manoyla

Ελενη μου με συγκινησε πολυ η συνεντευξη σου.Εισαι ενας πολυ ωραιος ανθρωπος μαζι με την οικογενεια σου.Να τον χαιρεστε τον Χρηστο σας και να ειναι παντα καλα!!:woohoo:

Καλως ηρθες στην παρεα μας!!Ειμαι η Παναγιωτα 27χρονων και εχω ενα κοριτσακι που στης 4/11 κλεινει τους 7 μηνες!!

Καλως ηρθες στην παρεα μας!!Ειμαι η Παναγιωτα 27χρονων και εχω ενα κοριτσακι που στης 4/11 κλεινει τους 7 μηνες!!

Μαιρη ξερεις ποσο με εχει τρελανει ο γιος σου;:woohoo: τι να σου πω!!αυτο το παιδι με εχει κερδισει!!!!!!!!!!:woohoo: xristina η κοριτσαρα σου αχ!αχ!αχ!το χαμογελο της!!!!!να σας ζηση!!!!!!maraki72 τι ματαρες ειναι αυτες που εχει ο γιος σου;ποσο ειναι;:woohoo:

Μαιρη ξερεις ποσο με εχει τρελανει ο γιος σου;:woohoo: τι να σου πω!!αυτο το παιδι με εχει κερδισει!!!!!!!!!!:woohoo: xristina η κοριτσαρα σου αχ!αχ!αχ!το χαμογελο της!!!!!να σας ζηση!!!!!!maraki72 τι ματαρες ειναι αυτες που εχει ο γιος σου;ποσο ειναι;:woohoo:

Σπερμοληψία Τι πρέπει να γνωρίζει το ζευγάρι Επεξεργασία του σπέρματος Πώς αντιμετωπίζονται προβλήματα εκσπερμάτισης Χειρουργική λήψη σπέρματος Τι είναι αζωοσπερμία Τι πρέπει να γνωρίζει το ζευγάρι Την ίδια ώρα που γίνεται η ωοληψία, ή αμέσως μετά, πρέπει να χορηγηθεί και το σπέρμα του συντρόφου. Ο καλύτερος τρόπος συλλογής του σπέρματος είναι ο αυνανισμός. Το ζευγάρι είναι έγκαιρα ενήμερο για την ημέρα της ωοληψίας. Είναι απαραίτητο και σημαντικό να έχει προηγηθεί αποχή από σεξουαλική επαφή για 2-5 ημέρες. Επεξεργασία του σπέρματος Αμέσως μετά τη σπερμοληψία, με ειδική επεξεργασία (ενεργοποίησης - συμπύκνωσης), επιλέγονται τα πλέον κινητά και μορφολογικώς υγιή σπερματοζωάρια. Αυτά παραμένουν στο εργαστήριο, υπό άσηπτες συνθήκες καλλιέργειας σε θρεπτικό υλικό μέχρι να τοποθετηθούν σε επαφή με τα ωάρια. Πώς αντιμετωπίζονται προβλήματα εκσπερμάτισης Στην αρχική φάση των προκαταρκτικών εξετάσεων που υποβάλλεται το ζευγάρι, έχουν εντοπισθεί ενδεχόμενα προβλήματα εκσπερμάτισης και έχει καθορισθεί ο τρόπος για να ξεπεραστούν. Αν η εκσπερμάτιση είναι παλίνδρομη (οπίσθια) η συλλογή του σπέρματος γίνεται από τα ούρα, μετά από ειδική προετοιμασία. Σε απουσία εκσπερμάτισης που παρατηρείται σε άτομα με κακώσεις της σπονδυλικής στήλης (παραπληγία - τετραπληγία), σε περιπτώσεις σακχαρώδη διαβήτη, σε νευρολογικά αίτια, το σπέρμα είναι δυνατόν να ληφθεί με προκλητή εκσπερμάτιση, η οποία επιτυγχάνεται με τη βοήθεια ειδικής συσκευής ηλεκτροδιέγερσης. Χειρουργική λήψη σπέρματος Η λήψη του σπέρματος μπορεί να γίνει και απ' ευθείας από τους όρχεις, είτε με αναρρόφηση δια βελόνης (FNA) από τον όρχι ή από την επιδιδυμίδα, είτε με μικροχειρουργική επέμβαση δι' ανοιχτής βιοψίας μικρών τεμαχιδίων ορχικού ιστού (TESE). Η χειρουργική λήψη σπέρματος προτείνεται επίσης σε περίπτωση αζωοσπερμίας ή σε αποτυχία προκλητής εκσπερμάτισης με ηλεκτροδιέγερση. Τι είναι αζωοσπερμία Αζωοσπερμία oνομάζουμε την απουσία σπερματοζωαρίων από το σπέρμα. Η αζωοσπερμία διακρίνεται σε αποφρακτική και μη αποφρακτική. Η λήψη σπέρματος σε περιπτώσεις ανδρών με αποφρακτική και μη αποφρακτική αζωοσπερμία γίνεται με μικροχειρουργική επέμβαση. Στην αποφρακτική αζωοσπερμία υπάρχει κανονική παραγωγή σπερματοζωαρίων από τους όρχεις, αλλά αυτά δεν εμφανίζονται στο σπέρμα μετά την εκσπερμάτιση, λόγω της απόφραξης: οι άνδρες που πάσχουν από αποφρακτική αζωοσπερμία εκσπερματώνουν φυσιολογικά, αλλά το λαμβανόμενο σπέρμα περιέχει μόνο σπερματικό πλάσμα χωρίς σπερματοζωάρια. Η αποφρακτική αιτιολογία, με την ευρεία έννοια, περιλαμβάνει την απόφραξη των εκφορητικών σπερματικών οδών που οφείλεται σε φλεγμονή ή τραυματισμό, τη συγγενή έλλειψη των σπερματικών πόρων, την εκτομή ή τη διατομή των σπερματικών πόρων με χειρουργική επέμβαση. Στην αποφρακτική αζωοσπερμία ανευρίσκονται εύκολα σπερματοζωάρια μετά από αναρρόφηση (FNA) ή βιοψία όρχεων (TESE). Στη μη αποφρακτική αζωοσπερμία δεν υπάρχει παραγωγή σπερματοζωαρίων από τους όρχεις. Η αδυναμία παραγωγής ή η ελάχιστη παραγωγή (σοβαρή ολιγο-ασθενο-τερατοσπερμία, που πρακτικά είναι πολύ κοντά στην αζωοσπερμία) υποδηλώνει ορχική ανεπάρκεια. Η πάθηση μπορεί να είναι ιδιοπαθής ή να οφείλεται σε κρυψορχία, τραυματισμούς, φλεγμονές, λοιμώδη νοσήματα (όπως παρωτίτιδα σε μεγάλη ηλικία) ακτινοβολία, χημειοθεραπεία, ή χρωμοσωματικές διαταραχές. Αρχή σελίδας Αρχική σελίδα Συχνές ερωτήσεις Ξεκινώντας Φάρμακα Ανάπτυξη ωοθυλακίων Ροή προγράμματος Ωοληψία Σπερμοληψία Το εργαστηριακό στάδιο Προεμφυτευτική Διάγνωση Εμβρυομεταφορά Κρυοσυντήρηση Έλεγχος κυήσεως Επιπλοκές Εναλλακτικές μέθοδοι Μελλοντικές προοπτικές Ποσοστά κυήσεων

Σπερμοληψία Τι πρέπει να γνωρίζει το ζευγάρι Επεξεργασία του σπέρματος Πώς αντιμετωπίζονται προβλήματα εκσπερμάτισης Χειρουργική λήψη σπέρματος Τι είναι αζωοσπερμία Τι πρέπει να γνωρίζει το ζευγάρι Την ίδια ώρα που γίνεται η ωοληψία, ή αμέσως μετά, πρέπει να χορηγηθεί και το σπέρμα του συντρόφου. Ο καλύτερος τρόπος συλλογής του σπέρματος είναι ο αυνανισμός. Το ζευγάρι είναι έγκαιρα ενήμερο για την ημέρα της ωοληψίας. Είναι απαραίτητο και σημαντικό να έχει προηγηθεί αποχή από σεξουαλική επαφή για 2-5 ημέρες. Επεξεργασία του σπέρματος Αμέσως μετά τη σπερμοληψία, με ειδική επεξεργασία (ενεργοποίησης - συμπύκνωσης), επιλέγονται τα πλέον κινητά και μορφολογικώς υγιή σπερματοζωάρια. Αυτά παραμένουν στο εργαστήριο, υπό άσηπτες συνθήκες καλλιέργειας σε θρεπτικό υλικό μέχρι να τοποθετηθούν σε επαφή με τα ωάρια. Πώς αντιμετωπίζονται προβλήματα εκσπερμάτισης Στην αρχική φάση των προκαταρκτικών εξετάσεων που υποβάλλεται το ζευγάρι, έχουν εντοπισθεί ενδεχόμενα προβλήματα εκσπερμάτισης και έχει καθορισθεί ο τρόπος για να ξεπεραστούν. Αν η εκσπερμάτιση είναι παλίνδρομη (οπίσθια) η συλλογή του σπέρματος γίνεται από τα ούρα, μετά από ειδική προετοιμασία. Σε απουσία εκσπερμάτισης που παρατηρείται σε άτομα με κακώσεις της σπονδυλικής στήλης (παραπληγία - τετραπληγία), σε περιπτώσεις σακχαρώδη διαβήτη, σε νευρολογικά αίτια, το σπέρμα είναι δυνατόν να ληφθεί με προκλητή εκσπερμάτιση, η οποία επιτυγχάνεται με τη βοήθεια ειδικής συσκευής ηλεκτροδιέγερσης. Χειρουργική λήψη σπέρματος Η λήψη του σπέρματος μπορεί να γίνει και απ' ευθείας από τους όρχεις, είτε με αναρρόφηση δια βελόνης (FNA) από τον όρχι ή από την επιδιδυμίδα, είτε με μικροχειρουργική επέμβαση δι' ανοιχτής βιοψίας μικρών τεμαχιδίων ορχικού ιστού (TESE). Η χειρουργική λήψη σπέρματος προτείνεται επίσης σε περίπτωση αζωοσπερμίας ή σε αποτυχία προκλητής εκσπερμάτισης με ηλεκτροδιέγερση. Τι είναι αζωοσπερμία Αζωοσπερμία oνομάζουμε την απουσία σπερματοζωαρίων από το σπέρμα. Η αζωοσπερμία διακρίνεται σε αποφρακτική και μη αποφρακτική. Η λήψη σπέρματος σε περιπτώσεις ανδρών με αποφρακτική και μη αποφρακτική αζωοσπερμία γίνεται με μικροχειρουργική επέμβαση. Στην αποφρακτική αζωοσπερμία υπάρχει κανονική παραγωγή σπερματοζωαρίων από τους όρχεις, αλλά αυτά δεν εμφανίζονται στο σπέρμα μετά την εκσπερμάτιση, λόγω της απόφραξης: οι άνδρες που πάσχουν από αποφρακτική αζωοσπερμία εκσπερματώνουν φυσιολογικά, αλλά το λαμβανόμενο σπέρμα περιέχει μόνο σπερματικό πλάσμα χωρίς σπερματοζωάρια. Η αποφρακτική αιτιολογία, με την ευρεία έννοια, περιλαμβάνει την απόφραξη των εκφορητικών σπερματικών οδών που οφείλεται σε φλεγμονή ή τραυματισμό, τη συγγενή έλλειψη των σπερματικών πόρων, την εκτομή ή τη διατομή των σπερματικών πόρων με χειρουργική επέμβαση. Στην αποφρακτική αζωοσπερμία ανευρίσκονται εύκολα σπερματοζωάρια μετά από αναρρόφηση (FNA) ή βιοψία όρχεων (TESE). Στη μη αποφρακτική αζωοσπερμία δεν υπάρχει παραγωγή σπερματοζωαρίων από τους όρχεις. Η αδυναμία παραγωγής ή η ελάχιστη παραγωγή (σοβαρή ολιγο-ασθενο-τερατοσπερμία, που πρακτικά είναι πολύ κοντά στην αζωοσπερμία) υποδηλώνει ορχική ανεπάρκεια. Η πάθηση μπορεί να είναι ιδιοπαθής ή να οφείλεται σε κρυψορχία, τραυματισμούς, φλεγμονές, λοιμώδη νοσήματα (όπως παρωτίτιδα σε μεγάλη ηλικία) ακτινοβολία, χημειοθεραπεία, ή χρωμοσωματικές διαταραχές. Αρχή σελίδας Αρχική σελίδα Συχνές ερωτήσεις Ξεκινώντας Φάρμακα Ανάπτυξη ωοθυλακίων Ροή προγράμματος Ωοληψία Σπερμοληψία Το εργαστηριακό στάδιο Προεμφυτευτική Διάγνωση Εμβρυομεταφορά Κρυοσυντήρηση Έλεγχος κυήσεως Επιπλοκές Εναλλακτικές μέθοδοι Μελλοντικές προοπτικές Ποσοστά κυήσεων

Κ αλά Ν έα για τους Α ζωοσπερτικούς Ά νδρες; Άνδρες με απουσία σπερματοζωαρίων στο σπερμοδιάγραμμά τους, μπορούν σήμερον ν'αποκτήσουν το δικό τους παιδί, με την εφαρμογή μεθόδων συλλογής σπέρματος από τον όρχη ή την Επιδιδυμίδα τους και εν συνεχεία έγχυση αυτού στο εσωτερικό του ωαρίου με στόχο την επίτευξη εγκυμοσύνης ( I.C.S.I. = Intracytoplasmatic Sperm Injection). Με την ανάπτυξη των μεθόδων αυτών δόθηκε για πρώτη φορά η ευκαιρία σε άνδρες με σοβαρές ανωμαλίες του σπέρματος, να τεκνοποιήσουν. Μικρογονιμοποίηση ωαρίου. Το σπερματοζωάριο εισάγεται στο ωάριο (δεξιά) με ένεση (αριστερά) Η Αζωοσπερμία μπορεί να είναι: (i) Αποφρακτικής ( Α.Α) ή (ii) Μη αποφρακτικής αιτιολογίας (Μ.Α.Α.) Πίνακας 1 ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΑΖΩΟΣΠΕΡΜΙΑΣ - Πίνακας 1 · Αζωοσπερμία Αποφρακτικής Αιτιολογίας Απόφραξη σπερματικών πόρων Συγγενής έλλειψη σπερματικών πόρων Αποτυχημένη εγχείρηση κιρσοκήλης Πλήρης απουσία σωμάτων των επιδιδυμίδων Φλεγμονή / Ουλώδης καταστροφή (scaring) της επιδιδυμίδος · Αζωοσπερμία Μη Αποφρακτικής Αιτιολογίας Διακοπή (arrest) ωρίμανσης σπερματοζωαρίων Σύνδρομο SERTOLI (Sertoli cell only syndrom) Ελλιπής σπερματογένεσις Η Αποφρακτική Αζωοσπερμία (Α.Α.) μπορεί όπως φαίνεται και στον ως άνω πίνακα να οφείλεται σε επέμβαση Αμφοτεροπλεύρου Απολινώσεως των σπερματικών πόρων (Vasectomy), συγγενή έλλειψη των σπερματικών πόρων, ανάπτυξη ουλώδους ιστού στης επιδιδυμίδες λόγω φλεγμονών κ.λ.π. Σε περίπτωση προηγηθείσας απολινώσεως των σπερματικών πόρων, επεμβάσεις μικροχειρουργικής επανενώσεως των άκρων του απολινωθέντος πόρου ( Reversal vasectomy) μπορούν να δώσουν κάποια καλά αποτελέσματα, αλλά στις υπόλοιπες των περιπτώσεων, μέχρις πρότινος τα αποτελέσματα υπήρξαν μάλλον απογοητευτικά. Σε περιστατικά (Α.Α.) σήμερο η συλλογή σπέρματος και η εφαρμογή I.C.S.I. έχει ίδιες πιθανότητες επίτευξης εγκυμοσύνης όπως εκείνες ενός ζεύγους με φυσιολογικό σπερμοδιάγραμμα που υποβάλλεται σε εξωσωματική γονιμοποίηση ( IVF). Η Μη Αποφρακτική Αζωοσπερμία (Μ.Α.Α .) μπορεί να οφείλεται σε α) Αναστολή (arrest) της σπερματογένεσης και β) Setrali all cell only syndrome γ) ελλιπής σπερματογένεση Εκτιμάται ότι 1 από τους 10 άνδρες με πρόβλημα στερίτητος παρουσιάζει Αζωοσπερμία ή αποφρακτικό τύπου ( Μ.Α.Α.) . Η επανεξέτασης Βιοψιών Όρχεων σε άνδρες με Μ.Α.Α. έδειξε ότι οι όρχεις περιείχαν σπερματοζωάρια, αλλά ότι αυτά δεν ήταν αρκετά για να φθάσουν μέχρι την επιδιδυμίδα και εν συνεχεία να «εμφανισθούν» στην εκσπερμάτιση. Με βάση τα δεδομένα αυτά και την καθιέρωση της I .C.S.I. ως μιας νέας και πολλά υποσχόμενης μεθόδου για την επίτευξη κυήσεων σε περιστατικά στειρότητας που εθεωρούντο εξαιρετικά δύσκολα στο παρελθόν, δημιουργήθηκαν νέες τεχνικές συλλογής σπερματοζωαρίων από τους όρχεις. Οι τεχνικές συλλογής σπέρματος από τον όρχη επιδιδυμίδα συνοπτικά φαίνονται στον Πίνακα 2. ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ Πίνακας 2 T. E. S. A = Διαδερμική Αναρρόφηση Ορχικού Σπέρματος T. E. S. E. = Συλλογή Ορχικού Σπέρματος δια Ορχικής Βιοψίας M. E. S. A . = Μικροχειρουργική Επιδιδυμίδος για συλλογής σπέρματος P.E.S.A. = Διαδερμική παρακέντηση επιδιδυμίδος για συλλογή σπέρματος T. E. S. A. FNA = Παρακέντησης Όρχεως με πολύ λεπτή βελόνη για λήψη σπέρματος Η T.E. S.E. είναι η ευρύτερα χρησιμοποιούμενη μέθοδος συγκομιδής σπερματοζωαρίων, και γίνεται με βιοψία όρχεως υπό τοπική αναισθησία, τις περισσότερες φορές (αν χρειασθεί χορηγείται γενική νάρκωση). Οι επιπλοκές είναι ελάχιστες και εφαρμόζεται τόσο σε Α.Α. όσο και σε Μ.Α.Α. Η T.E. S.A. ομοιάζει με την T.E.S.E. με την διαφορά ότι επειδή γίνεται τυφλά (χωρίς τομή ή διάνοιξη του όρχεως) αλλά με διαδερμική παρακέντηση, έχει μεγαλύτερο κίνδυνο για πρόκληση ενδοορχικού αιματώματος. Ευμέγεθες τεμάχιο μετά βιοψία όρχεως που επιτρέπει την λεπτομερή ιστολογική ανάλυση ορχικού ιστού (μεγένθυση Χ 6 φορές) Χρησιμοποιείται συνήθως μια βελόνη 22gauge και εφαρμόζεται ως επί το πλείστον σε αποφρακτική αζωοσπερμία. Η τεχνική T.E. S.E. ICSI εφαρμόσθηκε με επιτυχία σε αζωοσπερμία αποδιδόμενη σε "Sertoli cell only sdr" ή Αναστολή (arrest) σπερματογένεσης, σε 60% των περιπτώσεων χρησιμοποιώντας μόνον ώριμες σπερματίδες και σπερματοζωάρια ( Devroey et al 1995, Silberet et al, 1996). Στις περιπτώσεις αυτές που επετεύχθη η συγκομιδή των σπερματοζωαρίων το ποσοστό των φυσιολογικών γονιμοποιήσεων έφθασε το 52% και των κλινικών κυήσεων το 38%. Η M.E. S.A., εφαρμόζεται στην Α.Α.. Η μέθοδος γίνεται με χρήση χειρουργικού μικροσκοπίου και μίας μικρο πιπέτας για την παρακέντηση του επιδιδυμικού σωληναρίου και μέσω της μικρο πιπέτας τοποθετείται λεπτός αγγειο-καθετήρας 24 gauge μέσου του οποίου αναρροφάτε επιδιδυμικό υγρό. Η χρήση μικρο πιπέτας εμποδίζει την ανάμειξη του υγρού με το αίμα, που θα είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα στην καλή κινητικότητα των σπερματοζωαρίων. Ο χρόνος που απαιτείται για πραγματοποίηση της M .E.S.A., είναι 1 ώρα περίπου. Η M.E. S.A. υπερέχει ως προς την Ορχική Λήψη σπερματοζωαρίων, διότι συλλέγει περισσότερα κινητά σπερματοζωάρια και ως εκ τούτου παρέχει την δυνατότητα καταψύξεως καλύτερης ποιότητας σπέρματος. Η M.E. S.A. προτιμάται από την T.E.S.E. σε περιπτώσεις Α.Α. αλλά χρειάζεται μικρο χειρουργείο με αρκετή πείρα. Η P.E. S.A. είναι η με λεπτή βελόνα αναρρόφηση σπερματοζωαρίων από την επιδιδυμίδα με χορήγηση τοπικής αναισθησίας. Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται σε περιστατικά Α.Α.. Σε Α.Α., μέθοδοι επιλογής είναι η M. E.S.A. και Διαδερμική παρακέντηση. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφεύγονται οι πολλαπλές βιοψίες στον ίδιο Όρχη, λόγω κινδύνου βλάβης των αγγείων, με συνέπεια την ατροφία του όρχεως. Η χρήση μεγενθυτικών φακών ή μικροσκοπίου συνιστάται για την αποφυγή αυτών των βλαβών. Σε περιπτώσεις (Μ.Α.Α.) οι μελέτες έδειξαν, σε περιστατικά που η σπερματογένεση ήταν πολύ αραιή και περιορισμένη ότι η βιοψία με χρήση βελόνης έχει πολύ μικρότερες πιθανότητες να εντοπίσει εστίες σπερματογένεσης κατάλληλες για I.C.S.I. απ' ότι η Ανοιχτή Βιοψία Όρχεως (Fiedler et al 1997). Για την συγκομιδή σπερματοζωαρίων σε Α.Α., χρησιμοποιείται κυρίως T.E.S.E. ή T.E.S.A. και κατά δεύτερο λόγο M.E.S.A. Από μελέτες, προκύπτει ότι δεν υπάρχουν μεταξύ χρήσης ορχικού ή επιδιδυμικού σπέρματος. Το βασικό πλεονέκτημα ορχικού σπέρματος, είναι ότι συλλέγεται πιο γρήγορα και με μικρότερη οικονομική επιβάρυνση. Αντίστοιχα το επιδιδυμικό σπέρμα καταψύχεται καλύτερα. Η T.E. S.E. γενικώς προτιμάται λόγω των υψηλών ποσοστών αποτυχίας της M.E.S.A. και του σαφώς μικρότερου κόστους αυτής της μεθόδου.

