magda

Αντριάνα γεία σου. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Να έρχεσαι στα μέρη μας. Γιατί σταμάτησες? Αντριάνα, πιστεύω αυτό που λες για τις παιδαγωγούς, γιατί άλλωστε σε όλες τις δουλείες συμβαίνει αυτό. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις πάντα το κάνεις καλύτερα. Πιστεύω όμως ότι ειδικά όταν έχεις να κάνεις με διαφορετικούς ανθρώπους ή παιδιά είναι και ποιές χορδές σου αγγίζει ο απέναντι για να αντιδράσεις ανάλογα. Στη δικιά σας δουλεία λοιπόν υπάρχουν παιδιά πολύ άτακτα, παιδιά πολύ ήσυχα, άλλα υπερκινιτικά, άλλα που βρίζουν άλλα που δαγκώνουν κλπ κι εσεις πρέπει να βρέιτε το διαφορετικό τρόπο προσέγγισης για το καθένα. Εδώ δεν μπορούμε εμείς πολλές φορές να διατηρήσουμε ψυχραιμία και να πειθαρχήσουμε το παιδί μας και ζητάμε από σας να τα καταφέρετε με τόσα? Το λειτούργημα που εκτελείται είναι ιερό. Δεν χωράει για μένα αμφιβολία. Είναι περισσότερες οι ώρες που το παιδί μου λαμβάνει ερεθίσματα από το σταθμό παρά από μένα και θεωρώ ότι έτσι πρέπει. Το περιβάλλον εκεί είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας ένω το σπίτι είναι το ιδανικό περιβάλλον για τον καθένα. Έχουμε την αμέριστη προσοχή των γύρω μας και τίποτα να μας "κουράζει". Χαίρομαι που τον βλέπω να κάνει τη δασκάλα του.......αντι να αντιγράφει εμένα. Συγγνώμη για τη φλυαρία

Αντριάνα γεία σου. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Να έρχεσαι στα μέρη μας. Γιατί σταμάτησες? Αντριάνα, πιστεύω αυτό που λες για τις παιδαγωγούς, γιατί άλλωστε σε όλες τις δουλείες συμβαίνει αυτό. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις πάντα το κάνεις καλύτερα. Πιστεύω όμως ότι ειδικά όταν έχεις να κάνεις με διαφορετικούς ανθρώπους ή παιδιά είναι και ποιές χορδές σου αγγίζει ο απέναντι για να αντιδράσεις ανάλογα. Στη δικιά σας δουλεία λοιπόν υπάρχουν παιδιά πολύ άτακτα, παιδιά πολύ ήσυχα, άλλα υπερκινιτικά, άλλα που βρίζουν άλλα που δαγκώνουν κλπ κι εσεις πρέπει να βρέιτε το διαφορετικό τρόπο προσέγγισης για το καθένα. Εδώ δεν μπορούμε εμείς πολλές φορές να διατηρήσουμε ψυχραιμία και να πειθαρχήσουμε το παιδί μας και ζητάμε από σας να τα καταφέρετε με τόσα? Το λειτούργημα που εκτελείται είναι ιερό. Δεν χωράει για μένα αμφιβολία. Είναι περισσότερες οι ώρες που το παιδί μου λαμβάνει ερεθίσματα από το σταθμό παρά από μένα και θεωρώ ότι έτσι πρέπει. Το περιβάλλον εκεί είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας ένω το σπίτι είναι το ιδανικό περιβάλλον για τον καθένα. Έχουμε την αμέριστη προσοχή των γύρω μας και τίποτα να μας "κουράζει". Χαίρομαι που τον βλέπω να κάνει τη δασκάλα του.......αντι να αντιγράφει εμένα. Συγγνώμη για τη φλυαρία

