nelli

Αχ πόσο συμμερίζομαι την ανησυχία σου... Δυστυχώς δεν είχα χρόνο να μπω στο φόρουμ νωρίτερα και να διαβάσω το μήνυμά σου. θα σου είχα απαντήσει αμέσως!!!!!!!!!!!! Η κόρη μου λοιπόν γεννήθηκε 3600 βγήκαμε 3370 και μετά από 3 εβδομάδες αποκλειστικού θηλασμού με πολλά λάθη όμως όπως διαπίστωσα στην πορεία ζύγιζε 3310. Δηλαδή όχι μόνο δεν είχε πάρει αλλά είχε χάσει και 60 γραμμάρια. Καταλαβαίνεις την ανησυχία μου, τριπλό έρπη έβγαλα. Θα μου πεις πώς άφησα να περάσει τόσος καιρός. Δεν την είχα ζυγίσει γιατί είχα απορροφηθεί τόσο πολύ από την προσπάθειά μου να τη θηλάσω αποκλειστικά. Εννοώ ότι κάθε φορά που ερχόταν η ώρα του γεύματος της μικρής μου εγώ τραγούδαγα από τους πόνους στις τραυματισμένες θηλές μου.Δαγκωνα τα χείλη μου σε σημείο να τα ματώνω και φυσικά κοίταγα το ρολόι να δω σε πόση ώρα θα τελείωνε το μαρτύριό μου. Ειλικρινά δεν τα παραλέω όσο και αν ακούγεται σε όσες δεν αντιμετώπισαν παρόμοια προβλήματα υπερβολικά όλα αυτά που περιγράφω. Η σημαντική αυτή απώλεια βάρους φαίνεται πως ήταν το αποτέλεσμα πολλών παραγόντων: ---βασικά της κακής στάσης θηλασμού (που ευθύνεται για τους τραυματισμούς στις θηλές αλλά και την αποτυχία του μωρού να θηλάσει αποτελεσματικά), ---του ότι κοιταγα το ρολόι και θεωρούσα πως θα έπρεπε στα 40 ή στα 50 λεπτά να έχει χορτάσει οπότε για κάποιο άλλο λόγο διαμαρτυρόταν το παιδί, ---σε συνδυασμό με τη συνήθεια της μικρής μας να αποκοιμιέται στο στήθος μου χωρίς να έχει χορτάσει. Ευτυχώς στην περίπτωσή μου ο παιδίατρός μας που την εξέτασε δεν έσπευσε να μου πει για συμπλήρωμα αναγνωρίζοντας την προσπάθειά μου, βασιζόμενος στην καλή κλινική εικόνα της μικρής αλλά και στη δική μου πεποίθηση οτι η κατάσταση είχε βελτιωθεί και τα προβλήματα έμοιαζαν να ξεπερνιούνται.Μου είπε οτι θα έπρεπε τις επόμενες τρεις μέρες να πάρει το λιγότερο 60 γραμμάρια. Ευτυχώς η μικρή πήρε 100 και από τότε τη ζυγίζω καθημερινά και παίρνει σταθερά βάρος. Εβδομαδιαία από 150 έως και 270 γραμμάρια. Μόλις λοιπόν βελτιώθηκε η στάση, άρχισα να την ξυπνάω για να μη χανονται γεύματα και προσπαθούσα να την κρατάω ξύπνια για όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα το παιδί πήρε αμέσως βάρος. Βεβαίως σταμάτησα να κοιτάω ρολόι και πείστηκα συζητώντας με πιο έμπειρες μαμάδες στο θηλασμό και διαβάζοντας το πολύ καλό βιβλίο της γιατρού Πατσούρου ¨Θηλασμός Μια Υπέροχη Σχέση¨ οτι οι λεγόμενοι μαραθώνιοι θηλασμοί είναι μια απόλυτα φυσιολογική κατάσταση. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί απόδειξη ακαταλληλότητας του γάλακτος ή ελιπούς παραγωγής. Ελπίζω να μη σε κούρασα με το μακροσκελές μήνυμά μου αλλά ήθελα να σου δώσω όλες τις απαραίτητες πληροφορίες ώστε να κρίνεις μόνη σου. Στις 6 Ιουνίου θα κλείσουμε τους τρεις μήνες και όλα πάνε καλά, πολύ καλά. Μου φαίνεται πως και οι δυο έχουμε αρχίσει να απολαμβάνουμε αυτήν την υπέροχη σχέση και ο θηλασμός μπορώ τώρα να πω πως έχει γίνει πολύ πιο έυκολος..... Σκέφτομαι πως αν εκείνες τις τρεις μέρες έδινα συμπλήρωμα θα θεωρούσα οτι πήρε βάρος εξαιτίας του συμπηρώματος και ειλικρινά δεν ξέρω πως θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν και ήμουν πολύ αποφασισμένη να θηλάσω αποκλειστικά και θα το ξαναπάλευα..... Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να βρεις τη δύναμη να συνεχίσεις την προσπάθεια αφού το θέλεις τόσο πολύ. Καλή σας επιτυχία λοιπόν!!!!!!!!!!

Αρτζη μου να το χαιρεσαι το αγοράκι σου. Εύχομαι και εγώ ήδη ο μικρούλης να είναι καλύτερα. Πραγματικά όταν αρρωσταίνουν υποφέρουμε και εμείς... Ομως όλα θα πάνε καλά, είμαι σίγουρη και μετά θα δεις πόσο πολύ θα θέλει να τρώει για να ανακτήσει τις δυνάμεις του. Καλά κάνεις και το μοιράζεσαι μαζί μας, θα συνειδητοποιήσεις οτι όλοι μας έχουμε περάσει κάτι ανάλογο. Και η δική μου κόρη για αρκετές μέρες έπινε μόνο νερό (εννοώ με το κουταλάκι) με λίγη φρυγανίτσα και κάποιες φορές το έκανε και αυτό εμετό. Όσο για το γάλα ο γιατρός μας είχε πει να της δίνουμε λίγο αραιωμένο αν θέλει και όσο θέλει. Πάντως προσπάθησε όσο μπορείς να του μεταδώσεις θετική ενέργεια και κυρίως σταθερότητα και σιγουριά οτι όλα θα πάνε κάλα.(Αυτό στην περίπτωσή μου χρειάστηκε να το μεταδώσω και στον άντρα μου, που σε κάθε παρόμοια δύσκολη περίπτωση μεταξύ αστείου και σοβαρού μου λέει χαρακτηριστικά ...¨εσύ φταις που ήθελες να γίνεις μάνα¨). Τα παιδιά μας αντιλαμβάνονται την αγωνία και το άγχος μας. Μιλήστε οι δυό σας και φυσικά δώστου όλο το κανάκεμα που ζητάει. Δικαιολογημένα ανησυχείς μήπως κολλήσει και η μικρή... θα σου πρότεινα να ρωτήσεις το γιατρό σου τι θα πρέπει να προσέξεις για να το αποφύγεις. και πάλι όλες τις ευχές μου για τα γενέθλιά του και περαστικά

Γειά σας. Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και τα καλά νέα γιατι μέχρι τώρα σας μιλούσα για τον πόνο, τα λάθη και τις αγωνίες που συνόδευαν το κεφάλαιο θηλασμός, έτσι όπως το έζησα εγώ. Είχαμε μείνει στο οτι το παιδί δεν έπαιρνε βάρος και δεν ήταν οτι είχε πάρει μόνο 100 γραμμάρια που είχα γράψει μετά από δύο βδομάδες, είχε χάσει κιόλας 70 γραμμάρια. Και φανταστείτε πόσο αγχωμένη ήμουν που ούτε να υπολογίσω το βάρος σωστά δεν μπορούσα. Ήρθε λοιπόν ο παιδίατρος μας και ευτυχώς έδειξε και ψυχραιμία αλλά και σεβασμό στην προσπάθειά μου. Του εξήγησα οτι η κατάσταση ήταν προοδευτικά βελτιούμενη και μου πρότεινε να περιμένουμε τρεις μέρες ακόμα. Από την κλινική εξέταση φαινόταν οτι η μικρή μου είχε χάσει μυικό ιστό αλλά ήταν ζωηρή και διεκδικούσε το φαγητό της με σθένος. Έπρεπε λοιπόν να πάρει τουλάχιστον 60 γραμμάρια στις επόμενες τρεις μέρες. Ευτυχώς πήρε 100 αλλά σκεφτείτε πως η μάνα μου η ίδια την επόμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πως το παιδί δίνει μάχη για τη ζωή του.......και εγώ φέρομαι ως ξεροκέφαλη και δε δίνω στο παιδί συμπλήρωμα..... Φανταστείτε την ψυχολογία μου... Από εκείνη τη μέρα παίρνουμε κάθε μέρα βάρος και τις τελευταίες 2 εβδομάδες φτάσαμε να παίρνουμε 230- 250 γραμμάρια. Με βοήθησε πάρα πολύ το βιβλίο της γιατρού Πατσούρου Θηλασμός μια υπέροχη σχέση,οι εθελόντριες μαμάδες της laleche, αλλά και εσείς και σας ευχαριστώ πολύ πολύ γι αυτό. Όπως λέω της μικρής μου τα καταφέραμε!!!!!!!! Αν και ακόμα διανύουμε μόλις το δεύτερο μήνα της ζωής μας. Πάντως το πιστεύω πως τα πιο δύσκολα πέρασαν και απο 'δω και πέρα όλα θα είναι καλύτερα!!!!!!! Μαντέψτε μαμάδες....η μικρούλα με φωνάζει ώρα για τάισμα.....

Αυτά διαβάζω και παίρνω κουράγιο. Μπράβο σου για την επιμονή και τη δύναμη που έχεις επιδείξει. Τι να πω? Πάντως δεν πλήττουμε έτσι? Ας επιστρατεύσουμε και λίγο χιούμορ γιατί δε μας βλέπω καλά...Αφού λύνουμε το ένα θέμα προκύπτει ένα δεύτερο και μετά ένα τρίτο..... Εγώ τώρα πραγματικά έχω αγχωθεί με το βάρος μόλις ξεαγχώθηκα με το αν έχω γάλα και μόλις σταμάτησα να πονάω τόσο πολύ κάθε φορά. Τι γίνεται κάποιος μας δοκιμάζει αν πραγματικά θέλουμε και πόσο το θέλουμε να θηλάσουμε???????? Και αν ο παιδίατρος μου πει να δίνω συμπλήρωμα????

Υβόννη μου σ' ευχαριστώ πολύ. Είμαι χαρούμενη γιατι κάθε μέρα τα πράγματα γίνονται όλο και καλύτερα. Θα επικοινωνήσω οπωσδήποτε με κάποια σύμβουλο. Λες να μη μ΄ανησυχεί το βάρος του, θα δούμε πως θα πάμε τις επόμενες μέρες αν και διάβασα οτιοτι στις δυο πρώτες εβδομάδες θα πρέπει να έχει ανακτήσει το αρχικό βάρος του, δηλαδή το βάρος της γέννησής του. Τα λέμε πάλι....

Καλησπέρα μαμάδες και μαμάδες to be. Είμαι εγώ που προσπαθώ να θηλάσω αποκλειστικά τη μπουκίτσα μου. Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, πραγματικά νιώθω τη συμπαράστασή σας και την έχω τόσο μα τόσο ανάγκη, ειδικά από ανθρώπους που έχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις.Η παρέα σας με συντροφεύει τόσο που σήμερα το πρωί που δεν μπορούσα να συνδεθώ με τη σελίδα ένιωσα προς μεγάλη μου έκπληξη μεγάλη μοναξιά!!!! Θέλω να σας πω πως νιώθω το στήθος μου γεμάτο άρα η αγωνία του αν έχω ή δεν έχω γάλα έχει φύγει και τώρα που το σκέφτομαι είδα αποτέλεσμα πολύ γρήγορα από τη στιγμή που δεν εχω δώσει συμπλήρωμα και τη θηλάζω κάθε φορά που το ζητάει. Α και σταμάτησα να κοιτάω το ρολόι για να αλλάξω στήθος. Την ταίζω από τη μία μεριά κάθε φορά όσο θέλει.Βέβαια το πρόβλημα το μεγάλο είναι οτι ακόμα πονάω γιατί δεν με πιάνει καλά. Και κάποιες φορές τώρα τελευταία που τα καταφέρνουμε μετά από λίγη ώρα μετακινείται η θηλή στο στόμα της και τρελλάινομαι στον πόνο.Γενικά είμαι σφιγμένη και περιμένω πότε θα με δαγκώσει και θα "τραγουδήσω" από τον πόνο.Πάντως βλέπω πολλά video σχετικά με τις σωστές στάσεις διαβάζω και το βιβλιο και κάθε μέρα όλο και ενα μικρό βηματάκι αισθάνομαι οτι καταφέρνω. Βέβαια με ανησυχεί το βάρος του μωρού. Μετά από 10 μέρες φαίνεται να έχει πάρει μόνο 100 γραμμάρια, αν και το δικαιολογώ εξαιτίας των προβλημάτων που υπήρχαν και του γεγονότος οτι το αγγελουδάκι μου κοιμάται κάποιες φορές και τετράωρο γεμάτο. ελπίζω οτι από δω και πέρα θα στρώσουν τα πράγματα. Πάντως δεν σας κρύβω οτι καθυστερώ την επίσκεψη του