Κ αλά Ν έα για τους Α ζωοσπερτικούς Ά νδρες; Άνδρες με απουσία σπερματοζωαρίων στο σπερμοδιάγραμμά τους, μπορούν σήμερον ν'αποκτήσουν το δικό τους παιδί, με την εφαρμογή μεθόδων συλλογής σπέρματος από τον όρχη ή την Επιδιδυμίδα τους και εν συνεχεία έγχυση αυτού στο εσωτερικό του ωαρίου με στόχο την επίτευξη εγκυμοσύνης ( I.C.S.I. = Intracytoplasmatic Sperm Injection). Με την ανάπτυξη των μεθόδων αυτών δόθηκε για πρώτη φορά η ευκαιρία σε άνδρες με σοβαρές ανωμαλίες του σπέρματος, να τεκνοποιήσουν. Μικρογονιμοποίηση ωαρίου. Το σπερματοζωάριο εισάγεται στο ωάριο (δεξιά) με ένεση (αριστερά) Η Αζωοσπερμία μπορεί να είναι: (i) Αποφρακτικής ( Α.Α) ή (ii) Μη αποφρακτικής αιτιολογίας (Μ.Α.Α.) Πίνακας 1 ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΑΖΩΟΣΠΕΡΜΙΑΣ - Πίνακας 1 · Αζωοσπερμία Αποφρακτικής Αιτιολογίας Απόφραξη σπερματικών πόρων Συγγενής έλλειψη σπερματικών πόρων Αποτυχημένη εγχείρηση κιρσοκήλης Πλήρης απουσία σωμάτων των επιδιδυμίδων Φλεγμονή / Ουλώδης καταστροφή (scaring) της επιδιδυμίδος · Αζωοσπερμία Μη Αποφρακτικής Αιτιολογίας Διακοπή (arrest) ωρίμανσης σπερματοζωαρίων Σύνδρομο SERTOLI (Sertoli cell only syndrom) Ελλιπής σπερματογένεσις Η Αποφρακτική Αζωοσπερμία (Α.Α.) μπορεί όπως φαίνεται και στον ως άνω πίνακα να οφείλεται σε επέμβαση Αμφοτεροπλεύρου Απολινώσεως των σπερματικών πόρων (Vasectomy), συγγενή έλλειψη των σπερματικών πόρων, ανάπτυξη ουλώδους ιστού στης επιδιδυμίδες λόγω φλεγμονών κ.λ.π. Σε περίπτωση προηγηθείσας απολινώσεως των σπερματικών πόρων, επεμβάσεις μικροχειρουργικής επανενώσεως των άκρων του απολινωθέντος πόρου ( Reversal vasectomy) μπορούν να δώσουν κάποια καλά αποτελέσματα, αλλά στις υπόλοιπες των περιπτώσεων, μέχρις πρότινος τα αποτελέσματα υπήρξαν μάλλον απογοητευτικά. Σε περιστατικά (Α.Α.) σήμερο η συλλογή σπέρματος και η εφαρμογή I.C.S.I. έχει ίδιες πιθανότητες επίτευξης εγκυμοσύνης όπως εκείνες ενός ζεύγους με φυσιολογικό σπερμοδιάγραμμα που υποβάλλεται σε εξωσωματική γονιμοποίηση ( IVF). Η Μη Αποφρακτική Αζωοσπερμία (Μ.Α.Α .) μπορεί να οφείλεται σε α) Αναστολή (arrest) της σπερματογένεσης και β) Setrali all cell only syndrome γ) ελλιπής σπερματογένεση Εκτιμάται ότι 1 από τους 10 άνδρες με πρόβλημα στερίτητος παρουσιάζει Αζωοσπερμία ή αποφρακτικό τύπου ( Μ.Α.Α.) . Η επανεξέτασης Βιοψιών Όρχεων σε άνδρες με Μ.Α.Α. έδειξε ότι οι όρχεις περιείχαν σπερματοζωάρια, αλλά ότι αυτά δεν ήταν αρκετά για να φθάσουν μέχρι την επιδιδυμίδα και εν συνεχεία να «εμφανισθούν» στην εκσπερμάτιση. Με βάση τα δεδομένα αυτά και την καθιέρωση της I .C.S.I. ως μιας νέας και πολλά υποσχόμενης μεθόδου για την επίτευξη κυήσεων σε περιστατικά στειρότητας που εθεωρούντο εξαιρετικά δύσκολα στο παρελθόν, δημιουργήθηκαν νέες τεχνικές συλλογής σπερματοζωαρίων από τους όρχεις. Οι τεχνικές συλλογής σπέρματος από τον όρχη επιδιδυμίδα συνοπτικά φαίνονται στον Πίνακα 2. ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ Πίνακας 2 T. E. S. A = Διαδερμική Αναρρόφηση Ορχικού Σπέρματος T. E. S. E. = Συλλογή Ορχικού Σπέρματος δια Ορχικής Βιοψίας M. E. S. A . = Μικροχειρουργική Επιδιδυμίδος για συλλογής σπέρματος P.E.S.A. = Διαδερμική παρακέντηση επιδιδυμίδος για συλλογή σπέρματος T. E. S. A. FNA = Παρακέντησης Όρχεως με πολύ λεπτή βελόνη για λήψη σπέρματος Η T.E. S.E. είναι η ευρύτερα χρησιμοποιούμενη μέθοδος συγκομιδής σπερματοζωαρίων, και γίνεται με βιοψία όρχεως υπό τοπική αναισθησία, τις περισσότερες φορές (αν χρειασθεί χορηγείται γενική νάρκωση). Οι επιπλοκές είναι ελάχιστες και εφαρμόζεται τόσο σε Α.Α. όσο και σε Μ.Α.Α. Η T.E. S.A. ομοιάζει με την T.E.S.E. με την διαφορά ότι επειδή γίνεται τυφλά (χωρίς τομή ή διάνοιξη του όρχεως) αλλά με διαδερμική παρακέντηση, έχει μεγαλύτερο κίνδυνο για πρόκληση ενδοορχικού αιματώματος. Ευμέγεθες τεμάχιο μετά βιοψία όρχεως που επιτρέπει την λεπτομερή ιστολογική ανάλυση ορχικού ιστού (μεγένθυση Χ 6 φορές) Χρησιμοποιείται συνήθως μια βελόνη 22gauge και εφαρμόζεται ως επί το πλείστον σε αποφρακτική αζωοσπερμία. Η τεχνική T.E. S.E. ICSI εφαρμόσθηκε με επιτυχία σε αζωοσπερμία αποδιδόμενη σε "Sertoli cell only sdr" ή Αναστολή (arrest) σπερματογένεσης, σε 60% των περιπτώσεων χρησιμοποιώντας μόνον ώριμες σπερματίδες και σπερματοζωάρια ( Devroey et al 1995, Silberet et al, 1996). Στις περιπτώσεις αυτές που επετεύχθη η συγκομιδή των σπερματοζωαρίων το ποσοστό των φυσιολογικών γονιμοποιήσεων έφθασε το 52% και των κλινικών κυήσεων το 38%. Η M.E. S.A., εφαρμόζεται στην Α.Α.. Η μέθοδος γίνεται με χρήση χειρουργικού μικροσκοπίου και μίας μικρο πιπέτας για την παρακέντηση του επιδιδυμικού σωληναρίου και μέσω της μικρο πιπέτας τοποθετείται λεπτός αγγειο-καθετήρας 24 gauge μέσου του οποίου αναρροφάτε επιδιδυμικό υγρό. Η χρήση μικρο πιπέτας εμποδίζει την ανάμειξη του υγρού με το αίμα, που θα είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα στην καλή κινητικότητα των σπερματοζωαρίων. Ο χρόνος που απαιτείται για πραγματοποίηση της M .E.S.A., είναι 1 ώρα περίπου. Η M.E. S.A. υπερέχει ως προς την Ορχική Λήψη σπερματοζωαρίων, διότι συλλέγει περισσότερα κινητά σπερματοζωάρια και ως εκ τούτου παρέχει την δυνατότητα καταψύξεως καλύτερης ποιότητας σπέρματος. Η M.E. S.A. προτιμάται από την T.E.S.E. σε περιπτώσεις Α.Α. αλλά χρειάζεται μικρο χειρουργείο με αρκετή πείρα. Η P.E. S.A. είναι η με λεπτή βελόνα αναρρόφηση σπερματοζωαρίων από την επιδιδυμίδα με χορήγηση τοπικής αναισθησίας. Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται σε περιστατικά Α.Α.. Σε Α.Α., μέθοδοι επιλογής είναι η M. E.S.A. και Διαδερμική παρακέντηση. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφεύγονται οι πολλαπλές βιοψίες στον ίδιο Όρχη, λόγω κινδύνου βλάβης των αγγείων, με συνέπεια την ατροφία του όρχεως. Η χρήση μεγενθυτικών φακών ή μικροσκοπίου συνιστάται για την αποφυγή αυτών των βλαβών. Σε περιπτώσεις (Μ.Α.Α.) οι μελέτες έδειξαν, σε περιστατικά που η σπερματογένεση ήταν πολύ αραιή και περιορισμένη ότι η βιοψία με χρήση βελόνης έχει πολύ μικρότερες πιθανότητες να εντοπίσει εστίες σπερματογένεσης κατάλληλες για I.C.S.I. απ' ότι η Ανοιχτή Βιοψία Όρχεως (Fiedler et al 1997). Για την συγκομιδή σπερματοζωαρίων σε Α.Α., χρησιμοποιείται κυρίως T.E.S.E. ή T.E.S.A. και κατά δεύτερο λόγο M.E.S.A. Από μελέτες, προκύπτει ότι δεν υπάρχουν μεταξύ χρήσης ορχικού ή επιδιδυμικού σπέρματος. Το βασικό πλεονέκτημα ορχικού σπέρματος, είναι ότι συλλέγεται πιο γρήγορα και με μικρότερη οικονομική επιβάρυνση. Αντίστοιχα το επιδιδυμικό σπέρμα καταψύχεται καλύτερα. Η T.E. S.E. γενικώς προτιμάται λόγω των υψηλών ποσοστών αποτυχίας της M.E.S.A. και του σαφώς μικρότερου κόστους αυτής της μεθόδου.

