ΠίτερΠαν

αχχχχχχχ! πολύ συγκινηθηκα.... ΟΛΑ αυτα τα έχω ζήσει... παιχνιδι χωρις σταματημό.. φιλους, φιλες... Ευτυχως έχω ακόμα σχέσεις με τις παιδικες μου φιλες και με μερικές απο το σχολειο. Όποτε βρισκόμαστε, τα ξαναθυμόμαστε και γελάμε και συγκινούμαστε.. Ευτυχως που με τις παιδικές μου φίλες δεν έχουμε χαθει...!

Χρόνια σου Πολλά!

Καλημέρα Ελένη και καλως ήρθες στην παρέα!!! Το μόνο που νιωθω ότι μπορω να σου πω είναι ότι όλα είναι θεμα χρονου. Χρειάζεται χρονος για να σου φυγει ο φοβος στις παλλινδρομες και εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Χρειάζεται χρόνος χωρις άγχος και εμμονη για να μεινεις έγκυος φυσιολογικά, όμορφα και με επιτυχία. Προσπάθησε να είσαι ήρεμη, να μην σου δημιουργεί στρες και πανικο η όλη διαδικασία και μην φοβάσαι να ανοιξεις την ψυχή σου ξανα στη μητρότητα! Να είσαι θετική και αφού δεν έχετε κάποιο πρόβλημα, να δεις που όλα θα πάνε καλά. Σίγουρα θα πανε όλα καλά!

Πολυ ΟΥΑΟΥΟΥΟΥΟΥ η χοριακή σου!!!! Να εχεις μια καλή εγκυμοσυνη!!!

Καλη επιτυχια!!! Σου ευχομαι να σκίσεις!!!!!! +++++++++++++++++++

apis χαιρομαι πολύ με τη χαρα σου!! Σου εύχομαι καλή εγκυμοσύνη!!

:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

Σου εύχομαι με το καλό και έναν πόνο!!!!!!!!!!!!!!!

Καλημέρα και σε ευχαριστώ πολύ Κυριακή! Όντως οι ζαλάδες και η κόπωση δεν έχουν υποχωρήσει εντελώς ακόμα (είμαι περίπου 3,5 μηνών), άρα, επειδή κάθε μέρα που περνάει νιώθω και καλύτερα, θα φτάσω στο κλείσιμο του 4ου σε καλύτερη κατάσταση. Καρτερώ να περάσουν οι μέρες πώς και πώς! Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια! Είχα απελπιστεί! Όταν περνάει 1,5 μήνα και η βελτίωση είναι τοσο αργή (σχεδόν στάσιμη), δεν είναι λογικό να ανησυχώ ότι δεν θα συνέλθω ποτέ???? Είμαι και λίγο φοβιτσιάρα... οπότε ήρθε κι έδεσε! Ακόμα νιώθω νύστα και κουράζομαι εύκολα. Θα προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά. Να βοηθήσω τον εαυτό μου και τα μπεμπάκια. Θα προσπαθώ... Σας ευχαριστώ πολύ!

Εμείς κάναμε μικρογονιμοποίηση. Νομίζω πως όταν φτάνουνε στο στάδιο της βλαστοκύστης γίνεται ο προεμφυτευτικός έλεγχος και σε ζευγάρια με ιστορικό αποβολών. Θα ρωτήσω πιο συγκεκριμένα την Παρασκευή. Πες μου τι θέλεις να τον ρωτήσω

Σου εύχομαι κι εγώ περαστικά και καλή ανάρρωση!

Καλησπέρα! Έχω ακούσει κι εγώ την "Προεμφυτευτική Διάγνωση". Βρίσκουνε και τα διάφορα σύνδρομα. Δεν ξέρω όμως αν γίνεται σε όλες τις εξωσωματικές (πχ αν γίνεται στη μικρογονιμοποίηση) Την Παρασκευή έχω ραντεβού με το γιατρό μου και έχω σημειώσει στο "μπλοκάκι" μου να τον ρωτήσω και γι'αυτό. Κι εγώ εξωσωματική έκανα, με μικρογονιμοποιηση, αλλά αυτο δεν μου το είπανε αν το κανανε.

Σας ευχαριστώ.... Σας ευχαριστώ παρα πολύ.....! Το είχα μεγάλη αναγκη!

Μονο περισσοτερη προσοχη και περισσοτερο βαρος ειναι στις διδυμες? Δεν κινδυνευουμε απο κάτι που δεν υπαρχει στις μονες εγκυμοσύνες? Ο γιατρος μου λεει πως εξελισσονται τα πράγματα σαν τη μονή εγκυμοσύνη, δεν υπάρχουν διαφορετικα πράγματα. Και πως ολα θα πανε καλα. Τι με περιμενει τους επομενους μηνες? Διαφοροποιούνται τα πράγματα απο τη μονή εγκυμοσύνη????? Θα πάθω "κατι?"

Φρόσω καλημέρα!! Χαίρομαι πολύ που σε βρίσκω..!!!!! Την Παρασκευή έχω ραντεβού με το γιατρό. Έ, λοιπόν έχω αγχωθεί για το πώς θα είμαι και πώς θα πάω μέχρι εκεί. Και μετά το άγχος κορυφώνεται μόλις σκεφτώ αν θα είναι καλά τα μπεμπάκια μου.. Πολύ άγχος... Θα ζαλίζομαι? Θα νιώθω καλά? Πώς θα φτάσω μέχρι εκεί? Τί θα μου πει ο γιατρός? Τι θα δει στον υπέρηχο? Θα είναι καλός ο υπέρηχος? Κι αν δεν είναι καλός? Κι αν κάτι δεν πάει καλά?................. Πολύ άγχος.... Οι εμετοί μάλλον έχουν σταματήσει. Βέβαια απο το σοκ που πέρασα ακόμα φοβάμαι πως θα ξανακάνω.. Ο άντρας μου όλη άυτή την κατασταση που περνάω τη θεωρεί "μετατραυματικό σοκ" απο τις κακουχίες που πέρασα για ένα μήνα και τότε δεν μπορούσα να αντιδράσω! Πάντως το ομολογώ, Φοβάμαι για όλα!

Τζωρτζίνα μου καλησπέρα! Σε ευχαριστώ που μου φτιάχνεις το κέφι! Η αλήθεια είναι πως μου έλειψε και το κρύο και η φασαρία..! Βαρεθηκα εδω μέσα!!!Το μυαλό ανακυκλώνει τα ίδια και τα ίδια. Και δεν περνάνε οι μέρες...! Σε ευχαριστώ και σου στέλνω πολλά φιλάκια!

Νικόλ όπως σου είπα και στο π.μ., είμαι ο άνθρωπός σου! Έννιωθα ακριβώς τα ίδια. Εμετούς, ΄ναυτίες (οι οποίες μετά έγιναν μόνο ζαλάδες) και έννιωθα άχρηστη και πως δεν πρόκειται να περάσουν ποτέ. Απο τη 14η εβδομάδα σταμάτησαν. Μέχρι τώρα έκανα μόνο μια φορά. Τα συναισθήματα ειναι ιδια με της κατάθλιψης: κλάμα, στεναχώρια,φοβος, αρνητικά συναισθήματα και αυτο το αίσθημα οτι ειμαι εντελώς αχρηστη και ανικανη.. Η μαια μου ειπε πως ειδικά το πρωτο τριμηνο οι ορμόνες ειναι πολύ... γιούπι, γι'αυτο νιώθουμε ετσι! Τα αντιλαμβάνομαι όλα αυτά λογικά, αλλά συναισθηματικά δεν μπορώ να τα κοντρολάρω. Ακόμα. Το παλλεύω όμως. Προσπαθώ. Δεν τα καταφερνω πάντα. Κουράζομαι. Αλλά προσπαθω. Η λέξη "υπομονή" πλέον μού φαίνεται αγνωστη. Προσπαθω. Σε νιώθω Νικόλ. Να το ξέρεις. Που θα πάει, θα γινουνε καλύτερα τα πράγματα. primperan πήρα κι εγω αρκετα. Κι έννιωθα όπως νιώθεις κι εσυ. Ξερει όμως ο γιατρος τί δινει. Μην ανησυχείς και γι'αυτο.

Αν προσπαθείτε για μωρό, ίσως να σκέφτεται τη σπερματέγχυση ο γιατρός. Για να γίνει αυτό πρέπει να ξέρετε αν είναι "καθαρές" και διαβατές οι σάλπιγγές σου. Αυτές είναι οι εξετάσεις που δίνονται.. Εγώ είχα πολύποδες στο ενδομήτριο, ενδομητρίωση και μια σάλπιγγα με κύστη ενδομητρίωσης και τελικά έκανα λαπαροσκόπηση. Και επειδή το σπέρμα ήταν φρικτό, κάναμε εξωσωματική. Πρέπει όμως να κάνετε εξετάσεις -κυρίως εσύ, ο άντρας κάνει σπερμοδιάγραμμα και κάποιες αιματολογικές. Πρέπει να ξεκινήσεις απο κάπου, να δείτε αν έχεις κι εσύ κάποιο πρόβλημα που μπορεί να δυσκολέψει τη σύλληψη. Για να σας προτείνει μετά τι επιλογές έχετε και τι μπορείτε να κάνετε.

Συγχαρητήρια κοριτσάκι!!!!!!!!!!!! Σου εύχομαι να έχεις μια τέλεια εγκυμοσύνη και ένα γερό και τυχερό παιδάκι!!!!!!

αχ!... ευχαριστώ πολύ κορίτσια για τη συμπαράσταση...

Δεν ξέρω γιατί το έχω πάρει τόσο βαριά το όλο θέμα... Έχω συνέλθη απο εμετούς.. νιώθω βέβαια αδύναμη ακόμα για βόλτες και εξόδους, αλλά είμαι καλύτερα.. Ανησυχώ μήπως ξανανιώσω άσχημα -μάλλον δεν έχω ξεπεράσει ακόμα το σοκ!-. Ίσως επειδή αλλιώς είχα φανταστεί την εγκυμοσύνη, άλλη εικόνα είχα. Τα ζόρια δεν τα ειχα σκεφτεί ποτέ.. Και τώρα μου ήρθε "κάπως". Πίστευα πως θα είμαι μόνο ευτυχισμένη.. Τι να πω... ισως φταίνε οι ορμόνες.. ισως φταίει η κλεισούρα.. ίσως είμαι πολύ φοβιτσιάρα... Σας "διαβάζω" να μου δίνεται κουράγιο και με καθησυχάζετε.. και απο την άλλη αναρωτιέμαι γιατί δεν τα βρίσκω όλα φυσιολογικά, όπως κι εσείς..

Κοριτσάκια μου με τη λογική τα αντιλαμβάνομαι όλα! Συναισθηματικά όμως, δεν μπορώ να ..."με μαζέψω!!" Σε λίγες μέρες θα έρθει και αυτός ο 4ος. Έχω εναποθέσει όλες μου τις ελπίδες πάνω του Τώρα σκέφτομαι το πώς θα πάω την Παρασκευή στο γιατρό. Πώς θα είμαι, αν θα μπορώ, αν θα είναι καλά τα μωρά... Θα τα καταφέρουμε??????????

Καλημέρα Αναστασία! Απ'όσο ξέρω εξαρτάται απο το λόγο που υπάρχει η χαμηλή κινητικότητα. Μπορεί να υπάρχει κιρσοκήλη που να χρειάζεται επέμβαη. Μπορεί να μην είναι τόσο σοβαρό το πρόβλημα και να λύνεται με βιταμίνες. Πρέπει να μιλήσεις με γιατρό.

Καλημέρα και καλωσόρισες στην παρέα!!!! Να σου ζήσει το αγοράκι σου και με το καλό θα έρθει το δεύτερο παιδάκι!!!