frosobal

Ελάτε βρε κορίτσια, μην με κάνετε να νιώθω άσχημα. Εγώ αυτό το παιδί το λατρεύω και το έκανα με πολύ κόπο. Αυτό το παιδί με έκανε μαμά. Έγραψα αυτόν τον τίτλο πιο πολύ χαϊδευτικά. Είμαι κι εγώ πολύ κουρασμένη με 3 μωρά στο σπίτι, μη δίνετε σημασία στις λέξεις. Νευριάζω πολύ όμως μπροστά του δεν του δείχνω τίποτα. Όση ώρα κεκεδίζει τον παρακολουθώ προσεκτικά. Και γιατί τον λυπάστε δηλαδή; Νομίζετε πώς είμαι καμιά μέγαιρα που του φωνάζει και τον μαλώνει; Αν ήταν έτσι δεν θα ζητούσα καν τη συμβουλή σας.

crazy έγραψε: Ναι αν μπορείς. Ελπίζω βέβαια να μην φτάσουμε εκεί.

Του έχω εξηγήσει τα πάντα και προετοιμάζαμε το έδαφος από την εγκυμοσύνη. Ασχολολούμε πολύ μαζί του. Τα μωρά τα έχω λίγο στην άκρη. Έχω και μία κοπέλα που υποτίθεται πώ έρχεται να τον απασχολεί και τελικά πάιζω εγώ μαζί του κι εκείνη κρατάει τα μωρά. Για να φάει θέλει εμένα, για να κοιμηθεί, για να παίξει εμένα, για να κάνει τσίσα εμένα, για μπάνιο εμένα, για να ντυθεί εμένα και δεν του χαλάω το χατήρι. Πριν λίγο με φώναξε να πάω στο κρεβάτι του και μιλούσε μια χαρά.

Ευχαριστώ!!!!!!! Λέτε να είναι αγχωμένος και να κομπλάρει; Δεν το είχα σκεφτεί και τώρα προβληματίστηκα έντονα. Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν στο νοσοκομείο με τη νέα γρίπη κι εγώ δεν έπρεπε καθόλου να πάω μην κολλήσω και κατά συνέπεια κολλήσουν τα μωρά, αλλά και γιατί δεν είχα ποιος να τα κρατήσει. Δεν μπορούσαμε να αφήσουμε ούτε τα μωρά ούτε αυτόν μόνο του για να γίνει η αλλαγή. Κι αυτός με ζητούσε συνέχεια. Γυρίζοντας το έκανε πιο έντονο.

Στην αρχή τον διόρθωνα. Η παιδίατρος μου είπε να τον αγνοώ και ότι μπορεί να το κάνει κανένα 6μηνο. Κι αν μου μέινει κεκές; Θυμώνω γιατί το κάνει επίτηδες. Κάτι προσπαθούσε να μου πει σήμερα, δεν άντεξα και του λέω: καλά μου το λες αύριο και το έκανε πιο έντονα μετά.

Ο 2χρονος γιος μου αρχίζει να ζηλεύει πάρα πολύ τα δίδυμα. Όσο κι αν ασχολούμαι μαζί του δεν του είναι ποτέ αρκετό. Μιλάει πάρα πολύ καλά, λέει και το σίγμα, μόνο το ρο δεν το λέμε ακόμα. Σχηματίζει προτάσεις, σωστά γένη, πτώσεις, χρόνοι. Μιλάει σαν ενήλικας. Τελευταία όμως μου τραυλίζει. Μέρα με τη μέρα το κάνει πιο έντονα. Λέει για πχ μαμαμαμαμαμαμα μαμά. Είπαμε ότι είναι από τη ζήλια και δεν του λέμε τίποτα. Φοβάμαι όμως μήπως του μείνει. Όταν δεν είναι σπίτι μιλάει κανονικά. Δεν ξέρετε πόσο έχω νευριάσει γιατί το κάνει επίτηδες. Τί να κάνω; Καμία συμβουλή;