Καλως ηρθες!!Να μην ανχονεσε ειναι νωρις ακομα,να το εξετασεις και αυτο.Θα δεις πως θα μεινεις γρηγορα εγκυος!!:silly:

Καλως ηρθες!!Να μην ανχονεσε ειναι νωρις ακομα,να το εξετασεις και αυτο.Θα δεις πως θα μεινεις γρηγορα εγκυος!!:silly:

Αυτοάνοσες Διαταραχές & Γονιμότητα Έχω μια αυτοάνοση διαταραχή που, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών, μου έχει προκαλέσει προβλήματα στο θυρεοειδή, στο συκώτι, στην καρδιά, στα αιμοπετάλια του αίματός μου, κ.λπ. Έχω αρχίσει πρόσφατα να ανησυχώ για το πώς αυτό θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στη δυνατότητά μου να μείνω έγκυος και να κυοφορήσω μέχρι τέλους ένα παιδί. Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με αυτό; Οι αυτοάνοσες ασθένειες προκύπτουν από τη μη φυσιολογική παραγωγή αντισωμάτων που επιτίθενται στα φυσιολογικά όργανα και στους φυσιολογικούς ιστούς, όπως ο θυρεοειδής, ο παραθυρεοειδής, το πάγκρεας, οι ωοθήκες, οι αρθρώσεις, τα αιμοπετάλια και ο πλακούντας. Μπορούν επίσης να επιτεθούν στα αιμοφόρα αγγεία και να προκαλέσουν τη φλεγμονή των φλεβών και των αρτηριών, η οποία μπορεί να οδηγήσει μη φυσιολογική δημιουργία θρόμβων στο αίμα (θρόμβωση). Ο λύκος, η ιδιοπαθής θρομβοκυτοπενία και η ασθένεια του Graves (μια μορφή διαταραχής του θυρεοειδούς) είναι μερικές μόνο από τις πιο συνηθισμένες αυτοάνοσες ασθένειες. Αν έχει υποστεί βλάβη ένα όργανο που παράγει ορμόνη, μπορεί να είναι απαραίτητη μία θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης. Αυτό συμβαίνει με το διαβήτη (που αντιμετωπίζεται με συμπληρώματα ινσουλίνης) ή με τον υποθυρεοειδισμό (που αντιμετωπίζεται με την ορμόνη του θυροειδούς). Το σύνδρομο αντιφωσφολιπιδίων εντοπίζεται συχνά σε γυναίκες με μη φυσιολογικά αντισώματα σε τμήματα των τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων, όπως η καρδιολιπίνη, η σερίνη και η αιθανολαμίνη, οι οποίες βιώνουν ένα επεισόδιο μη φυσιολογικής θρόμβωσης. Σε αυτό μπορεί να περιλαμβάνεται η θρομβοφλεβίτιδα (θρομβωμένη φλέβα) σε ακραίο στάδιο, το πλακουντιακό έμφραγμα στα μέσα του τριμήνου (απώλεια κυκλοφορίας στον πλακούντα και θάνατος του εμβρύου), ή η πνευμονική εμβολή (ένας θρόμβος αίματος σε ένα από τα αγγεία των πνευμόνων). Ο ρόλος που παίζουν αυτά τα αντισώματα στις πρόωρες καθ’έξιν αποβολές ή στην υπογονιμότητα είναι ασαφής και τα στοιχεία είναι συχνά αλληλοσυγκρουόμενα. Ωστόσο, πολλοί γιατροί θα ελέγξουν το ανοσοποιητικό σύστημα για αντισώματα αντιφωσφολιπιδίων που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο. Μπορούν επίσης να κάνουν μία εξέταση για αντιπηκτικό του λύκου (αν αυτό υπάρχει, διατρέχετε πραγματικά αυξημένο κίνδυνο μη φυσιολογικής θρόμβωσης). Αν υφίσταται οποιοσδήποτε από αυτούς τους παράγοντες, οι γιατροί μπορεί να επιλέξουν να σας δώσουν θεραπευτική αγωγή με ένα συνδυασμό χαμηλής δόσης παιδικής ασπιρίνης και ενέσεις ηπαρίνης δύο φορές τη μέρα, για να αποτρέψουν τη μη φυσιολογική θρόμβωση. Αυτή η θεραπεία δεν είναι ακίνδυνη, και θα πρέπει να κάνετε μια λεπτομερή συζήτηση με το γιατρό σας σχετικά με την κατάστασή σας, τα πιθανά οφέλη και τους σχετικούς κινδύνους. Συχνά γίνεται μία εξέταση ανίχνευσης αντιπυρηνικών αντισωμάτων (ANA) για να αποκλειστεί ο λύκος, αλλά τα στοιχεία υποστηρίζουν ότι η χρήση αυτής της εξέτασης ή πολλών υποεξετάσεών της (ssDNA, dsDNA, ιστόνες) δεν έχουν αξία στη διάγνωση ή στη θεραπεία της υπογονιμότητας. Η παρουσία αντισωμάτων του θυρεοειδούς δεν οδηγεί άμεσα σε υπογονιμότητα ή αποβολή. Ωστόσο, αν αυτά τα αντισώματα έχουν βλάψει το θυρεοειδή και υπάρχει χαμηλό επίπεδο ορμονών του θυρεοειδούς, η γονιμότητά σας μπορεί να μειωθεί. Επιπλέον, οι γυναίκες με ροπή στην παραγωγή ενός μη φυσιολογικού αντισώματος, μπορούν στην πραγματικότητα να δημιουργήσουν άλλα. Ενώ η παρουσία μη φυσιολογικών αντισωμάτων μπορεί να μην έχει άμεσες επιπτώσεις στις πιθανότητες εγκυμοσύνης σας ή μπορεί να μην οδηγήσει σε αποβολή, είναι καλύτερο να σιγουρευτείτε ότι «όλα τα συστήματα λειτουργούν σωστά» και ότι έχετε την καλύτερη δυνατή υγεία πριν προσπαθήσετε να μείνετε έγκυος.

Αυτοάνοσες Διαταραχές & Γονιμότητα Έχω μια αυτοάνοση διαταραχή που, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών, μου έχει προκαλέσει προβλήματα στο θυρεοειδή, στο συκώτι, στην καρδιά, στα αιμοπετάλια του αίματός μου, κ.λπ. Έχω αρχίσει πρόσφατα να ανησυχώ για το πώς αυτό θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στη δυνατότητά μου να μείνω έγκυος και να κυοφορήσω μέχρι τέλους ένα παιδί. Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με αυτό; Οι αυτοάνοσες ασθένειες προκύπτουν από τη μη φυσιολογική παραγωγή αντισωμάτων που επιτίθενται στα φυσιολογικά όργανα και στους φυσιολογικούς ιστούς, όπως ο θυρεοειδής, ο παραθυρεοειδής, το πάγκρεας, οι ωοθήκες, οι αρθρώσεις, τα αιμοπετάλια και ο πλακούντας. Μπορούν επίσης να επιτεθούν στα αιμοφόρα αγγεία και να προκαλέσουν τη φλεγμονή των φλεβών και των αρτηριών, η οποία μπορεί να οδηγήσει μη φυσιολογική δημιουργία θρόμβων στο αίμα (θρόμβωση). Ο λύκος, η ιδιοπαθής θρομβοκυτοπενία και η ασθένεια του Graves (μια μορφή διαταραχής του θυρεοειδούς) είναι μερικές μόνο από τις πιο συνηθισμένες αυτοάνοσες ασθένειες. Αν έχει υποστεί βλάβη ένα όργανο που παράγει ορμόνη, μπορεί να είναι απαραίτητη μία θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης. Αυτό συμβαίνει με το διαβήτη (που αντιμετωπίζεται με συμπληρώματα ινσουλίνης) ή με τον υποθυρεοειδισμό (που αντιμετωπίζεται με την ορμόνη του θυροειδούς). Το σύνδρομο αντιφωσφολιπιδίων εντοπίζεται συχνά σε γυναίκες με μη φυσιολογικά αντισώματα σε τμήματα των τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων, όπως η καρδιολιπίνη, η σερίνη και η αιθανολαμίνη, οι οποίες βιώνουν ένα επεισόδιο μη φυσιολογικής θρόμβωσης. Σε αυτό μπορεί να περιλαμβάνεται η θρομβοφλεβίτιδα (θρομβωμένη φλέβα) σε ακραίο στάδιο, το πλακουντιακό έμφραγμα στα μέσα του τριμήνου (απώλεια κυκλοφορίας στον πλακούντα και θάνατος του εμβρύου), ή η πνευμονική εμβολή (ένας θρόμβος αίματος σε ένα από τα αγγεία των πνευμόνων). Ο ρόλος που παίζουν αυτά τα αντισώματα στις πρόωρες καθ’έξιν αποβολές ή στην υπογονιμότητα είναι ασαφής και τα στοιχεία είναι συχνά αλληλοσυγκρουόμενα. Ωστόσο, πολλοί γιατροί θα ελέγξουν το ανοσοποιητικό σύστημα για αντισώματα αντιφωσφολιπιδίων που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο. Μπορούν επίσης να κάνουν μία εξέταση για αντιπηκτικό του λύκου (αν αυτό υπάρχει, διατρέχετε πραγματικά αυξημένο κίνδυνο μη φυσιολογικής θρόμβωσης). Αν υφίσταται οποιοσδήποτε από αυτούς τους παράγοντες, οι γιατροί μπορεί να επιλέξουν να σας δώσουν θεραπευτική αγωγή με ένα συνδυασμό χαμηλής δόσης παιδικής ασπιρίνης και ενέσεις ηπαρίνης δύο φορές τη μέρα, για να αποτρέψουν τη μη φυσιολογική θρόμβωση. Αυτή η θεραπεία δεν είναι ακίνδυνη, και θα πρέπει να κάνετε μια λεπτομερή συζήτηση με το γιατρό σας σχετικά με την κατάστασή σας, τα πιθανά οφέλη και τους σχετικούς κινδύνους. Συχνά γίνεται μία εξέταση ανίχνευσης αντιπυρηνικών αντισωμάτων (ANA) για να αποκλειστεί ο λύκος, αλλά τα στοιχεία υποστηρίζουν ότι η χρήση αυτής της εξέτασης ή πολλών υποεξετάσεών της (ssDNA, dsDNA, ιστόνες) δεν έχουν αξία στη διάγνωση ή στη θεραπεία της υπογονιμότητας. Η παρουσία αντισωμάτων του θυρεοειδούς δεν οδηγεί άμεσα σε υπογονιμότητα ή αποβολή. Ωστόσο, αν αυτά τα αντισώματα έχουν βλάψει το θυρεοειδή και υπάρχει χαμηλό επίπεδο ορμονών του θυρεοειδούς, η γονιμότητά σας μπορεί να μειωθεί. Επιπλέον, οι γυναίκες με ροπή στην παραγωγή ενός μη φυσιολογικού αντισώματος, μπορούν στην πραγματικότητα να δημιουργήσουν άλλα. Ενώ η παρουσία μη φυσιολογικών αντισωμάτων μπορεί να μην έχει άμεσες επιπτώσεις στις πιθανότητες εγκυμοσύνης σας ή μπορεί να μην οδηγήσει σε αποβολή, είναι καλύτερο να σιγουρευτείτε ότι «όλα τα συστήματα λειτουργούν σωστά» και ότι έχετε την καλύτερη δυνατή υγεία πριν προσπαθήσετε να μείνετε έγκυος.

O θυρεοειδής προτιμά την... εγκυμοσύνη Νίκη Ψάλτη ΤΕΥΧΟΣ - Ιούνιος 2008 Μην εκπλαγείτε, αν δείτε τις τιμές των ορμονών του θυρεοειδούς σας να παρουσιάζουν απρόσμενες αυξήσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι ειδικοί εξηγούν ότι η ορμονική «έκρηξη» που συνοδεύει την εγκυμοσύνη επηρεάζει, μεταξύ άλλων, και την έκκριση αυτών των ορμονών που ο ρόλος τους είναι να ρυθμίζουν το μεταβολισμό. Συγκεκριμένα, αυξάνονται οι τιμές της λεγόμενης ολικής Τ3 και Τ4, ενώ οι τιμές της ελεύθερης Τ3 και Τ4, καθώς και της ορμόνης TSH παραμένουν σταθερές. Oι αλλαγές αυτές θεωρούνται φυσιολογικές και αναμενόμενες. Υπάρχουν, όμως, και ορισμένες μεταβολές στη λειτουργία του θυρεοειδούς που υποκρύπτουν κάποιο πρόβλημα και μπορεί να παρουσιαστούν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Σε αυτή την περίπτωση, αλλά και όταν το πρόβλημα προϋπάρχει της εγκυμοσύνης, πρέπει να λάβετε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και να παρακολουθείτε συστηματικά το θυρεοειδή σας. Οι απαραίτητες εξετάσεις Αν και δεν υπάρχουν «επίσημες» οδηγίες για το πότε πρέπει να γίνεται ο έλεγχος ρουτίνας του θυρεοειδούς στις εγκύους, επειδή οι παθήσεις του είναι συχνές στη χώρα μας (και γενικά στις μεσογειακές χώρες), καλό είναι ο αιματολογικός έλεγχος των θυρεοειδικών ορμονών να γίνεται στην αρχή της εγκυμοσύνης. O λόγος είναι απλός: O ορμονολογικός έλεγχος είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποκαλυφθεί μια πάθηση του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όταν η γυναίκα δεν είχε ποτέ προηγουμένως αντίστοιχο πρόβλημα! Τα πιθανά συμπτώματα (π.χ. η κόπωση και η αύξηση του βάρους, που συνοδεύουν τον υποθυρεοειδισμό, ή η ευερεθιστότητα και η ταχυκαρδία, που οφείλονται στον υπερθυρεοειδισμό) «καλύπτονται» από τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης, οπότε οι εξετάσεις είναι ο μόνος τρόπος για να φανεί αν τελικά αυτά οφείλονται σε θυρεοειδική δυσλειτουργία ή αποκλειστικά στην εγκυμοσύνη. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να εξεταστείτε στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, επειδή κατά τη διάρκεια των πρώτων 10-12 εβδομάδων -φάση κατά την οποία διαμορφώνονται τα ζωτικά όργανά του- το έμβρυο εξαρτάται αποκλειστικά από τη μητέρα του για την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών, που συμβάλλουν στη νευρολογική του ανάπτυξη. Εάν οι εξετάσεις σας είναι φυσιολογικές και δεν έχετε προϋπάρχουσα θυρεοειδοπάθεια, τότε δεν χρειάζεται να τις επαναλάβετε. Εάν, όμως, φανεί κάποιο πρόβλημα στη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη λήψη των κατάλληλων φαρμάκων, τα οποία θα σας συστήσει ο ενδοκρινολόγος σας. Όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί O υποθυρεοειδισμός είναι η συχνότερη διαταραχή του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι έγκυοι με υποθυρεοειδική νόσο ανέρχονται στο 3%. Σε αυτές, περιλαμβάνονται τόσο οι γυναίκες που διαπίστωσαν για πρώτη φορά τη νόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και εκείνες με προϋπάρχοντα υποθυρεοειδισμό. Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκετε, είναι σημαντικό να προβείτε σε αιματολογικό έλεγχο των θυρεοειδικών ορμονών στην αρχή της εγκυμοσύνης και να τον επαναλαμβάνετε συστηματικά, π.χ. κάθε 6 εβδομάδες ή συχνότερα, σύμφωνα με τις οδηγίες του ενδοκρινολόγου σας. Oι ενδοκρινολόγοι προειδοποιούν ότι ο βαρύς υποθυρεοειδισμός, αν δεν αντιμετωπιστεί φαρμακευτικά, μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις (υπέρταση της εγκύου, αποκόλληση του πλακούντα, πρόωρο τοκετό, νεογνό λιποβαρές ή με νοητική στέρηση). Για την αντιμετώπιση του υποθυρεοειδισμού χορηγείται θυροξίνη. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, απαιτείται σταδιακή αύξηση της δόσης της θυροξίνης κατά 25-50%, σε σύγκριση με τη δόση που προσλαμβάνει μια γυναίκα που δεν είναι έγκυος. Η λήψη θυροξίνης θεωρείται όχι μόνο ασφαλής, αλλά και αναγκαία για εσάς και το μωρό σας, επειδή εξασφαλίζει την επάρκεια των θυρεοειδικών ορμονών. Μετά τον τοκετό, το πιθανότερο είναι να επανέλθετε στα προ εγκυμοσύνης επίπεδα, όσον αφορά τις τιμές των θυρεοειδικών ορμονών και την πιθανή δόση της θυροξίνης που λαμβάνετε, κάτι που θα διαπιστωθεί με νέο εργαστηριακό έλεγχο και κλινική εξέταση από τον ενδοκρινολόγο σας. Όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί O υπερθυρεοειδισμός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης παρουσιάζεται περίπου σε 1 στις 1.000 εγκύους. Στο 80-85% των περιπτώσεων, αφορά τη νόσο Graves (αυτοάνοση μορφή υπερθυρεοειδισμού, όπου ο ίδιος ο οργανισμός παράγει αντισώματα εναντίον του θυρεοειδούς αδένα του). O υπερθυρεοειδισμός μπορεί, επίσης, να προϋπάρχει της εγκυμοσύνης. Και στις δύο περιπτώσεις, ο τρόπος αντιμετώπισης συνίσταται στη λήψη φαρμάκων. Τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα είναι η προπυλθειουρακίλη και η μεθιμαζόλη. Η πρώτη θεωρείται πιο ασφαλής σε σύγκριση με τη δεύτερη, η λήψη της οποίας έχει συνδεθεί περισσότερο με επιπλοκές στο έμβρυο (συγγενείς ανωμαλίες). Γι’ αυτό και ο ενδοκρινολόγος σας θα σας χορηγήσει την προπυλθειουρακίλη στη μικρότερη δυνατή δόση που θεωρείται αποτελεσματική για την ομαλή λειτουργία του αδένα σας. Για την κατάλληλη ρύθμιση της δόσης, οφείλετε να επαναλαμβάνετε τις εξετάσεις του θυρεοειδούς κάθε 2-4 εβδομάδες. Oι γιατροί τονίζουν ότι πρέπει να χορηγείται έγκαιρα αντιθυρεοειδική αγωγή για το καλό τόσο της μητέρας όσο και του μωρού, γιατί ο υπερθυρεοειδισμός έχει συσχετιστεί με:• αποβολές (ιδίως στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης) • προεκλαμψία (οίδημα και αύξηση της αρτηριακής πίεσης της εγκύου κατά το τελευταίο τρίμηνο) • πρόωρο τοκετό • γέννηση θνησιγενών βρεφών. Επιπλέον, όταν δεν αντιμετωπίζεται ο υπερθυρεοειδισμός της εγκύου, τότε ενδέχεται να γίνει και το μωρό υπερθυρεοειδικό. Αυτό συμβαίνει επειδή τα αντισώματα που στρέφονται κατά του θυρεοειδούς της μητέρας μπορεί να περάσουν, μέσω του πλακούντα, στο έμβρυο. Επομένως, από τη στιγμή που έχετε υπερθυρεοειδισμό, απαιτείται και η παρακολούθηση του θυρεοειδούς του εμβρύου (με υπερηχογραφήματα). Εάν διαπιστωθεί ότι το μωρό είναι υπερθυρεοειδικό, τότε η αγωγή που λαμβάνετε εσείς ωφελεί και εκείνο, ενώ μετά τον τοκετό το παιδί σας θα πρέπει να αρχίσει αντιθυρεοειδική θεραπεία. Οι γυναίκες της «γκρίζας ζώνης» Υπάρχει μία κατηγορία γυναικών που οι ενδοκρινολόγοι τοποθετούν σε μια «γκρίζα ζώνη», όσον αφορά τη λειτουργία του θυρεοειδούς τους. Πρόκειται για τις γυναίκες που γνωρίζουν ήδη ότι έχουν αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς τους ή το ανακαλύπτουν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι γυναίκες αυτές έχουν μεν αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς, αλλά οι τιμές των θυρεοειδικών ορμονών τους είναι φυσιολογικές. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται «ευθυρεοειδισμός σε έδαφος αυτοάνοσης θυρεοειδοπάθειας». Τα αυξημένα αντισώματα αποτελούν «αποδεικτικό στοιχείο» ότι υπάρχει μια προδιάθεση για την εκδήλωση υποθυρεοειδισμού. Επιπλέον, σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, οι γυναίκες αυτές κινδυνεύουν περισσότερο να αποβάλουν ή να εκδηλώσουν θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό. Κατά κανόνα, σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ενδοκρινολόγοι δεν χορηγούν θυροξίνη, επειδή δεν είναι ευρέως αποδεκτό ότι ωφελεί. Εάν, όμως, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η γυναίκα γίνει υποθυρεοειδική, τότε λαμβάνει θυροξίνη. Θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό Εάν ανήκετε στις γυναίκες της «γκρίζας ζώνης», είναι πιθανό να μην παρουσιάσετε υποθυρεοειδισμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά να εκδηλώσετε θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό. Η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό αποτελεί σχετικά συχνή ενδοκρινική διαταραχή - παρουσιάζεται στο 10% των γυναικών, 2-3 μήνες μετά τη γέννα. Γι’ αυτό και οι γυναίκες με αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς πρέπει να εξετάζονται τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και μετά. Η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό, κατά κανόνα, δεν έχει έντονα συμπτώματα και για την αντιμετώπισή της χορηγείται θυροξίνη (όταν η γυναίκα είναι στη φάση του υποθυρεοειδισμού). Εάν η πάθηση είναι μη αναστρέψιμη, τότε η αγωγή λαμβάνεται διά βίου. Για να διαπιστωθεί, αν η κατάσταση είναι μόνιμη ή αναστρέψιμη, οι ενδοκρινολόγοι διακόπτουν για λίγες εβδομάδες τη λήψη της θυροξίνης. Εάν ο θυρεοειδής αρχίσει να λειτουργεί φυσιολογικά, αυτό σημαίνει ότι η γυναίκα δεν έχει ανάγκη θεραπείας. Εάν, όμως, ο αδένας αρχίζει να υπολειτουργεί, τότε η αγωγή με θυροξίνη συνεχίζεται διά βίου. Τι συμβαίνει με τους όζους Εάν έχετε όζους στο θυρεοειδή σας, αυτοί είναι πιθανό να αυξηθούν ελαφρώς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, κάτι που θεωρείται αναμενόμενο. Oι ενδοκρινολόγοι εξηγούν ότι τυχόν προβλήματα των όζων, κατά κανόνα, αντιμετωπίζονται μετά τον τοκετό, ενώ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η παρακολούθηση των όζων γίνεται με υπερηχογραφήματα, εφόσον κρίνεται απαραίτητο. Στο σπάνιο ενδεχόμενο να συστηθεί η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (στην περίπτωση καρκίνου του αδένα), αυτό μπορεί να γίνει στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, πριν από την 24η εβδομάδα, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος της αποβολής. Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τον κ. Γεώργιο Τροβά, ενδοκρινολόγο, υπεύθυνο του Εργαστηρίου Έρευνας Παθήσεων του Μυοσκελετικού Συστήματος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο «ΚΑΤ».

O θυρεοειδής προτιμά την... εγκυμοσύνη Νίκη Ψάλτη ΤΕΥΧΟΣ - Ιούνιος 2008 Μην εκπλαγείτε, αν δείτε τις τιμές των ορμονών του θυρεοειδούς σας να παρουσιάζουν απρόσμενες αυξήσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι ειδικοί εξηγούν ότι η ορμονική «έκρηξη» που συνοδεύει την εγκυμοσύνη επηρεάζει, μεταξύ άλλων, και την έκκριση αυτών των ορμονών που ο ρόλος τους είναι να ρυθμίζουν το μεταβολισμό. Συγκεκριμένα, αυξάνονται οι τιμές της λεγόμενης ολικής Τ3 και Τ4, ενώ οι τιμές της ελεύθερης Τ3 και Τ4, καθώς και της ορμόνης TSH παραμένουν σταθερές. Oι αλλαγές αυτές θεωρούνται φυσιολογικές και αναμενόμενες. Υπάρχουν, όμως, και ορισμένες μεταβολές στη λειτουργία του θυρεοειδούς που υποκρύπτουν κάποιο πρόβλημα και μπορεί να παρουσιαστούν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Σε αυτή την περίπτωση, αλλά και όταν το πρόβλημα προϋπάρχει της εγκυμοσύνης, πρέπει να λάβετε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και να παρακολουθείτε συστηματικά το θυρεοειδή σας. Οι απαραίτητες εξετάσεις Αν και δεν υπάρχουν «επίσημες» οδηγίες για το πότε πρέπει να γίνεται ο έλεγχος ρουτίνας του θυρεοειδούς στις εγκύους, επειδή οι παθήσεις του είναι συχνές στη χώρα μας (και γενικά στις μεσογειακές χώρες), καλό είναι ο αιματολογικός έλεγχος των θυρεοειδικών ορμονών να γίνεται στην αρχή της εγκυμοσύνης. O λόγος είναι απλός: O ορμονολογικός έλεγχος είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποκαλυφθεί μια πάθηση του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όταν η γυναίκα δεν είχε ποτέ προηγουμένως αντίστοιχο πρόβλημα! Τα πιθανά συμπτώματα (π.χ. η κόπωση και η αύξηση του βάρους, που συνοδεύουν τον υποθυρεοειδισμό, ή η ευερεθιστότητα και η ταχυκαρδία, που οφείλονται στον υπερθυρεοειδισμό) «καλύπτονται» από τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης, οπότε οι εξετάσεις είναι ο μόνος τρόπος για να φανεί αν τελικά αυτά οφείλονται σε θυρεοειδική δυσλειτουργία ή αποκλειστικά στην εγκυμοσύνη. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να εξεταστείτε στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, επειδή κατά τη διάρκεια των πρώτων 10-12 εβδομάδων -φάση κατά την οποία διαμορφώνονται τα ζωτικά όργανά του- το έμβρυο εξαρτάται αποκλειστικά από τη μητέρα του για την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών, που συμβάλλουν στη νευρολογική του ανάπτυξη. Εάν οι εξετάσεις σας είναι φυσιολογικές και δεν έχετε προϋπάρχουσα θυρεοειδοπάθεια, τότε δεν χρειάζεται να τις επαναλάβετε. Εάν, όμως, φανεί κάποιο πρόβλημα στη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη λήψη των κατάλληλων φαρμάκων, τα οποία θα σας συστήσει ο ενδοκρινολόγος σας. Όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί O υποθυρεοειδισμός είναι η συχνότερη διαταραχή του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι έγκυοι με υποθυρεοειδική νόσο ανέρχονται στο 3%. Σε αυτές, περιλαμβάνονται τόσο οι γυναίκες που διαπίστωσαν για πρώτη φορά τη νόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και εκείνες με προϋπάρχοντα υποθυρεοειδισμό. Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκετε, είναι σημαντικό να προβείτε σε αιματολογικό έλεγχο των θυρεοειδικών ορμονών στην αρχή της εγκυμοσύνης και να τον επαναλαμβάνετε συστηματικά, π.χ. κάθε 6 εβδομάδες ή συχνότερα, σύμφωνα με τις οδηγίες του ενδοκρινολόγου σας. Oι ενδοκρινολόγοι προειδοποιούν ότι ο βαρύς υποθυρεοειδισμός, αν δεν αντιμετωπιστεί φαρμακευτικά, μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις (υπέρταση της εγκύου, αποκόλληση του πλακούντα, πρόωρο τοκετό, νεογνό λιποβαρές ή με νοητική στέρηση). Για την αντιμετώπιση του υποθυρεοειδισμού χορηγείται θυροξίνη. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, απαιτείται σταδιακή αύξηση της δόσης της θυροξίνης κατά 25-50%, σε σύγκριση με τη δόση που προσλαμβάνει μια γυναίκα που δεν είναι έγκυος. Η λήψη θυροξίνης θεωρείται όχι μόνο ασφαλής, αλλά και αναγκαία για εσάς και το μωρό σας, επειδή εξασφαλίζει την επάρκεια των θυρεοειδικών ορμονών. Μετά τον τοκετό, το πιθανότερο είναι να επανέλθετε στα προ εγκυμοσύνης επίπεδα, όσον αφορά τις τιμές των θυρεοειδικών ορμονών και την πιθανή δόση της θυροξίνης που λαμβάνετε, κάτι που θα διαπιστωθεί με νέο εργαστηριακό έλεγχο και κλινική εξέταση από τον ενδοκρινολόγο σας. Όταν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί O υπερθυρεοειδισμός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης παρουσιάζεται περίπου σε 1 στις 1.000 εγκύους. Στο 80-85% των περιπτώσεων, αφορά τη νόσο Graves (αυτοάνοση μορφή υπερθυρεοειδισμού, όπου ο ίδιος ο οργανισμός παράγει αντισώματα εναντίον του θυρεοειδούς αδένα του). O υπερθυρεοειδισμός μπορεί, επίσης, να προϋπάρχει της εγκυμοσύνης. Και στις δύο περιπτώσεις, ο τρόπος αντιμετώπισης συνίσταται στη λήψη φαρμάκων. Τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα είναι η προπυλθειουρακίλη και η μεθιμαζόλη. Η πρώτη θεωρείται πιο ασφαλής σε σύγκριση με τη δεύτερη, η λήψη της οποίας έχει συνδεθεί περισσότερο με επιπλοκές στο έμβρυο (συγγενείς ανωμαλίες). Γι’ αυτό και ο ενδοκρινολόγος σας θα σας χορηγήσει την προπυλθειουρακίλη στη μικρότερη δυνατή δόση που θεωρείται αποτελεσματική για την ομαλή λειτουργία του αδένα σας. Για την κατάλληλη ρύθμιση της δόσης, οφείλετε να επαναλαμβάνετε τις εξετάσεις του θυρεοειδούς κάθε 2-4 εβδομάδες. Oι γιατροί τονίζουν ότι πρέπει να χορηγείται έγκαιρα αντιθυρεοειδική αγωγή για το καλό τόσο της μητέρας όσο και του μωρού, γιατί ο υπερθυρεοειδισμός έχει συσχετιστεί με:• αποβολές (ιδίως στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης) • προεκλαμψία (οίδημα και αύξηση της αρτηριακής πίεσης της εγκύου κατά το τελευταίο τρίμηνο) • πρόωρο τοκετό • γέννηση θνησιγενών βρεφών. Επιπλέον, όταν δεν αντιμετωπίζεται ο υπερθυρεοειδισμός της εγκύου, τότε ενδέχεται να γίνει και το μωρό υπερθυρεοειδικό. Αυτό συμβαίνει επειδή τα αντισώματα που στρέφονται κατά του θυρεοειδούς της μητέρας μπορεί να περάσουν, μέσω του πλακούντα, στο έμβρυο. Επομένως, από τη στιγμή που έχετε υπερθυρεοειδισμό, απαιτείται και η παρακολούθηση του θυρεοειδούς του εμβρύου (με υπερηχογραφήματα). Εάν διαπιστωθεί ότι το μωρό είναι υπερθυρεοειδικό, τότε η αγωγή που λαμβάνετε εσείς ωφελεί και εκείνο, ενώ μετά τον τοκετό το παιδί σας θα πρέπει να αρχίσει αντιθυρεοειδική θεραπεία. Οι γυναίκες της «γκρίζας ζώνης» Υπάρχει μία κατηγορία γυναικών που οι ενδοκρινολόγοι τοποθετούν σε μια «γκρίζα ζώνη», όσον αφορά τη λειτουργία του θυρεοειδούς τους. Πρόκειται για τις γυναίκες που γνωρίζουν ήδη ότι έχουν αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς τους ή το ανακαλύπτουν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Oι γυναίκες αυτές έχουν μεν αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς, αλλά οι τιμές των θυρεοειδικών ορμονών τους είναι φυσιολογικές. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται «ευθυρεοειδισμός σε έδαφος αυτοάνοσης θυρεοειδοπάθειας». Τα αυξημένα αντισώματα αποτελούν «αποδεικτικό στοιχείο» ότι υπάρχει μια προδιάθεση για την εκδήλωση υποθυρεοειδισμού. Επιπλέον, σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, οι γυναίκες αυτές κινδυνεύουν περισσότερο να αποβάλουν ή να εκδηλώσουν θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό. Κατά κανόνα, σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ενδοκρινολόγοι δεν χορηγούν θυροξίνη, επειδή δεν είναι ευρέως αποδεκτό ότι ωφελεί. Εάν, όμως, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η γυναίκα γίνει υποθυρεοειδική, τότε λαμβάνει θυροξίνη. Θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό Εάν ανήκετε στις γυναίκες της «γκρίζας ζώνης», είναι πιθανό να μην παρουσιάσετε υποθυρεοειδισμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά να εκδηλώσετε θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό. Η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό αποτελεί σχετικά συχνή ενδοκρινική διαταραχή - παρουσιάζεται στο 10% των γυναικών, 2-3 μήνες μετά τη γέννα. Γι’ αυτό και οι γυναίκες με αυξημένα αντισώματα κατά του θυρεοειδούς πρέπει να εξετάζονται τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και μετά. Η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό, κατά κανόνα, δεν έχει έντονα συμπτώματα και για την αντιμετώπισή της χορηγείται θυροξίνη (όταν η γυναίκα είναι στη φάση του υποθυρεοειδισμού). Εάν η πάθηση είναι μη αναστρέψιμη, τότε η αγωγή λαμβάνεται διά βίου. Για να διαπιστωθεί, αν η κατάσταση είναι μόνιμη ή αναστρέψιμη, οι ενδοκρινολόγοι διακόπτουν για λίγες εβδομάδες τη λήψη της θυροξίνης. Εάν ο θυρεοειδής αρχίσει να λειτουργεί φυσιολογικά, αυτό σημαίνει ότι η γυναίκα δεν έχει ανάγκη θεραπείας. Εάν, όμως, ο αδένας αρχίζει να υπολειτουργεί, τότε η αγωγή με θυροξίνη συνεχίζεται διά βίου. Τι συμβαίνει με τους όζους Εάν έχετε όζους στο θυρεοειδή σας, αυτοί είναι πιθανό να αυξηθούν ελαφρώς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, κάτι που θεωρείται αναμενόμενο. Oι ενδοκρινολόγοι εξηγούν ότι τυχόν προβλήματα των όζων, κατά κανόνα, αντιμετωπίζονται μετά τον τοκετό, ενώ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης η παρακολούθηση των όζων γίνεται με υπερηχογραφήματα, εφόσον κρίνεται απαραίτητο. Στο σπάνιο ενδεχόμενο να συστηθεί η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (στην περίπτωση καρκίνου του αδένα), αυτό μπορεί να γίνει στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, πριν από την 24η εβδομάδα, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος της αποβολής. Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τον κ. Γεώργιο Τροβά, ενδοκρινολόγο, υπεύθυνο του Εργαστηρίου Έρευνας Παθήσεων του Μυοσκελετικού Συστήματος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο «ΚΑΤ».

Τι είναι ο Υπερθυρεοειδισμός Ημερομηνία δημοσίευσης: 5 Ιανουαρίου 2004 Γράφει: Κούλη Ρ. Χρύσα, Ενδοκρινολόγος Προβολή Ο υπερθυρεοειδισμός προκαλείται από την αυξημένη κυκλοφορία στο αίμα των θυρεοειδικών ορμονών. Θυρεοτοξίκωση ονομάζεται το κλινικό σύνδρομο που εμφανίζεται από την έκθεση των διάφορων ιστών του σώματος σε υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών. Αιτιολογία-Παθογένεια 1. Υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών (θυροξίνη, τριιωδοθυρονίνη) από το θυρεοειδή-Αυτόνομη υπερλειτουργία-Ενδογενής υπερθυρεοειδισμός. Τοξική διάχυτη βρογχοκήλη (Νόσος Graves) Προκαλείται από την παρουσία αντισωμάτων τα οποία διεγείρουν το θυρεοειδή να υπερλειτουργήσει (Thyroid stimulating antibodies). Συχνά συνοδεύεται από θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια και εξόφθαλμο. Εμφανίζεται συνήθως σε νεαρά άτομα (20-40 ετών). Τοξικό αδένωμα Εμφανίζεται αρχικά σαν θερμός όζος στο σπινθηρογράφημα, ο οποίος μεγαλώνει σταδιακά και υπερλειτουργεί καταστέλοντας το υπόλοιπο θυρεοειδικό παρέγχυμα. Εμφανίζεται σε ηλικίες συχνότερα άνω των 40 ετών. Τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη Οφείλεται σε υπερλειτουργία περισσότερων του ενός θερμών όζων μιάς, επί σειράς ετών μη τοξικής πολυοζώδους βρογχοκήλης. Εμφανίζεται συχνότερα σε ηλικιωμένους. 2. Απελευθέρωση αυξημένων ποσών θυρεοειδικών ορμονών λόγω φλεγμονής του θυρεοειδή. Υποξεία θυρεοειδίτιδα Συνοδεύεται από πυρετό και πόνο στην περιοχή του τραχήλου. Υπερθυρεοειδική φάση της θυρεοειδίτιδας Hashimoto Διαρκεί λίγους μήνες, αποκαθιστάται η θυρεοειδική λειτουργία ή εμφανίζεται υποθυρεοειδισμός. 3. Εξωγενής-Φαρμακευτικός υπερθυρεοειδισμός. Προκαλείται από υπερβολική δοσολογία θυροξίνης ή τριιωδοθυρονίνης για την αντιμετώπιση όζων του θυρεοειδούς. 4. Υπερθυρεοειδισμός από λήψη Ιωδίου Συνήθως προϋπάρχει κάποια μορφή θυρεοειδοπάθειας. Προκαλείται από λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων που περιέχουν μεγάλη ποσότητα ιωδίου (αμιοδαρόνη, σκιαγραφικά μέσα γαι εξετάσεις, βιταμίνες, Lugol, Betadine, κ.α.). 5. Σπανιώτατα: Καρκίνωμα θυρεοειδούς, υποφυσιακό αδένωμα, σύνδρομο αντίστασης στις θυρεοειδικές ορμόνες, έκτοπος θυρεοειδικός ιστός. Συμπτώματα-Κλινική εικόνα Προκαλούνται από την αύξηση του βασικού μεταβολισμού, των καύσεων και του έργου της καρδιάς.* Υπερβολική εφίδρωση Αισθημα παλμών-Ταχυκαρδία-Ανοδος της αρτηριακής πίεσης Εντονη κόπωση ιδίως στην προσπάθεια Αύξηση της όρεξης Απώλεια βάρους Νευρικότητα-Λεπτός τρόμος άνω άκρων Μυική αδυναμία-Μείωση μυικής μάζας Δυσανεξία στη ζέστη, προτίμηση χαμηλών θερμοκρασιών * Σε ηλικιωμένους προεξάρχουν συμτώματα από το κεντρικό νευρικό σύστημα όπως απάθεια, κατάθλιψη, διέγερση, σύγχιση και την καρδιά όπως αρρυθμία (κολπική μαρμαρυγή), καρδιακή ανεπάρκεια, στηθάγχη. Εργαστηριακός έλεγχος Η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται με τη μέτρηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα. Σε οριακές καταστάσεις χρήσιμοποιούνται είδικές δοκιμασίες. Ακολουθεί η διερεύνηση της αιτιολογίας του υπερθυρεοειδισμού, σημαντική για την θεραπεία και την πρόγνωση. Χρήσιμες εξετάσεις είναι: Ελεγχος στο αίμα των αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων ή και των ειδικών διεγερτικών. Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς με ραδιενεργό ιώδιο ή τεχνήτιο. Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς. Σε οφθαλμοπάθεια γίνεται υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία οφθαλμικών κόγχων. Επιπλοκές Θυρεοτοξική κρίση Βαρειά επιδείνωση όλων των συμπτωμάτων που χρήζει παρακολούθησης σε μονάδα εντατικής Πυρετός Σημαντική ταχυκαρδία-Αρρυθμία Υπέρταση-Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια Υπερκινησίες- Σύγχιση- Κώμα Ναυτία-Διάρροιες- Ικτερος Επίδραση στα οστά Μείωση της οστικής πυκνότητας Επίδραση στη γονιμότητα Αυξημένη πιθανότητα αποβολής σε υπερθυρεοειδική έγκυο Διαταραχή της έμμηνης ρύσης Επίδραση στη καρδιά Κυρίως σε ηλικιωμένους: καρδιακή ανεπάρκεια, έμφραγμα, αρρυθμίες Θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια Εμφανίζεται σε ασθενείς με Ν. Graves. Κατατάσσεται σε διάφορα στάδια ανάλογα με τη βαρύτητα. Συμπτώματα: Βάρος στα μάτια, οίδημα βλεφάρων, υπεραιμία επιπεφυκότων (κοκκίνισμα στα μάτια), ήπιο άλγος στις κινήσεις των ματιών, ξηροφθαλμία. Στον εξόφθαλμο παρατηρείται πρόπτωση, λόγω πάχυνσης των οφθαλμικών μυών και του οπισθοβολβικού λίπους. Εκτός της σωστής ρύθμισης της θυρεοειδικής λειτουργίας, μπορεί να χρειασθεί επικουρική αγωγή με διουρητικά, κορτιζόνη ή σωματοστατίνη (εξατομικεύεται ανάλογα του σταδίου της οφθαλμοπάθειας) Θεραπεία Α. Αντιμετώπιση υπερθυρεοειδισμού Σε ενδογενή υπερθυρεοειδισμό ή υπερθυρεοειδισμό από λήψη ιωδίου: Χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων που αναστέλλουν την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών (μεθιμαζόλη, καρβιμαζόλη, προπυλθειουρακίλη). Χορήγηση αναστολέων των β-υποδοχέων (προπανολόλη κ.α.) επικουρικά για τη μείωση των συμπτωμάτων από το καρδιαγγειακό. Σε θυρεοειδίτιδες: Χορήγηση αναστολέων των β-υποδοχέων Β. Τελική θεραπεία Μόνο φαρμακευτική σε Ν.Graves (1.5 έτη και άνω). Υπάρχει πιθανότητα υποτροπής. Λήψη ραδιενεργού ιωδίου. Σχεδόν ολική χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδή. Η επιλογή εξατομικεύεται αναλόγως της μορφής του υπερθυρεοειδισμού, της ηλικίας, του βαθμού της διόγκωσης του θυρεοειδή, της γενικής κατάστασης της υγείας του ασθενή. Γ. Παρενέργειες αντιθυρεοειδικών φαρμάκων Προσοχή στον τακτικό έλεγχο των θυρεοειδικών ορμονών κατά τη διάρκεια της θεραπείας για τον καθορισμό της σωστής δόσης της αγωγής. Ελεγχος συχνά των ηπατικών ενζύμων και των λευκών αιμοσφαιρίων (απαραίτητα σε πυρετό ή κυνάγχη). Ειδικά επί λευκοπενίας (πτώση λευκών αιμοσφαιρίων και κυρίως των οθδετερόφιλων) συνιστάται διακοπή των φαρμάκων και άμεση επικοινωνία με τον ενδοκρινολόγο. Ομάδες με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης υπερθυρεοειδισμού Συγγενείς ατόμων με υπερθυρεοειδισμό αυτοάνοσης αιτιολογίας (Ν.Graves) Περίοδος εγκυμοσύνης - λοχείας έως και 1 έτος από τον τοκετό Ασθενείς που λαμβάνουν μεγάλες ποσότητες ιωδίου για εξετάσεις (π.χ. πυελογραφία), έως και 6 μήνες μετά από τη λήψη Ασθενείς με ταχυαρυθμίες που λαμβάνουν αμιοδαρόνη (Angoron)

Τι είναι ο Υπερθυρεοειδισμός Ημερομηνία δημοσίευσης: 5 Ιανουαρίου 2004 Γράφει: Κούλη Ρ. Χρύσα, Ενδοκρινολόγος Προβολή Ο υπερθυρεοειδισμός προκαλείται από την αυξημένη κυκλοφορία στο αίμα των θυρεοειδικών ορμονών. Θυρεοτοξίκωση ονομάζεται το κλινικό σύνδρομο που εμφανίζεται από την έκθεση των διάφορων ιστών του σώματος σε υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών. Αιτιολογία-Παθογένεια 1. Υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών (θυροξίνη, τριιωδοθυρονίνη) από το θυρεοειδή-Αυτόνομη υπερλειτουργία-Ενδογενής υπερθυρεοειδισμός. Τοξική διάχυτη βρογχοκήλη (Νόσος Graves) Προκαλείται από την παρουσία αντισωμάτων τα οποία διεγείρουν το θυρεοειδή να υπερλειτουργήσει (Thyroid stimulating antibodies). Συχνά συνοδεύεται από θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια και εξόφθαλμο. Εμφανίζεται συνήθως σε νεαρά άτομα (20-40 ετών). Τοξικό αδένωμα Εμφανίζεται αρχικά σαν θερμός όζος στο σπινθηρογράφημα, ο οποίος μεγαλώνει σταδιακά και υπερλειτουργεί καταστέλοντας το υπόλοιπο θυρεοειδικό παρέγχυμα. Εμφανίζεται σε ηλικίες συχνότερα άνω των 40 ετών. Τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη Οφείλεται σε υπερλειτουργία περισσότερων του ενός θερμών όζων μιάς, επί σειράς ετών μη τοξικής πολυοζώδους βρογχοκήλης. Εμφανίζεται συχνότερα σε ηλικιωμένους. 2. Απελευθέρωση αυξημένων ποσών θυρεοειδικών ορμονών λόγω φλεγμονής του θυρεοειδή. Υποξεία θυρεοειδίτιδα Συνοδεύεται από πυρετό και πόνο στην περιοχή του τραχήλου. Υπερθυρεοειδική φάση της θυρεοειδίτιδας Hashimoto Διαρκεί λίγους μήνες, αποκαθιστάται η θυρεοειδική λειτουργία ή εμφανίζεται υποθυρεοειδισμός. 3. Εξωγενής-Φαρμακευτικός υπερθυρεοειδισμός. Προκαλείται από υπερβολική δοσολογία θυροξίνης ή τριιωδοθυρονίνης για την αντιμετώπιση όζων του θυρεοειδούς. 4. Υπερθυρεοειδισμός από λήψη Ιωδίου Συνήθως προϋπάρχει κάποια μορφή θυρεοειδοπάθειας. Προκαλείται από λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων που περιέχουν μεγάλη ποσότητα ιωδίου (αμιοδαρόνη, σκιαγραφικά μέσα γαι εξετάσεις, βιταμίνες, Lugol, Betadine, κ.α.). 5. Σπανιώτατα: Καρκίνωμα θυρεοειδούς, υποφυσιακό αδένωμα, σύνδρομο αντίστασης στις θυρεοειδικές ορμόνες, έκτοπος θυρεοειδικός ιστός. Συμπτώματα-Κλινική εικόνα Προκαλούνται από την αύξηση του βασικού μεταβολισμού, των καύσεων και του έργου της καρδιάς.* Υπερβολική εφίδρωση Αισθημα παλμών-Ταχυκαρδία-Ανοδος της αρτηριακής πίεσης Εντονη κόπωση ιδίως στην προσπάθεια Αύξηση της όρεξης Απώλεια βάρους Νευρικότητα-Λεπτός τρόμος άνω άκρων Μυική αδυναμία-Μείωση μυικής μάζας Δυσανεξία στη ζέστη, προτίμηση χαμηλών θερμοκρασιών * Σε ηλικιωμένους προεξάρχουν συμτώματα από το κεντρικό νευρικό σύστημα όπως απάθεια, κατάθλιψη, διέγερση, σύγχιση και την καρδιά όπως αρρυθμία (κολπική μαρμαρυγή), καρδιακή ανεπάρκεια, στηθάγχη. Εργαστηριακός έλεγχος Η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται με τη μέτρηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα. Σε οριακές καταστάσεις χρήσιμοποιούνται είδικές δοκιμασίες. Ακολουθεί η διερεύνηση της αιτιολογίας του υπερθυρεοειδισμού, σημαντική για την θεραπεία και την πρόγνωση. Χρήσιμες εξετάσεις είναι: Ελεγχος στο αίμα των αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων ή και των ειδικών διεγερτικών. Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς με ραδιενεργό ιώδιο ή τεχνήτιο. Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς. Σε οφθαλμοπάθεια γίνεται υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία οφθαλμικών κόγχων. Επιπλοκές Θυρεοτοξική κρίση Βαρειά επιδείνωση όλων των συμπτωμάτων που χρήζει παρακολούθησης σε μονάδα εντατικής Πυρετός Σημαντική ταχυκαρδία-Αρρυθμία Υπέρταση-Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια Υπερκινησίες- Σύγχιση- Κώμα Ναυτία-Διάρροιες- Ικτερος Επίδραση στα οστά Μείωση της οστικής πυκνότητας Επίδραση στη γονιμότητα Αυξημένη πιθανότητα αποβολής σε υπερθυρεοειδική έγκυο Διαταραχή της έμμηνης ρύσης Επίδραση στη καρδιά Κυρίως σε ηλικιωμένους: καρδιακή ανεπάρκεια, έμφραγμα, αρρυθμίες Θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια Εμφανίζεται σε ασθενείς με Ν. Graves. Κατατάσσεται σε διάφορα στάδια ανάλογα με τη βαρύτητα. Συμπτώματα: Βάρος στα μάτια, οίδημα βλεφάρων, υπεραιμία επιπεφυκότων (κοκκίνισμα στα μάτια), ήπιο άλγος στις κινήσεις των ματιών, ξηροφθαλμία. Στον εξόφθαλμο παρατηρείται πρόπτωση, λόγω πάχυνσης των οφθαλμικών μυών και του οπισθοβολβικού λίπους. Εκτός της σωστής ρύθμισης της θυρεοειδικής λειτουργίας, μπορεί να χρειασθεί επικουρική αγωγή με διουρητικά, κορτιζόνη ή σωματοστατίνη (εξατομικεύεται ανάλογα του σταδίου της οφθαλμοπάθειας) Θεραπεία Α. Αντιμετώπιση υπερθυρεοειδισμού Σε ενδογενή υπερθυρεοειδισμό ή υπερθυρεοειδισμό από λήψη ιωδίου: Χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων που αναστέλλουν την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών (μεθιμαζόλη, καρβιμαζόλη, προπυλθειουρακίλη). Χορήγηση αναστολέων των β-υποδοχέων (προπανολόλη κ.α.) επικουρικά για τη μείωση των συμπτωμάτων από το καρδιαγγειακό. Σε θυρεοειδίτιδες: Χορήγηση αναστολέων των β-υποδοχέων Β. Τελική θεραπεία Μόνο φαρμακευτική σε Ν.Graves (1.5 έτη και άνω). Υπάρχει πιθανότητα υποτροπής. Λήψη ραδιενεργού ιωδίου. Σχεδόν ολική χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδή. Η επιλογή εξατομικεύεται αναλόγως της μορφής του υπερθυρεοειδισμού, της ηλικίας, του βαθμού της διόγκωσης του θυρεοειδή, της γενικής κατάστασης της υγείας του ασθενή. Γ. Παρενέργειες αντιθυρεοειδικών φαρμάκων Προσοχή στον τακτικό έλεγχο των θυρεοειδικών ορμονών κατά τη διάρκεια της θεραπείας για τον καθορισμό της σωστής δόσης της αγωγής. Ελεγχος συχνά των ηπατικών ενζύμων και των λευκών αιμοσφαιρίων (απαραίτητα σε πυρετό ή κυνάγχη). Ειδικά επί λευκοπενίας (πτώση λευκών αιμοσφαιρίων και κυρίως των οθδετερόφιλων) συνιστάται διακοπή των φαρμάκων και άμεση επικοινωνία με τον ενδοκρινολόγο. Ομάδες με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης υπερθυρεοειδισμού Συγγενείς ατόμων με υπερθυρεοειδισμό αυτοάνοσης αιτιολογίας (Ν.Graves) Περίοδος εγκυμοσύνης - λοχείας έως και 1 έτος από τον τοκετό Ασθενείς που λαμβάνουν μεγάλες ποσότητες ιωδίου για εξετάσεις (π.χ. πυελογραφία), έως και 6 μήνες μετά από τη λήψη Ασθενείς με ταχυαρυθμίες που λαμβάνουν αμιοδαρόνη (Angoron)

Σαντυ μου γλυκια μου να την χαιρεστε την κορουλα σας....να ειναι παντα καλα!!!!!:woohoo:

Σαντυ μου γλυκια μου να την χαιρεστε την κορουλα σας....να ειναι παντα καλα!!!!!:woohoo:

Ιφιγεννεια συνχαρητηρια και απο εμενα.Χαρηκα παρα πολυ σου ευχομαι να εχεις μια τελεια εγκυμοσινη χωρις ανχος..Να ειστε παντα καλα!!:laugh:

Ιφιγεννεια συνχαρητηρια και απο εμενα.Χαρηκα παρα πολυ σου ευχομαι να εχεις μια τελεια εγκυμοσινη χωρις ανχος..Να ειστε παντα καλα!!:laugh:

Και εγω κοριτσια μου εχω νοσταλγισει της παλιες καλες μερες!!Εγω ειμαι μια απο της παλιες κοπελες και στεναχωριεμε που εχουν φυγει πολλες καλες κοπελες,αυτο γιατι ειχε γινει ενα μπαχαλο καποια στιγμη ενω εμεις δεν ειμασταν καθολου ετσι.Θα συνφωνησω με την Μουσσα πως δεν μπορεις να ταιριαξεις με ολους αλλα δεν μπορεις να κατηνοιαζεις κι'ολας.Τι να πω......μονο οτι στεναχωριεμε!!

Και εγω κοριτσια μου εχω νοσταλγισει της παλιες καλες μερες!!Εγω ειμαι μια απο της παλιες κοπελες και στεναχωριεμε που εχουν φυγει πολλες καλες κοπελες,αυτο γιατι ειχε γινει ενα μπαχαλο καποια στιγμη ενω εμεις δεν ειμασταν καθολου ετσι.Θα συνφωνησω με την Μουσσα πως δεν μπορεις να ταιριαξεις με ολους αλλα δεν μπορεις να κατηνοιαζεις κι'ολας.Τι να πω......μονο οτι στεναχωριεμε!!

Ρε κοριτσια.........τι να πω αλλο ποια.........η ημερα μου βλεπωντας αυτες της φατσες μου παει παντα καλα!!Μαιρη τι φατσουλα γλυκια ειναι αυτη που εχει ο γιος σου;να τον χαιρεστε!!pebi η κορη ειναι ολλλλλαααα τα λεφτα...παντα ομορφη!!!!!!!!:woohoo:

Ρε κοριτσια.........τι να πω αλλο ποια.........η ημερα μου βλεπωντας αυτες της φατσες μου παει παντα καλα!!Μαιρη τι φατσουλα γλυκια ειναι αυτη που εχει ο γιος σου;να τον χαιρεστε!!pebi η κορη ειναι ολλλλλαααα τα λεφτα...παντα ομορφη!!!!!!!!:woohoo: