Mary78

alkost μου μην φρικάρεις με τις πεθερές. Μάθε απο δω και στο εξής να κλείνεις τα αυτια σου γιατι θα ακούσεις πολλά. Δεν αξίζει τον κόπο να αναλώνεσαι με μικρότητες και πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει λόγος αφού η τελική απόφαση θα ναι μονο δική σου και του συζύγου σου. Πάντα υπάρχει κάποιος να μας κριτικάρει και προσπαθεί να μας δημιουργήσει απο το πουθενα ιστερίες. Ισως γιατι αυτός ο κάποιος "μπαζει" απο κάπου αλλού και δεν βλέπει το πρόβλημα του.... Καλώς εχόντων των πραγμάτων λοιπόν ψηφίζω και εγω φυσιολογικό τοκετό. Δεν σε κάνει περισσότερο μάνα αυτός ο τρόπος, οπως είπε η Αλκοστ, σου δίνει όμως την ευκαιρία να ζήσεις το μεγαλείο της φύσης. Να γίνεις συμπρωταγωνιστής στο μεγαλύτερο εργο της ζωής σου. Να παίξει και κάποιον ρόλο και ο μπαμπας..και αυτό πολύ σημαντικό στον φυσιολογικό τοκετό. Εγώ ήμουν απο τις τυχερές. Ξεκινησα με πόνους γένας κατευθείαν και ανα 5'. Εφτασα με διαστολή 7 στο Ιασω και μεσα σε 2 ώρες είχε γεννηθεί η μικρή. Δεν πρόλαβαν να μου κανουν επισκληρίδιο, αν και την ειχα συνεχεια στο μυαλό μου. Μη λέμε κουταμάρες, ανθρωποι είμαστε. Τέτοιο πόνο δεν είχα γνωρίζει στην ζωή μου αλλα ναι..ναι.. θα το ξανακανα. ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΞΑΝΑ. Η φύση μας είναι απίστευτη. Μας βοηθάει απίστευτα.. Η γυναίκα μπορεί και αντέχει τον πόνο τελικά, ειναι στην φύση της, για να μπορεί να γενναει τα παιδιά της... Είναι η σημαντικότερη εμπειρία της ζωής μου και θα θελα να αξιωθώ να την ξαναζήσω έτσι όπως ακριβώς την έζησα.

mpempoula16 έγραψε: Κάπως έτσι ξεκινανε όλα τα κακα!!!

Απο ότι βλέπω αυξανόμαστε στο κλαμπ!!

mpempoula16 έγραψε: mpempoula16 θα θελα κι εγώ παρα πολύ να κοιμάται το παίδί μου κατευθείαν στο κρεβατάκι του και οχι να ξεκινάμε απο τον καναπέ. Κάπου όμως "δεν έπιασε η συνταγή" και είανι λιγότερο "αιματηρή" και ψυχοφθόρα από αυτήν που μου συνιστούσαν οι ειδικοί!! Θεωρώ ότι εισαι πολυυυυ τυχερή που η μέθοδος σου "έπιασε" απο την πρώτη φορά και δεν την κατακρίνω όταν μάλιστα έχω βρεθεί στην θέση σου. Εχοντας τα ελαφρυντικά μιας ανίδεης πρωτομάνας, επεχείρησα και γω πολλές φορές με τον ίδιο τρόπο να "εκπαιδεύσω" την δική μου. Γιατί? Γιατί έτσι μου συνιστούσαν οι ειδήμονες!! Τελικα μετα απο τις τόσες απόπειρες "συναιτισμού" διαπίστωσα οτι το παιδι αλλάζει πολλές φορες συνήθειες και ότι κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει το παιδί σου καλύτερα απο σένα. Δεν μπαίνουν όλα τα παιδιά στο ίδιο καλούπι... Διαπίστωσα επίσης ότι αυτά του είδους τα "πρέπει" είναι του κώλου (σόρρυ για την έκφραση) και δεν αναιρούν τον τρόπο ώστε να μάθει το παιδί που ακριβώς είναι τα όρια. Υ.Γ Να το χαίρεσαι το παιδάκι σου και να το βλέπεις όπως ποθείς!

Ρε παίδεμα οι άνθρωποι? Ολοι μέρα προσπαθούν να καρφώσουν κατι στον τοίχο τους και τζίφος!!!!!!! Δυστυχώς Λινακι όπως λεέι και ο λαός "ο κακός γείτονας" δεν περνάει ποτέ! Αν η κατάσταση ειναι συνεχόμενη ξεκίνα για αρχή με μια απλή "σύσταση" για τις ώρες κοινής ησυχίας και βλέποντας και κάνοντας. Υποθέτω ότι αν είναι "εκ φύσεως" το να θορυβούν θα τους αντιληφθούν και αλλοι ένοικοι της πολυκατοικίας και τότε θα υπάρξει πιο συλλογική αντιμετώπιση τους θέματος. Ελπίζς να μην φτάσετε εκει...

ραφαέλ έγραψε:

Βάνια περαστικά. Οταν ένα πρόβλημα έχει λύση, δεν είναι πρόβλημα. Αυτό να σκεφτεσαι για να ξεχνάς την όποια ταλαιπωρία περασες. Υπομονή με την ρημαδο-δίαιτα και όλα καλά!! Υ.Γ Μήπως για την αλλεργία σου δεν φταίνε τα καλσόν?????!!!!! (Με πολύ δόση χιούμορ!!)

Να ρωτήσω τις μανούλες που τα χουν "καταφερει" με τα μωρα τους γιατι πρεπει τα παιδακια οπως δη και δηποτε να κοιμούνται μόνα τους?? Οι ίδιες εχουν αξιολογήσει αν ειναι σωστό ή όχι, να πιέζουν τα παιδιά τους στο θέμα του ύπνου??? Ειλικρινά ακόμη και σήμερα, ύστερα απο 11 μήνες δεν έχω δώσει απάντηση σε αυτό το ανόητο "πρέπει". Εχω αναλωθεί με αυτό το θέμα όσο δεν πάει άλλο. Με απασχολούσε απο την αρχή. Με ενδιέφερε όμως ο ρόλος της επίδρασης αυτού του "πρέπει" στην ψυχοσύνθεση του παιδιού μετέπειτα και καθόλου η "βόλεψη" μου. Διάβαζα στο internet, "συμβουλευόμουν", μου το τόνιζε και η παιδίατρος "Η μικρή σώνει και ντε πρέπει να μάθει να κοιμάται μόνη της"!! Και γω βάλθηκα να ακολουθήσω όλους τους πιθανούς τρόπους ώστε να καταφέρει η μικρή μου να κοιμάται μόνη της. Την αφησα πολλές φορές να κλα΄ψει και για πολύ ώρα, παρά τις όποιες διαφωνίες με τον σύζυγο. Το μόνο που κατάφερα ήταν, να δημιουργήσω φοβίες στην μικρή. Να κλαίει και να οδύρεται κάθε φορά που την άφηνα στην κούνια της, να βήχει σε σημείο του να κάνει εμετό και να κοιμάται ύστερα απο εξάντληση κρατώντας με απο το χέρι. Κρεμόμενη κυριολεκτικά απο τον λαιμό μου. Κάθε ύπνος ήταν μια ωριαία (πάντα) υστερία, με μένα να σπάνε στο τέλος τα νεύρα μου, και να κάνω ανεκδιήγητα μπροστά στο παιδί μου. Γιατί????? Γιατι έτσι έπρεπε!!!! Σήμερα η μιρκή κοιμάται στο 5' μαζί μου στον καναπέ και την πάω μετά στο κρεβάτι της. Και ειλικρινά διόλου δεν με νοιάζει αν μάθει και στο κρεβάτι μας. Πιστεύω κάθε παιδί θέλει διαφορετική αντιμετώπιση. Επίσης πιστεύω ότι κάποια πράγματα κόβονται "διπλωματικα" και όχι δια της βίας, πόσο μάλιστα όταν το παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει τον λόγο λόγο ηλικίας. Ας μας δώσουν οι πιο έμπειρες μάνες τα φώτα τους παρακαλώ.