Αντριάνα γεία σου. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Να έρχεσαι στα μέρη μας. Γιατί σταμάτησες? Αντριάνα, πιστεύω αυτό που λες για τις παιδαγωγούς, γιατί άλλωστε σε όλες τις δουλείες συμβαίνει αυτό. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις πάντα το κάνεις καλύτερα. Πιστεύω όμως ότι ειδικά όταν έχεις να κάνεις με διαφορετικούς ανθρώπους ή παιδιά είναι και ποιές χορδές σου αγγίζει ο απέναντι για να αντιδράσεις ανάλογα. Στη δικιά σας δουλεία λοιπόν υπάρχουν παιδιά πολύ άτακτα, παιδιά πολύ ήσυχα, άλλα υπερκινιτικά, άλλα που βρίζουν άλλα που δαγκώνουν κλπ κι εσεις πρέπει να βρέιτε το διαφορετικό τρόπο προσέγγισης για το καθένα. Εδώ δεν μπορούμε εμείς πολλές φορές να διατηρήσουμε ψυχραιμία και να πειθαρχήσουμε το παιδί μας και ζητάμε από σας να τα καταφέρετε με τόσα? Το λειτούργημα που εκτελείται είναι ιερό. Δεν χωράει για μένα αμφιβολία. Είναι περισσότερες οι ώρες που το παιδί μου λαμβάνει ερεθίσματα από το σταθμό παρά από μένα και θεωρώ ότι έτσι πρέπει. Το περιβάλλον εκεί είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας ένω το σπίτι είναι το ιδανικό περιβάλλον για τον καθένα. Έχουμε την αμέριστη προσοχή των γύρω μας και τίποτα να μας "κουράζει". Χαίρομαι που τον βλέπω να κάνει τη δασκάλα του.......αντι να αντιγράφει εμένα. Συγγνώμη για τη φλυαρία

Αντριάνα γεία σου. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Να έρχεσαι στα μέρη μας. Γιατί σταμάτησες? Αντριάνα, πιστεύω αυτό που λες για τις παιδαγωγούς, γιατί άλλωστε σε όλες τις δουλείες συμβαίνει αυτό. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις πάντα το κάνεις καλύτερα. Πιστεύω όμως ότι ειδικά όταν έχεις να κάνεις με διαφορετικούς ανθρώπους ή παιδιά είναι και ποιές χορδές σου αγγίζει ο απέναντι για να αντιδράσεις ανάλογα. Στη δικιά σας δουλεία λοιπόν υπάρχουν παιδιά πολύ άτακτα, παιδιά πολύ ήσυχα, άλλα υπερκινιτικά, άλλα που βρίζουν άλλα που δαγκώνουν κλπ κι εσεις πρέπει να βρέιτε το διαφορετικό τρόπο προσέγγισης για το καθένα. Εδώ δεν μπορούμε εμείς πολλές φορές να διατηρήσουμε ψυχραιμία και να πειθαρχήσουμε το παιδί μας και ζητάμε από σας να τα καταφέρετε με τόσα? Το λειτούργημα που εκτελείται είναι ιερό. Δεν χωράει για μένα αμφιβολία. Είναι περισσότερες οι ώρες που το παιδί μου λαμβάνει ερεθίσματα από το σταθμό παρά από μένα και θεωρώ ότι έτσι πρέπει. Το περιβάλλον εκεί είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας ένω το σπίτι είναι το ιδανικό περιβάλλον για τον καθένα. Έχουμε την αμέριστη προσοχή των γύρω μας και τίποτα να μας "κουράζει". Χαίρομαι που τον βλέπω να κάνει τη δασκάλα του.......αντι να αντιγράφει εμένα. Συγγνώμη για τη φλυαρία

Έρρικα γεία σου και περαστικά στο γίο σου. Χάσατε μια μάχη αλλά όχι τον πόλεμο! Είχαμε συζητήσει ότι οι ασθένειες θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα γνώριζε ο μικρός στο σταθμό. Δεν πιστεύω ότι το aerolin μπορεί να δημιούργησε τέτοια συμπτώματα. Ο γιός μου (λόγω άσθματος) πέρνει κορτιζονούχα εισπνεόμενα από 8 μηνών και δεν παρουσιάζει αλλαγή συμπεριφοράς ποτέ. Θυμάμαι αλλαγή αισθητή στο πρώτο δίμηνο περίπου, με μεγαλύτερη ευαισθησία και προσκόληση ιδίως πάνω μου. Η άποψή μου είναι ότι αφού γίνει καλά πρέπει να το προσπαθήσεις πάλι. Γιατί λες ότι μέχρι Σεπτέμβριο δεν θα τον ξαναστείλεις? Όσο μεγαλώνει και αντιλαμβάνεται καλύτερα κάποια πράγματα, γνωρίζοντας ότι υπάρχει πάντα η εναλλακτικά, ποτέ δεν θα ζητήσει μόνος του το σταθμό. Σου έχω ξαναπεί ότι ήμουν έτοιμη να παραδώσω κι εγώ τα όπλα αλλά ευτυχώς τότε δεν είχα εναλλακτικά. Μέχρι τότε τον κρατούσε η πεθερά μου η οποία θα απουσίαζε για 2 μήνες. Μόνο όταν πάρουμε απόφαση κάτι το παλεύουμε πραγματικά. Δεν είπα να το στείλεις άρρωστο, αλλά πιστεύω ότι μπορείς να το δοκιμάσεις σταδιακά. Κάποιες μέρες σταθμό, κάποιες μέρες με τη νταντά. Ή κάποιες ώρες σταθμό, κάποιες ώρες με τη νταντά. Υγραντήρα δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ, αλλά για τον ευκάλυπτο ξέρω οτί είναι πράγματι αποτελεσματικός. Περιμένω να διαβάσω νέα σας.