Το θέμα που έθιξες πολύ με...πονάει. Ο μεγάλος μου γιος κοιμόταν μόνο αγκαλιά ακόμα και τη νύχτα. Τον έπαιρνα μαζί στο κρεβάτι και αγκαλιασμένοι τον έβαζα πλάι. Μούδιαζε το χέρι μου. Αν τολμούσα και το έβγαζα ξύπναγε κλαίγοντας γοερά. Μετά ανακλύψαμε το καρότσι. Μετά στην κούνια του με το μπιμπερό αλλά σε κανένα 2ωρο ερχόταν στο κρεβάτι μας. Τώρα κοιμάται στο δικό του κρεβάτι αλλά πρέπει να τον χαϊδεύω μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Πολλές φορές ξυπνάει μέσα στη νύχτα και με φωνάζει. Ξεροστάλιασα στην καρέκλα . Τα δίδυμα το ένα κοιμάται θηλάζοντας στο κρεβάτι μας συνήθως και το άλλο στο καρότσι. Δεν νομίζω ότι έχω κάνει κάτι λάθος. Τα δίδυμα τα άφηνα από την αρχή στην κούνια τους. Τα μωρά όμως που θηλάζουν μαθαίνουν στην αγκαλιά. Είναι θέμα παιδιού, αν είσαι τυχερός θα σου βγει πιο ανεξάρτητο. Το μόνο που κάνω είναι υπομονή αλλά κι αυτή εξαντλείται. Θηλάζω το ένα μωρό δίπλα στο κρεβάτι του μεγάλου και με το ένα χέρι τον χαϊδεύω και ο άνδρας μου κουνάει το άλλο στο καρότσι. Αν κάποιος από τους 3 κλάψει ξυπνάνε όλοι, κλαίνε και πάλι από την αρχή , καλή ώρα όπως σήμερα. Το μαραθώνιο νανούρισμα μόλις τελείωσε: 3 στα 3 :laugh: .

savropinguinos έγραψε: Τουλάχιστον κυκλοφορούν ποδήλατα ή τσάμπα ο δρόμος;

Αχ αυτή η επαρχία κι εμένα μ'αρέσει. Και είμαι και διορισμένη σε νησί που όμως δεν πρόκειται να πάω καθόλου αφού παίρνω μετάθεση. Να ανοίγεις το παράθυρο σου και να βλέπεις τη θάλασσα. Αν δεν έκανα τα δίδυμα τώρα εκεί θα ήμουν. Μάρκερ ποιο καρότσι έχεις; Εγώ μου φαίνεται θα πάρω ακόμα ένα μονό και θα κρατάω τον μεγάλο από το χέρι.

Κορίτσια στο Χαϊδάρι έχει βάλει ο δήμος πάνω στις ράμπες μπάρες για να μην μπαίνουν τα μηχανάκια. Τώρα πώς τα μηχανάκια είναι πάνω στο πεζόδρομο και το διδυμοκαρότσι δεν μπαίνει αυτό είναι απορίας άξιο.

