Ifigeneia

Αυγουστομανούλες καλημέρα σε σας και τα μπουμπούκια σας! Σας διαβάζω καθημερινά και σας χαίρομαι! Πριν 1 χρόνο ακριβώς τα ίδια βίωνα με εσάς, τις ίδιες αγωνίες είχα. Το έχω ξαναπει, με γυρνάτε 1 χρόνο πίσω και είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα! Περνάει ο καιρός γρήγορα, οι στιγμές που ζείτε τώρα με τα βλαστάρια σας δε θα ξαναέρθουν! Χορτάστε αγκαλιές, παιχνιδάκια, θηλασμούς (όσες μαμάδες θηλάζουν). Περιμένω να διαβάσω νέα της mari και της Anastacias αλλά από ότι φαίνεται έχουν γίνει ένα με τα μπεμπάκια και δε λένε να ξεκολλήσουν! marianda πολύ καλά κάνεις που αφήνεις τη μικρή χωρίς παμπεράκι για λίγο... Φαντάσου πόσο ανακουφίζεται! Το έχω γράψει σε άλλα θέμα. Κι εγώ έτσι έκανα καθημερινά. Είπα να το κάνω και τώρα που περπατάει και ρίχνει σάλτο από το κρεβάτι, τη μία πηγαίνει και κάνει πιπι στο πατάκι του μπάνιου και την άλλη πάνω στις παντόφλες μου! :woohoo: Αχ, πόση πλάκα έχουν τα μωρά! folympia να τους χιλιάσει τους μήνες ο κανακάρης σου! Καλό τζίμι τζίμι αύριο! Ψυχραιμία εσύ, ναι! ZOUZOUNITSA πάρε κι ένα καρμάκι από εμένα! Πάμε όλες μαζί να το ξανανεβάσουμε!!! :woohoo: Μη στεναχωριέσαι βρε και κάνε αυτό που σου γράφει και η folympia! Αδιαφόρησε! Η αδιαφορία είναι η χειρότερη εκδίκηση! Και ασ'την να τη φάει και κρύα! Μιλάει καμιά σας τηλεφωνικά με τη mari?

Βρε efoula μου ψυχραιμία! Αρρωσταίνει η μικρή, αρρωσταίνεις κι εσύ ψυχολογικά από τις τύψεις! Γιατί να έχεις τύψεις? Την έφερες εσκεμμένα σε επαφή με άρρωστο άνθρωπο? Και στο αεροδρόμιο να κόλλησε ίωση, εσύ για καλό την πήρες μαζί σου! Να αλλάξει παραστάσεις το μωρό. Σε άλλο θέμα θυμάμαι που έγραψες πόσο της άρεσε! (δεν πρόλαβα να σου απαντήσω εκεί) Οκ, και ιωσούλα να κόλλησε να ξέρεις ότι είναι για καλό. Χρωστάνε πολλές ιωσούλες τα παιδάκια μας στους οργανισμούς τους μέχρι να μεγαλώσουν! Τι σόι αντισώματα θα αναπτύξουν? Και ο πυρετός δεν είναι κακό σημάδι, μην ανησυχείς τόσο! Ναι, είναι άσχημο να βλέπεις το μπουμπούκι σου μαραμένο, αλλά θα κάνει τον κύκλο του η ίωση και θα περάσει. Θα πέσει και ο πυρετούλης! Με τη συλλογή ούρων δεν είσαι η μόνη που δεν τα καταφέρνει. Θέλει αρκετές προσπάθειες και υπομονή. Πάρε λίγο τα πάνω σου, χαμογέλα κι εσύ για να χαμογελάσει και η μπέμπα! Κάνε της πολλές αγκαλιές και όλα θα περάσουν! Σε φιλώ!

