυμοσύνες δεν έχουν την επιθυμητή κατάληξη. Άλλες μπορεί να διακοπούν πρόωρα ή να δημιουργηθούν επιπλοκές. Μοιραστείτε τις εμπειρίες σας και ζητήστε υποστήριξη." Εγώ ήρθα εδώ για να διαβάσω τι έχουν να γράψουν κοπέλες που έχουν παρόμοια εμπειρία με την δικιά μου, να βρω λίγη κατανόηση. Είναι πολύ σκληρό για εμένα να διαβάζω το δικό σου μυνημα σε αυτήν την κατηγορία. Δείχνεις οτι δεν καταλαβαίνεις την διαφορά! Αν θες μια αναλογία, είναι σαν να μου λες εσύ για το σκυλάκι σου, να πονάς για κάτι που έχει ψυχή και να σου λέω οτι και εγώ είμαι απελπισμένη γιατί μου γδάρανε το αυτοκίνητο. Δεν είναι όλα τα προβήματα τα ίδια. Όσο και αν αγαπάς το σκυλάκι σου, δεν ήταν το παιδάκι σου, πως να το κάνουμε. Η ζωή σου θα συνεχιστεί. Η ζωή συνεχίζεται ακόμα και όταν χάνεις κάποιον δικό σου άνθρωπο υπό φυσιολογικές συνθήκες. Εσύ δεν θα ξυπνάς κλαίγοντας μετά από μήνες και χρόνια κάθε μα κάθε νύχτα κλαίγοντας για το σκυλάκι σου, εσύ δεν θα βλέπεις ξανά και ξανά μπροστά σου τις ίδιες εικόνες, εσύ δεν θα κλαις κάθε μα κάθε μέρα γι αυτό! Πολλές από τις κοπέλες που ψάχνουν λίγη ανακούφιση εδώ αυτό περνάνε όμως. Προφανώς και δεν θέλω να σε προσβάλω και δεν σε κατηγορώ που δεν καταλαβαίνεις. Είναι αδύνατο για κάποιον να καταλάβει, την τρέλα που περνάει μια γυναίκα που χάνει το μωράκι της, αν δεν το έχει ζήσει. Σου εύχομαι να μην καταλάβεις ποτέ και ο μεγαλύτερος πόνος στη ζωή σου να είναι το οτι έχασες το σκυλάκι σου. Ζήτησα πολύ ευγενικά λίγο σεβασμό. Όλα τα πράγματα έχουν ένα μέτρο. Αν σε κάνει να νοιώσεις καλύτερα, μπορώ να αποσύρω και τα δύο μυνήματα.

Αγαπώ πολύ τα σκυλάκια και τα γατάκια και όλα τα ζωάκια. Είχα την ευτυχία να μεγαλώσω με γατάκια και ζωάκια στο σπίτι και στο κοντινό περιβάλλον και ξέρω πόσο άσχημο είναι να τα χάνεις. Δεν είναι όμως κορίτσια λίγο άκυρη εδώ αυτή η δημοσίευση; Εδώ γράφουν κοπέλες που έχουν χάσει ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ Και όχι όχι δεν είναι το ίδιο!!! Δεν μπορείς να συγκρίνεις το ένα με το άλλο. Και πονάει, πιστέψτε με, όταν κάποιος το κάνει! Βοο