Violeta

Manoyla3 σκέφτεσαι δηλαδή να γίνεις maloyla4? χαίρομαι πολύ γι αυτά που είπες. Σε καταλαβαίνω απόλυτα και είναι όντως πολύ δύσκολο να αρνηθείς την καισαρική στον γιατρό σου την ώρα που γεννάς και είσαι φοβισμένη και δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Έχω διαβάσει ιστορίες γυναικών (όχι ελληνίδων φυσικά) που γέννησαν φυσιολογικά μετά από 3 και 4 καισαρικές, αλλά γέννησαν όλες στο σπίτι με τις μαίες τους. Είναι όντως πολύ δύσκολο να σε αναλάβει κανένας γιατρός. Αν δεις όμως τις έρευνες περί πιθανοτήτων ρήξης της μήτρας μετά από 1, 2,η περισσότερες καισαρικές θα δείς οτι ελάχιστα αυξάνεται το ρίσκο. Η γέννα κρατάει μόνο λίγες ώρες αλλά απ ότι κατάλαβα πολλές από εμάς περνάμε αρκετό καιρό μετά σκέφτοντας τις καισαρικές μας, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά κλπ. Δεν θα έπρεπε όμως. Μακάρι να έχουμε υγιή μωράκια και όπως θέλουν ας γεννηθούν.

Ενας γυναικολογος θα επρεπε να διωκεται ποινικα οταν σε βαζει στο χειρουργικο τραπεζι και σ ανοιγει με νυστερι χωρίς λόγο. Ο Π.Ο.Υ. αναφερει ότι οι γυναίκες ΠΡΕΠΕΙ να παροτρυνονται να γεννουν φυσιολογικά μετά από μια πρώτη καισαρική. Οι 2 γυναικολόγοι που αναφέρεις είναι κατά, ο άλλος το συνήθιζε στην Γερμανία που σπούδαζε (εκεί ήταν συνηθης τακτική) αλλά όταν ήρθε Ελλάδα προσαρμόστηκε με το εδώ κατεστημένο. Ο ένας απ αυτούς που είναι κατά, έκανε χιλιάδες γέννες και είδε μόνο ένα καταστροφικό περιστατικό. Στο νοσοκομείο που γέννησα (πολύ μεγάλο και με πολλά ππολλά έτη λειτουργίας)οι παλιες μαιες μου ανέφεραν ότι δεν είχε συμβεί ούτε ένα περιστατικό ρήξης, και εκεί συνηθίζουν το VBAC. Η κάθε γυναίκα βιώνει διαφορετικά την εμπειρία της γέννας και δένεται διαφορετικά με τα παιδια της και αν ρωτάς εμένα πιστεύω ότι η καισαρική μου φταίει στο ότι άργησα να δεθώ με τον γιο μου.

Liako πίστεψε με, και γω πάνω από όλα ήθελα υγιές μωράκι. Εννοείται δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να διατρέξει τον παραμικρό κίνδυνο το μωρό μου ενώ θα μπορούσα να το προστατεύσω. Και όμως, περίμενα 8 μέρες μετά την ΠΗΤ μου για να γεννηθεί. Έδωσα σε αυτή την επιλογή για το πότε και πως θέλει να γεννηθεί. Και είχα δίκαιο γιατί ήταν υγιέστατη και το βάρος της ήταν μια χαρά ενώ αν την γεννούσα στις 38 εβδομάδες όπως μου είχαν προτείνει κάποιοι γιατροί, δηλαδή 3 βδομάδες πριν την ώρα της, θα είχε πολύ μικρό βάρος και πιθανόν κι άλλα προβλήματα. Η φύση είναι σοφή και πρέπει να την σεβόμαστε. Ναι στους ιατρικούς ελέγχους, όχι όμως στις ιατρικές παρεμβάσεις που μόνο κακά μπορούν να προκαλέσουν. Και ψάξε λίγο καλύτερα αυτό που λές με το πάχος της τομής. Έχω διαβάσει ότι όσο είναι να λεπτύνει η τομή ως την 38η εβδομάδα λεπταίνει.

Apis το "μετά" στην μια περίπτωση και την άλλη είναι πολύ πολύ διαφορετικό. Μετά την καισαρική ένιωθα πολύ άσχημα. Ένιωθα ανίκανη, πέρασα όλο το βράδυ (γέννησα 8 το βράδυ) να κοιτάζω το ταβάνι και να μην μπορώ να κοιμηθώ, να κουνηθώ, να μην μπορώ να δω το μωρό μου που το είχαν σε άλλο δωμάτιο. Και τις επόμενες μέρες με τους πόνους της τομής ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. 6 μήνες μετά, ένοιωθα ακόμα μουδιασμένη την τομή και με ενοχλούσε. Είχα σκοπό να κάνω πολλά παιδάκια, πάνω από 4, αλλά μετά την καισαρική ούτε μπορούσα για ιατρικούς λόγους, ούτε ήθελα να ξαναπεράσω μια τόσο δύσκολη φάση, να πονάω τόσο πολύ και να έχω να φροντίσω ένα νεογέννητο. Φαινόμουνα έγκυος για αρκετό καιρό μετά γιατι η κοιλιά μου άργησε να επανέλθει με την καισαρική. Και ένοιωθα πολύ άσχημα ψυχολογικά, ένοιωθα ότι δεν ολοκληρώθηκε σωστά η εγκυμοσυνη μου, ότι γεννήσανε άλλοι το παιδί μου αντί εγώ, αυτό που περίμενα 9 μήνες και πολλά χρόνια πριν να βιώσω, την συγκλονιστική εμπειρία της γέννας μου την στερήσανε. Θα με πείτε υπερβολική, αλλά τότε έτσι ένιωθα, είναι και οι ορμόνες της λοχείας που χειροτερεύνουνε τα πράγματα. Όταν έμεινα έγκυος στεναχωρέθηκα τόσο πολύ που θα έπρεπε να ξαναπεράσω τα ίδια, άλλη μια καισαρική. (ήξερα ότι δεν θα με γεννούσε κανείς φυσιολογικά γιατί εμεινα έγκυος πολύ γρήγορα μετά την καισαρική) Τελικά άρχισα να το πιστεύω, να το προσπαθώ και το κατάφερα. Μετά τον φυσιολογικό τοκετό ένιωθα υπέροχα. Και ψυχολογικά και σωματικά. Περίμενα ότι θα πονάω απο κάτω άλλα δεν ήταν κάν πόνος ήταν μια μικρή δυσφορία που σε λίγες μέρες δεν υπήρχε καθόλου. Κοιμόμουνα μπρούμητα στο νοσοκομείο. (είναι η αγαπημένη μου στάση ύπνου και μετά την καισαρική μου εκανα 3-4 μήνες για να ξανακοιμηθώ έτσι γιατί πονούσα την τομή μου). Η κοιλιά και το σώμα μου επανήλθαν σχεδόν αμέσως. Σήκωνα αγκαλιά τον 11 κιλών γίο μου μέσα στο νοσοκομείο. Γενικά όσον αφορά το σώμα μου μου φάνηκε ότι με τον φ.τ. σαν να ξέχασα να γεννήσω, ενώ με την καισαρική θυμόμουν αρκετούς μήνες μετά ότι γέννησα γιατί υπήρχε μια τομή που με πονούσε και μου το υπενθύμιζε. Το ότι είχα δυνάμεις μετά τον φ.τ. για να φροντίζω και τον μεγαλύτερο γιο μου και την νεογέννητη κόρη μου ήταν πολύ σημαντικό γιατι ήθελα να είμαι δυνατή και να έχω φυσικές αντοχές και για τους 2 και όχι να πρέπει να περιποιούνται άλλοι και εμένα και τα μωρά μου. Όσον αφορά το ψυχολογικό θεωρώ περιττό να σας το περιγραψω, νιώθεις ότι βρίσκεσαι στον 7ο ούρανο και ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα αφού άντεξες μια δύσκολη γέννα. Κάθε κοπέλα βιωνει διαφορετικά φυσικά τα πράγματα, αλλά σε έμενα έτσι έγιναν.

