Σισσιώ

Πάντως κορίτσια, τώρα που έχω και εγω το καρότσι και αντιμετωπίζω τόσες δυσκολιες στις μετακινήσεις μας, βλέπω τι κοινωνικός ρατσισμός υπαρχει στην κοινωνία μας και πολλές φορές σκέφτομαι πως επιβιώνουν οι ανθρωποι με κινητικά προβλήματα σ'αυτήν την τόσο αφιλόξενη πόλη... Τες πα!! Αφροδιτη και δε χαίρεσαι?!? Έχεις και λόγο να μην κάνει δουλειες!! :) Πάντως εγω παω σε όλες τις δουλειες με τα πόδια. Είδες για να είμαι παιδί του Κέντρου?!?!

Το θέμα της Πίστης είναι πολύ σημαντικο. Αν εσύ νιώθεις οτι αμαρτάνεις κάνοντας προσπάθεια για παιδί την Εβδομάδα των Παθών, τότε καλό θα ήταν να μην κάνεις. Και πρωτού ξεσηκωθείτε τσαούσες :), εννοώ πως ο ψυχολογικος παράγοντας παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στη σύλληψη. Αν υποσυνείδητα νιώθεις ενοχές ή άγχος οτι κάνεις κάτι "κακό", ή οτι αυτό που κάνεις δε συνάδει με την Πίστη σου, τότε μάλλον, ίσως, πιθανόν να μην έχεις και το ποθητό αποτέλεσμα. Πράγμα το οποίο φυσικά και απεύχομαι! Αν πάλι απο την άλλη είσαι αποφασισμένη, τότε καλό βόλι! Και καλή επιτυχία!

Η αλήθεια είναι πως στην περίπτωσή μου, δεν είχα τέτοιες συμπεριφορές. Όμως όχι επειδή έχω την ιδανική μαμα και την ιδανική πεθερά. Δεν είναι αυτός ο λόγος. Ο λόγος είναι οτι δεν επέτρεψα και δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου πει τι θα κάνω με το παιδί μου. Γενικά είμαι καλόβολος άνθρωπος, αλλα αν καταπιεστώ μπορώ να γίνω άκρως επιθετικη με έντονα ξεσπάσματα και άσχημες συμπεριφορές. Αυτο φυσικά είναι εις γνώσιν όλων και γι' αυτό "φυλάνε τα ρούχα τους ..για να έχουν τα μισά". Ωστόσο μη φανταστείς πως δεν ακούω "γνώμες",ιδίως απο την καλή μου μανούλα. "Γιατί αφήνεις τον Πάνο να κάνει μπάνιο το παιδί", "Μη το θαυμάζετε συνέχεια και το ματιάζετε", "να το ξυπνάτε να τρώει πιο νωρίς" και άλλα τέτοια υπέροχα, τα οποία βέβαια τα λέει "με τρόπο", γιατί ξέρει οτι δεν την παίρνει και για πολλά πολλα, ασχέτως αν και εγω μέσα μου αισθάνομαι οτι πρέπει που και που να δίνω τόπο στην οργή μιας και με βοηθάει τόσο πολύ. Μου την κρατάταει για να παω στη δουλεια, για να παμε μια βόλτα κλπ. Η πεθερά μου απο την άλλη πιο διακριτική: "Δεν ξέρω παιδί μου, αλλα να μήπως να κάνετε αυτό ή εκείνο;" Όπως καταλαβαίνεις θα ακούς πολλά. Το θέμα όμως είναι πόσα θα ανέχεσαι και πότε θα αποφασίσεις να τους κόψεις τη φόρα. Θυμήσου! Κανείς δεν ξέρει το καλό του παιδιού σου περισσότερο από σένα. Καλα κουράγια και καλό σαραντισμο! Θα περάσουν τα δύσκολα.

Λοιπόν κορίτσια του το ψιλοπέταξα του αντρού μου για την άλλη Κυριακή και δε μίλησε, τώρα αυτό μπορώ να το εκλάβω με 2 τρόπους. 1ον οτι με αγνόησε και δεν έφερε καν το θέμα προς συζήτηση θεωρώντας ως δεδομενο οτι την Κυριακή θα είμαστε εκτός Αθηνων και 2ον οτι δέχτηκε πως δε θελω να φύγω και δεν έχει κανενα προβλημα να μείνουμε εδώ και να έρθω στη συνάντηση. Προτιμώ να πιστεύω οτι είναι το 2ο. Είδατε πόσο θετικός και αισιόδοξος άνθρωπος είμαι?!!? :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo: Πάντως δε θα το αφήσω αμαχητί! Θα το παλέψω κορίτσια! Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σας στέλνω!