Έρρικα γεία σου και περαστικά στο γίο σου. Χάσατε μια μάχη αλλά όχι τον πόλεμο! Είχαμε συζητήσει ότι οι ασθένειες θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα γνώριζε ο μικρός στο σταθμό. Δεν πιστεύω ότι το aerolin μπορεί να δημιούργησε τέτοια συμπτώματα. Ο γιός μου (λόγω άσθματος) πέρνει κορτιζονούχα εισπνεόμενα από 8 μηνών και δεν παρουσιάζει αλλαγή συμπεριφοράς ποτέ. Θυμάμαι αλλαγή αισθητή στο πρώτο δίμηνο περίπου, με μεγαλύτερη ευαισθησία και προσκόληση ιδίως πάνω μου. Η άποψή μου είναι ότι αφού γίνει καλά πρέπει να το προσπαθήσεις πάλι. Γιατί λες ότι μέχρι Σεπτέμβριο δεν θα τον ξαναστείλεις? Όσο μεγαλώνει και αντιλαμβάνεται καλύτερα κάποια πράγματα, γνωρίζοντας ότι υπάρχει πάντα η εναλλακτικά, ποτέ δεν θα ζητήσει μόνος του το σταθμό. Σου έχω ξαναπεί ότι ήμουν έτοιμη να παραδώσω κι εγώ τα όπλα αλλά ευτυχώς τότε δεν είχα εναλλακτικά. Μέχρι τότε τον κρατούσε η πεθερά μου η οποία θα απουσίαζε για 2 μήνες. Μόνο όταν πάρουμε απόφαση κάτι το παλεύουμε πραγματικά. Δεν είπα να το στείλεις άρρωστο, αλλά πιστεύω ότι μπορείς να το δοκιμάσεις σταδιακά. Κάποιες μέρες σταθμό, κάποιες μέρες με τη νταντά. Ή κάποιες ώρες σταθμό, κάποιες ώρες με τη νταντά. Υγραντήρα δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ, αλλά για τον ευκάλυπτο ξέρω οτί είναι πράγματι αποτελεσματικός. Περιμένω να διαβάσω νέα σας.

Έρρικα γεία σου και περαστικά στο γίο σου. Χάσατε μια μάχη αλλά όχι τον πόλεμο! Είχαμε συζητήσει ότι οι ασθένειες θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα γνώριζε ο μικρός στο σταθμό. Δεν πιστεύω ότι το aerolin μπορεί να δημιούργησε τέτοια συμπτώματα. Ο γιός μου (λόγω άσθματος) πέρνει κορτιζονούχα εισπνεόμενα από 8 μηνών και δεν παρουσιάζει αλλαγή συμπεριφοράς ποτέ. Θυμάμαι αλλαγή αισθητή στο πρώτο δίμηνο περίπου, με μεγαλύτερη ευαισθησία και προσκόληση ιδίως πάνω μου. Η άποψή μου είναι ότι αφού γίνει καλά πρέπει να το προσπαθήσεις πάλι. Γιατί λες ότι μέχρι Σεπτέμβριο δεν θα τον ξαναστείλεις? Όσο μεγαλώνει και αντιλαμβάνεται καλύτερα κάποια πράγματα, γνωρίζοντας ότι υπάρχει πάντα η εναλλακτικά, ποτέ δεν θα ζητήσει μόνος του το σταθμό. Σου έχω ξαναπεί ότι ήμουν έτοιμη να παραδώσω κι εγώ τα όπλα αλλά ευτυχώς τότε δεν είχα εναλλακτικά. Μέχρι τότε τον κρατούσε η πεθερά μου η οποία θα απουσίαζε για 2 μήνες. Μόνο όταν πάρουμε απόφαση κάτι το παλεύουμε πραγματικά. Δεν είπα να το στείλεις άρρωστο, αλλά πιστεύω ότι μπορείς να το δοκιμάσεις σταδιακά. Κάποιες μέρες σταθμό, κάποιες μέρες με τη νταντά. Ή κάποιες ώρες σταθμό, κάποιες ώρες με τη νταντά. Υγραντήρα δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ, αλλά για τον ευκάλυπτο ξέρω οτί είναι πράγματι αποτελεσματικός. Περιμένω να διαβάσω νέα σας.

