Κάλλη Μ.

Κοριτσάκια μου, είναι η πρώτη φορά που δεν περιμένω με το τεστ στο χέρι και δεν αγωνιώ τόσο πολύ. Δεν έχω σταθερό κύκλο, φυσιολογικά περιμένω από 14-21/01, αλλά αυτόν τον μήνα του δώσαμε και κατάλαβε με τον αντρα μου και μάλλον θα συνεχίσουμε έτσι, έωσότου μας έρθει! Αν πάλι έρθει η ρημάδα, δεν πειράζει θα κάνουμε ένα διάλλειμα 6 ημερών και μετά πάλι στο καθήκον :lol: επί του κρεββατιού και άλλων δωματιων!!!

Καλή χρονιά κούκλες, καλή χρονιά στους αντρες σας, στα μωράκια σας όσες έχετε, στις ελπίδες σας για μωράκι όσες προσπαθείτε!

Δυστυχώς, Χριστίνα. Οτιδήποτε πολύ ζεστό απαγορεύεται. Ακόμα και το πολύ ζεστό ντουζ στο σπίτι σου. Αλλά, εσύ έχεις το μωράκι σου και έτσι να μην σε νοιάζει που δεν μπορείς να κάνεις χαμάμ... Να πεις στον άντρα σου, να σου κάνει δώρο, όταν γεννήσεις, δύο μέρες σε κάποιο μέρος για χαλάρωση, χαμάμ, μασάζ και τέτοια!!! Σου έυχομαι όλα να πάνε καλά με την εγκυμοσύνη σου!

Λίγο δύσκολη η απάντηση. Σε γενικές γραμμές καλή είμαι, και εσωτερικά και εξωτερικά. Λίγο πρόβλημα τον τελευταίο καιρό με την κοιλίτσα που μεγάλωσε (χωρίς να έχει μωρό μέσα) και με το στήθος (αχ καταραμένη βαρύτητα)! Ο χαρακτήρας, γενικά καλά. Αρκετά νευρική, και κάτι αρκετά κακό, παίρνω πολλά πράγματα προσωπικά (που δεν θα έπρεπε) και βασανίζω έτσι και εμένα και τους άλλους. Είμαι όμως και πολύ γλεντζού, από το "έλα" (αν πρόκειται για έξοδο, για χορό και για φαγητό) μόνο το "ε" θέλω να ακούσω και τσακίζομαι. Ειδικά για χορο!!!! Αυτά.

Χριστινα μου, εγώ την clomiphaine και τις Pregnil, τα δοκίμασα πριν 1 χρόνο περίπου, χωρίς να μου δώσουν αποτέλεσμα. Κάποιοι γιατροί είναι κατά της συγκεκριμένης αγωγής. Από την άλλη πάλι, έχω ακούσει περιπτώσεις που πέτυχαν από τις Pregnil. Θα σου συνηστούσα να πάρεις μία γνώμη και από έναν άλλο γιατρό (αν δεν το έχεις ήδη κάνει) Good luck!!!

Σ' ευχαριστώ Αρετή! Ευχομαι τελικά αυτό να έφταιγε και για τις δύο μας! Το καλό μου έκανε η αναμονή με τις ενέσεις και μετά από αυτές, ήταν ότι ξεχάστηκα αρκετά! Εμένα αυτός είναι ο πρώτος μήνας προσπαθειών μετά την θεραπεία, θα σου πω αν τα κατάφερα, μέχρι να ξαναρχίσεις και εσύ τις προσπάθειες σου! Καλή μας επιτυχία!

Scarlet, σου βάζουν ένα σωληνάκι από κάτω, μέσα από το οποίο εκχύουν το σκιαγραφικό υγρό στις σάλπιγκες. Περιμένουν, και όταν είναι έτοιμο, βάζουν ένα μηχάνημα πάνω από την κοιλιά σου (ακτινογραφία). Ο πόνος είναι συνεχόμενος, τον νιώθεις λίγο πιο χαμηλά από την κοιλιά και κρατάει για 3 λεπτά περίπου (αν θυμάμαι καλά, γιατί πάει και καιρός από τοτε). Εμένα προσωπικά, δεν με πείραζε ο πόνος. Ούτε με φόβισε καθόλου πριν κάνω την εξέταση. Αν βρουν μία σάλπιγγα βουλωμένη ή βρουν κάποιες συμφύσεις, τότε επιτόπου προσπαθούν να την ξεβουλώσουν, αυτό πονάει λίγο πιο πολύ. Σε καμία περίπτωση δεν πονάει όσο μία γέννα, ούτε έχει την διάρκειά της. Πες στην φίλη σου να πάρει ένα παυσίπονο πριν κάνει την εξέταση (ας ρωτήσει και τον γιατρό της για αυτό, εγώ πήρα δύο αρκετά ισχυρά). Δεν πρέπει καμία να φοβάται τον πόνο, και όταν πονάμε θα πρέπει να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας να κρατάει ένα αγγελάκι στην αγκαλιά, και τότε όλα θα μας φαίνονται μικρά. Μήπως όταν θα γεννήσουμε, δεν θα πονέσουμε?

Γεια σου Ρένα, σε παρακαλώ μην μου απελπίζεσαι! Πόσο καιρό προσπαθείς?

Μπράβο Μαρία!!! Έτσι θέλει το άτιμο να το βλέπεις. Μπράβο σου που τα καταφέρνεις! Αν και κάποιες φορές μου βγαίνει αυθόρμητα και το διακομοδώ και εγώ, λέω να υιοθετήσω την στάση σου και να το διασκεδάζω πιο συχνά. Αντί να μας τρελάνει αυτό, μάλλον θα το τρελάνουμε εμείς! ΧΙΧΙ!! :P

Μην απογοητεύεσαι!!! Αν σκεφτόμασταν όλες έτσι, θα είχαμε καταλήξει στα αντικαταθλιπτικά!!! Όλα θα πάνε καλά, ή θα σου έρθει σύντομα ή θα αργήσει αλλά στο μεταξύ, όσο περναει ο καιρός, εσύ θα χαλαρώνεις (όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο) Προσπαθώ 3 χρόνια, στην αρχή ήταν άγχος, μετά έγινε θυμός, μετά έγινε κάτι σαν ψυχοπλάκωμα, τώρα έχει μείνει μόνο η λαχτάρα και η βεβαιότητα ότι θα το πετύχω! Μην στεναχωριέσαι για το σπέρμα του άντρα σου, ούτε για τις πολυκυστικές. Πολλά ζευγάρια με πολύ χειρότερα προβλήματα, τα καταφέρανε! Και κατι τελευταίο. Πάρε γνώμη και άλλου γιατρού. Και αν ο καθένας σου πει κάτι διαφορετικό, ακολούθησε το ένστικτό σου. Όποτε εγώ δεν ακολούθησα το δικό μου (ακούγοντας την γνώμη τρίτων(φίλων και συγγενών που δεν έχουν σχετική εμπειρία), μπήκα σε τζάμπα ταλαιπωρίες και στεναχώριες. Όλη μου η καλή σκέψη είναι μαζί σου! καλή επιτυχία, ενημέρωσε μας!!!!

Καλή επιτυχία!!! Πάντως ακόμα και οι προγραμματισμένες επαφές, αν τις αντιμετωπίσει το ζευγάρι με χιούμορ, μπορούν να γίνουν πολύ όμορφες, και με πάρα πολύ γέλιο (τουλάχιστον έτσι έγινε στην δική μου περίπτωση):laugh:

Καλή υπομονή να έχεις! Να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη σου και ότι έχεις πολλές "υποψήφιες μανούλες" που μπορούν να σε νιώσουν. Λίγο κουράγιο με τις εξετάσεις σου να έχεις. Εγώ προσπαθώ 3 χρόνια, τις έχω κάνει, δεν είναι τίποτα. Μόνο η σαλπιγγογραφία είναι λίγο ζόρικη, αλλά να θυμάσαι ότι την κάνεις για ιερό σκοπό. Εγώ τη στιγμή που την έκανα έλεγα συνέχεια από μέσα μου: "ας βγει καλή, να γίνω μανούλα και μετά ας την κάνω και κάθε εβδομάδα"! Εύχομαι να σου έρθει σύντομα, αν όμως αργήσει λίγο παραπάνω, θα δεις ότι θα τα δεις όλα λίγο πιο ήρεμα, με τον καιρό. Ίσως, να το φιλοσοφήσεις και λίγο!!! Περιμένω τα ευχάριστα νέα , από τις εξετάσεις σου ή την εγκυμοσύνη σου!!! :)

Μακάρι να μην ήξερε καμία σας πως νιώθω, αλλά το γεγονός ότι κάποιες από εσάς ξέρουν και καταλαβαίνουν την λαχτάρα μου, με κάνει να νιώθω πολύ καλύτερα, νίωθω ότι έχω συμμάχους! Είμαι σίγουρη ότι θα κάνουμε όλες παιδάκι, απλά μέχρι να να έρθει η ώρα περνάμε και εμείς και οι άντρες μας λίγο δύσκολα. Ευχαριστώ για τις ευχές σας, κάτι μου λέει ότι θα μου φέρουν γούρι!!!

Σε ευχαριστώ Αναστασία! Είναι αλήθεια ότι, εκ των πραγμάτων, δεν θα άντεχα να είμαι τόσα χρόνια αγχωμένη. Το άγχος ήταν στην αρχή. Τώρα πια έχει γίνει λαχτάρα (που και που νιώθω και λίγη κούραση):silly: . Λυπάμαι για την αποβολή σου. Από εδώ και στο εξής...καλή μας επιτυχία!!!

Καλή χρονιά! Καλά κουράγια σε εμάς που προσπαθούμε, με το καλό σ'αυτές που περιμένουν και να σας ζήσουν σε αυτές που τα καταφέρανε!!! Προσπαθώ σχεδόν 3 χρόνια και κάθε φορά που ξεπερνάω το ένα πρόβλημα, έρχεται το άλλο. Στην αρχή μας είπαν ότι φταίει η αυξημένη προλακτίνη μου, την θεραπεύσαμε και περιμέναμε, αλλά μάταια. Έπειτα βρήκαν ψευδομονάδα στο σπέρμα του αντρα μου και μας είπαν ότι έφταίγε αυτό. Το θεραπεύσαμε και ξεκινήσαμε και πάλι με μεγάλη σιγουριά ότι θα τα καταφέρουμε, αλλά και πάλι τίποτα. Τον Σεπτέμβριο 2007 μου βρήκαν μία κύστη, αλλά μου είπαν ότι δεν πειράζει. Τον Ιούνιο του 2008 η κύστη έγινε 6εκατοστά και έπρεπε να την αφαιρέσω. Τελικά ήταν ενδομητρίωση. Μου είπαν ότι μάλλον έφταιγε αυτό. Αφού έκανα την εγχείρηση και θεραπεία με ενέσεις, τώρα πια μπρορώ να ξανααρχίσω τις προσπάθειες. Διάβασα ότι περίπου το 50% των γυναικών που θεραπεύουν την ενδομητρίωση κάνουν παιδάκι μέσα στον επόμενο χρόνο. Εχει ζήσει ή γνωρίζει καμία σας τέτοιο περιστατικό? Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά νομίζω ότι μόνο γυναίκες που το έχουν περάσει, μπορούν να με νιώσουν. Ειλικρινά, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να κρατήσουμε και εμείς ένα μωράκι στις αγκαλιές μας, σύντομα!