Δωράκι μην στεναχωριέσαι! Το έχω περάσει κι εγώ δις. Είναι η περίοδος της εγκυμοσύνης τέτοια που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για καλύτερες αντιδράσεις και στους δύο. Γλυκιά μου δεν είναι μόνο οι δικές σου οι ορμόνες που έχουν τρελλαθεί, αλλά και εκείνος μη νομίζεις ότι μπορεί να είναι όπως πριν την εγκυμοσύνη. Να έχεις πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι αυτή είναι μια μεταβατική περίοδος για τη σχέση σας. Αυτή η μαγεία για το θαύμα της ζωής, σας επηρρεάζει όσο τίποτα άλλο, καθώς ξαφνικά από ζευγάρι γίνεστε ΓΟΝΕΙΣ. Μη νομίζεις ότι οι άντρες ξέρουν να μας αντιμετωπίσουν. Φοβούνται ότι δεν μπορούν να μας σταθούν και ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε όλο αυτό το πρωτόγνωρο που συμβαίνει στη ζωή τους. Η γνώμη μου είναι να του μιλήσεις, να του ζητήσεις συγνώμη και στη συνέχεια να "βγάλετε" απο μέσα σας και οι δύο όλα όσα αισθάνεστε και όλες σας τις φοβίες και ανασφάλειες (μη νομίζεις ότι θα παραδεχτεί πως έχει φοβίες για το μέλλον). Όπως και να έχει πάντως εύχομαι μέχρι τώρα να τα έχετε βρει και προς θεού ηρέμησε, η μπεμπούλα δεν φταίει σε τίποτα, να ξέρεις αισθάνεται τα πάντα, μέχρι και την παραμικρή σου σκέψη αντιλαμβάνεται...
Πολλά φιλιά