γεια σας κοριτσια!!!με λενε κατια και ειμαι 27 ετων.πριν 7 μηνες και ενω πηγα στο γιατρο μου για να κανω αυχενικη στη 12η εβδομαδα ανακαλυψαμε οτι το μωρακι ειχε πεθανει γυρω στη 10η-11η εβδομαδα.απο εκεινη τη μερα και για πολυ καιρο μετα ενιωθα οτι ειχα γινει αλλος ανθρωπος,ημουν πολυ δυστυχισμενη που αυτο το πλασματακι που πριν λιγο καιρο ακουγαμε την καρδουλα του,τωρα μας αφησε.στις αρχες εκλαιγα συνεχεια,ξεσπουσα σε λιγμους,νομιζα οτι θα παθω κατι κακο.ο αντρας μου ηταν παντα διπλα μου ακομα και τωρα(αν και προσπαθουσε κι εκεινος να κρυψει ποσο τον πειραξε).ενιωθα οτι για να αντεξω αυτο,επρεπε να γινω πιο σκληρη και ετσι εγινε.εκει που προσπαθουσα να ξεπερασω αυτο που μου συνεβη και να επανελθω,ακουγα για καποια εγκυμοσυνη και αντι να χαρω,εγω στεναχωριομουν.αν ειναι ποτε δυνατον!!!πηρε η φιλη μου να μου πει οτι ειναι εγκυος και εγω μετα ξεσπασα σε κλαματα,γιατι ο,τι και να μου ελεγαν εγω θυμομουν το μωρακι που εχασα.ακομα και σημερα μετα απο 7,5 μηνες δε το εχω ξεχασει καθολου.σκεφτομαο οτι αρχες ιανουαριου θα ειχα γεννησει και θα ειχαμε το μωρακι μας τωρα.
η αληθεια ειναι οτι απο τον Σεπτεμβριο μεχρι το Νοεμβριο ημουν πολυ καλα,αλλα 20/11 εφυγε και ο αντρας μου για σχολειο και γυρναει σε 2 εβδομαδες.οποτε καταλαβαινετε.οταν ειμαστε μαζι δε το σκεφτομαι τοσο πολυ και ξεχνιεμαι καπως.μολις ειχαμε ξεκινησει προσπαθειες για μωρακι,εφυγε.Μετα παλι σκεφτομαι να μη μου ξανασυμβει.το φοβαμαι λιγο.η ιστολογικη δεν εδειξε τιποτα το παθολογικο.η γιατρος μου(τωρα ειμαστε με μεταθεση στη Μυτιληνη) μου ειπε να μη κανω καμια εξεταση και να μη το ψαξω καθολου.μου ειπε οτι το 50%των παλλινδρομων και αποβολων το 1ο τριμηνο ειναι τυχαιο.το μονο που εκανα ειναι ενα τεστ παπ,προγεστερονη την 21η μερα του κυκλου και μια πηξη αιματος.ολες ηταν πολυ καλες.επισης;και ο υπερηχος ηταν πολυ καλος
κοριτσια τι εχετε να με συμβουλευσετε;;σκεφτομαι μηπως επρεπε να το ψαξω λιγο πιο πολυ;;σε οσες κοπελες συνεβη κατι παρομοιο πως αντιμετωπισατε αυτη την κατασταση;;;η βοηθεια σας ειναι πολυτιμη.
Να σας πω οτι ειμαι πολυ καλα τωρα μετα απο τοσο καιρο,ομως καποιες φορες που το σκεφτομαι γινομαι πολυ χαλια.