Έρρικα γεία σου και περαστικά στο γίο σου. Χάσατε μια μάχη αλλά όχι τον πόλεμο! Είχαμε συζητήσει ότι οι ασθένειες θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα γνώριζε ο μικρός στο σταθμό. Δεν πιστεύω ότι το aerolin μπορεί να δημιούργησε τέτοια συμπτώματα. Ο γιός μου (λόγω άσθματος) πέρνει κορτιζονούχα εισπνεόμενα από 8 μηνών και δεν παρουσιάζει αλλαγή συμπεριφοράς ποτέ. Θυμάμαι αλλαγή αισθητή στο πρώτο δίμηνο περίπου, με μεγαλύτερη ευαισθησία και προσκόληση ιδίως πάνω μου. Η άποψή μου είναι ότι αφού γίνει καλά πρέπει να το προσπαθήσεις πάλι. Γιατί λες ότι μέχρι Σεπτέμβριο δεν θα τον ξαναστείλεις? Όσο μεγαλώνει και αντιλαμβάνεται καλύτερα κάποια πράγματα, γνωρίζοντας ότι υπάρχει πάντα η εναλλακτικά, ποτέ δεν θα ζητήσει μόνος του το σταθμό. Σου έχω ξαναπεί ότι ήμουν έτοιμη να παραδώσω κι εγώ τα όπλα αλλά ευτυχώς τότε δεν είχα εναλλακτικά. Μέχρι τότε τον κρατούσε η πεθερά μου η οποία θα απουσίαζε για 2 μήνες. Μόνο όταν πάρουμε απόφαση κάτι το παλεύουμε πραγματικά. Δεν είπα να το στείλεις άρρωστο, αλλά πιστεύω ότι μπορείς να το δοκιμάσεις σταδιακά. Κάποιες μέρες σταθμό, κάποιες μέρες με τη νταντά. Ή κάποιες ώρες σταθμό, κάποιες ώρες με τη νταντά. Υγραντήρα δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ, αλλά για τον ευκάλυπτο ξέρω οτί είναι πράγματι αποτελεσματικός. Περιμένω να διαβάσω νέα σας.

Έρρικα μπράβο για την επιλογή σου. Εγώ μένω στη Σπάρτη, σαφώς πιο μικρή πόλη. Εδώ δεν έχουμε ακόμη έξαρση σε κάποια συγκεκριμένη ασθένεια. Θέλω να σου πω ότι καμία μαμά κατα τη γνώμη μου δεν μπορεί να προσφέρει στο παιδί της όσο κι αν θέλει αυτά που θα μάθει από τους παιδαγωγούς που πραγματικά θα θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Στο σπίτι δεν μπορόύμε να διδάξουμε την ομαδικότητα, την αλληλεγγύη, το ομαδικό πνεύμα και άλλα πολλά. Δεν γνωρίχουμε άλλωστε τον τρόπο μετάδοσης της γνώσης. Όταν πέρσι τα Χριστούγεννα που ο γιος μου ήταν 2,5 χρόνων μου έδωσαν ένα 4στιχο ποιήμα για τη γιορτή, γέλασα και τους είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το μάθει. Έπεσα έξω. Έμαθε και το ποίμα και τα χορευτικά και τραγούδια. Ντράπηκε όμως στον τόσο κόσμο και δεν το είπε. Στις πρόβες όμως και στο σπίτι το έλεγε όλο. Το θυμάται δε και το λέει και φέτος, ένα χρόνο μετά. Στις επόμενες γιορτές του σταθμού είχε πλήρη συμμετοχή. Τρώει φαγητά που στο σπίτι δεν τα πλησιάζει και είμαι σίγουρη πως τα τρώει, διότι και ο ίδιος μου το λέει και κάποια απο αυτά τα καταλαβαίνω και μετά την αποχώρηση του από την τουαλέτα. Το πως περνάει το παιδί σου το βλέπεις από τις αντιδράσεις του. Θα σε συμβούλευα δε, να πηγαίνεις σε ανύποπτο χρόνο, εσύ ή ο μπαμπάς του να το παραλάβετε από το σταθμό άσχετα αν θα έπρεπε να το φέρει το σχολικό. Θα είχες έτσι τη δυνατότητα να δεις τι συμβαίνει. Εγώ κατά καιρούς το έκανα και τον έβρισκα άλλοτε την ώρα του φαγητού, άλλοτε την ώρα του παιχνιδιού, άλλοτε να παρακολουθεί διδασκαλία κλπ. Ο γιός μου τώρα στα 3,5 ξέρει και μου λέει από μόνος του τις ημέρες, τους μήνες, τις εποχές, την αλφαβήτα, μετράει, λέει τραγούδια, ζωγραφίζει μέσα σε σχήματα, ξέρει τα χρώματα και άλλα, τα οποία δεν νομίζω ότι θα του τα είχα μάθει εγώ. Είναι σίγουρα καλύτερα να πηγαίνει το παιδί στο σταθμό απ' το να κάθεται σπίτι. Θα το δεις πολύ σύντομα. Όσο για σένα Αντριάνα, είσαι ηρωίδα. Το ίδιο λέω και στα κορίτσια στο σταθμό του γιού μου. Είναι θαύμα πώς αντέχετε!! Είναι επίσης πολύ φοβερό το πως καταφέρνετε να έχετε το θαυμασμό και την προσήλωση τόσο μικρών παιδιών. Τρελαίνομαι όταν παρακολουθώ στις εκδηλώσεις του σταθμού πως με μία και μοναδική πολύ ήρεμη θα έλεγα κίνηση έχετε σχεδόν πάντα το αποτέλεσμα που θα είχα εγώ μετά από πολλά παρακάλια, ίσως και κλάμματα. Ευχαριστούμε που δίνετε την αγάπη σας και την ψυχή σας στα παιδιά μας σαν να ήταν δικά σας. Να σας έχει όλες ο Θεός καλά και να σας δίνει δύναμη...