Σήμερα ο ήλιος έλαμπε στον ουρανό και είπαμε να αδράξουμε την ευκαιρία να πάμε μια βόλτα με τα μωρά. Ντυνόμαστε και ξεκινάμε. Ο άνδρας μου σπρώχνει το καρότσι με τον μεγάλο μου γιο κι εγώ το διδυμοκαρότσι με τα δίδυμα. Περπατάμε στη μέση του δρόμου, άντε λέμε στη γειτονιά είμαστε δεν έχει πεζοδρόμια. Σιγά σιγά φτάνουμε στον κεντρικό δρόμο του Χαϊδαρίου. Πώς να περνούσαμε και από πού. Στον πάνω πεζόδρομο με τις καφετέριες ο δήμος έχει βάλει μπάρες για τα μηχανάκια και καλά, και όλα τα μηχανάκια ήταν παρκαρισμένα στον πεζόδρομο ενώ το διδυμοκαρότσι δεν χωρούσε να περάσει. Κάθε τόσο άφηνε ο άνδρας μου το μεγάλο γιο μόνο του και σηκώναμε το διδυμοκαρότσι. Αν δεν υπήρχαν μπάρες υπήρχαν παρκαρισμένα φορτηγά κι αυτοκίνητα. Μέχρι και το αυτοκίνητο της Δημοτικής Αστυνομίας μέσα στον πεζόδρομο έκανε βόλτες. Να επισημάνω ότι δεν είναι ακριβώς πεζόδρομος, απλά είναι μεγάλο πεζοδρόμιο. Πάμε να περάσουμε απέναντι και όπου υπήρχε πεζοφάναρο δεν υπήρχε ράμπα για το καρότσι παρά μόνο σκαλοπάτια. Στη μοναδική ράμπα είχαν βάλει πάλι μπάρα και δεν χωρούσαμε να περάσουμε. Οι οδηγοί που μας έβλεπαν με 3 μωρά ούτε έκαναν τον κόπο να πατήσουν λίγο το φρένο τους. Με την ψυχή στο στόμα, τρέχοντας και με πολλούς ελιγμούς, περάσαμε τελικά απέναντι. Απέναντι όπου όλοι παρατούσαν το αυτοκίνητό τους όπου να'ναι "για 2 λεπτά". Γυρίσαμε σπίτι και κάθε τόσο χωνόμασταν ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα για να περάσουν αυτά που έρχονταν. Φτάσαμε σπίτι ιδρωμένοι, ζαλισμένοι και πολύ τσατισμένοι. Συγχαρητήρια κύριοι Δήμαρχοι. Μιλάτε συνεχώς για μια ανθρώπινη Αθήνα και μόνο ανθρώπινη δεν είναι. Και οι γιοι μου θα μεγαλώσουν ευτυχώς και θα μπορούν να πηγαίνουν μια βόλτα. Αυτοί οι ταλαίπωροι ανάπηροι και οι άνθρωποι χωρίς όραση τί πρέπει να κάνουν; Να κλειδωθούν μέσα; Έλεος δηλαδή. Τί ρατσιστική πόλη είναι αυτή. ΝΤΡΟΠΗ σας. Ελάτε να μας ζητήσετε πάλι την ψήφο μας!

RUBELA έγραψε:

Θα ταλαιπωρηθείς αλλά αξίζει τον κόπο. 2 γελάκια, 2 αγκαλίτσες, ,4 μπουτάκια, 4 μαγουλάκια κι όλα αυτά για σένα!

Είχαμε βάλει το πρωί τα διδυμάκια στο κρεβάτι μας (ο μεγάλος ήταν βόλτα με τον παππού του) και παίζαμε. Μιλάμε τρελάθηκα αφού έβαλα τα κλάμματα από την ευτυχία που ένιωθα. Γελούσανε και τα δύο, χτυπούσαν ποδαράκια και χεράκια όταν τους μιλούσα, έπιανε το ένα το άλλο. Μύριζε όλο το δωμάτιο μωρουδάκια. Τα "έφαγα" τα μωρά. Και τότε θυμήθηκα όταν είχα τον Αλέξανδρο μωρό και σκέφτηκα ότι ήταν πολύ λίγο. Ναι ένα μωράκι τώρα μου φαίνεται πολύ λίγο. Τα κοιτάω και δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι δικά μου. Μετά από πολύ παιχνίδι ένωσαν τα κεφαλάκια τους κι αποκοιμήθηκαν έτσι ήσυχα ήσυχα. Κάτι τέτοιες στιγμές δεν τις αλλάζω με τίποτα, ξεχνάω και την κούραση και την ταλαιπωρία. Μωράκια μου απλά σας λατρεύω!!!!!!!!

beoutsaki έγραψε: Προς το παρόν το μόνο που θα σκέφτεσαι είναι να πάνε όλα καλά με την εγκυμοσύνη σου, τίποτα άλλο. Όταν έρθει η ώρα θα βρεις κι εσύ τις λύσεις. Απλά οπλίσου με υπομονή. Εγώ δεν έστειλα και τον μεγάλο παιδικό γιατί φοβάμαι τις ιώσεις. Τα κλάματα σε πιάνουν επειδή οι ορμόνες σου δουλεύουν στο φουλ. Εγώ σε όλη την εγκυμοσύνη δεν σκέφτηκα το μετά. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να εξελιχθούν όλα ομαλά κι σε όσους μου έλεγαν ότι θα είναι δύσκολα απαντούσα ότι τα δίδυμά μου είναι ευλογία, τόσος κόσμος προσπαθεί να κάνει ένα παιδάκι και δεν μπορεί. Τα είδες στο avantar μου; Έτσι θα είναι και τα δικά σου.