IreneValadia έγραψε: IreneValadia και΄γω αυτήν επέλεξα ύστερα απο μια γρηγορη ματια σήμερα στο ιντερνετ. Λεω να την κανω στα κουτουρού. Φαίνεται να ξευφέγει απο τα καθιερωμένα. Βέβαια όταν πρόκειται να κάνει μια αλφα ποσότητα δεν ξέρω αν θα ήταν και η ιδανική συνταγή..... Καλη επιτυχία πάντως σε ότι και να επιλέξεις. Υ.Γ Τυχερή η πεθερα με τέτοια νύφη!!!!

Χρονια πολλα σε όλες, μανούλες και μη, να χαίρομαστε τις οικογενειες μας και να ειναι παντα προστάτης μας η Παναγίτσα μας να προσέχει τα παιδάκια μας και εμας. ΠΡΟΣΟΧΗ Οι εορτάζουσες σήμερα επιβάλλεται να βγούν και να αφήσουν για λίγο τα αγγελούδια στην γιαγια που τα επιθυμεί κιόλας!!!! Φιλιά και ευχεσ σε όλες και πάνω από όλα υγεία

marker έγραψε:

Γειά σου Ολίβια. Καλώς ήρθες στο μαμμυλαντ! Με το καλό τα διδυμάκια σου και με έναν πόνο. Εγώ είμαι η Μαίρη και έχω μία σουρλουλού 5,1/2 μηνών!! Απο δς και στο εξης θα τα λέμε λοιπόν..

Με το καλό και με έναν πονο! Εμείς πήραμε και τρεις μέρες από τον 10ο! Αποδείχτηκε τεμπελούλα η μικρή και διέψευσε πολλούς "καλοθελητές" που εκείνες τις ημέρες μου είχαν κάνει "στενό μαρκάρισμα" λέγοντας μου ότι αυτές είχαν πάρει μόλις 4 ημέρες απο τον ένατο! Και είχαν τρομοκρατηθεί οχι γιατι φοβόμουν την γέννα αλλα γιατί ήταν μικρή στα κιλα. Γεννήθηκε μόλις 2900! Οτι και να σου λένε μην ακούς κανέναν και τίποτα. Και στην αρχή του 9ου να γεννηθεί το παιδάκι αρκει να ναι καλά αυτο και συ και τίποτα παραπάνω δεν έχει σημασία.. Ευχομαι οτι καλύτερο

Μικρούλι μου, όταν εχω καιρο να μπω, όπως τώρα, διαβάζω παντα πρώτα οτι σχετικο έχεις ποστάρει και μετά τα υπόλοιπα. Για να δεισ ποσο πολυ σε εχω στην καρδια μου, ρε παλιοαγαπησιαρικο (εχω να μπω τοσο καιρο και μου λειψε... θα με παρουν και τα ζουμια!!) Λοιπόν εστω και αργα (γιατι με το μωρο εχουμε χάσει τα ωραρια-μπαινουμε σιγα σιγα στις κρεμες)να ευχηθώ καλορίζικο το καινουριο σπιτάκι και προπάντων γουρλιδικο!! Χαρηκα πααααααααρα πολυ με το νεο σου και ευχομαι στην καινουρια κουζινα να ανακαλύψεισ νεεσ γαστρονομικες συνταγές για τον Χρήστο σου (αφροδισιακα κ.λ.π... ξερεισ εσυ πονήρω!!)γιατι μην ξεχνας ότι ο ερωτας περναει απο το στομάχι και εν κατακλείδι... νηστικο αρκουδι χορευει??? ;) οχι! φιλιαααααααααααααααααααα

elenit έγραψε: Καλά κάνεις και το πιστεύεις ελενίτ.. Και γω πιστεύω, οτι μια καλή ψυχολογία και λίγο κίνηση τις τελευταίες μέρες βοηθάνε για έναν εύκολο και γρήγορο τοκετό! Κορίτσια γέννησα φυσιολογικά και χωρίς επισκληρίδιο (και φυσικά τον είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου!!!) γιατί έφτασα στο μαιευτήριο με 7 διαστολή. Σπάσανε τα νερά 7:15 το πρωί και 9:30 γεννήθηκε η μπέμπα μου. Δεν είναι δώρο Θεού μια τόσο εύκολη και γρήγορη γέννα για μια πρωτάρα μητέρα??? Θας σας πω πως είχα "φτιάξει" την δικη μου ψυχολογία. Είχα χωνέψει ότι θα "πήγαινα" για φυσιολογικό τοκετό. Πίστευα ακράδαντα στην απίστευτη δύναμη που δίνει η φύση στην γυναίκες και στην αντοχή τους στον πόνο, όπως και τελικά αποδείχθηκε. Σκεφτόμουν ότι η όλη διαδικασία ήταν μερικές ώρες από ολόκληρη την ζωή μου. Δεν θα άντεχα μερικές ώρες πόνου?? Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου πάντα υπήρχε το ενδεχόμενο της αναλγησίας... Θα είχα μέσα στο τοκετό τον σύζυγο μου (ανακουφιστικό αλλά όχι ανακουφιστικότερο της αναλγησίας υποθέτω!!!) Εχοντας αυτά στο μυαλό μου, όταν ήρθε η ώρα, έδειξα απίστευτη ψυχραιμία (λες και το χα ξανακάνει -είχαν να το συζητούν!!-. Αυτά να έχετ στο μυαλό σας και λίγο κίνηση τις τελευταίες μέρες και όλα θα πάνε τέλεια. ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΕΝΑ ΓΡΉΓΟΡΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΚΕΤΟ. Είναι απίστευτη εμπειρία...

Πάλι τελευταία τα μαθαίνω ρε π@&$~^η μου?? Μικρουλάκι μου απο τα βάθη της καρδιάς μου εύχομαι να ρθει το πολυπόθητο. Και αν δεν είαι τώρα.. θα ναι σύντομα.! Δεν το βλέπεις ότι κοντοζυγώνει??!! Φιλια πολλά και καλή καλή καλή καλήηηη επιτυχία.

KPAP να σου ζήσει!! Μάτι πονηρο...!!!

Θα γινω λίγο κοινότυπη...... ΚΟΥΚΛΟΣ Ο ΝΕΟΣ!!!!

harap έγραψε: Ψυχέεεεεεεεεεεεεεεεεες μου.... πεθαίνω. Κουκλι!!!

harap έγραψε: Και γω έως τώρα για τον νεροχύτη μου το κανα αλλα.. αν υπάρχει θέμα ανακύκλωσης.. θα το ψάξω.

Καλορίζικο το όνομα και να ναι πάντα γερός και τυχερός και να χαρίζει χαμόγελα πάντα στον μπαμπά και την μαμά του όπως αυτό της φωτογραφίας (έστω και αν είναι κουρασμένο είναι "φωτεινό"). ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ!!!

Να σας ζήσει το μπεμπάκι σας. Ναι ναι γερό και τυχερό στην ζωή του!! ... και μου φαίνεται η λάθος κάνω?? Σου μοιάζει ε?? Επιτέλους!!! Και μια κόρη που μοιάζει στην μαμά της!!!!!

... Και το δώρο μου!! Δεν θα ταν σωστο να ρθω με άδεια χέρια.... Y.Γ Βλέπω τον Χρήστο να ρχεται!!!!!

Κι απο μένα μικρούλι μας... πολλές και εγκάρδιες ευχές... Να σαι πάντα καλά, να σαι χαίρεται ο Χρήστος σου και με το καλό ένα μπεμπάκι στην κοιλίτσα σου. Να τα εκατοστήσεις και να μείνει έτσι πάντα δροσερή και πολύ... ζουζούνι!!! Φιλιάααααααααααα

mikroulaxristos έγραψε: mikroulaxristos είμαστε πάρα πολύ τυχερές που ζούμε ένα τέτοιο μεγαλείο.. Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν αυτές τις μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές. Και συνειδητοποιείς το "θαύμα" την ώρα του τοκετού. Τότε που, παρότι ανίδεη για το τι είσαι "ικανή" να κάνεις..., όλα συμβάλλουν ερήμην σου στην πραγματοποίση του. Εσυ είσαι απλά συμπρωταγωνιστής... Κάθε φορά που το σκέφτομαι δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω όσα ένιωσα... Θα με καταλάβεις όταν με το καλό γίνεις και συ συμπρωταγωνιστής στο έργο του πρωταγωνιστή της ζωής σου!!!!!! Και σου εύχομαι ολόψυχα να το ζήσεις σύντομα. Φιλιά