Έχω με τα ίδια μου τα αυτιά την κουνιάδα μου να λέει στο γιο της 1.000.000 φορές ότι δεν είναι σωστό να δαγκώνουμε άλλους. Έχω δει με τα μάτια μου να τον βάζει "τιμωρία" στην καρέκλα της σκέψης και να υπόσχεται ο μικρός (2,5 ετών) μετά από σκέψη ότι δε θα το ξανακάνει. Την Κυριακή που βρεθήκαμε στην πεθερά μου, τον πήρα αγκαλιά να τον χαρώ γιατί είναι η καψούρα μου η μεγάλη και με δάγκωσε πάνω από το στήθος! Μου έχει κάνει μία τεράστια μελανιά και τα δοντάκια του είναι ακόμα σχηματισμένα (και με δάγκωσε και πάνω από την μπλούζα μου). Έφερε στο κεφάλι της Μαριώς μου ένα παιχνιδάκι. Το Μαράκι δεν αντέδρασε (καζανοκέφαλη), η κουνιάδα μου έπαθε εγκεφαλικό. Ζητούσε από το Μαράκι και από μένα συγνώμη. Έχει πει τις άπειρες φορές ότι δεν είναι σωστό αυτό (γιατί το κάνει και στη μεγάλη του αδερφούλα) αλλά ο μικρός πέρα βρέχει! Ούτε μία στιγμή δε σκέφτηκα ότι φταίει η κουνιάδα μου που δεν του το έχει μάθει. Είναι ανεπίδεκτος ο μικρός, τι να κάνει? Να τον καταδικάσει? Να μη συναναστρέφεται με παιδάκια? Τον ελέγχει όσο μπορεί. 1" χρειάζεται όμως.

kathy28_ έγραψε: Ξεραίνεται το στόμα μου από το πολύ μπλα μπλα, μαλλιάζει η γλώσσα μου, το Μαράκι μου έχει μάθει να μετράει από τις φορές που την έχω βάλει να καθίσει υποχρεωτικά στον καναπέ μέχρι να μετρήσω εως το 10 (εντάξει, μέχρι το 3 έχει μάθει ) και συνεχίζει να κάνει τις δικές της σκανταλιές. Και να έκανε κάθε φορά καινούργιες... Να πάει στο καλό! Θα έλεγα ότι δεν έχει την αίσθηση του κινδύνου ή τη συναίσθηση αυτού που κάνει εκείνη την ώρα. Κάνει τις ίδιες πάντα σκανταλιές για τις οποιες της έχω εξηγήσει και με όμορφο και με λιγάκι άσχημο τρόπο το πόσο κακές κι επικίνδυνες είναι! Και βέβαια δεν είναι δυστυχισμένη! Είναι απόλυτα ευτυχισμένη γιατί είναι στη φάση που δοκιμάζει τα όριά μου και το ευχαριστιέται από τη μία να λέει με την κίνηση του δείκτη της "ποτέ" και στο επόμενο δευτερόλεπτο να κάνει την σκανταλιά! Χαίρεται να με βλέπει να χτυπάει εκείνη το ντέφι κι εγώ να χορεύω στο ρυθμό! Χαίρεται να με βλέπει να στρώνω το ριχτάρι στον καναπέ και εκείνη να το ξεστρώνει! Χαίρεται να λερώνει τις κουρτίνες και από την αντίδρασή μου να καταλαβαίνει ότι με ενοχλεί! "Μην το κάνεις αυτό Μαράκι, στεναχωρείς πολύ τη μαμά και παίρνω αυτή τη φατσούλα ", είναι 15 μηνών και καταλαβαίνει πολύ καλά, γι'αυτό κι εκείνη την ώρα μου σκάει φιλί ή μου κάνει καλόοοοοο. Ε, την επόμενη ώρα έχουμε πάλι τα ίδια... Θα μπορούσα να έχω το σπίτι έναν απέραντο παιδότοπο, χωρίς έπιπλα και μπιμπελό (πιστέψτε με έχω ελάχιστα και ακίνδυνα), να έχω τις πόρτες των δωματίων κλειστές και να την περιορίζω σε ένα χώρο για να έχω τον έλεγχο. Προτιμώ όμως να την έχω ελεύθερη, να εξερευνεί και να μαθαίνει αντικείμενα και τις χρήσεις τους. Και ας σημαίνει αυτό ότι μετά από 8 ώρες ορθοστασία στο λιμάνι θα γυρίσω σπίτι και θα πρέπει να είμαι συνέχεια από πίσω της να της εξηγώ ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Να φτάνει η ώρα 23.00 το βράδυ και να μην έχω κουράγιο ούτε με τον άντρα μου να καθίσω, να συζητήσουμε, να πιούμε ένα κρασάκι. Το Μαράκι είναι σκληρό παιδί, πέφτει, χτυπάει, γεμίζει καρούμπαλα και συνεχίζει απτόητη, χωρίς να κλάψει, χωρίς να φοβηθεί! Τρώει καυτερή πιπεριά που κατά λάθος έχω βάλει το καλάθι με τα φρούτα, καίγεται, τσουρουφλίζεται αλλά επιμένει να το ξανακάνει. Ακουμπάει το καλοριφέρ που καίει, λέει τζιζ αλλά όλο εκεί γύρω είναι. Δεν της μιλάω? Δεν έχω την υπομονή? Ποτε μου δεν πίστευα ότι έχω τόση! Εδώ και η ίδια παθαίνει κάτι κακό και παρ'όλ'αυτά συνεχίζει το ίδιο βιολί! Ναι, έγκειται στο χαρακτήρα του κάθε παιδιού η συμπεριφορά του, στην υπακοή του, στην συγκαταβατικότητά του, στην υπομονή του... Δεν μπορώ να πιστέψω όμως, κρίνοντας από τη δική μας περίπτωση ότι η ανυπακοή και η απειθαρχία του παιδιού οφείλεται στην έλειψη ενδιαφέροντος και συζήτησης από τη μεριά του γονιού. Ήμουν παιδί ρομπότ! Έκανα πάντα ότι μου λέγανε να κάνω, δεν έκανα ότι απαγορευόταν, δεν γκρίνιαζα ποτέ, δεν ήμουν απρόβλεπτη, δεν ανησύχησα ποτέ τους γονείς μου (μέχρι την εφηβεία μου) και κατά ομολογία της μητέρας μου δεν έκανε κάτι παραπάνω από ότι κάνω εγώ τώρα στο Μαράκι μου. Ίσα ίσα, εγώ της μιλώ πιο πολύ και προσπαθώ να της μάθω το σωστό και το λάθος, κάτι που η δική μου μαμά δεν το έκανε. Δε χρειάστηκε. 1 φορά μου έλεγε κάτι και άκουγα.. Λαμβάνοντας εγώ προσωπικά υπόψη τις δυο αυτές περιπτώσεις παιδιών (της δικής μου και της κόρης μου) πιστεύω ότι ναι, είναι στο χαρακτήρα του παιδιού. Στο χαρακτήρα που από μόνα τους διαμορφώνουν. Δεν μπορώ και δε θέλω να πιστέψω ότι ο χαρακτήρας του παιδιού μου είναι πλαστελίνη που ΕΓΩ θα πλάσω. Ερεθίσματα θα δώσω, κατευθύνσεις, από πολύ μικρή ηλικία αλλά μέχρι εκεί! Δε θα πω ψέματα, για να μην πει κι αυτό, δε θα προσβάλω άνθρωπο, για να μην το κάνει κι αυτό, λέω πάντα καλημέρα ακόμα και σε αγνώστους, ευχαριστώ, παρακαλώ και ορίστε για να μάθει να λέει κι αυτό. Αν τα μάθει όλα αυτά, δεν είναι ότι την έκανα εγώ ευγενική, είναι στη φύση της η ευγένεια, απλά εγώ την έμαθα να την εκφράζει.

Βάνια μου τόσο εσύ όσο και η κολλητή μου (της οποίας ο πατέρας είναι εδώ και 5 χρόνια με αλτσχάιμερ και δεν έχει καμία επικοινωνία με το περιβάλλον) μου μάθατε να λέω και να δείχνω στους γονείς μου κάθε μέρα ότι τους αγαπώ γιατί αλλιώς αν δεν το κάνω, κάποια στιγμή που θα θέλω μπορεί να είναι αργά. Λυπάμαι πολύ για την κατάσταση του πατέρα σου.. Όταν βλέπεις ένα δικό σου άνθρωπο σαν τον πατέρα σου έτσι, όσο προχωρημένη κι αν είναι ηλικία του, όσες δυσάρεστες αναμνήσεις και να έχεις από αυτόν, δεν παύεις να πονάς! Να είσαι δυνατή για τον άντρα σου και τον Σταυρονικόλα σου! Αυτό θέλει και ο ίδιος, κι ας μην μπορεί να το εκφράσει! Μακάρι να είχες το χρόνο να του πεις αυτά που γράφεις και ακόμα περισσότερα. Μίλα του όμως... Του κάνει καλό! Σε φιλώ!

LaLa έγραψε:

AFRODITH έγραψε: Έχω γράψει τις εμπειρίες μου σε άλλο θέμα.. Όσο δεν περπατούσε το Μαράκι το άφηνα κανένα δεκάλεπτο πάνω στο σελτεδάκι χωρίς πάνα. Σαν τρελλή έκανε και το χέρι της όλο εκεί! 1 ή 2 φορές έκανε τσίσα, αλλά προς τα κάτω.. Ο Μανωλάκης σαν αγοράκι θα τα κάνει προς τα πάνω! Τώρα που πετάγεται σαν ελατήριο από το κρεβάτι, τη μία φορά κατέβηκε και πήγε κατευθείαν στο χαλάκι του μπάνιου κι έκανε πιπί και την άλλη πάνω στις ροζουλιές και ζεστές και χουχουολιάρικες παντοφλίτσες μου!

Έλενά μου η νεογνολόγος όταν το Μαράκι μου ήταν 2 μηνών της έκανε 2 εμβόλια + του ροταϊού. Μου φάνηκε υπερβολικό. Το πρόγραμμά της από ότι είδα σε ένα βιβλιάριο μωρού που παρακολουθούσε, περιλάμβανε πολλά διπλά. Ο επόμενος παιδίατρος που έχουμε μέχρι και σήμερα της τα έκανε 1-1.

Κοιτώντας την εικόνα της Γέννησής του, κοιτώντας ακόμα και το εσωτερικό της διακοσμητικής φάτνης, ποτέ δε σκέφτηκα αυτά που παραθέτει το δεύτερο άρθρο. Γιατί ο Ιησούς είναι αφημένος στο λίκνο του μέσα στο σκοτάδι της φάτνης και όχι στην αγκαλιά της Παναγίας, όπως όλα τα νεογέννητα βρέφη βρίσκονται στην αγκαλιά της μητέρας τους... Η ερμηνεία με κάλυψε, ποτέ δεν το σκέφτηκα έτσι. Τελικά όπως λέει και η φίλη μας sweetmammy πόσα πράγματα, πόσες ερμηνείες κρύβονται πίσω από φαινομενικά απλές εικόνες... Από το πρώτο άρθρο στάθηκα στην τελευταία παράγραφο και την περιγραφή των ποικίλλων ρόλων του μαστού. Κατά την άποψή μου ο ένας δεν αναιρεί τον άλλον, απλά πάντα ιεραρχικά (όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας μας την ιεραρχία) παίζεται ο ένας ρόλος "εις βάρος" του άλλου.

Η ανάγνωσή μου απειλείται από πολλές διακοπές.. Εϊναι και τα άρθρα μεγάλα.. Λείπουν οι εικόνες όμως, που θα είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσες! Επανέρχομαι...

Τραχανά στα μαλλιά? Μπρρρρρ... Τόσο που μου αρέσει, μανταλάκι στη μύτη φοράω όταν της το μαγειρεύω... Πάντως έχουν πολύ πλάκα τα μπομπίρια μας με τις σκανταλιές τους! Πάντως κάθε φορά από που ξεκινούν τα threads και που καταλήγουν! χαχαχα... :laugh:

Πόσο ζηλεύω κάθε φορά!!!! Μπράβο κούκλες μου! Τα παιδάκια σας και πάλι κλέψανε την παράσταση! Για πιο να πρωτοπω? Τη Δανάη την έχω δει μόνο γεννησιάρικη. Ξανθός άγγελος είναι! Και πολύ ψηλή μου φαίνεται! Σκλεναρίκοβα σκέτη! Τον Νικόλα τον είδα πρώτη φορά! Αντράκι κανονικό! Πλούσια κόμη όλα τα λεφτά! Ε, για τον Μανωλάκη τι να πω? Λατρεία! Και ίδιος ρε κορίτσια με τη μαμά του? Πιο ίδις δε γίνεται! Α ρε Αφροδίτη, μπράβο! Πήρες το αίμα ορισμένων πίσω! Πάντα τέτοια κορίτσια μου!

Καλή λευτεριά Στέφη μου! Να φέρεις στον κόσμο ένα υγιέστατο και γλυκό μπεμπάκι! Μη φοβάσαι την καισαρική... Εφόσον είναι επιβεβλημένη, να λες πάλι καλά που υπάρχει και αυτή η μέθοδος! Έκανα καισαρική λόγω μη εξέλιξης τοκετού, ανάρρωσα πολύ γρήγορα και χαιρόμουν την κόρη μου από την πρώτη στιγμή! Η Παναγιά μαζί σας!

ops katrinaki τώρα είδα το θέμα σου... Πάω μέχρι το soupermarket πριν κλείσει και επιστρέφοντας θα το διαβάσω.. Βλέπεις.. Χωρίς Μαράκι και Κων/νο (έχει 24ωρη υπηρεσία) ο χρόνος είναι άπειροςςςςςςς!

Φανή μου... Θα είναι γερό και θα είναι και κορίτσι!!! Πίστεψέ το!

elpis συγχαρητήρια!!!!! Να έχεις μία υπέροχη εγκυμοσύνη και να την απολαύσεις στο έπακρο!

liontarina έγραψε:

wow!!! :woohoo: :silly: :woohoo: :silly: Γλυκύτατες όλες!!!! Μπράβο κορίτσια... Να κάνετε ένα όμορφο παρεάκι και να πίνετε πολλά καφεδάκια κι εμείς να σας καμαρώνουμε από μακριά! Σας φιλώ!

Ορεξάτος ο μπέμπης! Τέλειος! :woohoo: Φτου σου και πάλι φτούσου! Άντε και το επόμενο γεύμα να είναι γαρδούμπα!

katrina έγραψε: Αχ Θεε μου, όλα τα μωρά το ίδιο? Κατερίνα την αφήνεις κανένα 10λεπτο την ημέρα χωρίς το παμπεράκι? Τώρα που δεν περπατάει.. Γιατί όσες φορές το έκανα τώρα στο Μαράκι ενώ ήταν ξαπλωμένη στο σελτεδάκι της, έριξε ένα σάλτο από το κρεβάτι, τη μία πήγε κι έκανε πιπί στο χαλάκι του μπάνιου και την άλλη στις παντόφλες μου πάνω! Τις ροζουλιές, χνουδωτές και ζεστές! Η Αλεξ, αστέρι! Πανέξυπνη... Το κατάλαβα από τότε που την γνώρισα.. Έχει ένα βλέμμα... πανέξυπνο, ερευνητικό! Εμ.. Δεν έχει να μοιάσει? Natasoula μου ευχαριστώ, καλορίζικο το πρώτο σας δοντάκι! Καλά μασουλήματα! Να μου τα φιλήσεις και τα 2!!!

Θα σου πω γλυκιά μου την κοινή και τετριμμένη αλήθεια... Κάντε τα ταξιδάκια σας, απέβαλε το άγχος και αν δεν είσαι ήδη έγκυος, θα μείνεις! Το άγχος είναι ο χειρότερος σύμβουλος και μπορούν να στο πουν και κορίτσια, που προσπαθούσαν καιρό και με το που το έβγαλαν από το μυαλό τους (δύσκολο, το ξέρω) έμειναν αμέσως έγκυες. Δες το πρόσφατο θέμα της Aristina που μας ανακοινώνει την εγκυμοσύνη της. Αν παρ'όλ'αυτά ξεκινήσετε εξετάσεις, μη φοβάσαι καθόλου. Και δυσοίωνα να είναι τα νέα, σκέψου ότι θα μάθετε τι φταίει και θα το αντιμετωπίσετε ιατρικά. Τις καλύτερες ευχές μου γλυκιά μου! Σε φιλώ!

nektarini έγραψε: Τι γλυκό Θεε μου! Να σας ζήσει το Αγγελούδι σας, τα καλύτερα εύχομαι για τη ζωούλα του! Να είναι γερό κι ευλογημένο κι εσείς οι γονείς του πάντα καλά, να το μεγαλώνετε με αγάπη και να το καμαρώνετε πάντα! Ώστε δικαιολογείς τη μαμά ε? :woohoo:

Φάτσα γλυκιά!!! Να τη χαίρεστε! Είναι ζουζούνα!

Franita έγραψε: Μία από τα ίδια κι εγώ.. Μπάνιο και κουζίνα να είναι καθαρά και όλα τα άλλα... Μπορούν να περιμένουν! Δεν ήμουν έτσι, αλλά έγινα! Όσο και να το ξεσκονοσκουπιζοσφουγγαρίζω το σπίτι, με το Μαράκι να τρώει μπανάνες και φρυγανιές μόνη της, να τα πετάει κάτω και μετά να πιάνει και τα τραπεζάκια με τα μπανανιασμένα χεράκια, δεν μένει ποτέ καθαρό!!!

Μάθαμε να μετράμε μέχρι το 3. Θα μαθαίναμε μέχρι το 5, αλλά κολλάει στο 4! Λέει τ τ τ τ. Όταν κάνει σκανταλιά την βάζω στη γωνία του καναπέ και μετράω μέχρι το 10 μέχρι να την αφήσω να κατέβει (το χειρότερο βασανιστήριο για το Μαράκι). Από τις πολλές φορές που μέτρησα, το έμαθε και τώρα μέχρι το 3 μετράει μόνη της. Ένα (καθαρά), ύο, ία... Και δείχνει και τα δαχτυλάκια της (που μου έρχεται να τα φάω). Είμαι εκτός θέματος πάλι? Το Μαράκι είναι 14,5 μηνών!