Έρρικα μπράβο για την επιλογή σου. Εγώ μένω στη Σπάρτη, σαφώς πιο μικρή πόλη. Εδώ δεν έχουμε ακόμη έξαρση σε κάποια συγκεκριμένη ασθένεια. Θέλω να σου πω ότι καμία μαμά κατα τη γνώμη μου δεν μπορεί να προσφέρει στο παιδί της όσο κι αν θέλει αυτά που θα μάθει από τους παιδαγωγούς που πραγματικά θα θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Στο σπίτι δεν μπορόύμε να διδάξουμε την ομαδικότητα, την αλληλεγγύη, το ομαδικό πνεύμα και άλλα πολλά. Δεν γνωρίχουμε άλλωστε τον τρόπο μετάδοσης της γνώσης. Όταν πέρσι τα Χριστούγεννα που ο γιος μου ήταν 2,5 χρόνων μου έδωσαν ένα 4στιχο ποιήμα για τη γιορτή, γέλασα και τους είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το μάθει. Έπεσα έξω. Έμαθε και το ποίμα και τα χορευτικά και τραγούδια. Ντράπηκε όμως στον τόσο κόσμο και δεν το είπε. Στις πρόβες όμως και στο σπίτι το έλεγε όλο. Το θυμάται δε και το λέει και φέτος, ένα χρόνο μετά. Στις επόμενες γιορτές του σταθμού είχε πλήρη συμμετοχή. Τρώει φαγητά που στο σπίτι δεν τα πλησιάζει και είμαι σίγουρη πως τα τρώει, διότι και ο ίδιος μου το λέει και κάποια απο αυτά τα καταλαβαίνω και μετά την αποχώρηση του από την τουαλέτα. Το πως περνάει το παιδί σου το βλέπεις από τις αντιδράσεις του. Θα σε συμβούλευα δε, να πηγαίνεις σε ανύποπτο χρόνο, εσύ ή ο μπαμπάς του να το παραλάβετε από το σταθμό άσχετα αν θα έπρεπε να το φέρει το σχολικό. Θα είχες έτσι τη δυνατότητα να δεις τι συμβαίνει. Εγώ κατά καιρούς το έκανα και τον έβρισκα άλλοτε την ώρα του φαγητού, άλλοτε την ώρα του παιχνιδιού, άλλοτε να παρακολουθεί διδασκαλία κλπ. Ο γιός μου τώρα στα 3,5 ξέρει και μου λέει από μόνος του τις ημέρες, τους μήνες, τις εποχές, την αλφαβήτα, μετράει, λέει τραγούδια, ζωγραφίζει μέσα σε σχήματα, ξέρει τα χρώματα και άλλα, τα οποία δεν νομίζω ότι θα του τα είχα μάθει εγώ. Είναι σίγουρα καλύτερα να πηγαίνει το παιδί στο σταθμό απ' το να κάθεται σπίτι. Θα το δεις πολύ σύντομα. Όσο για σένα Αντριάνα, είσαι ηρωίδα. Το ίδιο λέω και στα κορίτσια στο σταθμό του γιού μου. Είναι θαύμα πώς αντέχετε!! Είναι επίσης πολύ φοβερό το πως καταφέρνετε να έχετε το θαυμασμό και την προσήλωση τόσο μικρών παιδιών. Τρελαίνομαι όταν παρακολουθώ στις εκδηλώσεις του σταθμού πως με μία και μοναδική πολύ ήρεμη θα έλεγα κίνηση έχετε σχεδόν πάντα το αποτέλεσμα που θα είχα εγώ μετά από πολλά παρακάλια, ίσως και κλάμματα. Ευχαριστούμε που δίνετε την αγάπη σας και την ψυχή σας στα παιδιά μας σαν να ήταν δικά σας. Να σας έχει όλες ο Θεός καλά και να σας δίνει δύναμη...

Έρρικα μπράβο για την επιλογή σου. Εγώ μένω στη Σπάρτη, σαφώς πιο μικρή πόλη. Εδώ δεν έχουμε ακόμη έξαρση σε κάποια συγκεκριμένη ασθένεια. Θέλω να σου πω ότι καμία μαμά κατα τη γνώμη μου δεν μπορεί να προσφέρει στο παιδί της όσο κι αν θέλει αυτά που θα μάθει από τους παιδαγωγούς που πραγματικά θα θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Στο σπίτι δεν μπορόύμε να διδάξουμε την ομαδικότητα, την αλληλεγγύη, το ομαδικό πνεύμα και άλλα πολλά. Δεν γνωρίχουμε άλλωστε τον τρόπο μετάδοσης της γνώσης. Όταν πέρσι τα Χριστούγεννα που ο γιος μου ήταν 2,5 χρόνων μου έδωσαν ένα 4στιχο ποιήμα για τη γιορτή, γέλασα και τους είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το μάθει. Έπεσα έξω. Έμαθε και το ποίμα και τα χορευτικά και τραγούδια. Ντράπηκε όμως στον τόσο κόσμο και δεν το είπε. Στις πρόβες όμως και στο σπίτι το έλεγε όλο. Το θυμάται δε και το λέει και φέτος, ένα χρόνο μετά. Στις επόμενες γιορτές του σταθμού είχε πλήρη συμμετοχή. Τρώει φαγητά που στο σπίτι δεν τα πλησιάζει και είμαι σίγουρη πως τα τρώει, διότι και ο ίδιος μου το λέει και κάποια απο αυτά τα καταλαβαίνω και μετά την αποχώρηση του από την τουαλέτα. Το πως περνάει το παιδί σου το βλέπεις από τις αντιδράσεις του. Θα σε συμβούλευα δε, να πηγαίνεις σε ανύποπτο χρόνο, εσύ ή ο μπαμπάς του να το παραλάβετε από το σταθμό άσχετα αν θα έπρεπε να το φέρει το σχολικό. Θα είχες έτσι τη δυνατότητα να δεις τι συμβαίνει. Εγώ κατά καιρούς το έκανα και τον έβρισκα άλλοτε την ώρα του φαγητού, άλλοτε την ώρα του παιχνιδιού, άλλοτε να παρακολουθεί διδασκαλία κλπ. Ο γιός μου τώρα στα 3,5 ξέρει και μου λέει από μόνος του τις ημέρες, τους μήνες, τις εποχές, την αλφαβήτα, μετράει, λέει τραγούδια, ζωγραφίζει μέσα σε σχήματα, ξέρει τα χρώματα και άλλα, τα οποία δεν νομίζω ότι θα του τα είχα μάθει εγώ. Είναι σίγουρα καλύτερα να πηγαίνει το παιδί στο σταθμό απ' το να κάθεται σπίτι. Θα το δεις πολύ σύντομα. Όσο για σένα Αντριάνα, είσαι ηρωίδα. Το ίδιο λέω και στα κορίτσια στο σταθμό του γιού μου. Είναι θαύμα πώς αντέχετε!! Είναι επίσης πολύ φοβερό το πως καταφέρνετε να έχετε το θαυμασμό και την προσήλωση τόσο μικρών παιδιών. Τρελαίνομαι όταν παρακολουθώ στις εκδηλώσεις του σταθμού πως με μία και μοναδική πολύ ήρεμη θα έλεγα κίνηση έχετε σχεδόν πάντα το αποτέλεσμα που θα είχα εγώ μετά από πολλά παρακάλια, ίσως και κλάμματα. Ευχαριστούμε που δίνετε την αγάπη σας και την ψυχή σας στα παιδιά μας σαν να ήταν δικά σας. Να σας έχει όλες ο Θεός καλά και να σας δίνει δύναμη...

