Ifigeneia

antroula μου τι να πω? Είναι απλά κούκλος! Γλυκύτατο παιδάκι, με πανέμορφα μάτια και λαχταριστά χειλάκια! Πωπω.. πρέπει να σας έχει τρελλάνει! Να τον χαίρεσαι!

Φανή και Κατερίνα κι εγώ στηρίζω τέτοιες επιλογές! Μπράβο σας! Δεν συμφωνούν όλοι με αυτό αλλά δεν πειράζει. Δε χάθηκε κι ο κόσμος αυτό που θα μείνει στον καλεσμένο να μην είναι μία μπομπονιέρα ,αλλά η σκέψη ότι με αφορμή τη βάπτιση ενός παιδιού έγινε μια καλή πράξη στήριξης του έργου που κάνει ο σύλλογος αυτός και άλλοι σύλλογοι σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Και πάλι μπράβο από εμένα! Katrina η μέριμνα κλειστή τον Αύγουστο?

Γιαουρτάκι και τυράκι στο χρόνο κι εμείς! Ε.. τυρί άρχισα σιγά σιγά να της δίνω... Αφού άρπαξε με το χέρι της, το έχωσε στο στόμα, το κατάπιε και μετά ήθελε κι άλλο κι επειδή δεν της έδινα μου έριξε φάπα! Τι να έκανα? Να περίμενα και την κλωτσιά? Της έδωσα και συνέχισα να της δίνω, λιγάκι.. Μπουκίτσες μικρές!

ΚΕΛΥ έγραψε: Μπορεί να ακούγεται ότι τώρα με τις εξετάσεις είναι πιο δύσκολο να πετύχεις, αλλά υπό προϋποθέσεις είναι πιο εύκολο τελικά! Κάποτε μπαίνανε μαθητές του 20, γινόταν σφαγή αριστούχων... τώρα γίνεται άλλη σφαγή! Στην οποία συμμετέχουν όλοι. Και απόφοιτοι του 20 και του 18 και του 17!

Να ζήσει ο γιόκας της Αναστασίας! Να ζήσει και να μεγαλώνει γερός σαν τα ψηλά βουνά! Και η γλυκιά μανούλα να τον καμαρώνει πάντα!

Ifigeneia έγραψε: Για του λόγου το αληθές.. Πάλι off topic, αλλά για το Μαράκι.. χαλάλι!

Τα αθλήματα είναι τα ίδια.. Την τελευταία προκήρυξη δεν τη διάβασα, αλλά δεν πιστεύω να τα αλλάξανε.. Αυτό που δυσκόλεψε είναι οι χρόνοι.. 100άρι, μήκος, ύψος, σφαίρα, κολύμβηση (το κυριότερο), σφαίρα (ρίψεις και με τα δύο χέρια), 800άρι.

Βρε Γιωτάκι πως δεν το διπλασίασε? 5 μηνών κι εμείς ήμασταν ίδιο ύψος και 6400.. Σαμιαμίδι σκέτο! 11 μηνών, μόλις 8.300 και 76 πόντους. Αλλά τρώει τον άμπακο! Συνέχεια κάτι έχει στο στόμα.. Ενίοτε και στο χέρι.. Απλά είναι υπερκινητική και δεν της μένει τίποτα.. Καλύτερα όμως! Είδαμε κι εμένα που ήμουν άφαγη.. Μετά τα 4 ξέφυγα.. Εντελώς όμως! Όσο για τα πάμπερς, δεν είχαμε ποτέ καμία μα καμία διαρροή. Ούτε με τα pampers ούτε με τα Libero.

Να ζήσει το μικρό κουνουπιδάκι! Κούκλος? Μόνο κούκλος? Πανέμορφος, με τέλειο ερευνητικό βλέμμα! Και πάλι να ζήσει γερός σαν τα ψηλά βουνά! Καλή ανάρρωση σε σένα (αλήθεια, πως είσαι μετά την επέμβαση?) και καλή λοχεία!

