Ifigeneia

Καλησπέρα σας όλες.. Αισθάνομαι λίγες τύψεις γιατί νομίζω ότι οι διαφωνίες και οι καυγάδες για το θέμα του θηλασμού ξεκίνησαν από το δικό μου μήνυμα και συγκεκριμένα από το σημείο που έγραψα "δε θηλάζω, το εργοστάσιο παραγωγής γάλακτος έκλεισε".. (Ορμώμενη από αυτή μου τη φράση η LaLa κατέθεσε τη δική της άποψη που έκανε κάποια άλλη μανούλα να αντιδράσει). Έδωσα μία χιουμοριστική νότα στην αποτυχία μου να θηλάσω για να διασκεδάσω τα δυσάρεστα συναισθήματά μου για την αποτυχία μου αυτή. Το ήθελα πάρα πολύ, το προσπάθησα πάρα πολύ, σχεδόν 20 μέρες, όπου και παραιτήθηκα μετά από παρότρυνση του γιατρού και της μαίας μου, την οποία "προσέλαβα" και ερχόταν καθημερινά στο σπίτι μου προκειμένου με βοηθήσει. Δεν ήμουν ειδική στο θέμα του θηλασμού, πίστευα ότι ήταν εύκολη διαδικασία, όταν κατάλαβα ότι δυσκολευόμουν, ζήτησα βοήθεια ειδικού. Δυστυχώς η φύση με αδίκησε, εμένα και το παιδί μου. Όλες ξέρουμε τα πλεονεκτήματα του μητρικού γάλακτος, τη θωράκιση του παιδικού οργανισμού με αντισώματα και όλα τα σχετικά, μην τα επαναλαμβάνω. Το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να το προσφέρω στο παιδί μου, με οδήγησε σε μελαγχολία. Ειλικρινά δεν ήθελα να το θέσω έτσι γιατί όπως σωστά ανέφερε η LaLa υπάρχουν πολλές υποψήφιες μανούλες που μπορεί να διαβάζουν και να απογοητευτούν, αλλά μάλλον θέλω να δικαιολογήσω τον εαυτό μου. Το μήνυμά μου προς τις υποψήφιες μανούλες είναι να μην απογοητεύονται, κάθε περίπτωση, κάθε οργανισμός, κάθε παιδί είναι διαφορετικό και θέλει διαφορετική αντιμετώπιση. Απλά αν καταλαβαίνετε ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν κάνετε καλά, ζητήστε τη βοήθεια ειδικού, κάντε το χρέος σας έστω κι έτσι απέναντι στο παιδί σας. Και αν πάλι δεν τα καταφέρετε, πάρτε παράδειγμα από εμένα. Όχι μόνο δε θήλασα, 5 μηνών έκοψα και το ξένο γάλα και είμαι ψηλή 1,73 και γερή σαν τα ψηλά βουνά!

Καλησπέρα σας όλες.. Αισθάνομαι λίγες τύψεις γιατί νομίζω ότι οι διαφωνίες και οι καυγάδες για το θέμα του θηλασμού ξεκίνησαν από το δικό μου μήνυμα και συγκεκριμένα από το σημείο που έγραψα "δε θηλάζω, το εργοστάσιο παραγωγής γάλακτος έκλεισε".. (Ορμώμενη από αυτή μου τη φράση η LaLa κατέθεσε τη δική της άποψη που έκανε κάποια άλλη μανούλα να αντιδράσει). Έδωσα μία χιουμοριστική νότα στην αποτυχία μου να θηλάσω για να διασκεδάσω τα δυσάρεστα συναισθήματά μου για την αποτυχία μου αυτή. Το ήθελα πάρα πολύ, το προσπάθησα πάρα πολύ, σχεδόν 20 μέρες, όπου και παραιτήθηκα μετά από παρότρυνση του γιατρού και της μαίας μου, την οποία "προσέλαβα" και ερχόταν καθημερινά στο σπίτι μου προκειμένου με βοηθήσει. Δεν ήμουν ειδική στο θέμα του θηλασμού, πίστευα ότι ήταν εύκολη διαδικασία, όταν κατάλαβα ότι δυσκολευόμουν, ζήτησα βοήθεια ειδικού. Δυστυχώς η φύση με αδίκησε, εμένα και το παιδί μου. Όλες ξέρουμε τα πλεονεκτήματα του μητρικού γάλακτος, τη θωράκιση του παιδικού οργανισμού με αντισώματα και όλα τα σχετικά, μην τα επαναλαμβάνω. Το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να το προσφέρω στο παιδί μου, με οδήγησε σε μελαγχολία. Ειλικρινά δεν ήθελα να το θέσω έτσι γιατί όπως σωστά ανέφερε η LaLa υπάρχουν πολλές υποψήφιες μανούλες που μπορεί να διαβάζουν και να απογοητευτούν, αλλά μάλλον θέλω να δικαιολογήσω τον εαυτό μου. Το μήνυμά μου προς τις υποψήφιες μανούλες είναι να μην απογοητεύονται, κάθε περίπτωση, κάθε οργανισμός, κάθε παιδί είναι διαφορετικό και θέλει διαφορετική αντιμετώπιση. Απλά αν καταλαβαίνετε ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν κάνετε καλά, ζητήστε τη βοήθεια ειδικού, κάντε το χρέος σας έστω κι έτσι απέναντι στο παιδί σας. Και αν πάλι δεν τα καταφέρετε, πάρτε παράδειγμα από εμένα. Όχι μόνο δε θήλασα, 5 μηνών έκοψα και το ξένο γάλα και είμαι ψηλή 1,73 και γερή σαν τα ψηλά βουνά!

Και το σημαντικότερο ξέχασα.. Μετά από δύο εφαρμογές επισκληρίδιου σε δύο διαφορετικά σημεία της σπονδυλικής στήλης και μετά από τεράστια δόση, έως και απαγορευμένη, πέρασαν 50 μέρες και δεν έχω καμία ενόχληση. Και κάτι ακόμη.Προς Θεού, δεν είναι ότι ο αναισθησιολόγος δεν ήταν πεπειραμένος ή χασάπης όπως τον χαρακτήρισαν κάποιοι. Ατυχή γεγονότα συμβαίνουν συνέχεια και παντού. Έτσι το χαρακτηρίζω εγώ, ατυχές γεγονός.. Κάποιοι λένε ότι όσες γεννάνε χωρίς επισκληρίδιο είναι ηρωίδες (όπως π.χ. οι μαμάδες - γιαγιάδες μας). Για μένα δεν είναι επίδειξη ηρωισμού. Πιστεύω ότι όσες όσες γεννούν χωρίς επισκληρίδιο, δεν το κάνουν για να καυχιούνται για το θάρρος τους, αλλά ίσως επειδή φοβούνται τυχόν επιπλοκές ή απλά επειδή γεννούν κυριολεκτικά με έναν πόνο, όπως η κολλητή μου. Δεν πρόλαβαν να της κάνουν επισκληρ, μέχρι να πάει ο αναισθησιολόγος στην κλινική (ήταν αργία) είχε ήδη γεννήσει χωρίς ιδιαίτερους πόνους. Δεν θεωρεί τον εαυτό της ήρωα, τον θεωρεί τυχερό! Και ηρωίδες για εμένα, είμαστε όλες οι μανούλες (ασχέτως του τρόπου που γεννήσαμε), ακόμα και οι υποψήφιες! Λίγες θυσίες κάνουμε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του θηλασμού και έπειτα για τη φροντίδα και το μεγάλωμα των παιδιών μας?

Και το σημαντικότερο ξέχασα.. Μετά από δύο εφαρμογές επισκληρίδιου σε δύο διαφορετικά σημεία της σπονδυλικής στήλης και μετά από τεράστια δόση, έως και απαγορευμένη, πέρασαν 50 μέρες και δεν έχω καμία ενόχληση. Και κάτι ακόμη.Προς Θεού, δεν είναι ότι ο αναισθησιολόγος δεν ήταν πεπειραμένος ή χασάπης όπως τον χαρακτήρισαν κάποιοι. Ατυχή γεγονότα συμβαίνουν συνέχεια και παντού. Έτσι το χαρακτηρίζω εγώ, ατυχές γεγονός.. Κάποιοι λένε ότι όσες γεννάνε χωρίς επισκληρίδιο είναι ηρωίδες (όπως π.χ. οι μαμάδες - γιαγιάδες μας). Για μένα δεν είναι επίδειξη ηρωισμού. Πιστεύω ότι όσες όσες γεννούν χωρίς επισκληρίδιο, δεν το κάνουν για να καυχιούνται για το θάρρος τους, αλλά ίσως επειδή φοβούνται τυχόν επιπλοκές ή απλά επειδή γεννούν κυριολεκτικά με έναν πόνο, όπως η κολλητή μου. Δεν πρόλαβαν να της κάνουν επισκληρ, μέχρι να πάει ο αναισθησιολόγος στην κλινική (ήταν αργία) είχε ήδη γεννήσει χωρίς ιδιαίτερους πόνους. Δεν θεωρεί τον εαυτό της ήρωα, τον θεωρεί τυχερό! Και ηρωίδες για εμένα, είμαστε όλες οι μανούλες (ασχέτως του τρόπου που γεννήσαμε), ακόμα και οι υποψήφιες! Λίγες θυσίες κάνουμε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του θηλασμού και έπειτα για τη φροντίδα και το μεγάλωμα των παιδιών μας?

Και το σημαντικότερο ξέχασα.. Μετά από δύο εφαρμογές επισκληρίδιου σε δύο διαφορετικά σημεία της σπονδυλικής στήλης και μετά από τεράστια δόση, έως και απαγορευμένη, πέρασαν 50 μέρες και δεν έχω καμία ενόχληση. Και κάτι ακόμη.Προς Θεού, δεν είναι ότι ο αναισθησιολόγος δεν ήταν πεπειραμένος ή χασάπης όπως τον χαρακτήρισαν κάποιοι. Ατυχή γεγονότα συμβαίνουν συνέχεια και παντού. Έτσι το χαρακτηρίζω εγώ, ατυχές γεγονός.. Κάποιοι λένε ότι όσες γεννάνε χωρίς επισκληρίδιο είναι ηρωίδες (όπως π.χ. οι μαμάδες - γιαγιάδες μας). Για μένα δεν είναι επίδειξη ηρωισμού. Πιστεύω ότι όσες όσες γεννούν χωρίς επισκληρίδιο, δεν το κάνουν για να καυχιούνται για το θάρρος τους, αλλά ίσως επειδή φοβούνται τυχόν επιπλοκές ή απλά επειδή γεννούν κυριολεκτικά με έναν πόνο, όπως η κολλητή μου. Δεν πρόλαβαν να της κάνουν επισκληρ, μέχρι να πάει ο αναισθησιολόγος στην κλινική (ήταν αργία) είχε ήδη γεννήσει χωρίς ιδιαίτερους πόνους. Δεν θεωρεί τον εαυτό της ήρωα, τον θεωρεί τυχερό! Και ηρωίδες για εμένα, είμαστε όλες οι μανούλες (ασχέτως του τρόπου που γεννήσαμε), ακόμα και οι υποψήφιες! Λίγες θυσίες κάνουμε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του θηλασμού και έπειτα για τη φροντίδα και το μεγάλωμα των παιδιών μας?

Καλησπέρα κορίτσια!Θα σας καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου όσον αφορά την επισκληρίδιο αναλγησία (ο όρος αναισθησία για μένα όπως και τον γιατρό μου είναι λάθος.Η επισκληρ σου παίρνει τον πόνο-άλγος-από τη μέση και κάτω,όχι την αίσθηση.Έκανα καισαρική με την εφαρμογή επισκληρ και τα αισθανόμουν όλα,τα δάκτυλα των γιατρών που με ακουμπούσαν,με πίεζαν,μόνο που δεν πονούσα.Όπως ακριβώς όταν σου κάνει τραχηλική εξέταση ο γιατρός,κοινώς όταν βάζει δάκτυλο.Χωρίς επισκληρίδιο πονάς,με επισκληρίδιο απλά αισθάνεσαι το δάκτυλό του χωρίς να πονάς).Λοιπόν στο προκείμενο..Μπήκα στην κλινική να γεννήσω φυσιολογικά,με πρόκληση.Έκανα επισκληρίδιο πριν καλά καλά κάνω διαστολή,όχι γιατί εγώ επέμενα(ειλικρινά κι εγώ δεν ήμουν σίγουρη αν το ήθελα)αλλά γιατί θα βοηθούσε την εξέλιξη του τοκετού.Βλέπετε η κατάσταση του τραχήλου μου μόνο για γέννα δεν ήταν(σφιχτός,σκληρός κι ερμητικά κλειστός,θα με έπαιρνε 24ωρο και βάλε να γεννήσω,αλλά τι να κάνω?Είχα ανεπάρκεια πλακούντα και το μωρό μου έπρεπε να βγει 12 μέρες νωρίτερα από την πιθανή ημερομηνία).Η 1η δόση της επισκληρ με έπιασε,κάτι πονάκια που είχα από το υπόθετο που μου είχανε βάλει πέρασαν.Σκέφτηκα "τι τύχη Θέε μου, θα γεννήσω χωρίς να καταλάβω πόνο!"Δεν έλεγα κάτι άλλο καλύτερα?Μετά από μία ώρα όταν πέρασε η επήρρεια της επισκληρ και μου βάλανε τη 2η δόση κάτι δεν πήγαινε καλά, αισθανόμουν όλους τους πόνους!Ζήτησα να κοιτάξουν μήπως είχε φύγει το καθετηράκι από τη θέση του και ο αναισθησιολόγος με διαβεβαίωνε ότι είναι στη θέση του (χωρίς να βγάλει τις γάζες και να κοιτάξει από κάτω)και μάλλον είναι θέμα οργανισμού το ότι δεν με έπιανε η επισκληρίδιος(άκουσον άκουσον!).Λοιπόν..κοιλοπονούσα φρικτά για τις επόμενες 10 ώρες,όσες δόσεις επισκληρ κι αν μου έβαζαν δε με έπιαναν,οι τεχνητοί πόνοι ήταν αφόρητοι και χωρίς κενά για να ξεκουράζομαι,οι συσπάσεις έρχονταν με διαφορά 15 δευτ. και διαρκούσαν 20 δευτ.Και το αποτέλεσμα?Διαστολή 1,5!Με αυτές τις συνθήκες δεν μπορούσα να περιμένω άλλες 20 ώρες για να γεννήσω(τόσες μου έδινε ο γιατρός μου και αποφάσισα να κάνω καισαρική.Ήταν έτοιμοι να με κάνουν ολική γιατί και η ύστατη προσπάθεια του αναισθησιολ με δόση επισκληρ που θα σκότωνε κι ελέφαντα απέτυχε!Ένιωθα όλους τους πόνους!Εκεί τον παρακάλεσα να ξανατσεκάρει το καθετηράκι αλλά βγάζοντας τις γάζες όπου και το έκανε και διαπίστωσε ότι είχε φύγει από τη σωστή θέση ανάμεσα από τους σπονδύλους,το φάρμακο έτρεχε σε λάθος σημείο γιαυτό και με είχε πιάσει μόνο στον αριστερό μηρό.Κ να με έσφαζες σε εκείνο το σημείο δεν θα καταλάβαινα τίποτα,αλλά κοιλιά και μέση με πέθαιναν από τον πόνο!Με ξανατρύπησε,αυτή τη φορά πέτυχε,κ γλίτωσα την ολική.Εκείνη την ώρα ζήτησα να ξαναγυρίσω στην προσπάθεια για φυσιολογικό,αλλά είχα φάει τόσο φάρμακο που δεν μπορούσαν να μου βάλουνε άλλο, οπότε οι επόμενες 20 ώρες δε θα ήταν και πάλι ανώδυνες!Το συμπέρασμα,τσάμπα υπέφερα τόσες ώρες και τσάμπα έφαγα το μαχαίρι! Συγνώμη αν σας κούρασα με την φλυαρία μου,αλλά μετά από 50 μέρες τα έχω όλα τόσο έντονα στο μυαλό μου,που γράφοντάς τα,είναι σαν να τα ξαναζώ! Υ.Γ.Οι μέλλουσες μανούλες ρωτήστε τις δικές σας μαμάδες πως σας γέννησαν.Της μαμάς μου πριν 29 χρόνια της πήρε 48 ώρες να με γεννήσει με τεχνητούς πόνους.Η ιστορία παρολίγο να επαναλαμβανόταν με μένα! Φιλιά!

Καλησπέρα κορίτσια!Θα σας καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου όσον αφορά την επισκληρίδιο αναλγησία (ο όρος αναισθησία για μένα όπως και τον γιατρό μου είναι λάθος.Η επισκληρ σου παίρνει τον πόνο-άλγος-από τη μέση και κάτω,όχι την αίσθηση.Έκανα καισαρική με την εφαρμογή επισκληρ και τα αισθανόμουν όλα,τα δάκτυλα των γιατρών που με ακουμπούσαν,με πίεζαν,μόνο που δεν πονούσα.Όπως ακριβώς όταν σου κάνει τραχηλική εξέταση ο γιατρός,κοινώς όταν βάζει δάκτυλο.Χωρίς επισκληρίδιο πονάς,με επισκληρίδιο απλά αισθάνεσαι το δάκτυλό του χωρίς να πονάς).Λοιπόν στο προκείμενο..Μπήκα στην κλινική να γεννήσω φυσιολογικά,με πρόκληση.Έκανα επισκληρίδιο πριν καλά καλά κάνω διαστολή,όχι γιατί εγώ επέμενα(ειλικρινά κι εγώ δεν ήμουν σίγουρη αν το ήθελα)αλλά γιατί θα βοηθούσε την εξέλιξη του τοκετού.Βλέπετε η κατάσταση του τραχήλου μου μόνο για γέννα δεν ήταν(σφιχτός,σκληρός κι ερμητικά κλειστός,θα με έπαιρνε 24ωρο και βάλε να γεννήσω,αλλά τι να κάνω?Είχα ανεπάρκεια πλακούντα και το μωρό μου έπρεπε να βγει 12 μέρες νωρίτερα από την πιθανή ημερομηνία).Η 1η δόση της επισκληρ με έπιασε,κάτι πονάκια που είχα από το υπόθετο που μου είχανε βάλει πέρασαν.Σκέφτηκα "τι τύχη Θέε μου, θα γεννήσω χωρίς να καταλάβω πόνο!"Δεν έλεγα κάτι άλλο καλύτερα?Μετά από μία ώρα όταν πέρασε η επήρρεια της επισκληρ και μου βάλανε τη 2η δόση κάτι δεν πήγαινε καλά, αισθανόμουν όλους τους πόνους!Ζήτησα να κοιτάξουν μήπως είχε φύγει το καθετηράκι από τη θέση του και ο αναισθησιολόγος με διαβεβαίωνε ότι είναι στη θέση του (χωρίς να βγάλει τις γάζες και να κοιτάξει από κάτω)και μάλλον είναι θέμα οργανισμού το ότι δεν με έπιανε η επισκληρίδιος(άκουσον άκουσον!).Λοιπόν..κοιλοπονούσα φρικτά για τις επόμενες 10 ώρες,όσες δόσεις επισκληρ κι αν μου έβαζαν δε με έπιαναν,οι τεχνητοί πόνοι ήταν αφόρητοι και χωρίς κενά για να ξεκουράζομαι,οι συσπάσεις έρχονταν με διαφορά 15 δευτ. και διαρκούσαν 20 δευτ.Και το αποτέλεσμα?Διαστολή 1,5!Με αυτές τις συνθήκες δεν μπορούσα να περιμένω άλλες 20 ώρες για να γεννήσω(τόσες μου έδινε ο γιατρός μου και αποφάσισα να κάνω καισαρική.Ήταν έτοιμοι να με κάνουν ολική γιατί και η ύστατη προσπάθεια του αναισθησιολ με δόση επισκληρ που θα σκότωνε κι ελέφαντα απέτυχε!Ένιωθα όλους τους πόνους!Εκεί τον παρακάλεσα να ξανατσεκάρει το καθετηράκι αλλά βγάζοντας τις γάζες όπου και το έκανε και διαπίστωσε ότι είχε φύγει από τη σωστή θέση ανάμεσα από τους σπονδύλους,το φάρμακο έτρεχε σε λάθος σημείο γιαυτό και με είχε πιάσει μόνο στον αριστερό μηρό.Κ να με έσφαζες σε εκείνο το σημείο δεν θα καταλάβαινα τίποτα,αλλά κοιλιά και μέση με πέθαιναν από τον πόνο!Με ξανατρύπησε,αυτή τη φορά πέτυχε,κ γλίτωσα την ολική.Εκείνη την ώρα ζήτησα να ξαναγυρίσω στην προσπάθεια για φυσιολογικό,αλλά είχα φάει τόσο φάρμακο που δεν μπορούσαν να μου βάλουνε άλλο, οπότε οι επόμενες 20 ώρες δε θα ήταν και πάλι ανώδυνες!Το συμπέρασμα,τσάμπα υπέφερα τόσες ώρες και τσάμπα έφαγα το μαχαίρι! Συγνώμη αν σας κούρασα με την φλυαρία μου,αλλά μετά από 50 μέρες τα έχω όλα τόσο έντονα στο μυαλό μου,που γράφοντάς τα,είναι σαν να τα ξαναζώ! Υ.Γ.Οι μέλλουσες μανούλες ρωτήστε τις δικές σας μαμάδες πως σας γέννησαν.Της μαμάς μου πριν 29 χρόνια της πήρε 48 ώρες να με γεννήσει με τεχνητούς πόνους.Η ιστορία παρολίγο να επαναλαμβανόταν με μένα! Φιλιά!

Καλησπέρα κορίτσια!Θα σας καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου όσον αφορά την επισκληρίδιο αναλγησία (ο όρος αναισθησία για μένα όπως και τον γιατρό μου είναι λάθος.Η επισκληρ σου παίρνει τον πόνο-άλγος-από τη μέση και κάτω,όχι την αίσθηση.Έκανα καισαρική με την εφαρμογή επισκληρ και τα αισθανόμουν όλα,τα δάκτυλα των γιατρών που με ακουμπούσαν,με πίεζαν,μόνο που δεν πονούσα.Όπως ακριβώς όταν σου κάνει τραχηλική εξέταση ο γιατρός,κοινώς όταν βάζει δάκτυλο.Χωρίς επισκληρίδιο πονάς,με επισκληρίδιο απλά αισθάνεσαι το δάκτυλό του χωρίς να πονάς).Λοιπόν στο προκείμενο..Μπήκα στην κλινική να γεννήσω φυσιολογικά,με πρόκληση.Έκανα επισκληρίδιο πριν καλά καλά κάνω διαστολή,όχι γιατί εγώ επέμενα(ειλικρινά κι εγώ δεν ήμουν σίγουρη αν το ήθελα)αλλά γιατί θα βοηθούσε την εξέλιξη του τοκετού.Βλέπετε η κατάσταση του τραχήλου μου μόνο για γέννα δεν ήταν(σφιχτός,σκληρός κι ερμητικά κλειστός,θα με έπαιρνε 24ωρο και βάλε να γεννήσω,αλλά τι να κάνω?Είχα ανεπάρκεια πλακούντα και το μωρό μου έπρεπε να βγει 12 μέρες νωρίτερα από την πιθανή ημερομηνία).Η 1η δόση της επισκληρ με έπιασε,κάτι πονάκια που είχα από το υπόθετο που μου είχανε βάλει πέρασαν.Σκέφτηκα "τι τύχη Θέε μου, θα γεννήσω χωρίς να καταλάβω πόνο!"Δεν έλεγα κάτι άλλο καλύτερα?Μετά από μία ώρα όταν πέρασε η επήρρεια της επισκληρ και μου βάλανε τη 2η δόση κάτι δεν πήγαινε καλά, αισθανόμουν όλους τους πόνους!Ζήτησα να κοιτάξουν μήπως είχε φύγει το καθετηράκι από τη θέση του και ο αναισθησιολόγος με διαβεβαίωνε ότι είναι στη θέση του (χωρίς να βγάλει τις γάζες και να κοιτάξει από κάτω)και μάλλον είναι θέμα οργανισμού το ότι δεν με έπιανε η επισκληρίδιος(άκουσον άκουσον!).Λοιπόν..κοιλοπονούσα φρικτά για τις επόμενες 10 ώρες,όσες δόσεις επισκληρ κι αν μου έβαζαν δε με έπιαναν,οι τεχνητοί πόνοι ήταν αφόρητοι και χωρίς κενά για να ξεκουράζομαι,οι συσπάσεις έρχονταν με διαφορά 15 δευτ. και διαρκούσαν 20 δευτ.Και το αποτέλεσμα?Διαστολή 1,5!Με αυτές τις συνθήκες δεν μπορούσα να περιμένω άλλες 20 ώρες για να γεννήσω(τόσες μου έδινε ο γιατρός μου και αποφάσισα να κάνω καισαρική.Ήταν έτοιμοι να με κάνουν ολική γιατί και η ύστατη προσπάθεια του αναισθησιολ με δόση επισκληρ που θα σκότωνε κι ελέφαντα απέτυχε!Ένιωθα όλους τους πόνους!Εκεί τον παρακάλεσα να ξανατσεκάρει το καθετηράκι αλλά βγάζοντας τις γάζες όπου και το έκανε και διαπίστωσε ότι είχε φύγει από τη σωστή θέση ανάμεσα από τους σπονδύλους,το φάρμακο έτρεχε σε λάθος σημείο γιαυτό και με είχε πιάσει μόνο στον αριστερό μηρό.Κ να με έσφαζες σε εκείνο το σημείο δεν θα καταλάβαινα τίποτα,αλλά κοιλιά και μέση με πέθαιναν από τον πόνο!Με ξανατρύπησε,αυτή τη φορά πέτυχε,κ γλίτωσα την ολική.Εκείνη την ώρα ζήτησα να ξαναγυρίσω στην προσπάθεια για φυσιολογικό,αλλά είχα φάει τόσο φάρμακο που δεν μπορούσαν να μου βάλουνε άλλο, οπότε οι επόμενες 20 ώρες δε θα ήταν και πάλι ανώδυνες!Το συμπέρασμα,τσάμπα υπέφερα τόσες ώρες και τσάμπα έφαγα το μαχαίρι! Συγνώμη αν σας κούρασα με την φλυαρία μου,αλλά μετά από 50 μέρες τα έχω όλα τόσο έντονα στο μυαλό μου,που γράφοντάς τα,είναι σαν να τα ξαναζώ! Υ.Γ.Οι μέλλουσες μανούλες ρωτήστε τις δικές σας μαμάδες πως σας γέννησαν.Της μαμάς μου πριν 29 χρόνια της πήρε 48 ώρες να με γεννήσει με τεχνητούς πόνους.Η ιστορία παρολίγο να επαναλαμβανόταν με μένα! Φιλιά!

Moussa ναι, το είχα δει! Όντως έτσι είμαστε οι Ιφιγένειες!!!!

Moussa ναι, το είχα δει! Όντως έτσι είμαστε οι Ιφιγένειες!!!!

Moussa ναι, το είχα δει! Όντως έτσι είμαστε οι Ιφιγένειες!!!!

Thexi να σου ζήσει το μωράκι σου, η φωτογραφία του θηλασμού.. τι να πω... Απλά τέλεια... μαγική!!! Ο δικός μου τοκετός ήταν εκ διαμέτρου αντίθετος από τον δικό σου!! Στην 39η εβδομάδα είχα ανεπάρκεια πλακούντα και έπρεπε να γεννήσω. Μπήκα στο μαιευτήριο για πρόκληση, και μετά από 10 ώρες φρικτών πόνων (γιατί οι τεχνητοί πόνοι είναι ανελέητοι, σε πιάνουν ανά 15 δευτερόλεπτα και διαρκούν 20 δευτερόλεπτα, δε σε αφήνουν να ξεκουραστείς) το μόνο που κατάφερα ήταν να κάνω διαστολή 1,5 εκ. Η επισκληρίδιος δεν με έπιασε γιατί είχε βγει το καθετηράκι από τη θέση του, το υγρό έτρεχε σε λάθος σημείο και δεν έκανε δουλεια και ο αναισθησιολόγος αγρόν αγόραζε! Ο γυναικολόγος μου υπολόγισε ότι θα γεννούσα μετά από άλλες 14 ώρες. Υπέφερα τόσο πολύ που ζήτησα να μου κάνουν καισαρική, λογικά με ολική αναισθησία αφού δε με έπιανε η επισκληρίδιος. Μπήκα χειρουργείο στις 19.45 όπυ διαπίστωσαν τη βλακεία του αναισθησιολόγου, με ξανατρύπησαν,με έπιασε και τελικά στις 20.15 γέννησα την κορούλα μου! Τους πόνους πριν την καισαρική αν μου πεις να τους ξαναπεράσω, το κάνω άνετα! Καλά λένε ότι όταν γεννάς τους ξεχνάς! Αυτό που δεν μπορώ να φανταστώ είναι πως θα ξαναπεράσω τους πόνους μετά την καισαρική, στο 2ο μωρό. Κορίτσια δεν ξέρω αν καμιά σας έχει εμπειρία από καισαρική, όποια έχει ίσως με καταλάβει. Σε μένα έφταιξε και η ταλαιπωρία όλης της μέρας, εκείνο το βράδυ μετά το χειρουργείο δεν θέλω να το θυμάμαι. Μου βάζανε φάρμακο οι μαίες, αλλά σε 2 ώρες περνούσε η επήρρειά του και δεν μπορούσανε να μου ξαναβάλουνε μέχρι να περάσουν 4 ώρες. Αυτό το ενδιάμεσο δίωρο σφάδαζα. Ευτυχώς που είχα κλείσει μόνη μου το δωμάτιο γιατί άλλη κοπέλα δε θα μπορούσε να κοιμηθεί με μένα δίπλα της. Στο πλευρό μου είχα τη μητέρα μου και τον άντρα μου, φύλακες αγγέλους! Περιττό να σας πω ότι μετά που βγάλανε το μωρό μου από την κοιλιά μου και πριν με ράψουνε βάλανε τον άντρα μου μέσα στο χειρουργείο και τα είδε όλα ο καλός μου! Το μεγαλύτερο παυσίπονο όλων βέβαια είναι το μωρό μου, μου πήρε λίγες μέρες να αναρρώσω τελείως αλλά όταν κρατούσα το μωρό μου στην αγκαλιά μου πετούσα! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Χαλάλι!

Thexi να σου ζήσει το μωράκι σου, η φωτογραφία του θηλασμού.. τι να πω... Απλά τέλεια... μαγική!!! Ο δικός μου τοκετός ήταν εκ διαμέτρου αντίθετος από τον δικό σου!! Στην 39η εβδομάδα είχα ανεπάρκεια πλακούντα και έπρεπε να γεννήσω. Μπήκα στο μαιευτήριο για πρόκληση, και μετά από 10 ώρες φρικτών πόνων (γιατί οι τεχνητοί πόνοι είναι ανελέητοι, σε πιάνουν ανά 15 δευτερόλεπτα και διαρκούν 20 δευτερόλεπτα, δε σε αφήνουν να ξεκουραστείς) το μόνο που κατάφερα ήταν να κάνω διαστολή 1,5 εκ. Η επισκληρίδιος δεν με έπιασε γιατί είχε βγει το καθετηράκι από τη θέση του, το υγρό έτρεχε σε λάθος σημείο και δεν έκανε δουλεια και ο αναισθησιολόγος αγρόν αγόραζε! Ο γυναικολόγος μου υπολόγισε ότι θα γεννούσα μετά από άλλες 14 ώρες. Υπέφερα τόσο πολύ που ζήτησα να μου κάνουν καισαρική, λογικά με ολική αναισθησία αφού δε με έπιανε η επισκληρίδιος. Μπήκα χειρουργείο στις 19.45 όπυ διαπίστωσαν τη βλακεία του αναισθησιολόγου, με ξανατρύπησαν,με έπιασε και τελικά στις 20.15 γέννησα την κορούλα μου! Τους πόνους πριν την καισαρική αν μου πεις να τους ξαναπεράσω, το κάνω άνετα! Καλά λένε ότι όταν γεννάς τους ξεχνάς! Αυτό που δεν μπορώ να φανταστώ είναι πως θα ξαναπεράσω τους πόνους μετά την καισαρική, στο 2ο μωρό. Κορίτσια δεν ξέρω αν καμιά σας έχει εμπειρία από καισαρική, όποια έχει ίσως με καταλάβει. Σε μένα έφταιξε και η ταλαιπωρία όλης της μέρας, εκείνο το βράδυ μετά το χειρουργείο δεν θέλω να το θυμάμαι. Μου βάζανε φάρμακο οι μαίες, αλλά σε 2 ώρες περνούσε η επήρρειά του και δεν μπορούσανε να μου ξαναβάλουνε μέχρι να περάσουν 4 ώρες. Αυτό το ενδιάμεσο δίωρο σφάδαζα. Ευτυχώς που είχα κλείσει μόνη μου το δωμάτιο γιατί άλλη κοπέλα δε θα μπορούσε να κοιμηθεί με μένα δίπλα της. Στο πλευρό μου είχα τη μητέρα μου και τον άντρα μου, φύλακες αγγέλους! Περιττό να σας πω ότι μετά που βγάλανε το μωρό μου από την κοιλιά μου και πριν με ράψουνε βάλανε τον άντρα μου μέσα στο χειρουργείο και τα είδε όλα ο καλός μου! Το μεγαλύτερο παυσίπονο όλων βέβαια είναι το μωρό μου, μου πήρε λίγες μέρες να αναρρώσω τελείως αλλά όταν κρατούσα το μωρό μου στην αγκαλιά μου πετούσα! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Χαλάλι!

Thexi να σου ζήσει το μωράκι σου, η φωτογραφία του θηλασμού.. τι να πω... Απλά τέλεια... μαγική!!! Ο δικός μου τοκετός ήταν εκ διαμέτρου αντίθετος από τον δικό σου!! Στην 39η εβδομάδα είχα ανεπάρκεια πλακούντα και έπρεπε να γεννήσω. Μπήκα στο μαιευτήριο για πρόκληση, και μετά από 10 ώρες φρικτών πόνων (γιατί οι τεχνητοί πόνοι είναι ανελέητοι, σε πιάνουν ανά 15 δευτερόλεπτα και διαρκούν 20 δευτερόλεπτα, δε σε αφήνουν να ξεκουραστείς) το μόνο που κατάφερα ήταν να κάνω διαστολή 1,5 εκ. Η επισκληρίδιος δεν με έπιασε γιατί είχε βγει το καθετηράκι από τη θέση του, το υγρό έτρεχε σε λάθος σημείο και δεν έκανε δουλεια και ο αναισθησιολόγος αγρόν αγόραζε! Ο γυναικολόγος μου υπολόγισε ότι θα γεννούσα μετά από άλλες 14 ώρες. Υπέφερα τόσο πολύ που ζήτησα να μου κάνουν καισαρική, λογικά με ολική αναισθησία αφού δε με έπιανε η επισκληρίδιος. Μπήκα χειρουργείο στις 19.45 όπυ διαπίστωσαν τη βλακεία του αναισθησιολόγου, με ξανατρύπησαν,με έπιασε και τελικά στις 20.15 γέννησα την κορούλα μου! Τους πόνους πριν την καισαρική αν μου πεις να τους ξαναπεράσω, το κάνω άνετα! Καλά λένε ότι όταν γεννάς τους ξεχνάς! Αυτό που δεν μπορώ να φανταστώ είναι πως θα ξαναπεράσω τους πόνους μετά την καισαρική, στο 2ο μωρό. Κορίτσια δεν ξέρω αν καμιά σας έχει εμπειρία από καισαρική, όποια έχει ίσως με καταλάβει. Σε μένα έφταιξε και η ταλαιπωρία όλης της μέρας, εκείνο το βράδυ μετά το χειρουργείο δεν θέλω να το θυμάμαι. Μου βάζανε φάρμακο οι μαίες, αλλά σε 2 ώρες περνούσε η επήρρειά του και δεν μπορούσανε να μου ξαναβάλουνε μέχρι να περάσουν 4 ώρες. Αυτό το ενδιάμεσο δίωρο σφάδαζα. Ευτυχώς που είχα κλείσει μόνη μου το δωμάτιο γιατί άλλη κοπέλα δε θα μπορούσε να κοιμηθεί με μένα δίπλα της. Στο πλευρό μου είχα τη μητέρα μου και τον άντρα μου, φύλακες αγγέλους! Περιττό να σας πω ότι μετά που βγάλανε το μωρό μου από την κοιλιά μου και πριν με ράψουνε βάλανε τον άντρα μου μέσα στο χειρουργείο και τα είδε όλα ο καλός μου! Το μεγαλύτερο παυσίπονο όλων βέβαια είναι το μωρό μου, μου πήρε λίγες μέρες να αναρρώσω τελείως αλλά όταν κρατούσα το μωρό μου στην αγκαλιά μου πετούσα! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Χαλάλι!

Καλημέρα Σκορπίνα! Να σου ζήσει το βλαστάρι σου! Εγώ στην κορούλα μου που είναι μόλις 49 ημερών στην αρχή της έδινα το aptamil που της δίνανε και στο μαιευτήριο, εννοείται κατόπιν υπόδειξης της παιδιάτρου (σημ. δε θηλάζω, το εργοστάστιο παραγωγής γάλακτος έκλεισε!!). Στο μαιευτήριο έκανε κακάκια της κανονικά (καθάριζε το εντεράκι της από το μηκώνιο) αλλά από τότε που επιστρέψαμε σπίτι, για να ενεργηθεί, έπρεπε να την ερεθίσουμε με λαδάκι και μπατονέτα, στο τέλος της κάναμε και κλισματάκι. Η παιδίατρος μου είχε πει να περιμένουμε λίγο μέχρι να της αλλάξουμε το γάλα, αλλά όταν είδαμε κι αποείδαμε μου συνέστισε το novalac it 1. Από τότε που της το δίνω (35 ημερών) ενεργείται κάθε μέρα, 1 ή 2 φορές, στην αρχή τα κακάκια της ήταν πράσινα, νερουλά και βρωμερα!!!:laugh: Τώρα έστρωσε, αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι ότι κάνει συνέχεια γουλίτσες. Ρεύεται πριν καλά καλά τη σηκώσω, αλλά την κρατάω επιπλέον μισή ώρα όρθια (υποτίθεται για να μην κάνει γουλίτσες). Παρ' όλ' αυτά κάνει. Έκανε και με το aptamil αλλά όχι τόσο. Άσε που με το aptamil έτρωγε ανά 4ωρο ενώ τώρα δεν την προλαβαίνουμε!!! Τρία-τρία τελείωνει τα κουτιά την εβδομάδα. Σε λίγες μέρες θα την πάμε στη παιδίατρο. Αν δούμε ότι η ανάπτυξή της είναι το ίδιο καλή με τον πρώτο μήνα (900 γρ και 6 πόντοι), θα τη συνεχίσω με το novalac και βλέπουμε... Moussa έχεις δίκιο. Το μασαζάκι στην κοιλίτσα βοηθάει και να ενεργηθεί το μωράκι αλλά και όταν έχει πονάκια! Δόξα τω Θεώ η δικιά μου δεν πέρασε κολικούς. Μπορεί να βοήθησαν και τα μπιμπερόν! Φιλιά!!

Καλημέρα Σκορπίνα! Να σου ζήσει το βλαστάρι σου! Εγώ στην κορούλα μου που είναι μόλις 49 ημερών στην αρχή της έδινα το aptamil που της δίνανε και στο μαιευτήριο, εννοείται κατόπιν υπόδειξης της παιδιάτρου (σημ. δε θηλάζω, το εργοστάστιο παραγωγής γάλακτος έκλεισε!!). Στο μαιευτήριο έκανε κακάκια της κανονικά (καθάριζε το εντεράκι της από το μηκώνιο) αλλά από τότε που επιστρέψαμε σπίτι, για να ενεργηθεί, έπρεπε να την ερεθίσουμε με λαδάκι και μπατονέτα, στο τέλος της κάναμε και κλισματάκι. Η παιδίατρος μου είχε πει να περιμένουμε λίγο μέχρι να της αλλάξουμε το γάλα, αλλά όταν είδαμε κι αποείδαμε μου συνέστισε το novalac it 1. Από τότε που της το δίνω (35 ημερών) ενεργείται κάθε μέρα, 1 ή 2 φορές, στην αρχή τα κακάκια της ήταν πράσινα, νερουλά και βρωμερα!!!:laugh: Τώρα έστρωσε, αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι ότι κάνει συνέχεια γουλίτσες. Ρεύεται πριν καλά καλά τη σηκώσω, αλλά την κρατάω επιπλέον μισή ώρα όρθια (υποτίθεται για να μην κάνει γουλίτσες). Παρ' όλ' αυτά κάνει. Έκανε και με το aptamil αλλά όχι τόσο. Άσε που με το aptamil έτρωγε ανά 4ωρο ενώ τώρα δεν την προλαβαίνουμε!!! Τρία-τρία τελείωνει τα κουτιά την εβδομάδα. Σε λίγες μέρες θα την πάμε στη παιδίατρο. Αν δούμε ότι η ανάπτυξή της είναι το ίδιο καλή με τον πρώτο μήνα (900 γρ και 6 πόντοι), θα τη συνεχίσω με το novalac και βλέπουμε... Moussa έχεις δίκιο. Το μασαζάκι στην κοιλίτσα βοηθάει και να ενεργηθεί το μωράκι αλλά και όταν έχει πονάκια! Δόξα τω Θεώ η δικιά μου δεν πέρασε κολικούς. Μπορεί να βοήθησαν και τα μπιμπερόν! Φιλιά!!

Καλημέρα Σκορπίνα! Να σου ζήσει το βλαστάρι σου! Εγώ στην κορούλα μου που είναι μόλις 49 ημερών στην αρχή της έδινα το aptamil που της δίνανε και στο μαιευτήριο, εννοείται κατόπιν υπόδειξης της παιδιάτρου (σημ. δε θηλάζω, το εργοστάστιο παραγωγής γάλακτος έκλεισε!!). Στο μαιευτήριο έκανε κακάκια της κανονικά (καθάριζε το εντεράκι της από το μηκώνιο) αλλά από τότε που επιστρέψαμε σπίτι, για να ενεργηθεί, έπρεπε να την ερεθίσουμε με λαδάκι και μπατονέτα, στο τέλος της κάναμε και κλισματάκι. Η παιδίατρος μου είχε πει να περιμένουμε λίγο μέχρι να της αλλάξουμε το γάλα, αλλά όταν είδαμε κι αποείδαμε μου συνέστισε το novalac it 1. Από τότε που της το δίνω (35 ημερών) ενεργείται κάθε μέρα, 1 ή 2 φορές, στην αρχή τα κακάκια της ήταν πράσινα, νερουλά και βρωμερα!!!:laugh: Τώρα έστρωσε, αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι ότι κάνει συνέχεια γουλίτσες. Ρεύεται πριν καλά καλά τη σηκώσω, αλλά την κρατάω επιπλέον μισή ώρα όρθια (υποτίθεται για να μην κάνει γουλίτσες). Παρ' όλ' αυτά κάνει. Έκανε και με το aptamil αλλά όχι τόσο. Άσε που με το aptamil έτρωγε ανά 4ωρο ενώ τώρα δεν την προλαβαίνουμε!!! Τρία-τρία τελείωνει τα κουτιά την εβδομάδα. Σε λίγες μέρες θα την πάμε στη παιδίατρο. Αν δούμε ότι η ανάπτυξή της είναι το ίδιο καλή με τον πρώτο μήνα (900 γρ και 6 πόντοι), θα τη συνεχίσω με το novalac και βλέπουμε... Moussa έχεις δίκιο. Το μασαζάκι στην κοιλίτσα βοηθάει και να ενεργηθεί το μωράκι αλλά και όταν έχει πονάκια! Δόξα τω Θεώ η δικιά μου δεν πέρασε κολικούς. Μπορεί να βοήθησαν και τα μπιμπερόν! Φιλιά!!

Κάρμεν καλημέρα. Βεβαίως βεβαίως εγώ σου προτείνω το δικό μου όνομα, Ιφιγένεια, που είναι τόσο όμορφο σαν την κόρη σου!

Κάρμεν καλημέρα. Βεβαίως βεβαίως εγώ σου προτείνω το δικό μου όνομα, Ιφιγένεια, που είναι τόσο όμορφο σαν την κόρη σου!

Κάρμεν καλημέρα. Βεβαίως βεβαίως εγώ σου προτείνω το δικό μου όνομα, Ιφιγένεια, που είναι τόσο όμορφο σαν την κόρη σου!

Ευχαριστώ συνονόματη, να είσαι καλά!

Ευχαριστώ συνονόματη, να είσαι καλά!

Ευχαριστώ συνονόματη, να είσαι καλά!

Καλημέρα σε όλες τις μανούλες! Είμαι νέα μανούλα κι εγώ, μόλις 47 ημερών. Την κορούλα μου θα την βαφτίσω 16-05-09 και το όνομα που διάλεξε ο άντρας μου είναι το... Μαρία. Θέλει έτσι να τιμήσει την πεθερά του (τη μαμά μου δηλαδή) για τη μεγάλη προσφορά της, οικονομική και όχι μόνο, τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου όσο και τώρα, στη φροντίδα του μωρού. Δυστυχώς η δουλειά του τον κρατάει μακριά μας (στο εξωτερικό)εδώ και 6 μήνες και η αλήθεια είναι ότι χωρίς τη βοήθεια της μητέρας μου δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα... Στο προκείμενο όμως... Όποιο όνομα και να διαλέγαμε για το κοριτσάκι μας θα το έβγαζα και δεύτερο όνομα το Μαρία. Είναι το όνομα της πιο γλυκιάς μανούλας όλου του κόσμου, της Παναγίας, την οποία λατρεύω και πιστεύω! Τώρα που με το Μαρία καλύπτεται η επιθυμία τόσο του άντρα μου όσο και η δική μου, αποφάσισα να της βγάλω και ένα δεύτερο όνομα, καθαρά συμβολικό. Κι αυτό είναι το Ρεγγίνα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ άλλο καλύτερο, μιας και regina στα ιταλικά σημαίνει βασίλισσα και η κόρη μου είναι η βασίλισσα της καρδιάς μου! Φιλιά σε όλες σας και τα βλαστάρια σας!

Καλημέρα σε όλες τις μανούλες! Είμαι νέα μανούλα κι εγώ, μόλις 47 ημερών. Την κορούλα μου θα την βαφτίσω 16-05-09 και το όνομα που διάλεξε ο άντρας μου είναι το... Μαρία. Θέλει έτσι να τιμήσει την πεθερά του (τη μαμά μου δηλαδή) για τη μεγάλη προσφορά της, οικονομική και όχι μόνο, τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου όσο και τώρα, στη φροντίδα του μωρού. Δυστυχώς η δουλειά του τον κρατάει μακριά μας (στο εξωτερικό)εδώ και 6 μήνες και η αλήθεια είναι ότι χωρίς τη βοήθεια της μητέρας μου δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα... Στο προκείμενο όμως... Όποιο όνομα και να διαλέγαμε για το κοριτσάκι μας θα το έβγαζα και δεύτερο όνομα το Μαρία. Είναι το όνομα της πιο γλυκιάς μανούλας όλου του κόσμου, της Παναγίας, την οποία λατρεύω και πιστεύω! Τώρα που με το Μαρία καλύπτεται η επιθυμία τόσο του άντρα μου όσο και η δική μου, αποφάσισα να της βγάλω και ένα δεύτερο όνομα, καθαρά συμβολικό. Κι αυτό είναι το Ρεγγίνα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ άλλο καλύτερο, μιας και regina στα ιταλικά σημαίνει βασίλισσα και η κόρη μου είναι η βασίλισσα της καρδιάς μου! Φιλιά σε όλες σας και τα βλαστάρια σας!