Σισσιώ

ρε κορίτσια η μπέμπα είναι 5,5 μηνών και πίνει μόνο γάλα. Ο γιατρός είπε στον 6ο φρουτόκρεμα. εσείς πότε αρχίσατε;;

Εμείς στον 4ο μήνα σταματήσαμε και την αποστείρωση και το βραστό νερό. Βέβαια από δική μου ανασφάλεια τη σταμάτησα σιγά σιγά... Το νερό ακόμη το βράζω καμιά φορά. Το ξέρω είναι ανούσιο αλλά... :)

Αποφασίσαμε να βαφτίσουμε τη μικρή μας με τα ονόματα των γιαγιάδων της, δηλαδή Χραλαμπία-Αικατερίνη. Ποιά απο σας, κορίτσια, μπορεί να μου βρει ένα ονομά που να περιλαμβάνει και τα δύο βαπτιστικά;;; Το να την φωνάζουμε με το ένα ή το άλλο απορρίπτεται!! Έχετε φαντασία;; Κάτι έχω στο μυαλό μου, αλλά θα σας το αφήσω για το τέλος. :unsure: Περιμένω ιδέες! :cheer:

Χοπ Χοπ Χοπ τρέχα αλογάκι, πάρε εμένα το παιδάκι στην περήφανη σου ράχη, τρεχα αλογάκι χοπ χοπ χοπ χοπ χοπ! :)

Το έκανες πολύ ωραίο τελικά!! Ξέχασα εντελώς να στείλω στο μέιλ σου φωτος απο το δικό μας δωμάτιο, αλλά απ' ό,τι βλέπω μια χαρά έμπνευση είχατε! :) Αν θέλεις και είσαι στο Facebook μπορείς να μπεις στις φώτος μου να δεις και το δικό μας! (Αθανασία Παπαδοπούλου) Με το καλό να έρθει και ο ένοικος του δωματίου Καλή χρονιά!

Κορίτσια Καλή Χρονιά! Εύχομαι το 2009 να είναι μαγικό!!

Εμένα πάλι με είχε μπουχτίσει ο άντρας μου κατα τη διαρκεια της εγκυμοσύνης μου με ό,τι πληροφορία διαβαζε στο ιντερνετ και έτσι δεν είχα διάθεση να μπάινω και εγώ. Όταν ήρθε η μπέμπα και έγινε 3 μηνών άρχισα να την βάζω στο μάρσιπο και μια μέρα που κάναμε μεγάλη βόλτα και γύρισα πίσω με τρομερό πόνο στην πλάτη, μπήκα στο google και έψαχνα πληροφορίες για μάρσιπο. Έτσι βρήκα το παρεάκι του μάμιλαντ και απο τότε μπαίνω καθημερινώς, έχω δεν έχω χρονο!!

Εύχομαι αυτή η χρονιά να φέρει κάτι καταπληκτικό σε όλους. Το 2009 να είναι η καλύτερη χρονιά απ' όλες τις προηγούμενες! Χρόνια πολλά!!

Είναι εύκολο να γράψετε ξανά τον αρ. λογαριασμού; Γιατί δεν τον βρίσκω; πού πρέπει να κοιτάξω;