Να τολμησω να ρωτήσω? Το παιδί το ήθελε ο αντρα σου? Μήπως δεν του αρέσει η όλη κατάσταση και απλά την αποφευγει? Μήπως με τον αρνητισμο και την απάθεια του, σου δείχνει οτι δεν είναι έτοιμος για παιδί? Αν δεν ισχυεί αυτό τότε ξέχνα όσα είπα παραπάνω. Πάντως σε νιώθω και σε καταλαβαίνω. Ξέρω τί αγωνία περνας. Υπήρξα και εγώ στη θέση σου καποια στιγμή στη σχέση μου με τον άντρα μου. Είχα τη μόνιμη αγωνία αν θα με πάρει τηλ. αν θα μου αφιερώσει λίγο χρόνο, αν θα παραμερίσει τους φίλους του για χάρη μου αν θα είναι γλυκός και τρυφερός μαζί μου, αν θα μου μιλήσει όμορφα και τρυφερά. Και όλα αυτά τα βίωνα με ένα μόνιμο άγχος και με μια υπερένταση που πάντα σχεδόν κατέληγε σε εκνευρισμο και τσακωμούς και χωρισμούς. Αυτά σταμάτησαν όταν είπα δεν την παλεύω άλλο, όταν σταμάτησα να είμαι δορυφόρος του άντρα μου και αποφάσισα να πάρω τη ζωή μου και την ψυχολογία μου στα χέρια μου. Τότε ήταν που άρχισε να τρέχει αυτός. Να με ψάχνει, να με παρακολουθεί, να με απειλει και όλα αυτα τα... "καταπληκτικα". Στα 8 χρόνια που είμαστε μαζί μου έχει πει οτι μ' αγαπάει 2 φορές!!! και αυτες σε στιγμές τσακωμου. Ξέρω πως εσύ αυτή τη στιγμή και να θες δεν είσαι σε θέση να δραστηριοποιηθεις τόσο δραστικά, ουτε μπορείς να τον ταρακουνήσεις με κάποιο τρόπο. Ξέρω επίσης πως δε θα σου έφτανε μία μέρα "τελειότητας" του συντρόφου σου. Θα ήθελες να είναι απο δω και πέρα πάντα με τα νερά σου και να είναι όπως ακριβώς τον θες εσύ να είναι. Αυτό δε γίνεται όμως και θα είχες ξανα μανα τσακωμους, θα σε έλεγε αχαριστη και θα έβγαινες φταιχτρα. Σκέψου όμως οτι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Αν ήταν απο πριν μουντρουχος και παρτακι γιατι περιμένεις να αλλάξει τώρα? Μπορεί όμως και να μην ισχύει τίποτα απ' όλα αυτά και να σου λέω βλακείες. Η δική μου έμπειρία στην εγκυμοσύνη μου απο τον δικό μου σύντροφο που είναι και λιγομίλητος και φιλοσοφία μας για τη ζωή διαφέρει πολυ και δεν είναι και για πολλά πολλά, ήταν καταπληκτικη. Δοτικός, τρυφερός, σαν έτοιμος απο καιρό να γίνει μπαμπάς. Γι' αυτό και σε ρώτησα αρχικα, πως βλέπει ο άντρας σου την εγκυμοσύνη σου. Προσπάθησε να ηρεμήσεις και να γεμίσεις το χρόνο σου με άλλα πράγματα, πράγματα που μπορείς να κάνεις με τον εαυτό σου. Αν αποστασιοποιηθεις από το πρόβλημα σου, θα το δεις καθαρότερα και που ξέρεις μπορει να σου βγει και σε καλό. Καλή σου μερα!

