JUNO

Κοριτσάκι μου, Μου έφτιαξες τη μέρα!!! Πολύ χαίρομαι να σε ακούω αισιόδοξη και ευτυχισμένη !! Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ ότι πάνω απ' όλα πρέπει να χαιρόμαστε για όσα εχουμε και κυριώς για τους αντρούληδες μας που τους αγαπάμε και μας αγαπάνε τόσο πολύ!!! Να θυμάσαι ότι τα καλύτερα έπονται!! Να περνάς καλά με τον αγαπημένο σου και θα έρθουν και τα παιδάκια!! Σ'ευχαριστώ για τη θετική σου σκέψη, πήρα πολύ δύναμη κι εγώ σήμερα, να'σαι καλά κοριτσάκι μου!!

Κοριτσάκι μου, Οι ευχές μας και οι προσευχές μας θα είναι μαζί σου όλο το δύσκολο ΣΚ που έρχεται για να παίρνεις δύναμη και να σκέφτεσαι μόνο θετικά!! Να ξεκουραστείς το ΣΚ και σε περιμένουμε Δευτέρα για τα ευχάριστα. Στέλνουμε θετική ενέργεια και στο ζυγωτούλη σου (ζυγωτό λέγεται το "σποράκι" σε αυτή τη φάση, αν και σποράκι μου αρέσει κι εμένα καλύτερα!!) να γραπωθεί καλά και να σκάσει μύτη σε 9 μήνες!! Να σκέφτεσαι θετικά και θα τα καταφέρεις, είμαστε όλες μαζί σου!!!

Κοριτσάκι μου, επειδή είμαι εξπέρ του ... αρνητικού τεστ σε ΟΛΑ τα τεστ που έκανα ανεξαρτήτως μάρκας μου έβγαινε ένα καθαρότατο - χωρίς κανένα ίχνος + πουθενά.... Άρα... Σου εύχομαι ολόψυχα εαν υπάρχει κι άλλη γραμμούλα να σημαίνει πως το μωράκι σου είναι στο δρόμο!!! Κάνε και τη χοριακή αύριο για να σιγουρευτείς!!!! Ελπίζω να έχουμε ευχάριστα νέα σύντομα!!!! Καλή επιτυχία!!!

Denise μου, τις καλύτερες ευχές και από μένα!!!! Να σου πάνε όλα καλά και θα δεις που ούτε θα τη θυμάσαι την παλιά ταλαιπωρεία σε λίγο καιρό!! Καλή εγκυμοσύνη , καλή λευτεριά και μακάρι να πέτυχες και μ'ένα σμπάρο δυό τριγωνάκια!! Σ'ευχαριστούμε που μοιράζεσαι τη χαρά σου μαζί μας! Φιλιά κοριτσάκι!!

Έχεις δίκιο Julie, το ίδιο ισχύει και στη δική μου περίπτωση! Ούτε ωοριξία κάνω σταθερά, έχει και ο άντρας μου πρόβλημα με το σπέρμα, άρα... δε μας φταίει μόνο το άγχος, όχι ότι δεν παίζει και αυτό το ρόλο του βέβαια! Υπομονή κοριτσάκι μου, οι περισσότερες κοπέλες σε αυτό το φόρουμ δυσκολευόμαστε από κάποιο αντικειμενικό πρόβλημα, όχι μόνο από το άγχος, άρα σε καταλαβαίνουμε απόλυτα!! Να μας τα λες για να ξεσπας εδώ και να ξαλαφρώνεις λιγάκι. We are full of ears!! Καλό μας κουράγιο!

