Καλημέρα σας. Είμαι νέο μέλος στο site. Αποφάσισα να σας γράψω γιατί είδα τυχαία την όμορφη παρέα που έχετε και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τα συναισθήματά μου. Λίγα λόγια για μένα.... και το πρόβλημά μου. Είμαι 33 χρονών πατρεμένη εδώ και 3 χρόνια και προσπαθούμε με το σύζυγο για μωράκι εδώ και 3 χρόνια χωρίς αποτέλεσμα... Τον πρώτο χρόνο- θέλαμε μωρό αλλά δεν το σκεφτόμουν που δεν ερχόταν...(φανταστείτε οτι ουτε σε γιατρό είχα πάει). Μετά το 1,5 χρόνο ξεκίνησε το ΄΄πανηγύρι΄΄. Όταν λοιπόν άρχισαν σιγά- σιγά οι εγκυμοσύνες απο άλλα ζευγάρια του κύκλου μας (που είχαν πατρευτεί την ίδια ή και αρκετά μετά απο εμάς) ξεκίνησε η ψυχολογική πίεσηηηη απο τον ίδιο τον κύκλο. Μου έλεγαν να μην στεναχωριέμαι για όλους έχει ο θεός ακόμη και αν δεν τους είχα δώσει δικαίωμα!!!! Έτσι μπήκα στο άγχος των άκαρπων προσπαθειών.... Η σημερινή κατάσταση για να μην μακρυγορώ... ΑΓΧΟΣ - ΨΥΧΙΚΗ ΦΘΟΡΑ- ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ απο τις δικές μου εκρήξεις.
Πήγα σε 2 γυναικολόγους... και μου είπαν οτι δεν έχω ιδιαίτερα προβλήματα εκτώς απο μια απλή λειτουργική (ωοθηλακική) κύστη 3 εκατοστά στη μια ωοθήκη. Και ο σύζυγος που έχει ολιγοασθενοσπερμία λόγω κιρσοκήλης και κάνει 3μηνη θεραπεία. Αυτά τα ολίγα
Το θέμα είναι η ψυχική μου κατάσταση που κάθε μήνα έχω πένθος...