παιδιάτρου για να μη με φοβήσει και με αποθαρρύνει σχετικά με τη μικρή αύξηση του βάρους. Χρειάζομαι και τη βοήθειά σας σχετικά με τις συμβούλους θηλασμού που έχω διάβάσει στη σελίδα οτι κάνουν σπουδαία δουλειά. Πώς μου προτείνετε να κινηθώ? Πού να απευθυνθώ? Διάβασα για το ελληνικό παράρτημα μιας αμερικανικής ομάδας laleche που υποστηρίζει τις γυναίκες που θηλάζουν τηλεφωνικά ή με συναντήσεις μέσω άλλων εθελοντριών μαμάδων. Όποια γνωρίζει κάτι σχετικό θα με βοηθούσε πολύ να μου απαντήσει. Σας ευχαριστώ πολύ πολύ μαμάδες και μαμάδες to be!!!!!!

Καλημέρα μαμάδες και μαμάδες εν δυνάμει.... Ευχαριστώ θερμά για τη συμπαράσταση...Η αλήθεια είναι οτι βρήκα τις απαντήσεις σας και τη διάθεσή σας να με υποστηρίξετε πολύ πολύ συγκινητική. Ε υ χ α ρ ι σ τ ώ!!!!!! Χθές ζήτησα από τον άντρα μου να μου φέρει το βιβλίο της γιατρού Πατσούρου για το θηλασμό και συνηδητοποιώ σήμερα πόσα λάθος πράγματα κάνω. Μα τόσα λάθη που έβαλα τα κλάμματα, γεμάτη τύψεις απέναντι στη μπουκίτσα μου...... και απορία με τον εαυτό μου που δεν προετοιμάστηκα σωστά από πριν, αν και αυτή είναι η δεύτερη απόπειρα και θέλω τόσο πολύ να τα καταφέρουμε. Συνηδητοποιώ επιπλέον το μέγεθος της άγνοιας και της παραπληροφόρησης που επικρατεί στο συγκεκριμένο θέμα ακόμα και από γυναίκες που θήλασαν έστω για κάποιο διάστημα. Όσο για μένα διαπιστώνω οτι συνεχίζω τα ίδια λάθη. Δηλαδή κοιτάω ρολόι, δεν τη βάζω να θηλάσει κάθε φορά που κλαίει, βγάζω γάλα με το θήλαστρο και απογοητεύομαι με τη φτωχή παραγωγή μου, αγχώνομαι που δεν με πιάνει καλά και της μεταδίδω την αγωνία και τον εκνευρισμό μου.Και όλα αυτά μοιραία πού οδηγούν?????? Στο συμπλήρωμα δηλαδή μια από τα ίδια ίσως λίγο πιο βελτιωμένα αυτή τη φορά. Όχι ρε γαμώτο δεν είμαι γενικά καμιά υστερική αλλά μάλλον δεν έδωσα τη δέουσα σημασία το θεώρησα πιο έυκολο απ' όσο είναι και είχα μάλλον υπερβολικές προσδοκίες από την αρχή που με οδήγησαν σ' αυτό το αίσθημα απογοήτευσης που βιώνω τώρα. Πάντως, όπως μου είπε και ο άντρας μου, είναι γεγονός ότι το προσπαθώ και το παλεύω και πραγματικά αυτή η ειλικρινής διαπίστωση με παρηγορεί και με καθησυχάζει... Σίγουρα είναι καλό αν και επώδυνο που διαπιστώνω τα λάθη μου. Μόνο έτσι άλλωστε θα μπορέσω να τα ξεπεράσω αλλά μωρέ νιώθω οτι ταλαιπωρώ το μωράκι μου....Νομίζω σύμφωνα μ' αυτά που διαβάζω οτι δεν τρέφεται σωστά δηλαδή το αφήνω να πεινάει και του στερώ αυτό που έχει σ' αυτή τη φάση της ανάπτυξής του τόσο ανάγκη. Αναρωτιέμαι γιατί να είναι τόσο δύσκολο για μένα ενώ φαίνεται τόσο εύκολο για άλλες μαμάδες.....

γεια σε όλους. Ειμαι η μαμά της μυρτώς που σήμερα είναι τριών παρά μερικών ημερών και μαμά της μικρής μας μπουκίτσας, μόλις 19 ημερών. Στη Μυρτώ θα έλεγα εκ των υστέρων οτι δεν ήμουνα σωστά προετοιμασμένη ως προς το θηλασμό. Δεν είχα την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται και άρα ήμουν ευάλωτη σε σχόλια όπως χορταίνει? έχεις αρκετό γάλα? Παρ΄όλα αυτά θήλασα το λουλουδάκι μου ως τον όγδοο μήνα και μάλιστα από τον τρίτο τέταρτο και μετά σχεδόν αποκλειστικά ενώ το πρώτο διάστημα η διατροφή της ήταν μεικτή. Δηλαδή περνούσε πρώτα από το στήθος μου και μετά σε κάποια γεύματα της έδινα και συμπλήρωμα. Αυτή τη φορά ξεκίνησα με άλλη ψυχολογία πιο σίγουρη και αποφασισμένη να τα καταφέρω. Βέβαια βγήκαμε από το μαιευτήριο με λίγο ίκτερο. Στα φυσιολογικά επίπεδα αλλά για να σιγουρευτούμε χρειάστηκε να κάνουμε άλλη μια μέτρηση. Αυτό το διάστημα ο παιδίατρος μου συνέστησε συμπλήρωμα μιας και θα βοηθούσε το να πάρει το μωρό περισσότερα υγρά. Η δέυτερη μέτρηση ήταν καλή οπότε αποφάσισα οτι τέρμα το συμπλήρωμα και ώρα για αποκλειστικό θηλασμό. Όμως το μωρό μου θα πρέπει νά έπαθε μια μικρή σύγχυση και έτσι για μια δυο μέρες ταλαιπωρηθήκαμε και οι δυο. Οι θηλές μου ήταν ήδη τραυματισμένες και αν και καλύτερα σήμερα πραγματικά μου έρχεται να κλαίω από τον πόνο κάθε φορά που τη θηλάζω. Το άντεχα όμως γιατί έβλεπα αποτέλεσμα. Δηλαδή άκουγα το μωρό να καταπίνει και μετά έδειχνε χορτασμένο.Υπέθεσα λοιπόν οτι άρχισε να ρυθμίζεται η παραγωγή μου. Χθες όμως ξανά ρουφαγε με εκνευρισμό και δεν άκουγα να καταπίνει και έτσι το βράδυ της ξαναέδωσα συμπλήρωμα. Είναι γεγονος οτι είναι τόσος ο πόνος μου όσο το μώρό θηλάζει που είμαι χιλιοσφιγμένη και νιώθω οτι είναι ένα μαρτύριο αυτό που περνάω καθώς τρώει για 20- 30 λεπτά από το κάθε στήθος.Δηλαδή μια ώρα περιπου κάθε φορά.Συναισθήματα που σίγουρα μεταβιβάζω και στη μπουκίτσα μας. Μάλλον κάτι δεν κάνω σωστά και προσπαθώ να βρω τι φταίει. Νιώθω ηττημένη και απογοητευμένη. Και αν και αναγνωρίζω οτι είμαι υπερβολική και οτι ακόμα είναι πολύ νωρίς και τίποτα δεν έχει χαθεί το άγχος μου κάνει τα πράγματα όλο και δυσκολότερα. Είμαι σίγουρη πως θα βοηθηθώ διαβάζοντας το βιβλίο για το θηλασμό που προτείνουν κάποια μέλη αλλά και επικοινωνώντας με άλλες μαμάδες που προβληματίζονται ή έχουν εμπειρία ή έχουν περισσότερη πίστη και λιγότερο άγχος. Συγχωρέστε με για την πολυλογία μου...δε διάβασα άλλο τόσο μεγάλο μύνημα είναι η αλήθεια.......