Τζούλη μου, με συγκίνησες πολύ και γιατί λυπάμαι να ακούω ανθρώπους τόσο στενοχωρημένους και γιατί κάτι ανάλογο βίωσα κι εγώ μέσα στις γιορτες. Δεν πρέπει όμως να έχεις και τήψεις από πάνω!! Προς Θεού!!! Ήταν μια δύσκολη στιγμή και οι δικοί σου άνθρωποι σίγουρα σε καταλαβαίνουν!! Προσπάθησε να ανασυνταχθείς, πάνω απ' όλα για να μην καταβάλεστε εσύ και ο αντρούλης σου ψυχολογικά. Αυτό περνάμε όλες μας, το ξέρω καλα, αλλά όσο και να στενοχωριόμαστε δεν είναι πολλά τελικά αυτά που μπορούμε να κάνουμε. Μην απογοητέυεσαι κοριτσάκι μου, θα μας το δώσει κι εμάς ο Θεούλης το παιδάκι μας και θα είναι όλα τα άσχημα παρελθόν πια! Εγώ πήγα στο χωριό του άντρα μου και ήρθαν 3 (ναι, ούτε μια ούτε δύο) ξαδέλφες του άντρα μου να μας ανακοινώσουν ότι είναι έγκυος. Προς Θεού, και βέβαια χαίρομαι για τα κορίτσια και να έχουν τέλειες εγκυμοσύνες και υγιή νινάκια αλλά κάθε φορά που ερχόταν καθεμία μετά έτρεχα στην τουαλέτα και έκλαιγα και ελπίζω να μην με πήρε χαμπάρι κανείς εκτός του άντρα μου που έτρεχε από πίσω μου να με παρηγορήσει. Αισθάνομαι πολύ άσχημα για αυτή μου την αντίδραση γιατί δεν θέλω να μου βγαίνουν τέτοια συναισθήματα για τις χαρές του κόσμου, αλλά εκείνη τη στιγμή είχα στα χείλη μου ένα "γιατί όχι κι εγώ???". Το ξεπέρασα μετά από λίγο, αλλά ακόμα αισθάνομαι άσχημα για την αντίδραση μου αφού πραγματικά χαίρομαι όταν βλέπω τις φουσκωμένες κοιλίτσες και τα μωράκια στα καρότσια. Αλλά... κάποιες στιγμές ίσως δικαιούμαστε μέσα στον πόνο μας να χάνουμε και λιγάκι τον έλεγχο ή την αυτοσυγκράτησή μας. Δεν είσαι μόνη σου σ' αυτήν την αρένα Τζούλη μου, κι εμείς οι υπόλλοιπες μονομάχοι μαζί σου είμαστε, να δίνουμε δύναμη η μία στην άλλη!! Φιλιά!

Καραμελένια καραμελίτσα μου, ΚΑΛΗ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ και πάλι και εύχομαι αυτή να είναι η τελευταία φορά και μετά... καθισιό για 9 μήνες!! Μην αποθαρρύνεσαι κοριτσάκι μου, όλες τα ίδια σκεφτόμαστε και κάποιες στιγμές τα βλέπουμε όλα μαύρα και απροσπέλαστα, αλλά... θα βγει ο ήλιος και για εμάς, θα δεις!! Ας γίνει η αρχή με εσένα και θα πάρουμε και οι άλλες σειρά!! Εγώ όπως το βλέπω θα σε ακολουθήσω κατά πόδας στην εξωσωματική αν αποτύχει και η επόμενη σπερματέκχυση... Καλό κουράγιο και - όσο κοινότυπο και να ακούγεται... - προσπάθησε να το βγάλεις από το μυαλό σου και θα έρθει!! Φιλιά!

Χρόνια Πολλά κοριτσάκια μου, Φρου Φρου μου, λυπαμαι πολύ για την έκβαση της εξωσωματική σου, όμως να έχετε δύναμη και υπομονή με τον αντρούλη σου και την επόμενη φορά θα τα καταφέρετε, θα δεις! Χρειάζεσαι λίγο χρόνο τώρα να το συνειδητοποιήσεις αλλά κάνε κουράγιο, μόνο με κουράγιο θα καταφέρουμε όλες εμείς όπως φαίνεται!! Το ίδιο ισχύει και για εσένα Μικρούλα μου!! Άστη να περάσει η ριμάδα... Πού θα πάει? Δεν θα περνάει κάθε μήνα το δικό της!! Θα τα καταφέρουμε και θα την ξορκίσουμε για τα καλά την άτιμη, για 9 ολόκληρους μήνες!! Καλή δύναμη !!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!! Σου στέλνω ΟΛΗ τη θετική μου ενέργεια για καλό αποτέλεσμα και είσαι κι εσύ όπως και όλα τα κορίτσια μέσα στις προσευχές μου αυτές τις ημέρες!!! Ο Θεός μαζίσου , Καλή Ανάσταση !

Alkost μου, Έχεις βαρεθεί να σου λέμε όλες ότι είσαι πολύ μικρούλα ακόμα για να αγχώνεσαι αλλά είναι αλήθεια... Από την άλλη, σέβομαι απόλυτα και την αγονοία σου και τα άγχη σου εφόσον έχεις περάσει μια δυσάρεστη περιπέτεια σχετικά πρόσφατα. Και ο λόγος που ο γιατρός σου συνέστησε να πας σε ψυχολόγο δεν έχει να κάνει με κάποιο πρόβλημα που έχεις εσύ, απλά πιστεύω κι εγώ πως θα σε βοηθήσει να συμβιβαστείς με την οδυνηρή απώλεια που είχες και ίσως συμβάλει στο να ξεμπλοκάρεις την ψυχούλα σου. Θα συμφωνήσω όμως με τα άλλα κορίτσια πως αφού είχες ήδη μια εγγυμοσύνη σημαίνει ότι οι σαλπιγγούλες σου είναι διαβατές. Να σου προκλήθηκε πρόβλημα από κει και πέρα από την απόξεση το θεωρώ πολύ δύσκολο (μιλάμε για τις σάλπιγγες πάντα) με όσες γνώσεις έχω πάνω στη βιολογία, αλλά και πάλι γιατρός δεν είμαι! Βλέπεις όμως ότι ΚΑΙ ο γιατρό σου την ίδια άποψη έχει, και σαφέστατα αυτός ξέρει καλύτερα από εμάς όλες. Αν δεν είχατε κλέισει το ραντεβού, θα σε συμβούλευα να μην πας να την κάνεις γιατί το άγχος και μόνο που έχεις αρχίσει να αισθάνεσαι στην ιδέα της εξέτασης και μόνο σου κάνει σίγουρα κακό από κάθε πλευρά. Τώρα, αφού έχει δορμολογηθεί και απ' ό,τι φαίνεται το έχεις χωνέψει κι όλας, πήγαινε για να αισθάνεσαι και μεγαλύτερη σιγουριά στις μετέπειτα προσπάθειές σου. Προσωπικά, αν και δεν έχω ΚΑΜΙΑ αμφιβολία ότι η μανούλα σου κινήθηκε με απόλυτο κίνητρο να σε ξεαγχώσει, να σε βοηθήσει και να σε κάνει και πάλι να χαμογελάσεις, δεν θα πήγαινα να την κάνω από αντίδραση που κανόνισε μόνη της κάτι τόσο προσωπικό για μένα, χωρίς να το συζητήσουμε κάν. Αλλά εγώ είμαι και λίγο αντιδραστικός άνθρωπος, άρα μην το λαμβάνεις υπόψιν! Εγώ θα πάω μετά την επικείμενη περίοδο μου για σαλπιγγογραφία άρα προς το παρόν δεν έχω να σου δώσω τα φώτα μου για τη διαδικασία! Υπάρχει όμως στο φόρουμ εκτενής ανάλυση από άλλη κοπέλα που είχε ανοίξει αυτό το θέμα ("Σαλπιγγογραφία" νομίζω τιτλοφορείται ή κάτι τέτοιο) και όντως τα κορίτσια έχουν δώσει λεπτομερείς μαρτυρίες. Σου εύχομαι Καλή Ανάσταση και ο Θεούλης να βάλει το χέρι του στην κοιλίτσα σου!!! Φιλιά

Scarlet μου, Κράτα αυτό που γράφεις στον τίτλο σου, "αναβολή" είναι μόνο! Και απ' ό,τι έχω ακούσει μόλις κόψεις τα αντισυλληπτικά (δεδομένου ότι τα παίρνεις για λίγο καιρό) γίνεσαι πιο γόνιμος! Μου το είχε προτείνει κι εμένα ο γιατρός μου γιατί έχω άστατη ωοριξία αλλά επειδή εμείς έχουμε και πρόβλημα με το σπέρμα, δεν θα λυνόταν μόνο έτσι το πρόβλημα και το παρακάμψαμε το βήμα. Έτσι παίρνω μόνο χάπια για να ενισχύω την ωοριξία κάθε μήνα (κιτρική + cyclacur, και μετά utrogestan για τη ενίσχυση της μήτρας.)Aλλά αυτά πότε έχουν αποτέλεσμα και πότε όχι, ενώ αυτό που κάνεις εσύ είναι η σωστή και σίγουρα αποδοτική μέθοδος. Μια απόφαση είναι κι αυτό κοριτσάκι μου, τουλάχιστον για 6 μήνες θα είσαι χαλαρή και δεν θα αγονοιάς θα'ρθει, δεν θα'ρθει... Μετά έχει ο Θεός! Θα δεις που όλα θα πάνε καλά!! Θα κάνεις και τις διακοπούλες και θα είσαι super!! Και όχι άλλα δάκρυα, ε; Φιλιά!