φτηνές δικαιολογίες; αμφιβόλου ποιότητας άνθρωποι; υπάρχει θεός; Τί είναι αυτά ρε κορίτσια; Και καλά οι έγκυες έχετε και αυξημένες ορμόνες, δεν είναι να σας πηγαίνουν κόντρα! :) Οι υπόλοιπες όμως; Θα πάρω θέση στο θέμα και θα παίξω το συνήγορο του διαβόλου. Προσωπικά ανήκω στο 10% των περιπτώσεων που γονιμοποιήθηκαν με διακεκομένη συνουσία. Συγγενικό μου πρόσωπο πριν 10 χρόνια έμεινε έγκυος στα 18 αν και χρησιμοποίησε προφυλακτικό το οποίο δεν έσπασε, αλλά γλύστρισε και με μεγάλη στεναχώρια έκανε την έκτρωση αφού ένιωθε οτι δεν είχε άλλη επιλογή τη δεδομένη χρονική στιγμή. Το παιδάκι μου το κράτησα και το υπεραγαπώ και δε μετανιώνω στιγμή γι' αυτό, πρώτον γιατί στο γάμο μου δεν είμαι μόνη μου, έχω και ένα άντρα του οποίου την ανάγκη για ένα παιδί έπρεπε να σεβαστώ και δεύτερον γιατί είμαι κατά των εκτρώσεων. Μιλάω βεβαίως εκ του ασφαλούς διότι είχα την τύχη να δουλεύω από μικρή σε σίγουρη και καλή δουλειά και θα μπορούσα να το στηρίξω οικονομικά με ή χωρίς πατέρα, αυτό δε θα το σκεφτόμουν ποτέ. Ωστόσο όταν έμεινα έγκυος το πρώτο πράγμα που είπα όταν σταμάτησα να κλαίω από τη στεναχώρια μου είναι οτι η ζωή μου τελείωσε και όντως ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ. Η ζωή μου όπως την ήξερα και την ήθελα τελείωσε και τώρα προσαρμόζομαι στην καινούρια μου ζωή με το παιδί μου και πραγματικά δεν είναι εύκολο. Αλλιώς τα ήθελα και αλλιώς ήρθαν τα πράγματα. Δηλαδή αυτό τί με κάνει; ανθρωπόμορφο τέρας; Κακή μάνα; υστερόβουλο άνθρωπο; Επίσης κάθε γυναίκα που δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα στο να συλλάβει θα πρέπει να αισθάνεται ένοχη απέναντι σε αυτές που αντιμετωπίζουν δυσκολίες; Θελώ να πω πως δε γίνεται να μπαίνει ο ένας στη θέση του άλλου πρακτικά. Κάθε άνθρωπος θεωρεί το δικό του πρόβλημα μεγαλύτερο από του άλλου, μια γυναίκα που της έρχεται εύκολα το παιδάκι δε μπορεί να μπει στην ψυχολογία της γυναίκας που προσπαθει και δεν της έρχεται εύκολα. Γιατί πρέπει να καταδικάζουμε απροκάλυπτα γυναίκες που έχουν διαφορετική επιλογή και στάση ζωής. Βεβαίως τα παιδιά είναι ευλογία και βεβαίως δε έρχονται όποτε τα θέλεις, αυτό όμως δε σημαίνει οτι δεν έχεις το δικαίωμα να λιγοψυχίσεις, να πισωγυρίσεις, να μετανιώσεις. Το συναίσθημα της μητρότητας είναι τόσο δυνατό που όταν έρχεται εντέλει το μωρό σου, όλα αυτά φαντάζουν ασήμαντα. Τώρα ακραίες συμπεριφορές εγκατάλειψης και κακομεταχείρισης τις θεωρώ παθολογικές. Η φίλη της φίλης σου, ίσως απο την ανάγκη της να συζητήσει το "πρόβλημά" της με κάποιον μάλλον δεν υπολόγισε πόσο θα την πλήγωνε μια τέτοια συζήτηση. Στήριξέ τη οσο μπορείς, πες της για το σάιτ, απ' ό,τι ξέρω είναι και άλλες κοπέλες που βρίσκονται στην ίδια θέση με τη φίλη σου εδώ. Αργά ή γρήγορα θα γίνουν όλες μανούλες, είμαι σίγουρη γι' αυτό. Εύχομαι να γίνουν σύντομα και αν γίνεται μέσα στο 2009. Καλή Χρονιά!

Εγώ τί να πω που δεν μπορώ να μπώ καθόλου...!! Δηλαδή γιατί δε με παίζετε και μένα!;!

Πάντα πίστευα οτι τα παιδιά μας δε μας ανήκουν. Είναι άνθρωποι με ξεχωριστές προσωπικότητες και έχουμε χρέος ως γονείς να τα στηρίζουμε και να τα ενθαρρύνουμε να ξεδιπλώνουν το χαρακτήρα τους και να εξελίσσονται. Δε γνώριζα Πόπη τον συγγραφέα Χαλίλ Γκιμπράν, αλλά με καλύπτει απόλυτα. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω γυναίκες που λένε: θέλω παιδί για να βρει νόημα η ζωή μου ή που κάνουν παιδιά για να ολοκληρωθούν. Θεωρώ πως μια γυναίκα πρέπει να είναι ολοκληρωμένη, συνειδητοποιημένη και να έχει βρει το νόημα της ζωής της προκειμένου να τεκνοποιήσει. Εμένα δε μου χτύπησε το μητρικό ένστικτο την πόρτα, μας πρόλαβε βλέπεις το πατρικό... ωστώσο είχα αποφασίσει πως όπως και να έρθει το παιδί μου θα δεσμευτώ να το βοηθήσω να νιώθει όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένο. Και αυτό είναι στάση ζωής. Να ξέρεις τί θες και να δεσμεύεσαι απέναντι στο εαυτό σου πρώτα. Απόφαση = Συνέπεια.

Αχ βρε Νεφέλη σου έπεσαν όλα μαζεμένα. Η κατάθλιψη που αναφέρεις ήταν διεγνωσμένη; έπαιρνες φάρμακα; Αν ναι, μήπως θα πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από κάποιο ειδικό; Ξέρεις οτι στην εγκυμοσύνη οι ορμόνες της γυναίκας κάνουν πάρτυ, γι' αυτό προσπάθησε να χαλαρώσεις και να δεις καθαρά τα δεδομένα που έχεις στη ζωή σου αυτή τη στιγμή. Δηλ. έναν άνθρωπο που σ' αγαπά και όπως είπες και εσύ μια δεύτερη ευκαιρία να γίνεις μανούλα. Θεωρείς οτι αυτά δεν είναι αρκετά; Κατά τη γνώμη μου η δουλειά, αυτή τη στιγμή, είναι δευτερευούσης σημασίας. Αλίμονο αν περιμέναμε ως άνθρωποι την καταξίωση απο τη δουλειά μας. Προς Θεού δεν απαξιώνω την ανάγκη της εργασίας, αλλά μήπως αυτή τη στιγμη πρέπει να θέσεις άλλες προτεραιότητες; Όσον αφορά στο παρελθόν σου, κάνε μια προσπάθεια να το αφήσεις πίσω. Ξέρω από προσωπική εμπειρία οτι δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά σε περιπτώσεις σαν τη δική σου, μόνο με ψυχρή λογική αντιμετωπίζεται και εγωισμό. Αφοσιώσου στο μωράκι σου, κάνε όνειρα γι' αυτο και βάλε στο μυαλό σου οτι και άντρας σου είναι άνθρωπος. Πόσες αντοχές να έχει; Δες καθαρά, γιατί μετά μπορεί να μετανιώσεις γι' αυτά που είχες και δεν εκτίμησες. Αν αυτό σε παρηγορεί σου λέω οτι ο σύζυγός μου με το που έμαθε για την εγκυμοσύνη μου, στάματησε ακόμα και να με αγγίζει. Με φίλαγε στο μέτωπο. Είχα φρικάρει! Τα πράγματα επανήλθαν και ξαναμπήκαμε στους ρυθμούς μας. Προσωπικά δε νομίζω οτι αν δεν ένιωθες έστω και λίγη τρυφερότητα γι' αυτόν τον άνθρωπο θα ήσουν μαζί του. Ο άντρας μου ήταν το αποκούμπι μου, όταν βγήκα από μια πολύχρονη σχέση με κάποιον που νόμιζα πως ήταν το άλλο μου μισό. Μια σχέση που με στιγμάτησε όσο τίποτα. Πόσο λάθος είχα κάνει... Ο άντρας μου με στήριξε και τώρα είμαστε 7 χρόνια μαζί, ευτυχισμένοι. όλα τα άλλα είναι ούτε κάν ανάμνηση. Καλή εγκυμοσύνη!

Να σας ζήσει! Πάντα χαρούμενη και ευτυχισμένη!

Καλέ αυτός είαι ολόκληρος άντρας!! Να σας ζήσει και να τον δείτε όπως επιθυμείτε!

Καλως ήλθες στο κλαμπ!! Δεν πιστεύω να κοιμάσαι!;! χι χι χι! Να σας ζήσει και σας εύχομαι καλά τρεχάματα! Με την καλή έννοια!! :)

Κατρίνα μου ήταν απολύτως κατανοητά όλα σου τα ποστ! Πιο κατανοητά και απο τη Δογματική την α' και την β' μαζι! Απλά με την αλλαγή στη σύνταξη μου φάνηκε σα να αλλοιώθηκε λίγο το νοημα και είπα να ξεκαθαρίσω. Όσο για σένα Ηλέκτρα είναι συνταγματικό σου δικαίωμα να πιστεύεις ό,τι θέλεις και βεβαίως να το δημοσιοποιείς. Όμως θεώρησα καλό να σου εξηγήσω καποια πράγματα (βλ. βάπτιση) στο πρακτικό τους κομμάτι. Τώρα όσον αφορά στις εικόνες δε θα αρχίσω καινούριες ...εικονομαχίες. Με όλο το θάρρος της γνωμής μου, θεωρώ πως θα ήταν καλύτερο να ενημερωνόμαστε πιο διεξοδικά πρωτού καταδικάσουμε κάτι, είτε είναι ιδέα, είτε πράξη, είτε θρησκεία κλπ. Πάντως διαβάζοντας όλες τις γνώμες, κατάλαβα οτι δεν υπάρχει σωστή ενημέρωση των χριστιανών για το δόγμα και αυτό είναι λυπηρό. Για όσους ασπάζονται τον χριστιανισμό εννοώ. Και για να μην παρεξηγηθώ σε καμία περίπτωση δεν θέλω να θίξω την πίστη κανενός, απλά παρατηρώ οτι η εκκλησία δεν κάνει σωστά τη δουλειά της σε βασικά θέματα, όπως αυτό της γνώσης της πίστης και ίσως αυτό θα έπρεπε να μας θορυβεί.

katrina έγραψε: Κατρίνα μου, χωρίς πρόθεση φανταζομαι παρερμήνευσες αυτό που έγραψα. Η ακριβής φράση μου είναι η κάτωθι: "όμως συχνά οι άνθρωποι μπερδεύουμε την εκκλησία και τον φαρισαϊσμό που τη διακατέχει με την πίστη στο δόγμα". Επειδή η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας, δεν μιλάω σε επιστημονική βάση μιας και προσωπικά παράτησα τη θεολογική σχολή στη μέση (πολλά σ' αυτή δε μου ταίριαζαν), αλλά σαν άνρθωπος με φιλοσοφικές ως ένα βαθμό και φυσικά θρησκευτικές αναζητήσεις. Πιστεύω στο δόγμα, αλλά δεν μπορώ να μην έχω ενστάσεις στους κανόνες και τα πρέπει της εκκλησίας. Έστω οτι την ίδρυσαν σεβαστοί πατέρες και έστω οτι είχαν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά δε μπορώ να δεχτώ το αδιαίρετο Θεού-εκκλησίας με τον τρόπο που η εκκλησία το επιβάλει. Θεωρώ ανθρώπινη αλαζονία το οτι κατέστη θεοποιημένη κάποια στιγμή μέσα στα χρόνια της ιστορίας. Δεν πιστεύω πως είναι αιρετική η άποψη μου, γιατί κάποια πράγματα είναι τραβημένα απο τη μεριά της εκκλησίας, όπως επίσης δε θεωρώ οτι ο Θεός χρειάζεται μεσάζοντες για να επικοινωνήσει με το ποιμνιο του ή το αντίθετο. Δε θα επιχειρηματολογήσω επ' αυτού γιατί θα πάρει πολύ χώρο, όπως επίσης σου λέω πως ξέρω πάνω κάτω ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση σου μιας και έχω κάνει ατέρμονες συζητήσεις με πρωην συμφοιτητές μου και νυν επιστήμονες. Η εξέλιξη της επιστήμης, ο ορθολογισμός και η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να τα εξηγεί και να τα γνωρίζει όλα, τον απομακρύνει από την αλήθεια και την ουσία. Δε χρειάζεται και μία συντηρητική, κουφή και θα τολμήσω να πω διεφθαρμένη αρχή να τον αποτελειώσει. Όπως θα κατάλαβες περισσότερο με ενοχλεί η εκκλησία στην πρακτική της μορφή και λιγότερο ως έννοια Σαφώς υπάρχουν εξαιρέσεις, που δυστυχώς στις μέρες μας επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

katrina έγραψε: Σε ευχαριστώ που μου το θύμισες, γιατί τώρα τελευταία λίγο το ένα λίγο το άλλο, είχα αρχίσει να το ξεχνάω πάλι.

Ηλέκτρα μου νομίζω πως μπερδεύεις κάποια πράγματα. Οι Εβραίοι και γενικότερα ο Ιουδαϊσμός δεν αποδέχεται την Καινή Διαθήκη που είναι η Βάση της Ορθόδοξης πίστης. Η Παλαιά Διαθήκη που απαρτίζεται από πολλά βιβλία, σημαντικότερο απ' αυτά είναι το σύνολο της Πεντατεύχου, αναφέρεται όντως στην εβραϊκη μυθολογία (εκτός από την Γέννεση) και σ' αυτή πιστεύουν. Τώρα το οτι βαπτίζονται τα βρέφη έχει να κάνει με περισσότερο πρακτικούς λόγους μιας και όταν άρχισε ως μυστήριο, υπήρχε μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας βρεφών. Η βαπτιση και η ονοματοδοσία είναι δύο εντελώς διαφορετικές διαδικασίες που συμπίπτουν χρονικά. Τώρα το οτι συνεχίζουμε να βαπτιζόμαστε χριστιανοί από βρέφη, έχει καθαρά να κάνει μόνο με την παλαιολιθική αντίληψη της εκκλησίας. Οι Έλληνες δεν αναθεματίζονται ως έθνος, αλλά ως ειδωλολάτρες μιας και και τότε πίστευαν στο δωδεκάθεο, το οποίο όμως με την εξέλιξη της φιλοσοφίας είχε αρχίσει να χάνει την αίγλη του. (Βλέπε Πλάτωνα) Όλες αυτές οι βαρβαρότητες που αναφέρεις πραγματικά συνέβησαν και είναι αλήθεια παράλογες και αποκρουστικές. Το δόγμα όμως πουθενά δεν παραινεί τον άνθρωπο σε βιαιότητες. Λάβε υπόψη σου το γεγονός οτι εκείνα τα χρόνια του σκοταδισμού οι άνθρωποι ήταν μισαλλόδοξοι και επιθετικοί, λόγω της έλλειψης γνώσης, που έφερνε προκατάληψη και δεισιδαιμονία. Δε θέλω να το παίξω παντογνώστης προς θεού, όμως συχνά οι άνθρωποι μπερδεύουμε την εκκλησία και τον φαρισαϊσμό που τη διακατέχει με την πίστη στο δόγμα.

Απο άποψη χρόνου δεν έχεις αργήσει, ψυχολογικά όμως δεν ξέρω. Αν νιώθεις έτσι, άρχισε να ετοιμάζεσαι. Εμείς πάντως το φτιάξαμε όταν μπήκα στον 9ο. Και είχα και διάφορους συγγενείς και φίλους που μου έλεγαν να μην αρχίσω να ετοιμάζω πριν γεννήσω, γιατί είναι χρουσουζιά!! Ναι, ναι, μερικοί το βλέπουν έτσι. Να φανταστείς για να μην ακούω γκρίνιες, είχα πάει όλα τα ρουχαλάκια της μικρής στο σπίτι της μαμάς μου!! Υπάρχουν κα αυτά βλέπεις απο τις υποψήφιες γιαγιάδες!

Κορίτσια δεν υπάρχει τρόπος ας μη γελιόμαστε. Απλά πάρτε το απόφαση και ΚΟΨΤΕ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ!!! Αργότερα θα έχετε τα παιδάκια σας! Απλά σκεφτείτε την εικόνα της μαμάς με το τσιγάρο στο χέρι. Πώς μετά θα πεις στο παιδί σου: "Παιδί μου μην καπνίσεις, για το καλό σου" Και τώρα θα σας αποκαλύψω πως είμαι φανατική αντικαπνίστρια και δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου! Ναι, είμαι η έξω από το χορό! :) Ο άντρας μου το έκοψε πριν τρία χρόνια και έκανε 2,5 πακέτα τη μέρα! Το κίνητρό του ήταν η μπέμπα.

Γλυκιά μου δε θέλω να σε αγχώσω αλλά εγώ έτρωγα ελάχιστα μέχρι που γέννησα. Είχα καθόλου εμετούς αλλά καούρες αρκετές, δε μπορούσα να φάω, λες και μου είχαν κλέψει το στομάχι!! Το παράξενο είναι οτι οι εξετάσεις μου έβγαιναν καλές, ο γιατρός μου έδινε βιταμίνες. Το "μικρά και συχνά γεύματα" προσωπικά δε με βοήθησε. Στην ένατη εβδομάδα έτρωγα 1 μπανάνα τη μέρα!! Στη συνέχεια απέφευγα το πρωϊνό και έτρωγα μεσημέρι και βράδυ. Εμένα με βοηθούσαν αρκετά οι στέρεες τροφές. Έτρωγα μόνο τοστ, μακαρόνια και παγωτά. Τώρα που το σκέφτομαι με παγωτά κυρίως την έβγαλα την εγκυμοσύνη! :) Στη συνέχεια 7ο-9ο μήνα έπινα πάρα πολυ γάλα. Όσπρια και σούπες δεν τα έβαζα στο στόμα μου. Δεν ξέρναγα, αλλά είχα αμέσως με το που έτρωγα καούρες, αναγούλες και έντονη διάρροια! Αυτή ήταν η δική μου εμπειρία. Πειραματίσου και θα την βρεις την άκρη!!

Το θέμα δεν είναι να συγκινούμαστε και να λέμε τι ωραία ιστορία, αλλά να ευαισθητοποιούμαστε πραγματικά απ' αυτή. Να μάθουμε στα παιδιά μας να μην τα τρομάζει η διαφορετικότητα των συνανθρώπων μας. Να μάθουμε και εμείς οι ίδιοι να μην κλείνουμε τα μάτια και αυτιά στους ανθρώπους που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν ή να παραμείνουν υγιείς. Να εξοργιζόμαστε σε κάθε είδος κοινωνικού αποκλεισμού και να μην επιτρέπουμε φαινόμενα κοινωνικού ρατσισμού. Διακρίσεις κάνουμε κατα τη γνώμη μου λέγοντας αυτούς τους συνανθρώπους μας "άτομα με ιδιαίτερες ικανότητες" Τί στην ευχή σημαίνει αυτό; Γιατί πρέπει πάντα να στολίζουμε και να ωραιοποιούμε την πραγματικότητα για να είμαστε οκ με τον εαυτό μας; Είναι άνθρωποι ανάπηροι που έχουν αισθήματα, ίσως πιο ισχυρά και αγάπη για τη ζωή με τα ίδια δικαιώματα που έχεις εσύ, εγώ, ο καθένας. Συγγνώμη για το ξέσπασμα, αλλά με ενοχλεί όταν βγαίνω στο δρόμο με τη νονά και θεία μου, που είναι ανάπηρη να μας κοιτάζουν χωρίς καμία διακριτικότητα και ενώ έχουν εκείνη την ώρα την όποια ασχολία να την αφήνουν στη μέση για να δουν το... θέαμα. Με ενοχλει επίσης όταν βλέπουν τον καθυστερημένο ξαδερφό μου αυτή η έκφραση οίκτου που παίρνουν τα πρόσωπα ορισμένων. Είμαι 28 χρονών και αυτός 27 και δε με πειράζει καθόλου να του λέω τον τοτό και την πεταλούδα 30 φορές τη μέρα, μου αρκεί το χαμόγελο και η αγκαλιά του. Και ενδεχομένως η αγάπη του...

Σωστά, αλλά... ίσως για πιο πρακτικούς λόγους! (χωρίς επικριτική διάθεση, για να μην παρεξηγηθώ.)