Αλεξάνδρα μου να σου ζήσει η πανεμορφότατη κορούλα σου! Πολύ γλυκό πλασματάκι, τι υπέροχα δαχτυλάκια είναι αυτά? Για φάγωμα! :woohoo:

Μπουγατσούλα ναι, αυτό ισχύει ασχέτως βαθμού! Το ότι είσαι παντρεμένη δεν συνεπάγεται και τοποθέτηση στην Αττική αν ο άντρας σου δεν είναι δημόσιος υπάλληλος με οργανική θέση στην Αττική. Αν είναι δημόσιος υπάλληλος, τότε σωθήκατε! Όταν έδωσα πριν 8 χρόνια τα αθλήματα ήταν λιγότερα ζόρικα από τώρα.. Με 15 κιλά παραπάνω τότε κι εγώ τα κατάφερα μια χαρά! Θα σου έλεγα να αρχίσεις προπονήσεις γιατί δυσκόλεψαν αρκετά!

Διαβάζοντας ξανά το μήνυμά μου σκέφτηκα ότι μπορεί να φάνηκε κάπως απαξιωτικός ο τρόπος που έγραψα για τα επαγγέλματα του ιδιωτικού τομέα και τις απολαβές τους... Και βέβαια δεν τα απαξιώνω, και βέβαια καλώς που υπάρχουν και αυτά και συντηρούνται οικογένειές, απλά σύγκρινα τους μισθούς. Αν με ρωτούσατε τι προτιμώ... Τα 1300 ευρώ και μακριά από το σπίτι μου, τους γονείς μου, τους φίλους μου, ή 800 ευρώ και να τα έχω όλα αυτά, έρχονται φορές που θα προτιμούσα το δεύτερο, αυτή είναι η αλήθεια! Ζω και εργάζομαι για τη στιγμή που θα πάρουμε μετάθεση στην πόλη μας, ο άντρας μου κι εγώ.. Θα είμαστε δίπλα στους γονείς μας, θα έχουμε όλη τη βοήθεια που συνεπάγεται αυτό, θα κάνουμε και οικονομία, γλιτώνοντας ενοίκια, κοινόχρητα κτλ. Το καλό - κακό με τη ζωή που κάνουμε εξατίας των επαγγελμάτων μας είναι ότι γνωρίζουμε πολύ κόσμο και ανοίγουμε πόρτες σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας... Αυτό είναι ταυτόχρονα και κακό! Μου στοίχισε πολύ όταν έφυγα από Αθήνα, "έχασα" 2-3 φίλους μου καλούς. Τρελλαίνομαι με την ιδέα ότι με αυτόν τον τρόπο θα χάσω και τους φίλους μου από την Τήνο. Το κακό με μένα είναι ότι δένομαι πολύ και δύσκολα ξεχνώ...

Μπουγατσούλα καλημέρα! Είμαι λιμενικός και θα σου πω τη δική μου εμπειρία.. Πέρασα στα 22, πριν 8 χρόνια ακριβώς. Άφησα πίσω μου μία καλή δουλειά του ιδιωτικού τομέα για τη σιγουριά και τη μονιμότητα του δημοσίου. Από τότε το σπίτι μου στην Κατερίνη με βλέπει στις άδειες μόνο. Αθήνα 6 χρόνια, Τήνο 2,5 (15 μήνες πραγματικούς, τους υπόλοιπους ήμουν σε άδεια τοκετού και λοχείας) και τώρα ετοιμάζομαι για Αλεξανδρούπολη, συνυπηρέτηση με τον άντρα μου που είναι στρατιωτικός. Η ζωή μας από δω και πέρα θα είναι κάπως έτσι. Εντάξει, εγώ σαν λιμενικός μπορεί να είχα λιγότερες μεταθέσεις, αλλά τώρα με τον άντρα μου θα παίρνουμε μετάθεση ανά 3-4 χρόνια, ανάλογα που θα είμαστε. Τους 4 μήνες που ήμουν στη σχολή, δεν είχα δεσμό. Πέρασα σούπερ! Είχαμε όμως δεσμευμένους, παντρεμένους με παιδιά, φοιτητές εν μέσω εξεταστικής, κτλ. Δύσκολη κατάσταση γι'αυτούς, αλλά αντέξανε για το όνειρο που λες κι εσύ! Μία συμπατριώτισσά μου άφησε πίσω της ένα κοριτσάκι 4 ετών για να μπει στη σχολή. Είχε το πλεονέκτημα να έχει τα ΣΚ ελεύθερα για να πηγαίνει στο παιδί και τον άντρα της. Τη φάγανε τα χλμ, παρ' ολ' αυτά το έκανε! Έχει τα υπέρ του και σαφώς και τα κατά του το επάγγελμα.. Δεν είναι μόνο οι μήνες στη σχολή, δεν είναι μόνο οι μεταθέσεις, μπορεί να έρθουν γιορτές και να δουλεύεις (τα τελευταία 8 χρόνια έκανα αρκετές γιορτές μέσα), τα ωράρια, ανάλογα την υπηρεσία, είναι περίεργα, με νυχτερινά, Σαββατοκύριακα, παρελάσεις, αντιπροσωπείες, κτλ κτλ.. Να σου πω και το άλλο.. Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι και φίλοι μου που από τη μία καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που μπήκανε στο σώμα, εξαιτίας όλων των μειονεκτημάτων, αλλά από την άλλη, όταν το σκέφτονται με καθαρό μυαλό συνειδητοποιούν πως πρέπει να ευχαριστούν κάθε μέρα το Θεό για την τύχη τους. Αν δεν ήταν το σώμα, τώρα θα ήταν σε αναζήτηση δουλειάς, θα δούλευαν παρτ τάιμ και θα κυνηγούσαν τα ένσημα, οι κοπέλες θα γεννούσαν και μετά από λίγο καιρό θα έπρεπε να επιστρέψουν στη δουλειά. Εμένα το Μαράκι μου χρονίζει και δεν έχω επιστρέψει ακόμα. Εντάξει, η άδεια για το μωρό τελείωσε πριν 1,5 μήνα, αλλά ακόμα παίρνω χρωστούμενες άδειες. Αυτά δε θα τα είχα στον ιδιωτικό τομέα. Τα λεφτά πολλές φορές αισθάνθηκα ότι είναι λίγα ανάλογα με αυτά που προσφέρω (και αυτό όχι πάντα, στο νησί το αισθάνθηκα αυτό γιατί τράβηξα ΛΟΥΚΙ ΜΕΓΑΛΟ) αλλά πολύ περισσότερα, ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από αυτά που θα έπαιρνα ως πωλήτρια, ως γραμματέας, ως υπάλληλος οπουδήποτε! Είναι απόφαση ζωής και θα πρέπει να την πάρεις μετά από ώριμη σκέψη και διεξοδική συζήτηση με τον άντρα σου! Για ότι χρειαστείς πες μου εδώ ή ακόμα και στο fb! Σε φιλώ!

sweetmammy έγραψε:

thalia7 ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΠΑΟΚΤΣΗΣ! ΠΟΛΥ ΑΡΡΩΣΤΟΣ! Αυτός λοιπόν όταν βγάζει βόλτα το Μαράκι μου, εγώ θα βγάζω βόλτα το σκυλί! Κι αυτό κι αν είναι γκομενοπαγίδα.. Ένα μωρό για μια γυναίκα μπορεί να μην είναι, αλλά ένα σκυλί και μάλιστα σαλονιού με φρου φρου και κορδελίτσες... ΕΙΝΑΙ! :woohoo:

thalia7 έγραψε: ΤΕΛΟΣ!! Έχουμε παντρευτεί τον ίδιο άντρα! Γκομενοπαγίδα χαρακτηρίζει ο δικός μου το Μαράκι. Και όχι μόνο ο άντρας μου αλλά και ο ξάδερφός μου. Γι'αυτό λυσσάνε να την πάνε βόλτα με το καρότσι! Σάββατο πρωί ιδίως, που στον πεζόδρομο της Κατερίνης γίνεται της μουρλής από πιπινάκια!

Σιστερόνι που είσαι βρε οργιάκι μου? Με το που είδα το θέμα τρελλάθηκα! Που είσαι να τα πούμε πάλι στο τσατ όπως τον παλιό καλό καιρό? Να μετράμε τις θερμοκρασίες μας από όλα τα μέρη του σώματός μας παρέα με τη θεία Ρούλα και να γελάμε! Σε έστειλα μηνύματα στο κινητό σου! Που χάθηκες μωρέ? Μου έλειψες πολύ! Μην μας ξεχάσεις πάλι!

Τρέμω από τώρα στην ιδέα της απιστίας! Δεν ξέρω πως θα αντιδράσω αν μου τύχει.. Ότι και να πω τώρα εκ του ασφαλούς (είμαστε θεότρελλα ερωτευμένοι με τον Κωνσταντίνο μου, οπότε για την ώρα η απιστία δεν παίζει ούτε στα τελευταία εγκεφαλικά μου κύτταρα), αν έρθει εκείνη η ώρα (Παναγίτσα μου ας μην έρθει, εγώ θα κάνω τα πάντα να μην οδηγήσω-οδηγηθώ εκεί) δεν ξέρω τι θα κάνω.. Από το να τον συγχωρέσω μέχρι και να τον σπάσω στο ξύλο! Δεν ξέρω.. ειλικρινά! Άσχετο αλλά έχω πάθει πλάκα! Anna_80 είσαι έγκυος? Θα τρελλαθώ! Μπράβο σου κορίτσι μου! Τι να πω? Σε θαυμάζω! 29 χρονών και εκκολαπτόμενη πολύτεκνη! Χαρά στο κουράγιο σου! Συγκινήθηκα τώρα! Όλα με το καλό να πάνε! Σε φιλώ!

happy mammy έγραψε: Αυτο πήραμε εμείς... Το Μαράκι στρίγγλιζε όταν πήγαμε να τη βγάλουμε από το νερό! happy mammy σκέτη τρέλλα ο Δημητράκης σου! Μπράβο σου κοπέλα μου! Έχεις μια πολύ όμορφη οικογένεια! Καλές βουτίτσες! Και έτσι μπράβο! Δεν ξεχνάμε καπέλο και αντιηλιακό!

Ήθελα με τα 1000 αγόρι! Ο άντρας μου με τα 1000000! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα αδυναμία στα αγοράκια (και στα μικρά και στα μεγάλα ). Ο άντρας μου ήθελε αγόρι για να τον κάνει ποδοσφαιριστή σαν κι αυτόν. Αχ αυτά τα γονίδια και αυτές οι ... ταύλες! Είχα δηλώσει από την αρχή της εγκυμοσύνης μου ότι δε θα ήθελα να μάθω το φύλλο του παιδιού για να μη στεναχωρηθώ αν είναι κορίτσι. Ενώ αν το μάθαινα την ώρα που το γεννούσα δε θα με χαλούσε, θα είχα περισσότερη αγωνία για το αν είναι γερό παρά αν είναι αγόρι ή κορίτσι! ΒΛΑΚΕΙΕΣ!! Ο άντρας μου τρωγόταν με τα ρούχα του. Είχα πει στο γιατρό να μην το πει ούτε στον άντρα μου για να μην του ξεφύγει καμιά φορά. Πες πες πες με έπεισε.. Στο β επιπέδου λοιπόν μάθαμε ότι είναι κορίτσι. Οι πρώτες κουβέντες του γιατρού όταν άνοιξε τον υπέρηχο και το κοίταξε 4-5 δευτερόλεπτα ήταν αυτές "Έχουμε ένα έμβρυο, αρτιμελές από ότι φαίνεται υγιές και είναι... ΚΟΡΙΤΣΙ!" ΠΑΓΩΣΑ! Σάστισα, δεν ήξερα τι να σκεφτώ, δεν ήξερα τι να πω.. Άντε να ξεκολλήσω το "παίδαρέ μου, καυλιαρόγατέ μου, παικταρά μου" που έλεγα στο μωρό μέχρι τότε. Μέχρι και με το όνομα που θα το βγάζαμε αν ήταν αγόρι το αποκαλούσα! Ε εντάξει, 1 λεπτό να κράτησε αυτό! Αφού τελείωσε ο υπέρηχος και το μωρό ήταν υγιέστατο... Έφυγε ένα βάρος από πάνω μου... Συνήθισα στην ιδέα οτι έχω κορίτσι, συνήθισα στην ιδέα της "καλομάνας" που το πρώτο της παιδί είναι κορίτσι και αν με ρωτάτε τώρα... Το δεύτερο δε με απασχολεί καθόλου αν είναι αγόρι ή κορίτσι.. Θα χαρώ αν είναι αγόρι γιατί θα γίνει το κέφι μου, αλλά κατά βάθος πιστεύω ότι καλύτερα για το Μαράκι μου να έχει μία αδερφούλα για τα δύσκολα, που ποτέ να μην έρθουν! Βλέπω τη σχέση της μαμάς μου, της πεθεράς μου, των 2 κολλητών μου, των κουνιάδων μου με τις αδερφές τους σε σχέση με τους αδερφούς τους και πείθομαι γι' αυτό! Πάντως δεν ντράπηκα ούτε στιγμή να εκφράσω την προτίμησή μου! Ήθελα ένα υγιές αγοράκι! Μου ήρθε ένα υγιές κοριτσάκι που μου έχει πάρει τα μυαλά και που είμαι ακόμα!!!...

Δημητρούλα μου η ώρα η καλή να είναι! Πρόσφατα γαμοβαφτιστήκαμε και κάναμε μία γαμοβάφτιση όχι πολυέξοδη, αλλά πρωτότυπη και εντυπωσιακή όπως μας λένε οι καλεσμένοι μας. Θα σου πω πάνω κάτω τα έξοδα του γάμου. Το φόρεμά μου... 500 ευρώ. Το έραψα.. Μην φανταστείς, δεν ήταν νυφικό, ήταν το πιο απλό φόρεμα που έχει φορεθεί σε γάμο πιστεύω. Το διαφορετικό ήταν η κόκκινη ζώνη και να κόκκινα peep toes μου που κόστισαν 29 ευρώ και τα σκέσκισα και μετά το γάμο με φούστες, τζην κτλ.. Όταν άρχισαν λίγο να φθείρονται τα έβαλα στην άκρη γιατί θέλω να τα κρατήσω σε ανάμνηση. Α! Όταν πήγα να σπάσω το πιάτο στην πεθερά μου, έσπασε το τακούνι! Αν τα είχα πληρώσει χρυσάφι θα είχα πάθει εγκεφαλικό. Ούτε που με ένοιαξε, άλλαξα τακούνι και όλα καλά! Ανταύγειες, χτένισμα: 150 ευρώ. Επίσης δεν ήταν το χτένισμα υπερπαραγωγή. Α! Και 15 ευρώ 15 φουρκέτες με κόκκινα (και καλά) σβαρόφσκι που χρησιμοποιήσαμε στο χτένισμα. Το κοστούμι του Κων/νου μου 400 ευρώ, μαζί με όλα τα παρελκόμενα. Δεν ήταν γαμπριάτικο όμως.. Ήταν ένα μπεζ απλό κοστούμι, το φόρεσε με κόκκινο ζωνάρι και κόκκινο μαντηλάκι. Είχε απλά μια γυαλιστερή ρίγα που το έκανε λιγάκι πιο επίσημο. Τα παπούτσια του κόστισαν 120 ευρώ αλλά χαλάλι του. Τα λάτρεψε όταν τα είδε! Μπομπονιέρες... 700 κομμάτια, 420 ευρώ. 60 λεπτά η μία. Δεν ήταν κανονική μπομπό όμως. Προτιμήσαμε να δώσουμε τα 420 ευρώ στη Μέριμνα παιδιού Κατερίνης και αυτοί σαν αντάλλαγμα μας δώσανε να μοιράσουμε στην εκκλησία ένα πουγκάκι κόκκινο με ένα κουφετάκι μέσα (καθαρά συμβολικό) και ένα χαρτάκι που έλεγε ότι τα λεφτά διατέθηκαν εκεί. Αλλιώς ήθελα πάνω από 1000 ευρώ για μπομπο, άσε που δε με ενθουσίασε κάποια και τόσο πολύ για να πω χαλάλι τα λεφτά. Αυτή που με ενθουσίασε είχε 2,5 ευρώ! Ήτοι 1800 ευρώ. Για το κέντρο πληρώσαμε 12 ευρώ το άτομο. Ο ιδιοκτήτης είναι πρώτος ξάδερφος του άντρα μου και μας έκανε καλύτερη τιμή. Αν και μη φανταστείς, χρεώνει κανονικά 14 ευρώ. Όμορφο και μεγάλο κέντρο, το οποίο στόλισα με υλικά που πήρα από αποθήκες και μου κόστισαν 200 ευρώ (μαζί με αυτά που χρησιμοποίησα για το σπίτι). Τούλια, οργάντζες, φίγκοι, μπαλόνια, φαναράκια, βοτσαλάκια κτλ κτλ... Αν τα έπαιρνα από καταστήματα με είδη συσκευασίας ήθελα το λιγότερο 400 ευρώ. Οι λαμπάδες μου κόστισαν λιγάκι ακριβά για τα δεδομένα της Κατερίνης. 400 με τον στολισμό (στεφάνια από πρασινάδα και κόκκινα τριαντάφυλλα). Τα στέφανα ήταν το μεγάλο μου ψώνιο. 300 ευρώ. Φύλλο ελιάς αληθινό, το οποίο βουτάνε στο ασήμι, παγώνει και μετά το επιχρυσώνουν. Το ποτήρι για το κρασί που πήγαινε ασορτί με τα στέφανα έκανε 70 ευρώ. Πήγα κι εγώ, πήρα ένα ποτήρι με 10 ευρώ και κόλλησα πάνω τη μπουτονιέρα της κουμπάρας που δεν ήθελε να φορέσει (φύλλο ελιάς και αυτή) και έκανα ίδιο ακριβώς ποτήρι σε ξεφτίλα τιμή. Μανικιούρ πεντικιούρ δεν έκανα νυφιάτικο (δεν είπα εγώ δλδ ότι ήταν νυφιάτικο) και πλήρωσα 20 ευρώ. Μια χαρά κόκκινα νυχάκια είχα! Έτρεξα πολύ, έψαξα και αγχώθηκα πολύ, αλλά στο τέλος έκανα αυτά που ήθελα και μου άρεσαν, με τη χαμηλότερη δυνατή χρέωση! Έχω ανεβάσει φωτο στο θέμα.. "Η διπλή χαρά μας(Ifigeneia)" αν θέλεις να δεις.. Όρεξη και χρόνο να έχεις να το ψάξεις και θα βρεις οικονομικά πράγματα και οικονομικές λύσεις. Καλό κουράγιο!

Έδινα χαμομηλάκι 1-2 φορές την ημέρα, 30-40 ml. Έκανε πολύ λόξυγγα το Μαράκι μου και με το χαμομηλάκι της σταματούσε. Μετά τον δεύτεορ μήνα έδινα δειλά δειλά και νεράκι, αλλά πνιγόταν και με τη θηλή με 1 τρύπα (ενώ το γάλα το πίναμε με τη θηλή με 3 τρύπες). Όχι πως και με το χαμομήλι δε μου πνιγόταν αλλά όχι τόσο συχνά.

Έτσι μπράβο, μην ασχολείσαι ξανά εσύ Ελένη, να μην ξανασχοληθεί και η Μαρία να κλείσει επιτέλους αυτό το θέμα! Έτσι κι αλλιώς η ενδιαφερόμενη δε δείχνει να απασχολείται από τις απαντήσεις μας... Ραντεβού σε άλλο θεματάκι.. Με πυρήνα τα παιδιά μας... Σας φιλώ κούκλες!

evhdal έγραψε: Κι εμένα να ευχαριστήσεις... Το δικό μου κάρμα είναι για το κείμενο της γαμοβάφτισής σας... Θυμάσαι?

Αννιώ μου καλή επιτυχία στην επέμβαση! Να αναρρώσεις καλά και γρήγορα για να επιστρέψεις ακόμα πιο γερή και δυνατή στην Αλεξάνδρα σου! Τα φιλιά μου! Υ.Γ. Κι εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω σε αυτά που ρωτάς..