Annie_2

Μπράβο στην Μπάρμι!Δίνει το καλό παράδειγμα χαχα:laugh:

Argi ,ειχε και εικονιδια αλλα δυστυχως εδω δεν εμφανιζονται!Κριμα και ειναι πολυ ωραια

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ Ε-ΜΑΙΛ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΛΑΒΑ... Η Γη σε αριθμούς και εικόνες !!!! Εάν μειώναμε τον πληθυσμό της Γης στο μέγεθος μίας μικρής πόλης με 100 ανθρώπους,διατηρώντας τις αναλογίες θα ήταν ως εξής : 57 Ασιάτες 21 Ευρωπαίοι 14 Αμερικάνοι (Βοράς... ....και Νότος) 8 Αφρικανοί 52 Αντρες 48 Γυναίκες 70 Έγχρωμοι 30 Λευκοί 89 Ετεροφυλόφιλοι 11 Ομοφυλόφιλοι 6 άνθρωποι θα κατέχουν το 59% του παγκόσμιου πλούτου και όλοι θα είναι Αμερικανοί 80 θα έχουν κακές συνθήκες διαβίωσης 70 θα είναι αγράμματοι 50 θα είναι ανειδίκευτοι 1 θα πεθάνει 2 θα γεννηθούν 1 θα έχει computer 1 μόνο θα έχει ανώτατη εκπαίδευση Αν δεις τον κόσμο από αυτή την οπτική, θα δείς πόση ανάγκη από αλληλεγγύη, αλληλοκατανόηση,υπομονή και εκπαίδευση Σκέψου το Εάν αυτό το πρωινό ξύπνησες υγιής, είσαι πιο χαρούμενος από 1.000.000 ανθρώπους που δεν θα επιζήσουνε μέχρι την άλλη εβδομάδα Εάν δεν έζησες πόλεμο Την μοναξιά ενός κελιού, την αγωνία του βασανιστηρίου ή την πείνα Είσαι πιο χαρούμενος από 500.000.000 ανθρώπους αυτού του κόσμου . Εάν μπορείς να μπεις σε μία εκκλησία χωρίς τον φόβο της φυλάκισης ή του θανάτου, είσαι πιο ευτυχισμένος από 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη Εάν υπάρχει φαγητό στο ψυγείο σου Εάν έχεις παπούτσια και ρούχα Εάν έχεις κρεβάτι και στέγη Είσαι πλουσιότερος από το 75% των ανθρώπων του πλανήτη Εάν έχεις τραπεζικό λογαριασμό,χρήματα στο πορτοφόλι σου και μερικά νομίσματα στον κουμπαρά σου Ανήκεις στο 8% των ανθρώπων του πλανήτη που ζουν καλά Εάν διαβάζεις αυτό το κείμενο είσαι 2 φορές τυχερός γιατί: Κάποιος σε θυμήθηκε Δεν ανήκεις στα δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη που δεν μπορούν να διαβάσουν Και έχεις computer Όπως είπε κάποιος κάποτε: Δούλεψε σαν να μην χρειάζεσαι λεφτά αγάπα σα να μη σε πλήγωσε κανείς χόρεψε σα να μη σε βλέπει κανείς τραγούδα σα να μη σ΄ακούει κανείς Ζήσε σα να ήταν η γη ένας παράδεισος

ΑΝΑΛΥΣΗ 1. Οι δρόμοι αντιπροσωπεύουν την στάση σου στον έρωτα. Αν διάλεξες τον σύντομο, Ερωτεύεσαι γρήγορα και ευκολα. Αν διάλεξες τον μεγάλο, το πας αργά και δεν ερωτεύεσαι ευκολα. 2. Ο αριθμός των κόκκινων τριανταφύλλων αντιπροσωπεύει πόσο περιμένεις να δώσεις σε μια σχέση. Ο αριθμός των άσπρων λουλουδιών αντιπροσωπεύει ποσο περιμένεις να πάρεις απο μια σχέση. Γι αυτό αν κάποιος διάλεξε όλα κόκκινα και ένα άσπρο, αυτός ή αυτή περιμένει να δώσει 90% σε μια σχέση καιπεριμένει να πάρει πίσω μόνο 10%. 3. Αυτή η ερώτηση δείχνει τη στάση σου στο να αντιμετωπίζεις προβλήματα σε μια σχέση. Αν ζήτησες απο την καμαριέρα να φέρει την αγαπημένη σου, τότε κρύβεσαι απο τα προβλήματα και ίσως ζητάς κάποιον άλλο να παρέμβει. Ανπ ήγες και πήρες την αγαπημένη σου μόνος, τότε είσαι αρκετά ευθύς. Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, το αντιμετωπίζεις. Θες να το παλέψεις κατευθείαν. 4. Το που τοποθετείς τα λουλούδια δείχνει πόσο συχνά θα ήθελες να βλέπεις τον σύντροφο σου. Βάζοντας τα λουλούδια στο κρεβάτι : Χρειάζεσαι πολύ επιβεβαίωση στη σχέση, και θα ήθελες να βλέπεις τον συντροφο σου κάθε μέρα, αν είναι δυνατον. Βάζοντας τα τριαντάφυλλα στο παράθυρο δείχνει: Οτιδεν περιμένεις να βλέπεις τον συντροφο σου συχνά, το να τον/την βλέπειςμια φορά την εβδομάδα είναι εντάξει. 5. Βρίσκοντας τον συντροφο σου να ΚΟΙΜΑΤΑΙ: Δέχεσαι τον ανθρωπο σου όπως είναι. Βρίσκοντας τον σύντροφο σου ΞΥΠΝΙΟ: Περιμένεις ο σύντροφος σου να ΑΛΛΑΞΕΙ για σένα. 6. Οι δύο δρόμοι του γυρισμού αντιπροσωπεύουν το πόσο χρονικό διάστημα μένεις ερωτευμένος/η. Αν διάλεξες τον σύντομο ο έρωτας σου για κάποιον διαρκεί συνήθως λίγο. Αν διάλεξες τον μεγάλο, Τείνεις να μένεις ερωτευμένος για περισσότερο καιρό.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΘΩ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΥΡΚΩΣΩ...ΤΕΛΙΚΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΑΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ...

ΣΚΑΡΛΕΤ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΧΑΧΑ! :laugh: ΕΜΕΝΑ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ...ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΙΣ ΠΕΘΕΡΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΚΑΘΗΣΟΥΝ Ή ΘΑ ΚΑΤΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΕ ΚΑΜΙΑ 3ΟΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ;ΧΑΧΑ!:laugh:

Σωματική κακοποίηση του παιδιού (μέρος 2ο) 1/3/2007 11:50 | 2 σχόλια Το Παιδί που Κακοποιείται Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που κακοποιούνται, σε σχέση με τα αδέλφια τους ή με παιδιά που δεν κακοποιούνται, παρουσιάζουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως: - Πρόωρος τοκετός - Ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη - Κάποιο πρόβλημα υγείας ή αναπηρία - Το φύλο παίζει ρόλο. Στη χώρα μας ο αριθμός των κακοποιημένων αγοριών είναι σχεδόν διπλάσιος από αυτόν των κοριτσιών. Η τάση των Ελλήνων γονέων (κυρίως μητέρων) να χτυπούν περισσότερο τα αγόρια απ? ότι τα κορίτσια, ή να έχουν υψηλότερες προσδοκίες από τα αγόρια (π.χ. να συνεχίσουν το όνομα της οικογένειας) έχουν προταθεί ως πιθανές εξηγήσεις για τη συχνότερη ΠΣΚ των αγοριών. Πέρα από τον κίνδυνο θανάτου ή σοβαρής σωματικής βλάβης, η ΠΣΚ τραυματίζει τον ευάλωτο ψυχικό κόσμο του παιδιού και οδηγεί σε δυσκολίες που συνήθως το συνοδεύουν μέχρι την ενήλικη ζωή. Οι επιπτώσεις εξαρτώνται από: - Τη σοβαρότητα της κακοποίησης (π.χ. σοβαρότερες οι επιπτώσεις της βάναυσης ΠΣΚ, απ? ότι ΠΣΚ με ξύλο που αφήνει μελανιές). - Την ηλικία του παιδιού (διαταρακτικότερες οι επιπτώσεις ΠΣΚ σε νεαρότερες ηλικίες). - Την συχνότητα της ΠΣΚ (σοβαρότερες οι επιπτώσεις επανάληψης ΠΣΚ απ? ότι ενός επεισοδίου). Κατά την βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία, ως αποτέλεσμα του ψυχικού τραύματος της κακοποίησης και της διαταραγμένης δυαδικής σχέσης γονέα-παιδιού, το παιδί εκδηλώνει έντονο κλάμα ή εκρήξεις οργής που δεν κατευνάζονται εύκολα. Δυσκολεύεται εξαιρετικά να αντέξει τη ματαίωση και την καθυστέρηση στην ικανοποίηση των αναγκών του, ενώ δίνει την εικόνα απαιτητικού και ανυπόμονου παιδιού. Κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, το κακοποιημένο παιδί εκδηλώνει συναισθηματικές δυσκολίες, αντιδράσεις και συμπεριφορές όπως: - Φοβισμένη και επιφυλακτική στάση απέναντι στους άλλους και απέναντι στο σωματικό άγγιγμα, κυρίως όταν βλέπει απότομες κινήσεις (π.χ. σήκωμα χεριού). - Μια χαρακτηριστική έκφραση που έχει περιγραφθεί ως "παγωμένο βλέμμα", ιδιαίτερα μετά το βίαιο επεισόδιο. - Έντονη ψυχοκινητική ανησυχία ή/και υπερκινητικότητα. - Χαμηλή αυτοεκτίμηση, θλίψη, στεναχώρια ή απάθεια, απόσυρση (καταθλιπτικά συμπτώματα). - Χαμηλή επίδοση στο σχολείο ως αποτέλεσμα του ψυχικού πόνου ή μαθησιακών δυσκολιών. - Διαταραχές συμπεριφοράς. Ο έντονος θυμός και η επιθετικότητα που βιώνει το κακοποιημένο παιδί μπορεί να εκδηλώνονται ως: α) αντιδραστική ή επιθετική συμπεριφορά απέναντι σε συνομηλίκους ή μεγαλύτερους, β) καταστροφική συμπεριφορά στα παιχνίδια ή άλλα αντικείμενα ή γ) αυτο-επιθετική συμπεριφορά που μπορεί να κλιμακωθεί σε αυτο-ακρωτηριασμούς (χαράζει καρπούς, μπράτσο) και απόπειρες αυτοκτονίας. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις -κυρίως στην εφηβεία- ο θυμός εκτονώνεται μέσω αντικοινωνικής συμπεριφοράς ("διαταραχή διαγωγής") που παραβιάζει τα όρια των ενηλίκων, τους ηθικούς κανόνες ή το νόμο. - Στοιχεία ψευδοωριμότητας. Το παιδί δείχνει σοβαρό, λιγότερο αυθόρμητο και πιο προβληματισμένο από τους συνομηλίκους του. Μπορεί ακόμα να καταβάλλει υπερβολική προσπάθεια να γίνει αγαπητό, εκδηλώνοντας υποδειγματική ή πειθήνια συμπεριφορά, άριστη σχολική επίδοση ή τελειομανία. Η ψευδής αυτή εικόνα ωριμότητας συνδέεται με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση του κακοποιημένου παιδιού, το φόβο απόρριψης ή επανάληψης της κακοποίησης, αλλά και τις αυξημένες ευθύνες του για τη φροντίδα του γονέα ("γονεοποιημένο" παιδί). Σε περιπτώσεις σοβαρής κακοποίησης έχουν παρατηρηθεί και "ψυχωσικές" αντιδράσεις, όπου χάνεται ή περιορίζεται προσωρινά η επαφή του παιδιού με την πραγματικότητα και τους άλλους γύρω του. Θεραπεία Στις περιπτώσεις ΠΣΚ, η πιθανότητα να κακοποιηθεί εκ νέου το παιδί φτάνει στο 60%, αν δεν μεσολαβήσει θεραπευτική παρέμβαση των γονέων, ενώ ο κίνδυνος κακοποίησης αδελφών του θύματος φτάνει και το 70%. Γι? αυτό, χρειάζονται παρεμβάσεις που εστιάζονται στη φροντίδα και θεραπεία τόσο του θύματος, όσο και της οικογένειας του, αλλά και στην αποτροπή της επανάληψης της κακοποίησης. Όταν υπάρχει υποψία ΠΣΚ χρειάζεται να: - Ενημερώνονται οι αρμόδιες αρχές (εισαγγελέας, αστυνομία) και να εισάγεται το παιδί στο νοσοκομείο προκειμένου, κατ? αρχήν, να προστατευθεί η ζωή του και να αντιμετωπιστούν τα ιατρικά προβλήματα. - Παρέχεται βοήθεια στο παιδί και στην οικογένεια από διεπιστημονική ομάδα ειδικών (παιδίατρος, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος και παιδοψυχίατρος) με: - - Μεταφορά του παιδιού σε ασφαλές πλαίσιο διαμονής (μακριά από τους γονείς, για κάποιο τουλάχιστον διάστημα, αν κριθεί αναγκαίο). - - Ψυχοδιαγνωστική εκτίμηση παιδιού και γονέων για την πιθανότητα ύπαρξης ψυχολογικών ή άλλων αναπτυξιακών (για το παιδί) δυσκολιών που χρειάζονται φροντίδα. - - Συμβουλευτική στήριξη - ψυχοθεραπεία γονέων. - - Ψυχοθεραπευτική βοήθεια παιδιού. Διευθετούνται νομικά ζητήματα, όπως αφαίρεση (προσωρινή ή όχι) της επιμέλειας από τους γονείς, εάν ενδείκνυται, προκειμένου να είναι ασφαλές το παιδί. Αυτό χρειάζεται μέχρι οι γονείς (ει δυνατόν, μέσω ψυχο-εκπαιδευτικών και υποστηρικτικών προγραμμάτων) να καταστούν ικανότεροι να ανταποκριθούν σωστά στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο παιδί. Σημαντικότερο όλων όμως είναι να αναπτυχθούν ενέργειες και προγράμματα που προλαμβάνουν την ΠΣΚ πριν την εκδήλωσή της. Αυτά, καλό είναι να πραγματοποιούνται από ποικίλους φορείς και σε πολλούς τομείς συγχρόνως, αφού η ΠΣΚ είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης πολλών παραγόντων. Πιο συγκεκριμένα χρειάζονται: Πρώτο Eπίπεδο Πρόληψης: Ανάπτυξη κοινωνικής πολιτικής που ενισχύει τις οικογένειες χαμηλού εισοδήματος τόσο με προγράμματα γενικά (π.χ. μείωση ανεργίας, οικονομική ενίσχυση στους χαμηλόμισθους γονείς), όσο και με παροχή ειδικότερων υπηρεσιών (π.χ. δημόσιοι βρεφονηπιακοί σταθμοί, κοινοτικά κέντρα συμβουλευτικής και στήριξης). Προγράμματα κοινωνικής ευαισθητοποίησης για την τροποποίηση στάσεων και αντιλήψεων που ενθαρρύνουν την ΠΣΚ (π.χ. αποδοχή σωματικής τιμωρίας, το απαραβίαστο των ενδο-οικογενειακών υποθέσεων, ακόμα και όταν ένα παιδί κινδυνεύει). Προγράμματα οικογενειακού προγραμματισμού για πρόληψη ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων που οδηγούν σε ανεπιθύμητα παιδιά με κίνδυνο ΠΣΚ. Ψυχο-εκπαιδευτικά προγράμματα ανάπτυξης γονεϊκών ικανοτήτων για μελλοντικούς ή νέους γονείς ή και νέους, φοιτητές ή μαθητές λυκείων. Εντοπισμός γονέων/οικογενειών "υψηλού κινδύνου" για ΠΣΚ - ακόμα και πριν τη γέννηση του παιδιού - και παραπομπή σε προγράμματα ψυχολογικής στήριξης και ανάπτυξης γονεϊκών ικανοτήτων. Δεύτερο Eπίπεδο Πρόληψης: Ευαισθητοποίηση των επαγγελματιών που ασχολούνται με παιδιά (εκπαιδευτικοί, παιδίατροι, κ.α.) στην έγκαιρη αναγνώριση και παραπομπή για βοήθεια των παιδιών και οικογενειών "υψηλού κινδύνου". Τροποποίηση της υπάρχουσας νομοθεσίας προκειμένου: α) να ενισχυθεί η υποχρεωτική αναφορά περιστατικών κακοποίησης στις αρχές και β) να επιλύονται οι υποθέσεις κακοποίησης και γονεϊκής επιμέλειας έγκαιρα από αρμόδιο οικογενειακό δικαστήριο. Ανάπτυξη κατάλληλων εναλλακτικών δομών φιλοξενίας του παιδιού όταν απομακρύνεται από τους βίαιους γονείς (π.χ. θετές οικογένειες, στέγες νέων, κατάλληλα θεραπευτικά κέντρα/κοινότητες, κλπ.) ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΑ,ΤΑ ΒΡΗΚΑ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΖΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!

Παιδιά: Θύματα των ίδιων των γονιών τους 7/3/2007 6:51 | χωρίς σχόλια Το 72% των παιδιών που πέφτουν θύματα κακοποίησης είναι στην τρυφερή ηλικία των 12 ετών και κάτω, ενώ ο φόβος, η άγνοια και η συγκάλυψη από τους ενήλικους συντελούν ώστε τα περισσότερα περιστατικά να μη βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας. *Συντριπτικό ποσοστό της παιδικής κακοποίησης προέρχεται από άτομο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η ίδια η μητέρα. *Ενας στους δύο ενήλικους γίνεται αυτόπτης μάρτυρας κακοποίησης παιδιού, αλλά μόλις το 25%, αποφασίζει να το καταγγείλει. Καταγγελίες στο «1056» Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από έρευνα του «Χαμόγελου του Παιδιού», που παρουσιάστηκε πρόσφατα σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων, το δημοσιογραφικό τμήμα του ΙΕΚ Ακμή, τον ΟΑΣΑ και με την παρουσία του υπουργείου Υγείας. Πρόκειται για επεξεργασία των καταγγελιών στην τηλεφωνική γραμμή SOS 1056, το χρονικό διάστημα από 1ης Ιανουαρίου έως και 31 Οκτωβρίου 2006. *Τους 10 αυτούς μήνες καταγράφηκαν 446 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών, από τις οποίες το 95% ήταν ανώνυμες. Στο σύνολό τους οι καταγγελίες αφορούσαν σε 873 παιδιά, (422 αγόρια, 378 κορίτσια και 73 μη δηλωθέντος φύλου). *Το 35% των κακοποιημένων παιδιών ήταν έως 6 ετών, το 37% από 7 έως 12, το 19% από 13 έως 18 χρόνων. *Οι μορφές κακοποίησης ποικίλλουν: Το 59% από τα παιδιά αυτά ήταν παραμελημένα ή εγκαταλελειμμένα, για το 30% αναφέρθηκε βαριά σωματική κακοποίηση και για το 4% σεξουαλική κακοποίηση. Εξωθήθηκε σε επαιτεία επίσης το 4% ενώ για ποσοστό 3%, που δεν είναι καθόλου μικρό, οι καταγγελίες αφορούσαν εξώθηση σε πορνεία. *Το τραγικό είναι ότι οι δράστες είναι κατά 90% ένας εκ των δύο ή και οι δύο γονείς. Στο 35% των περιπτώσεων θύτες ήταν και οι δύο γονείς, στο 37% η μητέρα, στο 18% ο πατέρας, ενώ το 10% κακοποιήθηκε από τρίτο πρόσωπο. Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία *Το πρώτο δεκάμηνο του 2006 το «Χαμόγελο του Παιδιού» αντιμετώπισε 71 περιστατικά επιτόπιας παρέμβασης, στα οποία έπειτα από έρευνα διαπιστώθηκε ότι 14 παιδιά είχαν ανάγκη άμεσης απομάκρυνσης από το οικογενειακό περιβάλλον, 7 από αυτά φιλοξενήθηκαν σε σπίτια του συλλόγου και 7 σε άλλους χώρους. Κρυφά και ατιμώρητα Τη γραμμή SOS 1056 χρησιμοποιούν όλο και περισσότερα παιδιά και ενήλικοι. Οι κλήσεις τόσο από σταθερά τηλέφωνα όσο και από κινητά είναι δωρεάν, ενώ η υπηρεσία λειτουργεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και τις 7 ημέρες της εβδομάδας. Η διατήρηση της ανωνυμίας συμβάλλει στην ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων του καταγγέλλοντος και στην χωρίς προκαταλήψεις αναφορά των περιστατικών, σημαντικό γεγονός ιδίως στην περίπτωση που στην άλλη άκρη του σύρματος η φωνή είναι παιδική. Η δημοσιοποίηση των στοιχείων αποσκοπεί στην ενημέρωση του κοινού, ώστε να σπάσουν οι προκαταλήψεις. *«Οταν τα περισσότερα περιστατικά μένουν κρυφά και άρα ατιμώρητα έχουμε συντελέσει με τη σιωπή μας στη διαιώνιση του προβλήματος», επισημαίνει ο πρόεδρος του συλλόγου, Κώστας Γιαννόπουλος. Αλλωστε, ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η μάστιγα της κακοποίησης ανηλίκων είναι να αντιδράσουμε και να μην κλείνουμε μάτια και στόματα.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ 9/3/2007 4:44 | χωρίς σχόλια Εγχειρίδιο Διατμηματικών Διαδικασιών Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις Όταν ένα περιστατικό βίας στο οποίο εμπλέκεται παιδί αναφερθεί ή έρθει σε γνώση ενός λειτουργού του Σ.Π. & Α.Β.Ο., πρέπει αμέσως να επικοινωνεί με το Τμήμα Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας / Οικογενειακό Σύμβουλο ή την Αστυνομία. 10.1 Αναφορές για Κακοποίηση παιδιών Στην κακοποίηση ανήλικων παιδιών ΔΕΝ ισχύει η αρχή της εχεμύθειας. Σʼ αυτές τις περιπτώσεις ακολουθείται η πιο κάτω διαδικασία: Σε περιπτώσεις όπου γίνεται καταγγελία κακοποίησης παιδιού από συγγενικό άτομο ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο: Παίρνονται στοιχεία (όνομα και διεύθυνση) του παιδιού και του θύτη και γίνεται αμέσως προφορική και γραπτή αναφορά, στο Τμήμα Κοινωνικής Ευημερίας. Όταν η αναφορά γίνει εκτός των εργάσιμων ωρών λειτουργίας του Τμήματος Κοινωνικής Ευημερίας και το παιδί βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο τότε γίνεται αμέσως αναφορά στην Αστυνομία. Αν κατά τη διάρκεια της συνομιλίας με ενήλικα θύμα βίας γίνει αντιληπτό ότι υπάρχουν παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο τότε: Το άτομο ενημερώνεται ότι η σχετική πληροφορία θα πρέπει να αναφερθεί στο Τμήμα Κοινωνικής Ευημερίας Λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα στοιχεία και γίνεται προφορική και γραπτή αναφορά στην αρμόδια υπηρεσία. 10.2 Κέντρο Άμεσης Βοήθειας: Στα κακοποιημένα ενήλικα άτομα ο Σύνδεσμος Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένεια, προσφέρει τις πιο κάτω υπηρεσίες και όταν το ενήλικο άτομο το επιθυμεί, εμπλέκεται το Τμήμα Κοινωνικών Υπηρεσιών ή η Αστυνομία: Ψυχολογική στήριξη και συμβουλευτική καθοδήγηση τόσο σε ώρα κρίσης όσο και σε περιπτώσεις μακροχρόνιας κακοποίησης. Συνοδεία στην Αστυνομία και Πρώτες Βοήθειες Νοσοκομείου, εφόσον το άτομο το επιθυμεί. Οι συνοδείες ισχύουν μόνο για την επαρχία Λευκωσίας. Η δυνατότητα, σύμφωνα με το άρθρο 14 του Νόμου 119 (1)/2000 τα μέλη του Συνδέσμου να καταθέσουν στην αστυνομία και ενώπιον δικαστηρίου σχετικά με καταγγελίες που γίνονται σε αυτά εντός εύλογου χρονικού διαστήματος από τα θύματα βίας. Οι καταθέσεις αυτές αποτελούν μαρτυρία. 10.3 Χώρος Φιλοξενίας για Κακοποιημένες Γυναίκες και τα Παιδιά τους: Στο Χώρο Φιλοξενίας γίνονται δεκτές κακοποιημένες γυναίκες με τα παιδιά τους. Η παραμονή των φιλοξενουμένων στο χώρο αυτό μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 10 εβδομάδες. Η τοποθεσία και η διεύθυνση του χώρου είναι μυστική. 10.3.1 Διαδικασία Εισδοχής Ο Χώρος Φιλοξενίας δέχεται άτομα τα οποία έρχονται σε επικοινωνία με τον Σύνδεσμο από δική τους πρωτοβουλία ή παραπέμπονται από κρατικούς / ιδιωτικούς φορείς τις ώρες λειτουργίας του Συνδέσμου. Δίνεται προτεραιότητα σε γυναίκες οι οποίες συνοδεύονται από τα παιδιά τους και αμέσως καλείται το Τμήμα Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας. Άμεσος στόχος είναι η ασφάλεια και προστασία του παιδιού. Εισδοχές γίνονται και εκτός των ωρών λειτουργίας της τηλεφωνικής γραμμής 1440 όπου ακολουθείται η εξής διαδικασία: * Το άτομο χρειάζεται να αποταθεί στον αστυνομικό σταθμό της περιοχής του από όπου θα καλεστεί η επί καθήκοντι Λειτουργός του Συνδέσμου. Η αστυνομία καλεί την επί καθήκοντι Λειτουργό όταν πρόκειται για περίπτωση κακοποιημένης γυναίκας άνω των 18 χρόνων η οποία ζητά χώρο να φιλοξενηθεί και έχει εξαντλήσει κάθε περιθώριο για να φιλοξενηθεί κάπου αλλού. 10.4 ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΠΟ ΜΕΛΗ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΏΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ. Το προσωπικό και μέλη Συνδέσμων ή Οργανώσεων που ασχολούνται με την οικογένεια και το παιδί κατά τη διάρκεια επισκέψεων σε σπίτια μπορεί να έρθουν σε επαφή με οικογένειες υψηλού κινδύνου όπου υπάρχει υποψία άσκησης βίας ανηλίκου ή ακόμη στοιχεία που αποκαλύπτουν βία στην οικογένεια. Το προσωπικό και μέλη των οργανώσεων πρέπει άμεσα να ενημερώσουν το Οικογενειακό Σύμβουλο του Τμήματος Κοινωνικών Υπηρεσιών, της κάθε επαρχίας. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης καλούν την Αστυνομία (Άμεση Επέμβαση τηλ: 199) --

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ: ΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ 18/3/2007 19:56 | χωρίς σχόλια Του Διονυσόπουλου Ηλία Σπουδαστή Στ΄ Εξαμήνου του Τμήματος Νοσηλευτικής του Τ.Ε.Ι. Λαρίσης. Υπεύθυνη Καθηγήτρια Κυπαρίση Γεωργία 1. Εισαγωγή Το φαινόμενο της κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών είναι γνωστό διαμέσου των αιώνων και εκδηλώνεται με διάφορες μορφές. Είναι άμεσα συνδεδεμένο με πολιτισμικούς και κοινωνικούς παράγοντες, και φυσικά εξαρτάται από τα πρότυπα τα οποία η κοινωνία επιβάλλει στους γονείς σχετικά με τους τρόπους ανατροφής, πειθαρχίας και συμπεριφοράς των παιδιών. Έχουν προταθεί πολλοί ορισμοί για το κοινωνικό αυτό φαινόμενο, αλλά κανένας δεν είναι απόλυτα ακριβής. Σε μία έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφέρονται τα εξής : « Η ενεργητική μορφή της κακομεταχείρισης περιλαμβάνει κυρίως σωματικές κακώσεις που προκαλούνται από ενήλικες σε παιδιά. Αυτή η μορφή κακοποίησης συνήθως συνδέεται με λεκτική κακομεταχείριση. Η παθητική μορφή της κακομεταχείρισης περιλαμβάνει κυρίως την παραμέληση και αποστέρηση του παιδιού, με αποτέλεσμα να προκαλείται καθυστέρηση στη σωματική, νοητική, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξή του». Το θέμα είναι τεράστιο, όμως η σύνοψη των ερευνητικών και κλινικών δεδομένων είναι δύσκολη. Η πραγματική συχνότητα του φαινομένου της κακοποίησης-παραμέλησης των παιδιών είναι άγνωστη, δεδομένου ότι πρόκειται για μια «οικογενειακή υπόθεση» που συχνά καταλήγει σε μια «κλειστή κοινοτική υπόθεση». Μια δεύτερη δυσκολία στην εκτίμηση της έκτασης του φαινομένου συνδέεται με τον ορισμό. Η απουσία ενός διεθνούς λειτουργικού ορισμού δεν επιτρέπει τη διακρατική συγκριτική εκτίμηση της έκτασης του προβλήματος. Τέλος, η απουσία ενός κοινού συστήματος αναφοράς-καταγραφής εμποδίζει περαιτέρω την διακρατική εκτίμηση. Με βάση τα διεθνή δεδομένα, αναφορικά με το ετήσιο ποσοστό γεννήσεων και το εύρος των ηλικιών 0-18 ετών, εκτιμάται ότι στην Ελλάδα κακοποιούνται σοβαρά τουλάχιστον 4.000 παιδιά κάθε χρόνο, πάνω από 100 πεθαίνουν και πάνω από 100 μένουν σοβαρά ανάπηρα. Το σύνολο των περιπτώσεων κακοποίησης-παραμέλησης παιδιών όλων των μορφών και βαθμών σοβαρότητας εκτιμάται έως 20.000 το χρόνο. Το Ινστιτούτο Υγείας Παιδιού, σε συνεργασία με άλλους φορείς, όπως το Ίδρυμα Βρεφών «Η ΜΗΤΕΡΑ», ασχολείται με το πρόβλημα. Όμως, το πρόγραμμα δεν επαρκεί και, στην καλύτερη περίπτωση, αποτελεί μια πειραματική μονάδα. 2. Προϋποθέσεις για ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Είναι γνωστό ότι η κακοποίηση συμβαίνει περισσότερο στη βρεφονηπιακή ηλικία, επομένως είναι σημαντικό να αναφέρω κάποια ερευνητικά δεδομένα για τη σημασία που έχουν οι πρώιμες εμπειρίες στην ανάπτυξη του παιδιού. Ουσιαστικό, λοιπόν, για την ψυχική υγεία είναι να έχει το βρέφος και το νήπιο την εμπειρία μιας ζεστής, στενής και συνεχούς σχέσης με τη μητέρα του (ή το μόνιμο μητρικό υποκατάστατο). Η έλλειψη αυτής της σχέσης δημιουργεί μητρική αποστέρηση. Έτσι, βρέφη και νήπια των οποίων οι μητέρες δεν είναι ευαίσθητες στις ανάγκες τους, διαφέρουν στη συμπεριφορά τους από παιδιά της ίδιας ηλικίας. Τα παιδιά αυτά είναι αμφιθυμικά στη σχέση με τη μητέρα τους, μερικά από αυτά δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη μητέρα τους σαν ασφαλή βάση για να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους και άλλα ασχολούνται με δραστηριότητες μόνα τους, χωρίς να επιζητούν τη συναλλαγή με τη μητέρα. Οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τη σχέση μητέρας-βρέφους είναι : α). Φροντίδα μητέρας με τη μητέρα της β). Γενετική προδιάθεση της μητέρας γ). Πολιτισμικοί παράγοντες δ). Σχέσεις με οικογένεια και σύζυγο ε). Εμπειρίες από προηγούμενες εγκυμοσύνες στ). Προγραμματισμός και εμπειρίες εγκυμοσύνης. Αναλόγως, λοιπόν, των παραπάνω παραγόντων, υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες για την ποιότητα της σχέσης που θα αναπτύξουν : i)Αποτελεσματική σχέση και φροντίδα του παιδιού, δημιουργία δεσμού. (Bonding) ii)Σοβαρή διαταραχή α)Διαταραχή στην ανάπτυξη (Failure to thrive) β)Σύνδρομο κακοποιημένου παιδιού.

3. Ψυχοδυναμική- Ψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά. Τα ψυχιατρικά και ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά των γονέων που κακοποιούν τα παιδιά τους έχουν εκτενώς μελετηθεί. Οι περισσότεροι έχουν ένα ευρύ φάσμα ψυχοπαθολογίας, με συνηθέστερη κλινική εικόνα τη διαταραχή της προσωπικότητας. Μερικοί από τους γονείς έχουν χαμηλή νοημοσύνη και προέρχονται από τις χαμηλότερες κοινωνικο-οικονομικές τάξεις. Σ' αυτά τα ευρήματα πρέπει να προστεθούν ανωριμότητα, παρορμητικότητα, μεγάλη ανάγκη για εξάρτηση και έντονα διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις. Παρακάτω, θα αναφερθώ στην τυπολογία αυτών των γονέων μαζί με τα μοντέλα συμπεριφοράς τους , όπως έχει διαπιστωθεί από εκτεταμένες έρευνες : Α] Έχει βρεθεί ότι οι ίδιοι οι γονείς είχαν κακοποιηθεί από τους δικούς τους γονείς, πράγμα που επαναλαμβάνουν στη σχέση με τα παιδιά τους, μέσα από τους μηχανισμούς της ταύτισης με τον επιτιθέμενο. Β] Έχει σημειωθεί μια ανεπάρκεια στο γονεϊκό ρόλο, όταν οι γονείς δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι τα παιδιά τους είναι εξαιτίας ίσως της ηλικίας τους ανώριμα. Συχνά σχόλια που ακούμε από αυτούς τους γονείς είναι ότι «τα παιδιά πρέπει να σέβονται τους γονείς τους» και ότι «δεν πρέπει να υποχωρούμε στις απαιτήσεις των παιδιών, γιατί τα κακομαθαίνουμε». Η αναφορά, βέβαια, μπορεί να έχει γίνει για ένα βρέφος 3 μηνών. Γ] Σε μερικές περιπτώσεις παρατηρείται αντιστροφή του ρόλου γονέων-παιδιών. Δηλαδή, οι γονείς αυτοί περιμένουν απ' τα παιδιά τους να τους δείξουν αγάπη και κατανόηση, και στην ουσία υπάρχουν για να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες. Είναι συνήθως γονείς με έντονες ναρκισσιστικές ανάγκες και μεγάλη ανωριμότητα. Ένα χαρακτηριστικό αυτών των γονέων είναι η παθολογική λειτουργία του υπερεγώ τους : αν και επιφανειακά μπορεί να φαίνονται αδιάφοροι, έχουν έντονα ασυνείδητα αισθήματα ενοχής. Αυτό είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε, γιατί αν με τη στάση μας τους κάνουμε να αισθανθούν και συνειδητά ένοχοι, τότε η κατάθλιψή τους γίνεται έντονη και η διαταραχή του υπερεγώ τους μπορεί να εκδηλωθεί και με διαφορετικό τρόπο : αποδίδονται στο παιδί τα διωκτικά και σαδιστικά χαρακτηριστικά του υπερεγώ του. Έτσι, το παιδί αποκτά για το γονέα του την ιδιότητα του διώκτη και του ανεπιθύμητου, με αποτέλεσμα ο γονέας να κατακλύζεται, να υπερτερούν τα επιθετικά συναισθήματα σε σχέση με τα συναισθήματα αγάπης και τελικά να επιτίθεται στο παιδί. Δ] Ένα άλλο χαρακτηριστικό των γονέων που κακοποιούν τα παιδιά τους είναι η χαμηλή τους αυτοεκτίμηση, που σχετίζεται με την ανεπάρκεια που αισθάνονται στην εκτέλεση του μητρικού και πατρικού τους ρόλου. Οπωσδήποτε, κάτι άλλο που συμβαίνει σ' αυτές τις οικογένειες, ιδίως στις περιόδους κακοποίησης, είναι μία κρίση στην οικογένεια, ή και κρίση στη σχέση γονέα - παιδιού. Ε] Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι οι γονείς απαντούν στις προσβολές ή επιθέσεις ενάντια στον εαυτό τους, για τον οποίο τρέφουν χαμηλή εκτίμηση, μ' έναν αντισταθμιστικό τρόπο. Ως αποτέλεσμα, προσπαθούν απελπισμένα να κρατήσουν μια θετική εικόνα του εαυτού τους, έστω και επιφανειακά, απέναντι στα βαθύτερα αισθήματα ανεπάρκειας. Αυτό το πραγματοποιούν με τη χρήση των αμυντικών μηχανισμών της προβολής και της εξωτερίκευσης. Η προβολή των αρνητικών γονεϊκών χαρακτηριστικών γίνεται προς το παιδί και έτσι μετατρέπεται σε «αποδιοπομπαίο τράγο», προς τον οποίο στρέφεται η επιθετικότητα των γονέων. Η μητέρα, δηλαδή, παθητικά αναβιώνει με το κακοποιημένο παιδί την απόρριψη και την ταπείνωση που η ίδια βίωσε με την μητέρα της. Ελληνικά ερευνητικά δεδομένα αναφέρονται σε μερικά από τα χαρακτηριστικά των γονέων και των οικογενειών τους, όπως το ότι οι οικογένειες ήταν πολύ προβληματικές, με πολλά ψυχοκοινωνικά προβλήματα, οι γονείς ήταν νεαρής ηλικίας και δεν είχαν σταθερή εργασία, ενώ είχαν κακές σχέσεις με τις δικές τους οικογένειες. Αναφέρθηκε, ακόμη, ότι στις οικογένειες αυτές συνυπάρχουν κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, ενώ ένα χαρακτηριστικό αυτών των οικογενειών είναι η κοινωνική απομόνωση. Έτσι, η νεαρή καταθλιπτική μητέρα που είναι κοινωνικά απομονωμένη, χωρίς κανένα υποστηρικτικό σύστημα, είναι εύκολο να στρέψει την επιθετικότητά της προς το παιδί της. Η στάση των γονέων και της κοινωνίας γενικότερα στο θέμα της σωματικής τιμωρίας των παιδιών μπορεί να ενθαρρύνει την άσκηση σοβαρής σωματικής βίας σ' ένα παιδί, αν και τα στοιχεία που υπάρχουν δεν αποδεικνύουν επακριβώς την παραπάνω θέση. Αντίθετα, αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά συμπεριφέρονται καλύτερα στο σχολείο όταν δε χρησιμοποιείται σωματική τιμωρία. Όμως, ένα γενικό κλίμα το οποίο ευνοεί τη σωματική τιμωρία των παιδιών είναι πολύ πιθανό να μειώσει το όριο πάνω από το οποίο οι γονείς τείνουν να χρησιμοποιήσουν φυσική βία, ακόμα και εναντίον πολύ μικρών βρεφών. Φαίνεται, λοιπόν, ότι είναι απαραίτητο να θεωρήσουμε ότι έχει φτάσει η στιγμή να απέχουμε από κάθε μορφή σωματικής βίας όχι μόνο στα σχολεία, αλλά και από τους γονείς μέσα στην οικογένεια. Η ίδια θετική στάση ως προς τη χρησιμοποίηση της βίας υπάρχει ακόμη και από μερικούς ενήλικες που εργάζονται σε ιδρύματα ή υπηρεσίες παιδικής προστασίας. Μερικοί απ' αυτούς τους ενήλικες, για λόγους δικής τους ψυχοπαθολογίας και επωφελούμενοι από τη γενικότερη θετική στάση του κόσμου απέναντι στη σωματική τιμωρία, φέρονται επιθετικά στα παιδιά. Στην Ελλάδα υπάρχει μια προκαταρτική μελέτη που δείχνει μερικές πλευρές του προβλήματος της βίας που παρατηρείται στα ιδρύματα για παιδιά. Το τελευταίο αυτό θέμα είναι τεράστιο και φυσικά δε γίνεται καμία προσπάθεια να μειωθούν ή να θιγούν όσοι εργάζονται στα ιδρύματα που φροντίζουν παιδιά. Απλώς επισημαίνεται ένα μείζον πρόβλημα, το οποίο χρειάζεται να αξιολογηθεί και να εκτιμηθεί από τους αρμόδιους φορείς, ώστε να διερευνηθούν οι συνθήκες και οι καταστάσεις που μπορεί να το προκαλούν ή να το συντηρούν (πχ.λιγοστό προσωπικό σε σχέση με τον αριθμό των παιδιών κλπ.), με στόχο τη μείωση ή και την εξάλειψή του.

Ψυχιατρικά - Ψυχολογικά χαρακτηριστικά του κακοποιημένου παιδιού. Τα παιδιά που κακοποιούνται ή και παραμελούνται παρουσιάζουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις. Κλαίνε πολύ εύκολα, είναι πολύ απαιτητικά και εμφανίζουν υπερκινητικότητα. Ο όρος «παγωμένο βλέμμα» περιγράφει τη χαρακτηριστική έκφραση που έχουν. Στη σχέση τους με τρίτους είναι πολύ επιφυλακτικά στη σωματική επαφή και γενικά καχύποπτα. Φαίνεται επίσης ότι έχουν μια ετοιμότητα να αντιδρούν σε σημάδια κινδύνου ή έντασης από το περιβάλλον. Η μελέτη της κοινωνικής συμπεριφοράς αυτών των παιδιών έδειξε ότι παιδιά που κακοποιούνται είναι λιγότερο κοινωνικά σε σχέση με άλλα, η συναλλαγή τους με τους άλλους δεν έχει φαντασία, ενώ παράλληλα οι αντιδράσεις τους δεν είναι σταθερές. Τα μικρά παιδιά που κακοποιούνται και δεν μπορούν να αναπτυχθούν είναι απαραίτητο να εισάγονται στο νοσοκομείο. Μετά την εισαγωγή τους, παρατηρούνται τα εξής : τα παιδιά αυτά φαίνονται πολύ συμπαθητικά, αλλά είναι ανίκανα να αντέξουν και την παραμικρή ματαίωση και ξεσπούν σε κλάματα ή εκρήξεις οργής. Η αργή φυσική ανάπτυξή τους επηρεάζεται θετικά όταν απομακρυνθούν από το σπίτι, αλλά οι διαταραχές στο λόγο ή τα προβλήματα στη συμπεριφορά τους δεν αποκαθίστανται εύκολα. Αυτά τα πολύ γενικά χαρακτηριστικά δείχνουν ότι υπάρχει σοβαρή διαταραχή της προσωπικότητας, που είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει να υπάρχει κι όταν αυτά τα παιδιά ενηλικιωθούν. Είναι προφανές ότι το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει το παιδί που κακοποιείται χαρακτηρίζεται από απόρριψη και επιθετικότητα, γεγονός που δεν επιτρέπει τη δημιουργία του διευκολυντικού εκείνου περιβάλλοντος που, κατά τον Winnicott, συντελεί στην ωρίμανση του παιδιού. Είναι σημαντικό στο σημείο αυτό να αναφερθεί η μελέτη των Martin και Beezley σχετικά με την προσωπικότητα των παιδιών αυτών. Μελετήθηκαν 51 παιδιά, από τα οποία 31 έμειναν με τους φυσικούς τους γονείς και τα υπόλοιπα σε ανάδοχες ή θετές οικογένειες. Η εκτίμησή τους έγινε από τρεις ανεξάρτητους ερευνητές (παιδίατρο, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό). Εντοπίστηκαν εννέα χαρακτηριστικά κριτήρια με τη χρήση της συνέντευξης με γονείς και παιδιά, καθώς και εκθέσεων από δασκάλους. Τα εννέα αυτά κριτήρια που έπρεπε να είχαν βρεθεί από τους τρεις ερευνητές καθώς και τα ποσοστά των παιδιών που τα παρουσίαζαν ήταν τα εξής : α. Μειωμένη ικανότητα για ευχαρίστηση 33 β. Σοβαρές διαταραχές συμπεριφοράς 31 γ. Μειωμένη αυτοεκτίμηση 26 δ. Απόσυρση 19 ε. Εναντιωματική συμπεριφορά 19 στ. Μεγάλη διεγερσιμότητα 11 ζ. Ψυχαναγκαστικότητα 11 η. Ψευδοενήλικη συμπεριφορά 10 θ. Μαθησιακά προβλήματα 0 Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι τα παραπάνω χαρακτηριστικά και η σοβαρότητά τους δεν εξαρτώνται από τον τύπο και τη σοβαρότητα της φυσικής βίας. Το ψυχικό τραύμα που έχει προκληθεί στα παιδιά αυτά από το περιβάλλον της κακοποίησης είναι τόσο έντονο, ώστε να οδηγεί στη δημιουργία αυτών των χαρακτηριστικών, με αποτέλεσμα οι δάσκαλοι και οι συνομήλικοι να τα απορρίπτουν. Όπως είναι επόμενο, τα κακοποιημένα παιδιά έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους, με πιθανή πρόγνωση να συνεχιστεί αυτός ο φαύλος κύκλος σε όλη τους τη ζωή, με πιθανή εκδήλωση του φαινομένου στα δικά τους παιδιά και ούτω καθ' εξής. Τα παιδιά αυτά έχουν λιγότερους φίλους και αρκετά αναπτύσσουν διαταραχές της συμπεριφοράς. Μια ευρωπαϊκή μελέτη διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της πολύ αυστηρής και τιμωρητικής συμπεριφοράς των γονέων και των επιπτώσεών της στην προσωπικότητα των παιδιών. Βρέθηκε ότι τα παιδιά, εξαιτίας αυτής της συμπεριφοράς, αναπτύσσουν ένα σύνδρομο που ονομάζεται «διαταραχή της διαγωγής» ή ένα άλλο σύνδρομο στο οποίο εκδηλώνουν άγχος και κατάθλιψη. Σε μία άλλη παλαιότερη μελέτη σε 23 οικογένειες βρέθηκε ότι μετά από 3 χρόνια το 30% των παιδιών είχαν εκ νέου κακοποιηθεί ή παραμεληθεί και ότι το 70% των παιδιών απέκλινε από την ομαλή συναισθηματική, νοητική και κοινωνική ανάπτυξη της ηλικίας τους. 'Αλλες μελέτες έχουν επίσης επιβεβαιώσει αυτά τα αποτελέσματα. Πρέπει βέβαια να αναφερθεί ότι δεν υπάρχουν μελέτες που να διερευνούν τις ψυχολογικές μόνο επιπτώσεις της κακοποίησης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μαζί με την κακοποίηση το παιδί βιώνει μία σειρά από άλλες εμπειρίες, όπως η εισαγωγή στο νοσοκομείο, απομάκρυνση από το σπίτι, ανάδοχες οικογένειες κλπ. Είναι, επομένως, δύσκολο να ξεχωρίσουμε τις επιπτώσεις της κακοποίησης από αυτές που οφείλονται στις άλλες εμπειρίες. Υποστηρίζεται, επίσης, ότι τα αποτελέσματα της συναισθηματικής στέρησης στα πολύ μικρά παιδιά μπορεί να εκδηλώνονται με τα μορφή εξελικτικών διαταραχών στο Κεντρικό Νευρικό σύστημα. Το εύρημα αυτό φαίνεται με την ποιότητα της γονεϊκής φροντίδας που είχαν τα παιδιά αυτά. Η μεγάλη συχνότητα της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς που έχει περιγραφεί σε κακοποιημένα παιδιά σε σχέση με φυσιολογικά ή παραμελημένα παιδιά συμπεριλαμβάνει αυτό-ακρωτηριασμούς και απόπειρες αυτοκτονίας και συνδέεται με χαρακτηριστικές μεταβολές του οικογενειακού περιβάλλοντος του παιδιού. Έχει επίσης περιγραφεί καθυστέρηση στην εξέλιξη του λόγου. Υποστηρίζεται, δηλαδή, ότι τα παιδιά δεν εμπιστεύονται το περιβάλλον τους για να μιλήσουν και επομένως η καθυστέρηση στην εξέλιξη του λόγου είναι αποτέλεσμα της μικρής πρακτικής και εξάσκησης εξαιτίας της παραμέλησης που υφίστανται τα κακοποιημένα παιδιά. Ακόμη, η νοητική ανάπτυξη αυτών των παιδιών επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό, φαίνεται όμως ότι δε συνδέεται περισσότερο με τη διαδικασία της κακοποίησης-παραμέλησης κι όχι με τη σοβαρότητα των τραυμάτων. Ο Strogh έχει περιγράψει μια μορφή ψύχωσης, τη λεγόμενη «τραυματική ψύχωση», σε παιδιά λανθάνουσας και προεφηβικής ηλικίας. Τα χαρακτηριστικά της είναι : μειωμένη ή έντονα διαταραγμένη σχέση με την πραγματικότητα και τους άλλους, καθώς και αλλόκοτη συμπτωματολογία. Τα παιδιά αυτά, που είχαν κακοποιηθεί πολύ νωρίς στη ζωή τους, παρουσιάζουν έντονη επιθετικότητα, ενώ παράλληλα είναι κατά περιόδους υπόδειγμα ή πολύ αγαπητά στους άλλους. Χαρακτηριστικά ο Strogh αναφέρει ότι τα παιδιά αυτά «δαγκώνουν το χέρι αυτού που τα ταΐζει», γεγονός που δηλώνει έντονη διαταραχή στη συμπεριφορά δεσμού. Άλλα χαρακτηριστικά που βρέθηκε ότι έχουν τα κακοποιημένα παιδιά είναι: χαμηλό βάρος στη γέννηση, προωρότητα και ύπαρξη διαφόρων παρεκκλίσεων από τη φυσιολογική εξέλιξη. Τα μέχρι σήμερα ερευνητικά δεδομένα επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση ότι οι επιπτώσεις της σωματικής κακοποίησης και παραμέλησης στην ψυχική υγεία και τη σωματική ανάπτυξη του παιδιού είναι σοβαρές.

