GIORGIA

Θέλω να γίνω μαμά! έγραψε: Η μητερα ειναι αυτη που το ειδε και αυτη που βουτηξε για να το βγαλει με την βοηθεια του αντρα μου.Οταν το βγαλε απ την πισινα τ ακουμπησαν κατω και ειχε πανικοβληθει!Κοιταζε το κοριτσακι της και στην κυριολεξια ουρλιαζε "ΒΟΗΘΕΙΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΗΣ.....εΓΩ ΦΤΑΙΩ....ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ!.Ηταν σε κατασταση σοκ γιατι πηγαινοερχοταν περα δωθε,επεφτε κατω και το κοριτσακι ηταν ξαπλωμενο πιο περα οπου ανθρωποι προσπαθουσαν να του δωσουν τις πρωτες βοηθειες.Επειδη φωναζε πολυ, οταν το κοριτσακι συνηλθε ο γιατρος μας ζητουσε να την απομακρυνουμε γιατι ταραζε κι αλλο το παιδακι που ηδη εκλαιγε πολυ. Δεν ξερω αν μπορω να την κατηγορησω....Δεν αργει να ερθει το κακο.Μπορει αυτο απο μονο του να της ξεφυγε και να ηρθε στην πισινα και οταν αυτη τ αντιληφθηκε ηρθε να το ψαξει. Θυμαμαι τα δυο παιδακια που ειχαν πνιγει με παρομοιο τροπο στη Λαρισα σε μια κατασκηνωση περυσι το καλοκαιρι και τοτε αναρωτιομουν.."μα κανεις δεν τα ειδε?".Κι ομως απο χθες που το σκεφτομαι αν εισαι μεσα στην πισινα δεν το βλεπεις.Πρεπει να εισαι εξω κι απο ψηλοτερο σημειο (ορθιος δηλαδη) για να δεις καποιον που απλα επιπλεει μπρουμητα. Μακαρι οπως ειπατε να ειμαστε ολες πιο προσεχτικες με τα παιδια μας και ολο αυτο να μας γινει μαθημα!

Θελω να το μοιραστω μαζι σας για να γινει μαθημα σε ολες μας..! Χθες Κυριακη πηγαμε με τον αντρα μου και τον γιο μου (6 μηνων) για μπανιο σ ενα 5 αστερο ξενοδοχειο που εχει ωραια παραλια.Λογω του οτι ζουμε σε νησι που φημιζεται για τα κρυα νερα του αποφασισαμε να βουτυξουμε τον μπεμπη στιν πισινα(εχει ηδη κανει 4 μπανια και του αρεσει πολυ το νερο).Ημασταν και οι δυο τοσο απασχολημενοι με τον μπεμπακο που "κολυμπουσε",(μην πιει νερο,μην τον χτυπαει ο ηλιος,να τον κανουμε να γελαει κτλ),που δεν προσεξαμε τι γινοταν διπλα μας.Κι οταν λεω διπλα μας,μιλαω για 2 μετρα...τοσο κοντα.... Ξαφνικα ταραζουν το το παιχνιδι μας φωνες.Τα ουρλιαχτα μιας γυναικας που φωναζε "καλα κανεις σας δεν βλεπει".Γυριζω προς το μερος που βουτηξε και τι να δω..το κοριτσακι που 5 λεπτα πριν μου χαμογελουσε κι εκανε χαζι τον μπεμπη μας(7 χρονων περιπου),μπρουμητα στο νερο!Τρελαθηκα!Οντρας μου την βοηθησε να το βγαλει εξω κι αυτη συνεχιζε να ουρλιαζει "που ειναι ο ναυαγοσωστης....ΒΟΗΘΕΙΑ..ΒΟΗΘΕΙΑ"!Παγωσα ολοκληρη σε σημειο που ξεχασα οτι ειχα ασκεπαστο το μωρο κι αυτο εκλαιγε.Τοποθετησαν το κοριτσακι στο πατωμα και ηρθε ενας κυριος να βοηθησει.Της εκανε μαλαξεις και το φιλι της ζωης...αυτο ξαπλωμενο με τα ματια μισανοιχτα και ακινητα,με την κοιλιτσα του φουσκωμενη,ανημπορο να κανει οτιδηποτε.Η μανα διπλα ουρλιαζε (δεν θα ξεχασω ποτε τις φωνες της,ουτε και το προσωπακι το παγωμενο της μικρης).Μετα απο 5λεπτα προσπαθειας,το κοριτσακι εβγαλε το νερο που ειχε καταπιει μαζι με εμετο και δοξασοι ο θεος αρχισε να κλαιει.Λυτρωση αιστανθηκα που ακουσα το κλαμμα της!Ηρθε κι ενας γιατρος και ειπε να καλεσουμε ενα ασθενοφορο να μεταφερει το κοριτσακι στο νοσοκομειο.Κρατουσα το μπεμπη σφιχτα στην αγκαλια μου και σκεφτομουν.."μα πως δεν το ειδα?Πως δεν το ειδε κανεις μας?Δεν ειναι αδιαφορια,ειλικρινα,απλα δεν το ειδα κι αυτο με κανει να νιωθω τυψεις και τρομο,οτι παραλιγο να πνιγοταν ενα κοριτσακι διπλα μου,ενω εγω γελουσα με τον μπεμπακο μου.Σκεφτομουν την μανα του,που τα λογια της με συνταραξαν "Εγω φταιω,θελω να πεθανω ..φωναζε διπλα του".Πια δυναμη την φωναξε να ερθει εκεινη ακριβως την στιγμη στην πισινα?(γιατι καθοταν στην παραλια ).Ειμαι σιγουρη πως ηταν αυτη η ανωτερη δυναμη που ουσιαστικα προστατευει τα παιδια μας, μεγαλη Μητερα,η Παναγια.Αν αργουσε 5 λεπτα παραπανω τι θα γινοταν?Δεν θελω ουτε να φανταζομαι!Κοιταξα για ναυαγοσωστη και ειδα μια ταμπελα που εγραφε "off-με δικη σας ευθυνη".Μα ειναι δυνατον? Ενα τοσο μεγαλο ξενοδοχειο και να μην εχει ναυαγοσωστη? Ελεος !Μαθαμε επισης πως λιγα λεπτα πριν πεσει το κοριτσακι στην πισινα ειχε φαει κλαμπ σαντουιτσ και πατατες... Δεν ξερω ποιος φταιει περισσοτερο....η μανα, ο πατερας, εμεις , η ανυπαρξια ναυαγοσωστη.....??? Παντως οχι το κοριτσακι! Της ευχομαι μεσα απο δω να ειναι παντα καλα και να προσεχει!Και σε ολες εμας τις μητερες ευχομαι να προσεχουμε παντα τα παιδακια μας..να ειναι γερα και να χαιροντε την θαλασσα και το κολυμπι υπο την προσοχη μας!

Θα ηθελα να σε ρωτησω...τον θηλαζεις τον μικρουλη σου; Επιπλεον...εχει βγαλει δοντια ή απλα τρωγεται; Μηπως τον ενοχλει κατι; Μηπως ζεσταινεται; Μηπως πειναει; Εσυ τι υποψια εχεις οτι μπορει να εχει;Παει καπου το μυαλο σου; Στον παιδιατρο τα χεις αναφερει αυτα; Και αν ναι τι σου ειπε;

Ειναι μολις 6 μηνών και μ εχει εξαντλήσει και σωματικά και ψυχολογικά!Ειμαι ενα ράκος !Πέντε παιδιά η μανα μου και τέτοια κατάσταση δεν έχει ξανααντιμετωπίσει.Ο μπέμπης μου ειναι γκρηνιάρης απο την μερα που γεννηθηκε.Στην αρχη λέγαμε ειναι οι κολικοι...θα περασει....μετα τα δοντάκια...θα περασει...αλλα αντι να περνάει η γκρήνια γινεται χειρότερη και πιο έντονη.Συνέχεια ενα "μουρ μουρ" και καλά αυτο, το χειρότερο ειναι όταν ουρλιάζει,με τρελένει,μεεξαντλεί! Ο αντρας μου λεει οτι του μεταφέρω αρνητικη ενεργεια, εγω πάλι πιστευω οτι ειναι κακομαθημένος...τ αποτελεσμα ομως ειναι ιδιο. Ειχε κολοικους,μας ειπαν να τον κραταμε αγκαλια για να μειωνεται ο πονος του,μετα παλινδομιση και παλι αγκαλια για ν αποφυγουμε εμετους...τωρα θελει συνεχεια αγκαλια και μαλιστα΄σε όρθια σταση και να κανεις και πέρα δωθε παρακαλώ! Δεν αντεχω αλλο.....πριν λιγο καιρο η λυση ηταν μια βολτα εξω και ηρεμουσαμε,τωρα ομως ουτε κι αυτο ειναι εφικτο, ακομα και στην βολτα ουρλιαζει και θελει αγκαλια! Ελεος , δεν αντεχω αλλο ...η μεση μου σπαράλια,η πλάτη μου κομματια (ειναι και περιπου 10 κιλα). Χθες και προχθες ουρλάζει σχεδον ολη μερα και κλαιει.Του δινω ντεπον αλλα δεν αλαζει κατι.Κοιμαται στισ 1 την νυχτα και ξυπναει 6 το πρωι..μεσα στη μερα καμια ωρα να κοιμηθει συνολικά.Τα χω παιξει και το χειροτερο ειναι πως δεν εχω βοηθεια απο κανεναν.Ειμαι ενα ράκος!Ολο να κλαιω και να τρωω σοκολατες θέλω.Αν ειναι ετσι απο τωρα..τι θα γινει μολις μεγαλωσει λιγο ακομα? Τι φταιει αραγε? Αναπολώ τις στιγμές που δεν τον ειχα και αμεσως μετα νιωθω τυψεις και μονο που το σκεφτηκα.Ευχαριστω το Θεο που ειναι καλά και αυτο μου φτανει....ειναι αμαρτία που θα θελα να ειναι και πιο ησυχο μωρο? Εχετε καμια συμβουλή να μου δωσετε? Σας εχει συμβει κατι παρομοιο? Σας ευχαριστω για τον χρονο σας.....

Γεια σου και με το καλο να υποδεχτεις στην αγκαλιά σου το μωράκι σου! Και γω ειχα στον 9ο χαμηλά επίπεδα αμνιακού υγρού (τα κατώτατα μάλιστα) και το είδαμε στο τελευταίο doppler.Δεν ειναι κατι που πρέπει να σε ανησυχεί. Σου γράφω για να σου πω πως στην περίπτωσή μου όταν σπάσαν τα νερά, στην 38η εβδομάδα, λόγω του οτι δεν είχα πολύ αμνιακό υγρό, δεν το κατάλαβα.Ηταν κατι σαν ελαφριά ακράτεια,ίσα που βράχηκε το σερβιετακι μου, μια φορα στις 12 την νυχτα και μια στις 6 το πρωι.Στις 10 το πρωι πηγα στο μητερα να δω τον γιατρο μου και στις 12 (μετα απο δυο ωρες), γεννησα το μωράκι μου !!! Ειχαν σπασει τα νερα, αλλα ηταν λιγα....αν δεν πήγαινα στο γιατρο μου μπορει να στεγνωνε το παιδι(δεν ειχα πονους).Στο λέω οχι για ν ανησυχησεις , αλλα αν σου συμβει κατι παρόμοιο (ακρατεια), κανε ενα τηλ στο γιατρο σου να εξετασετε τι ειναι οκ? Λογω του οτι δεν εχουμε πολυ αμνιακο υγρο, δεν εχουμε και πολλα νερα....μου λεγαν πως θα ναι σαν να σκαει μπαλονι στα ποδια μου και τελικα ηταν τελειος διαφορετικο στην περιπτωση μου. Σου ευχομαι οτι το καλυτερο.....!Να πανε ολα καλα και οπως τα θες! Εναν ανωδυνο τοκετο και ενα γερο μωρακι !

Κορίτσια καλησπέρα... Ηρθε ο σύζυγος με πυρετό την προηγούμενη εβδομαδα,(εβδομαδα των παθών), και αφου τράβηξα μόνη όλο το πακέτο με το μωρό που λογω κωλικών κλαιει όλη την ώρα και λόγω γιαγιάς που τον κακοέμαθε θέλει συνέχεια αγκαλιά,(ουτε στην τουαλέτα δεν μπορούσα να πάω και δεν υπερβάλω), απο χθές τ απογευμα ψήνομαι και γω.Εχω 38 και πονάει όλο μου το σώμα.Ο συζηγος ευτυχως συνηλθε καπως και την βγαλαμε το ΣΚ, απο Δευτερα ομως που θα παει στη δουλεια τι κανουμε????? Και ασε την κουραση...αυτο που με "τρομάζει" ειναι να μην κολήσει το μωρό.Δεν τον θύλασα, μ αποτέλεσμα να μην εχει καθολου αντισωματα και φοβαμαι πολυ.Εχω πλακωθει στα depon και στα ponstan, τα χαμομήλια πάνε κι έρχονται. φοραμε και χειρουργικες μάσκες , αλλα ολα αυτα ειναι αρκετα για να τον προφυλάξουμε? Ειναι μονο 40 ημερων, αρκετα μικρουλης και εχω ακουσει πως αν ενα νεογενητο αρωστησει , θελει νοσοκομειο...ειναι αληθεια? Τι με συμβουλευεται να κανω? Το κακο ειναι πως δεν εχουμε και βοηθεια απο κανεναν. Θα την γλιτωσει αραγε?

Γεια σου κι απο μενα... Σε καταλαβαινω απολυτα που αισθανεσαι ετσι γιατι το ιδιο περιπου συνεβη και σε μενα.Αν διαβασεις σχετικο παλιοτερο θεμα τα εχω γραψει ολα εκει.Βασικα ειχα υψλη πιεση 16 περιπου και ο γιατρος μου φοβηθηκε για προεκλαμψια.Ειχα και γηρανση πλακουντα και ενα σωρο άλλα,αλλά δεν ειναι του παρόντος... Μου γραψε να κανω τις σχετικες εξετασεις, και να παιρνω το χαπι της πιέσεως 2 φορες την ημερα και δυο φορες την ημερα επισης να μετραω την πίεσή μου....Δεν το συζητω για τα πρησμένα ποδια και χερια ... Ετσι να κανεις και συ.Να περνεις τα χαπια σου, να κανεις την διατροφή σου, ν ακους τις συμβουλές του γιατρου σου και να μην ανησυχεις για τιποτα.Τωρα ολα ειναι υπο έλενχο.Οσο για το μωρο, με πηγαιναν βδομαδα βδομαδα με doppler μεχρι που τελικα φτασαμε και γενησαμε στην 38η εβδομαδα με καισαρικη και βαρος 3100.Μου ειχαν πει οτι θα εβγαινε μεγαλυτερος αλλα its ok, αν τον δεις τωρα , ενα μηνα μετα δεν θα τον αναγνωριζεις...απο περιστερι εγινε κοτοπουλο ! Να εισαι καλα και να εχεις μια καλη γεννα!Μην φοβασαι τιποτα.Να εμπιστευεσαι το γιατρο σου κι ολα θα πανε καλα !

Γεια σου κι απο μενα και τις καλυτερες ευχες μου για εναν ανωδυνο τοκετο !Ευχομαι ολα να πανε καλα... Γενησα και γω πριν ενα μηνα στο μητερα...Εχω και καλες και κακες αναμνησεις απ αυτο! Οσο αναφορα το θεμα με τον συζυγο κι αν επιτρεπεται να μενει μεσα στο δωματιο, σου εχω την απαντηση.Δεν του επιτρεπουν! (δεν αφορα το μονοκλινο δωματιο). Μια κοπελα στο δωματιο που ημουν ηθελε τον συζυγο κοντα της,παρολο που ειχε γενησει φυσιολογικα και οι νοσοκομες ολη την νυχτα ερχονταν στο δωμάτιό μας και προσπαθουσαν να τον βγαλουν στο διάδρομο.-Ναι, ναι ελεγε αυτος , αλλα παλι μεσα καθόταν.Οποτε να ξερεις, θα σου κανουν παρατηρηση,αλλα δεν θα τον διωξουν κι ολας με την βια....! Αλλα εδω που τα λεμε, δεν εχουν κι αδικο που φωναζουν οι νοσοκομες, γιατι οσο κι αν καταλαβαινουμε η μια την αναγκη της αλλης να χει την παρεα του συζυγου της(την καλυτερη παρεα ever), πρεπει ομως να καταλαβουμε και την αμηχανία η μια της άλλης , που ντρέπεται να σηκωθει μες στη νυχτα να παει στο μπανιο, με την τεραστια σερβιέτα να διαγράφεται απ το νυχτικο της,να ντρεπεται να ξεσκεπαστει γιατι κανει πολυ ζεστη εκει μεσα την νυχτα (γιατι η τριχα στο ποδι ειναι καγκελο) και γενικοτερα, οσο τυπικος και να ναι ο αλλος , δεν παυει να ειναι ενας αντρας μεσα σε γυναικες που δεν τον γνωριζουν ! Εσυ αποφασίζεις ! Σου ευχομαι οτι το καλυτερο ! ΥΣ:Γενικοτερα παντως μην ανησυχεις, γιατι ο συζυγός σου θα μπορει να ειναι ολες τις υπολοιπες ωρες κοντα σου,λογω του οτι το επισκεπτηριο δεν τηρειται επ ουδενί!

Δηλαδή Λενάκι τι ακριβώς κάνεις? Πως άρχισες? Τι πρέπει να κάνω? Χρονο έχω,όρεξη έχω,τι άλλο πρεπει να έχω?Θα γραψω αμεσως τωρα και στην Αγλαια.Ο αντρας μου μου λεει να μην το κανω γιατι θα στεναχωρηθώ παλι "μην τρεφεις ψευτικες ελπιδες" μου ειπε, αλλα εγω ειμαι σιγουρη πως θα τα καταφερω.Τουλαχιστον θα προσπαθησω,δεν θελω να τ αφησω ακομα μια φορα αμαχητί!Σας ευχαριστω ολες,πραγματικα μεσα απ την καρδια μου! Να ειστε καλα!

Σ ευχαριστώ veni για τον χρονο σου,να σαι καλα!Ο μπεμπης μου γεννηθηκε στις 9/2ου ημερα Δευτέρα.Μεχρι την Παρασκευη δεν ειχε ιδιαιτερη επαφη με το στηθος μου γιατι λογικα τον ταιζαν μεσα.Απο το Σαββατο που πηγαμε σπιτι, τον εβαζα και ρουφαγε 10 και 10 λεπτα σε καθε στηθος ανα 2μιση,3 ωρες. Αυτο γινοταν περιπου 5-6 ημερες.Τοτε ηταν που εβαλα το θυλαστρο και ειδαμε οτι "δεν εχω γαλα" και σταματησαμε.Οποτε απο τοτε πανε περιπου 15 το πολυ 18 ημερες που εχω σταματησει την προσπαθεια.Ο μπεμπης ειναι 24 ημερων σημερα. Οσο για το που μενω, στο νησι της Σαμου, ενω γενησα Αθηνα στο Μητερα. ΥΣ: Στην Αγλαια πως μπορω να στειλω μνμ?

Κοριτσια ευχαριστω για τις αμεσες απαντησεις σας και πολυ λυπαμαι που αργησα τοσο να θεσω το θεμα σε σας (αλλα με το μωρο δεν ειχα χρονο για τον υπολογιστή.Απο τοτε που σταματησα να "θυλαζω", εχουν περασει περιπου 15 ημερες.Προλαβαινω να κανω κατι? Τωρα ομως δεν εχει μαθει το μπιμπερό? Θα ρουφηξει αραγε απ το στηθος? Αλλα το στηθος μου οπως το κοβω τωρα (τα λεμονακια που λεγαμε), δεν νομιζω να εχει τιποτα μεσα. Επισης δεν σας ανεφερα πως ποτε μα ποτε δεν ειδα μια σταγονα γαλα στα επιθεματα, που αλαζα τακτικοτατα,(οπως τα βαζα , τα βγαζα,καθαρα και στεγνα) κι επισης ποτε δεν με πονεσε το στηθος μου οταν πλεον σταματησα να τον βαζω.Μου ειχε πει η μαια μου πως αν ειχα γαλα θα πονουσα που δεν το βγαζα.Και τελος, ουτε οταν εκανα ζεστο ντους ετρεχε ή εστω έσταζε κατι ,ενδειξη υπαρξης γαλατος.Τι σημαινουν ολα αυτα? Μπορει και τιποτα έτσι? Εχω στεναχωρηθει πολυ που μπορει απο αγνοια , αφελεια και βλακεια,δεν μπορεσα να θυλασω το παιδι μου! ΥΣ:Ποια ειναι η Αγλαια?... Προλαβαινω τωρα πια να κανω κατι?

Το μητρικό γαλα ειναι η καλυτερη βρεφική τροφή γιατι περιέχει όλες τις απαραιτητες θρεπτικές ουσίες που χρειάζεται το μωρο απ την μερα που θα γεννηθεί για την σωστη του αναπτυξη.Αυτο το κειμενο το διαβάζουμε παντού και ειναι αλήθεια και καλώς το γραφουν.Αλλα πουθενά δεν αναφέρουν τι γίνεται στην περίπτωση που μια μητέρα δεν έχει καθόλου γάλα,ενω έχει όλη την καλη διαθεση να θυλάσει το παιδάκι της. Στο μαιευτηριο οσο ήμασταν,μου λεγαν να τον βάζω 4 λεπτα κ 4 λεπτα σε καθε στηθος για να μαθει να το πιανει.Μετα 6-6 κτλ..Μου λεγαν πως λογω καισαρικης δεν εχω ακομα γαλα.Το έκανα και ο μικρουλης μου "ουτε να το φτυσει το βυζι μου" λες και του ξύνιζε..Δεν έπινε ουτε ξενο.Εγω ανησυχούσα.."αχ γιατι δεν τρωει το παιδι μου" αναρωτιόμουν,"το ταιζετε μεσα"? -"οχι οχι".-"Και γιατι ρεύεται οταν μου τον φερνετε???? Ηλπιζα πωςθα βρουμε τους ρυθμους μας σπιτι... 10 και 10 λεπτα μου ειχαν πει κι αν θελησει κι αλλο ξενο.Ετσι κι εκανα για μια εβδομαδα περιπου.Αισθανομουν οτι καθε γυναικα που θυλαζει.Διψουσα,πονουσα,ειχα στηθος Αν Νικολ Σμιθ,ρουφουσε αυτος και μετα ρευοταν.Μια φορα μαλιστα ο αντρας μου ειδε και μια σταγονα γαλα στο στομα του.Μετα απ το ξενο δεν επινε πολυ,ποτε ελεγα.."πινει αρκετα απο μενα" Ο μπεμπης μου ειχε ικτερο και ο παιδίατρος ειχε πει "πολλα υγρα,δηλ γαλα".Ευτυχως μια μερα μου συνεστησε να δω με θύλατρο ποσο πινει απο μενα για να δουμε ποσο πινει συνολικα.Εβαλα και γω θυλαστρο και....ΟΥΤΕ ΣΤΑΓΟΝΑ !!!Επι 15 λεπτα φρουσ φρους τραβουσα και τιποτα. Τελικα ο μπεμπης απο μενα ρουφουσε τοσο καιρο μονο αερα,κουραζοταν και μετα δεν ειχε δυναμη να πιει ξενο κι εμενε τις περισσοτερες φορες σχεδον νηστικος.Ευτυχως βεβαια που το διαπιστωσαμε νωρις. Αλα εδω ειναι η δικη μου απορια "Γιατι δεν εχω γαλα? Τι φταιει?Τι εκανα λαθος?Και τωρα?" Στη συνεχεια το στηθος μου γεμισε ογκους,μεγαλους και μικρους.Χαλια ηταν.Φοβηθηκα!Το ειπα στο γιατρο και μου ειπε "σφιχτο σουτιεν συνεχεια για 7-10 μερες και να μην το ακουμπισω καθολου,ουτε θυλαστρα,ουτε τιποτα!Δεν εχεις γαλα " μου ειπε. Οντως μετα απο μια βδομαδα αυτα εφυγαν και το αλλά Pamela Anderson στηθος εγινε ξανα τα λεμονακια της αυλης μας,μικροτερα κι απο πριν την εγκυμοσυνη. Γιατι ομως συνεβη αυτο???????? Τωρα τρωει μονο ξενο,τις σωστες ποσοτητες πλεον,αλλα εγω εχω τυψεις.Μηπως εκανα κατι λαθος???? Μηπως που ειχα ανχος?Που ειχα νευρα?Που εκλαιγα με το παραμικρο?Τι? Σας εχει τυχει?Μπορω να κανω κατι τωρα πια? Συγνωμη μπεμπη μου !!!!!!!!!!!!

Να σας ζήσει ο μπέμπάκος σας...Να ναι παντα γερός κι ευτυχισμένος κι αυτός κι ολη η οικογένεια ... Συγχαρητήρια ...!!!

Σας ευχαριστω πολυ πολυ για τις ευχες σας.Ευχομαι σε ολες οτι το καλυτερο!Συμβουλη μετα απο πολυ σκεψη.."Οι εγκυμονούσες κοιτάξτε να περασετε καλα τωρα που μπορειτε..Μην κλειστειται σπιτι και περιμενετε τον τοκετο.Βγειτε,διασκεδάστε,καντε βολτες,κοιμηθειτε,γιατι μετα σας περιμενουν τρελα ξενυχτια,κουραση,ανχος και κλεισουρα στ σπιτι για να μην κρυωσει το μωρο τωρα που κανει κρυο....Κοριτσια περαστε καλα οσο μπορειται,τωρα που μπορειται...!!!!!!!!! θα με θυμηθειτε..Φιλια

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου...Οσο γι αυτο που με ρωτας,οχι δεν νομίζω να σου πάρουν χρήματα,αν και πιστεύω ειναι θέμα γιατρου.Σίγουρα πάντως θα στα πάρουν μαζεμενα μετα τον τοκετο ,δηλαδη με το εξιτήριο.

Επιτέλους βρήκα χρόνο να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας.. Απο την 36η εβδομάδα,κάθε Τρίτη πήγαινα στο Μητέρα κι έκανα doppler,,για να δουμε αν πρέπει να πάρουμε το μωρό ή όχι.Κάθε Τρίτη,πήγαινα με το ενδεχόμενο οτι μπορεί και να γεννήσω,οπότε φαντάζεστε το ζόρι μου καθε Δευτέρα..(άγχος,ξύρισμα,φόβος).Αυτο συνέβαινε λόγω του ότι ειχα γήρανση πλακουντα,χαμηλά ποσοστά αμνιακου υγρού και υψηλή πίεση. Τελικά το μωρό τα πήγαινε μια χαρά,έπαιρνε και λίγο βάρος,εγω ήλεγχα την πίεσή μου κι έτσι φτάσαμε αισίος στην 38η εβδομαδα. Στις 9/2ου ξημερώματα,αισθάνθηκα κάτι σαν ελαφριά ακράτεια (ισα που βραχηκε το εσωρουχό μου).Αυτο εγινε αλλες δυο φορες μεχρι τις 6 η ωρα το πρωι που τηλεφωνησα στη μαία,(την ξυπνησα την κακομοίρα) και της ειπα τα καθέκαστα.(Ειχα ακουσει πως οταν σπανε τα νερα ειναι σαν να σκαει μπαλονι μες στα ποδια σου και γινεσαι μουσκεμα,οποτε δεν ημουν σιγουρη για το τι συνέβαινε). Μου ειπε να τηλ στο γιατρο μου και κατα τις 10 να παω στο Μητερα να με δουν,αν και μαλλον δεν ειναι τιποτ αλλο απο ακράτεια,συμβαινει συχνα τον 9ο μηνα (παντως σ εμενα δεν ειχε συμβει ποτε). Ετσι κι εγινε....Εκανα το μπάνιο μου ηρεμη κι ωραια και σιγα σιγα με τον αντρα μου πηραμε το δρομο για ενα απλο τσεκ απ στο Μητερα...Που να ξερα..... Η μαια μου μολις με ειδε με πηρε μεσα να δει αν οντως εχουν σπασει τα νερα...και ναι, ειχαν σπασει...Πανικός! Πριν καταλαβω οτιδήποτε ειχε μπει η νοσοκομα μεσα,έτοιμη να μου κανει κλίσμα...ΒΟΗΘΕΙΑ!!! Σε μενα ειπαν πως το μωρο ειναι αρκετα ψηλα και πως δεν εχω κανει διαστολη καθολου,και στον αντρα μου εξω ειπαν "ισα που προλαβαινουμε να παρουμε το μωρο...στην τριχα την κραταγαμε τοσο καιρο.Καισαρικη και γρηγορα γρηγορα,γιατι το μωρο μπορει να μην τα καταφέρει". Εγω μεσα τα ειχα παιξει,έτρεμα σαν το ψαρι,ευτυχως οι μαιες μου ηταν τοσο καλες,καλη ηταν ακομα κι αυτη που μου κανε το κλισμα (τιποτα δεν καταλαβα κοριτσια) και προσπαθουσαν να με ηρεμησουν...! Επισκληρίδιο (ουτε αυτη την καταλαβα) και βουρ στο χειρουργειο..."ο αντρας μου το ξερει οτι γεννάω"? ρωτουσα...Τον φωναξαν,με φιλησε και παμε...Στις 12 μπηκαμε στο χειρουργειο και στις 12 και 5 "οριστε ο γιος σου" μου ειπε ο γιατρος..γυρισα και τι να δω...ενα μελανιασμενο,γεματο βλενες κι αιματα μωρο που εκλαιγε κι απο κατω να κρεμεται ο ομφαλιος λωρος."τι ειναι αυτο" σκεφτηκα..."δικο μου ειναι αυτο το μαιμούδι"?...ΣΟΚ..! Μετα απο 20 λεπτα (ραψιμο,μπάλωμα κτλ..),μου τον εφεραν στην αγκαλια μου..καθαρο και σκεπασμενο..Δεν μπορουσα να τον δω καλα γιατι ειχα τον ορο στο χερι και τον κοιταζα με το ενα ματι,το ιδιο κι αυτος..Ειχε πολυ πλακα...!Ηταν πιο ομορφος ετσι καθαρουλης.Κοιταζομασταν με το ενα ματι (αριστερο εγω,δεξι αυτος) και μετα τον πηραν να τον δει κι ο μπαμπας του που περιμενε ο κακομοιρης μονος του απ έξω...Αισθανόμουν πολυ ευτυχισμενη,που όλα πηγαν καλα και που επιτελους τον κρατουσα στην αγκαλια μου! Στο τελευταιο doppler τον ειχαν βρει 3343kg. Μια βδομαδα μετα γεννηθηκε 3100 και 50 ποντους υψος.Ενας κουκλος "ιδιος η μαμα" (τα υπολοιπα απ τα Τζάμπο). Ευχομαι σε ολες τις μελλουσες μαμαδες,"μια καλη εγκυμοσυνη και γερα μωρακια" και σ αυτες που τα εχουν ηδη "να τους ζησουν".... ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ....(συνεχιζεται...)

Γεια σου Αγγελική.... Και γω ειχα υψηλή πίεση, επαιζα μεταξυ 14-15 η μεγαλη και πανω απο 12 η μικρή.Ο γιατρος φοβηθηκε προεκλαμψια και μου δωσε ενα χαπι για να την κραταμε σε χαμηλα επιπεδα.Τωρα ειμαι καθε μερα μεταξυ 11-12 η μεγαλη και 8-9 η μικρη.Ηταν να μου παρουν το μωρο στην 36η εβδομαδα, δηλαδη προχθες, αλλα τελικα την γλιτωσα και μαλλον θα το παρουν στην 37η. Να την παρακολουθεις καθε μερα πρωι-βραδυ κι αν ανεβει πανω απο 15 η μεγαλη και πανω απο 9 μισο η μικρη να τηλεφωνησεις στο γιατρο σου! Και σε παρακαλω μην ανχονεσαι γιατι χειροτερευεις την κατασταση κι ανεβαζεις την πίεσή σου χωρίς λόγο! Να εισαι καλα και να προσεχεις τον εαυτο σου και το μωρακι σου! Αντε και καλη λευτεριά....!!!

Καλησπέρα κι απο μένα .... Θα πιάσω το θέμα απ την αρχή κι ελπίζω να μην σας κουράσω. Ο άντρας μου ειναι στρατιωτικός μ αποτέλεσμα τα δυο τελευταια χρόνια να ζούμε στη Σάμο.Ο γιατρός μου ειναι στην Αθηνα και γεννάω στο Μητέρα. Εξαιτίας της απόστασης και για να μην κουραστω απ το ταξίδι (απόφαση του γιατρού μου), ειχα να τον επισκεφτώ απ τον Οκτώβρη που έκανα και το τεστ β επιπέδου,(το οποίο παρεπιπτόντως ηταν πολυ καλό). Τον επισκεφτήκαμε την προηγούμενη Δευτέρα 12 /1ου.Εγώ ήμουν στην 35η εβδομάδα.Στην αρχη μιλούσαμε για τον τοκετό και μου έλυνε σχετικές απορίες (με την προυπόθεση οτι θα γεννήσω φυσιολογικά).Οταν πήγαμε για υπέρηχο,το πρωτο πραγμα που είδε ήταν οτι το παιδί έχει πάρει θέση και αυτο ήταν πολύ καλο γι αρχή.Στη συνέχεια ,μας ειπε οτι εχει βάρος 2.800 και οτι εχει μεγαλο κεφαλακι (ενω εγω ειμαι στην 35η εβδομαδα,η αναπτυξη του κεφαλιου αντιστοιχει στην 38η εβδομαδα). Στη συνεχεια χαζέψαμε λιγο το μωρακι μας που κουνιόταν ανέμελο και η μαια μου πήρε την πίεση( 15 μισο η μεγαλη).Και εδω αρχίζουν τ άσχημα. Μας πήρε μέσα στο γραφειο και εν ολίγοις μας ειπε τα εξης :Η εγκυμοσυνη εχει επιβαρινει τον οργανισμο μου και εχει δημιουργησει γήρανση στον πλακουντα μ αποτέλεσμα να μην τρέφεται καλα το μωρο.Οσο τ αφηνουμε μέσα ειναι επιπολαιότητα γιατί επιβαρύνει κι αλλο εμένα.Ηδη έχει πειράξει λίγο τα νεφρά μου και έπεται συνέχεια...Αποτελεσμα ολων αυτων ειναι η ανεβασμενη πίεση και τα σχετικά πρηξιματα σε χερια,ποδια και προσωπο. Μου εγραψε να κανω εξετασεις αιματος,ουρων και να μετραω πρωι-βραδυ την πίεσή μου και να παιρνω και ειδικο χαπι γι αυτήν.Αν δω πίεση πανω απο 15-16 η μεγαλη και 9 η μικρη να τον παρω αμεσως τηλ,ή αν δω ιδιαιτερο πρηξιμο στο σωμα μου.Μπορει να ειναι λογος να γεννησω.Το πιθανοτερο ειναι να γεννησω μεσα στην 36η εβδομαδα με καισαρική,για το καλο το δικο μου.Το μωρο δεν θα μπει σε θερμοκιτίδα γιατί παρόλο που δεν τρέφεται καλα εχει παρει καλο βαρος για την εβδομάδα του. Ενας φιλος γιατρος μου ειπε πως ολα αυτα ειναι ενδειξεις προεκλαμψίας και γι αυτο φοβαται ο γυναικολογος μου και θελει να το παρει νωρίτερα.Ισως και να εχει δικιο... Απο εκεινη την μερα η πίεσή μου ειναι φυσιολογική, δεν εχω δει πρηξιματα ιδιαίτερα, και οι εξετασεις βγηκαν καλες.Την Τριτη θα παω για doοpler.Απ οτι φαινεται ομως θα γεννησω πριν την ωρα μου και με "καισαρικη" κατι που σαφως δεν ηθελα. Ισως ειχα ανεβασμενη πίεση εκεινη την μερα γιατι απο νωριτερα φοβομουν οτι θα μου κανει εσωτερικη εξεταση και ειχα ανχωθει γιατι φοβαμαι οτι ποναει και γενικα ντρεπομαι. Σας εχει συμβει κατι σχετικο? Εχει τυχει σε καμια απο σας? Καισαρικη με ολική ή με επισκληρίδιο? Φοβαμαι πως απο μερα σε μερα θα μου πει "ελα να γεννησεις" και δεν εχω προλαβει να προετοιμαστω ψυχολογικά.Θα μου πειτε "και τοσο καιρο τι έκανες κυρά μου?" , και θα χετε δικιο, αλλα νομιζω ετσι 'οπως ηρθαν τα πραγματα,πραγματικα νιώθω απροετοίμαστη. Αφηστε που με θελει όλο ξάπλα και ήρεμη, ενω εγω αντιθετα θελω να δω τις φίλες μου που τόσο μου χουν λειψει και ειμαι στη τσίτα συνέχεια εξαιτίας όλων αυτων που μου συμβαινουν... Σας κουρασα το ξερω αλλα ήθελα καπου να τα πω! Σας ευχαριστώ που μ ακουσατε και ευχομαι σε ολες τα καλυτερα !

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!! ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ...ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΚΟΛΗ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ !

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΕΙΧΑ "ΤΕΡΑΣΤΙΟ" ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑΣ, ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΥΠΗΡΧΑΝ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ 10 ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΠΑΩ ΤΟΥΑΛΕΤΑ. ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΙΠΑ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΦΡΙΚΑΡΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΓΓΥΟΣ ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ...ΟΠΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ, ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΣΩΘΗΚΑ ΜΕ ΤΟ agiolax . ΕΙΝΑΙ ΠΙΤΟΥΡΟ, ΚΑΘΑΡΑ ΦΥΤΙΚΟ, ΜΟΥ ΤΟ ΣΥΝΕΣΤΗΣΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΝΑ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΓΕΥΜΑ.ΕΙΝΑΙ ΑΓΕΥΣΤΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΑ ΑΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ (ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΖΕΙ).ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΣΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΤΟ.ΤΟ ΕΠΑΙΡΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ 3 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΣΥΝΗΘΙΣΕ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΩ ΠΛΕΟΝ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ. ΤΕΛΟΣ ΒΟΗΘΑΝΕ ΠΟΛΥ ΤΟ ΝΕΡΟ,ΤΑ ΦΡΕΣΚΑ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΧΑΝΙΚΑ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ ΜΕ ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΑ ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ, ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΣΟΥ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΚΑΜΠΥΛΗ ΖΑΧΑΡΟΥ. ΕΚΑΝΑ ΤΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΚΤΟ ΜΗΝΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΒΓΗΚΑΝ ΚΑΛΕΣ. ΔΕΝ ΕΤΡΩΓΑ ΠΟΛΛΑ ΓΛΥΚΑ ΤΟΤΕ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΩ ΣΤΗ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΤΣΑΚΙΣΕΙ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΒΩ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ? ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΩ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΖΑΧΑΡΟ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ? ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ 34 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ΖΑΧΑΡΟΥ (ΕΙΧΕ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ - ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΑΥΤΟ?)

ΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ! ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ 2009. ΜΕΣΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ (6-16)ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΣΤΟ ΜΗΤΕΡΑ.ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΓΟΡΑΚΙ....ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ..."Μ ΕΝΑΝ ΠΟΝΟ" .

Κορίτσια σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις πολύτιμες συμβουλές σας! Αν και τα χω δοκιμάσει σχεδόν όλα , και μόνο το γεγονός πως δεν είμαι η μόνη που ζω αυτό το μαρτύριο για μένα είναι πολύ σημαντικό. Λυπάμαι για σας οπως λυπάμαι και για μένα. Λυπάμαι που υπάρχουν ! Οι άτιμες μου χουν χαλάσει το κέφι, την διάθεση, με πονάνε και δεν μ αφήνουν ν ασχοληθώ με τιποτ αλλο εκτος απ αυτες. Ο αντρας μου μου λέει:"μίλα αγάπη μου, αλλά σε παρακαλώ, όχι πάλι για τις αιμοροίδες" (φανταστειτε τι έχει τραβήξει κι αυτος δίπλα σε μένα). θα δοκιμάσω τα γιατροσόφια που μου γράψατε κι εύχομαι να δω αποτέλεσμα.Ας μπορέσω τουλάχιστον να σηκωθώ απ τον καναπέ...πιάστηκα! Σας ευχαριστώ και πάλι όλες....Καλή προτωχρονιά να έχουμε και καλή λευτεριά ! ΥΣ: Σκέφτομαι..αν κάνουν εμφάνιση και στον τοκετό, που θα κάνουν οι άτιμες, είμαι σίγουρη, πως θα τα καταφέρω με το μωρό? Πως θα το θυλάσω όταν η μόνη στάση που με βολεύει ειναι στο πλάι? Πως θ ασχοληθώ μαζί του , όταν θα αισθάνομαι αυτο το τσούξιμο ?Πως Παναγία μου...? Πως?

Είναι πανέμορφη !!!!!! Να σου ζήσει ! Άντε και στα δικά μας κορίτσια ....

Γεια σας κορίτσια και χρόνια πολλά σε όλες.. Παρακολουθώ εδω και αρκετό καιρό το mammyland site και πραγματικά μ έχει βοηθήσει πολύ στο να κατανοήσω όλα αυτα τα καινούργια που μας συμβαίνουν κατα την διαρκεια της εγκυμοσύνης! Μεχρι την 32η εβδομάδα όλα πήγαιναν περίφημα με την εγκυμοσύνη μου και αισθανόμουν πολύ τυχερή γι αυτό. Μέχρι που μπήκα στον 8ο μηνα και όλα άλαξαν. Ακουγεται τραγικό αλλα και ειναι ! Μέρες γιορτινές και αντί να χαιρομαι την εγκυμοσυνη και τον αντρα μου,υποφέρω ξαπλωμένη σ έναν καναπέ απο τους πόνους και το τσούξιμο των αιμοροίδων. Υπάρχουν μέρες που απ τον πόνο δεν μπορώ να περπατήσω, δεν μπορώ να κοιμηθώ, ουτε καν να βήξω (δεν υπερβάλω,πιστέψτε με!).Τρέμω την στιγμή που θα ξαναπάω τουαλέτα και θα ξαναβγούν..Τα έχω δοκιμάσει όλα, σωστή διατροφή, καθαριότητα κ πλύσεις με κρύο νερό, αλοιφές, μέχρι και παγάκια έβαλα..αλλα τιποτα, αυτες εκει,εχουν βαλθεί να με κανουν να υποφέρω. Φοβάμαι, έχω αρχισει και φοβάμαι πολύ, οχι μονο για τον τοκετό και τα επακόλουθά του, αλλα και για τις αιμοροιδες που θα σιγουρα θα μου κανουν και τότε παρέα...Ειναι τοσο αφορυτος ο πονος που αναρωτιέμαι τι θα κανω όταν θα έχω και ένα μωρο που θα με χρειαζεται, (εδω δεν μπορω να τα βγαλω πέρα με τον εαυτο μου στη καθημερινότητά μου).Αν δεν ειχα τον αντρα μου να με φροντίζει δεν ξέρω και γω τι θα κανα... Κορίτσια συγνώμη αν σας κούρασα αλλα εχω απελπιστεί και ειμαι χαλια ψυχολογικά. Ηθελα να το μοιραστώ μαζί σας.. Ο γιατρος μου συνιστά υπομονή...ΠΟΣΗ ΑΚΟΜΗ..!θΑ ΤΡΕΛΑΘΩ !