Δεν καταλαβαίνω... υπάρχει κάποιος ιατρικός λόγος που δεν αναφέρεις και σου δημιουργεί ανασφάλεια και φόβο? Γιατί αν δεν υπάρχει ποιός είναι ο λόγος που θα ζητήσεις απο το γυναικολόγο σου να σε σφάξει? Χρησιμοποιώ μια τόσο ωμή λέξη για να σε βοηθησω να συνειδητοποιήσεις πως η καισαρική τομή είναι χειρουργική επέμβαση και όχι εναλλακτικός τρόπος τοκετού. Και ποιος σου είπε πως η καισαρική δεν πονάει? Πονάει αρκετά θα έλεγα και μαλιστα σε καθηλώνει στο κρεβάτι σε μια περίοδο πολύ σημαντικη. Σε περίοδο προσαρμογής και θηλασμου. Εγώ προσωπικά δεν μπορούσα να εξυπηρετηθώ, χρειαζόμουν 1 ανθρωπο μαζι μου στο μαιευτήριο όλο το 24ωρο και το σκεφτόμουν να θηλάσω τη μικρη, γιατι ακουμπουσε στην κοιλιά μου και πονούσα. Εντάξει ίσως προσωπικά να το βίωσα λίγο πιο έντονα καθώς αρνιόμουν κατηγορηματικά να μου χορηγησουν αναλγητικά υπόθετα και έτσι υπέμενα τον πόνο, αλλά το γεγονός είναι πως η καισαρική είναι εγχείρηση! Επίσης έχεις 25% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσεις θρομβώσεις μετεγχειριτικά. Ω ναι! Υπέφερα και απ' αυτό μετα την καισαρική μου. Νοσηλεύτηκα 5 μέρες στο Ιπποκράτειο με θρομβοφλεβίτιδα, 20 ημερών λεχώνα...! Προσωπικά λυπάμαι που δεν επέμεινα για φυσιολογικό τοκετο περισσότερο. Εκανα καισαρικη λόγω μεγάλης μυωπίας. Ο γιατρος ζήτησε να υπογράψω χαρτι οτι αναλαμβανω την ευθυνη για τον φυσιολογικο τοκετό και ο αντρας μου αντι με υποστηρίξει λιγοψύχησε. Τώρα φοβάμαι να ξαναυποστώ το ίδιο πράγμα 2η φορα.

Βρε βρε βρε σαν... τον πελαργό και σύ...!! Σα να να μπαίνει ή άνοιξη! Ούτε απο τη χειμερια νάρκη να ξύπναγες! Εύχομαι η ελπίδα να γίνει βεβαιότητα και να έχει σημειωθεί το πολυπόθητο τέρμα! Μανιαμούνιας-Τρισκατάρατη σημειώσατε 1 οοοομμμ οοομμμ... Σου στέλνω θετική ενέργεια!!! Λαμβάνεις?!?!!?

Από το στόμα σου και στου Θεού τ'αυτί!!

Μπεμπούλης τώρα το είδα!! Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν!! Να σου ζήσει ο παιδαρος κούκλα μου. Να είστε καλά! Φιλάκια!

Συγχαρητήρια!! Ευχομαι να έχεις μια ονειρεμένη εγκυμοσύνη!

Καλημέρα!! Σου στέλνω λίγη απο την άπειρη θετική μου ενέργεια!! :) :) Ελπίζω να σε φτάνει και να αποκτήσεις αυτό που τόσο επιθυμείς! Καλή επιτυχία!!

Κατ' αρχήν να χαλαρώσεις. Τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης μοιάζουν πολύ με αυτα της περιοδου. Εγώ θυμάμαι οτι είχα όλα τα συμπτώματα της περιόδου μου, αλλά όταν την περιμενα, αυτή με έστησε 9 μήνες. Ψυχραιμία, γιατι το ψυχολογικό παίζει μεγάλο ρόλο. Και υπομονή μέχρι την Κυριακή που θα κάνεις το τεστάκι. Εύχομαι η περιοδός σου να σε στήσει και σένα όσο χρειαστεί! :)

Υβόννη Τι βλέπω?!?!? Τα καταφερατε τελικά??? χαχαχα! Μπράβο κορίτσια είστε όλες πολύ γλυκές! Ευχομαι στην επόμενη συνάντηση να είστε ακόμα περισσότερες και γιατί όχι μακάρι να καταφέρουμε να βρεθούμε όλες μαζί κάποια στιγμη!! Φιλάκια σε όλες! sayropigyinos Τι κορίτσαρος είναι αυτός?!?! Να σου ζήσει!! Αλλά και το Μαγδουλίνι...!! Μια ομορφιά σκέτη!

