natassa76

Η Ευφροσύνη έχει δίκιο. Η άποψή της είναι σωστή. Το θέμα είναι εξαιρετικά λεπτό !

Η Ευφροσύνη έχει δίκιο. Η άποψή της είναι σωστή. Το θέμα είναι εξαιρετικά λεπτό !

Η Ευφροσύνη έχει δίκιο. Η άποψή της είναι σωστή. Το θέμα είναι εξαιρετικά λεπτό !

Η Ευφροσύνη έχει δίκιο. Η άποψή της είναι σωστή. Το θέμα είναι εξαιρετικά λεπτό !

σου εύχομαι το καλύτερο !!!!! Το Σάββατο 3/5 βαφτίσαμε για τον ίδιο λόγι στην Τήνο την ανηψιά μου. Εάν μάθω κάποιες πληροφορίες από την ξαδέλφη μου θα σου τις μεταδώσω αμέσως. Φιλιά Νατάσσα

σου εύχομαι το καλύτερο !!!!! Το Σάββατο 3/5 βαφτίσαμε για τον ίδιο λόγι στην Τήνο την ανηψιά μου. Εάν μάθω κάποιες πληροφορίες από την ξαδέλφη μου θα σου τις μεταδώσω αμέσως. Φιλιά Νατάσσα

σου εύχομαι το καλύτερο !!!!! Το Σάββατο 3/5 βαφτίσαμε για τον ίδιο λόγι στην Τήνο την ανηψιά μου. Εάν μάθω κάποιες πληροφορίες από την ξαδέλφη μου θα σου τις μεταδώσω αμέσως. Φιλιά Νατάσσα

σου εύχομαι το καλύτερο !!!!! Το Σάββατο 3/5 βαφτίσαμε για τον ίδιο λόγι στην Τήνο την ανηψιά μου. Εάν μάθω κάποιες πληροφορίες από την ξαδέλφη μου θα σου τις μεταδώσω αμέσως. Φιλιά Νατάσσα

Χριστίνα μου καλημέρα, έχεις δίκιο πως εκείνος που πρέπει να βάζει τα πράγματα στην θέση τους είναι ο άνδρας, αλλά όταν αυτό δεν γίνεται (όχι από φόβο προς τους γονείς, ούτε από μαμακίαση, αλλά όυτε από δηλία) πως χειρίζεσαι τότε την κατάσταση ?

Χριστίνα μου καλημέρα, έχεις δίκιο πως εκείνος που πρέπει να βάζει τα πράγματα στην θέση τους είναι ο άνδρας, αλλά όταν αυτό δεν γίνεται (όχι από φόβο προς τους γονείς, ούτε από μαμακίαση, αλλά όυτε από δηλία) πως χειρίζεσαι τότε την κατάσταση ?

Χριστίνα μου καλημέρα, έχεις δίκιο πως εκείνος που πρέπει να βάζει τα πράγματα στην θέση τους είναι ο άνδρας, αλλά όταν αυτό δεν γίνεται (όχι από φόβο προς τους γονείς, ούτε από μαμακίαση, αλλά όυτε από δηλία) πως χειρίζεσαι τότε την κατάσταση ?

Χριστίνα μου καλημέρα, έχεις δίκιο πως εκείνος που πρέπει να βάζει τα πράγματα στην θέση τους είναι ο άνδρας, αλλά όταν αυτό δεν γίνεται (όχι από φόβο προς τους γονείς, ούτε από μαμακίαση, αλλά όυτε από δηλία) πως χειρίζεσαι τότε την κατάσταση ?

Νόπη μου καλημέρα, σε ευχαριστώ για την απάντηση που μου έγραψες. Τελικά έτσι είναι. Οι άλλοι κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς αν υπολογίζουν εάν εμείς θα ενοχληθούμε ή θα παρεξηγηθούμε με κάτι ή ακόμα ένα πιεστούμε με κάτι. Άρα λοιπόν σιγά-σιγά (γιατί και εμένα με είχαν πιάσει κάτι απίστευτες κρίσεις πανικού και απελπισίας)έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ πως τελικά πρέπει να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε. Δεν θέλεις να πάς όταν τα πεθερικά σου σου λένε : έλα να σε δούμε ?, Λες λοιπόν "όχι δεν μπορώ σήμερα" (με ωραίο τρόπο)και τελειώνει η υπόθεση. Και το συνειδητοποιώ καλύτερα όταν σκέφτομαι την απάντηση που μου είχε δώσει η πεθερά μου όταν έγώ την είχα ρωτήσει εάν θα είναι σπίτι της για να περάσω να την δώ : " Α σήμερα δεν μπορώ, έχω να πάω σε μια δουλειά και μετά θα πάω στους Χαιρετισμούς της Παναγίας στην εκκλησία και δεν θα είμαι σπίτι" Εκεινη λοιπόν γιατί χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα μου απάντησε αυτό που ήθελε, και εμένα θα πρέπει να τρέμμει το φυλλοκάρδι μου μήπως παρεξηγηθούν εάν τους πώ "δεν μπορώ σήμερα?" Τελείωσε όμως αυτή η εποχή. Τώρα πλέον απαντάω δεν μπορώ ή μπορώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Είναι αυτό που λές Νόπη και ορισμένα από τα υπόλοιπα κορίτσια, πως πρέπει να κάνεις αυτό που πιστεύεις και να μην καταπιέζεις τον εαυτό σου, γιατί οι άλλοι κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς να υπολογίζουν του άλλου την διάθεση.

Νόπη μου καλημέρα, σε ευχαριστώ για την απάντηση που μου έγραψες. Τελικά έτσι είναι. Οι άλλοι κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς αν υπολογίζουν εάν εμείς θα ενοχληθούμε ή θα παρεξηγηθούμε με κάτι ή ακόμα ένα πιεστούμε με κάτι. Άρα λοιπόν σιγά-σιγά (γιατί και εμένα με είχαν πιάσει κάτι απίστευτες κρίσεις πανικού και απελπισίας)έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ πως τελικά πρέπει να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε. Δεν θέλεις να πάς όταν τα πεθερικά σου σου λένε : έλα να σε δούμε ?, Λες λοιπόν "όχι δεν μπορώ σήμερα" (με ωραίο τρόπο)και τελειώνει η υπόθεση. Και το συνειδητοποιώ καλύτερα όταν σκέφτομαι την απάντηση που μου είχε δώσει η πεθερά μου όταν έγώ την είχα ρωτήσει εάν θα είναι σπίτι της για να περάσω να την δώ : " Α σήμερα δεν μπορώ, έχω να πάω σε μια δουλειά και μετά θα πάω στους Χαιρετισμούς της Παναγίας στην εκκλησία και δεν θα είμαι σπίτι" Εκεινη λοιπόν γιατί χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα μου απάντησε αυτό που ήθελε, και εμένα θα πρέπει να τρέμμει το φυλλοκάρδι μου μήπως παρεξηγηθούν εάν τους πώ "δεν μπορώ σήμερα?" Τελείωσε όμως αυτή η εποχή. Τώρα πλέον απαντάω δεν μπορώ ή μπορώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Είναι αυτό που λές Νόπη και ορισμένα από τα υπόλοιπα κορίτσια, πως πρέπει να κάνεις αυτό που πιστεύεις και να μην καταπιέζεις τον εαυτό σου, γιατί οι άλλοι κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς να υπολογίζουν του άλλου την διάθεση.

Νόπη μου καλημέρα, σε ευχαριστώ για την απάντηση που μου έγραψες. Τελικά έτσι είναι. Οι άλλοι κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς αν υπολογίζουν εάν εμείς θα ενοχληθούμε ή θα παρεξηγηθούμε με κάτι ή ακόμα ένα πιεστούμε με κάτι. Άρα λοιπόν σιγά-σιγά (γιατί και εμένα με είχαν πιάσει κάτι απίστευτες κρίσεις πανικού και απελπισίας)έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ πως τελικά πρέπει να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε. Δεν θέλεις να πάς όταν τα πεθερικά σου σου λένε : έλα να σε δούμε ?, Λες λοιπόν "όχι δεν μπορώ σήμερα" (με ωραίο τρόπο)και τελειώνει η υπόθεση. Και το συνειδητοποιώ καλύτερα όταν σκέφτομαι την απάντηση που μου είχε δώσει η πεθερά μου όταν έγώ την είχα ρωτήσει εάν θα είναι σπίτι της για να περάσω να την δώ : " Α σήμερα δεν μπορώ, έχω να πάω σε μια δουλειά και μετά θα πάω στους Χαιρετισμούς της Παναγίας στην εκκλησία και δεν θα είμαι σπίτι" Εκεινη λοιπόν γιατί χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα μου απάντησε αυτό που ήθελε, και εμένα θα πρέπει να τρέμμει το φυλλοκάρδι μου μήπως παρεξηγηθούν εάν τους πώ "δεν μπορώ σήμερα?" Τελείωσε όμως αυτή η εποχή. Τώρα πλέον απαντάω δεν μπορώ ή μπορώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Είναι αυτό που λές Νόπη και ορισμένα από τα υπόλοιπα κορίτσια, πως πρέπει να κάνεις αυτό που πιστεύεις και να μην καταπιέζεις τον εαυτό σου, γιατί οι άλλοι κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς να υπολογίζουν του άλλου την διάθεση.

Νόπη μου καλημέρα, σε ευχαριστώ για την απάντηση που μου έγραψες. Τελικά έτσι είναι. Οι άλλοι κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς αν υπολογίζουν εάν εμείς θα ενοχληθούμε ή θα παρεξηγηθούμε με κάτι ή ακόμα ένα πιεστούμε με κάτι. Άρα λοιπόν σιγά-σιγά (γιατί και εμένα με είχαν πιάσει κάτι απίστευτες κρίσεις πανικού και απελπισίας)έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ πως τελικά πρέπει να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε. Δεν θέλεις να πάς όταν τα πεθερικά σου σου λένε : έλα να σε δούμε ?, Λες λοιπόν "όχι δεν μπορώ σήμερα" (με ωραίο τρόπο)και τελειώνει η υπόθεση. Και το συνειδητοποιώ καλύτερα όταν σκέφτομαι την απάντηση που μου είχε δώσει η πεθερά μου όταν έγώ την είχα ρωτήσει εάν θα είναι σπίτι της για να περάσω να την δώ : " Α σήμερα δεν μπορώ, έχω να πάω σε μια δουλειά και μετά θα πάω στους Χαιρετισμούς της Παναγίας στην εκκλησία και δεν θα είμαι σπίτι" Εκεινη λοιπόν γιατί χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα μου απάντησε αυτό που ήθελε, και εμένα θα πρέπει να τρέμμει το φυλλοκάρδι μου μήπως παρεξηγηθούν εάν τους πώ "δεν μπορώ σήμερα?" Τελείωσε όμως αυτή η εποχή. Τώρα πλέον απαντάω δεν μπορώ ή μπορώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Είναι αυτό που λές Νόπη και ορισμένα από τα υπόλοιπα κορίτσια, πως πρέπει να κάνεις αυτό που πιστεύεις και να μην καταπιέζεις τον εαυτό σου, γιατί οι άλλοι κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς να υπολογίζουν του άλλου την διάθεση.

ELDO καλησπέρα, να ξερες τι κουράγιο μου δίνεις με αυτά που έγραψες !!!! Δεν με ξέρεις ούτε σε ξέρω, ούτε και την δική μου ιστορία ξέρεις, αλλά στις αρχικές 10 γραμμές έχουν χεδόν την απόλυτη ομοιότητα. Εμένα τα πεθερικά μου με αγαπούν πολύ και δεν μπορώ να πώ είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Απλά έχουν αυτό που περιγράφεις και εσύ ότι τουλάχιστον στην αρχή είχαν τα πεθερικά σου. Θέλουν να πηγαίνω σπίτι τους κάθε μέρα σχεδόν, να πηγαίνω εκεί συνέχεια για φαγητό, να πηγαινω μαζί στους γάμους στις γιορτές των συγγενών, κλπ, που εμένα μου έχουν δημιουργήσει πανικό, γιατί εμείς σαν οικογένεια δεν έχουμε μάθει έτσι τόσο έντονα. Επίσης και εμένα ο αρραβωνιαστικός μου τους αγαπάει πολύ και τουλάχιστον στην αρχή, με πίεζε πάρα πολύ να πηγαίνω σπίτι και σε σχεδόν όλες τις οικογεινειακές συνεστιάσεις κλπ. Όλες οι παντρεμένες φίλες μου, αλλά και η μαμά μου (και οι δυο μου γονείς) μου λένε ότι όλα αυτά στην πορεία ενός γάμου και της καθημερινότητας θα αλλάξουν. Θέλω να αλλάξουν γιατί νιώθω πολύ πιεσμένη και όως είναι λογικό, όντας κουρασμένη όταν γυρίζω από το γραφείο και έχοντας και ένα νοικοκυριό να συνεφέρω, είναι δύσκολο να ακολουθώ τους δικούς τους ρύθμούς. Αδύνατον !!! Ήδη έχω θέσει τα όριά μου και ο αρραβωνιαστικός μου κατάλαβε ότι έχω και εγώ τα δίκια μου. Ξέρω ότι δεν το κάνουν από κακία, αλλά από λαχτάρα, αλλά σε όλα υπάρχει ένα μέτρο. Τελικά πιστεύεις πως όλα διορθώνονται με το πλήρωμα του χρόνου ?

ELDO καλησπέρα, να ξερες τι κουράγιο μου δίνεις με αυτά που έγραψες !!!! Δεν με ξέρεις ούτε σε ξέρω, ούτε και την δική μου ιστορία ξέρεις, αλλά στις αρχικές 10 γραμμές έχουν χεδόν την απόλυτη ομοιότητα. Εμένα τα πεθερικά μου με αγαπούν πολύ και δεν μπορώ να πώ είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Απλά έχουν αυτό που περιγράφεις και εσύ ότι τουλάχιστον στην αρχή είχαν τα πεθερικά σου. Θέλουν να πηγαίνω σπίτι τους κάθε μέρα σχεδόν, να πηγαίνω εκεί συνέχεια για φαγητό, να πηγαινω μαζί στους γάμους στις γιορτές των συγγενών, κλπ, που εμένα μου έχουν δημιουργήσει πανικό, γιατί εμείς σαν οικογένεια δεν έχουμε μάθει έτσι τόσο έντονα. Επίσης και εμένα ο αρραβωνιαστικός μου τους αγαπάει πολύ και τουλάχιστον στην αρχή, με πίεζε πάρα πολύ να πηγαίνω σπίτι και σε σχεδόν όλες τις οικογεινειακές συνεστιάσεις κλπ. Όλες οι παντρεμένες φίλες μου, αλλά και η μαμά μου (και οι δυο μου γονείς) μου λένε ότι όλα αυτά στην πορεία ενός γάμου και της καθημερινότητας θα αλλάξουν. Θέλω να αλλάξουν γιατί νιώθω πολύ πιεσμένη και όως είναι λογικό, όντας κουρασμένη όταν γυρίζω από το γραφείο και έχοντας και ένα νοικοκυριό να συνεφέρω, είναι δύσκολο να ακολουθώ τους δικούς τους ρύθμούς. Αδύνατον !!! Ήδη έχω θέσει τα όριά μου και ο αρραβωνιαστικός μου κατάλαβε ότι έχω και εγώ τα δίκια μου. Ξέρω ότι δεν το κάνουν από κακία, αλλά από λαχτάρα, αλλά σε όλα υπάρχει ένα μέτρο. Τελικά πιστεύεις πως όλα διορθώνονται με το πλήρωμα του χρόνου ?

ELDO καλησπέρα, να ξερες τι κουράγιο μου δίνεις με αυτά που έγραψες !!!! Δεν με ξέρεις ούτε σε ξέρω, ούτε και την δική μου ιστορία ξέρεις, αλλά στις αρχικές 10 γραμμές έχουν χεδόν την απόλυτη ομοιότητα. Εμένα τα πεθερικά μου με αγαπούν πολύ και δεν μπορώ να πώ είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Απλά έχουν αυτό που περιγράφεις και εσύ ότι τουλάχιστον στην αρχή είχαν τα πεθερικά σου. Θέλουν να πηγαίνω σπίτι τους κάθε μέρα σχεδόν, να πηγαίνω εκεί συνέχεια για φαγητό, να πηγαινω μαζί στους γάμους στις γιορτές των συγγενών, κλπ, που εμένα μου έχουν δημιουργήσει πανικό, γιατί εμείς σαν οικογένεια δεν έχουμε μάθει έτσι τόσο έντονα. Επίσης και εμένα ο αρραβωνιαστικός μου τους αγαπάει πολύ και τουλάχιστον στην αρχή, με πίεζε πάρα πολύ να πηγαίνω σπίτι και σε σχεδόν όλες τις οικογεινειακές συνεστιάσεις κλπ. Όλες οι παντρεμένες φίλες μου, αλλά και η μαμά μου (και οι δυο μου γονείς) μου λένε ότι όλα αυτά στην πορεία ενός γάμου και της καθημερινότητας θα αλλάξουν. Θέλω να αλλάξουν γιατί νιώθω πολύ πιεσμένη και όως είναι λογικό, όντας κουρασμένη όταν γυρίζω από το γραφείο και έχοντας και ένα νοικοκυριό να συνεφέρω, είναι δύσκολο να ακολουθώ τους δικούς τους ρύθμούς. Αδύνατον !!! Ήδη έχω θέσει τα όριά μου και ο αρραβωνιαστικός μου κατάλαβε ότι έχω και εγώ τα δίκια μου. Ξέρω ότι δεν το κάνουν από κακία, αλλά από λαχτάρα, αλλά σε όλα υπάρχει ένα μέτρο. Τελικά πιστεύεις πως όλα διορθώνονται με το πλήρωμα του χρόνου ?

ELDO καλησπέρα, να ξερες τι κουράγιο μου δίνεις με αυτά που έγραψες !!!! Δεν με ξέρεις ούτε σε ξέρω, ούτε και την δική μου ιστορία ξέρεις, αλλά στις αρχικές 10 γραμμές έχουν χεδόν την απόλυτη ομοιότητα. Εμένα τα πεθερικά μου με αγαπούν πολύ και δεν μπορώ να πώ είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Απλά έχουν αυτό που περιγράφεις και εσύ ότι τουλάχιστον στην αρχή είχαν τα πεθερικά σου. Θέλουν να πηγαίνω σπίτι τους κάθε μέρα σχεδόν, να πηγαίνω εκεί συνέχεια για φαγητό, να πηγαινω μαζί στους γάμους στις γιορτές των συγγενών, κλπ, που εμένα μου έχουν δημιουργήσει πανικό, γιατί εμείς σαν οικογένεια δεν έχουμε μάθει έτσι τόσο έντονα. Επίσης και εμένα ο αρραβωνιαστικός μου τους αγαπάει πολύ και τουλάχιστον στην αρχή, με πίεζε πάρα πολύ να πηγαίνω σπίτι και σε σχεδόν όλες τις οικογεινειακές συνεστιάσεις κλπ. Όλες οι παντρεμένες φίλες μου, αλλά και η μαμά μου (και οι δυο μου γονείς) μου λένε ότι όλα αυτά στην πορεία ενός γάμου και της καθημερινότητας θα αλλάξουν. Θέλω να αλλάξουν γιατί νιώθω πολύ πιεσμένη και όως είναι λογικό, όντας κουρασμένη όταν γυρίζω από το γραφείο και έχοντας και ένα νοικοκυριό να συνεφέρω, είναι δύσκολο να ακολουθώ τους δικούς τους ρύθμούς. Αδύνατον !!! Ήδη έχω θέσει τα όριά μου και ο αρραβωνιαστικός μου κατάλαβε ότι έχω και εγώ τα δίκια μου. Ξέρω ότι δεν το κάνουν από κακία, αλλά από λαχτάρα, αλλά σε όλα υπάρχει ένα μέτρο. Τελικά πιστεύεις πως όλα διορθώνονται με το πλήρωμα του χρόνου ?

Γεια σου Νόπη, δεν έχω μείνει έγκυος ακόμη, αλλά σκέφτομαι. Εκείνο που με προβληματίζει είναι ότι θα φάω στην μάπα όλο το σόι του άντρα μου όταν θα γεννήσω. Αυτοί πάνε όλοι μαζί κομβόι. Θυμάμαι από την γέννα της ανηψιάς τους που πήγαιναν όλοι μαζί στο μαιευτήριο (!!!) κάθε μέρα σχεδόν. Εκείνη την κοπέλα λυπόμουν και μέσα μου καλλιεργούνταν ο φόβος ότι θα τα ζήσω και εγώ. Πως θα του πω ότι θέλω να μένω μόνη μου με το παιδί μου και ότι ένα μωρό δεν μπορεί να έχει 800 ανθρώπους πάνω από το κεφάλι του? Μπορεί εσένα να σου φανεί υπερβολικό αυτό αλλα εγώ δυστυχώς φοβάμαι πολύ οτι κάτι τέτοιο θα συμβεί !!!

Γεια σου Νόπη, δεν έχω μείνει έγκυος ακόμη, αλλά σκέφτομαι. Εκείνο που με προβληματίζει είναι ότι θα φάω στην μάπα όλο το σόι του άντρα μου όταν θα γεννήσω. Αυτοί πάνε όλοι μαζί κομβόι. Θυμάμαι από την γέννα της ανηψιάς τους που πήγαιναν όλοι μαζί στο μαιευτήριο (!!!) κάθε μέρα σχεδόν. Εκείνη την κοπέλα λυπόμουν και μέσα μου καλλιεργούνταν ο φόβος ότι θα τα ζήσω και εγώ. Πως θα του πω ότι θέλω να μένω μόνη μου με το παιδί μου και ότι ένα μωρό δεν μπορεί να έχει 800 ανθρώπους πάνω από το κεφάλι του? Μπορεί εσένα να σου φανεί υπερβολικό αυτό αλλα εγώ δυστυχώς φοβάμαι πολύ οτι κάτι τέτοιο θα συμβεί !!!

Γεια σου Νόπη, δεν έχω μείνει έγκυος ακόμη, αλλά σκέφτομαι. Εκείνο που με προβληματίζει είναι ότι θα φάω στην μάπα όλο το σόι του άντρα μου όταν θα γεννήσω. Αυτοί πάνε όλοι μαζί κομβόι. Θυμάμαι από την γέννα της ανηψιάς τους που πήγαιναν όλοι μαζί στο μαιευτήριο (!!!) κάθε μέρα σχεδόν. Εκείνη την κοπέλα λυπόμουν και μέσα μου καλλιεργούνταν ο φόβος ότι θα τα ζήσω και εγώ. Πως θα του πω ότι θέλω να μένω μόνη μου με το παιδί μου και ότι ένα μωρό δεν μπορεί να έχει 800 ανθρώπους πάνω από το κεφάλι του? Μπορεί εσένα να σου φανεί υπερβολικό αυτό αλλα εγώ δυστυχώς φοβάμαι πολύ οτι κάτι τέτοιο θα συμβεί !!!

Γεια σου Νόπη, δεν έχω μείνει έγκυος ακόμη, αλλά σκέφτομαι. Εκείνο που με προβληματίζει είναι ότι θα φάω στην μάπα όλο το σόι του άντρα μου όταν θα γεννήσω. Αυτοί πάνε όλοι μαζί κομβόι. Θυμάμαι από την γέννα της ανηψιάς τους που πήγαιναν όλοι μαζί στο μαιευτήριο (!!!) κάθε μέρα σχεδόν. Εκείνη την κοπέλα λυπόμουν και μέσα μου καλλιεργούνταν ο φόβος ότι θα τα ζήσω και εγώ. Πως θα του πω ότι θέλω να μένω μόνη μου με το παιδί μου και ότι ένα μωρό δεν μπορεί να έχει 800 ανθρώπους πάνω από το κεφάλι του? Μπορεί εσένα να σου φανεί υπερβολικό αυτό αλλα εγώ δυστυχώς φοβάμαι πολύ οτι κάτι τέτοιο θα συμβεί !!!