Xara12

Γεια σας κορίτσια, είμαι σχετικά καινούργια στο forum αλλά παρακολουθώ το post κι έχω κι εγώ αγωνία για τα αποτελέσματά σας. Εύχομαι καλή τύχη σε όσες περιμένετε αποτελέσματα... Μόλις πρόσφατα ανακάλυψα κι εγώ ότι είμαι έγκυος (μόλις μπήκα στη 5η βδομάδα - αν τα μετράω σωστά) και δεν έχω πάει ακόμα για υπέρυχο. Helenakki, ήθελα να σε ρωτήσω, επειδή απ' ότι βλέπω πρέπει να είμαστε στην ίδια εβδομάδα (τελευταία μου περίοδος 10 Απριλίου), σε ποια μέρα πήγες στο γιατρό σου και τι μπόρεσε να δει με τον υπέρηχο; Επίσης ποια ήταν η τιμή της χοριακής σου όταν πήγες; Σόρι αν σε έπρηξα...

Βρε κορίτσια, κι εγώ μπήκα μόλις στην 5η εβδομάδα, υποθέτω δηλαδή ότι είναι η πέμπτη... Δεν ξέρω πώς τα υπολογίζουν αλλά η τελευταία μου περίοδος ήταν 10 Απριλίου άρα στις 10 Μαϊου έκλεισα 4 βδομάδες, σωστά; Οι χοριακές μου είναι καλές, αλλά δεν έχω πάει ακόμα στο γιατρό μου για τον πρώτο υπέρηχο κι έχω τρομερή αγωνία, με όσα διαβάζω εδώ στο forum, μην είναι εξωμήτριος κύηση. Δεν έχω κάποιο λόγο να το πιστεύω αλλά μέχρι να δει σάκο και στη συνέχεια να ακούσει καρδιά δεν μπορώ να απολαύσω καν το ότι είμαι έγκυος μετά από τόσες προσπάθειες... Φοβάμαι να χαρώ μήπως και απογοητευθώ στη συνέχεια. Ξέρετε ποιο είναι το ποσοστό πιθανοτήτων να είναι εξωμήτριο; Και τι συμπτώματα έχει - αν έχει τόσο νωρίς...

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας, κορίτσια και σας εύχομαι ολόψυχα να έχετε όλες σύντομα εγκυμοσύνη! Ένα έχω να σας πω: μην απογοητεύεστε! Εγώ προσπαθούσα 3 χρόνια, έκανα 5 σπερματεγχύσεις και ετοιμαζόμουν να κάνω εξωσωματική το καλοκαίρι. Δεν ξέρω να σας πω αν χαλάρωσα στην ιδέα της εξωσωματικής και γι' αυτό έμεινα έγκυος (δεν νομίζω γιατί το άγχος μου το είχα κάθε μήνα) πάντως τελικά έγινε. Να μην αγχώνεστε και να μην κάνετε σκέψεις του στυλ "εγώ δεν θα μείνω ποτέ έγκυος" κτλ. Ακόμα κι αν δεν τύχει με φυσικό τρόπο, η επιστήμη έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα που όλες οι γυναίκες, με πραγματικά ελάχιστες εξαιρέσεις, μπορούν να κάνουν παιδί. Τουλάχιστον στον κύκλο των φίλων μου όλες όσες προσπαθούσαν έχουν κάνουν παιδί και η πλειοψηφία απ' αυτές με εξωσωματική, με την 3η ή και 4η προσπάθεια, με αποβολές κτλ.... Πάντως, στο τέλος όλες έκαναν... Και δεν ήταν και μικρές: από 36 έως και 43 χρονών. Γι' αυτό σας λέω, μην στεναχωριέστε καθόλου και μην αγχώνεστε. Θα γίνει..

Κορίτσια γεια σας η άποψή μου είναι ότι το τεστ ωορρηξίας είναι σωτήριο και καλό είναι να το χρησιμοποιείτε εκτός κι αν νιώθετε να σας αγχώνει ή είστε από τα "φρέσκα" ζευγάρια που έχετε το χρόνο και την όρεξη να κάνετε κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα έρωτα. Αυτή είναι η ιδανική μέθοδος αλλά για κάποια ζευγάρια που είναι πολλά χρόνια μαζί ή δεν έχουν πολύ χρόνο δεν είναι πάντα εύκολο... Στην περίπτωσή μου πάντως προσπαθούσαμε πολύ καιρό χωρίς τεστ υπολογίζοντας απλά την ημέρα της ωορρηξίας περίπου στη μέση του κύκλου (την 14η μέρα) και τελικά μετά από τεστ ανακάλυψα ότι είναι την 12η-13η μέρα... Κατά τη γνώμη μου, όσες φορές κι αν κάνεις έρωτα μέσα στο μήνα, αν για κάποιο λόγο χάσεις την ωορρηξία, ουσιαστικά έχασες το μήνα. Γι' αυτό δεν είναι κακό να χρησιμοποιείτε το τεστ. Εγώ πρώτη φορά χρησιμοποίησα το τεστ πριν 3 μήνες κι έμεινα έγκυος αλλά δεν "έδεσε" η εγκυμοσύνη χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Τον αμέσως επόμενο μήνα δεν προσπαθήσαμε γιατί μας είπε ο γιατρός ότι δεν είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει ωορρηξία και τον αμέσως επόμενο (δηλαδή τον μήνα που μας πέρασε) ξαναδοκιμάσαμε με τεστ και είμαι πάλι έγκυος (αυτή τη φορά η χωριακή είναι υψηλή αλλά θα δούμε πώς θα πάει...). Αυτό που θέλω να πω είναι ότι 2 στις 2 φορές με το τεστ έμεινα έγκυος ενώ πριν τίποτα... Βέβαια, σ' αυτό έπαιξε σίγουρα ρόλο και το ότι "ρύθμισα" πρόσφατα τον θυροειδή μου - μου άλλαξε η γιατρός μου τα χάπια που έπαιρνα 15 μέρες πριν μείνω έγκυος την πρώτη φορά). Αν έχετε δυσκολία στη σύλληψη, ελέγξτε τον θυροειδή σας, είναι πολύ σημαντικό!! Καλή τύχη σε όλες κορίτσια!

natassa, άλλο το να μην πιστεύεις στο Θεό και άλλο να μην έχεις αξίες και ιδανικά. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα, μην τα μπερδεύεις. Όπως όλοι οι άνθρωποι που πιστεύουν στο Θεό δεν είναι ηθικοί, έτσι και όλοι οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στο Θεό δεν είναι ανήθικοι. Η πίστη ή η μη πίστη δεν έχει καμία σχέση με την ηθική και τις αξίες.

Δεν θεωρείς, yiotaki, ότι είναι δικαίωμα του καθενός να επιλέξει αν θέλει το παιδί του να παρακολουθήσει το μάθημα των Θρησκευτικών; Στο κάτω-κάτω δεν θα το καταργήσουν για όλους, δίνουν απλά το δικαίωμα της επιλογής για όσους δεν θέλουν. Εγώ έχω μεγάλο "τραύμα" από το μάθημα των θρησκευτικών του σχολείου (που παρεπιπτόντως είχε αφιερώσει μόνο 3 σελίδες σε όλο το βιβλίο στο να γνωρίσει στα παιδιά τις άλλες θρησκείες). Μας πέρασαν το αίσθημα της ενοχής και της αμαρτίας σε μία ηλικία που ούτε ενοχές θα έπρεπε να έχουμε ούτε αμαρτίες διαπράξαμε. Όσο για το πώς ήρθαμε στον κόσμο, που είπε κάποια άλλη φίλη, υπάρχει και η επιστημονική θεωρία του Bing Bang για όσους προτιμούν μια ορθολογιστική εξήγηση της γέννησης του κόσμου. Τέλος, όσον αφορά στο αν ο χριστιανισμός διέσωσε ή κατέστρεψε τον ελληνισμό, μπορείτε αν θέλετε, να διαβάσετε και μια άλλη άποψη στο βιβλίο "Μ.Χ." του Βασίλη Αλεξάκη. Έχει ενδιαφέρον. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι εδώ δεν προσπαθούμε να πείσουμε η μία την άλλη ότι εμείς έχουμε δίκιο. Η πίστη ή η μη πίστη είναι κάτι προσωπικό και κανείς δεν μπορεί να μας πείσει να το αλλάξουμε. Απλά εκφέρουμε τις απόψεις μας και, αν και βρίσκω μάταιη αυτή τη συζήτηση, έχει παρόλα αυτά ενδιαφέρον.

Fratina, η κατάθλιψη αυτό ακριβώς κάνει: σου κολλάει μια ιδέα στο μυαλό που δεν μπορείς να την ξεριζώσεις με την λογική. Όπως η σκέψη ότι η ζωή σου τελείωσε που είναι εντελώς παράλογη, αλλά ό,τι και να σου πούμε εμείς δεν πρόκειται να σου αλλάξει γνώμη... Σίγουρα παίζουν ρόλο οι ορμόνες αλλά φταίει ότι και η ζωή σου δεν είναι όπως θα την ήθελες και φυσικά και το ότι είσαι μόνη σου όλη την ώρα χωρίς καμία απασχόληση. Αλήθεια η ζωή σου εκεί με τις συγκεκριμένες συνθήκες σου άρεσε πριν μείνεις έγκυος; Νομίζω, πάντως, κοριτσάκι μου, ότι πρέπει να ζητήσεις βοήθεια γιατί είναι κρίμα να βασανίζεσαι...

Δεν νομίζω ότι είναι κοινωνιολογικού περιεχομένου η άποψή μου, απλά εξηγώ γιατί κατά τη γνώμη μου πιστεύω ότι δεν υπάρχει Θεός και γιατί πιστεύω ότι οι άνθρωποι ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ να πιστεύουν στον Θεό (αυτό ίσως είναι όντως λίγο κοινωνιολογικού περιεχομένου). Σαφώς και ο χριστιανισμός δεν αναφέρει ότι ο Θεός τιμωρεί ή αποφασίζει για μας, αλλά όταν λέω ότι έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε κάτι τέτοιο, αναφέρομαι στις περιπτώσεις που μας συμβαίνει κάτι κακό και η μοιρολατρική εξήγηση για να παρηγορηθούμε είναι "ήταν Θέλημα Θεού". Ε, λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν θέλημα Θεού. Απλά έτσι είναι η ζωή, οι άνθρωποι πεθαίνουν και δυστυχώς πρέπει να ζήσουμε με αυτή την αλήθεια... (κατά τη δική μου θεώρηση των πραγμάτων πάντα).

Ας πω κι εγώ την άποψή μου σ' αυτό το πολύ ενδιαφέρον θέμα. Εγώ προσωπικά, λοιπόν, δεν πιστεύω στον Θεό, είμαι της ορθολογιστικής σχολής. Εκτιμώ τη φιλοσοφία του Χριστιανισμού περί αγάπης, ισότητας, ταπεινότητας και συγχώρεσης και προσπαθώ να τα εφαρμόζω στη ζωή μου ως φιλοσοφία και στάση ζωής αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένας Θεός που μας παρακολουθεί, που κρίνει, που αποφασίζει για μας, που ίσως τιμωρεί... Για μένα αυτό είναι η Συνείδηση που έχουμε όλοι μας. Πιστεύω ότι οι θρησκείες "εφευρέθηκαν" από τον άνθρωπο για να καλύψουν την ανάγκη του να πιστεύει ότι αποφασίζει κάποιος άλλος γι' αυτά που συμβαίνουν στη ζωή του και για να απαντήσουν στα βασανιστικά ερωτήματά του "Από πού ερχόμαστε" και "Πού πηγαίνουμε". Ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο από την αρχή της ανθρωπότητας. Κυρίως, όμως, εφευρέθηκαν για να μπορέσουν να απαλύνουν το φόβο του ανθρώπου για τον Θάνατο και το Τέλος. Δεν μπορεί, κάτι πρέπει να υπάρχει μετά από αυτή τη ζωή, αυτό σκεφτόμαστε όλοι για να παρηγορηθούμε... Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει ούτε Παράδεισος ούτε Κόλαση. Ο "Παράδεισος" και η "Κόλαση" είναι μέσα μας... Σέβομαι τους ανθρώπους που πιστεύουν. Έχω κι εγώ πίστη αλλά όχι στον Θεό. Εγώ έχω πίστη στους αναθρώπους, στη δύναμη που έχουμε μέσα μας.

Θα συμφωνήσω ότι δεν πρέπει να δημιουργούμε θέματα εκεί που δεν υπάρχουν. Κι εγώ ανήκω σ' αυτές που προσπαθούν εδώ και καιρό για παιδί αλλά δεν παθαίνω τίποτα αν μέσα στα discussions δω και κάποιο που έχει να κάνει με περιποίηση μωρού. Απλά δεν με αφορά, δεν το διαβάζω. Δεν με ταράζει, όμως, ούτε με πληγώνει. Αν ήταν έτσι, θα έπρεπε να απαγορεύουμε στις εγκύους να κυκλοφορούν γύρω μας γιατί μας πληγώνουν... Φυσικά, λίγη οργάνωση στο forum δεν βλάπτει -για να μπορείς να βρεις το θέμα που σε ενδιαφέρει. Dominique, σεβαστά τα αισθήματά σου και το αίτημά σου αλλά μην φθάνουμε στα άκρα. Κορίτσια, θέλει δύναμη και υπομονή η κατάσταση.

Έτσι, είναι, Πόπη μου, έχεις δίκιο. Αυτό που έχω καταλάβει εγώ απ' όλη αυτή την προσπάθεια είναι ότι πρέπει να είναι πολύ δεμένο το ζευγάρι για να αντέξει τη δοκιμασία της πολύχρονης προσπάθειας για παιδί. Δεν είναι μόνο το θέμα της ερωτικής ζωής (αυτό είναι το λιγότερο) αλλά και όλα τα άλλα. Οι συνεχείς απογοητεύσεις, η πιθανή - ενδόμυχη και ανομολόγητη- σκέψη και από τους δύο "αν ήμουν με κάποιον άλλο ίσως τώρα να είχα παιδί", αλλά κυρίως η διαχείριση της "κατάθλιψης" που έρχεται μετά από κάθε αποτυχία... Βέβαια, το ίδιο δεμένο πρέπει να είναι το ζευγάρι, φαντάζομαι, και αφού γεννήσει γιατί κι εκεί είναι ζόρικα τα πράγματα. Αλλά σ' αυτό δεν έχω ακόμα προσωπική εμπειρία...

Έχεις δίκιο, ίσως τελικά όταν το θέλει κάποια πολύ να λειτουργεί ανασταλτικά ενώ αυτές που δεν πολυτρελλάινονται (και άρα δεν αγχώνονται γι' αυτό) πιάνουν με τη μία... Φίλη μου ήθελε πολύ παιδί και έκανε εξωσωματική γιατί ο άντρας είχε διεγνωσμένα αδύναμο σπέρμα. Έμεινε έγκυος με την τρίτη εξωσωματική και πάνω στο θηλασμό έμεινε έγκυος στο δεύτερο παιδί. Το γέννησε και πάλι κοντά στο θηλασμό έμεινε έγκυος στο τρίτο! Περιττό να σας πω ότι μεταξύ σοβαρού κι αστείου σκέφτονται να κάνουν μήνυση στο γιατρό που διέγνωσε αδύναμο σπέρμα και τους συνέστησε εξωσωματική! Πέρα απ' την πλάκα, όμως, εκεί που δεν το ήθελε πια εκεί έμεινε έγκυος (και 2 φορές)!

Κι εγώ αναρωτιέμαι, melissa, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι τα ποσοστά επιτυχίας ενός κέντρου γονιμοποίησης επηρρεάζονται από το αν πέτυχε με την πρώτη ή την τρίτη. Εννοώ ότι διαφημίζουν γενικά τα ποσοστά επιτυχίας τους και όχι αν έγινε με την πρώτη (εγώ τουλάχιστον δεν θα ζήταγα ποτέ για ένα κέντρο αυτή τη διευκρίνηση αλλά μπορεί να κάνω λάθος και άλλοι να το ρωτάνε). Δεν ξέρω αν αυτό γίνεται επί σκοπού για να βγάλουν χρήματα ή αν απλώς τις πρώτες 2 φορές πειραματίζονται με λίγα ωράρια για να αποφύγουν την πολλαπλή κύηση (γιατί δεν είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα) και όταν δουν ότι δεν πέτυχε τοποθετούν περισσότερα για να έχουν πιο σίγουρη επιτυχία. Πάντως και στατιστικά να το δεις έτσι γίνεται. Το σίγουρο είναι ότι στις μέρες μας αν δεν έχεις ένα γερό κομπόδεμα, παιδιά δεν κάνεις (αν δεν είσαι τυχερός να τα κάνεις με φυσικό τρόπο).

Χωρίς να θέλω να το παίξω ειδικός, αυτό που γνωρίζω από το γιατρό μου είναι ότι η ναυτία και οι αναγούλες προέρχονται πάντα από τον ενδομήτριο που δυναμώνει (η αδερφή μου σε μία αποτυχημένη εγκυμοσύνη της είχε σταματήσει το μωρό να μεγαλώνει αλλά η ναυτία συνεχιζόταν γιατί το ενδομήτριο ήταν ακόμα παχύ). Άρα ίσως η ναυτία σου ήταν από τα χάπια για την ενδυνάμωση του ενδομήτριου. Παρόλα αυτά, κάνε άλλη μία χωριακή, δεν έχεις να χάσεις τίποτα και κυρίως βρες ένα γιατρό που να τον εμπιστεύεσαι γιατί θα τον έχεις και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σου και είναι το πιο σημαντικό... Καλή επιτυχία!

Ούτε εγώ σε γνωρίζω mariaber αλλά χαίρομαι πολύ για τα νέα σου, δινεις ελπίδα σε όλες μας. Να ρωτήσω κάτι άσχετο; Χωρίς να θέλω να είμαι συνωμοσιολόγος, είναι τυχαίο πιστεύετε που η πλειοψηφία των γυναικών μένουν έγκυοι όχι στην πρώτη, όχι στη δεύτερη αλλά στην τρίτη εξωσωματική; (έχω πολλά, πάρα πολλά παραδείγματα)

Maru δεν είναι καθόλου χαζομάρα (ή τουλάχιστον είχαμε και οι δύο την ίδια χαζομάρα) γιατί κι εγώ έτσι ένιωθα. Γι' αυτό και καθυστέρησα να ξεκινήσω. Για αρκετά χρόνια δεν θέλαμε παιδί με τον φίλο μου (ζούσαμε έντονη και ανέμελη ζωή που δεν θέλαμε να θυσιάσουμε) και όταν αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε έλεγα στον εαυτό μου "μην το κάνουμε ελεύθερα αυτό το μήνα γιατί θα μείνω έγκυος και τον άλλο μήνα έχω να πάω ταξίδι για δουλειά" ή "μην το κάνουμε αυτό το μήνα γιατί θέλω να πάμε διακοπές και μετά". Πού να ξέρω η χαζή... Κι επειδή είχα μικρότερη μια εγκυμοσύνη που τη διέκοψα γιατί οι συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες, νόμιζα ότι όποτε το αποφασίσω θα γίνει... Τέλος πάντων, είναι πολύ νωρίς για να μπαίνεις στο τριπάκι, μην το κάνεις. Έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου.

Χαίρομαι που μπήκα σ' αυτό το φόρουμ και βλέπω ότι υπάρχουν και άλλες κοπέλες που νιώθουν έτσι, βοηθάει πολύ τελικά στην ψυχολογία σου να μοιράζεσαι τους φόβους και τις αγωνίες σου (κάτι σαν group therapy). Καμιά φορά σκέφτομαι ότι αν είναι να δουλέψω το ψυχολογικό μέρος της υπόθεσης η κατεύθυνση που πρέπει να δώσω στις σκέψεις και τα αισθήματά μου δεν είναι η πεποίθηση και η ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρω αλλά ότι ίσως πρέπει να αρχίσω να διαχειρίζομαι την πιθανότητα να μην κάνω παιδί. Ότι η ζωή και χωρίς παιδί κάποιο νόημα πρέπει να έχει, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Ακούγεται ηττοπαθής η σκέψη, αλλά αν το αποδεχτώ ίσως χαλαρώσω. Βέβαια, δεν έχω εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες (δεν έχω κάνει ακόμα εξωσωματική, ας πούμε) και φυσικά δεν θα το βάλω κάτω. Αλλά γενικά μιλώντας, δεν πρέπει να αποδεχτούμε και αυτή την πιθανότητα; Πέρα από την επιθυμία για παιδί, η πίεση γύρω μας για μητρότητα είναι αφόρητη. Αν δεν έχεις παιδί σ' ένα κόσμο με γονείς γύρω σου (τουλάχιστον στο ηλιακιακό μου γκρουπ) νιώθεις απόκληρος και αποτυχημένος και αυτό είναι πολύ σκληρό. Σόρι για τη φιλοσοφία αλλά τα σκέφτομαι αυτά πολύ συχνά στη φάση που βρίσκομαι. Mairu καταλαβαίνω πώς νιώθεις, δεν ξέρω αν έχεις κάνει όλα τα στάδια της προσπάθειας (υποβοηθούμενη γονιμότητα κτλ.) και καταλαβαίνω ότι η εμμονή και η κατάθλιψη είναι μέσα στο πρόγραμμα (κάθε φορά που κάποια από τις γνωστές και φίλες μου μου μένει έγκυος -και για κάποιο λόγο όλες προσπαθούν καιρό- νιώθω μεγάλη χαρά και μεγάλη κατάθλιψη ταυτόχρονα). Έχουν δίκιο οι φίλες που έγραψαν ότι πρέπει να βρούμε κάποιο άλλο νόημα στη ζωή μας και να δεις που τότε θα γίνει. Φιλιά σε όλες κορίτσια κι ευχαριστώ!

Σας ευχαριστώ πολύ, βρε κορίτσια, που μου απαντήσατε και που βλέπω ότι δεν είμαι η μόνη... Καταλαβαίνω τι εννοείτε όταν λέτε ότι μπορεί να είναι και αγαπησιάρικο και, φυσικά, δεν λέω ότι είναι πάντα ψυχαναγκαστικό... Μάλιστα στις αρχές δεν τον έβαζα μέσα στο παιχνίδι, υπολόγιζα μόνη μου χωρίς να ξέρει και απλώς δεν τον άφηνα να μου ξεφύγει αλλά τελικά στην πορεία άρχισε να υπολογίζει κι αυτός. Και υπάρχουν φορές που οι γόνιμες μέρες μου πέφτουν πάνω σε μέρες με πολλή δουλειά από τη μεριά του (έχει πολύ άστατο ωράριο στη δουλειά) και να γυρνάει πτώμα από τη δουλειά στις 11.00 το βράδυ και να πρέπει να το κάνει θέλει δεν θέλει... Αυτές οι μέρες είναι που με κάνουν να λέω ότι δεν θα έπρεπε να συνδέεται το ένα με το άλλο. Και πιστέψετε με, δεν θα το πίεζα καθόλου το πράγμα και θα το άφηνα να γίνει όποτε μπορούμε και όποτε θέλουμε αλλά (για να απαντήσω και στην ερώτησή σου, marakrhth) δεν με παίρνει η ηλικία για να χάνω άλλο χρόνο... Είμαι 38 στα 39 και σκέφτομαι ότι και η γονιμότητα μειώνεται και ας είναι όλα μια χαρά και πρέπει να έχω χρόνο μπροστά μου γιατί πες ότι έμεινες έγκυος αλλά θα πάνε όλα καλά με την πρώτη; Μια αποβολή, μια παλίνδρομη (που τα διαβάζω πολύ εδώ μέσα) και φτου κι απ' την αρχή... Ξέρω, δεν πρέπει να τα σκέφτομαι έτσι αλλά δυστυχώς αγχώνομαι... Και από την άλλη έχω κι ένα τεχνικό πρόβλημα που μπορεί να μην αποτελεί απαγορευτικό παράγοντα για εγκυμοσύνη αλλά σίγουρα αποτελεί ανασταλτικό: έχω υπερβολικά στενό τράχηλο (στη σαλπιγγογραφία ο γιατρός δεν μπορούσε να το πιστέψει αυτό που έβλεπε). Και γι' αυτό ο γιατρός μου μου είπε να δοκιμάσουμε σπερματεγχύσεις γιατί μπορεί να μην έχουν γενικά μεγάλο ποσοστό επιτυχίας αλλά στην περίπτωσή μου ανεβάζουν αρκετά τις πιθανότητες σε σχέση με τη φυσική επαφή... Θα δούμε. Μακάρι να έχω να σας πω ευχάριστα μέσα στο 2009 και το εύχομαι για όλες όσες προσπαθούν... Φιλάκια σε όλες σας!

Καλησπέρα σε όλες! Είμαι καινούργια στο site και το συγκεκριμένο ποστ το έγραψα σε κάποιο υπάρχον θέμα αλλά θα ήθελα να αποτελέσει αυτόνομο θέμα συζήτησης γιατί είναι ένα ζήτημα που δεν βλέπω να το αναφέρει καμία πουθενά και θα ήθελα τις απόψεις σας. Είμαι κι εγώ στη διαδικασία προσπάθειας για εγκυμοσύνη και μάλιστα έχω κάνει πρόσφατα την 3η σπερματέγχυση. Προσπαθούμε με το φίλο μου τα τελευταία 2 χρόνια αλλά μόνο τον τελευταίο χρόνο συστηματικά (μετρώντας τις μέρες και κάνοντας τεστ ωορηξίας κτλ.) Από τη στιγμή που κάποιος έχει μπει στη διαδικασία να κάνει παιδί και το προσπαθεί δεν ξέρω πώς καταφέρνει να κάνει έρωτα όσο και να το απολαμβάει χωρίς να το έχει στο μυαλό του - ή έστω στο βάθος του μυαλού του. Θέλω να πω και μόνο το γεγονός ότι μπορεί τις 2 ή 3 γόνιμες μέρες του μήνα να μην θες, βρε αδερφέ, να κάνεις έρωτα, να μην έχεις όρεξη εκείνη την ημέρα αλλά να ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις για να μην πάει χαμένος ο μήνας (και μη μου πείτε "ας μην κάνεις" γιατί έτσι χάσαμε τον 1 χρόνο), αυτό και μόνο είναι αρκετό για να σου "τραυματίσει" την ερωτική ζωή. Ξέρω πολλά ζευγάρια που έχουν σχεδόν καταστρέψει την ερωτική τους ζωή επειδή προσπαθούν να κάνουν παιδί. Πρέπει εδώ να σημειώσω ότι με τον φίλο μου δεν είμαστε φρέσκο ζευγάρι για να είμαστε στη φάση που κάθε στιγμή πέφτουμε σ' ένα κρεββάτι αλλά είμαστε 14 χρόνια μαζί. Τον θέλω ακόμα και είμαι ερωτευμένη μαζί του αλλά το πάθος σίγουρα δεν είναι αυτό που ήταν στην αρχή που δεν μπορούσαμε να κρατηθούμε μακριά ο ένας από τον άλλο. Παρόλα αυτά, πριν αρχίσουμε τις προσπάθειες η ερωτική μας ζωή ήταν άκρως ικανοποιητική απλά από τότε που αρχίσαμε να προσπαθούμε το σεξ έγινε και λίγο ψυχαναγκαστικό. Γι' αυτό το λόγο, παρότι μετά τις εξετάσεις που κάναμε βρήκαμε ότι είμαστε υγιέστατοι (το σπέρμα σούπερ, οι σάλπιγγες, τα ωάρια όλα ΟΚ, κατεβάζω και πολλά ωάρια, είναι κληρονομικό, είμαι δίδυμη για να καταλάβετε) αποφασίσαμε να κάνουμε σπερματέγχυση και ίσως και εξωσωματική αργότερα. Για ένα λόγο μόνο: θέλουμε να αποδεσμεύσουμε την ερωτική πράξη από την προσπάθεια για σύλληψη του μωρού. Η ερωτική πράξη πρέπει να είναι για απόλαυση και έτσι πρέπει να μείνει και δυστυχώς η λέξη "προσπάθεια" το επιφορτίζει πολύ. Μπορεί να ακούγεται κυνική η άποψή μου αλλά έτσι νιώθω... Έχει καμμία από σας παρόμοια εμπειρία ή μόνο εγώ νιώθω έτσι; Θα ήθελα τις απόψεις σας...

Καλησπέρα σε όλες! Είμαι καινούργια στο site (το βρήκα τυχαία βάζοντας στο Google τις λέξεις "σπερματέγχυση" και μου έβγαλε και αυτό το site). Όπως θα καταλάβατε, είμαι κι εγώ στη διαδικασία προσπάθειας για εγκυμοσύνη και μάλιστα έχω κάνει και 3 σπερματεγχύσεις. Προσπαθούμε με το φίλο μου τα τελευταία 2 χρόνια αλλά μόνο τον τελευταίο χρόνο συστηματικά (μετρώντας τις μέρες και κάνοντας τεστ ωορηξίας κτλ.) Από τη στιγμή που κάποιος έχει μπει στη διαδικασία να κάνει παιδί και το προσπαθεί δεν ξέρω πώς καταφέρνει να κάνει έρωτα χωρίς να το έχει στο μυαλό του - ή έστω στο βάθος του μυαλού του. Θέλω να πω και μόνο το γεγονός ότι μπορεί τις 2 ή 3 γόνιμες μέρες του μήνα να μην θες, βρε αδερφέ, να κάνεις έρωτα, να μην έχεις όρεξη αλλά να ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις για να μην πάει χαμένος ο μήνας (και μη μου πείτε "ας μην κάνεις" γιατί έτσι χάσαμε τον 1 χρόνο), αυτό και μόνο είναι αρκετό για να σου καταστρέψει την ερωτική ζωή. Ξέρω πολλά ζευγάρια (κι εμείς ανάμεσα σ' αυτούς) που έχουν σχεδόν καταστρέψει την ερωτική τους ζωή επειδή προσπαθούν να κάνουν παιδί. Πρέπει εδώ να σημειώσω ότι με τον φίλο μου δεν είμαστε φρέσκο ζευγάρι για να είμαστε στη φάση που κάθε στιγμή πέφτουμε σ' ένα κρεββάτι αλλά είμαστε 14 χρόνια μαζί. Τον θέλω ακόμα και είμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί του αλλά το πάθος σίγουρα δεν είναι αυτό που ήταν στην αρχή που δεν μπορούσαμε να κρατηθούμε μακριά ο ένας από τον άλλο. Παρόλα αυτά, πριν αρχίσουμε τις προσπάθειες η ερωτική μας ζωή ήταν άκρως ικανοποιητική απλά η συχνότητα ερωτικών επαφών δεν ήταν εκείνη του πρώτου καιρού. Γι' αυτό, και ενώ μετά τις εξετάσεις που κάναμε βρήκαμε ότι είμαστε υγιέστατοι, το σπέρμα είναι σούπερ, οι σάλπιγγες, τα ωάρια όλα ΟΚ (κατεβάζω και πολλά ωάρια, είναι κληρονομικό, είμαι δίδυμη για να καταλάβετε) αποφασίσαμε να κάνουμε σπερματέγχυση και ίσως και εξωσωματική αργότερα. Για ένα λόγο μόνο: θέλουμε να αποδεσμεύσουμε την ερωτική πράξη από την προσπάθεια για σύλληψη του μωρού. Η ερωτική πράξη πρέπει να είναι για απόλαυση και έτσι πρέπει να μείνει και δυστυχώς η λέξη "προσπάθεια" το επιφορτίζει πολύ. Μπορεί να ακούγεται κυνική η άποψή μου αλλά έτσι νιώθω... Έχει καμμία παρόμοια εμπειρία ή μόνο εγώ νιώθω έτσι;