Να εισαι καλά boymamma. Με συγκίνησες. Αν μπορώ στο ελάχιστο να βοηθήσω κάποια κοπέλα και να δώσω θάρρος....

Ευχαριστώ κορίτσια για τις ευχές σας. Να ξέρετε ότι όταν το θέλετε πολύ όλα γίνονται. Αν άκουγα τους γιατρούς θα είχα κάνει άλλη μια καισαρική. Ηθελα όμως πολύ να γεννήσω φυσιολογικά και να ζήσω αυτή την εμπειρία και 'ηξερα ότι παρόλο που οι πεσρισσότεροι γιατροί (στην Ελλάδα) λένε ότι είναι επικύνδυνο είναι ότι καλύτερο για το μωρό μου και το σώμα μου. Και όντως έτσι έγινε. Ημουνα και πεισματάρα όμως και τα κατάφερα. Ρώτησα πολλούς γιατρούς για να βρώ να με αναλάβει κάποιος και όταν πέρασα τις μέρες μου και θέλανε να με βάλουνε για καισαρική εγώ πολύ απλά αρνήθηκα και δεν πήγα και περίμενα την φύση να ενεργήσει. Κανένας δεν θα μπορούσε να με αναγκάσει να κάνω καισαρική αν δεν ήταν ιατρικά απαραίτητο. Και όντως ετσι έγινε, μου έσπασαν τα νερά και πήγαν όλα μια χαρά και είχα μια γρήγορη γέννα. Το ξέρω ότι ίσως να μην τολμούσε κάποια άλλη να κάνει ότι και εγώ, να πει όχι στον γιατρό και να κάνει ότι θέλει αλλά σκέφτηκα ότι είναι δικαίωμα μου να γεννήσω φυσιολογικά αφού και το μωρό μου και εγώ είμαστε εντάξει. Είναι δικαίωμα μας να έχουμε την γέννα που θέλουμε και να μην φοβόμαστε το φυσιολογικό αλλά τις ιατρικές παρεμβάσεις. Η γέννα δεν είναι αρρώστια και η 40η εβδομάδα δεν είναι ημερομηνία λήξης.

Καθε περίπτωση είναι μοναδική. Εγώ γέννησα με καισαρική και το μετάνιωσα πάρα πολύ. Όχι φυσικά με τη θέληση μου αλλά επειδή ο γιατρός έτσι είπε, παντως το μωρό μου δεν ήταν σε κίνδυνο και μπορούσαμε να περιμένουμε κι άλλο. 17 μήνες μετά γέννησα με φυσιολογικό τοκετό. 8 μέρες μετά την ΠΗΤ μου κάνανε ράμματα και με βεντούζα και απτην επόμενη κιόλας μέρα δεν πονούσα καθόλου την περιοχή εκει κάτω. Ούτε πρόβλημα να κάτσω ούτε τα ράμματα πονούσα, Σαν να μην είχα γεννήσει καν. Σήκωνα πάνω μου τον 1μιση χρόνου γιο μου μέσα στην κλινική. Ενώ αν είχα κάνει καισαρική θα περνούσε ένας μήνας για να μπορώ να τον σηκώσω. Είναι όλα σχετικά. Υπάρχουν εύκολες γέννες και δύσκολες γέννες. Πάντως το ότι πρέπει να περάσουν 2 χρόνια και το ότι το μωρό είναι κάτω απο 3500 δεν είναι απόλυτο.

Τελικά τα κατάφερα και γέννησα φυσιολογικά την μπεμπέκα μου στην 42η εβδομάδα μετά από 17 μήνες που είχα γεννήσει με καισαρική. Μόυ σπάσανε τα νερά ενώ ξάπλωνα τη νύχτα και μέτα από 5 ώρες ήρθε στον κόσμο η κορούλα μου. Γέννησα μόνο με δικους μου πόνους, χωρίς επισκληρίδιο και ήταν μια υπέροχη εμπειρία που με λύτρωσε απτην ανάμνηση της απαίσιας καισαρικής. Κορίτσια, προσπαθήστε το όσο μπορείτε για τον φυσιλογικό γιατί αξίζει τον κόπο. Και η στιγμή είναι ανεπανάληπτη και η ανάρρωση τέλεια σε σχέση με την καισαρική και το καλύτερο είναι ότι τώρα μπορώ να κάνω και την μεγάλη οικογένεια που ονειρεύομαι (με τα 6-7 παιδάκια).

