ζουμπι

Ααααχ...ρε Μαρακι....με πηραν τα ζουμια πρωι-πρωι.Με το καλο βρε κοπελα μου,με το καλο!Παντα να εισαστε τοσο ευτηχισμενοι οπως τωρα...παντα!!!!

Κοπελιτσα μου δεν εχω εμπειρια πανω σε κατι τετοιο,οποτε δεν εχω να σου πω κατι ιδιαιτερο.Απλα σου γραφω για να σου πω πως δεν χρειαζεται να στενοχωριεσαι.Ολα πια στις μερες μας λυνονται.Το καλο στην περιπτωση σου ειναι οτι ανακαλυψες το προβλημα πολυ μικρη,εισαι πολυ νεα κ εχεις απλετο περιθωριο χρονου μπροστα σου να παλεψεις με οποιο τροπο σου δινει η επιστημη,να κανεις ενα παιδακι. Και θα σου πω κ καιτ πολυ κοινοτυπο αλλα πολυ αληθινο....μην απελπιζεσε γιατι υπαρχουν κ χειροτερα.Ναι,ειναι δυσκολο αυτο που αντιμετωπιζεις,αλλα...υπαρχουν λυσεις,αυτο να σκεφτεσαι,να εισαι δυνατη,ψυχραιμη οσο μπορεις κ ολα θα πανε καλα!

Επισης κ εγω θα συμφωνησω!!!Μην κανεις το λαθος που κανουμε ολες κ ξεκινησεις αγχωτικα.Δεν χρειαζεται να παρεις ουτε τεστ,ουτε τιποτα.Θα ξεκινησεις χαλαρα τις προσπαθειες σου κ ολα θα ερουν.Υπομονη χρειαζεται κ αγαπη,τιποτα αλλο.Φιλια κ ευχομαι καλη τυχη!!

Koριτσακιαααααα!!!Για καφεδακι ακουω;;;;;;;;; Και εγω θα ερθω.Δεν εχω προβλημα ερχομαι κ νοτια προαστια!!! Με το τραμ θα ερθω,στη Γλυφαδα σεν ειναι το Οστρια;;;;;

ΣΩΣΩ έγραψε: Τι να πεις...;;;η ζωη πολλες φορες μοιαζει να παιζει μαζι μας.Το λεω αυτο γιατι υστερα απο ολα αυτα,τωρα που ειμαι ετοιμη,κυριως ψυχολογικα,να κανω αλλο ενα παιδι,δεν ερχετε.... Καμια φορα,οταν σκεφτομαι ολα τα παραπανω που σας εγραψα λεω....μηπως ο Θεος με τιμωρει;μηπως θελει κατι να μου πει κ με παιδευει τοσο τωρα...;

juliax έγραψε: Την εχω πει πολλες φορες την ιστορια μου,οι παλιες θυμουνται...δεν τα γραφω για να αποδειξω κατι,τι να αποδειξω με ολα αυτα;απλα...ισως καποια κοπελα βρεθει στη θεση μου καποια φορα,τα διαβασει κ την βοηθησουν...ειναι μια αλλη, διαφορετικη προσεγγιση της "μητροτητας",που την βιωσα.Εμαθα,επαθα,ωριμασα...εζησα...

Ωραιαααααα κ ειχα ορεξη να γραψωωωωωωω..... Λοιπον,εγω εμεινα εγγυος στα 28 μου υστερα απο μια σχεση 3 μηνων,η οποια βεβαια δεν ηταν(απο δικη μου μερια τουλαχιστον),σχεση η οποια θα ηθελα να καταληξει σε γαμο..ποσο μαλλον στην αποκτηση ενος παιδιου.Τελος παντων υστερα απο ενα "ατυχημα" που συνεβη,εσπασε το προφυλακτικο...και...μια φορα γταν αρκετη για να συλλαβω. Αυτα στα γραφω για να καταλαβεις πως η εγκυμοσυνη μου ηρθε απο το πουθενα,εκεινη την εποχη ειχα εντελως αλλα σχεδια για τη ζωη κ το μελλον μου. Τελικα πηρα επανω μου ολη την ευθηνη κ κρατησα το παιδι,οχι πως ο πατερας δεν το ηθελε,ανελαβε τις ευθηνες του,αλλα δυστηχως..δεν μπορουσε να ανταπεξελθει οπως φανηκε στην πορεια. Η εγκυμοσυνη μου λοιπον,δεν ηταν κ η ευτηχεστερη εποχη για μενα.Επαθα μελαγχολια,σχεδον καταθλιψη με αποτελεσμα να το ριξω στο φαι κ να παρω 40 κιλα!Ειμουν 73 κ οταν γεννησα 113!! Οι αλλαγες στο σωμα μου...τεραστιες.Αυτο που θυμαμαι ειναι οτι ενοιωθα σαν βουνο,καποια στιγμη επαθα ενα ψιλοσοκ οταν καταλαβα οτι πια δεν με χωραει η μπερζερα που ειχα στο σαλονι.Αλλα ημουν τοσο βυθισμενη στον κοσμο μου που η αληθεια ειναι πως δεν εβλεπα το κακο που προκαλω στο σωμα μου. Οταν γεννησα τιποτα δεν θυμιζε αυτο που ηξερα...ειμουν το ιδιο ατομο σε αλλο σωμα..εκει "εφαγα τη φρικη μου",που λενε. Η ψυχολογια μου δεν ειχε ιδιαιτερες διακυμανσεις...κλαμα,κλαμα,κλαμα κ ξανα κλαμα....ενοιωθα εγκλωβισμενη,φυλακισμενη κ στη διαρκεια της εγκυμοσυνης αλλα κ της λοχειας.Συνηλθα αρκετα χρονια αργοτερα. Το να κρατησω το παιδι ηταν δικη μου επιλογη,κανεις δεν με πιεσε.Το ηθελα...απλα δυστηχως δεν ειχα τον καταλληλο ανθρωπο να με στηριξει σε ολο αυτο κ γενικα δεν ειχα απο κανεναν τη στηριξη που θα επρεπε εκεινο το διαστημα. Δεν χαιδεψα ποτε την κοιλια μου,δεν μιλησα ποτε γλυκα στο μωρο μου,ακομα κ τη στιγμη που τη γεννησα,δεν ετρεξε ουτε ενα δακρυ... Δεν ειμαι το αντιπρωσοπευτικοτερο δειγμα...σιγουρα,αλλα μιας κ ζητησες εμπειριες ειπα να σου γραψω τη δικη μου. Το παιδι μου το λατρεψα στην πορεια,δεν ντρεπομαι να το πω,ισως να ακουγομαι σκληρη αλλα αυτη ειναι η αληθεια μου. Τωρα πια δεν την αλλαζω με τιποτα κ αν ξαναζουσα παλι την ιδια επιλογη θα εκανα.

Μπραβο βρε κουκλιτσα,αντε με το καλο.Η επομενη θα ειναι κ η τυχερη!!Πολλα φιλια!!! ......Εγω εδω θα ειμαι,θα σε περιμενω...που ξερεις..;μπορει να τα καταφερουμε μαζι παλι....

