mama_xina

δεν εχω ξεκινησει ακομη δουλεια και οποτε φευγει ο αγγελος για τη δουλεια του...νιωθω τρομακτικα μονη!υποτιθετε οτι αυτο το διαστημα θα ημουν στο σπιτι με τον μιχαλη και θα τον φροντιζα,θα τον μεγαλωνα! ειναι τρομακτικο ομως να βλεπεις ενα αδειο σπιτι,πραγματικα φοβαμαι να ειμαι μονη στο σπιτι. σκεφτηκαμε να αλλαξουμε τα παντα στο σπιτι,ειδαμε οτι δεν βοηθαει αυτο ομως διοτι εζησα τοσο ομορφες στιγμες ως εγκυος εδω μεσα που δεν μπορω να ξεχασω,τωρα σκεφτομασται οταν ξεκινησω δουλεια να αλλαξουμε τελειως σπιτι,να νοικιασουμε αυτο εδω και να παμε αλλου! ισως αν πηγαινα σε αλλο πλανητη να μην μου τον θυμιζε κατι...γιατι στη γη παντου ειναι η θυμιση του.οσο χαζο κ αν ακουγετε τον νιωθω παντου!οταν περναω απο το σχολειο που ηθελα να τον παω,οταν βλεπω τις παιδικες χαρες,τις παραλιες,οταν βλεπω καταστηματα παιχνιδιων,οταν αναπνεω,οτι κ αν κανω θυμαμαι τον γιο μου!τον δικο μου γιο που ολα ηθελα να του τα δωσω μα δεν τα καταφερα. ο χρονος τα γιατρευει ολα οπως ειπαμε αλλα την στιγμουλα μου ποιος θα μου την φερει?μου χρωσταει μια στιγμουλα με τον γιο μου η ζωη και πραγματικα οσα κ αν μου προσφερει απο εδω και περα θα τα δεωρω ανουσια μεχρι να μου δωσει την στιγμουλα μου με τον μιχαλη.τον τροπο δεν τον ξερω,τον λογο ξερω μονο..ηταν ειναι και θα ειναι οτι πιο αγαπημενο μου.

ειρωνια ? και εγω γνωρισα τον αγγελο διοτι ηταν ημερα του αγιου βαλεντινου και ηθελα να βγω εξω να γιορτασω την "καψουρα" μου με τον μιχαλη,γιατι μονο ετσι μπορει να εξηγηθει αυτος ο τρελος ερωτας! ηθελα να γιορτασω την ημερα τον ερωτευμενων με τον γιο μου αλλα δεν ηξερα που να παω και τι να κανω και καπως ετσι μπηκε στη ζωη μου ο αγγελος ο οποιος προσπαθουσε να μου εξηγησει οτι πρεπει να εχεις σχεση για να την γιορτασεις αυτη τη μερα και μου ειπε οτι τον ερωτα μου με τον μιχαλη μπορω να τον γιορτασω οποια μερα θελω,κανονισαμε να βγουμε στις 15φεβρουαριου να γιορτασουμε για τον μιχαλη και καπως ετσι την πατησα και τον εχω στη ζωη μου να μου συμπαραστεκεται στον πονο μου. επι 9μηνες εβλεπα οτι το μωρο μπηκε στη ζωη μου για να μου δωσει απιστευτη χαρα!ολα πηγαιναν τελεια οταν ηταν αυτος,τωρα ομως γιατι να καταστραφουν ολα? τελος παντων παναγιωτα...οταν μαθω τον λογο που εγινε θα σου το πω... σε βασανιζω και εσενα με την πολυλογια μου! ουφ συγγνωμη! μακαρι αυτοι που φευγουν να μην βλεπουν τον πονο μας αλλα μονο τις χαρες μας γιατι αλλιως θα τον ειχε στεναχωρησει πολυ τον μιχαλακι το πως ειμαι τωρα...ευχομαι να καταλαβει οτι δεν φταιει αυτος

παναγιωτα μου κατι ασχετο...χρονια πολλα για την ονομαστικη σου γιορτη! τωρα το σκεφτομουν...αν και αργοπορημενα! αρκετα κτυπηματα εχει δεκτει η οικογενεια μου,το μωρο θα εδινε δυναμη στη μητερα μου να συνεχισει και να αντεξει τις χημειοθεραπιες,θα ηταν το παιδι της κορης της!ξερεις τι σημαντικο ειναι αυτο...αλλα δυστυχως δεν καταφερα να της το δωσω. συνεχεια σκεφτομαι πως θα ηταν ολα αν δεν τον ειχα χασει!θα ειχα μια αξιοζηλευτη χαρα! ο φοβος μου ηταν να ειναι αρτημελης,φυσιολογικος και ολα αυτα που φοβουντε οι εγκυες. βγηκε τελειος!πραγματικα ηταν εξωπραγματικο ολο αυτο... τελικα ειναι δυσκολο να μεγαλωνεις!πιστευα οτι θα μεγαλωνα μαζι του και ολα μου φαινονταν ροδινα...τωρα ομως φοβαμαι απιστευτα να μεγαλωσω.οταν εχασες τον πατερα σου ειχες την ηδια ηλικια με εμενα! πιστευω καταλαβαινεις πως ειναι να χανεις το στηριγμα σου!για μενα ο μιχαλης ηταν η δυναμη μου να αλλαξω τον κοσμο,τωρα απλα θα μεινω να ζω ως ενας ακομη παθητικος ανθρωπος,οτι βρεξει ας κατεβασει

να σου ζησει ο κοριτσαρος! να την καμαρωσεις οπως εσυ επιθυμεις! ευχομαι ολα στη ζωη της να ειναι ανεπαναληπτα ομορφα...αντε και στο γαμο της θα το κρατησετε μεχρι πιο αργα!!! τα φιλια και την αγαπη μου

πραγματικα προσπαθω να καταλαβω τον λογο που τον πηρε διπλα του!εγω τον ειχα και τον εχω περισσοτερο αναγκη απο τον θεο νομιζω,αρκετα μωρα δεν πηρε? πολλες φορες δεν νιωθω οτι τον πηρε αλλα οτι τον εκλεψε χωρις να το καταλαβω! εμενα γιατι δεν με ρωτησε κανεις? εαν με ειχε βαλει να διαλλεξω αναμεσα σε μια ζωη στα πλουτη και μια μετρια ζωη θα διαλλεγα την μετρια αρκει να ειναι ο μιχαλης μαζι μου.μακαρι να ερθει αυτο που λενε μερα της κρισης!πρωτη φορα στη ζωη μου πιστευω σε αυτα,πρωτη φορα ευχομαι να ειναι αληθεια...εαν ερθει οντως αυτη η μερα πιστεψε με θα τον κολλησω στον τοιχο και θα τον κρινω εγω! ακου εκει να κλεβει τα μωρακια απο τις μαμαδες του!γιατι να δινει παιδια σε εγκληματιες και κακοποιους?αυτος δεν ειναι που ελεγε να ειμαστε καλοι ανθρωποι?πως περιμενει να ειμαστε καλοι οταν ειναι αυτος τοσο αδικος? τελος παντων θα ηθελα πολυ να με ακουγε! το βραδυ δεν ειδα εφιαλτη,κοιμηθηκα αγκαλια με την φωτογραφια του και ενιωσα υπερτατη γαληνη!ενιωσα οτι ηταν εδω διπλα μου και κοιμομασταν μαζι. ξερω δεν ειμαι η μονη που ποναει η που εχει πονεσει αλλα λυστε μου αυτην την απορια ... γιατι?

μακαρι να βρω την δυναμη να σταματησω να κλαιω! το εχω προσπαθησει αληθεια! απορω πολλες φορες με το θεο...γιατι δινει παιδια σε ανθρωπους που δεν πρεπει να εχουν παιδια?ακουω συνεχεια στις ειδησεις για γονεις που κακοποιουν τα μικρα τους και απορω ! μπορει να ειμαι 21 αλλα ξερω πως πρεπει να φερθεις σε ενα παιδι!ειχα την τυχη το περισσοτερο μερος της ζωης μου να το περναω σε μια σχολη χορου,εκει μεγαλωσα και ηλικιακα αλλα και σαν ανθρωπος και βλεπω συνεχεια μαμαδες που το μονο που σκεφτονται ειναι να εχουν καλοχτενισμενο μαλι και φρεσκο μανικιουρ,για τα παιδια τους δεν νοιαζονται οπως πρεπει,το μονο που τους προσφερουν ειναι πληθωρα υλικων αγαθων... το σημερινο ηθικο διδαγμα ειναι να αγαπατε τα παιδια σας...και πρωτα απολα να τα μαθαινετε να ειναι σωστοι ανθρωποι...να μην στεναχωριεστε οταν δεν εχετε χρηματα να τα γεμμισετε με υλικα αγαθα...πιστευω οτι ειναι σημαντικοτερο να τα γεμιζετε με αγαπη! αγαπη χωρις ορια και ορους!απεραντη αγαπη...! πολλες φορες ξεχναμε τι εχει αξια σε αυτη τη ζωη! σας τα λεει ενα 21χρονο ρομαντικο παιδι...που ειχε την μαγκια να μην διαλεξει την ευκολη λυση αλλα να παλεψει για το ιδανικο!μην κοιτατε που δεν καταφερα να εχω ...τον μιχαλακι μου... τα αγαπαω ολα τα νινακια του κοσμου και αν η ιστορια μου σας κανει καλυτερους γονεις τοτε θα νιωθω οτι δεν εφυγε αδικα το μικρο μου αγγελακι. θεοδωσιαδου καλη μου που την βρηκαμε τοση δυναμη ? τι ειρωνια να δινουμε κουραγιο η μια στην αλλη ε? πρεπει πραγματικα να ειμαστε ευγνωμων που ειχαμε την τυχη να εχουμε αγγελακια στην κοιλια μας!

ειχα διαλλεξει παιδικο σταθμο για τον μιχαλη,του ειχα την καλυτερη νονα του κοσμου,την δασκαλα μου που με "μεγαλωσε" τον ανθρωπο που με εμαθε να ειμαι ωριμη και που με στηριξε απο την αρχη.τον περιμεναμε ολοι εκτος απο τον πραγματικο του πατερα! τι βλακεια αυτος ουτε που νοιαστηκε που ο μιχαλης δεν τα καταφερε!το μονο που μου ειπε ειναι οτι ειμαι μικρη και θα κανω αλλα παιδια.να τα βρασω τα αλλα παιδια,εγω μια στιγμη θελω,εστω μια στιγμη με τον γιο που τοσο ηθελα απο την αρχη και που θα θελω μεχρι το τελος! θα εδινα τα παντα για μια στιγμουλα μαζι του! πραγματικα τωρα εχω φτασει σε μια φαση της ζωης που εχω υλικα αγαθα και δεν με νοιαζει,προτιμω τοτε που ημουν ταπι και ψυχραιμη και ειχα τον μιχαλη να μου δινει ζωη και να με κανει ευτυχισμενη.ολα τα υλικα αγαθα δεν πιανουν μια μπροστα στις στιγμες εκεινες που τον ενιωθα να κουνιεται μεσα μου,τοτε που του εδινα ζωη! θα προτιμουσα να μην ειχε βγει ποτε,να ηταν για παντα μεσα μου αρκει να ηταν ζωντανος.η ψυχη του ειναι ακομη μεσα μου,εκει την αφησε,ειναι το μεγαλυτερο δωρο που μπορουσε να μου αφησει,ο μονος λογος που δεν εχω τρελαθει ειναι γιατι πιστευω οτι η ψυχουλα του ειναι μεσα μου,αυτος μου εδινε και μου δινει ζωη και δυναμη. μου χρωσταει πολλα ο θεος...εγω ομως θα τον συγχωρουσα μονο αν μου εδινε μια στιγμουλα με τον δικο μου αγγελο μιχαηλ. ουφ σας κουρασα κ αποψε...ζηταω βαθυτατα συγγνωμη...τα φιλια και την αγαπη μου σε ολες τις γλυκητατες μελλουσες μανουλες που μου ανησυχουν..μην φοβαστε αγαπημενες μου...ολα καλα θα πανε...το ευχομαι εγω η καλη σας λεχωνα

ειδες δεν παιζει ρολο η ηλικια τελικα! οποτε με βλεπαν στο δρομο τους φαινοταν περιεργο...δειχνω μικροτερη απο 21...οι περισσοτεροι με κανουν για 16το πολυ!ολοι οι φιλοι μου ελεγαν οτι οταν θα γινει ο μιχαλακης 20 θα βγαινω εξω μαζι του και θα με περνανε για κοπελα του κ οχι μαμα του!δεν μπορεις να φανταστεις ποσο περιμενα να ερθει αυτη η στιγμη που θα εβγαινα για καφε με τον γιο μου! ισως τελικα ειμαι ενα ρομαντικο 21χρονο που θελησε να κανει τον κοσμο καλυτερο...γιατι πιστεψε με θα τον μεγαλωνα πολυ καλα τον μιχαλη μου,θα του μαθαινα να εκτιμαει κ να αγαπαει.πιστευα οτι μαζι του θα καναμε πολλα σημαντικα πραγματα,θα διαβαζαμε,θα καναμε ταξιδια,θα μεγαλωναμε παρεα και θα εκανε ο ενας τον αλλον καλυτερο. βλακεια να κανουμε σχεδια τελικα εσπασε πολυ πλακα ο θεος μαζι μου.

εμενα γεννηθηκε 3300,φυσιολογικη γεννα. μια μεριδουλα μωρο ηταν ο μικρος σου!πολυ ομορφος.μηπως τελικα ηταν απο την αρχη κ αυτος αγγελακι? τελος παντων θα βρουμε καποια στιγμη γιατι γινονται αυτα...θα βρουμε τον λογο ελπιζω

ποσα κιλα γεννηθηκε??? οντως ειναι πολυ ομορφος!

ευχομαι ολα να πανε πολυ πολυ καλα με την εγκυμοσυνη σου! ευχομαι με το καλο να ερθει στον κοσμο σου ενα υγιεστατο μωρακι να σου δωσει χαρα και να το καμαρωσεις οπως εσυ ονειρευεσε! τα φιλια και την αγαπη μου

οχι παναγιωτα αντιθετως!!! ασε που σε χαζευω στη φωτο με το νινακι σου και ολο ευχες ειμαι! φτου φτου κατι φατσουλες! ναι στην ηλικια μου αλλες σπουδαζουν,ξενυχτανε στα κλαμπς,τριγυρνανε γενικοτερα. εγω ειχα αποφασισει οτι θελω να κανω παιδι,το ονειρευομουν απο πιο μικρη!δεν μπορω να πω οτι το μωρο μου ετυχε,το ηθελα και επεδιωξα τον ερχομο του,νομιζα οτι ειχα βρει τον καταλληλο "πατερα",μας παρατησε με το που το εμαθε αλλα εγω δεν εκανα εκτρωση για να συνεχισω "την ζωη μου",αντιθετως πεισμωσα περισσοτερο και αποφασισα να κανω τον μιχαλη το πιο ετυχισμενο παιδι,δουλευα οσο περισσοτερο μπορουσα για να μαζεψω χρηματα να του αγορασω ολα οσα επρεπε,η δουλεια μου ομως κλεινει για τρεις μηνες,αλλες χρονιες οταν εκλεινε δουλευα σερβιτορα σε μαγαζια φετος ομως δε μπορουσα οποτε τα οικονομικα μου ηταν χαλια αλλα εγω δεν μετανιωσα που διαλλεξα τον μιχαλη τους τρεις πρωτους μηνες ημουν μονη μου ποιος θα εκανε σχεση με μια μελλουσα μαμα?ειχα αποφασισει να μην αφησω την μοναξια να με ριξει και αφοσιωθηκα στο μωρο μου,μεχρι που γνωρισα τον αγγελο και επιτελους ειχα βρει τον καλυτερο πατερα για τον μιχαλη.τον αγαπησε απο την πρωτη στιγμη,ενιωσε την πρωτη του κινηση!ηταν διπλα μου γιατι με αγαπουσε γιαυτο που πραγματικα ειμαι και οχι για την εξωτερικη εμφανιση. παρολο που δεν ειχα μια στην τσεπη ημουν τοσο χαρουμενη,εκανα ολες τις εξετασεις οσο κ αν κοστιζαν,εκανα οσες περισσοτερες θυσιες γινοταν για να ειναι ολα ετοιμα για τον μιχαλη.δεν με ενδιεφερε που δεν θα σπουδαζα δασκαλα μπαλετου ισως και ποτε,ειχα κανονισει τι δουλεια θα εκανα οταν θα γεννουσα,ειχα βρει που θα εμενα,τα ειχα κανονισει ολα!δεν μετανιωσα που διαλλεξα να τον κρατησω!δεν ξερω εαν καποιος μου ειχε πει απο την αρχη οτι επροκειτε να τον χασω ετσι...και παλι θα διαλλεγα να τον κρατησω.εννεα μηνες εζησα τις πιο ωραιες εμπειριες της ζωης μου. τωρα στα 21 μου μπορω να λεω οτι για εννεα μηνες ειχα μεσα στην κοιλια μου εναν αγγελο και οτι του εδινα ζωη μεχρι την τελευταια στιγμη,εχω να λεω οτι ημουν πιο υπευθηνη αποτι πρεπει στην ηλικια μου και θα εχω παντα να λεω οτι δεν εκανα εκτρωση και δεν σκοτωσα ενα αγγελουδι

οσο περιμενα να γεννησω ακουσα πολλες γυναικες να γεννανε να φωναζουν και μετα να ακουγετε το κλαμμα του μωρου τους,εγω δεν το ακουσα,οταν γεννησα επικρατησε σιωπη.απλα δεν θα ξερω ποτε πως ηταν το κλαμμα του,δεν θα τον δω να μεγαλωνει,δεν θα μαθω τι θα γινοταν οταν θα μεγαλωνε! ειχα κανει ονειρα για τον μιχαλη,θα ειχαμε διαφορα 21 χρονια και ενιωθα τοσο περιφανη που θα ημουν νεα μαμα,πιστευα θα ειχα καλυτερη επαφη μαζι του!τωρα εχω μηδενικη! ΟΥΤΕ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ! τα βραδυα ξυπναω γιατι νομιζω οτι τον ακουω να κλαιει,στον υπνο μου τα δυο τελευταια βραδυα ειδα παραξενα ονειρα... προχθες ειδα οτι γεννησα και μια γρια κυρια αλειψε τα αιματα στην κοιλια μου κ μου ακουμπησε στην κοιλια ενα κοριτσακι και την ρωτησα τι ειναι αυτο και μου απαντησε δικο σου,της ειπα εγω αγορι εκανα και γυρησε και μου ειπε οτι το μωρο το λεγανε μαρια οπως και εκεινην και οτι αυτο ειναι δικο μου.εχθες ειδα οτι ημουν εγκυος και το μωρο κουνιοταν,ξυπνησα αρκετες φορες,οσες φορες ξυπναγα ημουν σαν ναρκωμενη και δεν καταλαβαινα οτι ηταν ονειρο και παραμιλουσα αποτι μου ειπε ο αγγελος. το πρωι οταν ξυπνησα ενιωθα οτι ολα ειχαν τελειωσει κ οτι ηταν ονειρο,ενιωθα οτι δεν ειχα γεννησει ακομη τον μιχαλη και χαιδευα την κοιλια μου μεχρι να καταλαβω οτι ηταν ονειρο. κακογουστο ονειρο,κακογουστο αστειο ε? καθομαι πολλες φορες με μια φωτογραφια που του τραβηξε η μητερα μου οταν της τον δειξανε, και ετσι οπως τον βλεπω λες και κοιμαται ξαπλωνω και εγω και ευχομαι να κοιμηθω παρεα του.ξερω θα επρεπε να σκεφτομαι να κανω επομενο μωρο και τετοια αλλα μου λειπει ο μιχαλης και οχι γενικοτερα ενα παιδι στην κοιλια μου

ποναει να εχεις παλεψει για να ειναι ολα τελεια για αυτον και εκει που περιμενεις να ερθει ξαφνικα να τον χανεις! αληθεια εμεις γιατι να λεγομαστε λεχωνες? δεν εχω καποιον λογο να ξυπναω το βραδυ,ουτε λογο να ερχετε ο κοσμος στο σπιτι να συγχαρει. νιωθω οτι τα εκανα χαλια.ξερω δεν φταιω εγω αλλα γιατι δεν μπορω να το σταματησω? μεχρι τελευταια στιγμη περιμενα να τον ακουσω,ακομη τον περιμενω. οσο ασχημο και αν ακουγετε δεν με ενδιαφερει η δικη μου υγεια,δεν εχω λογο να με ενδιαφερει! σημερα ειχα ραντεβου για επανεξεταση,δεν ειχα το κουραγιο να παω,ενιωθα και νιωθω οτι δεν εχω λογο να παω.

συγγνωμη αν γινομαι αδιακριτη αλλα ηθελα να σε ρωτησω τι εκαναν οι γιατροι με το μωρο μετα απο την γεννηση? πριν 15μερες εχασα τον γιο μου,τρεις μερες πριν την κανονισμενη ημερομηνια γεννηθηκε νεκρος διοτι ειχε μπερδευτει στον ομφαλιο.στον πανικο μου δεν ρωτησα τι θα γινει με το σωματακι του.συγγνωμη αν γινομαι κουραστικη. δεν εχω λογια παρηγοριας να σου δωσω,ξερω πως πονας,δεν ειμαι ετοιμη να σου δωσω κουραγιο...ευχομαι μονο τα αγγελακια μας να ειναι καλα εκει πανω.

η ζωη ειναι ολη μια ειρωνια...αυτο εχω αρχισει να πιστευω! στο τελευταιο ραντεβου που ειχα στο γιατρο μου κανονισε την δευτερα να παω για εξετασεις και τριτη να μου κανει καισαρικη και εγω γυρησα και του ειπα δεν τον βγαζουμε σημερα να πηγαινοερχομαι γιατι ειμαστε στο εξοχικο τωρα? και αυτος μου ειπε να μην βιαζομαι. πραγματικα αν εστω και για πλακα ειχε κανει εναν υπερηχο θα εβλεπε αν ηταν τυληγμενος?θελω να πω δεν τυληγονται απο τη μια στιγμη στην αλλη...περνει μερες...σωστα? ουφ αναπαντητα ερωτηματα και γιατι! μετα βλεπεις ανθρωπους να νοιαζοντε για το αν εχουν αρκετα χρηματα και τι αμαξι θα αγορασουν!

παναγιωτα λενε οτι η ευχη της λεχωνας μετραει... ευχομαι ο μικρος σου να ειναι παντα τοσο τυχερος και να βγαινει παντα νικητης! ναι οντως δεν μπορουμε να ξερουμε τι μας επιφυλασσει η μοιρα και δν μπορουμε να ξερουμε πως να αλλαξουμε αυτο που καποιοι λενε πεπρωμενο...μπορουμε απλα να κλαψουμε με ολη μας τη δυναμη μεχρι να στερεψει το δακρυ και μετα απλα να συνεχισουμε. καθε βραδυ σκεφτομαι πως θα ηταν αν ειχαν γινει αλλιως,αν ο γιατρος τον ειχε παρει νωριτερα...ξερω δεν καταφερνω κατι ετσι αλλα...οταν σου λειπει οτι αγαπας κανεις χαζα σεναρια

ΙΣΩΣ ΑΠΛΑ ΟΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ...ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΙΣΩΣ...

πραγματικα δεν ξερω αν ο ερχομος ενος αλλου παιδιου θα μου φερει χαρα,οποτε το σκεφτομαι κ μονο νιωθω οτι προδιδω τον Μιχαλη. Δεν ηθελα οποιοδηποτε παιδι,ηθελα και θελω τον μιχαλη. τωρα θα μου πειτε οτι με τον καιρο θα μου περασει δεν ξερω ισως εχετε δικιο...οταν μου περασει θα σας το πω παντως!!! λογω της δουλειας μου ειμαι ελευθερη μεχρι μεσα σεπτεμβριου,μεχρι τοτε πρεπει να εχω μαζεψει τα κομματια μου,να εχω βρει την δυναμη να συναντισω τις μαθητριες μου και τους γονεις και να φορεσω την μασκα του χαρουμενου ανθρωπου. τι ειρωνια ε? απο τις δικες σας ιστοριες καταλαβα οτι ειμαστε δυνατοι κ μπορουμε να επιβιωσουμε...ειστε το καλο μου παραδειγμα! να προσεχετε... τα φιλια και την αγαπη μου

μου ειπαν οτι σε αυτες τις περιπτωσεις πρεπει να δεις ψυχολογο τι καλυτερο μπορει να κανει αυτος απο εσας?νομιζω τιποτα.το να μιλαω μαζι σας με κανει να νιωθω πολυ καλυτερα,δεν σας νιωθω σαν κατι αγνωστες που λενε δυο τρια ψυχρα λογια για να κερδισουν μια αμοιβη... σας νιωθω σαν δικους μου ανθρωπους που πονανε με τον πονο μου,μερικες απο εσας εχετε βιωσει κατι δυσαρεστο και βρηκατε την δυναμη να επιβιωσετε και να μου συμπαρασταθειτε κ εμενα,εσεις ειστε κοντα μου.σας ευχαριστω που ειστε Ανθρωποι με ευαισθησιες ειχα ξεχασει πως υπαρχουν ακομη σωστοι ανθρωποι! τα φιλια και την αγαπη μου

σημερα αποφασισα να μην κλαψω,το προσπαθω πολυ αληθεια,σημερα αποφασισα να μην κανω τον πονο μου δακρυ. ανοιξα το ραδιοφωνο και ακουσα ενα κομματι...μπορεσα να συγκρατησω καποιους στιχους: "που να σαι αληθεια το βραδυ αυτο που νιωθω τοσο μα τοσο μονος και που μαζι μου παιζουν κρυφτο ποτε η θλιψη και ποτε ο πονος... ας ερχοσουν για λιγο,μοναχα για ενα βραδυ να γεμμισεις με φως το φρικτο μου σκοταδι...ας ερχοσουν για λιγο και ας χανοσουν μετα." αυτο επιτρεψτε μου να το αφιερωσω σε οσους πονεσαμε διχως λογο και σε οσους εχουμε αγγελουδια εκει πανω να μας κοιτανε,ξερω καποιοι εχουν ξεχαστει με τον καιρο αλλα πραγματικα και τι δεν θα διναμε για μια εστω μια στιγμη μαζι τους ε?

...ναι οντως ειναι σαν να σου στερουν το δικαιωμα να του πεις αντιο και ευχαριστω που επι εννεα μηνες σε εκανε να νιωθεις ζωντανη και γεμματη απο αγαπη. με ηρεμει να σας γραφω,με κανει να νιωθω δυνατη. μακαρι να ειχα ενα ραβδακι να σας εκανα ολους να καταλαβετε ποσο σημαντικα ειναι τα μωρα σας. μερικοι ανθρωποι πρεπει να χασουν κατι για να ξυπνησουν,εσας σας ξυπνησα εγω οποτε δεν χρειαζετε να πονεσετε. με ηρεμει που μπορω και σας λεω τι περασα και τι περνω,με κανει να νιωθω δυνατη που καποιοι απο εσας μεσα απο την δικη μου ιστορια,μεσα απο τον δικο μου πονο ταρακουνηθηκατε,ελπιζω οποτε κατι δεν παει καλα κ σας στεναχωρει κατι εσεις να περνετε δυναμη απο τα μικρα σας και ελπιζω να συνυδητοποιησετε ποσο τυχεροι ειστε που ειστε γονεις και να εχετε προτερεοτητα την ευτυχια των παιδιων σας και ολα τα αλλα θα ερθουν! ναι οντως ο μιχαλης ηταν αγγελος και οπως μου ειπε μια απο εσας..."οι αγγελοι ανηκουν στον ουρανο και μπαινουν στην ζωη μας για να μας ξυπνησουν και να μας κανουν να εκτιμησουμε την ζωη" ελπιζω ο δικος μου αγγελος να εκανε και σε εσας καλο,να σας ξυπνησε και να σας εκανε να καταλαβετε πως δεν πρεπει να παραμελειτε να αγαπατε οτι μερικες φορες θεωρουμε δεδομενο. μερικες φορες η ελειψη του με σκοτωνει,το οτι δεν ακουω το κλαμα του στο σπιτι με πνιγει αυτες τις φορες βρισκω δυναμη ειτε στα λογια σας ειτε στην θυμηση του ειτε στα ματια του συντροφου μου ειτε απλα στη ζωη. χαιρομαι οποτε μου λετε οτι χαρις στον μιχαλη γινεστε πιο καλοι με τα παιδια τα δικα σας,χαιρομαι που το δικο μου αγγελακι σας κανει να μην θυμωνετε οποτε κανουν σκανταλια τα μικρα σας.αυτο με κανει να πιστευω οτι οντως εγινε για καποιο λογο,οτι δεν εφυγε για το τιποτα αλλα για να μας κανει καλυτερους.ευχαριστω και συγγνωμη αν εγραψα πολλα!ουφ ξαλαφρωσα τα εβγαλα απο μεσα μου!

σε ευχαριστω. εγω θα ηθελα να παω το σωμα του στην συμη.μου ειπαν οτι εκει πιστευουν στον αρχαγγελο πολυ και θα ηθελα να ειναι το σωμα του καπου που να πιστευουν στον προστατη μας.λενε οτι ειναι καλυτερο αν ειναι να χασεις το παιδι σου να το χασεις πριν γεννηθει,αλλα και εσυ και εγω και πολλοι αλλοι δυστυχως ξερουμε οτι οποια στιγμη κ αν το χασεις ποναει απιστευτα.ναι δεν προλαβε να πονεσει δεν προλαβε να πληγωθει εφυγε αγνος σαν αγγελος. ποναει ομως να μην εχω μια στιγμη μαζι του,να μην τον εχω κοιταξει στα ματια. αν μπορεσω να παρω το σωμα του δε θα ηθελα να ειναι κανενας αλλος εκει μονο εγω και το μωρο!μαζι το ξεκινησαμε,μαζι θα ηθελα να το τελειωσουμε.μου λεγανε να μην το δω για να μην εχω την εικονα του!τι ανοητοι!πιστεψε με αν δεν τον ειχα δει δεν θα ειχε μπει "τελια",αν δεν τον ειχα δει θα εμενα με την απορια πως να ειναι οι αγγελοι,τωρα ξερω οτι οι προσωπικοι μας αγγελοι,αυτοι που προσεχουν εμας και μονο,οι φυλακες μας...ειναι οπως εμεις θελουμε να ειναι,εχουν την δικη μας μορφη,την μορφη που εμεις θελουμε και νιωθουμε οικεια. παρολο που ειχε πνιγει,ειχε τον ομφαλιο τυληγμενο στο λαιμο του,δεν εδειχνε να υποφερει!ηταν σαν να κοιμοταν ηρεμα και βαθια.

οχι δεν μας ρωτησανε τιποτα!μας ειπαν να περιμενουμε 2μηνες να γινει νεκροψια αλλα μετα δεν ξερω τι γινετε! δεν προλαβαν να κανουν τιποτα γιατι ηταν ηδη νεκρος.ολα εγιναν πολυ γρηγορα δεν αντεχα να καθομαι στο νοσοκομειο και εφυγα δυο μερες μετα,δεν ειχα το κουραγιο να ρωτησω τιποτα.εσυ τι εκανες με το σωμα του μωρου σου?αν επιτρεπετε.

για τους παπαδες αυτη τη στιγμη θεωρουμε ακαθαρτο ατομο,οταν περασουν 20 ή 40 μερες θα ειμαι αξια γιαυτους,λες και ο θεος μισει τις λεχωνες.τελος παντων αυτο ειναι ευαισθητο θεμα της κοινωνιας! ολα ηταν τοσο στημενα! απο μικρη πιστευα οτι ο αρχαγγελος μιχαηλ ηταν ο προστατης μου και ειχα πει οτι το πρωτο μου παιδι ηθελα να ειναι αγορι για να τον ονομασω αγγελο μηχαηλ,στις 8νοεμβριου ειχα την τελευταια μου περιοδο,την ημερα που γιορταζει ο αρχαγγελος,ολες μου οι εξετασεις εχουν επανω αυτη την ημερομηνια!οταν εμεινα εγκυος διαλλεξα να μεγαλωσω το μωρο που ειχα μεσα μου εστω και μονη μου βλεπετε οι αντρες δεν εχουν παντα τα "κοτσια" οποτε προτιμησα να χωρισω,οσο ημουν εγκυος ελεγα "πωπω θα κλαιει τα βραδυα και θα με ξυπναει εγω που κοιμαμαι ελαφρια πως θα ξεκουραζομαι?",οταν ημουν 3μηνων εγκυος την ημερα του αγιου βαλεντινου γνωρισα τον αγγελο,παρολο που ημουν εγκυος αυτος ξεκινησε μαζι μου κατι ιδιαιτερα ομορφο,πηγαμε ταξιδι στην Πολη με γκρουπ και σε ολους ελεγε οτι ηταν δικο του το μωρο,οπου και αν πηγαιναμε ολοι ζηλευαν την "Τυχη" μου,ειχα εναν ανθρωπο να μου φερετε λες κ ειμαι απο ζαχαρη,πηγαιναμε μαζι για τις εξετασεις,ψωνιζαμε μαζι τα ρουχα του Μιχαλη,ετοιμασαμε μαζι το δωματιο του,το εζησε μαζι μου μεχρι το τελος,δεν εφυγε απο διπλα μου στιγμη,προσευχηθηκε για το μωρο που δεν ηταν πια μου αλλα μας,πονεσε μαζι μου.11 αυγουστου ειχα ραντεβου για να γεννησω, η πιτ μου ηταν 15αυγουστο,της παναγιας,η χαρα μου οταν εμαθα οτι το μωρο θα γεννιοταν 11 οπως και εγω δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο μεγαλη ηταν!οταν γεννηθηκα εγω οι γιατροι ρωτησαν τους γονεις της μητερας μου αν ηθελαν να σωθω εγω ή η μητερα μου,ηταν δυσκολη εγκυμοσυνη απο την αρχη,κατι δεν πηγαινε καλα και δεν κατεβαινα,δεν επαιρνα θεση ολα πηγαν καλα τοτε ομως και σωθηκα. εαν με ειχαν ρωτησει εμενα ποιον θα εσωζα στη δικη μου περιπτωση θα διαλλεγα τον Μιχαλη,ξερω τωρα ειναι αργα δεν γυριζει πισω αλλα ολα ηταν οπως τα ηθελα,ηταν φτυστος εγω,ειχε πολλα μαλλια οπως ηθελα,ειχε παρει την μυτη μου,δεν με ξυπνησε κανενα βραδυ το κλαμα του,του ειχα βρει εναν τελειο πατερα και θα γεννιοταν 11οπως εγω. βλακεια μου ομως επρεπε να σταματησω να κανω ονειρα,επρεπε να σκεφτομαι μονο την υγεια του,επρεπε να λεω και να ζηταω να ειναι καλα κ να γεννηθει υγιες,ολα πηγαιναν ομως τοσο τελεια και δεν μπορουσα να φανταστω οτι κατι θα χαλαγε.δεν μπορουσα να φανταστω οτι ο αρχαγγελος ο προστατης μου θα μου εκλεβε το μικρο μου αγγελακι.