Έρρικα μπράβο για την επιλογή σου. Εγώ μένω στη Σπάρτη, σαφώς πιο μικρή πόλη. Εδώ δεν έχουμε ακόμη έξαρση σε κάποια συγκεκριμένη ασθένεια. Θέλω να σου πω ότι καμία μαμά κατα τη γνώμη μου δεν μπορεί να προσφέρει στο παιδί της όσο κι αν θέλει αυτά που θα μάθει από τους παιδαγωγούς που πραγματικά θα θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Στο σπίτι δεν μπορόύμε να διδάξουμε την ομαδικότητα, την αλληλεγγύη, το ομαδικό πνεύμα και άλλα πολλά. Δεν γνωρίχουμε άλλωστε τον τρόπο μετάδοσης της γνώσης. Όταν πέρσι τα Χριστούγεννα που ο γιος μου ήταν 2,5 χρόνων μου έδωσαν ένα 4στιχο ποιήμα για τη γιορτή, γέλασα και τους είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το μάθει. Έπεσα έξω. Έμαθε και το ποίμα και τα χορευτικά και τραγούδια. Ντράπηκε όμως στον τόσο κόσμο και δεν το είπε. Στις πρόβες όμως και στο σπίτι το έλεγε όλο. Το θυμάται δε και το λέει και φέτος, ένα χρόνο μετά. Στις επόμενες γιορτές του σταθμού είχε πλήρη συμμετοχή. Τρώει φαγητά που στο σπίτι δεν τα πλησιάζει και είμαι σίγουρη πως τα τρώει, διότι και ο ίδιος μου το λέει και κάποια απο αυτά τα καταλαβαίνω και μετά την αποχώρηση του από την τουαλέτα. Το πως περνάει το παιδί σου το βλέπεις από τις αντιδράσεις του. Θα σε συμβούλευα δε, να πηγαίνεις σε ανύποπτο χρόνο, εσύ ή ο μπαμπάς του να το παραλάβετε από το σταθμό άσχετα αν θα έπρεπε να το φέρει το σχολικό. Θα είχες έτσι τη δυνατότητα να δεις τι συμβαίνει. Εγώ κατά καιρούς το έκανα και τον έβρισκα άλλοτε την ώρα του φαγητού, άλλοτε την ώρα του παιχνιδιού, άλλοτε να παρακολουθεί διδασκαλία κλπ. Ο γιός μου τώρα στα 3,5 ξέρει και μου λέει από μόνος του τις ημέρες, τους μήνες, τις εποχές, την αλφαβήτα, μετράει, λέει τραγούδια, ζωγραφίζει μέσα σε σχήματα, ξέρει τα χρώματα και άλλα, τα οποία δεν νομίζω ότι θα του τα είχα μάθει εγώ. Είναι σίγουρα καλύτερα να πηγαίνει το παιδί στο σταθμό απ' το να κάθεται σπίτι. Θα το δεις πολύ σύντομα. Όσο για σένα Αντριάνα, είσαι ηρωίδα. Το ίδιο λέω και στα κορίτσια στο σταθμό του γιού μου. Είναι θαύμα πώς αντέχετε!! Είναι επίσης πολύ φοβερό το πως καταφέρνετε να έχετε το θαυμασμό και την προσήλωση τόσο μικρών παιδιών. Τρελαίνομαι όταν παρακολουθώ στις εκδηλώσεις του σταθμού πως με μία και μοναδική πολύ ήρεμη θα έλεγα κίνηση έχετε σχεδόν πάντα το αποτέλεσμα που θα είχα εγώ μετά από πολλά παρακάλια, ίσως και κλάμματα. Ευχαριστούμε που δίνετε την αγάπη σας και την ψυχή σας στα παιδιά μας σαν να ήταν δικά σας. Να σας έχει όλες ο Θεός καλά και να σας δίνει δύναμη...

Αγαπητή 'Ερρικα, Δεν ξέρω για έξαρση των δύο μεταδιδόμενων ασθενειών που αναφέρεις, μάλλον βρισκόμαστε σε τελείως διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Ξέρω όμως σίγουρα οτί κάθε εμβολιασμός δεν σημαίνει αποφυγή νοσήματος. Κάθε εμβόλιο έχει εξασθενημένα "μικρόβια" της κάθε ασθένειας έτσι ώστε ο οργανισμός να θωρακιστεί με τα απαραίτητα αντισώματα. Γι αυτό όταν έχουμε εμβολιαστεί για κάτι και το κολλήσουμε το περνάμε σε ελαφρά μορφή. Δεν ανησυχώ προσωπικά γιατί στα παιδιά της συγκεκριμένης ηλικίας είναι πιο εύκολα τα πράγματα απ' ότι στον πρώτο χρόνο ζωής τους. Μην ξεχνάς άλλωστε ότι για μας στην περίοδο εγκυμοσύνης είναι απαγορευτικές κάποιες απ' αυτές τις ασθένειες. Δεν μπορούμε να βάλουμε τα παιδία μας μέσα σε μια ύάλα προκειμένου να τα προστατεύσουμε. Το να είμαστε υπερπροστατευτικές και να ανησυχούμε υπερβολικά δεν μας βοηθάει σε κάτι. Ας προσπαθήσουμε να χαρούμε τα μικρά μας ζουζούνια και ότι μας συμβεί, με τη βοήθεια του Μεγαλοδύναμου θα το αντιμετωπίσουμε. Κατά τα άλλα είσαι ευχαριστημένη απο το τον παιδικό σταθμό? Περιμένω νέα σου

Αγαπητή 'Ερρικα, Δεν ξέρω για έξαρση των δύο μεταδιδόμενων ασθενειών που αναφέρεις, μάλλον βρισκόμαστε σε τελείως διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Ξέρω όμως σίγουρα οτί κάθε εμβολιασμός δεν σημαίνει αποφυγή νοσήματος. Κάθε εμβόλιο έχει εξασθενημένα "μικρόβια" της κάθε ασθένειας έτσι ώστε ο οργανισμός να θωρακιστεί με τα απαραίτητα αντισώματα. Γι αυτό όταν έχουμε εμβολιαστεί για κάτι και το κολλήσουμε το περνάμε σε ελαφρά μορφή. Δεν ανησυχώ προσωπικά γιατί στα παιδιά της συγκεκριμένης ηλικίας είναι πιο εύκολα τα πράγματα απ' ότι στον πρώτο χρόνο ζωής τους. Μην ξεχνάς άλλωστε ότι για μας στην περίοδο εγκυμοσύνης είναι απαγορευτικές κάποιες απ' αυτές τις ασθένειες. Δεν μπορούμε να βάλουμε τα παιδία μας μέσα σε μια ύάλα προκειμένου να τα προστατεύσουμε. Το να είμαστε υπερπροστατευτικές και να ανησυχούμε υπερβολικά δεν μας βοηθάει σε κάτι. Ας προσπαθήσουμε να χαρούμε τα μικρά μας ζουζούνια και ότι μας συμβεί, με τη βοήθεια του Μεγαλοδύναμου θα το αντιμετωπίσουμε. Κατά τα άλλα είσαι ευχαριστημένη απο το τον παιδικό σταθμό? Περιμένω νέα σου

Αγαπητή 'Ερρικα, Δεν ξέρω για έξαρση των δύο μεταδιδόμενων ασθενειών που αναφέρεις, μάλλον βρισκόμαστε σε τελείως διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Ξέρω όμως σίγουρα οτί κάθε εμβολιασμός δεν σημαίνει αποφυγή νοσήματος. Κάθε εμβόλιο έχει εξασθενημένα "μικρόβια" της κάθε ασθένειας έτσι ώστε ο οργανισμός να θωρακιστεί με τα απαραίτητα αντισώματα. Γι αυτό όταν έχουμε εμβολιαστεί για κάτι και το κολλήσουμε το περνάμε σε ελαφρά μορφή. Δεν ανησυχώ προσωπικά γιατί στα παιδιά της συγκεκριμένης ηλικίας είναι πιο εύκολα τα πράγματα απ' ότι στον πρώτο χρόνο ζωής τους. Μην ξεχνάς άλλωστε ότι για μας στην περίοδο εγκυμοσύνης είναι απαγορευτικές κάποιες απ' αυτές τις ασθένειες. Δεν μπορούμε να βάλουμε τα παιδία μας μέσα σε μια ύάλα προκειμένου να τα προστατεύσουμε. Το να είμαστε υπερπροστατευτικές και να ανησυχούμε υπερβολικά δεν μας βοηθάει σε κάτι. Ας προσπαθήσουμε να χαρούμε τα μικρά μας ζουζούνια και ότι μας συμβεί, με τη βοήθεια του Μεγαλοδύναμου θα το αντιμετωπίσουμε. Κατά τα άλλα είσαι ευχαριστημένη απο το τον παιδικό σταθμό? Περιμένω νέα σου