beoutsaki έγραψε: Καλά αυτά έλεγα κι εγώ αλλά δεν βγαίνει κοπέλα μου. Ήδη από τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης σου δεν θα μπορείς να φροντίσεις την κόρη σου. Και η μαμά σου θα βοηθήσει αλλά θα ξεπατωθεί κι αυτή. Τύψεις ένιωθα και νιώθω κι εγώ για τον γιο μου αλλά σκέφτομαι πώς θα αργότερα θα είναι μια ωραία παρέα οι τρεις τους.

beoutsaki έγραψε: Τα ίδια έλεγα κι εγώ. Έκανα 2 χρόνια να συλλαβω το γιο μου. Σιγά μην μείνω έλεγα ξανά έγκυος, δεν το πίστευα και τσακ μπαμ νάτα τα δίδυμα. Εγώ τα συνέλαβα μετά από κρασάκι στο Μοναστηράκι.

Καλωσήρθες στο κλαμπ!!! Κι εγώ έχω δίδυμα που θα γίνουν σε λίγο 2 μηνών και έναν γιο 2 χρονών. Ναι θα είναι πολύ πολύ ζόρικα, ψέμματα δεν θα σου πω. Φτάνεις στα όρια της τρέλλας. Και δεν είναι μόνο τα δίδυμα με τους κολικούς, είναι κι ο μεγάλος που όσο να΄ναι ζηλεύει. Μετά από πολύ κόπο που κάνω για να τα κοιμίσω έρχεται επί τούτου και ουρλιάζει και τα ξυπνάει. Κι αρχίζουν μαζί το κλάμα και κλαίει κι αυτός. Κι εγώ στη μέση να ζητάω έλεος. Ηρεμώ τον έναν, παίρνω τον άλλον, αρχίζει ο άλλος. Το μόνο καλό είναι ότι με τη φασαρία δεν κοιμουνται κι όταν κοιμηθεί ο μεγάλος πέφτουν κι αυτά ξερά. Κατά την ταπεινή μου γνώμη προς το παρόν ασχολήσου με την εγκυμοσύνη, γιατί θα είναι μια πολύ δύσκολη περίοδο. Προετοίμασε το έδαφος με τη μικρή όσο γίνεται. Μάθε την τώρα να κοιμάται μόνη της, να είναι ανεξάρτητη και να μην είναι κολλημένη πάνω σου. Έπειτα βρες μια κοπέλα να σε βοηθάει γιατί δεν βγαίνει αλλιώς. Καλύτερα να μην σου μένουν λεφτά αλλά να έχεις την ψυχική σου υγεία. Θα έχεις 3 παιδιά που θα σε χρειάζονται. Φυσικά κι όταν τα κοιτάς θα νιώθεις πολύ ΜΑΜΑ και φυσικά τα παιδιά σου δεν τα αλλάζεις με τίποτα. Εννοείται πώς είναι μεγάλη ευλογία και η ευτυχία τεράστια. ¨Ομως αντικειμενικά προετοιμάσου για δύσκολες μέρες.

marianda έγραψε: Έτσι χωράω κι γεώ στο δικο μας το θέμα είναι αν χωράει πραγματικά 3 καθισματάκια. Μάλοον με βλέπω να πηγαίνω στις αντιπροσωπίες και να προσπαθώ να τα χωρέσω σε κάποιο αυτοκίνητο. Αν όμως το έχει δοκιμάσει κάποια ας μου το πει.

Ξέρετε κάποιο αυτοκίνητο που να χωράει πίσω 3 παιδικά καθίσματα; Εγώ είχα ένα σάξο και πέρισυ τα Χριστούγεννα λόγω του παιδιού πήραμε το Χουντάι i30 που μας αρέσει πάρα πολύ. Ένα μήνα μετά ανακαλύψαμε ότι ήμουν έγκυος σε δίδυμα και τώρα δεν χωράνε τα καθίσματα. Τζάμπα το αμάξι!

Εγώ έχω γεννήσει στο Ιασώ το πρώτο μου παιδί και στο Αττικό πριν ένα μήνα τα δίδυμα. Στο πρώτο είχα 6κλινο και πλήρωσα ένα σωρό λεφτά, τώρα είχα 2κλινο και πλήρωσα μόνο 400ευρώ που θα τα πάρω πίσω από το ταμείο μου. Και εγώ δεν ήξερα γιατρό, μου τον σύστησαν και ήταν απλά εξαιρετικός και σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και στη γέννα. Φεύγοντας χτυπούσα το κεφάλι μου για τα λεφτά που είχα δώσει στο Ιασώ άνευ λόγου και αξίας.

