petty

καλησπερα μαρια.αντιμετωπισα κ εγω το ιδιο προβλημα με την κορη μου,αν κ δεν χρειαστηκε να κανει καποια επεμβαση,ευτηχως.ομως για περιπου 3 μηνες φορεσε ναρθηκα.κ εμενα τοτε μου ειπανε πολλα,γυρισα σε 3-4 γιατρους μεχρι να καταληξω σε αυτον που ενοιωσα μεγαλυτερη ασφαλεια κ εμπιστοσυνη.ευτηχως που ειχες την σωστη κριση κ επελεξες το καλυτερο για το παιδακι σου.παντως γενικα εχω αντιμετωπισει πολλους ασχετους ανθρωπους κ μαλιστα γιατρους,οσον αφορα το παιδι που κατακαιρους μου ειπαν διαφορα πραγματα που αν λιγο εππηρεαζομουν απο ολα αυτα θα την ετρεχα διχως λογο κ αιτια.ενα εχω να πω.μπορουμε να ακουμε το ενστικτο μας???ειναι αλανθαστο!!!

eva γεια σου κ απο μενα,αν κ πηρες αρκετες απαντησεις θα σου πω κ εγω την αποψη μου.καταρχας οποσδηποτε τον κυριο λογο εχει ο γιατρος σου.θα κανεις οτι σου πει.εγω γεννησα με καισαρικη κ επισκληριδιο,οχι απο επιλογη αλλα γιατι ετσι επρεπε για την επιπλοκη που αντιμετωπισα εγω.η αληθεια ειναι οτι δεν καταλαβα τιποτα.αν κ επι 3 ωρες πονουσα(πριν αποφασιστει η καισαρικη),μολις ο αναισθησιολογος εκανε την ενεση πηγα στον παραδεισο!!!!!!!!!απο εκει και περα ηταν ολα τελεια,καταλαβα κ ειδα τα παντα συζηταγα με το γιατρο μου,ειδα τη μπεμπα,γενικα ενοιωθα τοσο ανετα,τοσο γαληνια.ακομη κ μετα στο σπιτι ολα κυλησαν απολυτως ομαλα,σαν να μην ειχα κανει τιποτα.επειδη αργοτερα χρειαστηκε να κανω μια επεμβαση(αφαιρεση ωοθηκης),λογω καποιας κυστης κ εκανα κανονικο χειρουργειο με ολικη ναρκωση,ειταν καπως πιο δυσκολα τα πραγματα σε σχεση με την ανναρωση.ομως αλλο πραγμα να μπαινεις στο χειρουργειο για να γεννησεις το μωρακι σου κ αλλο για να κανεις οποιαδηποτε επεμβαση.εξαλλου πιστευω πως οσο αγχος κ αγωνια να νοιωθουμε πριν απο καθε γεννα εκεινη τη στιγμη ειναι ολα τοσο μαγικα κ βρισκουμε ολες μεσα μας τετοια δυναμη κ τοση ψυχραιμια που οταν ολα τελειωσουν κ εχουμε το μωρακι αγκαλια αναρωτιομαστε...."εγω το εκανα ολο αυτο?".για αυτο μην εχεις καμια αγωνια,εχε απολυτη εμπιστοσυνη στον γιατρο σου κ ολο θα πανε...τελεια!!!!:laugh: :laugh: :laugh:

αχ!κοριτσια γιατι αγχονωμαστε τοσο πολυ.σε καταλαβαινω κ εγω τα ιδια κανω,ψαχνω να ριξω καπου το φταιξιμο μηπως κ νοιωσω λιγο καλυτερα.ας ελπισουμε οτι αυτος ο μηνας θα ειναι τυχερος για καποια απο ολες μας.

καλησπερα σας.παρακολουθω το mammyland πολυ καιρο,ομως σημερα αποφασισα να γινω μελος.διαβασα οσα γραφονται περι αγχους κ ποσο εππηρεαζει στην προσπαθεια τησ συλληψης.συμφωνω απολυτα.εγω εχω ηδη ενα κοριτσακι 5 ετων.το οποιο <<προεκυψε>>μετα απο μια ατυχια με το προφυλακτικο.οσο κ αν σας φανει απιστευτο χρειαστηκε μονο αυτο για να μεινω εγκυος,σε μια φαση της ζωης μου που το τελευταιο πραγμα που σκεφτομουν τοτε ειταν ενα μωρο.τελος παντων για να μη σας κουραζω με λεπτομερειες εκανα εναν αναγκαστικο γαμο κ μετα απο λιγα χρονια πηρα ενα "ωραιοτατο" διαζυγιο.το μονο καλο απο ολο αυτο ειταν το παιδακι μου που το εχω τωρα κ το χαιρομαι.τωρα ομως μετα απο πολυχρονη ταλαιπωρια δικη μου,κυριως ψυχολογικη κ συναισθηματικη,βρηκα τον ανθρωπο που εψαχνα παντα την απολυτη αγαπη κ ευτηχια.το αποτελεσμα?προσπαθω να μεινω εγκυος εδω κ καποιους μηνες.τι τεστ ωορηξιας,τι χαπια για να κανω ωορηξια,τι ενεσεις...αλλα τιποτα.το συμπερασμα?το μωρο ειναι το μονο πραγμα στη ζωη που δεν μας ερχεται οταν εμεις το θελουμε αλλα οταν εκεινο θελησει.με εχει κυριευσει το αγχος κ η στενοχωρια.ευτηχως που εχω στο πλευρο μου εναν φοβερο αντρα που με καταλαβαινει κ με βοηθαει με ολους τους τροπους.για αυτο προτεινω ηρεμια,χαλαρωση κ αισιοδοξια.να σκεφτομαστε μονο τα καλα,μονο θετικα κ δεν μπορει...θεμα χρονου ειναι...θα ερθει.πολλα φιλια κ καλη επιτυχια σε ολες κ ολους.