Κι εγώ με καισαρική αλλά δεν θέλω να το ξαναπεράσω. Πάω για φυσιολογικό τοκετό αυτή τη φορά, είμαι 39 εβδομάδων και περιμένω να ξεκινήσει ο τοκετός :laugh:

Κι εγω γέννησα πριν 16 μήνες τον παίδαρο μου με καισαρική και από μέρα σε μέρα περιμένω να γεννήσω φυσιολογικά την μικρή μου.

Αχ τί ωραία! Αντε μ έναν πόνο. Κι έγώ την ίδια ΠΗΤ έχω, καλά θα ήτανε να σπάγανε και τα δικά μου νερά όπου να ναι. :laugh:

Χαίρομαι που βλέπω ότι δεν είμαι η μόνη που νοίωθω έτσι και υπάρχουνε κι αλλες κοπέλες που σκέφτονται το ίδιο και περνουν τα ίδια. Με βλέπουνε λίγο σαν τρελή που θέλω να γεννησω φυσιολογικά μετα απο καισαρικη. DeniM ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, χρειάζομαι όσο θετική ενέργεια μπορώ να έχω τώρα. Ο γιατρός μου είπε ότι υπάρχει το ενδεχόμενο καισαρικής όπως υπάρχει και σε όλες τις γέννες. Αν κάτι πάει στραβα την ώρα εκείνη, θα κάνουμε επείγουσα καισαρική. Απτην πλευρά μου, δεν θα βιαστώ να πάω στο νοσοκομείο αλλά θα περιμένω να εδραιωθεί ο τοκετός. Ξέρω ότι αν πάω νωρίς και βλέπουνε ότι κυλάνε αργά τα πράγματα θα με βάλουνε για καισαρική λόγω της περίπτωσης μου. Επίσης στα δημόσια νοσοκομεία εδώ έχουν πολύ χαμηλά ποσοστά καισαρικής, την αποφευγουν όσο μπορουν (όπως πρεπει να γίνεται παντου) και αυτό το άκουσα κι απο γνωστές που γέννησαν όλες φυσιολογικά στο νοσοκομείο. Αντιθέτως με τις κλινικές που για ψύλου πήδημα πας χειρουργείο.

Κοπέλες είμαι έγκυος στον μήνα μου και πριν 16 μήνες γέννησα με καισαρική. Τώρα πάω για φυσιολογικό τοκετό. Είμαι στην Κύπρο και να σας πω ότι και ο ιδιώτης γιατρός μου, μου είπε ότι είναι ασφαλές να πάμε για καισαρική αλλά και τώρα που άλλαξα και πήγα στο δημόσιο νοσοκομείο πάλι για φυσιολογικό πάμε. Νομίζετε ότι αν ήταν τόσο επικύνδυνο θα σε άφηναν σε δημόσιο νοσοκομείο να γεννήσεις φυσιολογικά μετά από καισαρική? Η θα ήταν ρουτίνα στις ΗΠΑ και στην υπολοιπη ανεπτυγμένη Ευρώπη? Τι σκαμπάζει η Ελλάδα μπροστα στις Ηπα απο ιατρική? Να σας πω ότι το έχω ψάξει πολύ το θέμα γιατί η επιθυμία μου για φυσικο τοκετό είναι πολύ μεγάλη και έχω ακόμη μια πικρα για την 1η καισαρική που ίσως να ταν καπως αχρείαστη. Η γυναικολόγος που πήγαινα στο πρώτο παιδί μου είπε ότι είναι πολύ επικύνδυνο και με τρομοκράτησε. Αν έμενα στην γνώμη της δεν θα είχα ποτέ την ευκαιρία να γεννήσω φυσιοολογικά. Αλλα ευτυχώς έκανα και λίγο διαβασμά μόνη μου, είδα έρευνες, είδα πόσο ελάχιστα είναι να πάει κάτι στραβα και άρχισα να νευριάζω με τους γιατρούς που σε ωθούν στην καισαρική εκφοβίζοντας σε ενώ είναι ασφαλές να προσπαθήσεις φυσιολογικά. Επίσης να σας πω ότι επειδή έχω όνειρο να κάνω πολλά πολλά παιδάκια αν θέλει κι ο Θεός, η καισαρική μου το στερεί αυτό και σε κάθε επαναλαμβανόμεη καισαρική τόσο πιο επικύνδυνα είναι τα πράγματα απότι αν κάνω φυσ. τοκ. Απλά θέλω να ενθαρρύνω τις κοπέλες που έκαναν καισαρική ότι μπορούν και πρέπει να προσπαθήσουν για φυσιολογικό τοκετό (αυτό λέει και ο Παγκοσμιος Οργανισμός Υγείας). Σε λίγες μέρες όταν με το καλό γεννήσω θα σας ενημερώσω και για το πως εξελίχθηκε ο τοκετός.

Και γω έτσι ένιωθα τον πρωτο καιρο με το μωρό. Είναι τόσο κουραστική φάση, δεν κοιμόμουν σχεδόν καθόλου, είναι και οι ορμόνες... Φυσικό είναι να νοίωθεις λίγο χάλια, λίγο χαμένη, ειδικά αν προσδοκούσες ότι θα να είναι η καλύτερη φάση της ζωής σου. Απλά είναι πολ΄΄υ έντονη περίοδος αν είναι και το πρώτο σου μωρό και δεν το χεις ξαναζήσει, έχεις ευθύνες τώρα για ένα άλλο πλάσμα που κρατάνε μια ζωή. Δε λέω, τ'αγαπάμε, αλλά μας ψιλοβασανίζουν τα άτιμα. Ευτυχώς όμως, μετα τους πρώτους μήνες στρώνουν τα πράγματα, και με το μωρό και μέσα σου. Τώρα που θα τα ξαναπεράσω νομίζω θα είναι καλύτερα γιατί είμαι προετοιμασμένη. Πάντως αυτό με το κομμωτήριο δεν το χα σκεφτεί. Θα το δοκιμάσω αυτή τη φορά. Θα πάω να γίνω ξανθιά. Πού θα πάει? Θα αναπτερωθεί το ηθικό. :laugh:

Φυσικά και μπορεί να γίνει λάθος στο εργαστήριο και να βγουν λάθος οι τιμες της χοριακής. Συνέβηκε στην ξαδέρφη μου που ενώ ήταν έγκυος και ήταν ψηλή η χοριακή της ο γιατρός την έστειλε να κάνει μια επαναληπτική μετά απο 2-3 μέρες και δεν είχε αυξηθεί σχεδόν καθόλου (πράγμα που σημαίνει μάλλον ότι θα αποβάλλει) ενώ μια χαρά εξελίχθηκε η εγκυμοσύνη της και σε άλλο εργαστήριο που πήγε καί έκανε χοριακή βγήκαν άλλες τιμές. Και σε μένα στην προηγούμενη εγκυμοσύνη βγήκε χαμηλή τιμή χοριακής, η μικροβιολόγος μου είπε ότι μάλλον δεν είναι εγκυμοσύνη αλλά καμιά κύστη και έχω τελικά ενα γιόκα. Την επανέλαβα όμως μετα απο 3-4 μέρες για να σιγουρευτώ. Αυτες τις 4 μέρες όμως φαντάζεσαι πως έβραζα μέσα μου. Καμιά φορά γίνονται λάθη σ αυτά.

Σε έχει πιάσει η ανυπομονησία Λένα, ε? Σε νιώθω γιατί και εγώ έτσι ήμουν πέρσι με το γιο μου. Κοιμήσου λίγο παραπάνω τώρα που μπορείς. Το περπάτημα μόνο αν είναι έντονο κάνει δουλειά και γενικότερα η έντονη άσκηση. Το σεξ, γιατί το σπέρμα έχει μια ουσία μέσα που μπορεί να προκαλέσει τον τοκετό. Επίσης ο ερεθισμός των θηλών για ώρα απελευθερώνει οξυτοκίνη, που επίσης προκαλεί συσπάσεις. Αυτά ξέρω αν και δεν τα είχα δοκιμάσει για να σου πω εκ πείρας.

Κοπέλες μην το λέτε σίγουρα ότι θα το καταλάβεις όταν έχεις συσπάσεις τοκετού. Στην πρώτη μου γέννα όταν είχα συσππάσεις την 38η εβδομάδα και δεν πονούσα νόμιζα ότι ήταν προπαρασκευαστικές και όχι οι αληθινές του τοκετού οι οποίες υπέθετα ότι πονάνε. Πήγα στη γιατρό με διαστολή 2 και μου είπε ότι΄ο τοκετός ξεκίνησε και όταν στην κλινική μετα μου βάλανε ορό για τεχνητές ωδίνες για να επισπεύσουν τον τοκετό πάλι δεν πονούσα καθόλου. Ενιωθα την κοιλιά να πετρώνει και να χαλαρώνει αλλά μόνο αυτό, χωρίς καθόλου πόνο, χωρίς αναισθητικό και επισκληρίδιο, και έτσι έφτασα ανώδυνα στα 7 εκ. διαστολή. Το κακό είναι ότι κατάληξα σε καισαρική γιατί η διαστολή κόλλησε εκεί και το μωρό είχε λάθος θεση που δεν του επέτρεπε να βγεί φυιολογικά. Επίσης τώρα που μπήκα στο 3ο τρίμηνο φοβάμαι μπας και έχω πάλι ανώδυνες συσπάσεις και εχει αρχίσει ο τοκετός.

Silo επειδή το έχω ψάξει αρκετά το θέμα αυτό, ρώτησα και στο σύλλογο ευτοκία και συνεργάζονται με έναν γυναικολόγο στο μητέρα που αναλαμβάνει φ.τ. μετά απο καισαρική. Δεν σε γεννάνε στο κέντρο φυσικού τοκετού που έχουν γιατί θεωρείται τοκετός υψηλού κινδύνου και πρέπει να υπάρχει standby έτοιμο χειρουργείο. Υπάρχουν όμως γυναικολόγοι υπέρ του φυσικού τοκετού και με πείρα σ αυτό τον τομέα και στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα,(αν και είναι λίγοι) ψάξιμο θέλει. Για ρώτησε κανέναν στην περιοχή σου μήπως σταθείς τυχερή. Ελπίζω να τα καταφέρεις και να έχεις έναν εύκολο τοκετό και ένα υγιές μωράκι. :laugh:

Και γω νέο μέλος και σε παρόμοια κατάσταση. Γέννησα με καισαρική το πρώτο μου παιδάκι και όταν ήταν 8 μηνών και τον θήλαζα ακόμα αποκλειστικά έμεινα ξανά έγκυος. Στεναχωρήθηκα όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος γιατί δεν ήθελα να ξανακάνω καισαρική, ήταν γενικά δυσάρεστη εμπειρία γιατί ήθελα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά. Ευτυχώς όμως βρήκα καλό γιατρό με εμπειρία στους φυσιολογικούς τοκετούς μετά από καισαρική και τώρα πάμε για φ.τ. ενώ θα χει περάσει σχεδόν 1μιση χρόνος μεταξύ των δύο τοκετών και κατά την άποψη του είναι ικανοποιητικό διάστημα. Αν όμως δεν πάνε καλά τα πράγματα και κάνω πάλι καισαρική νομίζω ότι δεν θα είναι άσχημα όσο την πρώτη φορά γιατί ξέρω τί θα αντιμετωπίσω επειδή τα χω ξαναπεράσει θα είμαι πιο προετοιμασμένη.