ΚΑΤΚΑΤ

Αμα δεν ειναι προθυμος μην τον πιεσεις, μην παθειτιποτα και τρεχεις! Αυτα τα πραγματα δεν σηκωνουν πιεση. Εγω ετρεμα μην τον αφησει να μπει ο γιατρος οταν γεννουσα (πιο πριν οταν περιμενα στο δωματιακι ηρθε και εκατσε λιγο μαζι μου και ειχε ψιλοασπρισει, παρολο που ημουνα μια χαρα). Να σου πω την αληθεια ομως δεν τον ηθελα μαζι μου, παρολο που στην αρχη της εγκυμοσυνης το σκεφτομουνα; οταν πια ακουσα πως ουρλιαζανε οι αλλες στα χειρουργεια...ουτε για αστειο!!

Τυρογαριδακι σου μιλαει η σουπερ ομοιοπαθης, μονο που εγω ειμαι σχεδον 2 χρονια παντρεμενη! Μιλαμε για ερωτα θανατηφορο, οχι αστεια!! Δεν μπορουσαμε να κρατηθουμε ουτε λεπτο ο ενας μακρια απο τον αλλο. Αφου γεννηθηκε η μπεμπα μας...σκατουλες! Πλεον εχουμε γινει 2 χαρουμενα αδερφακια! Που καθονται σπιτι ολη μερα. Ερχεται το μεσημερι, την πεφτει για υπνο, ξυπναει στις 20.30, κοιμαται η μικρη στις 21.00, κανω δουλειες εγω, καθομαστε, του φτιαχνω τιποτα να φαει και καληνυχτα σας. Στη χαση και στη φεξη παμε καμμια βολτα κανενα Σαββατοκυριακο αν δεν δουλευει και αυτα ειναι! Στο σπιτι μας εννοειται ανθρωπος δεν παταει οταν ειναι σπιτι γιατι τα απογευματα κοιμαται. Αν δουλευει παλι ερχεται η μανα μου η η κουνιαδα μου (και αυτες με το ζορι γιατι δεν θελει να ερχονται επισκεψεις στο σπιτι οταν λειπει). Μετα με ζηλευει κι απο πανω μην τυχον και βρω κανεναν γκομενο οταν παω στο σουπερ μαρκετ (η μοναδικη μου εξοδος) η στο ιντερνετ (ημαρτον)! Η ζηλια τον μαρανε αφου δεν κανει και τιποτα για να με κρατησει σα γυναικα! Απορω τι ζηλευει λοιπον! Εννοειται οτι τα εχουμε πει αυτα απειρες φορες, και με τον καλο και με τον κακο και τον αναποδο αλλα...τζιφος. Μεχρι που βαρεθηκα εντελως να ασχολουμαι. ..και ερωτικη διαθεση εχω υπο το μηδεν!! Να δουμε που θα καταληξει αυτη η ιστορια αν δεν συνελθουμε γρηγορα.. Παντως δεν θελω να παρω διαζυγιο, δεν θελω να μεγαλωσει η κορη μου ετσι...Αρα υπομονη

Να σου πω,,,εγω ξεκινησα την εγκυμοσυνη μου 55 κιλα (επαιρνα αντισυλληπτικα, γι αυτο ειχα φτασει τοσα). Πριν γεννησω ημουνα 64. Αφου γεννησα 58.Γεννησα Απριλιο. Μεχρι τον Αυγουστο ημουνα 56. Τοτε σταματησα να θηλαζω. Μεχρι τον Νοεμβριο ειχα φτασει 49! Και παραμενω στα ιδια επιπεδα. Και δεν εκανα καθολου γυμναστικη ουτε καμμια διαιτα. Φυσικα δεν ετρωγα και το καταπετασμα, μια νορμαλ σωστη διατροφη εκανα.

Το ρυζαλευρο βανιλια ειναι η απογευματινη κρεμα (που θα αντικαταστησει ενα γευμα γαλα), ενω το ρυζαλευρο ειναι για να πηζεις τις σουπιτσες του. Το πιο νοστιμο ρυζαλευρο βανιλια ειναι το ΝΟΥΝΟΥ. (Τα εχουμε δοκιμασει ολα!!) Το καλυτερο σε δυαλυτοτητα για να πηζεις τις σουπιτσες ειναι το ΓΙΩΤΗΣ (για να μην κανει σβολακια μεσα και σου πνιγει τωρα που ειναι μικρουλικο). Αντε καλη αρχη!

Εμενα η μπεμπα μου ειναι 10 μηνων και κοιμαται 21.00 περιπου, μεχρι τις 7.30 το πρωι.Τη νυχτα ξυπναει 1 - 2 φορες για την πιπιλα της. Κατα τις 10.00 ξανακοιμαται μεχρι τις 11.00. Μετα κοιμαται παλι κατα τις 16.00 μεχρι τις 17.30. Μια χαρα με εχει βολεψει το ωραριο της!

Οχι μια χαρα εισαι! Ακους εκει εχασες το μωρο σου και δεν πηρε ουτε ενα τηλ!! Οχι οτι φταιει το παιδακι σε τιποτα, αλλα αυτην δεν εχεις καμμια υποχρεωση να πας να τη δεις...τωρα αν θες να πας για το ανηψακι σου, τι να σου πω..εγω στη θεση σου δεν θα πηγαινα και ποσο μαλλον αν ημουν ανεπιθυμητη

Μπανανα να βαλεις! Αρκετα ωριμη. Και ωριμα αχλαδια. Δεν ειναι νωρις για πορτοκαλι, εμενα μου ειπε η παιδιατρος 4,5 μηνων και της εβαλα κ ροδακινο!(εκτος κ αν δεις καμμια αλλεργια). Κ μενα δεν μου την ετρωγε στην αρχη και εκλαιγε και ουρλιαζε. Μην την ξεγελας με παιχνιδια κ τετοια παντως γιατι μετα θα σε παιδεψει πολυ. κ αν δεν θελει να φαει μην την πιεζεις. Καλη συνεχεια κ στα υπολοιπα φαγητακια!!

Στον πατερα της! ΙΔΙΑ! οταν λεμε ιδια, φωτοτυπια!

Αγαπη μου...! Καντε κουραγιο. Το παιδακι σου θα ειναι τωρα ενα στολιδακι του ουρανου.Σου ευχομαι γρηγορα να ξεθωριασει ο πονος σας και γρηγορα να κανετε ενα καινουργιο μωρακι. Και στην επομενη εγκυμοσυνη σου να πας σε αλλο γιατρο...

Κ εμενα το ιδιο εκανε..κι εγω τη γυριζα, ουρλιαζε και...παλι τα ιδια. τελικα την αφησα να κοιμαται ετσι (ακομα ετσι κοιμαται) αλλα επειδη ειχε παλινδρομηση της ειχα παρει ενα ειδικο μαξιλαρακι που ανυψωνε λιγο το κεφαλι της για να μην κανει καμμια εισροφηση.

Προσπαθω να ανεβασω και φωτο..αν μου την κανει τη χαρη...

Καλημερα!Ωραια διαθεση!!! Αντε να ανεβουμε κι εμεις λιγο γιατι τα συναχια και η συννεφια μας εχουνε..μουντωσει(νεα λεξη!)

Εμενα με επιασαν οι πονοι γυρω στα μεσανυχτα (οταν λεμε πονοι οπως οταν ειναι να σου ερθει περιοδος). Σηκωθηκα, εκανα ενα μπανιο, καθαρισα λιγο το σπιτι και κατα τις 2 ξυπνησα τον αντρα μου. Κατα τις 4 φτασαμε στο μαιευτηριο. Με κοιτουσανε καλα καλα οι νοσοκομες "Πονατε?"μου λενε "λιγο"απανταω εγω. Παιρνουν τηλ το γιατρο, με ανεβαζουν στην αιθουσα αναμονης, μοε συνδεουν και με τα καλωδιακια μου (για να ακουνε τους παλμους του μωρου). Ακομα πονουσα σαν να εχω περιοδο. Κατα τις 6 ερχεται ο γιατρος. Με εξεταζει, μου λεει οτι αργω ακομα και περιμεεεεενω...Παει 8.30, ξαναερχεται, με ξανακοιταει, μου σπαει τα νερα (δεν καταλαβα τιποτα) και μου βαζει τεχνητους...Στις 8.40 αρχισαν να με πιανουν οι πονοι για τα καλα. Λεω στη μαια να τον φωναξει να μου κανει επισκληριδιο (αουτς...). Ερχεται, μου λεει τωρα γεννας πιανω το κεφαλι παμε στο χειρουργειο. Με πανε, σπρωχνω μια φορα,μου λεει ο γιατρος μη σπρωχνεις αλλο και τσουπ! να η μπουμπου μου!Δεν το καταλαβα οτι βγηκε, την ακουσα να κλαιει! Γεννηθηκε στις 9.00! Αυτο ειναι που λενε με εναν πονο!

Εμενα αρχισαν οι πονοι κατα τις 00.00. Πηγαμε στο νοσοκομειο στις 3.00. 4.00 με βαλανε στην αιθουσα αναμονης. Κατα τις 6.00 ηρθε ο γιατρος (πονουσα ελαχιστα). Μετα ηρθε κατα τις 8.30 (εξακολουθουσα να ποναω ελαχιστα και ειχα μικρη διαστολη), μου εσπασε τα νερα, μου εβαλε και πονους και στις 9.00 γεννησα. Ουτε μιση ωρα δεν εκανα. Κ μονο μια φορα εσπρωξα!

Με το καλο μαρινιω!!! (Αμα την εχεις πατησει ετσι απο τωρα, φαντασου πως θα νιωσεις μολις δεις τα μουτρακια της!!!!!!)

Βανια συλληπητηρια. Τωρα μαλλον θα νιωθεις σαν να εχεις ενα μαχαιρι καρφωμενο στο στηθος σου. Η αισθηση αυτη θα φυγει σε λιγες μερες. Σιγα σιγα οι ασχημες αναμνησεις που εχεις τωρα θα ξεθωριασουν και θα μεινουν οι καλες. Και οποτε φερνεις τον μπαμπα σου στο μυαλο σου θα νιωθεις να σε κατακλυζει μια γλυκια ηρεμια. Κι εγω εχασα τον μπαμπα μου, για την ακριβεια τον εχανα μεσα απο τα χερια μου μερα με τη μερα, ζωντανος πηρε τη μορφη που ειχε νεκρος..οποτε καταλαβαινεις οτι ειδα πολυ σοκαριστικες εικονες αυτον τον 1 χρονο που ηταν αρρωστος.Αλλα τουλαχιστον ξεκουραστηκε. Πολλες φορες μου λειπει. Ειχαμε παει τις προαλλες με τον αντρα μου για ψωνια και ειδα ενα κοστουμι και ειπα "αυτο το κουστουμι θα το επαιρνα στον μπαμπα μου". Δεν πονεσε ομως η σκεψη. Την περιεβαλε μια γλυκα. Ο γιος σου θα το ξεπερασει, μην φοβασαι, οσο ασχημα και να αντιδρα τωρα. Τα παιδια ειναι φτιαγμενα να ξεχνουν τα ασχημα πραγματα και να κρατουν τα καλα.

Ομοιοπαθεις ειμαστε (η μαμα μου ζει αλλα δεν μπορει να μου προσφερει καμμια βοηθεια..). Τα πεθερικα μου ζουν στην επαρχια (και πολυ μακρια απο την Αθηνα). Ο αντρας μου δουλευει πολλες ωρες και τις περισσοτερες ωρες που δεν δουλευει κοιμαται! Δεν τα φερνω και ευκολα βολτα με το μωρο αλλα αν μου δινοταν η ευκαιρια θα εκανα και δευτερο, μη σου πωκαι τριτο. Μεγαλωσα χωρις αδελφια και σκεφτομαι ποσο διαφορετικη θα ηταν η ζωη μου αν τα ειχα! και καλυτερα να ειναι κοντα σε ηλικια. Στη θεση σου λοιπον θα το εκανα αν και θα με δυσκολευε λιγο!

Εμενα η παιδιατρος μου ειπε να το βραζω 7 λεπτα. τον κροκο για 4 - 5 μερες (την πρωτη μερα 1 παιδικο κουταλακι μονο) και μετα το ασπραδι.

Και για να μην παρεξηγηθω επειδη ακουγεται πολυ εγωιστικο ολο αυτο, να προσθεσω κατι. Εχω μια φιλη η οποια ειναι 7 μηνων εγκυος. Δεν εχει καποιο προβλημα, αλλα εχει παθει πολυ μεγαλη καταθλιψη. Δεν βγαινει απο το σπιτι (ντρεπεται), ολη μερα κλαιει, με παιρνει τηλεφωνα συνεχεια και μου λεει ποσο ταλαιπωρειται, οτι φοβαται κτλ. Καθε φορα της μιλαω και την ηρεμω, της μιλαω γλυκα και προσπαθω να της φτιαξω τη διαθεση και να την καθησυχασω. Οταν ημουν εγω εγκυος τα παντα μου πηγαιναν στραβα. Προσφατα ειχα χασει τον πατερα μου ο οποιος ταλαιπωρηθηκε πολυ(απο καρκινο) εν ολιγοις τον ειδα να εξαυλωνεται σιγα σιγα ζωντανος, η μαμα μου ειχε καταντησει μισοτρελη απο το σοκ, στη δουλεια μου κανανε πολεμο, ανησυχουσα για το μωρο επειδη στην αρχη που δεν ηξερα οτι ημουν εγκυος ειχα κανει ακτινογραφια και σκεφτομουν συνεχεια μηπως βγει με προβλημα,η πεθερα μου μου ειχε δυαλυσει το νευρικο μου συστημα, κατ επεκτασιν και ο αντρας μου και μετα τη γεννα, που με πιασανε και τα ορμονικα μου εγινε το ελα να δεις.Παρολα αυτα, ποτε δεν θα ελεγα στη φιλη μου πως κανεις ετσι μωρε, εγω να δεις τι περασα. Το προβλημα της το βιωνει τοσο δραματικα οσο κι εγω που ειχα τοσους λογους και οφειλω να της συμπαρασταθω.

Αρτεμη καλα τα λες...αλλα εμενα 1 πραγμα μου τη δινει μεχρι θανατου: Αυτο το "υπαρχουν και χειροτερα"! Ενταξει, απο το καθετι υπαρχει το κατι χειροτερο αλλα αυτο ζω, αυτο με προβληματιζει, αυτο με κανει χανει χαλια, αυτο με ενδιαφερει! Καλο θα ηταν να μην περναγε κανεις στον κοσμο δυσκολα, αλλα το οτι καποιος αλλος περναει κατι χειροτερο δεν εκμηδενιζει αυτο περναω εγω!

ΜΑνουλες καλησπερα! Η μπεμπα μου ειναι 10 μηνων αλλα δεν πινει νερο! Η παιδιατρος μου λεει να μην ανησυχω και οτι θα πιει οταν το χρειαστει, αλλωστε παιρνει αρκετο απο το γαλα και τις τροφες.. Εγω ανησυχω. Ειναι δυνατον τοσο μεγαλη και να μην πινει? Δηλαδη της δινω το μπιμπερο, ψευτοπινει, φτυνει το μισο, ποτε διωχνει το μπιμπερο εντελως...Τα δικα σας πινουν και αν ναι ποσο??? Απαντηστε μου σας παρακαλω γιατι θα σκασω!

Α ρε Κικιτσα τι μου θυμισες..Εγω που ειχα παει ανυποψιαστη να γεννησω φυσιολογικα? Και τις ακουσα να ουρλιαζουνε??? Ασε τι επαθα...ουρλιαζα πιο δυνατα μετα!!! Οσο για επεμβαση χωρις ολικη ναρκωση να μην το δοκιμασετε! Εχω κανει αλλη επεμβαση χωρις ολικη και βλαστημουσα την ωρα και τη στιγμη που ο γιατρος μου ελεγε με ολικη και εγω ελεγα "με τιποτα!" Δεν ειναι τιποτα, μη φοβασαι.

Εγω πλενομουν με νερακι σκετο (κρυο). Ντεπον μου εδωσαν μονο, 4 τη μερα, αλλα δεν τα επαιρνα ολα...Χριστε μου ποναει ποναει......Περαστικουλια και προσεχε τις κινησεις σου.Μην σερνεσαι στο κρεβατι για να σηκωθεις. Σιγα σιγα

Μανουλα ζητα και μια δευτερη γνωμη. Πηγαινε το παιδι στο Παιδων να το δουνε. Ξερουν καλυτερα εκει.

Με το καλο το μωρακι σας λοιπον! Οτι και να αντιμετωπισεις τωρα θα σωιστει με το που θα δεις το ομορφο χαμογελο του (το οποιο θα εμφανιστει στο προσωπακι του μαλλον απο την πρωτη κιολας μερα της γεννησης του, κι ενω ολοι μας λενε οτι χαμογελαει ακουσια εμεις επιμενουμε ολο χαρα οτι καταλαβαινει τι κανει ).Καλα, δεν σου λεω τι εχεις να παθεις μολις σου γελασει συνειδητα! Οταν σε πει μαμα πια...παει!!! Το ιδιο θα παθουν και οι γονεις σου, οτι κι αν πουν τωρα! Και μη σου πω και 2 φορες χειροτερα! Οποτε μην ανησυχεις. Και μην στεναχωρηθεις για τιποτα> Μολις ερθει το μικρο θα τα τακτοποιησει ολα!!!