ioannouli

Κι εγώ που γέννησα στις 8 Μαΐου στο ΙΑΣΩ μια φωτοτυπία μου έδωσαν λόγω έλλειψης. Ξέρετε αν έχουν πάει;

Να σου ζήσει Tzoannaki μου η κοράκλα σου!!! Να χαίρεσαι και το big brother της κόρης σου!!! Φιλιά πολλά!!!

Μετά από εκείνες τις ημέρες του πανικού(!) μπήκα να σας γράψω τα νέα από το μέτωπο!!! Από τη μέρα που σας έγραψα άκουσα τη LaLa και τη βάζω συνέχεια στο στήθος. Όποτε και να κλάψει η μπέμπα τη βάζω στο στήθος. Βέβαια όχι νωρίτερα από τη 1 ώρα που μου είχε πει η παιδίατρος. Για καθαρά ψυχολογικούς λόγους πήρα και ένα κουτί γάλα, απλά να υπάρχει. Της έφτιαξα ένα βράδυ και ξέρετε τί έγινε;;; Το έφτυσε! Δεν της άρεσε, ξύνισε τη μούρη της και δεν έπινε... Χάρηκα πολύ να σας πω την αλήθεια μου! Νιώθω κι εγώ το στήθος μου πιο γεμάτο και χαίρομαι να βλέπω τη σβούρα μου να βγάζει γουλίτσες επειδή έχει παραφάει... (Είμαι ανωμαλάρα το ξέρω... ) Έχει αρχίσει και παίρνει βάρος σιγά σιγά και τα πάμε πολύ καλά. Χάρη στη μανούλα μου τρώω και πιο σωστά και ελπίζω για καλύτερες μέρες... Σας ευχαριστώ πολύ όλες! nelli μου σε καταλαβαίνω απόλυτα... Η δεξιά θηλή μου ήταν διαλυμένη όταν βγήκαμε απο το μαιευτήριο, γι'αυτό και είχα πάρει το θήλαστρο το οποίο με έσωσε εκείνες τις ημέρες...

Δε φταίει το γάλα μου δηλαδή; Φοβάμαι ότι ίσως λόγω διατροφής, λόγω ψυχολογίας κτλ, δεν είναι καλό και δε χορταίνει το μπεμπέκι μου. Έχω δοκιμάσει να την ξυπνήσω κάποιες φορές που περνάει το 3ωρο και αυτό που καταφέρνω είναι να συνεχίζει τον ύπνο στο στήθος μου. Στις αρχές της εβδομάδας ήταν 3030gr και σήμερα 2890gr γι'αυτό ανησύχησα... Λέω να ενημερώσω και την παιδίατρο αύριο...

LaLa έγραψε: Γεννήθηκε 3100gr στις 8/5. Βγήκαμε στις 12/5 2890gr (όσο είναι και σήμερα δηλαδή...) με ίκτερο 11.5 και δυο μέρες μετά που κάναμε επαναληπτικό είχε πέσει στο 8.5. Κάνει κακά της 2-3 φορές την ημέρα (τις πρώτες μέρες ήταν 5-6) και τσίσα της 3-4 την ημέρα. Την ημέρα τρώει κάθε 2-3 ώρες από το δικό μου το γάλα και το βράδυ ξυπνά 2 φορές ανα 3ωρο. Τις 2 τελευταίες μέρες όμως κάθε 2 ώρες πεινάει. Έχω πάρει το swing της medela.

Πάω να σκάσω από τη στεναχώρια μου... Δεν ξέρω τι να κάνω και από ποιον να ζητήσω βοήθεια! Όπως κάποιες από εσάς ξέρετε γέννησα πριν από 2 εβδομάδες. Έχω πάρει πολύ ζεστά το θέμα του θηλασμού από την αρχή και δε με ένοιαζαν ούτε τα ατελειώτα ξενύχτια στο στήθος, ούτε τίποτα. Προχθές συνειδητοποίησα ότι η μπέμπα μου μάλλον πεινάει γιατί ήθελε να τρώει συνέχεια και όταν έδειχνε ότι χόρταινε ήθελε πάλι στήθος και έκανε προσπάθειες το κακόμοιρο για να φάει... Έβαλα το θήλαστρο για να δω πόσο τρώει και ενώ έβγαζα γύρω στα 60ml από το ένα στήθος, έβγαλα 50ml και από τα δύο με το ζόρι! Ξεκίνησα να της δίνω και συμπλήρωμα και έχει ηρεμήσει λίγο το παιδάκι, αλλά παρόλαυτά σήμερα που τη ζύγισα είναι 2890 όσο δηλαδή βγήκαμε από το νοσοκομέιο, έχασε και 100gr μέσα στην εβδομάδα!!! Αύριο κανονικά θα έπρεπε να είναι 3100 μου είχε πει η παιδίατρος... Θέλω να συνεχίσω το θηλασμό, αλλά αν είναι να μη χορταίνει το παιδάκι μου;;; Το έχω πάρει πολύ βαριά και νιώθω άχρηστη μάνα που δεν μπορώ να προσφέρω στο παιδάκι μου γάλα... Τί μπορώ να κάνω;;;

Παναγία μου... Από την αυπνία ξέχασα πότε γέννησα!!! Στις 8/5 Παρασκευή γέννησα και όχι στις 15/05!!! Τί μάνα είμαι εγώ;;;

Νομίζω ότι βρήκα λίγο χρόνο να σας γράψω και εγώ πως γέννησα τη μπέμπα μου! Όπως σας είχα πει την Παρασκευή 15/05 είχα ραντεβού για πρόκληση μιας και η μπέμπα ήταν έτοιμη αλλά την είχε καταβρεί εκεί μέσα και δεν ήθελε να βγει. Πάμε στις 11 το πρωί στο ΙΑΣΩ κάνουμε την εισαγωγή, χαιρετάω τους δικούς μου και πάω για την προετοιμασία. Όταν τελειώσαμε με τα «προκαταρτικά» με πήγαν σε ένα δωματιάκι στην αίθουσα ωδινών, με ξάπλωσαν και μου έβαλαν ένα υπόθετο για τον τράχηλο απ’ότι κατάλαβα... Μετά από λίγο ήρθε και ο άντρας μου και καθόμασταν και περιμέναμε... Όλο αυτό ξεκίνησε γύρω στις 12. Κατά τις 2 ήρθε η μαία μου τσέκαρε τράχηλο και μου έβαλε τον ορό για τους πόνους. Μέχρι να ξεκινήσει να τρέχει ο ορός με έπιασαν μικρά πονάκια και η διαστολή να μεγαλώνει... Γύρω στις 3 μου έσπασε τα νερά και άρχισαν να δυναμώνουν οι πόνοι, μέχρι που της έπιασα το χέρι τόσο δυνατά και της λέω «Κάνε κάτι, πονάω!!!». Ένα σας λέω... Δόξα και τιμή σε αυτόν που ανακάλυψε την επισκληρίδιο!!! Όταν ήρθε η αναισθησιολόγος ήμουν έτοιμη να αρχίσω να ουρλιάζω από τον πόνο! Μου έκανε μία μικρή δόση, ίσα-ίσα να μην πονάω αλλά να μπορώ να περπατήσω. Κατά τις 5 ήρθε και ο γιατρός μου και περιμέναμε να αρχίσουν οι δυνατοί οι πόνοι. Οι οποίοι δεν άργησαν να έρθουν βέβαια... Κάνουμε και τη δεύτερη δόση της επισκληριδίου και την πιο δυνατή και ξεκινάμε στις 6 να σπρώχνουμε σε κάθε πόνο. Ξαναλέω... Δόξα και τιμή σε αυτόν που ανακάλυψε την επισκληρίδιο!!! Είναι απίστευτο... Να νιώθεις τα πάντα, να έχεις απόλυτη συναίσθηση του τι γίνετε αλλά να μην πονάς! Μετά από λίγα σπρωξίματα μετακομίσαμε στο χειρουργείο, όπου μετά από ακόμα 2-3 δυνατά σπρωξίματα ένιωσα ένα απίστευτο ξαλάφρωμα και ακούμε μία μαία να λέει «7 ακριβώς...». Ούτε μωρό βλέπαμε όμως, ούτε κλάμα. Μέχρι που σηκώνει τα χέρια του ο γιατρός μου και βλέπουμε τη σβούρα μας ανάποδα μέσα στη λίγδα... Της δίνει ο γιατρός μία στην πλάτη και άρχισε το κλάμα... Απίστευτα συναισθήματα και ειδικά όταν μου την έβαλαν στο στήθος έτσι βρωμιαρούλα και τυλιγμένη με την πετσέτα της... Ο άντρας μου τα είδε όλα... Δεν ήθελε να μπει στο χειρουργείο και μου το είχε δηλώσει από την αρχή. Εκείνη τη στιγμή όμως δεν τον κρατούσε κανείς έξω. Ήταν καθ’όλη τη διάρκεια δίπλα μου και πραγματικά χωρίς αυτόν δεν θα ήταν το ίδιο... Όσον αφορά το ΙΑΣΩ για όσες ενδιαφέρονται, οι εντυπώσεις μου είναι ανάμεικτες. Τα αρνητικά ήταν ότι με άφησαν στην ανάνειψη 3 ώρες γιατί ήταν μία κοπέλα μόνο που μας ετοίμαζε!!! Και μετά που ανέβηκα στις 10 το βράδυ στο δωμάτιο, δεν είχε φαγητό! Πήγε δηλαδή ο άντρας μου έξω και μου έφερε ένα club και έφαγα! Επίσης κάποιες μαίες είναι στην κοσμάρα τους, αλλά ήταν η εξαίρεση στον κανόνα νομίζω. Όσον αφορά το θέμα του θηλασμού, είχα δηλώσει αποκλειστικό θηλασμό και το παιδί μου το έφερναν συνέχεια και όχι μόνο αυτό, είχαν καταλάβει ότι το ήθελα δίπλα μου πολύ ώρα και μου το άφηναν. Τις φώναζα μόνο και μου το άλλαζαν και μετά μου το ξαναέφερναν. Ξένο γάλα δεν του έδωσαν σίγουρα, εκτός από την πρώτη μέρα που ζήτησα εγώ και το κράτησαν για να ξεκουραστώ. Αυτά γιατί σας κούρασα, απλά δεν ξέρω πότε θα καταφέρω να ξαναμπώ... Με έχει ξεζουμίσει η μπέμπα, θέλει συνέχεια βυζί! Κι εγώ δεν μπορώ να της το αρνηθώ....... Φιλιά πολλά σε όλες!!!

Αφού λοιπόν η μπέμπα μου έχει βολευτεί και δε λέει να βγει από μόνη της, είπαμε να της δώσουμε μία ώθηση... Μπαίνω για πρόκληση αύριο!!! Με εξέτασε χθες ο γιατρός και μου είπε ότι είμαστε πανέτοιμοι και απορεί που δεν έχει βγει ακόμη... Μπορεί βέβαια μέχρι αύριο να με πιάσουν οι πόνοι και να πάω τρέχοντας, αλλά να μην ταλαιπωρηθούμε άλλο γιατί η μπέμπα έχει αρχίσει και με δυσκολεύει... Δεν ξέρω πως σας αντιμετώπιζαν εσάς τις ώρες πριν τον τοκετό, αλλά εμένα έχουν αρχίσει και μου σπάνε τα νεύρα! Είναι όλοι καραγχωμένοι και προσπαθώ να τους ηρεμήσω εγώ!!! Αν είναι δυνατόν! Πιστεύω ότι μέχρι το βράδυ θα τα καταφέρουν... Πάντως για το βράδυ πήρα το ΟΚ από το γιατρό μου και θα πάω να πιω μια μαργαρίτα φράουλα που λιγουρεύομαι τόσο καιρό...... Ήμουν λέει καλή όλο αυτό το διάστημα και με αφήνει να κάνω ό,τι θέλω σήμερα! Λιάρδα θα γίνω!!! Φιλιά πολλά σε όλες!!!

Καλημέρα!!! Είμαι στα τελειώματα, έχω ΠΗΤ την Παρασκευή... Σήμερα έχω ραντεβού με τον ντόκτορα να μου πει τι βλέπει... Manina έγραψε: Σε αυτό είναι το μόνο που δεν μπορώ να σε βοηθήσω... Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τον ύπνο! Έχω διακόπτη μου λένε όλοι, τον οποίο κατεβάζω και ξεραίνομαι... Βέβαια έχω πάρει από την αρχή της εγκυμοσύνης είναι μεγάλο μαξιλάρι εγκυμοσύνης-θηλασμού από τα mothercare (οχι το κλασικό μισοφέγγαρο) και πέφτω πάνω του αγκαλιά και λιώνω... Αυτό είναι κάτι που πρέπει να συνηθίσεις... Κάποιες φορές θα νομίζεις ότι θα πεταχτεί έξω ο αφαλός σου και εγώ τουλάχιστον πονάω πάρα πολύ! Ειδικά όταν κάθομαι σε στάση που τη βολεύει και κάνει σβούρες, νομίζω ότι θα ανοίξω στα δύο! Όπως μου είπε και η μαία μου στο μάθημα του ανώδυνου τοκετού, δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταλάβεις τους πόνους της γέννας... Εγώ πάντως τις 2-3 τελευταίες εβδομάδες έχω πολύ περισσότερες συσπάσεις στη μήτρα και κάτι τσιμπηματάκια χαμηλά. Εκτός του ότι έχει πέσει χαμηλά η κοιλιά μου... Τώρα που κοντεύω να τελειώσω πραγματικά δε με νοιάζει τίποτα από αυτά. Στην αρχή τα σκεφτόμουν κι εγώ πολύ έντονα, αλλά τώρα το μόνο που θέλω είναι να βγει η μπέμπα μου και να είναι υγιέστατη και όλα τ'άλλα θα γίνουν με υπομονή... Για το ΜΗΤΕΡΑ δεν ξέρω να σου πω γιατί πάω για ΙΑΣΩ... Πάντως όπως και να έχει 4-5 μερούλες είναι, θα αντέξουμε... Ελπίζω να σε βοήθησα!!!

Να σου ζήσει κοπέλα μου το μπεμπάκι σου!!! Τί είναι αυτό το πράγμα ρε παιδιά με το μητέρα;;; Τόσο χάλια είναι τα πράγματα εκεί;;; Καλά σαράντα και να σου ζήσει!!!

Αν είναι αυτό το πέτρωμα που λέει η Νατάσα, είναι οι συσπάσεις που κάνει η μήτρα και πρέπει να τις συνηθίσεις γιατί όσο θα περνάει ο καιρός θα είναι πιο έντονες. Αν είναι οι κλασικές οι κράμπες ίσως σου πει ο γιατρός σου να ξεκινήσεις μαγνήσιο. Εγώ τις ξεκίνησα στον 7ο, με 6 χάπια την ημέρα.

Εμένα ο γιατρός μου, μου είχε πει από την αρχή να περιμένουμε να δούμε ότι όλα είναι καλά και μετά να το ανακοινώσουμε. Οπότε στους γονείς μας και στους κοντινούς μας το είπαμε γύρω στην 8η εβδομάδα. Στους υπόλοιπους μετά τον τρίτο μήνα, που είχε δέσει το γλυκό...

Να σας ζήσει MamaIs!!! Από τα λίγα νεογέννητα που καταλαβαίνεις αμέσως ότι είναι αγόρι!!! Ό,τι καλύτερο και στα δικά μας...

Μάλλον είναι στο μαιευτήριο η MamaToBe... Έχει να εμφανιστεί μέρες... Περιμένουμε...

Άντε βρε Χρύσα μου! Πως και πως σε περίμενα!!! Μια χαρά απ'ότι βλέπω τα πήγες! Μακάρι να είμαστε όλες έτσι... Να σου ζήσει η κοράκλα, να τη χαίρεστε και να είναι καλότυχη, υγιής και τυχερή!!! Περιμένουμε photo... Φιλιά πολλά!!!

Μια χαρά σου τα εξήγησαν τα κορίτσια αλλά εμένα άλλο μου κάνει εντύπωση. Αυτές τις 2 εξετάσεις εμένα μου τις κάνει ο γιατρός μου στο ιατρείο του. Ειδικά doppler μου κάνει από την 34 εβδομάδα και τις 2 τελευταίες φορές με έβαλε και στον καρδιοτοκογράφο. Δεν ήξερα ότι δεν το κάνουν όλοι στο ιατρείο τους...

Καλώς την! Πέρασε καιρός όντως... Πώς τα πάτε με τον μπεμπούλη; Απ'ότι καταλαβαίνω δεν έχετε μπει σε καλό προγραμματάκι ακόμη... Πέφτει ξενύχτι;

Καλως μας ήρθες Γεωργία! Να σου ζήσει το μπεμπάκι σου! Είμαι η Ιωάννα και την άλλη εβδομάδα ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ... Φιλιά και καλώς ήρθες και πάλι!

Οι μετάνοιες είναι όλα τα λεφτά στη βάφτιση!!! Η βαφτιστήρα μου να έχει πλαντάξει στο κλάμα κι εμείς να έχουμε λιώσει στο γέλιο, γιατί δεν μπορούσε να σκύψει η κουμπάρα μου με τις τακουνάρες που φόραγε...

Γαμώτο δεν είμαι καλή στα λόγια παρηγοριάς... Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ με την περιπέτειά σου και πραγματικά νιώθω πολύ χάλια. Δεν ξέρω ποια λόγια μπορούν να απαλύνουν τον πόνο σου και ίσως να μην υπάρχουν αυτά τα λόγια καν... Κάνε κουράγιο, υπομονή και με την πρωτη ευκαιρία ξαναδοκιμάστε... Όπως λένε πολλά κορίτσια εδώ μέσα: "Μία φορά έγκυος, πάντα έγκυος". Σε σκέφτομαι και συμπάσχω.......

Franita μου ένα έχω να σου πω... Η μήτρα μου κάνει συσπάσεις απο τον 4ο μήνα! Έχω μάθει να ζω με αυτές. Σίγουρα πλησιάζει η ώρα σου κι εσένα αλλά μην αγχώνεσαι. Στο μάθημα του ανώδυνου που έκανα προχθές κατάλαβα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταλάβουμε ότι γεννάμε αρκετές ώρες νωρίτερα... Εγώ έχω ΠΗΤ 8 Μαΐου (την άλλη εβδομάδα δηλαδή...) και η κοιλιά μου είναι πέτρα συνέχεια. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και αυτές οι συσπάσεις (όπως θα ξέρεις) βοηθάνε τον τράχηλο για τη γέννα. Τον τελευταίο μήνα μου έδωσε ο γιατρός μαγνήσιο και πίνω και έχω ηρεμήσει λίγο, αλλά όπως και να το κάνεις αυτό που πρέπει να κάνει το σύστημα εκεί μέσα για να προετοιμαστεί, θα το κάνει... Μην αγχώνεσαι, όλα θα πάνε τέλεια!

Καλημέρα! Εγώ πήγα στα coco-mat και πήρα. Σαν φοιτήτρια είχα κάνει μία εργασία για τον ποιοτικό έλεγχο της εταιρείας και ήμουν ενθουσιασμένη με αυτά που έμαθα ότι ακολουθούν. Οπότε τώρα για τη μπέμπα μου δεν το σκέφτηκα καθόλου. Ήταν 150€ αλλά επειδή έκανα ειδική παραγγελία στο μέγεθος πήγε 170€. Και τα Mothercare coco-mat στρωματάκια δίνουν με τις κούνιες τους.

Εμένα δε μου ζήτησαν τα ένσημα πάντως γιατί είναι πλέον όλα μηχανογραφημένα και τα είδαν στο σύστημα εκείνη τη στιγμή...

Θα συμφωνήσω κι εγώ με τα κορίτσια ότι όλοι λίγο-πολύ στην ίδια κατάσταση είμαστε. Ξέρεις τι σκέφτομαι όμως και παίρνω κουράγιο; Τους γονείς μου, που πέρασαν πολύ χάλια όταν γεννήθηκα, μιας και είχαν απολύσει τον πατέρα μου και έμεινε κανένα χρόνο άνεργος... Πηγαίναμε κάθε εβδομάδα στη γιαγιά μου και μας έδινε σακούλες από το super market που μας είχε ψωνίσει... Δεν είχαν ούτε για τα βασικά! Μου περιγράφει η μάνα μου ένα σκηνικό και ακόμη κλαίει... Όταν τελικά έπιασε πάλι δουλειά ο πατέρας μου, είχαμε πάει βόλτα στη γιαγιά και όταν πήγαμε να φύγουμε εγώ δεν έφευγα γιατί δε μας έδωσε σακούλες με πράγματα... Κλαίγοντας λοιπόν η γιαγιά μου, έβαλε ένα πακέτο ζάχαρη σε μια σακούλα και μου το έδωσε για να είναι γλυκιά η ζωή μας από εδώ και πέρα... Και ξέρεις κάτι; Όσα προβλήματα κι αν είχαμε, τίποτα δε μας πτόησε! Είμασταν οι τρεις μας και δε μας ένοιαζε τιποτα! Αυτό να σκέφτεσαι και να παίρνεις κουράγιο...