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΤΕΣΤΑΚΙ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ! ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΒΑΛΩ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ..:laugh: ) Προχωράς προς το σπίτι του αγοριού/κοπελιάς σου. Υπάρχουν δυο δρόμοι για να πας εκεί. Ο ένας είναι ένας ίσιος δρόμος που σε πάει εκεί γρήγορα,αλλα είναι συνηθισμένος και βαρετός. Ο άλλος είναι ένας με αρκετές στροφές και γεμάτος με αξιοθέατα στη διαδρομή, αλλα αργείς λίγο για να φτάσεις στο σπίτι του/της αγαπημένου/αγαπημένης σου. ΠΟΙΟ ΔΡΟΜΟ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ; τον μικρό ή τον μεγάλο; 2) Στο δρόμο βλέπεις δυο θάμνους με τριαντάφυλλα. Ο ένας είναι γεμάτος με άσπρα τριαντάφυλλα και ο άλλος με κόκκινα τριαντάφυλλα. Αποφασίζεις ναπάρεις 20 τριαντάφυλλα για το/την αγόρι/κοπέλα σου. ΤΙ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ; (Οποιοσδήποτε συνδιασμός ακόμη και ένα χρώμα είναι εντάξει) 3) Επιτέλους φτάνεις στο σπίτι του/της αγοριού/κοπέλας σου. Χτυπάς τοκουδούνι και απαντάει η καμαριέρα. Μπορείς να ζητήσεις απο την καμαριέρανα πει στο/στην αγόρι/κοπέλα σου να κατέβει, ή μπορείς να πας να τον/τηνπάρεις ο ίδιος. ΠΟΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ; ζητάς απο την καμαριέρα ή πας μόνος σου; 4) Τώρα ανεβαίνεις στο δωμάτιο του/της φίλου/φίλης σου και δεν είναι κανείς εκεί. Μπορείς να αφήσεις τα τριαντάφυλλα στο παράθυρο ή στο κρεβάτι. ΠΟΥ ΒΑΖΕΙΣ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ; στο κρεβάτι ή στο παράθυρο; 5) Αργότερα είναι ώρα για ύπνο. Εσυ και ο/η αγαπημένος/αγαπημένη σου πάτεγια ύπνο σε ξεχωριστα δωμάτια. Ξυπνας το πρωι, και πας στο δωμάτιο του/τηςφίλης σου για να τον/την δεις.Μπαίνεις στο δωμάτιο: ΑΥΤΟΣ/ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΞΥΠΝΙΟΣ/Α Ή ΚΟΙΜΑΤΑΙ; (διάλεξε ένα) 6) Είναι ώρα να πάς σπίτι σου τώρα, και ξεκινάς να πας πίσω. Μπορείς ναπάρεις τους δύο δρόμους: Τον συνηθισμένο, βαρετό που σε πάει σπίτι γρήγοραή αυτόν με τις στροφές, γεμάτο με τα αξιοθέατα που πάς με το πάσο σου. ΠΟΙΟΝ ΔΡΟΜΟ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ; τον μικρό ή τον μεγάλο; ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ!!!

LaLa μου σε ευχαριστώ πολύ!Θα το διαβάσω να δω και την άλλη άποψη

Στεφανία καλησπέρα! Προσπαθούσαμε με τον σύντροφο μου 1,5 χρόνο για παιδάκι.Σε καταλαβαίνω απόλυτα.Ξέρω την απελπισία που νιώθεις.Εχω κλάψει και εγώ,έχω κατηγορήσει τον εαυτό μου,μου είχε γίνει και εμένα εμμονή.Ώσπου ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο πέρασε μια τρομερή περιπέτεια με την υγεία του και δεν ξέραμε αν θα τα καταφέρει ή όχι.Εκεί έχασα την γη κάτω απο τα πόδια μου.Ξέχασα το παιδί.Όταν πέρασε όλη αυτη η ταλαιπωρία είχα χαλαρώσει στο θέμα αυτό και είχα αποφασίσει να μην υποβάλλω τον ευατό μου ξανά σε όλη αυτή την δύσκολη φάση.Είπα όποτε θέλει ας έρθει.Δεν πήγα καν για εξετάσεις.Και τελικά ήρθε και μάλιστα διδυμάκια! Να είσαι καλα και ευχομαι συντομα να πραγματοποιηθει το ονειρο σου! Φιλιά

Εγώ είμαι 10 εβδομάδων και μέχρι τώρα δεν μου είπε κάτι για τα νύχια παρα μόνο πλήρη αποχή απο τις βαφές(και τις φυτικές)

Καλησπέρα! Περιμένω δίδυμα και θα ήθελα να ρωτήσω κάποια πράγματα σχετικά με τον θηλασμό.Μια φίλη μου που έχει διδυμάκια μου είπε ότι η ίδια θήλασε μόνο 3 μέρες (στο μαιευτήριο)και μετά λόγω έλλειψης χρόνου σταμάτησε τον θηλασμό και έδωσε στα μωρά αποκλειστικά ξένο γάλα.Η μαμά μου που έχει δίδυμα έκανε επίσης το ίδιο. Θα ήθελα να ρωτήσω όσες κοπέλες έχουν εμπειρία απο θηλασμό αν όντως είναι δύσκολο να θηλάζεις δυο μωράκια ταυτόχρονα και αν τελικά θα ήταν καλύτερο να δώσω στα μωρά μου κάποιο απο τα άναμφίβολα καλά γάλατα του εμπορίου Ευχαριστώ εκ των υστέρων!

Χαίρομαι που σας άρεσε!Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και σκέφτηκα να το παραθέσω γιατι ίσως βοηθήσει κάποιες κοπέλες που περνάνε απο αυτή την συναισθηματική διακύμανση. Σίγουρα δεν είναι όλα ρόδινα και υπάρχουν και αρνητικά συναισθήματα...Αλλα πιστευω γρηγορα ξεπερνιουνται!

Γλυκιά μου ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!!!Σου εύχομαι σύντομα να έχεις το μωράκι(ή τα μωράκια:woohoo: )που τοσο επιθυμεις!

Σάντυ θα συμφωνήσω μαζί σου...Εγώ ακόμα δεν έχω παιδάκι αλλά πιστευω ότι ειναι γελοιο να παιζουμε και να επιμενουμε σε τετοια σοβαρα θεματα.Φυσικα η καθε αποψη ειναι σεβαστη... BabyBoom! ,τα λες πολυ σωστα!Αν ειναι γενναμε και στα χωράφια...Να ειμαστε και κοντα στην φυση

Όλα θα πάνε καλάhttp://www.youtube.com/watch?v=IErFHfjiSUg

Μαιρούλα χρόνια σου πολλά!!!Να είσαι πάντοτε γερή ευτυχισμένη και χαρούμενη,εσύ και η οικογένεια σου!

Η περίοδος που διανύει μια γυναίκα μετά τη γέννα, η λοχεία είναι τόσο σημαντική όσο και κρίσιμη για τη θεμελείωση της σωματικής αλλά...και ψυχικής υγείας του βρέφους. Στη λοχεία το βρέφος προστατεύεται από τη μάνα με τρόπους πρακτικούς όπως ο θηλασμός, για παράδειγμα, που δημιουργεί στον νέο οργανισμό αντισώματα και προστάτες της υγείας του. Το μωρό κρατιέται στη σωστή θερμοκρασία, φοράει τον κατάλληλο ρουχισμό, καθαρίζεται, και γενικότερα λαμβάνει κυρίως τη φροντίδα της μητέρας με ένα τρόπο αποκλειστικό μιας και το ίδιο είναι απόλυτα εξαρτημένο για την επιβίωσή του. Επίσης, καλώς εχόντων των πραγμάτων, με την ίδια αποκλειστικότητα και αφοσίωση που δέχεται το βρέφος σωματική φροντίδα δέχεται και ψυχική. Χρειάζεται να αισθάνεται επιθυμητό, αγαπητό, το κέντρο του ενδιαφέροντος της μητέρας του και βέβαια ότι βρίσκεται σε ένα περιβάλλον ασφαλές από όλες τις απόψεις. Προϋπόθεση για την ομαλή διεξαγωγή αυτής της τόσο κρίσιμης περιόδου είναι όχι μόνο το περιβάλλον, πρακτικό και συναισθηματικό, της μητέρας αλλά και η συναισθηματική ετοιμότητά της να φέρει στον κόσμο ένα παιδί. Η λοχεία είναι μια κατ? εξοχήν φορτισμένη περίοδος με προσδοκίες αναφορικά με το νεογέννητο, ανησυχία, αγωνία και συχνά σωματική εξάντληση. Φαντάζεται λοιπόν κανείς το πόσο απαραίτητη είναι η πρωτύτερη ετοιμότητα της γυναίκας να γίνει μητέρα. Στο μεγαλύτερο ποσοστό επιλόχειας κατάθλιψης μια σοβαρή ψυχική νόσος η γυναίκα φαίνεται να μην είναι έτοιμη συναισθηματικά και πρακτικά να τεκνοποιήσει. Σε κάποιες περιπτώσεις δε, φαίνεται να έχει προβεί σε μια εγκυμοσύνη για τους λάθος λόγους ή ακόμα και τυχαία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η κάθε εγκυμοσύνη που προκύπτει απροετοίμαστα θα οδηγήσει σε επιλόχεια κατάθλιψη, αλλά διατρέχει η μητέρα μεγαλύτερο κίνδυνο να αντιδράσει αρνητικά στην κύηση ή και στη γέννηση του παιδιού της κάτω από αντίξοες και απρόσμενες συνθήκες. Οι κοινωνικο-οικονομικοί παράγοντες αλλά και το συναισθηματικό δίχτυ προστασίας που συχνά απλώνει το οικογενειακό περιβάλλον της μητέρας αποτελούν καθοριστικές συντεταγμένες μαζί με τη μητρική συναισθηματική ετοιμότητα στο χάρτη μιας ψυχικά ισσορροπημένης περιόδου λοχείας. Ακόμα και αν η μητέρα αισθανθεί σωματικά και ψυχικά εξαντλημένη ή με οποιονδήποτε τρόπο απειλούμενη από τις τεράστιες και μη αναστρέψιμες αλλαγές στη ζωή της μετά την έλευση του μωρού της και βιώσει ώς εκ τούτου μια μελαγχολία, αυτή δεν θα μεταλλαχθεί απαραίτητα σε επιλόχεια κατάθλιψη άν η μητέρα αισθάνεται όσο το δυνατόν πιο προετοιμασμένη γι?αυτήν την περίοδο αλλά και επαρκώς υποστηριγμένη από το περιβάλλον της. Οι περισσότεροι από εμάς περιμένουμε τη μητέρα να είναι πανευτυχής για τη γέννηση του παιδιού της και να επιδεικνύει ακλόνητο μητρικό ένστικτο που αλάνθαστα θα την οδηγεί στις σωστές κινήσεις και αποφάσεις όσον αφορά το νεογέννητο μωρό της. Η εικόνα που έχουμε είναι αρκετά ρομαντική και συχνά απωθούμε υποσυνείδητα οτιδήποτε δεν ταιριάζει σε αυτήν την ιδανική αντίληψη της μητρότητας. Όμως, οι περισσότερες μητέρες ομολογούν πως το δέσιμο με το παιδί τους δεν είναι τόσο ακαριαίο και άμεσο όσο περιμένουμε και πως συχνά γονατίζουν από τη σωματική κούραση και εύχονται κάποιος να τις αποδέσμευε από το ρόλο της μητρότητας έστω και για κάποιες ώρες. Επίσης συχνά μια μητέρα θα εκνευριστεί από ένα ανήσυχο μωρό, ενδέχεται να έχει και αρνητικές σκέψεις για αυτό, όπως και να είναι γενικότερα ευερέθιστη αυτήν την περίοδο. Σαφώς και οι ορμονολογικές αλλαγές παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάθεση, αν και δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνες για μια τόσο σοβαρή διαταραχή όπως η επιλόχεια κατάθλιψη παρά μόνο συνεργούν με άλλους παράγοντες και συνεισφέρουν στην ένταση της νόσου. Το ψυχικό κληροδότημα μιας μητέρας είναι ίσως ο σημαντικότερος και πιο καθοριστικός παράγοντας στην ανάπτυξη ή μη της επιλόχειας κατάθλιψης, τα συμπτώματα της οποίας μπορεί να είναι έντονη θλίψη, άρνηση ενασχόλησης με το παιδί ή επιθετικότητα προς αυτό, διαταραχές διατροφής και απρόσμενες διακυμάνσεις βάρους, διαταραχές ύπνου, απώλεια ευχαρίστησης σε πράγματα που προτύτερα θα ευχαριστούσαν τη γυναίκα, ευσυγκινησία χωρίς προφανείς λόγους, έμμονες και ανεξήγητες ιδεοληψίες που αφορούν στο βρέφος ή σε θέματα που σχετίζονται με αυτό και διαταραχή των διαπροσωπικών σχέσεων της μητέρας. Με την έννοια του ψυχικού κληροδοτήματος αναφέρομαι κυρίως στο συναισθηματικό περιβάλλον της μητέρας κατά την παιδική της ηλικία και τα βιώματά της μέσα στην οικογένεια από την οποία προήλθε. Εάν το περιβάλλον της μητέρας στα παιδικά της χρόνια υπήρξε διαταραγμένο συναισθηματικά και οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογενείας υπήρξαν και αυτές ποτισμένες από βίαιη, ανισόρροπη, εκβιαστική, απόμακρη, αποπλανητική και γενικότερα παθολογική συμπεριφορά, οι πιθανότητες να κληροδοτηθεί αυτή η παθολογία στην επόμενη γενιά είναι σημαντικά αυξημένες. Μια μητέρα που έχει βιώσει την δική της μητέρα ως απόμακρη και τιμωρητική, για παράδειγμα, έχει υποσυνείδητα διαμορφώσει το δικό της τρόπο συσχέτισης με τους γύρω της πάνω σε αυτό το μοντέλο. Όσο και αν προσπαθεί να διαφοροποιηθεί σε σχέση με αυτό που βίωσε η ίδια, είναι πιθανό να τεθούν σε λειτουργία υποσυνείδητοι μηχανισμοί άμυνας, χρωματισμένοι από το απόμακρο και τιμωρητικό βίωμά της σε μια περίοδο τόσο έντονη και ευάλωτη συναισθηματικά, όπως η λοχεία. Μιας και η γέννηση ενός βρέφους συνοδεύεται με τη σχεδόν αποκλειστική εστίαση προσοχής και φροντίδας σε αυτό από τον περίγυρο, ενδέχεται μία γυναίκα ανασφαλής συναισθηματικά να αισθανθεί απειλούμενη από το γεγονός αυτό και να κατακλυστεί με συναισθήματα ζήλειας και ανταγωνισμού που μπορεί να της δημιουργήσουν επιπλέον συναισθήματα ενοχής και απαξίωσης για τον εαυτό της. Το να μοιραστεί κανείς τέτοια συναισθήματα είναι εξαιρετικά δύσκολο και επώδυνο, πράγμα που συχνά οδηγεί στην απομόνωση της μητέρας, ενισχύοντας τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Η συμβολή του πατέρα είναι και αυτή εξαιρετικά σημαντική με διάφορους τρόπους. Το ψυχολογικό κληροδότημα του πατέρα από τη δική του παιδική ηλικία αλλά και από τις συνθήκες της ζωής του παίζει κυρίαρχο ρόλο στον τρόπο με τον οποίο εκείνος θα στηρίξει ή όχι τη σύντροφό του στην κρίσιμη περίοδο της λοχείας. Εάν, για παράδειγμα, εκείνος είναι ανασφαλής και ευάλωτος και έχει βιώματα αποκλεισμού από την αγάπη της δικής του οικογένειας και άλλων προσφιλών του προσώπων, δεν αποκλείεται να ανταγωνιστεί το βρέφος για την προσοχή της μητέρας και με αυτό τον τρόπο να αποξενώσει τη σύντροφό του ή να εντείνει προβλήματα που εκείνη ήδη αντιμετωπίζει. Αν επίσης δεν έχει συναίσθηση της ψυχολογικής κατάστασης της συντρόφου του, εκείνη είναι πιθανόν να αισθανθεί ακόμα πιο απομονωμένη και αβοήθητη, συναισθήματα που θα συμβάλλουν σε μια αρνητική ψυχολογική κατάσταση. Συχνά, προϋπάρχοντα προβλήματα στο ζευγάρι χειροτερεύουν στη διάρκεια της λοχείας και πρέπει να τονιστεί ότι είναι μύθος πως η γέννηση ενός παιδιού θα εξομαλύνει τις διαταραγμένες σχέσεις ενός ζευγαριού ή θα βοηθήσει όσον αφορά προβλήματα με άλλα παιδιά μέσα στην οικογένεια. Η τεκνοποίηση δεν πρέπει επ?ουδενί να προορίζεται σαν λύση σε οικογενειακά ή προσωπικά προβλήματα των γονιών. Η ψυχική νόσος που λέγεται επιλόχεια κατάθλιψη ή επιλόχεια ψύχωση δύναται στις χειρότερες περιπτώσεις να οδηγήσει σε αυτοκτονία ή και παιδοκτονία. Συνεπώς αφορά σαν ασθένεια ψυχική και σαν φαινόμενο που ενίοτε συνοδεύει μια γέννα όχι μόνο τις γυναίκες που ενδιαφέρονται να τεκνοποιήσουν, αλλά και όλους εμάς που τις συναναστρέφονται και σχετίζονται μαζί τους με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Η επιλόχεια κατάθλιψη καταρακώνει τη γυναίκα που τη βιώνει, το βρέφος της, το οποίο «ρουφάει» τον ψυχισμό και τη διάθεση της μητέρας του σαν σφουγγάρι, το άμεσο οικογενειακό αλλά και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον της. Όσον αφορά τώρα στο Σύστημα Υγείας και στις οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις της νόσου, μόνο η πρόληψη και έγκαιρη αντιμετώπιση μπορούν να διασφαλίσουν ότι η μητέρα δεν θα γίνει χρόνια παθούσα ψυχικών διαταραχών, το παιδί δεν θα επακολουθήσει στα χνάρια της, και η οικογένεια δεν θα καταρρεύσει κάτω απο το βάρος μιας ανεξέλενκτης συναισθηματικής πρόκλησης. Ο λατινικός όρος της επιλόχειας κατάθλιψης είναι post partum depression που σημαίνει η "μετά τον αποχωρισμό κατάθλιψη", ένας όρος ιδιαίτερα εύστοχος για την περιγραφή της νόσου, εφόσον με τη γέννηση ενός παιδιού επέρχεται ένας μεγάλος αριθμός αποχωρισμών. Ο αποχωρισμός από το βρέφος που κυοφορούταν υπό την προστασία και τον έλεγχο της μητέρας του και το οποίο με τη γέννησή του αναπτύσει αργά αλλά σταθερά τη διαφοροποίηση και αυτονόμησή του. Ο αποχωρισμός από τον σύντροφο ή κάποιο άλλο παιδί μέσα στην οικογένεια που μέχρι τώρα υπήρξαν το κέντρο της προσοχής της μητέρας, η πρωταρχική πηγή ευχαρίστησης της αλλά και ο βασικός στόχος εκτόνωσης ενέργειας μέσα στην οικογένεια. Ο αποχωρισμός από μια ζωή η οποία κατακλύζεται από μη αντιστρέψιμες αλλαγές. Ακόμα και η απώλεια μιας βραδιάς καλού ύπνου, όσο πεζή και δευτερεύουσα κι αν ακούγεται, είναι όμως σημαντική και μπορεί ψυχολογικά να διαταράξει τη γυναίκα που αισθάνεται άυπνη, κουρασμένη, και ανύμπορη. Ας μην ξεχνάμε πως και το σώμα της γυναίκας συχνά αλλάζει ριζικά και πως καμιά φορά τα σωματικά τραύματα μιας εγκυμοσύνης μπορεί να είναι ανεξίτηλα ? και πάλι λοιπόν έχουμε αποχωρισμό από μια προτύτερη, γνώριμη κατάσταση. Προϋπόθεση για την διαχείρηση του "αποχωρισμού" και της "απώλειας" είναι να μπορεί η μητέρα να "πενθήσει" για ό,τι αφήνει πίσω της και να αισθάνεται έτοιμη και επαρκώς "εξοπλισμένη" για τα νέα δεδομένα της ζωής της. Τα θέματα που μπορεί να καθηλώσουν μια λεχόνα σε ψυχολογικά αδιέξοδα είναι τόσο περίπλοκα και ξεχωριστά από γυναίκα σε γυναίκα που συχνά χρειάζεται η βοήθεια ενός ειδικού για να μπορέσει η μητέρα να εξερευνήσει τις δυσκολίες της και να ανακάμψει από αυτές, γεγονός που θα λειτουργήσει σαν θεραπευτικό ντόμινο στο νεογέννητο παιδί της και στην οικογένειά της. Οι γυναικολόγοι-μαιευτήρες, οι μαίες, αλλά και όσοι περιβάλλουν τις έγκυες και λεχόνες οφείλουν να είναι αρκετά ενημερωμένοι ώστε να μπορούν να διακρίνουν τα πρώτα σημάδια μιας επιλόχειας κατάθλιψης όπως επίσης να είναι και ευαισθητοποιημένοι σε αυτά τα ζητήματα για να μπορούν να παραπέμψουν κατάλληλα τη μητέρα σε κάποιον ειδικό όταν υπάρχει υπόνοια της ψυχικής αυτής νόσου. Δεν εκδηλώνουν όλες οι γυναίκες τα ίδια συναισθήματα και συμπτώματα αλλά και ούτε όλες οι εγκυμοσύνες της ίδιας γυναίκας διέπονται από τους ίδιους κανόνες και τις ίδιες συνθήκες και μερικές φορές η επιλόχεια κατάθλιψη είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Η χρονική στιγμή ή το έναυσμα που κάνει πρόσφορο το έδαφος για την ανάπτυξη μιας τέτοιας παθολογίας μπορεί να μην είναι προφανή στοιχεία ή άμεσα κατανοητά. Ενώ, για παράδειγμα μια πρώτη εγκυμοσύνη μπορεί να έχει κυλήσει σχετικά ομαλά, μια δεύτερη μπορεί να επιφυλάσσει τον κίνδυνο της επιλόχειας κατάθλιψης. Όπως για όλα τα ζητήματα υγείας, και εδώ η πρόληψη είναι προτιμότερη της θεραπείας και η ενημέρωση αναπόσπαστο μέρος αυτής. Αν παρόλα αυτά οι καταστάσεις οδηγήσουν στην αναγκαιότητα μιας ψυχοθεραπείας, ψυχιατρικής υποστήριξης ή φαρμακευτικής αγωγής τότε αυτό θα πρέπει να γίνεται με την κατάλληλη φροντίδα και συννενόηση των σχετικών φορέων που έχουν να κάνουν με την προστασία της οικογένειας (γυναικολόγος, παθολόγος, ψυχοθεραπευτής, ψυχίατρος, νεογνολόγος, και φυσικά εκπαιδευτικοί και παιδίατρος ? αν υπάρχει άλλο παιδί στην οικογένεια που επηρεάζεται), έχοντας πάντα υπ?όψην ότι η παρέμβαση αυτή θα βοηθήσει όλο το σύστημα της οικογένειας που υποφέρει κάτω από την κατοχή μιας τέτοιας ψυχικής διαταραχής.

Μάγδα μου,με το καλο!Και εγω περιμενω διδυμακια και δεν ανησυχω τοσο για την γεννα οσο για ολα τα υπολοιπα!Φιλάκια

Θουλη μου οχι απλα ωραιο!!!Φοβερο!!!Θελω κια εγω χαχα:laugh: