ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ

και εμενα το μωρο μου κλεινει 4 μηνες εκει πανω...το δικο μου πεθανε πανω στη γεννα (40 εβδομαδων)...και εγω περιμενα οταν ξυπνησω να το παρω αγκαλια...το πηρα...αλλα δεν ηταν μαζι μας... χτες πηγα στο κοιμητηριο και δεν μου εβγαινε λεξη...μονο κλαμα και πονος στην καρδια μου... κουραγιο κοριτσια...σιγα σιγα ο πονος θα γινει πιο απαλος.αυτο περιμενω και εγω... ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να αποκτησετε τα μωρακια σας και οσο πονο εχετε νοιωσει να γυρησει σε ατελειωτη ευτυχια!!! το αξιζετε και θα γινετε υπεροχες μανουλες.

καθε κοπελα εχει και τον δικο της πονο,αλλες προσπαθουν χρονια και δεν μπορουν,αλλες χρειαζονται την παρεμβαση των γιατρων,αλλες αποβαλουν και αλλες χανουν τα μωρα τους στη γεννα(οπως εγω...)δεν ξερω γιατι εμεις που θελουμε τοσο πολυ ενα παιδι να μας συμβαινουν ολα αυτα...ειμαι σιγουρη ομως πως ο θεος δεν ειναι αδικος...και στον καθενα μας δινει ενα σταυρο να κουβαλαει,σε αλλους μικρο και σες αλλους μεγαλο αναλογα με τη δυναμη που εχουμε μεσα μας...πρεπει να σταθουμε γερα στα ποδια μας και να ακολουθησουμε τα ονειρα μας. καντε θετικες σκεψεις,αυτο κανω και γω οσο μπορω φυσικα. ευχομαι ολες μας να γινουμε μαμαδες καποια μερα και ειμαι σιγουρη οτι θα δωσουμε πολυ αγαπη...

ευχαριστω πολυ κοριτσια.μακαρι να πανε ολα καλα.φιλια πολλα

MARIKAKI27 ειμαι εδω σε οτι χρειαστεις.ευχομαι τη δευτερα να πανε ολα καλα κοριτσακι μου και ο θεος να σας βοηθησει να αποκτησετε το μωρακι σας!!! karkinaki kai zina76 σας ευχαριστω πολυ για την συμπαρασταση σας.εσεις εχετε παιδακια τωρα? αν οχι ευχομαι και σε σας συντομα μανουλες!!! εγω θα βαλω μπροστα οταν θα εχω ολα τα αποτελεσματα απο τις εξετασεις οποτε αν ειναι ολα οκ απο αρχες οκτ... ανυπομονω αλλα φοβαμαι κιολας...

marikaki27 μολις διαβασα το τι σε βασανιζει και πραγματικα εχω στεναχωρεθει... και εγω αμερικη ειμαι στο monterey στην california. ενα πραγμα εχω να σου πω και να με ακουσεις γιατι στο λεω απο προσωπικη εμπειρια ...μην εμπιστευεσαι κανεναν γιατρο εδω. ετσι εχασα και γω το μωρο μου πανω στη γεννα... καταρχας δεν σε προσεχουν καθολου και ο ελεγχος που σου κανουν δεν εχει καμια σχεση με την ελλαδα. δεν νοιαζονται...αφου να φανταστεις η γυναικολογος που με ξεγεννησε εξαφανηστηκε...την εδιωξαν απο το νοσοκομειο και εχει φυγει εκτος california. αλλα θα την βρω... στην ελλαδα σε προσεχουν περισσοτερο αν πας βεβαια σε εναν καλο γιατρο.και φυσικα θα τα καταφερεις,μην ακους αυτους εδω τους ασχετους και μην πεφτεις ψυχολογικα. μεχρι τωρα εχεις τοση δυναμη μεσα σου...μην σου την ριχνουν... σε φιλω

εχεις δικιο κοριτσακι μου,καθε μερα προχωραω 2 βηματα μπροστα και ενα πισω.δεν γινεται να ξεχασω και φυσικα δε θελω να το ξεχασω...ηταν το μωρο μου πως να το ξεχασω??? καποια στιγμη θα σηκωσω και παλι το κεφαλι αλλα τωρα με ολες τις εξετασεις και μεχρι να μαθω τι εφταιξε δεν μπορω να ηρεμησω...μακαρι του χρονου να κρατω και γω στην αγκαλια μου το μωρο μου και ευχομαι και σε σενα να γινει οτι πραγματικα επιθυμεις για να εισαι ευτυχισμενη!!!

δινουν δυναμη τα λόγια αυτα που μου εγραψες ομως για λιγο δυστηχως. σε ευχαριστω που εγραψες και οντως πρεπει να ειμαστε ευγνώμων αλλα ερχονται ώρες που παω να τρελαθώ γιατι απλα δεν χωράει στο μυαλο μου. είχα μπει για να γεννήσω με τεχνητους και την επόμενη θα ειχα το κοριτσακι μου στην αγκαλια μου...το κράτησα, το ειδα ,το χαιδεψα αλλα νεκρο... πρεπει και εσυ να φανεις δυνατη και μπραβο που μας δινεις κουραγιο. σε ευχαριστω

ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 4 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ...ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ??? ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΧΩ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ...ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ... ΣΆΓΑΠΑΩ ΓΙΩΤΟΥΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ... ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΜΆΚΟΥΣ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ???ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΘΑ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΓΩ ΕΔΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΣΆΥΤΗ ΤΗ ΛΙΣΤΑ!!! ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΜΩΡΑΚΙΑ!!! ΠΟΛΛΑ ΜΩΡΑΚΙΑ!!! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗ!!!

ειμαι και γω εδω! τωρα περιμενω αποτελεσματα απο εξετασεις για να μαθω πωσ πεθανε το μικρο μου πανω στη γεννα και υπολογιζω απο οκτ να προσπαθω κι εγω.καλη επιτυχια σε ολες!!!

κουραγιο κοριτσια... το ξερω οτι ειναι δυσκολο και οτι ποναει φρικτα γιατι και γω το περασα πριν τρεις μηνες και ακομα ψαχνω το λογο που το κοριτσακι μου πεθανε πανω στη γεννα ...περιμενα να το κρατησω και εκεινο εφυγε... κανεις γιατρος ωσ τωρα δεν μου απανταει το γιατι ...με εχουν ταραξει στις εξετασεις και ακομα περιμενω...υπομονη σε ολες μας και ο θεος θα μας δωσει τη δυναμη να σταθουμε ξανα στα ποδια μας

εγω δεν ξερω ακομα το ποτε θα ξεκινησω τις προσπαθειες.αλλα την τριτη που εχω ραντεβου με το γιατρο και μολις βγουν οι εξετασεις μου θα σας πω.επειδη εκανα καισαρικη λογικα θα πρεπει να περασει κανενα εξαμηνο για να κλεισει καλα η τομη...ευχομαο απο το σεπτεμβρη με οκτωβρη να ειμαι καλα για να ξεκινησω...το θελω πολυ βρε κοριτσια μπας και απαλυνω λιγακι τον πονο μου απο το χαμο της κορουλας μου...

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΣΑΣ???? ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΕΝΝΑ ΠΡΙΝ 2 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΑΛΥΝΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ.ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΘΑ ΠΑΩ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΠΟΤΕ ΜΠΟΡΩ ΞΑΝΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ. ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΣΩ ΑΠΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ...ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ...

ολες η μαμαδες που χασαμε το μωρο μας πρεπει να βγουμε δυνατες απο αυτη τη δοκιμασια που μας χαρισε ο θεος...το μωρο μας ειναι στα καλυτερα χερια ...εκει που ολοι ευχομαστε να παμε καποια μερα... εκεινο ειναι εκει και μας περιμενει, κοντα στην παναγιτσα που το προσεχει και μαζι με ολα τα αγγελακια... εγω δεν ξερω γιατι μου το πηρε ο θεος πανω στη γεννα,ενω ολα ηταν φυσιολογικα και γεννουσα προγραμματισμενα αλλα σιγουρα υπαρχει καποιος λογος...ποναω που το λεω...ομως σ'αυτη τη ζωη δοκιμαζομαστε και ο καθενας μας ακολουθει το καντιλακι του και κουβαλαει το δικο του σταυρο... μου λειπεις αφανταστα κοριτσακι μου και σ'αγαπω...

ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ...

ΟΣΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ <<ΚΟΙΜΗΘΟΥΝ>> ΜΙΚΡΑ,ΠΑΝΕ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ,ΣΑΝ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ.ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ <<ΚΟΙΜΗΘΟΥΝ>> ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ,ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΓΓΕΛΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΛΑΜΠΑΔΕΣ ΑΝΑΜΜΕΝΕΣ.ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΙΣΘΟ ΓΙ'ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ-ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ:ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΠΩΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΕΙ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΖΗΜΙΩΝΟΝΤΑΙ. (Γ.ΠΑΪΣΙΟΣ,Π.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,252)

ΟΣΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ <<ΚΟΙΜΗΘΟΥΝ>> ΜΙΚΡΑ,ΠΑΝΕ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ,ΣΑΝ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ.ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ <<ΚΟΙΜΗΘΟΥΝ>> ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ,ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΓΓΕΛΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΛΑΜΠΑΔΕΣ ΑΝΑΜΜΕΝΕΣ.ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΙΣΘΟ ΓΙ'ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ-ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ:ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΠΩΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΕΙ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΖΗΜΙΩΝΟΝΤΑΙ. (Γ.ΠΑΪΣΙΟΣ,Π.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,252)

persia πρεπει να φανουμε δυνατες...ξερω οτι ειναι δυσκολο...νοιωθω ακριβως το ιδιο με σενα...να ξερεις οτι το αγορακι σου και το κοριτσακι μου ειναι μαζι τωρα,σ'ενα μερος που σιγουρα θα ειναι ευτυχισμενα!!!η απουσια τους μας ποναει αλλα ξερουν οτι τα αγαπαμε και οτι παντα θα τα εχουμε στην καρδια μας...ηταν θελημα θεου...ξερω οτι ακουγεται σκληρο αλλα ετσι ειναι...κανεις δεν μπορει να σε βοηθησει για να απαλεινεις λιγακι τον πονο και τη θλιψη που νοιωθεις,μονο εσυ η ιδια...με ονειρα για το μελλον ... αυτο προσπαθω και γω αν και ειναι πραγματικα δυσκολο... εγω ουτε το λογο δεν ξερω...ολα ηταν φυσιολογικα μεχρι τη στιγμη που γεννηθηκε και...εφυγε...ολα ειναι γραμμενα στη μοιρα μας και εμεις απλα την ακολουθαμε. κανε κουραγιο και ολα θα ειναι καλυτερα μετα...το αξιζεις κοριτσακι μου και ευχομαι να αποκτησεις μια υπεροχη οικογενεια με πολλα παιδακια...αν βεβαια το θελεις...εγω μετα απο αυτο θελω πολλα παιδια!!! φιλια

σας ευχαριστω πολυ...θα ηθελα να πω στα κοριτσια που περιμενουν το μωρακι τους να μην πανικοβαλονται και να ειναι ηρεμες.Δε θελω η δικη μου δυστηχια να σας επιρεασει.Σε εσας ολα θα πανε καλα!!! Εγω βρισκομαι Αμερικη και αυτο εγινε εδω...να φανταστειτε εδω κανουν μονο 2 υπερηχους σε ολη τη διαρκεια της εγκυμοσυνης.στον πεμπτο μηνα εκανα τον τελευταιο.ξερω οτι στην ελλαδιτσα μας σε παρακολουθουν καλυτερα και πιο συχνα. σε τρεις μηνες επιστρεφω και γω μονιμα ελλαδα και τοτε θα βρω εναν καλο γυναικολογο και ολα θα πανε καλα. ευχομαι ολες μας να βρουμε την ευτυχια μας με πολλα παιδακια. ευχαριστω και παλι... με βοηθατε πολυ καθως βρισκομαι τοσο μακρια και δεν εχω καπου να μιλαω γι'αυτο. στην οικογενεια μου και στον αντρα μου θελω να δειχνω οτι ειμαι καλα,ειδικα στον αντρα μου γιατι κοντευε να τρελαθει...πρεπει λοιπον να σταθω διπλα του και να συνεχισουμε τα ονειρα μας... παντα σ'αυτο το site ενημερωνομουν για την εγκυμοσυνη αλλα ποτε δεν εβλεπα τις συζητησεις,τωρα ομως βλεπω οτι δεν ειμαι η μονη και παιρνω δυναμη αφου πολλες απο εσας περιμενετε παιδακια...ευχομαι και γω συντομα να εχω το μωρακι μου... ευχαριστω και παλι

μηπως ξερει καμια κοπελα μετα απο καισαρικη ποσος χρονος πρεπει να περασει για μια δευτερη εγκυμοσυνη???

σας ευχαριστω για τη συμπαρασταση... δεν μπορω να καταλαβω πως χανεται ετσι μια ζωη χωρις προβληματα...ο θεος το ηθελε κοντα του... οσο και να κοιταω πισω τιποτα δεν αλλαζει ,μονο κακο κανω στον εαυτο μου οποτε ολες οσες αντιμετοπιζουμε το ιδιο προβλημα πρεπει να φανουμε δυνατες σ'αυτη τη δυσκολια και να κοιταμε θετικα το μελλον οπως και να μην σταματησουμε να κανουμε ονειρα για μια νεα ζωουλα...

Δεν ξερω ακριβως το λογο για τον οποιο θελω να μοιραστω αυτο που μου συνεβει πριν απο ενα μηνα.Ισως για να βγαλω απο μεσα μου ολες αυτες τις σκεψεις που με βασανιζουν μηπως και ετσι απαλυνω τον πονο που νοιωθω για το θανατο της κορουλας μου... Καθ'ολη τη διαρκεια της εγκυμοσυνης μου ολα κυλουσαν φυσιολογικα...ημουν τοσο χαρουμενη που εφτανε η ωρα να κρατησω το κοριτσακι μου στην αγκαλια μου... Την Μ.Τριτη ειχα το τελευταιο ραντεβου με τη γυναικολογο μου,και ολα ηταν καλα.Η ημερομηνια που μου εδωσε για να μπω να γεννησω φυσιολογικα με τεχνητους πονους ηταν 6 μερες μετα, δηλ. τη Δευτερα του Πασχα.Ανυπομονουσα τοσο πολυ... Ηρθε λοιπον η Δευτερα και πριν φυγουμε απο το σπιτι για το νοσοκομειο ο αντρας μου χαιδευε την κοιλια μου..τοτε του βγαζω το χερι απο την κοιλια και του λεω"μην το χαιδευεις απο την κοιλια ,σε λιγο θα το εχουμε στην αγκαλια μας" .Ημασταν τοσο χαρουμενοι... Φτασαμε στο νοσοκομειο,οπου μολις καναμε την εισαγωγη μου εβαλαν το monitor στην κοιλια για να ακουσουν τους παλμους του μωρου και ετσι να ξεκινησει ολη η διαδικασια της γεννας...Ξαφνικα ειδα τη νοσοκομα ανησυχη να προσπαθει να βρει τους παλμους απο το μωρο...Καταλαβα οτι κατι δεν παει καλα...Ξαφνικα ηρθαν και αλλες νοσοκομες και προσπαθουσαν και αυτες.ομως τιποτα...Με μετεφεραν γρηγορα στην αιθουσα τοκετου οπου ειχε ερθει η γιατρος μου και μου ειπε οτι το μωρο εχει βραδυκαρδια και πρεπει να κανουμε καισαρικη αμεσως...Τρελαθηκα...αρχησα και εκλαιγα με λιγμους ομως λογω της αναισθησιας μετα δε θυμαμαι τιποτα... Οταν ανοιξα τα ματια μου ειδα τον αντρα μου να με κοιταει κλαιγοντας και ηρθε και μ'αγκαλιασε...καταλαβα οτι ολα τελειωσαν... Δεν ειχα τη δυναμη ουτε να τον ρωτησω τι εγινε...Εκεινη τη στιγμη μου εφερε το κοριτσακι μου στην αγκαλια μου...Ηξερα οτι ηταν νεκρο αλλα ηθελα να πιστεψω οτι κοιμαται και το χαιδευα απαλα για να μην το ξυπνησω...Ηταν τοσο ομορφο σαν αγγελουδι!!!Μετα μου το πηραν και με πηγαν στο δωματιο οπου νοσηλευτηκα...Κανεις δε μπορουσε να μας εξηγησει το λογο...Ετσι ζητησαμε να γινει νεκροψια στο μωρο και βιοψια του πλακουντα. Τα αποτελεσματα εδειξαν οτι ολα ηταν φυσιολογικα χωρις κανενα προβλημα...Δε το χωραει το μυαλο μου οτι ολα ηταν φυυσιολογικα και τελικα να μην εχω το μωρο μου...Ωρες ωρες κοντευω να τρελαθω ομως πρεπει να σταθω στα ποδια μου και να βοηθησω και τον αντρα μου.Το μονο που πιστευω οτι μπορει να απαλυνει τον πονο μου ειναι ο ερχομος του δευτερου παιδιου ομως τωρα βρισκομαι σε περιοδο αναρρωσης και λογω καισαρικης πρεπει να περιμενω και μερικους μηνες,ομως το θελω πολυ. Ποτε δεν θα ξεχασω το αγγελουδι μου...Ενα γιατι υπαρχει στο μυαλο μου συνεχως...Πονος και θλιψη ... Θελω να πω σε ολες τις μαμαδες που εχουν τα μωρακια τους να μην τα μαλωνουν και να μην νευριαζουν μαζι τους...αγαπη θελουν!!! Εμεις που τα χασαμε ευχομαι να βρουμε τη δυναμη να προχωρησουμε και να κανουμε πολλα παιδακια...νοιωθω καπως καλυτερα που το μοιραστηκα μαζι σας

τωρα το καλοκαιρι που θα ερθουμε ελλαδα θα παω ολες μου τις εξετασεις σε ενα καλο γυναικολογο και ισως εκεινος μου δωσει καποια απαντηση.σας ευχαριστω που επικοινωνησατε μαζι μου,μου δωσατε κουραγιο.το μονο που θελω τωρα ειναι να γινω καλα σωματικα και να μεινω παλι εγκυος...ισως το δευτερο παιδακι απαλυνει τον πονο με την ευτυχια που θα μας δωσει... κικιτσα εσυ κοιτα να μην στεναχωριεσαι τωρα που εισαι εγκυος και να κανεις ονειρα για το μωρακι που ερχεται...ευχομαι μεσα απο την καρδια μου ολα να πανε!ποτε περιμενεις?

σημερα εμαθα και τα αποτελεσματα της βιοψιας του πλακουντα...και ηταν και αυτα φυσιολογικα...ειναι πολυ σκληρο να ξερεις οτι ολα ηταν φυσιολογικα και τελικα να μην εχεις το μωρο σου...ηταν γραφτο μου... το μονο που ξερουμε ειναι οτι για καποιο λογο που κανεις δεν ξερει το μωρο μου επεστρεφε αιμα σε μενα...

κικιτσα μου σε ευχαριστω,και συγγνωμη αν σε εκανα να τα θυμηθεις παλι.ευχομαι ολα να πανε καλα τωρα και να χαρεις το μωρακι σου! εγω γεννησα αμερικη και τωρα περιμενω τη βιοψια του πλακουντα μηπως και μαθω τι εφταιξε γιατι ολα τα οργανα του μωρου ηταν φυσιολογικα.εγινε πριν ενα μηνα και μου ειναι αρκετα δυσκολο να μην το σεφτομαι και να μην ποναω αλλα πηρα δυναμη απο σενα και ευχομαι και γω συντομα να γινω μανουλα... μπορεις να μου πεις και λιγα πραγματα για την καισαρικη?ποσος καιρος περναει για να μη νοιωθεις πονους? γενικα εσυ μετα απο ενα μηνα απο την καισαρικη πως ενοιωθες?