Δηλαδή είναι σωστό που έμαθα τη μικρή να κοιμαται στο στήθος μου και μολις παω να την ακουμπησω στην κούνια πετάγεται και κλαιει;; Δε νομιζω...

Aχ κοριτσακια μου και για μένα είναι δύσκολο να έρθω την Κυριακή των Βαϊων στη συνάντηση... θα προσπαθήσω όμως αν δε φύγουμε οικογενειακώς θα ήταν πολυ ωραία ιδέα να ξεμουρλιαστούμε στο Μαλλ!! Ειρηνάκι τι κάνεις?? Γιώτα να σας ζήσει ρε συ!!! Μπράβο στον μικρούλη!! Δεν ήξερα οτι γίνονται βαπτισεις το Πάσχα! Δήμητρα, Ρούλα θα τηλεφωνηθούμε για τα νεώτερα.

Ρουμπη μου... :( :( :( :(

jasperaki έγραψε: Ααααααχ!! Τελικα δεν ήμουν η μόνη που ενιωθα έτσι ακριβώς!! Με τη μόνη διαφορά πως εμενα δε με ένοιαζε αν ο άντρας μου θα ξενικοιμηθεί. Τον μισούσα γι' αυτό που μου έκανε και δεν έχανα ευκαιρία να το βρίζω να προκαλώ τσακωμούς και να του χαλαω κάθε τρυφερή στιγμή του. Επίσης όταν γέννησα και μου έφεραν τη μικρή, είπα στους δικούς μου οτι ένιωθα μεγαλύτερο ενθουσιασμό, όταν αποκτήσαμε τη σκυλίτσα μας. Βέβαια 20 μέρες μετά αρρώστησα και αναγκάστηκα να νοηλευτώ για 5 μέρες. Έκλαιγα και τις 5 μεσα στο νοσοκομείο. Ένιωθα απελπισία και απόγνωση. Πώς ήταν δυνατό το μικρό να είναι στο σπίτι μόνο του. Δεν ήταν μόνο του, εγώ όμως έτσι αισθανόμουν. Ακόμα και τώρα που το παιδάκι μου είναι 8 μήνων υπάρχουν φορές που νιώθω οτι δεν είμαι εγώ αυτή. Πως παρακολουθώ τη ζωή κάποιας άλλης. Αλλά να μωρέ αν κοιτάξεις πάνω αριστερα, θα δεις οτι το κοριτσάκι μου είναι το πιο όμορφο παιδί του σύμπαντος!!! Και το πιο έξυπνο επίσης! Και το πιο καλό!! :blush: Αν το δεις να γελάει... δεν υπάρχει σου λέω!!

Εγώ χειρίστηκα την αδεια μου ως εξής: Δικαιούμουν 2 μήνες άδεια κύησης, πήρα 3 εβδομάδες. 3 μήνες άδεια λοχείας, τους πήρα και τους 3 συν τον 1 μήνα και τη 1 εβδομάδα που είχα κρατήσει από την άδεια κύησης, σύνολο 4 μηνες και 1 εβδομάδα με το μωρό μου. Δεν πήρα το 9 μηνο, διαλεξα αντ' αυτού το μειωμένο ωράριο. 2 ώρες για τα 2 πρωτα χρόνια και 1 ώρα για τα 2 επόμενα χρόνια. Αυτή τη στιγμή δουλεύω 7:30 με 1:00 το μεσημέρι. 1:30 είμαι σπίτι μου. Τη μικρή την κρατάει 2 εβδομαδες το μήνα η μαμα μου που είναι ελ. επαγγ/τιας και διαλέγει τα ωράρια της (να' ναι καλα η μανούλα μου) και 2 εβδομαδες ο αντρας μου, που τυγχάνει να έχει και απογευματινο ωράριο στην δουλειά του. Μου έμεινε όλη η κανονική άδεια του 2008 και η καν. άδεια του 2009 να την παίρνω σπαστη και να κάνω και τα μπανάκια μου με το μπεμπάκι μου!! Γλύτωσα και τον παιδικό σταθμο, που μου ήταν κόμπος στο λαιμο. Δεν ήθελα καθολου να την στείλω απο 14 μηνών. Για μένα λειτούργησε καλύτερα. Σαφώς είμαι και από τις τυχερές, γιατί έτυχαν οι συγκυρίες. Το τμημα μου είναι νευραλγικό με μεγάλο φόρτο έργασίας, αγαπάω όμως τη δουλειά μου και δε θα ήθελα με τίποτα να αντικατασταθώ. Σκέφτομαι σε 3 χρόνια με τη βοήθεια του Θεού να ξαναμείνω έγκυος, ώστε να έχω μειωμένο ωράριο για άλλα 4 χρόνια μετα. Στο σύνολο δηλαδή 8 χρόνια μειωμένο. Ο αντρας μου στην αρχη μου έκανε πόλεμο νεύρων, αλλά γρήγορα κατάλαβε οτι δεν είχε περιθώρια να μου αλλαξει γνώμη. είχα πάρει την απόφαση μου. Πάρε και συ τη δική σου και κάνε τον να καταλάβει οτι είναι οριστική!

Σισσιώ έγραψε: ΛΙΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!! ΑΗΜΗΤΡΑ!!!!!!!!!

Ρουλάκι, είπαμε αλλά και όχι κι έτσι!! Κάθε φορά ολο και πιο κοντα στο σπίτι μου συναντιόμαστε!! Την επόμενη φορά θα κεράσω καφε... από το σπίτι μου! χιχιχι! Θα παρω τηλ. την αδερφή μου να δω αν μπορεί να κρατησει το μπουλίνι, γιατι στη βικτώρια δεν την παίρνω μαζί μου! και σε ενημερώσω στο τηλ σου! φιλακια!

Κορίτσια ευχαριστώ πολύ για το όμορφο πρωινό! Να το επαναλάβουμε πάραυτα!!! Και όπως είπα και στην Υβόννη στο τσατ, εμείς κοτεύουμε να γίνουμε κολλητές, εσείς ακόμα να συναντηθείτε?!?!?!? χαχαχα!! Φιλάκια κορίτσια! Ειρήνη μπέρδεψα τον αριθμό του κινητού σου!! Ρουλάκι κανόνισε με τα αποδικτικά στοιχεία. Να εξαφανιστούν άμεσα!

Καλέ μην τρελαινεστε! Τα παιδια με τις κουκουλες είναι φίλοι μας!!! χαχαχα! Εχετε δει ποτέ να επιτίθενται σε περαστικούς?!?!? Εξάλλου οταν βρέχει δε βγαινουν για.. ψώνια!!! χαχαχα! Συμφωνώ και εγώ οτι το κέντρο είναι η καλύτερη λύση! Είναι κοντά σε όλες μας γιατι έχει την ευκολότερη πρόσβαση! Τώρα αν δεν μας κάνουν τα καφέ της Ερμου, μπορούμε πάντα να πάμε στην Τερίνα για σοκολατόπιτα!!! Ρούλαααααα κανόνισε να καταβροχθίζω μόνη μου πάλι τα σουφλέ και να με εκθέτεις και απο πάνω!!! παλιοπαπαράτσο!!!

Μαρινάκι δε μασάμε!! Τα λέμε την Κυριακή!

Και εγώ νομίζω οτι είναι νωρίς ακόμα για να πεις με βεβαιότητα ποιο χέρι θα χρησιμοποιεί. Η δική μου μικρή τείνει προς το δεξί χέρι. Εγώ όμως είμαι αριστερόχερη και θα σου απαντήσω απο προσωπική πείρα. Σε καμία περίπτωση μην αφήνεις τον πεθερό σου να πιέζει το παιδί φέροντας ως επιχείρημα γελοίες προκαταλήψεις! Η καταπίεση το μπερδεύει και το στεναχωρεί. Αν είναι αριστερόχειρ ο μικρός καλύτερα να το πάρει απόφαση. Και να μη σε ανησυχεί καθόλου. Θα καταφέρνει να κάνει τα πάντα το ίδιο καλά με το αριστερό σαν να ήταν το δεξι. Ίσως αργότερα στο σχολείο να σου φαίνεται οτι γράφει αναποδα, αλλα δε θα είναι καθόλου έτσι. Οι αριστερόχειρες φέρονται να είναι πιο ευφυείς απο τους δεξιόχειρες. χιχι!

Άντε Νικάκι, καλή επιτυχία κούκλα μου!! Κορίτσια και εσείς ό,τι επιθυμείτε!