Αχ βρε Χαρα,η ψυχολογια ειναι το Α κ το Ω.Οχι μονο στο θεμα μωρου,αλλα στα παντα.Αυτο το ξερουμε ολοι κ στη θεωρια ,επισης ειμαστε καλοι ολοι στην πραξη τι γινετε; Αυτα τα σκαμπανεβασματα που νοιωθουμε ειναι φυσιολογικα κ εγω πριν μια βδομαδα κυλιομουν στα πατωματα κ τωρα ειμαι μια χαρα...ανθρωποι ειμαστε οχι μηχανες. Ξερεις ομως τι πρεπει να κανουμε;Να το βγαλουμε απ΄το μυαλο μας.Εγω ψαχνω συνεχως να βρισκω τροπους να μην το σκεφτομαι.Τωρα τελευταια το εχω ριξει στο facebook κ στα παιχνιδια που εχει εκει μεσα...μιλαμε τρελη πορωση!!! Τι να κανω η δολια νυν κ (δις) μελλουσα μανααααααααα....;;;;; Εντωμεταξυ πολυ καλο μου εκανε που αποφασισαμε να αλλαξουμε σπιτι,τελικα οταν ζεις στο ενοικιο,εχει κ τα καλα του.Εχω ανοιξει δουλειες με φουντες τωρα... Τελος παντων..ας σκεφτομαστε οτι ερχετε καλοκαιρακι κ θα αρχισουμε να βγαζουμε τις κορμαρες μας στην παραλια,θα λιαζομαστε,θα πηγαινουμε τις βολτουλες μας.Δοξα το Θεο να λεμε που ειμαστε γεροι κ υγιεις κ μπορουμε να απολαυσουμε ολα αυτα...σκεψου αυτους που δεν μπορουν... Αντε σας ζαλισα παλι,πολλα φιλια!

Το ιδιο ευχομαι κ εγω για μενα!!!Ελπιζω το 11 να ειναι το τυχερο μας.Εγω εχω ηδη αρχισει τις προσπαθειες μιας κ "ειμουν τυχερη",μετα την παλλινδρομη κ δεν χρειαστηκε να κανω τιποτα αλλο(εννοω αποξεση κ.τ.λ). Αντε να δουμε!!!!!

Κοριτσακια εγω προς το παρον δεν ειμαι εγγυος,θελησα ομως να σας γραψω τη δικη μου ιστορια με θεμα τα κιλα στην εγκυμοσυνη. Οταν εμεινα εγγυος στην κορη μου ειμουν 73 κιλα,κανονικη μπορω να πω με βαση το σωματοτυπο μου κ το υψος μου(ειμαι σχετικα ψηλη κ απ'τις λεγομενες νταρντανες). Οταν πηγα να γεννησω ημουν...113 κιλα!!!!. Παρακαλω;;;; Ειπατε κατι;;;;; Ναι τρομερο κ ομως αληθινο,πηρα 40 ολοκληρα κιλα! Ο γιατρος μου καθε μηνα που πηγαινα,τραβαγε τα μαλλια του! Δεν ξερω τι ακριβως ειχε συμβει ρε κοριτσια αλλα καθε μηνα επερνα 5 κιλα.Καλα...ετρωγα,μη λεω βλακειες,ολη μερα ετρωγα,και ενα περιεργο πραγμα...οσο κ αν ετρωγα δεν ενοιωθα ποτε κορεσμο,να πω "ουφ!εσκασα!".Ποτε...δεν μπορω να καταλαβω τι ακριβως ειχα παθει,σιγουρα ηταν θεμα ψυχολογιας. Με το που γεννησα αρχισα μερα με τη μερα να ξεφουσκωνω σαν μπαλονι.Να μην σας τα πολυλογω μεσα σε 6 μηνες εχασα τα μισα κ πανω στο χρονο ειχα παει 68 κιλα.Δεν εκανα διαιτα,δεν προσεχα τη διατροφη μου..τιποτα.Οπως τα πηρα,τα ξαναεχασα. Για αυτο μην αγχωνεστε για αυτο το θεμα.Καλα κανετε κ προσεχετε.Τα πολλα κιλα μονο προβληματα φερνουν,εγω ημουν απο τις πολυ τυχερες κ δεν μου δημιουργηθηκε καποιο προβλημα,αν εξαιρεσω βεβαια οτι το σωμα μου....δυαληθηκε,δεν εμεινε σημειο που να μην κανει ραγαδες,αφηστε την κοιλια μου που ειναι σαν σακι αδειο απο πατατες.... Τι να κανουμε....η μητροτητα θελει θυσιες

Καλημερα Χαρα,τωρα ειδα το post σου Κ αυτο που ρωτας.Ποιο ειναι το επομενο βημα....;Κατα πασα πιθανοτητα αυτο που σου λεει ο γιατρος σου.Εγω ειμαι υπερ του "ενα βημα τη φορα".Αφου λοιπον εχεις φτασει μεχρι εδω κ αφου για ολες εμας που αντιμετωπιζουμε παρομοιο προβλημα,η εσχατη κ τελευταια λυση ειναι η εξωσωματικη,πιστευω πως θα πρεπει να εξαντλησεις ολα τα αλλα περιθωρια για να καταληξεις εκει. Επισης συμφωνω με τα κοριτσια με το θεμα των φαρμακων.Οτι γινετε με λιγοτερα φαρμακα κ οσο δυνατον ποιο φυσιολογικα τοσο το καλυτερο για τον οργανισμο μας.Κακα τα ψεματα,οι ορμονες που κατακλυζουν τον σωμα μας σε μια προσπαθεια εξωσωματικης δεν ειναι οτι καλυτερο. Το ξερεις οτι εχω περασει κ εγω απο ολες αυτες τις φασεις.Εκανα σπερματεγχυσεις κ σε φυσικο κυκλο κ με φαρμακα.Δεν εγινε τιποτα. Τελικα ειδες εμεινα εγγυος καποια ασχετη στιγμη,για λιγο βεβαια...αλλα τι να κανουμε;τυχερα ειναι αυτα. Πιστευω πως αυτο που αποφασισατε να ηρεμησετε λιγο κ αργοτερα ξαναξεκινατε ειναι το καλυτερο.Εχει σημασια να μην λειτουργουμε υπο πιεση κ να μην στρεσαρουμε τοσο τον οργανισμο μας. Για αυτο τωρα χαλαρα!!!!!Ολα θα γινουν Χαρα...υπομονη κ δυναμη...

Χμμμμ.... Επειδη μου αρεσε πολυ να ζωγραφιζω κ να σχεδιαζω απο πολυ μικρη,ειχα κ μια κλιση προς αυτα ηθελα να γινω ζωγραφος.Αργοτερα που κατασταλαξα,ηθελα να γινω μηχανολογος δομικων εργων κ να περναγα στο πολυτεχνειο...ομως...τελος παντων...(αλλη συζητηση αυτη). Κατεληξα να γινω μαμα κ νοικοκυρα. Η κορη μου θελει να γινει δασκαλα κ......τραγουδιστρια!!!!!!Ενταξει,καλα βαδιζουμε για την ηλικια μας(6 χρονων). :laugh: :laugh: Εγω το μονο που ξερω ειναι πως θα ειμαι εδω να τη στηριξω κ να τη βοηθησω σε οτι θελησει να κανει,με οποιο τροπο μπορω!

Εχω να σου γραψω παααρα πολλα πραγματα.Θα σου πω ομως το κυριοτερο,που σιγουρα κ εσυ το γνωριζεις καλα.Εχεις ενα παιδι,θα πρεπει παση θυσια να κανεις οτι ειναι καλυτερο για αυτο κ το καλυτερο το ξερεις μονο εσυ! Καποτε κ εγω χωρισα απο τον πατερα της Ειρηνης για τους ιδιους περιπου λογους,αν κ φυσικα μονο εσυ ξερεις τι ακριβως συμβαινει μεσα στο σπιτι σου.Εγω εκεινο που σκεφτηκα τοτε ηταν ποιο ειναι το καλυτερο για το παιδι μου.Μεγαλωσα κ εγω σε μια οικογενεια...αστα να πανε...,οποτε δεν ειχα κ τα καλυτερα βιωματα.Ομως απο τη στιγμη που εξαντλησα ολα τα περιθωρια με εκεινον(τον πρωην) κ ειδα πως αποτελεσμα...μηδεν,πηρα το παιδι μου,τη βαλιτσα μου κ εφυγα. Περασα πολυ,πολυ δυσκολα.Αλλα η αποφαση μου αυτη τελικα αποδειχτεικε πολυ σωστη. Δεν σου λεω να ξανεις το ιδιο.Απλα να σκεφτεις πολυ σοβαρα,ολες τις συνεπειες μιας τετοιας αποφασης. Ο Θεος εχει για ολους,κανενας δεν χανετε.Στηριξου στα ποδια σου κ στις δυναμεις σου.Ο γιος εχει αναγκη απο μια μανα δυνατη.Δωστου την. Ο αντρας σου απ'οτι καταλαβαινω,αρχισε να κολονει,μπροστα σε ολες αυτες τις ευθηνες.Ενταξει...δεν μπορουμε να τον κατηγορησουμε,οι δυναμεις του φτανουν μεχρι εκει.Το θεμα ειναι εσυ,τι θα κανεις.Οι επιλογες δεν ειναι πολλες. Αληθεια εκεινος σου εχει κανει νυξη για διαζυγιο; Παντως μην αφηνεις τον καιρο να κυλαει ετσι.Η ζωη περναει πολυ γρηγορα. Επελεξε το καλυτερο για σενα κ το παιδι σου..κ να θυμασαι πως ουδεις αντικαταστατος,εκτος απο το γιο σου!!!! Με αγαπη κ κατανοηση.

Kimon έγραψε: Σωστηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη!!!!!!!!!!!!!!!

Και εγω ειμαι απο αυτες που η 1η της εγκυμοσυνη ηρθε σε εντελως λαθος στιγμη,με εναν εντελως λαθος ανθρωπο κ με χιλια δυο προβληματα(οχι υγειας),που επρεπε να αντιμετωπισω...δεν σου κρυβω πως τοτε μου περασε κ απ'το μυαλο η εκτρωση.Ομως οταν ειδα τα πραγματα πιο ψυχραιμα,ειπα για να ερθει ενα μωρο,ετσι στα καλα καθουμενα,καποιος λογος θα υπαρχει.Εκανα το σταυρο μου κ προχωρησα,αντιμετωπισα χιλααααααδες δυσκολιες,εμεινα μονη μου με ενα μωρο στην αγκαλια,αλλα ποτε....μα ποτε δεν μετανοιωσα που την κρατησα κ εχω τωρα μια γκομεναρα 6 χρονων να καμαρωνω κ να μου λεει καθε βραδυ πριν κοιμηθει"μανουλα μου,εισαι η πιο καλη μανουλα του κοσμου,σ'αγαπαω τοοοοοοσο πολυ που μου'ρχετε να σκασω..." Δεν νομιζω πως θες να σου πω κατι αλλο.Τωρα εχω ξαναφτιαξει τη ζωη μου κ θελω σαν τρελη να κανω αλλο ενα μωρο,ομως.....δεν ερχετε.... Για αυτο κοπελα μου,μαζεψε ολες σου τις δυναμεις,εχε πιστη κ ζησε την εγκυμοσυνη σου,ευχαριστησου την.Ολα τα αλλα σιγα-σιγα θα βρουν το δρομο τους. Οσο για το τσιγαρο,μην πιεζεις τον εαυτο σου,ενταξει το καλυτερο ειναι να μην καπνιζεις καθολου,αλλα τουλαχιστον ελατωσε το κ θα δεις πως οταν δεις κ ακουσεις το μωρακι σου,σιγα-σιγα απο μονη σου,δεν θα θελεις να το βαζεις στο στομα σου. Αντε με το καλο!!!!!!

Το οτι σταματησε το αιμα ειναι καλο σημαδι,παρομοια εμπειρια δεν εχω,εγω εμεινα εγγυος με χαμηλη χοριακη η οποια ανεβαινε αλλα καποια στιγμη...πηρε την κατηφορα,εκοψα τα utrogestan κ το ιδιο βραδυ,ηρθε το αιμα. Πολλες εγκυμοσυνες ομως εχουν εξελιθχει καλα κ ας ξεκινησαν οπως η δικη σου.Ηρεμησε οσο μπορεις κ ξεκουραση,λοιωσε πανω στο κρεββατι μεχρι να δεις πως θα παει.Καλη τυχη κ ολα να πανε καλα!

Μακαρι να εχα τον τροπο να σου πω τι να κανεις,αλλα κ εγω τον ψαχνω...παντως μια καλη ιδεα ειναι αυτο που ειπε η kimon,γιατι κ εγω κατι αναλογο εκανα.Εφτιαξα το μαλλι που η ασπρη τριχα ειχε κανει εμφανιση στο φουλ,ψωνισα κατι τζινακια,πεντικιουρ κανω μονη μου γιατι εχω προβλημα μεγαλο αν μου σκαλιζει αλλος τα ποδια...γαργαλιεμαι μεχρι αηδιας!!!! Και προχτες που ειχα παρα πολυ τις μαυρες μου,πηραμε το αυτοκινητο με τον αντρουλη κ φτασαμε μεχρι το Σουνιο! Γενικως κανε οοοοτι μπορεις!!Και...οτι δεν μπορεις!!!! Υπομονη,οσο κανεις ετσι τοσο δεν ερχετε....δεν υπαρχει αλλος τροπος,μακαρι να υπηρχε....

θα συμφωνησω με οτι σου ειπαν τα κοριτσια.Καταρχας ψυχραιμια.Ολες το ζησαμε αυτο.Ναι ποναει..τωρα βεβαια η καθεμια τον πονο τον αντιλαμβανετε διαφορετικα.Εγω τοτε οταν πηγα για την εξεταση που περιγραφεις δεν θυμαμαι να πονεσα τοσο...ενταξει υπηρχε πονος αλλα οχι κατι τραγικο.Παντως οι πονοι της γεννας δεν εχουν καμια σχεση με αυτο.Και κυριως η ψυχολογια σου θα ειναι εκεινη τη στιγμη τοσο διαφορετικη που σχεδον δεν θα σε νοιαζει το αν πονας.Θα σε ενδιαφερει μονο να γεννησεις καλα το μωρο σου κ να βοηθησεις οσο μπορεις.Ξερεις κατι...η φυση μας εχει πλασει ετσι κ τα εχει προνοησει ολα.Οταν το ζησεις θα καταλαβεις αυτα που σου λεμε.Μην φοβασαι τιποτα.Εκεινη τη στιγμη,της γεννας,ο οργανισμος σου θα ανταποκρινεται με τετοιο τροπο που και εσυ αφου τελειωσουν ολα κ δεις το μωρο σου θα ανναρωτηθεις "εγω τα εκανα ολα αυτα;"Θα νοιωθεις τετοια πληροτητα κ περηφανεια που ουτε τη φανταζεσε.Και θα λες μετα "αχ,ποτε θα το ξαναζησω!" Η γεννα σημερα δεν ειναι τοσο δυσκολη οσο καποτε,θα κανεις κ την επισκληριδιο σου κ θα εισαι μια χαρα!!!! Αντε με το καλο!!!!!!!

Ειρηνακι μου,ουτε εγω εχω παρομοια εμπειρια οπως ηδη ξερεις για να σου πω κατι σε αυτο που ρωτας.Απλα σου γραφω για να σου πω οτι εισαι πολυ γλυκια κοπελα κ απ'οτι βλεπω πολυ δυνατη,οποτε δεν υπαρχει λογος να αφησεις μια ατυχια να σε καταβαλλει.Εισαι τοσο νεα κ υγιης!Βαλε μπρος κ δωσ'του να καταλαβει!!!!Και οπως λενε κ τα κοριτσια στο "ποιες (δεν) περιμενουμε"...βουρ στο ΝΤΟΙΝ,ΝΤΟΙΝ!!!!!!!!!!!! Να δεις που θα πανε οοοοοοοοολα καλα!!!!!!!!!!! :laugh: :laugh: :laugh:

aggeloskoni έγραψε: Επειδη διαβασα κ το post σου(δεν τη παλευω)κ σου εχω απαντησει ηδη,θα ηθελα να κανω μια διευκρινηση με ολο το θαρρος,απλα για να μην λεμε πραγματα κ εππηρεαζουμε τις υπολοιπες. Τα τεστ τα εκανες τωρα στη φαση που εισαι;Γιατι αν τα εκανες τωρα ειναι λογικο να βγουν ψευδως θετικα εφοσον εχεις παρει ορμονες που ειναι τιγκα στη χοριακη γοναδοτροπινη(pregnyl). Για αυτο το λογο οι γιατροι μας λενε ποια μερα να κανουμε εξεταση χοριακης μετα απο σπερματεγχυση η ακομα κ μετα απο φυσιολογικη προσπαθεια αν εχουμε παρει ορμονες.Γιατι πιο νωρις ανιχνευεται η ορμονη αυτη στο αιμα κ δεν ειναι της εγκυμοσυνης,αλλα καταλοιπα του φαρμακου. Επισης να ξερετε πως η χορ.γοναδοτροπινη η οποια υπαρχει σε εμας τις γυναικες,ανεβαινει πολλες φορες κατα τη διαρκεια της ζωης μας για πολλους κ διαφορους λογους.Ορμονη ειναι κ οι τιμες της μπορουν να ανεβοκατεβαινουν.Αυτο δεν το λεω εγω το λενε οι γιατροι.Για αυτο κ το σωστοτερο ειναι να κανουμε τεστ αφου εχουμε ηδη μια καθυστερηση στην περιοδο πανω απο εβδομαδα(αυτο για φυσιολογικη συλληψη). Αυτα απο εμενα.Απλα ηθελα να τα πω για να μην αγχωνονται αδικα καποιες κοπελες.Και εγω δυστηχως τα εμαθα ολα αυτα τοσα χρονια που προσπαθω,πριν δεν ηξερα τιποτα...και καλυτερα...τελος παντων...

Lenaki26 έγραψε: ? pws einai dynaton na mhn deneis to mwro sto karotsi tou?

Καταρχας δεν μας επρηξες.Για αυτο το λογο υπαρχει το mammyland,για να μπορουμε να εκφραζομαστε ελευθερα,να ρωταμε τις αποριες μας κ να ζηταμε να "ακουσουμε"(διαβασουμε) δυο λογια στηριξης κ κατανοησης. Εγω ισως κ να μην ειμαι η πλεον καταλληλη να σου απαντησω μιας κ το τελευταιο διαστημα "εχω φαει κ εγω τη φρικη μου",απο αλλη μερια βεβαια.. Ομως θα σου πω δυο λογια,ετσι οπως τα νοιωθω.. Εχεις απολυτο δικιο να νοιωθεις ετσι.Το εχω πει πολλες φορες αυτο.Οταν μια γυναικα ζει ολο αυτο στην προσπαθεια της να κανει ενα παιδι,πως ειναι δυνατον να ειναι απολυτα ψυχραιμη;Ολοι θα σου πουν αυτο το πραγμα και οι γιατροι κ οι υπολοιπες γυναικες πως το αγχος ειναι το καλυτερο αντισυλληπτικο...και εχουν δικο... Ειναι τρομερα δυσκολο να αποβαλλεις το αγχος σου,σε καταλαβαινω.Ομως αλλη λυση δεν υπαρχει απο το να παλεψεις με τον εαυτο σου κ με το μυαλο σου κ να τα νικησεις ωστε να σε υπακουν κ οχι να σε κανουν οτι θελουν.Παρε την κατασταση στα χερια σου κ προσπαθησε να τα δεις τα πραγματα οσο το δυνατον πιο ψυχρα.Το καλυτερο απόλα ειναι να καταφερεις να ασχοληθεις με οτιδηποτε αλλο κ να ξεκολλησει η σκεψη σου.Μπορεις;Αυτο ειναι που θα πρεπει να κανεις.Δεν υπαρχει κατι αλλο.Μονο ετσι αντιμετωπιζετε ολο αυτο. Μην νομιζεις οτι εγω που στα γραφω αυτα τα εχω καταφερει αλλα τουλαχιστον προσπαθω...Προσπαθω να γεμιζω τη μερα μου με πραγματα,δουλειες,εξοδους,ενδιαφεροντα. Θα σου πω με απολυτη ειλικρινεια πως τον μοναδικο μηνα που πραγματικα τα παρατησα ολα,δεν σκεφτομουν τιποτα κ χαλαρωσα απολυτως...εμεινα εγγυος φυσιολογικα(εχουμε διαφορα προβληματα κ ειμασταν ενα βημα πριν την εξωσωματικη).Η εγκυμοσυνη δεν εξελιχθηκε,αλλα αυτο δεν εχει σημασια,ηταν ενα τυχαιο γεγονος. Σημασια εχει η ψυχολογια.Στα παντα.Ειδικα σε οτι αφορα το θεμα "μωρο",το πρωτο λογο εχει η καλη ψυχολογια κ θετικη σκεψη. Επισης μην ψαχνεσε για συμπτωματα κ ολα αυτα.Χαλαρωσε κ σκεψου οτι οτι ηταν να γινει εχει γινει κ ειναι θεμα χρονου να το ανακαλυψεις.Μην βαζεις τον εαυτο σου σε τοσο στρεσογονες καταστασεις κ μην κανεις τεστ κυησεως.Δεν υπαρχει λογος,ειναι πολυ πιο ψυχοφθορο αυτο.Καλυτερα να περιμενες την ημερα που σου ειπε ο γιατρος σου να κανεις τη χοριακη. Αυτα ολα στα λεω απο προσωπικη πειρα κ υστερα απο αμετρητα λαθη που εχω κανει τα τελευταια χρονια που προσπαθω να κανω αλλο ενα παιδι. Πετα ολα τα τεστ που εχεις,μην ξανακανεις τιποτα κ αν χρειαστει να ξαναπερασεις αυτη τη δοκιμασια καν'το πιο χαλαρα.Ασε τη φυση κ το σωμα σου να ενεργησει οπως ξερει...μην το μπλοκαρεις κ θα δεις πως συντομα θα πετυχεις αυτο που τοσο λαχταρας...

Καλημερα κοριτσια κ χρονια πολλα,προσπαθω να βρω κατι να σας γραψω...ετσι κατι που να σας κανει να νοιωσετε καλυτερα...ομως δεν βρισκω τιποτα,το μονο που θα σας πω ειναι πως σας καταλαβαινω απολυτα.Δεν εχω κανει εξωσωματικη,μεχρι την σπερματεγχυση εφτασα,ομως η αγωνια της αναμονης ειναι ακριβως η ιδια... Το μονο που ευχομαι κ αυτο που θα πρεπει κ εσεις να εχετε στο μυαλο κ στην ψυχη σας ειναι θετικη σκεψη,οσο μπορειτε...το ξερω...δυσκολο,αλλα οσο μπορειτε...αφου φτασατε ως εδω ειστε δυνατες,θα τα καταφερετε...

minie καλημερα κ χρονια πολλα.Σε παρακολουθω τοσο καιρο απο τα post σου κ βλεπω την αγωνια σου κ την μεγαλη σου προσπαθεια για να μεινεις εγγυος. Δεν εχω να σου γραψω κατι πανω σε αυτο που λες γιατι πιστευω πως ο μονος που θα σου απαντησει σωστα ειναι ο γιατρος σου.Δεν ξερω κατα ποσο εππηρεαζουν τα φαρμακα της εξωσωματικης τον κυκλο. Απλα θελησα να σου πω,απο πραγματικο ενδιαφερον,να κοιταξεις λιγο να χαλαρωσεις με ολο το θεμα κ να σου πω κ κατι,μιας κ το αναφερεις;Σταματα να μετρας γονιμες κ ολα αυτα,εχω καταληξει στο συμπερασμα πως μονο αγχος δημιουργουν τελικα.Τα μωρακια παντα ερχονται εκει που δεν τα περιμενεις. Ευχομαι πραγματικα η καθυστερηση αυτη που εχεις να οφειλετε σε ενα σπορακι που μεγαλωνει στην κοιλιτσα σου,παντως οτι κ να ειναι ενημερωσε το γιατρο σου... πολλα φιλια