Έγραφα τόση ώρα και πάει το μήνυμα. Τελοσπάντων πάλι από την αρχή. Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου, σίγουρα με καταλαβαίνεις πάρα πολύ. Σε μια φάση κι εγώ σκέφτηκα να το κόψω όμως ο μικρός έχει παλλινδρόμηση, γι΄αυτό και η γκρίνια, και πνίγεται με το μπιμπερό. Μπορεί να φάει άφοβα μόνο από το στήθος. Ο μεγάλος παραμεγάλωσε (40 ημερών ήταν σχεδόν 6κιλά) και μου είπε η παιδίατρος αφού θηλάσω τον μικρό να βάζω εκείνον να τραβάει να τραβάει να κουράζεται και να κοιμάται. Έτσι κατάφερα εδώ και 5 μέρες να μην πάρει κι άλλο. Ευτυχώς που θηλάζω και βρήκα λύση για όλα. Τα μωρά εμείς τα έχουμε στην κρεβατοκάμαρα μας γιατί η άλλη κρεβ. είναι πολύ μακριά. Τα διδυμάκια σου είναι αγοράκια ή κοριτσάκια; Πώς τα πάτε τώρα που πέρασε λίγο ο καιρός;

Τελικά ως εκ θαύματος εδώ και 2 μέρες τα μωρά δεν ξυπνάνε στις 1 όπου έτρωγαν το γεύμα με το ξένο γάλα. Μαλλον κατάλαβαν ότι εκείνη την ώρα δεν έχει πιπίλισμα. Έτσι εδώ και 2 μέρες δεν έφαγαν καθόλου ξένο και νιώθω πολύ ... περήφανη μαμά. Ο μικρός μου μάλλον έχει ψιλοκολικούς και θέλει να πιπιλάει. Είμαι η παρηγοριά του. Ούτως ή άλλως αν κοιμούνται τη νύχτα 5-6 ώρες σερί είμαι κι εγώ πιο ξεκούραστη κι έχω μεγαλύτερη αντοχή να τον βάζω λίγο παραπάνω στο στήθος. Μακάρι να συνεχιστούν έτσι τα πράγματα. Ευχαριστώ πολύ όλες για τις συμβουλές που μου δίνετε!

Εγώ έχω ένα 2 χρονών και πριν 1 μήνα γέννησα δίδυμα. Έτσι γλύτωσα μία εγκυμοσύνη και μία γέννα

Καταρχήν μη νιώθεις άσχημα που μου δίνεις συμβουλές γιατί αυτό είναι το ζητούμενο που έθεσα. Σίγουρα κάθε μωρό δεν είναι ίδιο. Λάβε όμως υπόψιν σου το γεγονός ότι έχω 3 μωρά που διεκδικεί το καθένα την προσοχή της μαμάς. Και εγώ όταν είχα μόνο το πρώτο δεν με ένοιαζε τίποτα. Και τί ήθελα και το έγραφα χθες το βράδυ άρχισε και ο μεγάλος να θέλει να θηλάσει για να κοιμηθεί. Τον ακούει ο μικρός, γιατί βγάζουν φωνούλες και άρχισε να σπαράζει. Άλλαξα δωμάτιο, πήρε ο άνδρας μαυ τον μικρό αγκαλιά με μια πιπίλα μπας και τον ξεγελάσει κι αυτός έκανε εμμετό. Ξυπνάει και ο πρώτος μας γιος κλαίγοντας να πάω στο κρεβάτι του. Πάω με το μωρό που θήλαζα, το βλέπει και αρχίζει να έχει μια έκρηξη θυμού. Δεν ηρεμούσε με τίποτα για 1 ώρα. Κλαίγανε και τα μωρά, μου ήρθε να ανοίξω την πόρτα και να πάρω τους δρόμους. Κατάλαβες τώρα γιατί θέλω να τρώνε να κοιμούνται; Ζούμε σκηνές απείρου κάλους. Και με αυτές τις συνθήκες πώς να θηλάσεις και τί γάλα να έχεις;