Maniamounias

Κοριτσάρες μου καλησπέρα! Βρίσκομαι στην τρίτη μέρα καθυστέρησης και πέρα από την υπνηλία και τον πόνο στο στήθος,δεν έχω άλλα συμπτώματα. Α,ναι,επίσης τα νεύρα μου δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση,έχω ταχυκαρδίες και πολλά υγρά. Μμμ,τώρα που το ξανασκέφτομαι,μάλλον έχω κι άλλα συμπτώματα...χεχε...!

Μακάρι να το'βαλε το γκολ κοριτσάκι μου,αν και δε θέλω να ελπίζω,δε θέλω να απογοητευτώ ξανά,καταλαβαίνεις... 8 μήνες και τι δεν έχουμε κάνει... Αχχχ...τέλος πάντων.Το να ελπίζεις δε κοστίζει!

Κοριτσάρες μου ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ για τα υπέροχα μυνηματάκια σας,πραγματικά με συγκινήσατε! Δυο μέρες εξαφανίστηκα γιατί κάτι παίχτηκε με τη σύνδεσή μου και δε μπορούσα να μπω. Αν σας άρεσε τόσο αυτό το κείμενο,που να δείτε και τη συνέχεια,τώρα που βρίσκομαι σε καθυστέρηση! Φανταστείτε με λίγο...σε παράκρουση βρίσκομαι.Εγώ σε παράκρουση,ο άντρας μου και ο κολλητός του γελάνε χεραίκακα...ξέρετε τύπου "Άντε βρε μάστορα,μπράβο,το'βαλες το γκολ" κτλ Αδυνατώ να απαντήσω σε καθεμιά ξεχωριστά,αν και θα το ήθελα πολύ,αλλά για άλλη μια φορά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΑΤΕ!

Κοριτσάρες μου ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας,και μακάρι να έχω μωρό να μεγαλώνει στην κοιλιά μου!!!!!!!!!

crazy τον βρήκε λες επιτέλους ο άχρηστος; pipitsazouzouna Απ'το στόμα σου! apis Μια χαρά είμαι,καλύτερα από ποτέ! tetoulina κουνουπίδι ε;;;Μμμμμ... :Ρ marimari Αξέχαστος ο Αχόρταγος,ε;;; papi μπα,η γάτα θα'ναι... sweety μακάρι Παναγιά μου Γρηγορούσα!!!!!

sofia δε ξέρω,δεν απαντώ!Αλλά ειλικρινά το εύχομαι,μη κοιτάς που το παίζω cool! stalla ότι μπορώ κάνω η έρμη,προκειμένου να μη το σκέφτομαι το'χω ρίξει στο χαβαλέ.Ελπίζω να μην έρθει η τρισκατάρατη να χαρώ και γω μια... stalla! Anastacia βόσκω κάνα 3μηνο εδώ μέσα,έχω ανεβάσει κι άλλα κείμενα στο φόρουμ και ομολογουμένως είχαμε γελάσει πολύ.Αν δε βαριέσαι ψάξε να τα βρεις.Είναι σίγουρα στο "Θέλω να γίνω μαμα/μπαμπας".Χαίρομαι που σου έφτιαξα το κέφι. maraki85 είπα να μην κάνω τίποτα αυτόν τον καιρό που να σχετίζεται με μωρά κτλ μπας και ηρεμήσω.Ηρέμησα,δε λέω,αλλά έχει άλλη φάση να είσαι στη διαδικασία να κάνεις μωρό!

Α,μην αγχώνεσαι,δε θα βγάλεις τίποτα,σου μιλάω εκ πείρας.8 μήνες προσπαθώ η έρμη wannabe μάνα και ακόμη τίποτα. Υπομονή και θέληση χρειάζεται!

Τι τον έγλυψα,τι του αγρίεψα,τι του κλάφτηκα...χαμπάρι αυτός ο πελαργός.Οκ,έχασε το GPS,να το δεχτώ,έμπλεξε στην κίνηση,κι αυτό να το δεχτώ...ας έρθει πετώντας ρε γαμώτο,και θα του πληρώσω εγώ τις βενζίνες... 8 μήνες κυρίες μου,8 ΜΗΝΕΣ περιμένω η έρμη wannabe μάνα,και 8 ΜΗΝΕΣ αυτός ο πελαργός δε μπορεί να βρει δυο λεπτά να περάσει από δω.Κι οχι τίποτ'άλλο,αλλά έχω αρχίσει κι ανησυχώ μη βγήκε κι αυτός στην απεργία σαν τα φωτομοντέλα.Κάηκα μετά.Αλλά πάλι,εγώ τι σου φταίω η έρμη κυρ-πελαργέ μου;Που 8 μήνες τώρα και τι δεν έχω κάνει,που αν έβαζα στη σειρά τις θερμίδες που έχω κάψει με τον άντρα μου στο κρεβάτι,τώρα θα ήμουν 50 κιλά άνθρωπος.Που αν έβαζα στη σειρά τα χιλιόμετρα που κάνω κάθε τέλος του μήνα μέσα στο σπίτι από την αγωνία μου αν θα έρθει η τρισκατάρατη,θα'χα φτάσει στο Σουφλί το ζωντανό. 8 ΜΗΝΕΣ περιμένω.Τους 2 τελευταίους είπα "σιχτίρια,εγώ τα παρατάω,βαρέθηκα".Το μόνο που μ'ένοιαζε ήταν να περνάω καλά -ξέρετε που.Αλλά τίποτα.Η τρισκατάρατη εκείείεί.Το χαβά της.Κάθε 28 μέρες αποίκω.Που να σου κάτσω μία τρισκατάρατη,που η μισή θα πάει χαμένη.Που να σε φτύσω και να σου περισσέψει να κάνεις μπάνιο καμιά βδομάδα. Υποτίθεται ότι εγώ αύριο περιμένω να'ρθει (πάλι) η ρημάδα.Αλλάάάάά...η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.Αυτή θα θέλει να'ρθει,και γω θα σφυράω ανέμελα. Ο άντρας μου από την άλλη,παίζει με τα νεύρα μου.Είναι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι θα γίνει μπαμπάς αυτό το μήνα.Αμέ.Εγώ πάλι κάνω πως δεν ακούω.Εκείνος επιμένει.Μου'ρχεται να του κάτσω μία και να τον κάνω αλοιφή.Εκείνος εκείείεί...Γιατί καμάρι μου;Γιατί μανούλα μου παίζεις με τα νεύρα μου;Τι σου φταίω η έρμη; "Θα γίνω μπαμπάς",λέει και γελάνε ως και τα μουστάκια του.Μη μασήσω καμιά μπούκλα τώρα,έλα κάνε μας τη χάρη. Κι όλα αυτά γιατί;Θα σας διηγηθώ αμέσως. Προχθές το βράδυ,κατά τις 2,σηκώθηκα η έρμη wannabe μάνα να πάω να κατουρήσω και μου'ρθε μια ακατανήκιτη επιθυμία για κρεμμύδι.Πάω λοιπόν τσούκου-τσούκου,ανοίγω το ψυγείο,ξεφλουδίζω ένα κρεμμύδι...και το τρώω.Έτσι,χύμα,λες κι ήταν μήλο. Γυρνάω στο κρεβάτι,κλείνω τα μάτια να κοιμηθώ,και ξαφνικά,ακούω από δίπλα "ρε μωρό μου,σου μυρίζει κρεμμύδι;"... "μμ...ναι,εγώ έφαγα.Μόλις.Α,μη σκας,δε'ν τίποτα,κοιμήσου." Και το αποκορύφωμα ήταν χθες. Η ώρα ήταν δέκα το βράδυ και βλέπαμε τηλεόραση.Εμένα μ'ενοχλούσε το στομάχι μου,αλλά δεν ήθελα να φάω.Σηκώνομαι με το μάτι του Μεγάλου Αδερφού (του άντρα μου,ντε) να με παρακολουθεί.Ανοίγω το ψυγείο και ανακαλύπτω ότι με "χαιρετάει" το γάλα.Αλήθεια.Φώναζε μέσα στο κεφάλι μου "πιέέές με....πιέέές με..."...Βουτάω κι εγώ το μπουκάλι και κατεβάζω 2 λίτρα για πλάκα.Επιτόπου.Ο άντρας μου,ο κολλητός του,η κουνιάδα μου και το αγόρι της με κοιτούσαν μ'ανοιχτό το στόμα.Ήταν εντελώς γελοίο το θέαμα όταν γύρισα και τους κοίταξα. "Τι;" μου'ρθε μόνο να ρωτήσω. Είχα και απορία.Λες και δε γνώριζα πως ΟΛΟΙ ΞΕΡΑΜΕ ότι ΕΧΩ ΝΑ ΠΙΩ ΓΑΛΑ 13 ΧΡΟΝΙΑ.Ούτε τη γεύση του δε θυμόμουν. Α,ναι.Είναι τώρα τρεις-τέσσερις μέρες που κοιμάμαι σα βόδι (σταδιακά άρχισε αυτό,επειδινώθηκε αυτές τις μέρες),ξυπνάω με ξινίλες και στεγνό στόμα,επισκέπτομαι την τουαλέτα αρκετές φορές το δίωρο (ναι,κρατάω ώρα) και θέλω συνέχεια sex.Συνέχεια όμως. Αλλά δε θέλω να πιστέψω ότι μετά από 8 ΜΗΝΕΣ τελικά έγινε αυτό που όλοι ευχόμαστε. Παρ'όλα αυτά...ΚΥΡ-ΠΕΛΑΡΓΕΕΕΕΕ;;;;;ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ;;;;;ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΟΛΥ ΑΚΟΜΗ;;;;; Τα φιλιά μου!!!! ΔΗΜΗΤΡΑ

Καλημερούδια κι από μένα!Εύχομαι κάθε επιτυχία και να μη ταλαιπωρηθείς καθόλου στο να συλλάβεις! Τα φιλιά μου και καλώς ήρθες!

Καλησπέρα κοριτσάκι! Καλώς μας ήρθες και να χαίρεσαι την οικογένειά σου! Εμένα με λένε Δήμητρα και ανήκω στις wannabe μαμάδες!

Θα το ξαναπώ.Σε όλες.Να το ακούσουν όλες. Κυρίες μου, όσο πιο πολύ το σκέφτεστε,τόσο πιο πολύ αυτό το μωρό πεισμώνει και ΔΕΝ έρχεται. Ξέρω,ακούγεται τετριμένο,αλλά,ρε κοριτσάκια μου,ΜΗΝ το κάνετε αυτό.Μη το σκέφτεστε. Και,οχι,δε τα λέω σε σας για να τ'ακούω εγώ.Στη δική μου περίπτωση η επιστήμη δε σηκώνει απλά τα χέρια ψηλά.Παραιτείται. Από τότε που ΕΠΑΨΑ να σκέφτομαι ότι θέλω να γίνω μανούλα,έχει ηρεμήσει το κεφάλι μου.Θυμάμαι πριν τα Χριστούγεννα,και καμιά 10αριά μέρες πριν την αναμενόμενη περίοδο (που ήρθε τελικά πακέτο με την αλλαγή του χρόνου η ρουφιάνα) έπαθα κοκομπλόκο.Ψιχικό τσιμπουκοπλάκωμα.Λαλά.Το'καψα. Αποτέλεσμα;Επαναλαμβανόμενες αϋπνίες,κλάμα με το παραμικρό (ερχόταν ο δόλιος αντρούλης μου,έλεγε "καλημέρα γουρουνίτσα"... "μπουχουχουχουχουουουου!!!!!" εγώ) νεύρα σε σημείο "σκοτώνω άνθρωπο κι αν κοτάτε ελάτε να με σταματήσετε" και,φυσικά,το μόνο που με ένοιαζε ήταν να μείνω έγκυος. Το λοιπόν.Αδιαθέτησα και βρέθηκα Πρωτοχρονιάτικα να βαλαντώνω μόνη μου στο μπάνιο,αγκαλιά με το νηπτήρα και τις σερβιέτες.Ο άντρας μου έπαθε σοκ.7 μήνες με ξέρει,εκ των οποίων τους 3 τελευταίους μένουμε και μαζί,και ΠΟΤΕ δε με είχε δει έτσι.Παίρνει λοιπόν κάτι ανάποδες και μου είπε ότι προτιμάει να μείνει άτεκνος,παρά να με βλέπει σ'αυτήν την κατάσταση.Όχι,δεν τσακωθήκαμε,εκείνος με μάλωσε.Κι άσχημα.Και πολύ καλά μου έκανε.Γιατί ήρθα στα ίσα μου. Αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΙ ΘΑ'ΡΘΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ.Ξέρω ότι τα'χεις ξανακούσει,ξέρω ότι είναι πολύύύύύ δύσκολο,αλλά έτσι είναι αυτά.Το όμορφο αργεί να γίνει. Τώρα εγώ και κάτι άλλο ήθελα να πω,αλλά το ξέχασα.Αν το θυμηθώ θ'αφήσω κι άλλο σχόλιο (α,δε'ν τίποτα.Το'χε κι ένας γνωστός μου και πέθανε) Άντε καλημέρααααααααα!!!!!!!!!!!!

Πωπω,θέμα που άνοιξεεεεες... Το λοιπόν.Εγώ στον πρώτο μου αρραβώνα ήμουν εντελώς πεθερόπληκτη.Εκείνο το πράγμα που ονομαζόταν "πεθερά" και ο βλάχος που λεγόταν "πεθερός",δεν παιζόντουσταν. Ήταν βρωμιάρηδες και γλοιώδεις.Αλλά κακοί άνθρωποι.Με όλη τη σημασία."Αθηναία" με ανέβαζαν,"τρύπια" με κατέβαζαν (επειδή δεν ήμουν παρθένα όταν με πήρε ο γιος τους).Δεκαπέντε μέρες άντεξα στο ίδιο σπίτι μαζί τους (έτσι το είχαν)...Ο δικός μου μαμάκιας μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο.Μέχρι και τι κάναμε μαζί στο κρεβάτι της έλεγε.Χαρτί και καλαμάρι όμως. Οπότε,ένα πρωί,τους μαζεύω όλους και τους λέω το θεϊκό: "Αν νομίζετε ότι κάτι μπουρτζόβλαχοι σαν και σας,θα με βάλουν στο βρακί τους,πλανάσται πλάνην οικτράν.Να πάτε να γ....τε και σεις και όλο σας το σόι ψωμόλυσσες.Και συ..."αγάπη μου",κάτσε στο βρακί της μάνας σου και σάλτα και γ.....σου.Εγώ ΦΕΥΓΩ" Αυτός παρακάλεσε καμια βδομάδα λέγοντας πως όλα θ'αλλάξουν,και γω απλά,άλλαξα αριθμό και βρήκα την ησυχία μου. Μόλις γνώρισα τον αντρούλη μου,ένα μήνα μετά,μου ζήτησε να γνωρίσω τους γονείς του.Παλάβωσα.Μάσαγα τα λόγια μου.ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ρε παιδί μου,πως να το κάνουμε; Μόλις του εξήγησα το λόγο,εκείνος έβαλε τα γέλια και μου είπε ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΨΩ. Τους γνώρισα 15 Αυγούστου 2008.Κορίτσια,ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΖΑΧΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΝΑ.Από τότε δέσαμε απίστευτα.Το καλύτερο είναι ότι η πεθερά μου είναι 45 χρονών και ο πεθερός μου 48.Οπότε φαντάζεστε τι καταπληκτική σχέση έχουμε. Το κορυφαίο;Οι γονείς μου και τα πεθερικά μου δέσανε τόσο πολύ,που ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΡΑ που να μη μιλήσουν στο τηλέφωνο.Για να μη μιλήσω για τις Κυριακές που περνάμε όλοι μαζί.ΑΠΟΘΕΩΣΗ γέλιου. Όπως καταλάβατε,ανήκω στις τυχερές και καθημερινά ευχαριστώ το Θεό γι'αυτό το δώρο...

yiotaki μου καμία παρεξήγηση!Προς Θεού! Νάντια φχαρστώ!!!!

yiotaki λόγω επαγγέλματος (είμαι Ιατρικός Επισκέπτης) έχω μάθει να επικοινωνώ με τους γιατρούς σε άλλο επίπεδο.Εκτός και αν τον δω ξενέρωτο,που γίνομαι και γω σοβαρή. Ο συγκεκριμένος ήταν πιτσιρικάς και μου το'βγαζε αυτό το στιλ.Έχει τύχει βέβαια να μιλάω με τον ίδιο τρόπο και μ'έναν πανεπιστημιακό λίγο πριν τη σύνταξη (καλή του ώρα ο άνθρωπος). Είναι πως θα τον "κόψω" τον άλλον.Αυτό το'χω και στην προσωπική μου ζωή.Θέλω λίγα λεπτά να καταλάβω ποιός είσαι και να κρίνω πως θα σου μιλήσω.Αυτό το είχα από παιδί.Γι'αυτό και επέλεξα τις πωλήσεις ως επαγγελματικό προσανατολισμό. Άσχετα αν όνειρό μου ήταν να γίνω γυναικολόγος,πράγμα που δυστυχώς δεν κατάφερα.Γι'αυτό και ανακατεύτηκα με το φάρμακο. Άλλωστε,όλες έχετε καταλάβει ότι λατρεύω την επικοινωνία!

Πήγα σε γαστρεντερολόγο,αλλά μου είπε ότι δε χρειαζόμουν επέμβαση.Απλά,την επόμενη φορά που θα με ενοχλήσει έστω και λίγο,μπαίνω για επέμβαση (ευτυχώς δεν έχω πρόβλημα).

Αχ κοριτσάκι μου,να'ξερες μόνο πόσες κοπέλες περνάνε μαζί σου ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια φάση...μια από αυτές είμαι και γω. Όλες γκαστρώνονται,εκτός από μένα.Στην αρχή στεναχωριόμουν.Μετά αποφάσισα να χαίρομαι με τη χαρά τους.Τώρα πια ακούω για εγκυμοσύνη και πετάω από τη χαρά μου.Αφού οι δικοί μου απορούν.Ξέρεις,τύπου:" Καλά βρε παιδάκι μου,πως κάνεις έτσι,δικό σου είναι;" Και ξέρεις κάτι;ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ.Η μια μετά την άλλη μένουν έγκυες μετά από απίστευτες και πολλές φορές απελπισμένες προσπάθειες,και γω,για κάθε εγκυμοσύνη που ακούω από τα κοριτσάκια μου,χαίρομαι ακόμη πιο πολύ.Γιατί;Είναι απλό.Γιατί αισθάνομαι ότι η δική μου η σειρά δεν αργεί! Τόση ώρα μ'έχει πιάσει λογοδιάρροια,κι αυτό που τελικά προσπαθώ να σου περάσω,είναι να ηρεμήσεις και να φανταστείς ότι βρίσκεσαι σε μια ΤΕΡΑΑΑΑΣΤΙΑ λίστα wannabe μαμάδων (σαν και του λόγου μου) αλλά είσαι ΠΑΝΩ-ΠΑΝΩ.Κάθε φορά που αδιαθετείς,θα σκέφτεσαι ότι είσαι στη μέση και σιγά σιγά,μέρα με τη μέρα ν'ανεβαίνεις.Και πάλι από την αρχή. Μπορεί να λέω κι αηδίες,αλλά ΜΗ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ από το mammyland.Είναι μια τεράστια βοήθεια κοριτσάκι μου... Την καλημέρα μου!

Θα συμφωνήσω με τις κοριτσάρες.Βουρ για β-χοριακή.Να σου λυθεί η απορία.Κι αν δεν είναι τίποτα...δε βαριέσαι; Τον άλλο μήνα! Καλημέρα και χάρηκα πολύ!

Οταν η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά,είναι επειδή δε βγάζει άκρη με την περίπτωσή μου... Για διαβάστε παρακάτω... Μια ωραία πρωϊα,πέθαινα στον πόνο.Δοκίμασα να πάρω Maalox+,δοκίμασα να πιω χαμομίλι (μπλιαχ....),ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ (ούτε να το μυρίσω),δεν ήπια καφέ (κι ήμουν σα ζόμπι όλη μέρα).Επίσης,φοβόμουν να οδηγήσω ως το φαρμακείο γιατί και μόνο που σκεφτόμουν ότι θα μπω σε όχημα που θα κινείται,μ'έπιανε αναγούλα. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 08:00 το πρωί,και ήμουν στο Μαραθώνα στις 09:15.Όχι,δεν έφταιγε η κίνηση...Πονούσα τόσο πολύ,που σταματούσα κάθε 5 χιλιόμετρα περίπου και κατέβαινα από το αμάξι να πάρω ανάσα.Έφτασα στο μαγαζί και χύθηκα στην καρέκλα.Μου βρώμαγαν τα πάντα.Ως και το αποσμητικό χώρου.Αν δεν ήξερα τι κάνω,θα έλεγα ότι είμαι γκαστρωμένη(όχι,δεν ήμουν).Προσπάθησα να κρατηθώ όλη μέρα.Το ότι έβγαλα τ'άντερά μου,δεν έλεγε τίποτα.Ούτε ανακουφίστηκα καθόλου.Μετά φοβήθηκα,γιατί δε μπορούσα να προσδιορίσω ΠΟΥ ακριβώς πονούσα.Ως που το μεσημέρι τ'αποφάσισα.Πήγα στο Κέντρο Υγείας.Ευτυχώς απήχε μόλις 50 μέτρα από το μαγαζί που διατηρούσα.Μπήκα μέσα και με πήρε η μυρωδιά του αντισιπτικού.Πετάχτηκα στο προαύλιο και τελικά την πλήρωσε ένα παρτέρι εκεί απ'έξω. Με πήρε χαμπάρι ένας γιατρουδάκος,μισή μερίδα,και έτρεξε να βοηθήσει. ΓΙΑΤΡΟΣ:Είσαι καλά; (απορία.Γιατί ΟΛΟΙ ρωτάνε το ίδιο πράγμα;Αν ήμουν καλά αγάπη μου,αφενός δε θα λίπαζα το παρτέρι σας και αφετέρου δε θα ερχόμουν εδώ) Του έκανα νεύμα "οχι" με το κεφάλι.Μ'έβαλε να κάτσω στο πεζούλι. ΓΙΑΤΡΟΣ:Πονάς πουθενά; ΕΓΩ:Ναι. ΓΙΑΤΡΟΣ:Που; ΕΓΩ:Στη δεξιά πατούσα.Για να ξερνάω,μάλλον στο στομάχι... ΓΙΑΤΡΟΣ:Πονάς,πονάς,αλλά το αστείο,αστείο...Έλα να σε βοηθήσω να πάμε μέσα. ΕΓΩ:Δεν υπάρχει εδώ κανένας γιατρός-γιατρός να βοηθήσει; ΓΙΑΤΡΟΣ:Γιατί εγώ τι είμαι; ΕΓΩ:Δεν αμφισβητώ την ειδικότητά σου φίλτατε.Απλά,ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. ΓΙΑΤΡΟΣ:Γιατί;Δεν είσαι και πολύ ευτραφής... Εκείνη την ώρα μου'ρθε να του σκάσω μπουκέτο και να του φύγουν τα δόντια όλα. ΕΓΩ:Ναι,εγώ μπορεί να μην είμαι και πολύ ΧΟΝΤΡΗ (το τόνισα αυτό),αλλά εσύ είσαι σαν παϊδάκι.Και γι'αυτό ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ. ΓΙΑΤΡΟΣ:Μα ασε με να δοκιμάσω. ΕΓΩ:Και μετά να πας εσύ μέσα αντί για μένα με πρόπτωση σπλάχνων.Άσε με και δε μπορώ τις τύψεις.Δεν υπάρχει κανένα γομάρι εδώ να βοηθήσει; ΓΙΑΤΡΟΣ:Συνάδελφος είσαι; ΕΓΩ:Το κατά δύναμιν...Άντε τώρα να φωνάξεις κανέναν ΟΛΟΚΛΗΡΟ άνθρωπο να βάλει ένα χεράκι εδώ. Φώναξε άλλους δύο (νομίζω το παράκανε) και φέραν καρέκλα με ρόδες (αναπηρική ντε) για να με πάνε μέσα.Ένιωθα το στομάχι μου να γυρίζει,όπως επίσης και το κεφάλι μου.Πάντως,δε θα πω ψέμματα.Την απήλαυσα τη βόλτα με το καροτσάκι στους διαδρόμους.Βέέέβαια.Τόσο που μου'ρθε ν'αρχίσω να τραγουδάω.Μα τον Ύψιστο,αν δεν πόναγα,θα τραγουδούσα. Μπήκα σ'ένα ιατρείο,πάρκαραν το καροτσάκι κάπου εκεί και μ'αφήσαν μόνη με την ακτινογραφία (το γιατρουδάκο ντε). ΓΙΑΤΡΟΣ:Πώς σε λένε; ΕΓΩ:Πρεσβεία. Σκάλωσε. ΓΙΑΤΡΟΣ:Ωραίο όνομα έχεις. ΕΓΩ:Και συ κάλο στον εγκέφαλο που το πίστεψες.Μη κυκλοφορείς όταν κάνει ζέστη μάνα μου.Δήμητρα με λένε. Τον πιάσαν τα γέλια (πάλι καλά δηλαδή). ΓΙΑΤΡΟΣ:Μάλιστα.Εμένα Τάσο. ΕΓΩ:Δε με λες Τασούλη μου.Το μέρος,που το'χετε κρυμένο εδώ; ΓΙΑΤΡΟΣ:Το ποιο; ΕΓΩ:Τον καμπινέ μάνα μου.Να ξεράσω θέλω.Γρήγορα,δεν αργώ πολύ,ίσα που κρατιέμαι. Μου'δειξε,πήγα,έκανα τη δουλειά μου,γύρισα.Ξανακάθομαι στο καροτσάκι.Τον κοιτάζω. ΓΙΑΤΡΟΣ:Τι σε φέρνει εδώ; ΕΓΩ:Η μαύρη ώρα. ΓΙΑΤΡΟΣ:Βλέπω έχεις αστείρευτο χιούμορ. ΕΓΩ:Θα πεθάνω που θα πεθάνω,ας πάω τουλάχιστον χαρούμενη. ΓΙΑΤΡΟΣ:Δε παθαίνεις τίποτα,μη φοβάσαι.Πες μου τώρα τι σου συμβαίνει. ΕΓΩ:Να σ'ενημερώσω απλά ότι θα μου ταίριαζε καλύτερα ένας γαστρεντερολόγος. ΓΙΑΤΡΟΣ:Και γω γαστρεντερολόγος είμαι. ΕΓΩ:Κι ο υπόλοιπος που πήγε; ΓΙΑΤΡΟΣ:Δεν παίζεσαι. ΕΓΩ:Ναι η πουτάνα. Σοβαρεύτηκα και του εξήγησα τι έγινε.Επίσης τον ενημέρωσα ότι ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΟΛΟΝΟΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΓΑΣΤΡΟΣΚΟΠΗΣΗ,και αν θέλει να μου κάνει και αυτός,εγώ να φεύγω. ΓΙΑΤΡΟΣ:Ξάπλωσε σε παρακαλώ. ΕΓΩ:Συνήθως αυτήν την κουβέντα την ακούω από το τρίτο ραντεβού και μετά. ΓΙΑΤΡΟΣ(ξελιγωμένος):Βρε,στο κρεβάτι. ΕΓΩ:Σώώώπα!Και να'θελες δε μπορώ αλλού.Έχω δισκοπάθεια. Σηκώθηκα από το καροτσάκι και έκανα αυτό που μου ζήτησε.Εκείνος έβαλε τ'ακουστικά και πλησίασε. ΓΙΑΤΡΟΣ:Άνοιξε το πουκάμισό σου. ΕΓΩ:Να κατεβάσω το παντελόνι καλύτερα; ΓΙΑΤΡΟΣ:Γιατί; ΕΓΩ:Καλά,χέστηκα,εσύ χάνεις. Βασικά,τα ακουστικά δεν τα χρησιμοποίησε.Πασπάτευε με τα χέρια το στομάχι μου.Εγώ κρατιόμουν να μην ξεράσω.Πάλι.Με είδε που δυσανασχετούσα και χαμογέλασε.Μου ζήτησε να ηρεμήσω.Καλά λίτλ ντόκτορ.Εγώ να ηρεμήσω.Αν όμως συνεχίσεις να με πασπατεύεις,θα δεις τι όμορφα που θα περάσουμε.Ευτυχώς,σταμάτησε λίγο μετά. ΓΙΑΤΡΟΣ:Ξεκούμπωσε το παντελόνι σου. ΕΓΩ:Σαν πολύ χαλβάς μου φαίνεσαι γιατρούλη.Ένιγουέι.Να το ξεκουμπώσω. Άρχισε να πασπατεύει ΚΑΙ την κοιλιά μου.Τα χέρια του ήταν μαλακά και ζεστά (σταματάω την περιγραφή.Δεν αργώ να το γυρίσω σε τσόντα).Όσο πασπάτευε την αριστερή πλευρά,όλα ΟΚ.Μόνο που δε σφύριζα από ανεμελιά.Όταν έπιασε να πιέζει από δεξιά,ένας κόμπος μου στάθηκε στο λαιμό,μια αναγούλα ανέβηκε προς τα πάνω και μια ζαλάδα μ'έκανε να πάρω άλλο χρώμα.Το εκρού του νεκρού.Στο μεταξύ,άσχετο αυτό,όταν πονάω για ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ λόγο,δε φωνάζω,ούτε θα κλάψω. ΓΙΑΤΡΟΣ:Εδώ πονάς; ΕΓΩ:Ναι,ναι,ναι,ναι,ναι,ναι!!!!!Ναιαιαιαιαιαιαι!!!!!!! Εδώ ήθελα να καταλήξω.Ακούστηκα μέχρι το Γραμματικό.Ούτε σε άλλη φάση (you know ) δεν ακούγομαι τόσο.Πήρε τα χέρια του από κει και άρχισε να πασπατεύει πιο κάτω.Τον άφησα να δω που θα το πάει.Εκεί αυτός το χαβά του. ΕΓΩ:Δε μου λες μάνα μου.Θα τραβήξει για πολύ αυτό; ΓΙΑΤΡΟΣ:Τώρα,τελειώνω.Γιατί; ΕΓΩ:Γιατί κοντεύω να τελειώσω κι εγώ. Σκίστηκε στα γέλια ο άνθρωπος.Με παράτησε όπως ήμουν,με ξεκούμπωτο πουκάμισο και ανοιχτό παντελόνι.Με πιάσαν και μένα τα γέλια.Αλλά γαμώτο δε μπορούσα να γελάσω πολύ.Πονούσα.Ύστερα από λίγο ηρέμησε και καθίσαμε να τα πούμε σαν άνθρωποι.Εκείνος δηλαδή κάθισε,στο γραφείο του.Εγώ την είχα καταβρεί στο κρεβάτι.Ο γιατρός πήρε ένα χαρτομάντηλο και σκούπισε τα δάκρυά του. ΓΙΑΤΡΟΣ:Μπα σε καλό σου.Μ'έκανες και γέλασα...Λοιπόν,Δημητρούλα.Δε χρειάζεται να φοβάσαι τίποτα.Θα ζήσεις.Η σκωληκοειδής υπόφυσή σου είναι ερεθισμένη και θα σου πρότεινα να δεις ένα γιατρό για να κανονίσεις για την επέμβαση.Δεν είναι απαραίτητο βέβαια,αντέχεις ακόμη,αλλά καλό θα ήταν να την αφαιρέσεις,τσάμπα πονάς τόσο.Εμένα άλλο με ανησυχεί... ΕΓΩ:Σε προλαβαίνω.Έχω δυσανεξία στη λακτόζη και τη γλουτένη.Εγώ νόμιζα ότι πρήστηκα επειδή είμαι λίγο αγχωμένη αυτές τις μέρες. ΓΙΑΤΡΟΣ:Μπορεί να φταίει κι αυτό.Πάντως,πέρα από τη σκωληκοειδή υπόφυση,νομίζω ότι και η χολή σου δεν είναι και πολύ στις δόξες της...Πρέπει να κάνεις έναν υπέρηχο για να σιγουρευτείς.Αυτό που μπορώ εγώ να σου κάνω τώρα,είναι μια ενεσούλα για να ηρεμήσεις λίγο από τον πόνο.Μετά,πρέπει να δεις γιατρό. ΕΓΩ:Πωπω ρατσισμόόόός.Δηλαδή,αν βλέπω ηλεκτρολόγο; ΓΙΑΤΡΟΣ:Προς το παρόν δες ένα γαστρεντερολόγο.Να σου κάνει επέμβαση θέλουμε,όχι να σου αλλάξει τα φώτα.Είναι ερεθισμένη η σκωλικοειδής σου υπόφυση. ΕΓΩ:...και γω επίσης.Έτσι που με πασπάτευες... ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!

Γεια σου!!!!!!!!!!!! Να χαίρεσαι το κουκλάκι σου! Εγώ είμαι η Δήμητρα και ανήκω στις wannabe μαμάδες. Καλώς ήρθες!:woohoo:

Dominique δε φεύγω,δε φεύγω!!!!! Ειδικά από μια τέτοια παρέα,δε φεύγω,ΔΕ ΦΕΥΓΩ! Χμου!

annaki!! φχαρστώ!Όπως έχω ξαναπεί,ότι μπορώ κάνω η δόλια wannabe μάνα! Dominique αυτό με το περιοδικό δε το είχα σκεφτεί!Αλλά σαν να έχω την αίσθηση ότι πρέπει να έχω κάποιο μέσο για να το κάνω.Όποια μπορεί,ας μου δώσει πληροφορίες.Ούτως ή αλλιώς,δεν έχω και τίποτα καλύτερο να κάνω όλη μέρα στο σπίτι. Α,και για να γελάσετε ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ,σας λέω ότι έχω ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΒΙΒΛΙΟ...Μαντέψτε τον τίτλο...ναι,ναι... "ΜΙΑ WANNABE ΜΑΝΑ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ" Και που'στε ακόμη.... Όσο για τη μασαμπούκα,όλα τα τρώω αλλά με μέτρο.Έχω κάνει θεραπεία.

Annie_2 τόσο που σκέφτομαι να γράψω σενάριο! annaki!! δε'ν δύσκολο.Ζήτα από τον άντρα σου να τον πιάσεις στο κρεβάτι με γκόμενα 20 φεύγα χρόνια πιο μεγάλη από σένα και καμιά 20αριά κιλά πιο χοντρή.Ναι,το'χω ζήσει και αυτό.Σαν κρουαζιερόπλοιο ήταν η ρουφιάνα.Έτσι μου'ρθε όταν την είδα,να σπάσω ένα μπουκάλι σαμπάνια...στο κεφάλι της.Αλλά πάνε αυτά.Τώρα τα σκέφτομαι και γελάω.Στο κάτω κάτω...εκείνος έχασε!!!!

Aristina έχω κι άλλο άμα θες!!!!! marimari αααα...τι μου θύμησες τώρα!Μια φάση πέρσυ τέτοια εποχή που μ'έπιασε κι άλλη κρίση και έτρεχα στο κέντρο υγείας στη Ν.Μάκρη (διατηρούσα δική μου επιχείρηση εκεί) Εκεί να δεις γέλιο!Θα το γράψω το βράδυ που θα βρυκολακιάσω ΞΑΝΑ και θα σας το ανεβάσω αύριο.Σήμερα δε γίνεται.Αφενός θα μου πάρει ώρα να το γράψω και αφετέρου,δε θέλω να εκμεταλλεύομαι το χώρο.Άλλωστε,αν το γράψω τώρα,τι θα κάνω το βράδυ;;;;

Nikol. ναι,εγώ είμαι στη φωτογραφία,και,ναι,είμαι μικρή.Τον Ιούνιο έκλεισα τα 23. Αγγελική,δε κάνουν τίποτα τα ληγμένα.Τα'χω δοκιμάσει savropinguine ναι αμε!Είμασταν μαζί κανα 6μηνο,αλλά μετά προσλήφθηκε στο Γενικό στα Ιωάννινα και χωρίσαμε.Καλή του ώρα όπου και να είναι... Αντριάνα μου όντως.Αυτό με την περιγραφή,το'χω!

Κοριτσάκι μου,πολύ φοβάμαι ότι ο άντρας σου ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ.Πρέπει να κάθεσαι στο κρεβάτι τουλάχιστον μισή ώρα μετά την πράξη. Το καλύτερο είναι να βάλεις και ένα μαξιλάρι κάτω από τον ποπό σου και να σηκώσεις τα πόδια ψηλά.Στερέωσέ τα στον τοίχο. Με αυτό τον τρόπο διευκολύνεις το "ταξίδι" του σπερματοζωαρίου. Ελπίζω να βοήθησα. Α,ναι.Εμένα με λένε Δήμητρα.Είναι πιο εύκολο και πιο εύηχο από το Maniamounias. Τα φιλιά μου.