ΚΑΤΚΑΤ

:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: Κι εμένα με πηρε σημερα η πεθερα μου πρωι πρωι να μου το πει!!! Να μην κανω δουλειες, να μην μαγειρεψω, να μην, να μην, να μην... και φυσικα το βραδυ να ειμαστε ησυχα παιδια (απορία: σεχ γιατί απαγορευεται????). Εγω πάντως εχω ενα σημαδι στον πισινο...αμα το κληρονομισει η μπουμπου θα μου λενε οτι εγινε επειδη μαγειρεψα σημερα!:laugh: :laugh:

Αναστασια μου πρωτη φορα το ακουω αυτο. Δεν ξερω, εγω οποτε θελω τα βαφω

Εγώ δεν θέλω με τίποτα να είναι ο αντρας μου στον τοκετό...κανείς δεν θέλω για την ακρίβεια! Δεν ξέρω τι στριμάδι είμαι αλλά δεν θα νιώθω καθόλου άνετα. Πάντως αν το θέλουν και οι δυο, γιατί όχι? Ίσα ισα που πιστευω οτι το ζευγαρι δενεται περισσοτερο και οτι ο αντρας νιωθει πολυ πιο ισχυρα συναισθηματα τρυφεροτητας και προστατευτικοτητας προς τη γυναικα.

Παναγια μου...τι γλυκό! Μου εφτιαξες τη διαθεση, μπραβο!

Έγω κορίτσια έκανα στα 18 μου ενα στην κοιλιά... Δεν εχει παθει τιποτα μεχρι στιγμης, μετά δεν ξερω, αλλά..το εχω σκυλομετανιώσει! Αφού μετά τη γέννα θέλω να πάω να το αφαιρέσω με πλαστική (κοινώς κόψιμο - πέταμα - ράψιμο)

Θουλη πολυ ωραιο το δωματιακι του νινιου σου, μπραβο, με το καλό να το γεμίσει! Αλλά βρε Θούλη μου, και συγγνώμη που στο λέω, αν θες βέβαια, βγάλε αυτό το γυναικείο κεφάλι πάνω από τη ντουλάπα γιατί για ένα μικρό παιδάκι μου φαίνεται εξαιρετικά τρομακτικό!

Κορίτσια για να μην παρεξηγηθώ δεν το έγραψα εγώ. Μου το έστειλε μια φίλη μου με e-mail. Δεν ξέρω που το βρήκε, αλλά μου άρεσε πολύ και είπα να το ανεβάσω να το δείτε!

Όταν ο καλός Θεός δημιουργούσε τις μητέρες, βρισκόταν στην έκτη μέρα συνεχούς δουλειάς, όταν ο άγγελος εμφανίστηκε και είπε: "Παιδεύεστε πολύ με αυτό το δημιούργημα." Και είπε ο Θεός: " Έχεις διαβάσει τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει αυτό εδώ; Πρέπει να είναι εντελώς αδιάβροχο αλλά όχι πλαστικό, να έχει 180 μετακινούμενα μέρη που να μπορούν να αντικαθίστανται, να κινείται πάνω σε χυμένο καφέ και σε άλλα τροφικά κατάλοιπα, να έχει ποδιά που εξαφανίζεται όταν σηκώνεται, ένα φιλί που να θεραπεύει οτιδήποτε από ένα σπασμένο πόδι μέχρι μια ερωτική απογοήτευση, και να έχει έξι ζευγάρια χέρια." Ο άγγελος κούνησε το κεφάλι του αργά και είπε: "Έξι ζευγάρια χέρια...με κανέναν τρόπο." "Δεν είναι τα χέρια που μου δημιουργούν προβλήματα," είπε ο Θεός. "Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που πρέπει να έχουν οι μητέρες." "Αυτά θα υπάρχουν στο στάνταρ μοντέλο;" ρώτησε ο άγγελος. Ο Θεός έγνεψε καταφατικά. "Το ένα ζευγάρι για να βλέπει μέσα από κλειστές πόρτες όταν αυτή αναρωτιέται, "Τι κάνουν τα παιδιά εκεί;". Το άλλο ζευγάρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού της για να βλέπει όσα δεν μπορεί αλλά πρέπει να ξέρει, και φυσικά ένα τρίτο ζευγάρι εδώ μπροστά για να μπορεί να βλέπει πότε ένα παιδί κάνει γκάφες και να λέει, "Καταλαβαίνω και σ' αγαπώ," χωρίς να χρειάζεται να βγάλει λέξη. "Κύριε," είπε ο άγγελος αγγίζοντας ευγενικά το μανίκι του, "Ξεκουραστείτε τώρα. Αύριο είναι άλλη μέρα.". "Δεν μπορώ," είπε ο Θεός. "Είμαι πολύ κοντά στο να δημιουργήσω κάτι που μοιάζει τόσο πολύ με μένα. Ήδη έχω δημιουργήσει κάποια που θεραπεύει μόνη της τον εαυτό της όταν είναι άρρωστη, που μπορεί να ταΐσει μια οικογένεια έξι ατόμων με μια μπουκιά ψωμί και που μπορεί να βάλει ένα εννιάχρονο παιδί να σταθεί κάτω από το ντους!" Ο άγγελος περιτριγύρισε το μοντέλο της μητέρας πολύ αργά. "Είναι πολύ απαλή," αναστέναξε." "Αλλά και πολύ σκληρή!" είπε ο Θεός με έμφαση. "Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να κάνει ή τι μπορεί να αντέξει μια μητέρα." "Μπορεί να σκέφτεται;" "Όχι μόνο σκέφτεται, αλλά μπορεί να λογικεύει και να συμβιβάζει," είπε ο Δημιουργός. Τελικά ο άγγελος έσκυψε πάνω της άγγιξε με το δάχτυλο του το μάγουλό της. "Εδώ υπάρχει μια διαρροή," είπε. "Σας το είπα, προσπαθήσατε να τοποθετήσετε πάρα πολλά σ' αυτό το μοντέλο." "Δεν είναι διαρροή," είπε ο Θεός. "Είναι ένα δάκρυ." "Και σε τι χρησιμεύει;" "Είναι για χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, μοναξιά, προσμονή και υπερηφάνεια." "Είστε μεγαλοφυΐα," είπε ο άγγελος. Ο Θεός κοίταξε μελαγχολικά, "Δεν το έβαλα εγώ εκεί."

Μπορεις να πάρεις και χαμηλοκάβαλο καλσον. Εγώ τέτοια βάζω και δεν ενοχλουν καθόλου. Δεν αντέχω αυτά τα εγκυμοσυνης (παντελονια, καλσον) που φτανουν μεχρι το στομαχι μου!

Μην ανησυχεις, παρόλο το κλάμα και τη λύσσα που είχα εγώ στην αρχή μια χαρά είναι η μπέμπα. Καλύτερο πάντως είναι να εκτονώνεσαι παρά να το κρατάς μέσα σου. Απλώς προσπάθησε να είσαι όσο πιο ήρεμη γίνεται. Μετά τον 4ο μήνα θα ηρεμίσεις! Καλή συνέχεια!!

ευτυχως που δεν εχει τυχει να διαπληκτιστω με κανεναν για τετοιο λογο μεχρι στιγμης γιατι θα του σπασω τα μουτρα με τα νευρα που εχω! Ήμουνα που ήμουνα νευρόσπαστη από πριν, τωρα που θα αρχισω και εγω τα ικα και τις δημοσιες υπηρεσιες να δειτε γελια που θα κανουμε! Στον ενα γαιδαρο χρειαζεται εναμισης ελεγε η γιαγια μου και ειχε δικιο! Jolika με κούφανες με αυτό που έγραψες με το γέρο!

Είμαι 30 εβδομάδων και η μικρή μου δεν σταματάει να κλωτσάει (μα καλα, δεν κοιμαται ποτε πλεον??) Εγώ γεννηθηκα 1700 (προωρο). Σε φωτογραφια φαινεται ενα κεφαλακι και ενα πυτζαμακι μόνο! Σε φωτογραφια 2 μηνες μετα ημουνα ολοκληρο θρεφταρι, με μαγουλαρες να! Οπότε δεν νομιζω το βαρος να αποτελει προβλημα... Με το καλο σε ολες και μην ανησυχειτε - η φυση εχει τον τροπο της!

