ΑΡΓΩ

Και εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες που θηλάζουν τα μωρά τους για πολύ καιρό (το "πολύ" είναι σχετικό βέβαια, εφόσον το μωρό θέλει να θηλάζει δεν υπάρχει στην ουσία αυτό το "πολύ"), απλά αυτές οι γυναίκες συνήθως δεν το λένε ή μάλλον το κρύβουν γιατί φοβούνται την κατακραυγή ή την ειρωνία, ή την απορία(!!) των περισσότερων...ξέρω γυναίκες που το κρύβουν γιατί φοβούνται την αντίδραση των άλλων..για μένα η αντίδραση των άλλων είναι κάτι..απίστευτο...κάτι που μου το μυαλουδάκι μου δεν χωράει...

Σ'ευχαριστώ Evipapa, πραγματικά νιώθω ότι έχω χάσει κάτι πολύ σπουδαίο και όμορφο.Αυτό το κενό το νιώθω πολύ έντονα. Ειλικρινά πάντως προτιμώ να μην κάνω άλλο παιδί αν είναι να ξαναυποστώ τα ίδια.... απλά δεν το αντέχω, μια δεύτερη καισαρική είναι πάνω από τις δυνάμεις μου (κυρίως τις ψυχικές αντοχές μου). Σου εύχομαι κάθε ευτυχία στην οικογένειά σου

Απίστευτο! Τέτοια γιαγιά ονειρεύεται κάθε εγγόνι και τέτοια πεθερά κάθε νύφη! Πολύ συγκινητική η ιστορία σου και η οικογένειά σου Όμορφοι άνθρωποι και νέοι, γεμάτοι αγάπη! Ζωή σαν παραμύθι...Μόνο χαρές εύχομαι και γέλια μωρουδιακά..!!!

Πώ πώ! Τα κοριτσάκια είναι μαγεία στολισμένα!!! Θέλω και εγώ ένα!!! (άσε, του χρόνου, που να τρέχεις τώρα...:silly: ) Να σας ζήσει το νεραιδάκι. Ωραίο όνομαααα!!!

Εφούλα, μπορεί να σου πει πολλά, έχουν ευρηματικότητα! Εμένα με σαμποτάριζε με την ξαπλωτή στάση, δήθεν ότι δεν είναι...αποτελεσματική, ήξερε βέβαια ότι έχω κάνει καισαρική και ότι μόνο έτσι με βόλευε στην αρχή...(αλλά και τώρα τα βράδυα). Ακόμη, μην τρως το ένα, μην τρως το άλλο, χωρίς λόγο και χωρίς να έχει το παραμικρό πρόβλημα το μωρό... Όταν πλησίαζα στον έκτο μήνα μου έλεγε: μην νομίζεις, μετά τον έκτο δεν θα έχεις και πολύ γάλα... !!! Μετά το χρόνο δεν μιλάει πιά, απλά έχει ένα βαθυστόχαστο ύφος τύπου (δεν κάνεις καλά, αλλά δεν σου λέω τίποτα, αχ!). Αχ!!! Γενικά, δηλώνει πολύ φανατική υπέρμαχος του θηλασμού!!!

Μια χαρά όνομα το Μανώλης και δεν είναι και συνηθισμένο!!! Γιατί δεν του αρέσει του άντρα σου; Και νομίζω ότι του πάει του μικρού, γιατί φαίνεται πολύ αντράκι και το Μανώλης μου κανει πολύ αρρενωπό όνομα!! Στο νονό γιατί ντρέπεστε να το προτείνετε; Αφού είναι κολητός... σε καταλαβαίνω όμως, και εγώ κολάω λίγο σε αυτά, αδικαιολόγητα όμως όταν πρόκειται για φίλους, εμένα ευτυχώς με πρόλαβε η νονά με το που της είπα ότι είμαι έγκυος..(ουφ! )ελπίζω αύριο μεθαύριο νά ρθει και να σας το προτείνει ο ίδιος.. Από τότε βέβαια περιμένει, και περιμένει :whistle:, αν και με ξέρει βέβαια και τα περίμενε:silly: ...