Κωνσταντίνα μου, Μόνο ντροπή να μην αισθάνεσαι!! Ίσα ίσα που είσαι πολύ θαρραλέα που παραδέχεσαι και τα συναισθήματα σου και τα όποια λάθη σου. Δεν είναι το ανθρώπινο μυαλό μηχάνημα να γυρνάς το διακόπτη και είτε να φεύγει ακαριαία το άγχος (πόσο θα το θέλαμε αυτό όλες εμείς οι ταλαιπωρημένες, πραγματικά!)είτε να μπαίνει στο πρόγραμμα του να τα κάνουμε όλα σωστά!! ΄ Δεν είσαι η μόνη που αντιδρά με αυτόν τον τρόπο - δεν θα πω καν υπερβολικά γιατί μεταξύ μας και όσο αφορά αυτό το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλες μας δεν υπάρχει αυτή η λέξη, μόνο όσες το περνάμε το καταλαβαίνουμε! Πρέπει να τα "βρεις" πρώτα με τον εαυτό σου, να ηρεμήσεις μέσα σου, να χωνέψεις κάποια πράγματα και ύστερα θα τα αντιμετωπίσεις κιόλας. Η μόνη συμβουλή που θα σου δώσω εγώ είναι να προσέξεις λιγάκι τη σχέση με τον άντρα σου. Δεν σου κάνω κριτική και αντιλαμβάνομαι πως καθένας μας έχει το δικό του, μοναδικό χαράκτηρα, αλλά επειδή κι εγώ είμαι πολύ νευρικός και οξύθυμος άνθρωπος σ'αυτή την περίπτωση προσπάθησα πολύ και κατάφερα να καταπνίξω την οργή που αισθανόμουν πολλές φορές. Ήδη κοριτσάκι μου περνάτε μια δοκιμασία με τον άντρα σου λόγω του παιδιου που δεν έρχεται, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως σε αυτή τη μάχη ΠΡΕΠΕΙ να είστε μαζί και όχι ο ένας εναντίον του άλλου, γιατί έτσι θα τη χάσεται τη μάχη! Το θεωρώ το πιο σημαντικό αυτό, να είναι το ζευγάρι καλά μεταξύ του. Αν πιστεύεις πως δεν σε υποστηρίζει όσο ΄χρειάζεσαι, εξήγησε του το γιατί δυστυχως οι άντρες όσο και να μας αγαπάνε τα θέλουνε και λίγο... μασημένα. Αν πάλι βλέπεις ότι δεν φταίει τελικά αυτός αλλά η κατάσταση σε βγάζει από τον έλεγχο (και έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο, το καταλαβαίνω) προσπάθησε περισσότερο να βρεις άλλη διέξοδο για να νευράκια (που όλες τα έχουμε , πίστεψε με!!) απλά και μόνο για να μην κλονιστεί η σχέση σας από αυτή την περιπέτεια. Ελπίζω να σε βοήθησε κάτι από αυτά που σου γράφω και σε καμία περίπτωση δεν σου το παίζω υπεράνω!! Αλλά θα δεις ότι όλες συμφωνούμε στο ίδιο πράγμα : σ'αυτή την προσπάθεια η προτεραιότητα είναι το ζευγάρι, όσο παράδοξο και να ακούγεται. Τι να το κανουμε το παιδί όταν θα έχουμε φτάσει να πετάμε τασάκια ο ένας στον άλλο??? (πλάκα κάνω!). Το πέρασα κι εγώ το στάδιο, γι' αυτό και στα λέω αυτά! Καλή δύναμη σου εύχομαι, και πιστεύω πως έχεις ήδη κάνει το πρώτο βήμα με το να παραδέχεσαι πως η συμπεριφορά σου είναι λιγάκι... άδικη προς τον αντρούλη σου. Θα τη βρείς την άκρη κοριτσάκι μου, όλες θα τα καταφέρουμε!!

Σωστό το πλάνο σου Χριστινάκι. Ούτως ή άλλως, έγγυος ή όχι, κάτι πρέπει να γίνει με τον πόνο! Κάνε βέβαια τη χοριακή όπως σου είπαν και τα άλλα κορίτσια για να ξέρεις σίγουρα γιατί καθε οργανισμός έχει τα δικά του συμπτώματα και σίγουρα μην πάρεις φάρμακα πριν να έχεις απάντηση. Άσχετο, βρε κορίτσια μου, εγώ γιατί είχα πληρώσει 40€ στι Βιοϊατρική για τη χοριακή πριν ένα μήνα???? Πήγατε μέσω ταμείου εσείς ή εγώ τους φάνηκα πιο σπάταλη?? Καλά αποτελέσματα Χριστινάκι!!

Μην το συζητάς, πλάκα κάνω για το ψευδώνυμο, τι ποιο οικείο από το ΧΑΟΣ?? Όλοι φίλοι του έχουμε γίνει πλέον σ'αυτή τη χώρα!! Έτσι θέλω να σε ακούω, όσο πιο θετική σκέψη γίνεται κοριτσάκι! Και όσο για τον αντρούλη σου, αν δεν είναι άνθρωπος που ανοίγεται μην τον πιέσεις γιατί ήδη είναι πολύ φορτισμένος και από την πίεση μπορεί να κλατάρει. Αν δεν θέλει να το συζητά, σεβάσου το, και κάντε τις προσπάθειες σας πιο διακριτικά. Κατά κάποιον τρόπο θίγεται ο ανδρισμός τους όταν μαθαίνουν ότι έχουν πρόβλημα γονιμότητας. Εμένα είχε εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση αλλά έχει να κάνει με το χαρακτήρα καθενός. Στην αρχή έπεσε πολύ, αλλά του εξήγησα ότι κατ'αρχήν σε ένα ζευγάρι δεν έχει σημασία ποιός έχει το πρόβλημα, το αντιμετωπίζουν μαζί και οι δύο, και κατά δεύτερον και ποτέ να μην κάνουμε παιδιά (κι ας το θέλουμε και οι δύο όσο τίποτα άλλο) στο φινάλε εγώ έχω αυτόν κι αυτός εμένα και θα έπρεπε να μας αρκεί. Με λίγα λόγια, να είμαστε καλά με τους αντρούληδες μας πρώτα απ' όλα και... όσα έρθουν κι όσα πάνε!! (μακάρι να έρθουν βέβαια, αλλά δεν είναι και πάντα στο χέρι μας...) Φιλιά!!

Έτσι σε θέλω Χριστινάκι!!! Ζήτω το σφουγγαρόπανο και το Viakal!! ΑΥΤΟ ακριβώς έκανα κι εγώ μόλις πήρα την ΑΡΝΗΤΙΚΗ χωριακή μετά την έκχυση (πέρασα κι ένα μεσοδιάστημα δύο ημερών που έκλεγα συνέχεια, αλλά προσπαθώ να το ξεχάσω αυτό...)!! Επειδή μέχρι να πάρω αποτελέσματα μου είχε πει ο γιατρός να μην κάνω και πολλά και το σπίτι είχε ξεφύγει μόλις γύρισα από τη δουλειά έφερα το σπίτι τα πάνω κάτω!! Φαντάσου ότι ξυπνάω στις 6 κάθε μέρα λόγω δουλειάς (7 φεύγω - 5 γυρνάω στην καλύετρη περίπτωση), και για να μην σκέφτομαι το αποτέλεσμα καθάριζα σερι ΤΑ ΠΑΝΤΑ μέχρι 23.00 το βράδυ... Ο καημένος ο αντρας μου παρολίγο να πάθει οτίτιδα από το βουητο της ηλεκτρικής σκούπας... Προσοχή λοιπόν μην γδάρουμε τα πατώματα... χι χι χι :silly: Την επόμενη φορά θα είμαστε πιο τυχερές κοριτσάκι!!! Αν το πιστέψουμε θα τα καταφέρουμε!! Φιλιά!

Xaos25 (με τρομάζει λιγάκι το ψευδώνυμο σου βρε!), Θα συμφωνήσω με την Υβόννη ότι έχετε την πολυτέλεια του χρόνου μπροστά σας... Το ξέρω ότι δεν σε παρηγορεί αυτό γιατί είσαι έτοιμη να κάνεις παιδάκι και το θες πολύ πράγμα που σέβομαι απόλυτα. Σκέψου το όμως θετικά: εντοπίσατε ένα προβληματάκι ενώ είστε ακόμα σε πολύ καλή αναπαραγωγική ηλικία και οι δυό σας (φαντάσου ότι εγώ είμαι 30 και ο άντρας μου 36 και έχουμε παρεμφερές με εσάς πρόβλημα) άρα έχετε το χρόνο να κάνετε όλες τις απαραίτητες προσπάθειες χωρίς να σας πιέζει ο χρόνος. Μέσα στην ατυχία σας λοιπόν, θεώρησε ότι αυτός τουλάχιστον είναι ένας πολύ σημαντικός ΘΕΤΙΚΟΣ παράγοντας. Κοριτσάκι μου ηρέμησε, υποστηριξε τον αντρούλη σου με όλη σου τη δύναμη γιατί εκείνος είμαι σίγουρη πως αισθάνεται πολύ χειρότερα τώρα που ξέρει ότι έχει εκείνος πρόβλημα, και όπως πολύ σωστά λες κι εσύ, έχε ΠΙΣΤΗ!! Καθένας μας πιστεύει σε διαφορετικά πράγματα αλλά όσο τα πιστεύουμε αυτά μας βοηθάνε, αυτή τη γνώμη έχω. Καλή επιτυχία και ΟΧΙ απογοήτευση. Μπορεί ο δρόμος προς το μωράκι να είναι για όλους εμάς σε αυτό το φόρουμ λίγο δύσβατος αλλά να σκέφτεσαι ότι εσύ λόγω ηλικίας έχεις ένα προβάδισμα!! Καλή Ανάσταση να'χουμε!!

Alkost, να σου πω την αλήθεια μου, εγώ κάθε φορά που ανάβω κεράκι, λαμπαδίτσα και τέτοια και εύχομαι για παιδάκι περιλαμβάνω μέσα στις ευχούλες μου και όλα τα κορίτσια του mammy (και όχι μόνο!). Άρα .... αφού οι Άγιοι μας "βομβαρδίζονται" από τόσες πλευρές, δεν μπορεί βρε, κάποια στιγμή θα μας δώσουν απάντηση!! Υπομονή και επιμονή λοιπόν και τώρα που εκ των πραγμάτων θα πάμε εκκλησία λόγω Πάσχα (γιατί εγώ δεν πηγαίνω και πολύ συχνά για να είμαι ειλικρινής...) ας ενώσουμε τις ευχές μας μπας και δούμε κι εμείς "άγιο" φως φέτος!!

Gai μου, μπορεί να μην σε καλύπτει απόλυτα η απάντησή μου γιατί σαφώς καθένας μας επιλέγει εκείνος πότε αισθάνεται έτοιμος για να γίνει γονιός, αλλά λάβε υπόψιν σου τον παράγοντα της ηλικίας που τουλάχιστον στην δική σας περίπτωση είναι με το μέρος σας!! Το ότι πρέπει να ηρεμήσετε στο έχουν πει όλα τα κορίτσια και έχουν απόλυτο δίκιο γιατί όντως επηρεάζει όσο δεν φαντάζεσαι. Δεν είναι κακό βέβαια να κάνετε και τις εξετάσεις σας ώστε να βεβαιωθείτε ότι είστε καλά, καντε το όμως αργότερα. Χαλαρώστε, βγάλτε το από το μυαλό σας και ΄κάντε υπομονή. Ξέρεις, καμιά φορά η σύγκριση βοηθάει... Βλέπεις πολλές από εμάς που είμαστε στο mammyland και καταφεύγουμε σε τεχνητους τρόπους?? Κοίταξε όμως και την ηλικία μας (οι περισσότερες είμαστε πάνω από 30 όπως και οι άντρες μας και τα περιθώρια μας αρχίζουν να περιορίζονται) ή έχουμε ήδη ανακαλύψει από τις πρώτες εξετάσεις μας ότι υπάρχει κάποιο βιολογικό πρόβλημα είτε σε εμάς ειτε στους άντρες μας. Γι' αυτό και οι σπερματεκχύσεις ή οι εξωσωματικες είναι για πολλές από εμάς μονόδρομος. Ίσως να κάναμε και με φυσιολογικό τρόπο παιδιά, τίποτε δεν αποκλύεται, ΑΝ είχαμε το χρόνο όμως να περιμένουμε... Αυτό που θέλω να πω κοριτσάκι μου είναι ότι εσύ και ο αντρούλης ΕΧΕΤΕ ακόμα την πολυτέλεια του χρόνου. Καταλαβαίνω πως αισθάνεστε έτοιμοι και θέλετε πολύ πολύ ένα παιδάκι όπως όλοι μας, αλλά με λίγη υπομονή θα το έχετε κάποια στιγμή στα χέρια σας. Βγάλε από το μυαλό σου λοιπόν τους τεχνητούς τρόπους προς το παρόν, κάτσε να χαρείς με τον αντρούλη σου όλα όσα σας προσφερει η ελευθερία του να μην έχεις ακόμα παιδιά και την ευθύνη τους και όταν όλα ξαναμπούν στη θέση τους θα το έχεις το μωράκι σου να σου γκρινιάζει, να μην σ'αφήνει να κουνήσεις ρούπι από δίπλα του και εσύ παρ'όλα αυτα να το λατρεύεις!! Φιλιά!

Χριστινάκι μου, λυπάμαι πολύ, αλλά δεν ΠΡΕΠΕΙ να απογοητέυεσαι!! Προς Θεού!! Πόσες προσπάθειες έχετε κάνει με τον αντρούλη?? Σπερματεκχύσεις?? Εξωσωματικές?? Εαν δεν έχετε κάνει τίποτα απ' όλα αυτά (και μάλιστα παραπάνω από μια φορά έκαστο...), μην καταθέτετε τα όπλα!! Το ξέρω όπως και όλες οι κοπέλες σε αυτό το φόρουμ ότι όλα αυτά εμπεριέχουν πολύ ταλαιπωρεία και κόστος ψυχολογικό, σωματικό και οικονομικό, αλλά πείτε πρώτα πως κάνατε ΤΑ ΠΑΝΤΑ να κάνετε δικό σας παιδάκι κι αν δεν κάτσει τότε συμφωνώ για την υιοθεσία γιατί κι αυτά τα παιδάκια ψυχουλίτσες είναι και χρειάζονται την αγάπη μας. Είναι το σοκ της στιγμής αυτό που βιώνεις τώρα, αν και συμφωνώ να μην αποκλείσεις τίποτε μέχρι να κάνεις και τη χωριακή. ΜΗΝ την κάνεις όμως αν δεν αισθάνεσαι αρκετά δυνατή γιατί εγώ μετά την έκχυση έκανα στον απαιτούμενο χρόνο τεστ φαρμακείου βγήκε αρνητικό, έκλαψα, στονοχωρηθηκα, μετά το αποδέχτηκα αλλά για να είμαι απόλυτα σίγουρη πήγα και για χωριακή.... Και εκεί που το είχα χωνέψει,ξύπνησε ξανά μέσα μου η ελπίδα... και όταν είδα το ΑΡΝΗΤΙΚΟ, ξανά απογοήτευση, ξανά κλάμα, ξανα όλα... Γι'αυτό σου λέω, αν δεν το αντέχεις κάτσε και περίμενε την ακατανόμαστη και αν αργήσει πολυ εκ των πραγμάτων πήγαινε και για εξέταση... Λυπάμαι για την έκβαση Χριστίνα μου, όλες ελπίζαμε πως αυτή τη φορά ήταν η σειρά σου ΑΛΛΑ μην μου απογοητεύεσαι!! Εύχομαι ή να έχουμε κάνει λάθος ή την επόμενη φορά να είσαι η τυχερουλα μας!! Φιλιά και καλή δύναμη!

Η ώρα η καλή Ζούμπι μου, αν και δεν έχω παρακολουθήσει τι σου έχει συμβεί νωρίτερα μπορώ να καταλάβω πως έχεις περάσει ταλαιπωρεία μεγάλη. Από δω και πέρα να σου έρθουν όλα δεξιά από κάθε πλευρά! Να θυμάσαι όμως πάντα ότι η χαρά που φέρνει ένα παιδί συμπληρώνει μεν την ευτυχία του ζευγαριού η οποία όμως πρέπει να προϋπάρχει. Και στη δική σας περίπτωση διαισθάνομαι ότι ευτυχία υπάρχει και σε πολύ πολύ μεγάλο βαθμό μάλιστα!! Όλα είναι στο μυαλό κοριτσάκι μου! Η αλήθεια είναι πως μας το έχει επιβάλει και λίγο η κοινωνία , η παράδοση , η οικογένεια κλπ. ότι ο γάμος ολοκληρώνεται με ένα παιδί... ΛΑΘΟΣ!! Ο γάμος ή η σχέση, όπως θέλεις πέστο, για μένα ολοκληρώνεται όταν αρχίσεις να αισθάνεσαι τον άνθρωπο σου ως "οικογένεια", εσύ κι αυτός (προφανώς και το παιδάκι σου το πρώτο στη δική σου περίπτωση). Είναι βέβαια και μια εσωτερική ανάγκη το να κάνεις παιδιά (στη δική μου περίπτωση σίγουρα και φαντάζομαι και στη δική σου) και να αισθάνεσαι ότι το μισό είναι πραγματικά βγαλμένο από εσένα και το άλλο μισό από τον άνθρωπο σου. Αφού λοιπόν είναι πραγματικά τόσο σημαντικό για εσάς πιστέψτε το και θα γίνει!! Μην προβληματίζεσαι άλλο... Αγάπαγε ΟΛΑ ΟΣΑ ήδη έχεις με όλη σου την καρδιά και πάντα να ελπίζεις!! Υποστήριζε και τον αντρούλη σου γιατί όσο δυνατοι και να φαίνονται καμιά φορά από μέσα τους είναι... πλαστελίνες!! Φιλιά !

Χι χι χι!!! :laugh: :laugh: :laugh: Μπράβο κοριτσάκι, μας ανέβασες την ψυχολογία!!! Άντε, σου εύχομαι την επόμενη φορά να "καλύψεις" το γάμο σπερματοζωαρίου - ωαρίου και να μας φέρεις και κουφέτα!!! You made my day...

Ζούμπι μου, Τα ίδια ερωτήματα με εσένα να είσαι σίγουρη πως τα έχουμε όλες εμείς που δυσκολευόμαστε και ταλαιπωρούμαστε να κάνουμε παιδάκια. Και εγώ καμιά φορά αναρωτιέμαι γιατί ο Θεούλης δίνει τόσο εύκολα παιδάκια σε ανθρώπους που τα κακοποιούν, τα παρατάνε, τα αμελούν ή κατά βάθος δεν τα θέλουν;; Και σ'εμάς που θέλουμε να τους δώσουμε τόσα πολλά μας αφήνει να ταλαιπωρούμαστε έτσι και να ζούμε στην αμφιβολία;; Δεν είμαι μοιρολάτρης ούτε θρησκόληπτη ή τύπος της "εκκλησίας" (ίσως γιατί διαφωνώ με δόγματα που κατά τη γνώμη μου επικράτησαν από τους ανθρώπους και όχι από το Θεό ..) , πιστέυω όμως με τον δικό μου τρόπο στην δύναμη Του και σταματησα να ρωτώ "γιατί σ'εμάς??". Είναι εύλογο το ερώτημα και όλοι μας το έχουμε υποβάλλει σε κάποι στιγμή αδυναμίας αλλά η απάντηση δεν έχει σημασία τελικά. Ίσως να μας δυσκολεύει για να καταλάβουμε ακόμα περισσότερο πόσο σημαντικό είναι το δώρο που κάποια στιγμή θα μας δώσει, ίσως να είναι και εντελώς τυχαίο. Η θρησκεία εκτός από "όπιο του λαού" είναι και ψυχολογική ανάγκη κατά βάθος. Θέλουμε να υπάρχει κάτι πάνω από εμάς στο οποίο να μπορούμε να αποδώσουμε πράγματα που η λογική δυσκολεύεται να ερμηνεύσει. Έτσι κάνω κι εγώ, Τον παρακαλώ να είμαστε κι εγώ κι ο άντρας μου και όλος ο κόσμος υγιείς, να είναι καλά όλα τα παιδάκια του κόσμου και έτσι "καθαρίζω" την ψυχούλα μου για να είναι όσο πιο φρέσκια γίνεται όταν με το καλό θα μου στείλει κι εμένα ένα παιδάκι. "Συν Αθηνά και χείρα κινει" βέβαια!!! Δεν περιμένω να κάνω παιδάκι με τη Θεία φώτιση!! Δεν ξέρω, εγώ έτσι προσπαθώ να το βλέπω για να μην τρελαίνομαι... Ελπίζω να σε βοήθησα καθόλου κοριτσάκι μου...

Ζούμπι μου, μην στενοχωριέσαι! Ξέρω ότι έχεις βαρεθεί να το ακούς, αλλά έχεις κι άλλες ευκαιρίες, θα δεις, λίγη υπομονίτσα ακόμη. Κι αφού έχεις κι άλλο παιδάκι, πάρτο αγκαλίτσα να πάρεις δύναμη και όλα καλά θα πάνε στη συνέχεια!! Σε καταλαβαίνω απόλυτα πάντως γιατί όταν πήρα το αρνητικο αποτέλεσμα της χωριακής (εγώ είχα πάει η ίδια) έπαθα black-out και νόμιζα ότι είναι λάθος... (ήμαρτον, για εξέταση αίματος μιλάμε όχι τεστ του φαρμακείου...) Φαντάσου δηλαδή σε τι πανικό ήμουν, μόνο που δεν γυρισα την εξέταση πίσω να πω στη γραμματέα ότι αυτή ήταν καποιας άλλης γιατί τη δική μου τη θέλω θετική!! Απείρου κάλους καταστάσεις...

Έτσι είναι όπως τα λες ΣΟΦΙΑ μου!! Και να φανταστείς ότι εγώ δεν είχα ποτέ μπροστά στις φίλες μου υπερβολικές αντιδράσεις γιατί σαν χαρακτήρας τα αποφέυγω κάτι τέτοια. Μόνη μου μπορεί να κλαίω και να χτυπιέμαι αλλά μπροστά στους άλλους .....κυρία!Δεν γουστάρω ούτε να με θεωρούν "κακομοίρα" ούτε να μιζεριάζω και τους άλλους. Φαντάσου δηλαδή... Τέλος πάντων, τα έχεις περάσει και τα ξέρεις κοριτσάκι μου. Ένα είναι το σημαντικό : η ισχύς (του ζευγαριού!!) εν τη ενώση!! Φιλιά!

Το ίδιο και σ'εσάς Αννέλια, καλή επιτυχία! Κι εγώ μετάνιωσα που μίλησα για αυτό το θέμα. Εμένα και με άγχωσαν με ατυχή παραδείγματα και με εκνεύρισαν με τη συμπεριφόρα "δεν πας καλά, από το άγχος είναι όλα!" λες και δεν εξήγησα ότι υπάρχει βιολογικό πρόβλημα. 'Ολο περίμενε και περίμενε ακούω!! Εγώ ξέρω ότι όταν δεν μπορώ να λύσω πρακτικά ένα πρόβλημα των φίλων μου δίνω κουράγιο και κυρίως ΑΚΟΥΩ, αυτή είναι η σημαντικότερη συνεισφορά που περίμενα από τους φίλους... Ας είναι όμως, τώρα έμαθα... Κι αυτό που με παρηγορεί είναι που από αυτή τη δυσκολία βλέπω τη σχέση μου με τον άντρα μου να γίνεται ολοένα πιο δυνατή!!