Θα σου πω υπευθυνα οτι οι κρεμες αδυνατισματος δεν κανουν τιποτα απολυτως και οτι θα χαλάσεις τζαμπα τα ωραια σου λεφτα. Η καλυτερη λυση ειναι να δωσεις 15 ευρω, να παρεις ενα στρωματακι και να κανεις κοιλιακους, ξεκινα με 3 σετ των 10 για τους ανω, 3 σετ των 10 για τους κατω και 3 σετ των 10 για τους πλαγιους (απο την καθε πλευρα). Και 4 σετ των 10 ραχιαίους. Την επομενη εβδομαδα 4 σετ. Την μεθεπομενη 4 σετ των 15. Την παραπανω 4 σετ των 20. Μετα 5 σετ των 20. Και θα με θυμηθεις.. και πολυ νερο ε? (Δεν ξερω αν εχεις κανει καισαρικη τομη η οτιδηποτε, γι αυτο καλο θα ειναι να ρωτησεις το γιατρο πρωτα αν επιτρεπεται)

Στην αυχενική ο γιατρός έκλεινε προς το αγόρι, αν και δεν ήταν σίγουρος. Εγώ πάλι ήμουνα 1000% σίγουρη οτι είναι κοριτσάκι, αφού ένιωθα πολύ...ρόζ! Ο άντρας μου αν και ήθελε κορίτσι, το είχε δεσει οτι είναι αγόρι και το έλεγε αγόρι, όπως και όλοι οι υπόλοιποι από την αρχή...Έλα όμως που είχα δίκιο και στο Β' επιπέδου, που είχε και τα ποδαράκια ανοιχτά επιβεβαιώθηκα πανηγυρικά!!! Πάντως για μενα ο γιατρος είχε πει οτι ήμουνα αγόρι. Τα πήρανε όλα αγορίστικα οι καημένοι οι γονείς μου και μετά...να σας ζήσει η κόρη!!

Καταρχάς ο θηλασμός είναι μια απόλυτα ΙΔΙΩΤΙΚΗ στιγμή και δεν πρέπει να παρίστανται άλλοι (εκτός από τον μπαμπά, αν νιώθουμε άνετα και πάλι). Εγώ τις παρεμ΄βασεις τις έχω κόψει από τώρα με την εξής ατάκα:δεν ξέρω, οτι πει ο παιδίατρος.

εγώ έπαιρνα αντισυλληπτικά για ρυθμιση του κυκλου. και με το που τα έκοψα, τσουπ, αμέσως. Αλλά ΑΜΕΣΩΣ! Τώρα δεν ξέρω αν έπαιξε αυτό ρόλο ή αν ήταν τυχαίο..πάντως ο γυναικολόγος όταν τα έκοψα μου είχε τονίσει ότι αν δεν θέλω να μείνω έγκυος πολλή προσοχή! (που και που προσέχαμε τι καταλάβαμε..να η μπουμπού!)

Έτσι ακριβώς ήμουνα εγώ με τη μαμά μου! Μην τολμούσε να φύγει..χαμός!(όχι οτι έφευγε και ποτέ, μόνο όταν ήταν απόλυτη ανάγκη). Τότε βρε τι ο πατέρας μου προσπαθούσε να με ηρεμίσει, τι η γιαγιά μου, μέχρι να γυρίσει λύσσαγα στο κλάμα!Μέχρι που πήγα σχολείο. Και στο σχολείο δυσκόλευτηκε πολύ,δεν ήθελα να πάω, ήθελα να φύγω, νεύρα, φωνές, κλάμα, κακό, αλλά σιγά σιγά συνήθισα. Θα την ξεκολλήσει ο παιδικός πιστεύω αλλά μάλλον θα ζοριστείτε λίγο στην αρχή. Καλή δύναμη!

Καταρχάς κορίτσια σας ευχαριστώ παρα πολύ ολες σας για την ανταποκρι΄ση σας στο θέμα μου. Το πρόβλημα είναι οι μέχρι τώρα κοινωνικές μου σχέσεις.έχω εργαστει γενικότερα σε χώρους που απασχολούσαν πολλούς εργαζόμενους. Σε πλειοψηφία παντρεμένους. Το τι έχουν δει τα μάτια μου δεν περιγράφεται.. Και σκέφτομαι: Αυτοί οι άνθρωποι όταν παντρεύτηκαν προφανώς στην πλειοψηφία τους ήταν ερωτευμένοι. Όλοι χάρηκαν τα παιδάκια τους όταν τα έκαναν. Τι στράβωσε μετά? Γιατί ο "Γιώργος" έγινε σκέτος "Γιώργος" από "Αγαπούλα μου"? Και μετά σκέτο "Αυτός"? Γιατί ξαφνικά η "Μαιρούλα" του διπλανού γραφείου από μια απλή συνάδελφος έγινε "ωραίο μωρό"? Θα μου πείτε να μην κοιτάω τι κάνουν οι άλλοι..αλλά...δεν γίνεται να μην επιρρεαστείς...ειδικά όταν σου λένε και διάφορα (π.χ. κανε τις γλύκες με τον άντρα σου όσο προλαβαίνεις γιατι μετά από μερικά χρόνια και 1- 2 παιδιά θα λες αμάν και πότε να έχεις δουλειά για να μην τον βλέπεις μπροστά σου! ή όταν οι γυναίκες γίνονται μητέρες οι άντρες τις βλέπουν ιερές και βρίσκουν γκόμενες!). Φυσικά και απαντάω καταλλήλως στον καθένα που κάνει τέτοια σχόλια, αλλά δεν παύουν να μένουν μέσα μου... Είδα και τους δικούς μου γονείς,τρισευτυχισμένους σε μια "τριπλή μας φωτογράφηση" με εμένα μωρό,χρόνο με το χρόνο να χάνουν ο ένας τον άλλον... Τη μόνη ελπίδα μου την δίνουν τα πεθερικά μου, που μετά από 40 χρόνια γάμου είναι ακόμα πολύ ευτυχισμενοι και ερωτευμένοι και ειλικρινά τους χαίρομαι. Όσο για την παρατήρηση της Νατάσσας, Νατάσσα μου το ξέρω οτι τώρα με το μωρό πρέπει να κοινωνικοποιηθούμε περισσότερο, να κάνουμε παρέες ώστε να έχει και αυτό μια αναπτυγμένη κοινωνική συμπεριφορά και ετσι και θα γίνει, αναγκαστικά..Πάντως το οτι δεν έχουμε άλλες συναναστροφές το κάνουμε επειδή..έτσι μας βγαίνει. Όσο για τα πεθερικά σου, έτσι έλεγα κι εγώ πριν παντρευτώ, αλλά έλα τώρα που τα ζητάω από μόνη μου!

Τον τελευταίο καιρό, αν και σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει τίποτα να με στεναχωρεί, κατά τη διάρκεια της μερας ένιωθα ένα αφόρητο αίσθημα θλίψης. Υπέθεσα οτι φταίνε οι ορμόνες μου - αλλά ύστερα από πολλή σκέψη κατάλαβα που οφείλεται... Με τον άντρα μου έχουμε μια περίεργη σχέση. Από την αρχή δεν "ξεκολλήσαμε" λεπτό.΄Αφήσαμε στην άκρη τους πάντες και είμασταν μόνο οι δυο μας. Παρέες δεν είχαμε, πηγαίναμε πολλά ταξίδια όποτε και όπου μας ερχότανε. Δεν μας κάνει αίσθηση να βγουμε έξω να πάμε πουθενά , και συνέχεια κλεισμένοι στο σπίτι να είμαστε οι δυο μας είμαστε μια χαρά, καλύτερα κιόλας. Γενικότερα ζούμε μια ζωή λες και υπάρχουμε μόνο εμείς οι δυο στον πλανήτη, χωρίς να έχουμε καμμία άλλη ανάγκη και χωρίς να δυσανασχετεί κανένας από τους δύο μας γι αυτό. Τώρα με την εγκυμοσύνη εκείνος έχει γίνει ακόμα καλύτερος από πριν μαζί μου, δεν έχω κανένα παράπονο, αλλά... Μην ρωτήσετε γιατί δεν το συζητάω μαζί του, καταρχάς δεν θέλω να τον στεναχωρήσω και 2ον ντρέπομαι, νιώθω λίγο απαίσιος άνθρωπος. Φοβάμαι οτι αφού γεννηθεί η μπέμπα μας δεν θα είμαστε όπως παλιά. Δεν θα είμαστε πια οι δυο μας. Φοβάμαι μην απομακρυνθούμε, οτι δεν θα έχουμε πια χρόνο ο ένας για τον άλλο κτλ... Νιώθω από τώρα οτι την αγαπάω τη μπουμπού μας, πριν ακόμα τη δω. Όλη μερα αυτή σκέφτομαι και νιώθω πολύ ευτυχισμένη.΄Αλλά είναι αυτές οι στιγμές, με αυτές τις σκέψεις που επισκιάζουν την ευτυχία μου. Και μετά νιώθω και τύψεις, γιατί σκέφτομαι οτι "τι σοι μάνα θα γίνω αν το πρώτο πράγμα που με ενδιαφέρει δεν είναι το παιδί μου αλλά..ο άντρας μου???" Μήπως δεν πάω καλά? Πείτε τη γνώμη σας ελευθερα, δεν παρεξηγούμαι.

κανονικα - κανονικα το ενιωσα την 20-21 εβδομαδα...πιο πριν δεν ημουνα σιγουρη αν ηταν η μπουμπου η το εντερο μου...

εγω κορίτσια κρέμες δεν βάζω γιατί...βαριέμαι. είμαι στην 30η εβδομάδα και δεν εχω εμφανισει ραγαδες προς το παρον! Μου εχουν πει παντως οτι κατα τη διαρκεια του μπανιου δεν πρεπει να τριβω το δερμα της κοιλιας και του στηθους με το σφουγγαρι, και το νερο να μην ειναι πολυ ζεστο.

Καλημέρα σου! Εγώ να σου πω την αλήθεια είχα ολα τα συμπτώματα της περιόδου!Πρήξιμο στο στήθος, αυξημένη όρεξη, πονάκια χαμηλά..με τη μόνη διαφορά οτι τα πονάκια συνεχιζόταν για μέρες και περίοδος...πουθενά. μετά από λίγο άρχισαν και κάτι ναυτίες,σχεδόν ανεπαίσθητες, αμέσως μετά μια τάση να μπερδεύω γλυκά με αλμυρά και μετά..το πήρα επιτέλους χαμπάρι!

Κι εμενα μου ειχε πρηστει και πονουσε και φαγουριζε στην αρχη..μην ανησυχεις, μετα απο κανενα μηνα ηρεμησε..τωρα νιωθω μια χαρα..θα μπω στον 8ο σε καμμια βδομαδα αλλα δεν ειχα μεχρι στιγμης καμμια διαρροη

μερικοι γιατροι ειναι τελειως ζωα... ειχα κανει ακτινογραφια στο χερι 9-10 μερες μετα τη συλληψη..φυσικα δεν το υποψιαζομουν καν οτι ειμαι εγκυος. παω σε εναν ηλιθιο ο οποιος χωρις καν να με ρωτησει ποτε ακριβως η σε ποιο σημειο εκανα την ακτινογραφια λεει: αφου εκανες ακτινογραφία πρεπει να το ρίξεις!" δεν μπορείτε να διανοηθείτε πόσα εμφράγματα έπαθα εκείνη τη στιγμή!Σηκώθηκα και έφυγα επιτόπου! Το ψάξαμε τελικά το θέμα διεξοδικά και δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα...Αλλά μόνο και μόνο με το άγχος που μου δημιούργησε αυτός ο ηλίθιος δεν μπορούσα να κοιμηθώ 3 μήνες!

Χριστέ μου..παθαινα συνεχεια κολικους στο εντερο..μια φορα με επιασε μονο στην εγκυμοσυνη, στον 4ο..αλλα δεν φοβηθηκα, μπορεσα να καταλάβω τι ειναι..αν ποναει ετσι και στη γεννα...την κατσαμε τη βαρκα!