Σισσιώ

maryloo28 έγραψε: Κατα τη γνώμη μου πρέπει να είσαι μπροστά όταν θα γίνει συζήτηση, μιας και σε αφορά αμεσα η υπόθεση του γάμου σου. Τί παει να πει οικογενειακό συμβούλιο χωρίς εσένα παρούσα. Κατα τα άλλα νομίζω οτι σκέφτεσαι πολύ σωστά. Μην ξεχνάς πως αυτοί που μπορεί να πικαριστούν απο μια απόφαση που ίσως να πάρεις και λίγο εγωιστικά είναι οι συγγενείς σου. Και δη ο πεθερός σου που όπως λές είναι και καλός. Τέλος ελπίζω να είσαι έγκυος και να πιεστούν κατ' αυτόν τον τρόπο, χωρις να φανεί οτι εσύ πιέζεις τις καταστάσεις. Να ξαναεπισημάνω οτι απο τη στιγμή που παντρευόμαστε, αποκτάμε αυτομάτως και υποχρεώσεις. Το να κάνετε γάμο και το τραπέζι να το μεταφέρετε στη βάπτιση το αποκλείεις εξ' αρχής;

Λίγο πολύ θα συμφωνήσω με όλες. Βέβαια νομίζω πως το θέμα δεν είναι αν θα μαλώσουμε εμείς τα παιδιά μας, αλλά το πως θα συμπεριφερθούν οι άλλοι στα παιδιά μας. Το πως θα χειριστείς τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού σου είναι πιστεύω θέμα δικό σου και του παιδαγωγού. Όσο για το θέμα που έθεσα με τις μαμάδες που μαλώνουν ξένα παιδάκια, το θεωρώ ανεπίτρεπτο. Εδώ τον πρώτο ρόλο έχει ο παιδαγωγός. Το σχολείο είναι η πρώτη κοινωνικοποίηση μετά την οικογένεια και τα παιδια καλώς ή κακώς βιώνουν και τις συμπεριφορές των παιδιών που συναναστρέφονται. Δε θεωρώ καθόλου σωστό να βιάζεις την ψυχούλα ενός παιδιού, όσο ζωηρό και αν είναι. Μαρίνα μου αν μου συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο, δε θα μου γυρίσουν απλά τα μάτια. Νομίζω οτι όλα ξεκινάνε από τους γονείς.

Να κάνεις αυτό που σε βολεύει απο τη στιγμή που θηλάζεις. Βέβαια εγω την έβαλα με το που σαράντησε στην κούνια της που την είχα μεταφέρει στο δωμάτιο μας και όταν πήγε 3 μηνών μετέφερα την κούνια στο δικό της δωμάτιο. Η μικρή ακόμα και όταν θήλαζε δεν ξυπνούσε τα βράδια. Την ξυπνούσα εγώ στις 5 ώρες. Και δεν είχε θέματα συνήθειας γενικώς. Ακόμα και τώρα που έιναι 9 μηνών πότε την κοιμίζω στο δικό μου κρεβάτι, πότε στο δικό της, αλλά ποτέ δεν έχει παραπονεθεί για να κοιμηθεί μαζί μας. Αααααχ τι μου θύμισες τώρα. Όταν θεώρησα πως ήρθε η ώρα να πάει στο δωμάτιο της και άρχισα να το συζητάω με τον χαζομπαμπά μας, που όλα τα σύνδρομα του κόσμου επάνω του έχου πέσει μια έλεγε όχι, μια θα δουμε, άλλες φορές απέφευγε να το συζηταει. Έτσι και εγω αφού είδα και απόειδα μια μέρα που έλειπε στη δουλεια πήγα την κούνια μονη μου, στο άλλο δωμάτιο. Έρχεται λοιπόν ο μπαμπάς μπαίνει στο δωμάτιο και παθαίνει σοκ! 2 ώρες έκανα να τον συνεφέρω. Εκείνο το βράδυ πρέπει να σηκωνόταν καθε 20 λεπτά να πάει να δει τη μικρή, ούτε συνδεδεμένος με χρονοδιακόπτη να ήταν! Τώρα θα μου πεις που το ξέρω, ούτε εγώ κοιμήθηκα το πρωτο βράδυ χωρίς τη μπέμπα στο δωμάτιο, αλλά το έπαιζα χαλαρή!! χαχαχα! Σόρι για το μεγάλο ποστ!

maryloo28 έγραψε: Νομίζω πως αυτά είναι που πρέπει να λάβεις υπόψη σου. Το πώς αισθάνεται ο άντρας σου. Γνώμη μου είναι να το συζητήσεις μαζί του χωρίς να αισθανθεί οτι δείχνεις ασέβεια στο πένθος του και στην οικογένειά του. Πάντως για να το ξεκαθαρίσουμε, ο γάμος είναι μυστήριο και δεν έχει να κάνει με το πένθος. Μάλλον για το γλέντι τίθεται το ζήτημα έτσι;

Κάσση εμένα η μπεμπούλα είναι μικρή ακόμα και δεν την μαλώνουμε. Ξέρω οτι στο μέλλον αυτό δε θα το αποφύγουμε. Νομίζω όμως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να φωνάζει στο παιδί σου. Κάθε γονιός έχει τη δική του τακτική διαπαιδαγώγησης. Θα μπορούσαν πολύ απλα να του εξηγησουν οτι αυτό που έκανε είναι κακό και να του πουν οτι δε θα αρέσει καθόλου αυτό στους γονείς του. Θα έπρεπε να αφήσουν εσενα να το τακτοποιήσεις. Στην τελική οι γονείς είναι υπεύθυνοι για τη διαπαιδαγώγηση του. Παντως νομίζω πως στη θέση σου θα αντιδρούσα άσχημα. Το χειρίστηκες αρκετά πολιτισμένα. Φαντάσου εγω στεναχωρήθηκα για τον Αγγελάκο που τον έχω δει δυο φορές και είναι τόσο γλυκό παιδί. Ελπίζω να μην μπω ποτέ σε τέτοια θέση. Άσχετο αλλά τί γνώμη έχετε για τις μαμάδες που πάνε στα σχολεία για να "μαλώσουν" τα παιδάκια άλλων μαμάδων, για διάφορους λόγους;; Από τον πιο ασήμαντο έως τον σημαντικό.

Δεν έχω καταλάβει κάτι. Πέθανε ο αδερφός του πεθερού σου, δηλαδή ο θειος του άντρα σου ή ο παππούς του άντρα σου; Αν είναι ο θείος του άντρα σου, πόσο χρονών ήταν και τι σχέση είχε με τον άντρα σου; Καλή, κακή ή τυπική; Επίσης πόσο δεμένη είναι η οικογένεια των πεθερικών σου με το σόι τους; Τα ρωτάω όλα αυτά και με κίνδυνο να με κατηγορήσεις για οπισθοδρομική ή να μη σ΄αρέσουν αυτά που θα πω, αλλά παίζουν ρόλο, όχι στο τι θα πει ο κόσμος και πως θα σας χαρακτηρίσουν, αλλα στο πόσο θα ενοχλήσει την οικογένεια του άντρα σου να προχωρήσεις στο γάμο. Επίσης δεν είπες ο άντρας τι λέει για όλα αυτά; Εσύ αυτή τη στιγμή το βλέπεις απο την άλλη μεριά. Εγω θα σου πω την δική μου εμπειρία που είμαι απο τη μερια του άντρα σου. Όταν πέθανε ο αδερφός του πατέρα μου, 54 χρονών και αγαπημένος μου θείος, ήταν να αρραβωνιαστώ εγώ και να βαφτίσει ο άλλος μας ξαδερφός (από την αδερφή του πατέρα μου και του θανόντος θείου) τη μεγάλη κόρη του. Εγώ δεν έκανα ποτέ αρραβώνα και ο ξαδερφός μου βάφτησε το παιδί αφου χρόνισε ο θείος. Μας είχε συγκλονήσει η απώλεια και οι συμβίοι μας συμμετείαν στο πένθος της οικογένειας μας. Όταν 3 χρόνια μετά πέθανε ο πατέρας μου 53 χρονών, δεν έκανα τον θρησκευτικό γάμο μου, ο ξάδερφός μου (ο γιος του θείου που πέθανε) ακύρωσε το γάμο του και θα τον κάνει φέτος που χρόνισε ο πατέρας μου και ο ξάδερφός μου (από τη θεία μου), μεταξύ μας αυτός είναι ο πιο γκαντέμης, βάφτησε το δεύτερο παιδί του, αλλα παλι χωρις τραπέζι. Το θέμα είναι οτι η γιαγιά μας ειναι 85 χρονών και ζει, αλλα όπως καταλαβαίνεις, πένθος δεν πρόκειται να ξανακρατήσουμε. Εγώ στη θέση σου θα το σκεφτόμουν... Καλώς ή κακώς όταν παντρευόμαστε δεν "φορτωνόμαστε" μόνο τον άντρα μας, αλλά και την οικογένεια του. Βέβαια αν ο θανών ήταν πολύ μεγάλης ηλικίας τότε δεν ξέρω, αλλα νομίζω πως το σημαντικότερο είναι πως νιώθει ο άντρας σου και μετά η οικογένεια του.

αυτό με το γάλα το είχα και εγώ απορία. Η μαμά μου λύσσαγε να της συμπληρωνω το γεύμα με γαλα, αλλα ανένδοτη εγω, μιας και δεν είχα τετοιες οδηγιες απο τον γιατρό. Παντως η αλήθεια είναι πως στην αρχη δεν τρώνε και πολύ. το γευμα αυξάνεται καθε μερα, κουταλίτσα, κουταλίτσα. Στην αρχή ουτε η δικιά μας έτρωγε, τώρα δεν την προλαβαίνουμε! Α και όσον αφορα τα λαχανικά συνεχίζω με πατάτα, καρότο, κολοκύθι, κρεμύδι (αυτό δεν της το δίνω να το φάει, το βαζω να βράσει μαζί μετα άλλα για τη γεύση) και κατα καιρούς προσθετω και απο ένα καινούριο λαχανικό (σπανάκι, μπροκολο, κουνουπιδι) Αλήθεια για το αλάτι τί λενε οι παιδίατροί σας; (εγώ δεν της βάζω αν και δε θυμάμαι τί μου είπε ο γιατρός της)

Εγώ έχω να ρωτήσω το εξής: Έχεις αλήθεια όρεξη να έρθεις σε επαφή;!;!;!;! Γιατί εγώ θυμάμαι ούτε να κοιμόμαστε μαζί δεν ήθελα με τον άντρα μου!! Ίσως να είχα ξεσυνηθίσει κιόλας, γιατί κατά τη διάρκεια της κύησης ο άντρας μου έπαθε αυτό το πως να το θέσω, το σύνδρομο μη-δει-η-κορη-μου-το-πουλάκι-μου-μεσα-απο-την-κοιλια-της-μαμας-της-και-τρομαξει. Πάντως απ' όσο γνωρίζω καλό θα ήταν να πας πρώτα στο γιατρό σου να σε εξετάσει και μετά... καλό βόλι.

LaLa έγραψε: [Ειμαι καθετη σ΄αυτο παρολο που δεν γνωριζω την φαρμακευτική αγωγη διοτι οπως σου εξηγησα τα φαρμακα περναν απο το αιμα στο πλακουντα και απο κει στο εμβρυο . ΑΡΑ το εμβρυο εχει ήδη καταπονήσει τον εαυτο του με φαρμακα ... Ειναι σπάνιες οι περιπτωσεις (πχ χημειοθεραπεια , ναρκωτικά ) που η μητέρα δεν επιτρεπεται να θηλάζει το μωρο της .

Ξέχασα να πω οτι ο μπαμπάς της τη λέει τσουρουπουδού! Δικής του εμπνεύσεως μάλλον... χιχιχι!

Καλή μου Λέμον λες και ήσουν μεσα στο μυαλό μου!! Σκεφτόμουν να ανοίξω το ίδιο θέμα καιρό τώρα. Δεν έχει κλείσει η μικρή μου ακόμα τους εννέα μήνες και ήδη ακούω απο το περιβάλλον μου σχόλια τύπου: "άντε, βάλε μπροστα για το δεύτερο τωρα", "μην το καθυστερεις το δεύτερο" και τέτοια. "Για σταθείτε ρε παιδιά! Μαζί θα το μεγαλώσουμε;!" είπα σε κάτι συναδέλφους πριν μια εβδομαδα. Για μενα δεν έχει και τόσο σημασία η διαφορά μεταξύ αδερφών, όσο το πώς θα μεγαλώσουν για να συμπεριφέρονται σαν αδέρφια. Απο τη μεριά μου (ίσως το βλέπω και εγωιστικά) σημασία έχει να είναι οι γονείς σε θέση να ανταπεξέρθουν για να μη δημιουργούνται στα παιδιά απωθημένα και συμπλέγματα! Αν νιώθεις οτι μπορείς να ανταπεξέρθεις στο ρόλο σου, τότε... με τις ευλογίες μου! χιχι πλακίτσα!

Εγώ πάλι τη φωνάζω μπουλινάκι ή μικρή μου σκατούλα Πω πω το είπα δημοσίως.... χιχιχι

Για να παρηγορηθείς θα σου πω οτι 1050 Ευρώ θα πληρωνουμε και εμεις για τα επομενα 7 χρονια και μετα η δοση μας θα ανεβει στα 1300 Ευρω για 6 χρονια ακομα, ωσπου να πεσει στα 500 Ευρω μετά απο 13 χρονια και αυτά τα 500 Ευρω θα τα δίνουμε για 30 χρόνια ακόμα!!! Σύνολο 45 χρόνια δάνειο! Δηλαδή ζήσε Μαη μου να φας τριφύλι... Αλλα θα ήθελα να ρωτήσω κατι, με ποιό δικαιωμα η τράπεζα τραβηξε 2,5 δοσεις μαζεμένες?!?!? Έχετε δικηγόρο να συμβουλευτείτε?? Μην αφήνετε την τράπεζα να κάνει ό,τι θέλει. Τώρα εν μέσω κρίσης διεκδικήστε όσα περισσότερα μπορείτε! Στην αναγκη απειλήστε τους και με μεταφορά δανείου αν έχετε τη δυνατότητα. Πάντως δεν ξέρεις πόσο σε καταλαβαίνω... Το κεφάλι μου έχει γίνει κινητος κομπιούτερας. Καμια φορά, νομίζω οτι θα σκασει και θα ξεχειλίσουν απο μέσα λογαριασμοι, υπολογισμοί, προσθέσεις, αφαιρέσεις.. Κόβε, ραβε, ξήλωνε... Καταλαβαίνεις. Απο τη στιγμή που έχεις το σπίτι σου, να είσαι ευχαριστημένη, δεν φαντάζεσαι τί δυστυχία κυκλοφορεί εκει έξω. Μην αναλώνεσαι σε τέτοια πράγματα. Κανείς μας δεν προκειται να χαθει! Ό,τι άλλο χρειαστεις είμαστε εδώ!

Ειρηνάκι δεν ξέρω αν είχες δει τί έγραψα στη Δημητρούλα, θα το ξαναπω. Η αδερφή μου γεννήθηκε με το χέρι στο στόμα και το έβγαλε στο 1ο τρίμηνο της 1ης Γυμνασίου, όταν την απείλησα οτι θα το πω στους συμμαθητές της. Έβαζε τον αντίχειρα στο στόμα και χάιδευε ελαφρώς με τον δείκτη τη μύτη της. Δεν ξέρω, λέω εγω τώρα και δεδομένης της εμπειρίας μου, μήπως να το συζητήσεις και με τον παιδίατρο. Ίσως η αδερφή μου να αποτελεί εξαίρεση, αλλα πάρε και μια γνώμη ειδικού. Απ την άλλη μπορει απλά να είναι τα δοντάκια του. Η δική μου δε βάζει χέρια στο στομα, της δίνω ένα κουτάλι και πολύ την ανακουφίζει στα ούλα της. Φιλάκια!!

Διονυσία μου!!!!!!! Ηρθε η ώρα ρε κούκλα!?!?? Όλα θα πάνε καλά. Να μην αγχώνεσαι! Σχεδόν όλες όσες κάναμε καισαρική τομη στο ακουσμά της έτσι αντιδράσαμε. Μην το αφήνεις όμως αυτό να σου χαλάσει τη στιγμή! Πολλά φιλιά κοριτσάρα μου, με το καλό να κρατήσει το παιδάκι σου!

Τα δικά μου γενέθλια είναι στις 13-12 του αντρού στις 10-08 και της μπεμπας μας στις 31-7. Ένας Τοξότης και 2 δύο λέοντες προς το παρόν στην οικογένεια. Πολύ φωτιά έπεσε στο σπίτι μας!! χαχα!

Λίγο όχι δεν πειράζει, πολύ να μην είναι!! χαχαχα Γεια σου ρε Δημητρούλα παλιοπαπαράτσο!!

θα συμφωνήσω με την γλυκιά προλαλήσασα!!

Μόλις είδα το νέο σου ποστ. Χαίρομαι που τελικά κατάφερες να το ξεπεράσεις για μία ακόμη φορά και να φανείς δυνατή. Εύχομαι ένα νέο μωράκι που θα έρθει να να σε κάνει να ξεχάσεις τον πόνο σου και να σου μείνει μόνο η βαθιά αγάπη που έχεις για το Μελινάκι σου. Σε σκέφτομαι πάντα γλυκά όταν μπάινω στο μάμμυ και φυσικά δηλώνω παρούσα σε ό,τι χρειαστείς.

Δημητρούλά που να σου στείλω τον αρ. λογ/σμου μου να καταθεσεις την επιταγη για τα δικαιώματα των φωτος?!?!? Χαχαχαχαχα!! Αντε γιατι έχουμε και βαπτίσεις! Τρέχουν τα έξοδα!! Κορίτσακια μου περάσαμε για ακομη μια φορά σούπερ! Θα τα ξαναπούμε σύντομα από κοντα! Πολλά φιλιά σε όλες!!

Χαχαχα! :) Όταν ήμουν έγκυος στν 7ο ήρθε η ανηψουλα μου με τη μαμα της και εκεί που τα λέγαμε, λέει η ξαδερφη μου στην κορούλα της: "Η θεία έχει ενα μωράκι στην κοιλίτσα της", "αλήθεια;" μου λέει η μικρή "ναι, αλήθεια" της απαντάω "και πως θα βγει από την κοιλίτσα σου;" μου λέει. Μένω εγώ να κοιτάω σα χανος και κάπου εκεί βρίσκω τη φωνή μου και λέω: "Χριστίνα, (η ξαδερφη μου και μαμα της μικρής) πώς θα βγει το μωράκι από την κοιλίτσα μου;" "ε, θα πάει στο γιατρό οταν έρθει η ώρα και θα μας πει εκείνος" λέει με μια ηρεμία η ξαδέρφη μου. Είδες πόσο δημιουργικές και εφευρετικές γίνονται οι μαμάδες; Εμένα ούτε που θα μου περνούσε ποτέ από το μυαλό. Πάντως συμφωνώ οτι η αλήθεια είναι πάντα προτιμότερη. Και στη δική μου περιπτωση αλήθεια είπαμε στη μικρή ανηψιά μου, που καλύφθηκε απο την απαντηση και δεν ξαναρώτησε, μιας και ο γιατρος μας είπε "θα κανουμε καισαρική"

Αννούλα το ίδιο συμβαίνει και με μένα. Τελικά κάναμε κοριτσάκι. Μονο που το Χαραλαμπία δεν εχει και πολλές όμορφες επιλογές. Πάντως από το Βασιλική βγαινει και το Σίλια.

Αχ τι γλυκό?!?!!!!!!!!!!! Εμείς γεννηθήκαμε 31-7-2008 η φωτο είναι στο προφίλ μου! Πρέπει να είμαστε συνδεδεμένες για να τη δεις ή γίνεται και έτσι?

Εγω δεν κατάλαβα το εξής, γιατί πληρώσατε αφου δε μείνατε ευχαρηστημένοι και προκειται να επακολουθήσουν αναφορές και καταγγελίες; Τώρα που το πήραν το 3.600άρι δε νομίζω να ενδιαφέρονται πια... Τέλοσπάντων, πέραν όλων αυτών να χαίρεσαι την κορούλα σου και να την δεις γερή και ευτυχισμένη!

Και εγώ συμφωνω με τη Ζούμπι. Στο μόνο που θα διαφωνήσω είναι η αποδοχή στη στάση "αποφασίζω και διατάζω". Βεβαίως και παντρεύεσαι τον σύζυγό σου γιατί τον αγαπάς, βεβαίως και ορκίζεσαι πίστη και αφοσίωση, αλλά ο γάμος απαιτεί τα ίδια και απο τους δύο συμβίους. Τί σημαίνει δηλαδή "παλαιών αρχών" και η φράση "τέρμα και τελείωσε"; Όχι ο γαμος δεν είναι έτσι, τα ζητήματα πρέπει να συζητιούνται και να λύνονται με αμοιβαιους συμβιβασμούς και όχι με την καταπίεση του ενός από τους δύο συζύγους. Γενικά το θέμα της ονοματοδοσίας απο όπου και να το πιάσεις "βρωμάει" και δεν κλείνει ποτέ...