Διαβαζω τοσα πολλα εδω κ τοσο καιρο.Βλεπω περιπτωσεις που ειναι πραγματικα δυσκολες κ ομως εχουν θαρρος κ κουραγιο να συνεχιζουν κ καθε μηνα να αγωνιουν κ να προσπαθουν περιμενοντας το πολυποθητο αποτελεσμα.Αυτη την ροζ καθετη γραμμουλα που δεν λεει να εμφανιστει.Δεν ξερω αν εχω το δικαιωμα να νοιωθω απογοητευση αφου ηταν η πρωτη μου σπερματεγχυνση,ενω τοσες γυναικες εχουν κανει 4-5 κ ισως αλλες τοσες εξωσωματικες.Αλλα βρε κοριτσια θελω κ εγω καπου να τα πω,ισως να νοιωσω καλυτερα.Στις 5/3 πηγαμε στο μητερα με τον αντρουλη μου για την πρωτη προσπαθεια.Εγιναν ολα ωραια και καλα κ μετα απο 4 περιπου ωρες φυγαμε.Ο γιατρος μου μου ειπε "καλη επιτυχια κ περιμενε να δουμε αν αδιαθετησεις η οχι.Σε 12 μερες θα ξερουμε."Ειναι δυνατον βρε φιλεναδες να κρατηθω 12 ολοκληρες μερες;Οποτε την 5η μερα μετα την προσπαθεια παω κ παιρνω το self clear,το κανω κ οπως ειταν φυσικο βγαινει θετικο(αυτη η pregnyl ειναι πολυ ατιμη!)Και ενω το ξερω πως το αποτελεσμα ειναι κατα 95% λαθος μεσα μου κραταω κ την ελπιδα οτι μπορει κ να μην ειναι.εντωμεταξυ να εχω πονακια σαν να μου ερθει περιοδος,απ,την 5η μερα μεχρι κ σημερα (8η μερα).Ενα συμπτωμα που μου συμβαινει για πρωτη φορα.Την επομενη ξανα τεστ με τι ιδιο αποτελεσμα,μονο που η γραμουλα ηταν λιγο πιο αχνη.Λεω στον εαυτο μου,μαλλον περναει η επιδραση της pregnyl κ για αυτο βγαινει το τεστ πιο αχνο.Φευγω σαν την τρελη μες το μεσημερι κ παω κ κανω β χοριακη,η οποια διχνει 5,96.ενω ξερω την αληθεια η ελπιδα δεν λεει να σβησει.την επομενη ξανα τεστ,η γραμουλα ακομα πιο αχνη.Μεχρι που σημερα κανω κ το τελευταιο κ η γραμουλα δυστηχως δεν μου εκανε τη χαρη να ξαναεμφανιστει.....Απογοητευση,πικρα,αναμεικτα συναισθηματα.Και ακομα εχω αλλες 5 μερες να περιμενω.Το ξερω πως δεν ειμαι εγκυος.Το πιστευετε ομως οτι ακομα εχω μια τοσο δα αμυδρη ελπιδα;Ελαχιστη μεν,αλλα την εχω.Σκεφτομαι πως εχω μπροστα μου αλλους 3 μηνες να περασω την ιδια αγωνια...Και ο αντρουλης μου,να ειναι καλα,ποσο μου δειχνει οτι με νοιωθει,οτι κατανοει το αγχος μου.Βεβαια κ εκεινος τα ιδια νοιωθει,ισως και περισσοτερα,αλλα τα κρυβει για να δινει κουραγιο σε εμενα.Τι να πω;Ξερω πως αλλες γυναικες ειναι σε πολυ πιο "δυσκολη"φαση απο εμενα κ ομως δεν το βαζουν κατω κ εχουν υπομονη.Και εγω δεν θα παρατησω ευκολα τα οπλα αλλα βρε κοριτσια αυτη η αγωνια,αυτο το καρδιοχτυπι καθε φορα πως να το χειριστω;;;Με καταλαβαινετε ε;Ευχαριστω οποια το διαβασει κ νοιωσει οτι νοιωθω.Ευχομαι να τελειωσουν για ολες μας γρηγορα ολα αυτα κ να εχουμε σε λιγο καιρο φουσκωμενες κοιλιτσες.Σας φιλω ολες!!!! :unsure: