Ifigeneia

steisi έγραψε: Η mom3, η δημιουργός... :kiss:

Θέλω να βγει η μετάθεσή μου σύντομα και να μαζευτούμε επιτέλους με τον Κωνσταντίνο και το Μαράκι μας σε ένα σπιτάκι στην όμορφη Αλεξανδρούπολη, που θα το κάνουμε το μικρό μας παλατάκι για να στεγάσουμε την αγάπη μας και τη μικρή μας πριγκίπισα! Δε θέλω πολλά! Ακούς Αρχηγέ?

Προσωπικά.... ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗ ΣΗΜΕΡΟΝ ΗΜΕΡΑ!!!... Ανησυχώ για την κοινωνία στην οποία μεγαλώνει το παιδί μου... ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!

Μαράκι (συνονόματη με την κορούλα μου..) καλωσήρθες στην παρέα μας!!! Καλή λευτεριά σου εύχομαι κοπέλα μου! Δόξα τω Θεώ όλα πήγανε καλά... Σε φιλώ!

Τσακίστηκα τριπλά σήμερα! Πάνω που πήγα να σου γράψω συγχαρητήρια, διαβάζω την εξέλιξη και παγώνω! Ε όχι ρε γμτ... Λυπάμαι ειλικρινά! Να σου δώσει δύναμη ο Θεός να το ξεπεράσεις σύντομα! :(

cristin μπορεί να είναι μικρή η φωτογραφία αλλά μια χαρά διακρίνεται ο κούκλος μπέμπης σου! Καλές βόλτες!!!

Συμφωνώ με όλες τις προλαλήσασες... Και να σου πω τι είχε γίνει και με το Μαράκι μου... Είχα ΤΕΡ 23-11-2007 και τον πρώτο υπέρηχο τον έκανα 07-01-2008, άρα ήμουν στην 7η εβδομάδα και δεν είχα δει έμβρυο, παρά μόνο σάκο. Οπότε, μάλλον δεν είναι κάτι ανησυχητικό, η 5η εβδομάδα είναι πολύ πολύ νωρίς για να φανεί το έμβρυο. Όλα με το καλό να γίνουν!

Ότι και να έγινε, ο τίτλος τα λέει όλα! Κι εγώ το μόνο που θα πω είναι ότι λυπάμαι ειλικρινά! Ο Θεός να σου δώσει δύναμη να το ξεπεράσεις σύντομα...

Λίνα μπερδεύτηκα! Αυτό δεν το είχες δημοσιεύσει πριν 1 μήνα? Τι έγινε τώρα?

Λίνα?? Τι έγινε κορίτσι μου?

Αχ mat μου ας είναι αυτή η τρίχα το μοναδικό που θα καταπιεί ο μπέμπης σου από δω και πέρα!! Μην ανησυχείς πάντως...

αερικο μου να σου ζήσει η μπουμπουκίτσα! Να την καμαρώνεις πάντα γερή κι ευτυχισμένη! Καλή λοχεία σε σένα!

Και βέβαια της άλλαζα πλευρό, τους πρώτους 2 μήνες δηλαδή, γιατί με το που ανακάλυψε το ανάσκελα, δεν προτιμούσε άλλη στάση. 9 μηνών τη βρήκα πλάγια και μπρούμυτα... Μία γνωστή μου που δεν του άλλαζε πλευρό για να τον βλέπει από το κρεβάτι της (ενώ θα μπορούσε αν του έβαζε το κεφάλι στα πόδια και το αντίστροφο και να του αλλάζει πλευρό και να τον βλέπει) ο γιος της 6 μηνών ξεκίνησε φυσιοθεραπείες γιατί έγερνε το κεφαλάκι του από την αριστερή πλευρά..