Αφροδίτη μην ανησυχείς καθόλου για την ηλικία του παιδιού. Μια χαρά θα είναι, και τριών χρονών τα βάφτίζουνε! Και γω που θα τον βαφτίσω τον Ιούνη 19 μηνών θα είναι, ε και; Νομίζω ότι είναι και πιο εύκολο για το παιδί και γενικά εμένα μ'αρέσει νά ναι και λίγο μεγάλα, χορταστικά:laugh: ..Χθές μόλις τέλειωσα με τα βασικά, τα άρχισα βλέπεις τελευταία στιγμή, όλα έτσι τα κάνω και αγχώνομαι... Μπράβο σου πάντως που το μελετάς το ζήτημα από τώρα, θα γλυτώσεις πολύ άγχος και θα τα κάνεις όλα έτσι όπως ακριβώς θέλεις! Εμένα το μόνο που με είχε αγχώσει ήταν το όνομα ... Το έψαχνα από τότε που ήμουν έγκυος ακόμα και τότε το αποφασίσαμε μαζί με τον άντρα μου. Άπαξ και το βρήκα, ησύυυυχασα....πριν από κάνα μήνα ξύπνησα ...και θυμήθηκα ότι... ουπς...έχω και ετοιμασίες!! :laugh: Μήπως έπρεπε να τον αφήσω να πάει τριών για να έχω μια άνεση η γυναίκα (άλλωστε η νονά είναι και νταρντάνα, αντέχει, για τον παπά δεν παίρνω όρκο (πίεση όμως, πολύ πίεση ουφ!!!:silly::woohoo: ) Και εγώ νομίζω ότι ένα προσκλητήριο αρκεί στην περίπτωσή σου. Και κάτι...υποκειμενικό και.... άσχετο: δεν μου αρέσουν τα μπαλόνια!!!:silly:

Ο δικός μου μετά το χρόνο ουσιαστικά άρχισε να τρώει κάπως καλά. Δειλά δειλά στον έβδομο άρχισα να του προσφέρων μήλο ή αχλάδι (λιωμένα με το γουδί, όχι τελείως πολτόποιημένα στο μπλέντερ) και έτρωγε λιγότερο από πουλάκι. Από το ένατο σταμάτησα να του τα λιώνω, του έδινα μια καθαρισμένη φέτα στο χέρι.. Μαύρο ψωμάκι του άρεσε να τρώει από τον όγδοο. Είναι όμως από τα παιδιά που άργησαν (σε σχέση με άλλα) να δεχτούν τις στερεές τροφές, μόλις τελευταία΄μπορώ να πω ότι άρχισε να τρώει σε σταθερή βάση και ειδικά κρέας που στην αρχή δεν το ήθελε σχεδόν καθόλου..Με τα φρούτα τα πάμε όμως πολύ καλά, τρώει και ταχίνι, σταφίδες και πολλά θρεπτικά πράγματα πια... Τέλος πάντων, ο δικός μου ήταν δύσκολος στο φαγητό (πολύ γάλα θέλει πάντα) αλλά εφόσον σε ένα παιδί που θηλάζει, και έχει επομένως μια άριστη διατροφική βάση, του προσφέρεις υγειινές τροφές (τις κρεμούλες δεν τις συμπεριλαμβάνω σε αυτές όπως και οτιδήποτε έτοιμο) τότε το παιδί θα πάρει αυτά που χρειάζεται, σύμφωνα με τους δικούς του ρυθμούς και ανάγκες. Τροφές πλούσιες σε σίδηρο και βιταμίνες πρέπει να του προσφέρεις ΄κυρίως.. Αχ, είχα δανειστεί ένα φοβερό βιβλίο, δεν ξέρω αν έχει μεταφραστεί τώρα, μακάρι, πάντως λέγεται "My child won't eat" ενός Ισπανού παιδιάτρου. Το δανείζει ο Σύνδεσμος θηλασμού.Είναι πολύ διαφωτιστικό και ξεαγχωτικό!!!:silly:

Α, και κάτι άλλο: ποτέ μην κατηγορείς τον εαυτό σου για πράγματα που ΔΕΝ ευθύνεσαι!

Steisi είναι δύο τόμοι, ο πρώτος έχει και dvd με τις στάσεις θηλασμού, λέγονται "θηλασμός μια υπέροχη σχέση". Μπεμπούλης μην στεναχωριέσαι για ότι δεν έγινε στο παρελθόν. Πάντα να χαίρεσαι για αυτά που γίναν, για τα καλά που σου έφερε η ζωή και που πέτυχες εσύ ως άτομο και για αυτά που ΜΠΟΡΕΙΣ να πετύχεις στο μέλλον!

Αχ, και αυτό με τους "γύρω" που λεει ο καθένας το μακρύ του και τον κοντό του. Στην αρχή συγχιζόμουν πολύ. .. Μετά συνειδητοποιείς κάποια πράγματα, τα συνηθίζεις, βλέπεις στην πράξη πόσο τεράστιο λάθος κάνουν (όχι μόνο στη θεωρία δηλαδή) και τότε δεν σε νοιάζει τίποτα! Έτσι και αλλιώς η γνώμη που μετράει για μένα πάνω απ'όλων, σε τέτοια θέματα βέβαια, είναι αυτή...του γιού μου!!!:laugh: Μέχρι και το διασκεδάζω πια σε κάποιες φάσεις που ακούω διάφορα!!!:woohoo: Δεν μπορούμε πάντως να αφήνουμε να μας καταδυναστεύουν οι άλλοι σε θέματα τόσο σοβαρά όσο είναι τα παιδιά μας. Τις αποφάσεις μας πρέπει να τις παίρνουμε ελεύθερα με καλή ενημέρωση, καθαρή σκέψη και καθαρή καρδιά... Πάντως να ξέρετε: είναι αλήθεια αυτό που λένε: βάλτε και τον μπαμπά στο παιχνίδι αλλιώς αργά ή γρήγορα θα βγει μόνος του! Κυρίως στο θέμα του θηλασμού μια γυναίκα χρειάζεται την υποστήριξη του άντρα της, αλλιώς είναι λίγο ζόρικα τα πράγματα

Τώρα πρόλαβα και εγώ να ρίξω μια βιαστική ματιά στα όσα γράφτηκαν. Ναι, αυτό για τα δύο χρόνια δεν το είπα σαν πρέπει, δεν θέλω να αγχώνεται κανείς με ένα θέμα τόσο ωραίο..Ο θηλασμός για μένα είναι ελευθερία, δεν υπάρχουν αυστηρά πρέπει... Βέβαια όταν ακούγεται κάτι που απέχει τόσο πολύ από την αλήθεια και είναι αντικειμενικά τεράστιο λάθος π.χ.: "ο θηλασμός δεν προσφέρει τίποτα μετά τους έξι μήνες, μετά τον χρόνο" κλπ. λέω κάποια αντικειμενικά στοιχεία που έχουν προκύψει από έρευνες για να μην μας κλονίζουν τα ψεύτικα πρέπει... Τώρα, θηλασμός και εργασία καντινού μου, ζωντανό παράδειγμα είναι η Pebi εδώ στο φόρουμ. Για μένα δεν σας λέω πολλά γιατί είμαι λίγο "ιδιαίτερη" περίπτωση, δηλαδή ναι μεν εργάζομαι, (από τότε που ήρθα από το μαιευτήριο σχεδόν)αλλά από το σπίτι κυρίως, και με ωράριο που ρυθμίζω εγώ (λίγες ώρες σχεδόν πάντα), κάτι που είναι εξαιρετικά βολικό για τον θηλασμό (δεν χρειάστηκα ποτέ θήλαστο) αλλά και εξαιρετικά "επώδυνο" ως συνθήκες εργασίας από την άλλη αφού έχω ένα μικρό τερατάκι όλη την ώρα μέσα στα πόδια μου . Έχω και πολύ βοήθεια από τον άντρα μου και η μαμά μου με έχει βοηθήσει αφάνταστα (στην αρχή μου έφερνε κάθε μέρα φαγητό)τώρα 1-2 φορές την εβδομάδα. Τέλος πάντων τα βολεύω...Αλλά δεν είμαι κλασσικό παράδειγμα.. γι'αυτό άκου κυρίως την Pebi στο θέμα αυτό, και προσάρμοσε όσα ακούς στη δική σου περίπτωση. Σιγά-σιγά πιστεύω θα τα βρεις όλα, θα τα ρυθμίσεις, και το παιδί θα προσαρμοστεί σιγά- σιγά, φτάνει να το θέλεις..

Καλή μου, σκέψου και μόνη σου : το μωρό σου δεν χρειάζεται γάλα; Και βέβαια χρειάζεται και θα χρειάζεται για πολύ καιρό ακόμη. Το μητρικό γάλα είναι το ιδανικό για τα μωρά του ανθρώπου. Το αγελαδινό είναι πιο κατάλληλο για μοσχαράκια, έτσι δεν είναι; Έχει αποδειχθεί άλλωστε η αξία του μητρικού γάλακτος για όσο καιρό χρειάζεται γάλα το παιδί. Ο ΠΟΥ συνιστά θηλασμό για δύο χρόνια τουλάχιστον. Πέρα από αυτά, που θα πρέπει να τα λάβεις βέβαια υπόψη σου πριν πάρεις κάποια απόφαση, θα πρέπει να είναι στην κρίση σου και μόνο στη δική σου. Να μην αφήσεις να σε επηρρεάσει κάποιος με προκαταλήψεις και λάθος πληροφορίες. Αν εσύ όμως ζυγίσεις τα πράγματα και αποφασίσεις ότι..φτάνει μπορείς να αρχίσεις να μειώνεις γεύματα και να τα αντικαθιστάς με ξένο. Ήδη έχεις προσφέρει πάρα πολλά στο παιδί σου!!! Από προσωπική εμπειρεία όμως θα σου πω τα εξής; καταρχην στην ηλικία που είναι το μωρό μου (ενάμισυ έτους) ο θηλασμός είναι τελείως διαφορετικό πράγμα από τότε που ήταν ένα μικρό μωράκι.Είναι κάτι χίλιες φορές πιο συγκινητικό...που είμαι ευτυχής που δεν το έχασα, ούτε εγώ ούτε ο μικρός. Δεν μπορώ να στο περιγράψω αν δεν το ζήσεις, είναι κάτι μαγικό, μια σχέση πολύ πιο πλούσια και όμορφη από οτιδήποτε μπορούσα να φανταστώ πριν! Βλέπω ότι πραγματικά είναι κάτι που ...λατρεύει, λες και το γάλα πάει κατευθείαν στην ψυχούλα του και θρέφει και αυτή. Δεν μπορώ να διαννοηθώ πια ότι θα του είχα στερήσει κάτι που έχει τόση ανάγκη και σωματικά αλλά και ψυχικά. Είναι κάτι που απολαμβάνουμε και οι δυό μας αφάνταστα... Ο δε μπαμπάς είναι πολύ πολύ περήφανος, και μου λέει " είναι ότι πιο όμορφο έχω ζήσει, ένα πραγματικό μεγαλείο", είναι και ευσυγκίνητος... Καμαρώνει το γιό του που μεγαλώνει πραγματικά υπέροχα και πιστεύει ότι μεγάλο μέρος της ευτυχίας του, της υγείας του, της λαμπερής του προσωπικότητας (ξέρω θα με πείτε χαζομαμά, κουκουβάγια, αλλά δεν με πειραζει )οφείλονται και στη σχέση θηλασμού που έχουμε, στο ότι θηλάζει ακόμη (και θα θηλάζει για όσο καιρό θέλει). Είναι επίσης ακόμη πολύ μεγάλη παρηγοριά (για κάθε είδους πόνο, χτυπήματα, στις "κρίσεις".. Σου εύχομαι να συνεχίσεις να ζεις στιγμές ευτυχίας με το μωρό σου, όποια και αν είναι η επιλογή σου

Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι τίποτα ! Και βέβαια θα συνεχίσεις να θηλάζεις!!! Το γάλα δεν τελειώνει, ούτε κόβεται γλυκειά μου. Ηρέμησε και απάντα στις ερωτήσεις που σου έκανε η LaLa. Τέτοιες ανησυχίες και μικροπροβλήματα είναι πολύ πολύ συνηθισμένα στην αρχή...

Γελάει κανονικά στο φακό!! Έχει και κλασσική ομορφιά.... Προβλέπω μεθαύριο να τραβάει τα φλας (της δημοσιότητας)!!! Χαρά πραγματική η μπέμπα σου!!:laugh:

Καντινού καταλαβαίνω τί λες και ότι το λες με διάθεση να λυθούν οι όποιες παρεξηγήσεις. Το εκτιμώ πολύ. Θα σου πω κάτι για τον εαυτό μου. Για ένα πράγμα μόνο είμαι απόλυτη και δεν αφορά εμένα προσωπικά βέβαια αλλά ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ: το γυναικείο σώμα είναι πολύ πιο ικανό και θαυμαστό απ'ότι πιστεύουμε. Είναι ικανό, μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων βέβαια, να θρέφει τα παιδιά που γεννάει. Σ'αυτό είμαι απόλυτη και ως συνέπεια αυτού πιστεύω και αυτά που λέει και η Αφροδίτη. Δηλαδή για να εκτελέσει αυτή τη λειτουργία του το σώμα μας επιτυχώς, θα πρέπει να ακολουθηθούν κάποιοι κανόνες, κάποια απλά πράγματα συνήθως. Ο θηλασμός είναι εφικτός συνήθως, και τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζονται, σε μια κοινωνία όπου οι γυναίκες υποστηρίζονται μεταξύ τους και μαθαίνουν να βασίζονται στον εαυτό τους για να θρέψουν τα παιδιά τους. Όταν βγάζουν από το παιχνίδι την βιομηχανία που τους λέει ότι είναι αδύναμες και χρειάζονται "συμπλήρωμα". Πιστεύω όμως ότι κυρίως χρειάζεται πίστη στον εαυτό μας και την φύση. Αυτή η έλλειψη "πίστης" πιστεύω ότι είναι η πραγματική αιτία για τις περισσότερες περιπτώσεις αποτυχίας θηλασμού.

Sifos, δεν ξέρω τί σου φταίει...πάντως εγώ πραγματικά προσφέρθηκα να βοηθήσω. Αν δεν θέλεις και δεν εμπιστεύεσαι εμένα ή τη LaLa ή οποιαδήποτε άλλη προσφέρθηκε, θα μπορούσες να απευθυνθείς στο Σύνδεσμο Θηλασμού Ελλάδος. Εκτός και αν εκεί θεωρείς ότι οι σύμβουλοι δεν δίνουν απλώς συμβουλές αλλά προσπαθούν να προβάλλουν τον ευατό τους και να το παίξουν... Πάντως με ένα τηλεφώνημα θα διαπίστωνες ότι άπειρες μαμάδες σαν και εσένα που "δεν είχαν γάλα" διαπίστωσαν, μετά από απλές οδηγίες του Συνδέσμου, ότι ΄μπορούσαν να θηλάσουν τα παιδιά τους μια χαρά χωρίς να δώσουν ποτέ ξένο... Τέλος πάντων, ο καθένας κάνει ότι καταλαβαίνει, σου αφιέρωσα λίγο χρόνο μόνο από αγάπη σαν μάνα προς μάνα. Δεν το βλέπεις, δεν πειράζει, ο καθένας με τις επιλογές του.. Υ.Γ. Και εγώ καισαρική έκανα...

Sifos με ειρωνεύεσαι; Την ερώτηση στην έκανα για να σε βοηθήσω, (αν με αφήσεις εμένα ή κάποια άλλη βέβαια). Μάθε λοιπόν ότι καμία γυναίκα δεν "έχει" κάποια κιλά γάλα. Το γάλα παράγεται ακριβώς τη στιγμή που θηλάζει το παιδί. Για όσο καιρό θηλάζει το παιδί, είτε είναι μήνες είτε χρόνια. Όλες οι γυναίκες μπορούν να κάνουν ότι και ε΄γω, αν βέβαια το θέλουν (πλη σπανιών εξαιρέσεων με σοβαρά προβλήματα υγείας). Δεν κάνω και τίποτα δύσκολο, πιστεψέ με!! Στην αρχή ΟΛΑ ΣΧΕΔΟΝ τα μωρά περνούν φάσεις που θηλάζουν πολύ συχνά έως συνεχώς. Αυτό πολλές μαμάδες (προφανώς και εσύ τώρα )το ερμηνεύουν ότι "το παιδί μου πεινάει, δεν του φτάνει το γάλα". Θέλει λίγη επιμονή και πίστη στην αρχή ο θηλασμός. Η φύση δεν αφήνει κανενός θηλαστικού τα μωρά νηστικά ούτε του ανθρώπου. Αυτά που σου γράφω, να είσαι βέβαιη, είναι με κάθε φιλική διάθεση, σαν μάνα προς μάνα, σαν γυναίκα προς γυναίκα. Αν θέλεις τα ακούς αν δεν θέλεις αδιαφορείς. Απλά, όπως είδες και πριν, σε ρώτησα αν θέλεις να θηλάσεις. Αν πάλι δεν θέλεις δεν σε κρίνει κανείς πίστεψέ με. Αλοίμονο!! Απλά, με στεναχωρεί όταν μια γυναίκα θέλει να θηλάσει και δεν τα καταφέρνει ενώ θα μπορούσε ακολοθώντας κάποιες απλές οδηγίες και έχοντας πίστη στον εαυτό της. Νομίζω ότι συνήθως αυτό είναι κυρίως που μας λείπει και μας φαίνονται βουνό κάποια πράγματα απλά και φυσικά. Είμαστε (όλες) πολύ πιο δυνατές και ικανές απ'ότι πιστεύουμε. Αυτά.

Σίφος αν έχεις πάρει οριστική απόφαση να διακόψεις δεν χρειάζεται να απαντήσεις στο εξής ερώτημα: πώς κατάλαβες ότι δεν έχεις γάλα; Το θήλαστρο μην το αναφέρεις καν γιατί πολλές γυναίκες δεν καταφέρνουν να βγάλουν και καθόλου με μηχάνημα. Άλλο το μηχάνημα και άλλο το παιδί.

Να σε μπερδέψω λίγο; :laugh: Εμένα μου αρέσουν πολύ και τα : Μελίνα, Κλειώ, Ιόλη, Άρτεμη, Δάφνη ...έτσι, μήπως θέλεις και άλλες ιδέες.. Ότι και να διαλέξεις με το καλό η βάφτιση! :)

Τυρογαριδάκι μου τα μωρά μας μας κάνουν πιο ευαίσθητες, μας γλυκαίνουν και μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Θυμόμαστε τότε που οι ψυχούλες μας ήταν τελείως αγνές, τότε που είμαστε και εμείς μωρά στην αγκαλιά της μαμάς μας. Ουσιαστικά έχεις την ευκαιρία να ξαναζήσεις όλη την ομορφιά, την αθωότητα και τη μαγεία της παιδικής ηλικίας. Να χαίρεσαι το μικρό σου και καλώς να ορίσει και το δεύτερο αγγελούδι σου. Αυτά τα συναισθήματα είναι το δικό του δώρο στη μαμά που του τα δίνει όλα, όλη της τη ζωή...

Κοκκινομαγουλίτσα δεν υπάρχει λόγος να αφήνεις το παιδί να κλαίει. Αυτά περί στρατιωτικής εκπαίδευσης εγώ τα ακούω βερεσέ. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δουλειά της μαμάς είναι να ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες απαιτήσεις και τις ανάγκες του. Δεν πιστεύω στη θεωρία της εκπαίδευσης ύπνου. Ξέρω παιδάκια που από μωρά κοιμόντουσαν στο κρεβάτι των γονιών τους και γύρω στα τρία με τέσσερα σιγά σιγά αποχώρησαν. 'Αλλ και στα επτά πηγαινοέρχονταν την νύχτα παρόλο που από μωρά κοιμόντουσαν στην κούνια μόνα τους. Και ο δικός μου μέχρι έξι μηνών κοιμοταν στην κούνια του. Μετά, τα βράδυα κοιμάται μαζί μας (μας το κατέστησε σαφές και με βολευει πολύ και στο θηλασμό αλλά είναι και υπέροχο συναίσθημα. Το λεγόμενο family bed, δεν μας δημιουργεί κανένα πρόβλημα, αντίθετα είναι μεγάλη ευτυχία..Βέβαια πολοί γονείς το έχουν σε άλλο δωμάτιο, όχι απλώς σε άλλο κρεβάτι και από σαράντα ημερών! Δικαίωμά τους! Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική, με άλες συνήθειες, άλλες προτεραιότητες. Υπάρχουν πάντως θεωρίες που στηρίζουν και τις δύο απόψεις. Διαλέγεις και παίρνεις!

Αυτο με το αυτοκίνητο είναι όντως ένα πρόβλημα, αν το παιδί γκρινιάζει γιατί νιώθεις αδύναμος και αγχωμένος εκείνη τη στιγμή. Πάντως ο δικός μου μέχρι τους επτά οχτώ μήνες ήταν αγγελούδι μέσα στο αυτοκίνητο, εκεί κοιμόταν πιο εύκολα από παντού και έδειχνε να το απολαμβάνει. ΄Μετά, μάλλον επειδή άρχισε να γίνεται πιο κινητικός, νευρίαζε και άρχιζε να κάνει τον Ταρζάν . Πάντως είναι άνυπόφορο όταν ουρλιάζουν στο αυτοκίνητο, και για τους γονείς και για το παιδί βέβαια ....γι'αυτό κάνουμε συχνές στάσεις όταν έχουμε έκτροπα!! . Πλέον όμως τα έχουμε βρει...Δηλαδή και αυτός έχει ηρεμήσει και δείχνει πολύ υπομονετικός και... κύριος και στα δύσκολα, ξέρω τί θα τον κάνει να ξεκαρδιστεί , τί θα του τραβήξει την προσοχή, που και που παίρνω κάποιο καινούργιο παιχνιδάκι μόνο για το αυτοκίνητο για να μην το βαριέται, ειδικά αυτά με τα τραγουδάκια τον τρελαίνουν, χορεύει στο κάθισμά του!!! Λύσεις υπάρχουν πάντα.... θέληση και υπομονή χρειάζονται όλα, αλλιώς κλείνεσαι στο σπίτι και το παιδί αργεί να προσαρμοστεί σε κάποια πράγματα. Κάθε παιδί βέβαια διαφέρει στο πότε θα περάσει την τάδε φάση, και στο πώς θα την αντιμετωπίσει η μαμά του (και ο μπαμπάς βοηθάει πολύ, ο άντρας μου του τραγουδάει που είναι και καλλίφωνος;, εγώ στο πιο σιγανό μην γίνει και φάλτσο το παιδί ). Λύσεις πάντως υπάρχουν για όλα, θέληση θέλουν όλα τα πράγματα.

Εμείς είχαμε πάει στο Καρπενήσι όταν ήταν πεντέμισυ μηνών. Δεν είμασταν ξέγνοιαστοι όπως πριν εποχής παιδιού αλλά περάσαμε υπέροχα, δεν ήταν ιδιαίτερα κουραστικό ακριβώς λόγω θηλασμού (δεν είχα να κουβαλήσω τίποτα, ούτε αποστειρωτές, ούτε μπουκάλια, ούτε θερμαντήρες και δεν ξέρω και εγώ τί άλλο...:silly: Το απολαύσαμε όμως ιδιαίτερα γιατί κάθετί πλέον το μοιραζόμαστε με ένα καινούριο πλάσμα με ορθάνοιχτα ματάκια που ρουφούσε κάθε εικόνα. Κυρίως για το μωρό είναι οι πολύτιμες οι διακοπές. Εμπειρείες, εικόνες, ήχους και αρώματα, τον καθαρό αέρα της εξοχής όλα αυτά προσφέρει στο μωρό ένα ταξείδι και είναι πραγματικά ανεκτίμητα. Εμείς πηγαίνουμε παντού με το μωρό, από λίγων μηνών κάναμε μονήμερες εκδρομές και σιγά-σιγά..ξεθαρέψαμε. Κάθε εμπειρεία τη χαίρεσαι διπλά όταν τη μοιράζεσαι με το παιδί σου. Τα ταξείδια πιστεύω είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορείς να κάνεις όχι μόνο στον ευατό σου αλλά και στο αγγελούδι σου!! Να το βάλετε και στη θάλασσα. Εμείς με το μπήκε Ιούνιος, ο πρώτος της ζωής του, τον ..βουτήξαμε!!!:laugh: . Μπανάκι θα κάνετε όλοι μαζί τα απογεύματα και με ομπρέλα. Μην φοβάσαι, ειδικά επειδή θηλάζεις, μικρόβια και τέτοια μη φοβάσαι και εννοείται πώς μπορείς να κάνεις και εσύ μπάνιο, γιατί να μην κάνεις, θα σου κάνει πολύ καλό. Και γενικά να βγαίνετε, μην κλείνεστε μέσα, όλη η οικογένεια επωφελείται από εξόδους, απέφευγε βέβαια τους ΄χωορυς όπου υπάρχει μεγάλος συνωστισμός και κάπνισμα.

Να τη χαίρεστε!!! Τί μεγάλη μπεμπούλα! Σε λίγο θα σας κρατάει αυτή στην αγκαλιά της!:laugh: :silly: