magda

Έρρικα, γεία σου! Έχω βιώσει την κατάστασταση που περνάς, όταν πέρσι έστειλα το γιό μου 2,5 χρονών σε παιδικό σταθμό. Πέρασα όλο αυτό που περιγράφεις. Έκλαιγε από την ώρα που μπέναμε στο αυτοκίνητο και για όση ώρα διαρκούσε η απόσταση μέχρι το σταθμό. Πάνω από μισή ώρα δηλαδή. Από το κλάμα έκανε εμετό, όταν φτάναμε στο σταθμό, δεν ξεκολούσε από την αγκαλιά μου και όταν έφευγα κλείνοντας την πόρτα έπεφτε κάτω και χτυπιόταν. Ήμουν σε κατάσταση πανικού. Ο άντρας μου δε, ήταν αποφασισμένος να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια για τους λόγους που ανησυχείς κι εσύ. Οι παιδαγωγοί του σταθμού με διαβεβαίωναν ότι η κατάσταση δεν θα διαρκέσει πάνω από μηνα, αρκεί να το παλέψω και πράγματι είχαν δίκιο....... Σταμάτησαν όλες αυτές οι υπερβολές, χωρίς αυτό να σημαίνει οτί κάθε παιδί θα επιθυμεί καλύτερα το σταθμό από οτιδήποτε άλλο. Ειναι πολλά τα πρωινά που μου λέει "πάλι στο σχολείο?" "να κάτσουμε σπίτι μας" "μην πας στη δουλίτσα". Πιστεύω όμως ότι όλο αυτό το μεταφέρουμε εμείς στο παιδί μας. Επειδή νοιώθουμε ενοχές, επειδή θα θέλαμε να μπορούσαμε να βρισκόμασταν μαζί του. Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή είναι δεδομένο ότι θα συμβεί αυτό και θα πρέπει να το συνηθίσει. Αν δεν το στείλεις τώρα σε 2 χρόνια θα πάει προνήπιο. Μην νομίζειες ότι τότε θα πάει με χαρά. Η λύση είναι μία. Να το πάρεις εσύ απόφαση για να δει και το παιδί στα μάτια σου ότι δεν υπάρχει άλλη περίπτωση. Προτίμησε ιδιωτικό σταθμό όπου υπάρχει μεγαλύτερη διάθεση για να υποστηρίξουν την κατάσταση. Εύχομαι να τα καταφέρεις.

Έρρικα, γεία σου! Έχω βιώσει την κατάστασταση που περνάς, όταν πέρσι έστειλα το γιό μου 2,5 χρονών σε παιδικό σταθμό. Πέρασα όλο αυτό που περιγράφεις. Έκλαιγε από την ώρα που μπέναμε στο αυτοκίνητο και για όση ώρα διαρκούσε η απόσταση μέχρι το σταθμό. Πάνω από μισή ώρα δηλαδή. Από το κλάμα έκανε εμετό, όταν φτάναμε στο σταθμό, δεν ξεκολούσε από την αγκαλιά μου και όταν έφευγα κλείνοντας την πόρτα έπεφτε κάτω και χτυπιόταν. Ήμουν σε κατάσταση πανικού. Ο άντρας μου δε, ήταν αποφασισμένος να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια για τους λόγους που ανησυχείς κι εσύ. Οι παιδαγωγοί του σταθμού με διαβεβαίωναν ότι η κατάσταση δεν θα διαρκέσει πάνω από μηνα, αρκεί να το παλέψω και πράγματι είχαν δίκιο....... Σταμάτησαν όλες αυτές οι υπερβολές, χωρίς αυτό να σημαίνει οτί κάθε παιδί θα επιθυμεί καλύτερα το σταθμό από οτιδήποτε άλλο. Ειναι πολλά τα πρωινά που μου λέει "πάλι στο σχολείο?" "να κάτσουμε σπίτι μας" "μην πας στη δουλίτσα". Πιστεύω όμως ότι όλο αυτό το μεταφέρουμε εμείς στο παιδί μας. Επειδή νοιώθουμε ενοχές, επειδή θα θέλαμε να μπορούσαμε να βρισκόμασταν μαζί του. Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή είναι δεδομένο ότι θα συμβεί αυτό και θα πρέπει να το συνηθίσει. Αν δεν το στείλεις τώρα σε 2 χρόνια θα πάει προνήπιο. Μην νομίζειες ότι τότε θα πάει με χαρά. Η λύση είναι μία. Να το πάρεις εσύ απόφαση για να δει και το παιδί στα μάτια σου ότι δεν υπάρχει άλλη περίπτωση. Προτίμησε ιδιωτικό σταθμό όπου υπάρχει μεγαλύτερη διάθεση για να υποστηρίξουν την κατάσταση. Εύχομαι να τα καταφέρεις.

Έρρικα, γεία σου! Έχω βιώσει την κατάστασταση που περνάς, όταν πέρσι έστειλα το γιό μου 2,5 χρονών σε παιδικό σταθμό. Πέρασα όλο αυτό που περιγράφεις. Έκλαιγε από την ώρα που μπέναμε στο αυτοκίνητο και για όση ώρα διαρκούσε η απόσταση μέχρι το σταθμό. Πάνω από μισή ώρα δηλαδή. Από το κλάμα έκανε εμετό, όταν φτάναμε στο σταθμό, δεν ξεκολούσε από την αγκαλιά μου και όταν έφευγα κλείνοντας την πόρτα έπεφτε κάτω και χτυπιόταν. Ήμουν σε κατάσταση πανικού. Ο άντρας μου δε, ήταν αποφασισμένος να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια για τους λόγους που ανησυχείς κι εσύ. Οι παιδαγωγοί του σταθμού με διαβεβαίωναν ότι η κατάσταση δεν θα διαρκέσει πάνω από μηνα, αρκεί να το παλέψω και πράγματι είχαν δίκιο....... Σταμάτησαν όλες αυτές οι υπερβολές, χωρίς αυτό να σημαίνει οτί κάθε παιδί θα επιθυμεί καλύτερα το σταθμό από οτιδήποτε άλλο. Ειναι πολλά τα πρωινά που μου λέει "πάλι στο σχολείο?" "να κάτσουμε σπίτι μας" "μην πας στη δουλίτσα". Πιστεύω όμως ότι όλο αυτό το μεταφέρουμε εμείς στο παιδί μας. Επειδή νοιώθουμε ενοχές, επειδή θα θέλαμε να μπορούσαμε να βρισκόμασταν μαζί του. Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή είναι δεδομένο ότι θα συμβεί αυτό και θα πρέπει να το συνηθίσει. Αν δεν το στείλεις τώρα σε 2 χρόνια θα πάει προνήπιο. Μην νομίζειες ότι τότε θα πάει με χαρά. Η λύση είναι μία. Να το πάρεις εσύ απόφαση για να δει και το παιδί στα μάτια σου ότι δεν υπάρχει άλλη περίπτωση. Προτίμησε ιδιωτικό σταθμό όπου υπάρχει μεγαλύτερη διάθεση για να υποστηρίξουν την κατάσταση. Εύχομαι να τα καταφέρεις.