MamaToBe το Μαράκι μου ρευόταν ξαπλωτή, πριν καλά καλά τελειώσει το γάλα της, ή με το που τη σήκωνα. Έτρωγε πάντα πολύ λαίμαργα. Παρατήρησα ότι τις 4 με 5 φορές που δε ρευόταν με τίποτα, είχε πιει το γάλα της τόσο όμορφα, με ρυθμό και αργά. Αυτές τις φορές, περίμενα έως και μισάωρο και μετά την ξάπλωνα πλάγια, στο σφηνάκι της, περιμένοντας να βγάλει από καμία γουλίτσα. Ε, δεν έβγαζε ποτέ. Τις υπόλοιπες φορές αν και ρευόταν σαν μοσχαράκι, ξεσκιζόταν στις γουλιές! Αυτή ήταν η συμβουλή του γιατρού μου.. Στο εικοσάλεπτο να την ξαπλώνω πλάγια και no problem! Που να έβλεπες την κουμπάρα μου όμως που είναι από Αμερική και τα 2 της τα παιδιά τα γέννησε εκεί, μία φορά που της την έδωσα να ρευτεί για να πάω στο μπάνιο!! Ε, περίμενα αρκετά και δεν άντεχα! Θα έσκαγε η φούσκα μου! Την έβαλε να καθίσει στα πόδια της (το Μαράκι ζήτημα να ήταν 20 ημερών) και της έκανε μία "λαβή"... χλώμιασα! Έτσι κάνουν στην Αμερική λέει.. Δεν τα χτυπούνε στην πλατούλα, αλλά κάτι κάνουν στο λαιμουδάκι τους. Δεν πολυθυμάμαι. Το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι πάγωσα και ότι το Μαράκι ρεύτηκε και τρόμαξε η γειτονιά όλη!:woohoo: Κατά τα άλλα τι κάνει ο Φοιβάκος??

Φανή με τσάκισες! Δεν ξέρω τι να σου πω... Απλά λυπάμαι! Να πάνε όλα καλά αύριο και να επιστρέψεις δυνατή για τον Δημητράκη σου! Σε φιλώ! Θα σε σκέφτομαι...

Νέλλυ μου σου γράφω βιαστικά, πρέπει να βγω. Τα έχω πολύ πρόσφατα, μόλις πριν δύο εβδομάδες κάναμε γαμοβάφτιση. Ήθελα κι εγώ ένα θέμα και τα συνδύασα.. Πασχαλίτσα το θέμα της βάφτισης και κόκκινο χρώμα του γάμου. Ήταν όλα μπεζ κόκκινα, το φόρεμά μου, το κουστούμι του Κωνσταντίνου μου, τα ρούχα της Μαρίας μου, κόκκινα τριαντάφυλλα παντού, κόκκινα - μπεζ μπαλόνια, πασχαλίτσες κουμπαράδες οι μπομπονιέρες των παιδιών (δυστυχώς έγινε χαμός εκεί και 1-2 παιδάκια δεν πήρανε), κόκκινες οι μπομπονιέρες των μεγάλων και για γλυκό είχα μάφινς σε σχήμα πασχαλίτσας για τα παιδιά και γλυκό κεράσι σε πουγκάκι δεμένο με πασχαλίτσα για τους μεγάλους. Περιμένω από μέρα σε μέρα φωτογραφίες και θα ανεβάσω να πάρεις μια ιδέα! Η κολλητή μου που έκανε το ίδιο, είχε σαν χρώμα το ροζ ασημί. Όλα ροζ τα βαπτιστικά, και του γάμου, ροζ ασημί. Πρέπει να κλείσω, σόρι!

AFRODITH ο μπέμπης σου είναι τρέλλα! Να τον χαίρεστε κορίτσι μου! Κι εσύ να καμαρώνεις διπλά γιατί σου μοιάζει πολύ και είναι πανέμορφος! Παίρνεις το αίμα μου πίσω εσύ! Αχ πως γουστάρω δίπλες στα μπουτάκια! Εμείς στερούμαστε...

dimitroula29 έγραψε: Τ'αγόρι μου τ'αγόρι μου τ'αγόρι μου, γλυκό και τραγανό σαν καραμέλα, τ'αγόρι μου τ'αγόρι μου τ'αγόρι μου, τ'αγόρι μου είναι μούρλια είναι τρέλλα!!! Έχω πάθει πλάκα!! Α!! και συμπληρώνω! Από κοντά είναι πολύ πιο κουκλιά και οι δύο τους! Δηλαδή και οι 3 τους! Είναι ίσως το πιο ταιριαστό ζευγάρι που έχω γνωρίσει!!! Φτου φτου και πάλι φτου!!!

Να ευχηθώ λοιπόν κι εγώ να της ζήσει!!! Να είναι μια ζωή γερός, τυχερός κι ευτυχισμένος! Καλή ανάρρωση στη φίλη μας και καλή λοχεία να έχει! Γιώτα πάντα τέτοια νέα να διαδίδεις!

katrina έγραψε: Χαχαχα... :woohoo: Γέλασα Κατερινάκι! Τι μου θύμισες! Εμένα μου τον βγάλανε τη δεύτερη μέρα γιατί με την τουαλέτα είχα ένα θέμα. Φοβόμουν να κάτσω... Μήπως και δεν ξανασηκωθώ! Σε πληροφορώ όταν πήγαινα βόλτα στο μαιευτήριο, με το αριστερό χέρι έσερνα τον ορό και με το δεξί κρατούσα και το τσαντάκι... ε... το σακουλάκι του καθετήρα εννοώ...:woohoo: Απλά τον κρατούσα με τόση χάρη που μία μαμή μου είπε ότι το κρατάω σαν τσαντάκι! Viloleta με το καλό κορίτσι μου!

Κι εμείς δεν αντιμετωπίσαμε κανένα μα κανένα πρόβλημα με το κόψιμο των νυχιών... Κορίτσια το Μαράκι έγινε 9,5 μηνών, μπορεί τα νύχια από τα χέρια να τα έχω κόψει και 50 φορές, αλλά από τα πόδια....... μόνο 4!

Κι εγώ γέννησα το Μαράκι μου πριν 9,5 μήνες με καισαρική και ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ! :woohoo:

Αμάν... Τώρα νιώθω λες και κακομεταχειροζόμουν το Μαράκι! Από 2,5 μηνών σχεδόν κάθε πρωί για 20 λεπτά, πριν το πρώτο γεύμα είχαμε εντατική γυμναστική με ασκήσεις πιο ζόρικες από το κράτημα που μας γράφει η φίλη μας! Εντάξει, η δική μου στήριζε το κεφαλάκι της από ούτε τριών εβδομάδων, οπότε κι εγώ δεν το είχα σε τίποτα να την ξεπατώνω στις ασκήσεις! Τη γυρνούσα, την τέντωνα, χέρια πόδια, τη σήκωνα κρατώντας της μόνο τα δαχτυλάκια από τα χέρια της... Και αυτή το απολάμβανε! Γέλια να δείτε! Α! Και όλα αυτά με τις ευλογίες του παιδίατρού μας... Γέλασα με το σχόλιο της LaLa για το τσίρκο! Ε, το Μαράκι μου είναι τσίρκο από μόνη της... Α! Φανούλα εμένα το Μαράκι ο γιατρός το έπιανε από το ένα χέρι και πόδι όπως γράφεις.. Και μία φορά που την πήγα με τη μαμά μου, ξεφώνισε! ΓΙΑΤΡΕ ΓΙΑΤΡΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ, ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΘΛΑΣΗ! Και γυρνάει ο γιατρός σε μένα και λέει.. Βρε καημός η μανούλα σου μην πάθει κακό η αδερφούλα σου! (Μέχρι κι αυτός μας πήρε χαμπάρι)... Ε, από τότε όταν δεν είναι εδώ ο άντρας μου, την πηγαίνω μόνη μου! Sorry πάλι για το off topic... Πάντως συμφωνώ με τις προλαλήσασες.. Αν είχε πρόβλημα το μωρό, θα το ξέρανε σίγουρα!

Βρε οργιάκι μου... Τώρα το είδα! Θα ξυπνήσω και το μωρό με τα γέλια μου! Έγραψες πάλι! Να'σαι καλά! You made my night!

Μία από τα ίδια το Μαράκι μου... Αγκαλίτσες, χαδάκια και βόλτες πάνω κάτω στον διάδρομο... Τους 2 πρώτους μήνες. Ααααααααχχχχχχχχχχχχ......... τι ωραία που ήταν τότε! Σαν καρφίτσα στο πέτο μου την είχα! Για ζήτα της τώρα αγκαλιά... Κάθεται, δε λέω, αλλά όχι όσο θέλω για να τη χορτάσω. Στο πεντάλεπτο θέλει να την αφήσεις να κυληστεί στο χαλί ή να κάνει στράτα στρατούλα... Σαν να είναι έφηβη 15 χρονών.. Φαντάζομαι σκηνικό.. Να πάω να την αγκαλιάσω και να μου λέει.. Έλα ρε μάνα, σύνελθε, πας καλά, για αγκαλιές είμαστε τώρα? Μας βλέπει ο κόσμος! Γι΄αυτό κορίτσια είμαι της άποψης... Αγκαλιάζουμε τώρα που μπορούμε! Μετά..... Θα θέλουμε εμείς αλλά δε θα μας "κάθονται"! :laugh: