Ifigeneia

SOFOU μου με το καλό να φέρεις στον κόσμο τις πριγκίπισσές σου! Κι εγώ έκανα καισαρική με 2 εφαρμογές επισκληρίδιου αναλγησίας και μεγάλη μα πολύ μεγάλη δόση φαρμάκου! Η πρώτη εφαρμογή που έκανα στους τεχνητούς πόνους δεν έγινε σωστά, βγήκε το καθετηράκι από τη σωστή θέση ανάμεσα στους σπονδύλους μου και όταν τελικά μπήκα χειρουργείο για καισαρική, μου κάνανε εκ νέου επισκληρίδιο. Σε πληροφορώ δεν είχα ούτε έχω κανένα μα κανένα πρόβλημα! Σηκώθηκα με τη βοήθεια της μαίας και της μητέρας μου 8 ώρες μετά και το μόνο που αισθάνθηκα ήταν ένα αίσθημα ναυτίας που πέρασε αμέσως. Μεθαύριο κλείνω 3 μήνες από τότε που γέννησα και δεν είχα κανένα δυσάρεστο σύμπτωμα! Ελπίζω όλα να πάνε καλά, να έχεις έναν καλό και όσο το δυνατόν ανώδυνο τοκετό και όταν με το καλό γεμίσει η αγκαλιά σου με τα κοριτσάκια σου, δε θα σκέφτεσαι τίποτα άλλο παρά μόνο το πόσο ευλογημένη είσαι! Φιλιά!

Εγώ χαίρομαι πραγματικά που ακούγονται διάφορες απόψεις γύρω από το θέμα, κάθε λόγος έχει και τον αντίλογό του. Κατά τη γνώμη μου στις μέρες μας υπάρχει δυνατότητα η κάθε επίτοκος να διαβάσει και να ενημερωθεί για τα πάντα γύρω από την εγκυμοσύνη και τον τοκετό. Και λίγο ή πολύ να καταλάβει αν το πρόβλημα που τυχόν έχει επιβάλει την καισαρική τομή. Έτσι ώστε αν καταλάβει ότι ο γιατρός της πάει να της πλασάρει καισαρική τομή χωρίς λόγο, να αντιδράσει. Δεν μπορεί όμως μια γυναίκα που ξαφνικά τον τελευταίο μήνα παρουσιάσει π.χ. υψηλή πίεση, λεύκωμα και της πει ο γιατρός της ότι πρέπει να κάνει καισαρική, να αντιδράσει. Δεν μπορεί λίγες μέρες πριν φτάσει στον τοκετό να αισθάνεται το παιδί κυριολεκτικά στο λαιμό, να πηγαίνει να κάνει τον υπέρηχο και να βλέπει και η ίδια ότι το παιδί είναι τυλιγμένο και δεν μπορεί να εμπεδωθεί ή ότι έχει ισχιακή προβολή και να επιμένει να γεννήσει φυσιολογικά. Η γειτόνισσά μου, superυπερμαχη του φυσιολογικού τοκετού, με μία εγκυμοσύνη κι έναν 9ο μήνα που έδειχνε ότι όλα οδηγούν σε φυσιολογικό τοκετό, γέννησε 1,5 μήνα μετά από μένα και έκανε καισαρική με 9 διαστολή. Οι παλμοί του μωρού της είχανε πέσει στους 60. Και τώρα ευγνωμονεί εκείνον τον γιατρό αιώνες πριν που έκανε την τομή για να γεννηθεί ο Καίσαρας! Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω τον Κώστα, τον γλυκό μου γυναικολόγο που εκείνη τη μέρα του Αυγούστου στάθηκε στο πλάι μου βράχος. Που όταν μετά από 10 ώρες γλυκιάς ταλαιπωρίας και μισής ώρας χειρουργείου, έσκυψε με φίλησε κι ένιωσα ότι με φίλησε ο πατέρας μου. Τη μαία μου τη Μαρία που είχε τόση μα τόση υπομονή μαζί μου, που για ώρες μου κρατούσε το χέρι, που δεν έλειψε στιγμή από το πλευρό μου. Να είναι πάντα καλά και να προσφέρουν μόνο χαρές! :) :) Υ.Γ. Άσχετο, αλλά είμαι πολύ χαρούμενη γιατί σήμερα επιστρέφει οριστικά από το εξωτερικό ο άντρας μου, που τους τελευταίους 6 μήνες έλειπε το μεγαλύτερο διάστημα.

Εγώ χαίρομαι πραγματικά που ακούγονται διάφορες απόψεις γύρω από το θέμα, κάθε λόγος έχει και τον αντίλογό του. Κατά τη γνώμη μου στις μέρες μας υπάρχει δυνατότητα η κάθε επίτοκος να διαβάσει και να ενημερωθεί για τα πάντα γύρω από την εγκυμοσύνη και τον τοκετό. Και λίγο ή πολύ να καταλάβει αν το πρόβλημα που τυχόν έχει επιβάλει την καισαρική τομή. Έτσι ώστε αν καταλάβει ότι ο γιατρός της πάει να της πλασάρει καισαρική τομή χωρίς λόγο, να αντιδράσει. Δεν μπορεί όμως μια γυναίκα που ξαφνικά τον τελευταίο μήνα παρουσιάσει π.χ. υψηλή πίεση, λεύκωμα και της πει ο γιατρός της ότι πρέπει να κάνει καισαρική, να αντιδράσει. Δεν μπορεί λίγες μέρες πριν φτάσει στον τοκετό να αισθάνεται το παιδί κυριολεκτικά στο λαιμό, να πηγαίνει να κάνει τον υπέρηχο και να βλέπει και η ίδια ότι το παιδί είναι τυλιγμένο και δεν μπορεί να εμπεδωθεί ή ότι έχει ισχιακή προβολή και να επιμένει να γεννήσει φυσιολογικά. Η γειτόνισσά μου, superυπερμαχη του φυσιολογικού τοκετού, με μία εγκυμοσύνη κι έναν 9ο μήνα που έδειχνε ότι όλα οδηγούν σε φυσιολογικό τοκετό, γέννησε 1,5 μήνα μετά από μένα και έκανε καισαρική με 9 διαστολή. Οι παλμοί του μωρού της είχανε πέσει στους 60. Και τώρα ευγνωμονεί εκείνον τον γιατρό αιώνες πριν που έκανε την τομή για να γεννηθεί ο Καίσαρας! Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω τον Κώστα, τον γλυκό μου γυναικολόγο που εκείνη τη μέρα του Αυγούστου στάθηκε στο πλάι μου βράχος. Που όταν μετά από 10 ώρες γλυκιάς ταλαιπωρίας και μισής ώρας χειρουργείου, έσκυψε με φίλησε κι ένιωσα ότι με φίλησε ο πατέρας μου. Τη μαία μου τη Μαρία που είχε τόση μα τόση υπομονή μαζί μου, που για ώρες μου κρατούσε το χέρι, που δεν έλειψε στιγμή από το πλευρό μου. Να είναι πάντα καλά και να προσφέρουν μόνο χαρές! :) :) Υ.Γ. Άσχετο, αλλά είμαι πολύ χαρούμενη γιατί σήμερα επιστρέφει οριστικά από το εξωτερικό ο άντρας μου, που τους τελευταίους 6 μήνες έλειπε το μεγαλύτερο διάστημα.

MamaToBe καλωσόρισες και σου εύχομαι καλό υπόλοιπο στην εγκυμοσύνη σου και καλή λευτεριά! Υπέφερα από τον πρώτο μήνα από τη ρινίτιδα της εγκυμοσύνης. Η υπεραιμία προκαλούσε διόγκωση του βλενογόννου με αποτέλεσμα να φράζεται η ρινική δίοδος και να μην μπορώ να αναπνεύσω.. Εγώ είχα μπούκωμα δλδ, όχι καταρροή. Το δικό σου μήπως είναι αλλεργικό ή από την αλλαγή της θερμοκρασίας όπως γράφεις? Έχω που γέννησα σχεδόν 3 μήνες και το μπούκωμα δεν έχει φύγει. Έχω εθιστεί και στο σπρέι που έπαιρνα από τη 13η εβδομάδα και χωρίς αυτό δεν μπορώ. Διάβασα κάπου για την φαρμακευτική ρινίτιδα, δλδ τον εθισμό στο φάρμακο. Θα σε συμβούλευα να το ψάξεις αν συνεχίσουν τα συμπτώματα. Σε συνεννόηση με ΩΡΛ και γυναικολόγο βρες λύση στο πρόβλημά σου γιατί το μόνο που δεν πρέπει να κάνει η επίτοκος είναι να υποφέρει! Σε φιλώ!

MamaToBe καλωσόρισες και σου εύχομαι καλό υπόλοιπο στην εγκυμοσύνη σου και καλή λευτεριά! Υπέφερα από τον πρώτο μήνα από τη ρινίτιδα της εγκυμοσύνης. Η υπεραιμία προκαλούσε διόγκωση του βλενογόννου με αποτέλεσμα να φράζεται η ρινική δίοδος και να μην μπορώ να αναπνεύσω.. Εγώ είχα μπούκωμα δλδ, όχι καταρροή. Το δικό σου μήπως είναι αλλεργικό ή από την αλλαγή της θερμοκρασίας όπως γράφεις? Έχω που γέννησα σχεδόν 3 μήνες και το μπούκωμα δεν έχει φύγει. Έχω εθιστεί και στο σπρέι που έπαιρνα από τη 13η εβδομάδα και χωρίς αυτό δεν μπορώ. Διάβασα κάπου για την φαρμακευτική ρινίτιδα, δλδ τον εθισμό στο φάρμακο. Θα σε συμβούλευα να το ψάξεις αν συνεχίσουν τα συμπτώματα. Σε συνεννόηση με ΩΡΛ και γυναικολόγο βρες λύση στο πρόβλημά σου γιατί το μόνο που δεν πρέπει να κάνει η επίτοκος είναι να υποφέρει! Σε φιλώ!

Νικολέτα μου με το καλό να φέρεις στον κόσμο τον γιόκα σου, να είναι γερός κι εσύ να πονέσεις όσο το δυνατόν λιγότερο! Φιλιά! :kiss: :kiss: :kiss: :kiss:

Νικολέτα μου με το καλό να φέρεις στον κόσμο τον γιόκα σου, να είναι γερός κι εσύ να πονέσεις όσο το δυνατόν λιγότερο! Φιλιά! :kiss: :kiss: :kiss: :kiss:

Συμφωνώ απόλυτα με την ΑΝΤΡΙΑΝΑ! Μην ντραπείς να πάρεις το γιατρό σου! Γι' αυτό είναι εκεί, να ακούνε τις ανησυχίες μας και να μας καθησυχάζουν όταν δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας! Προσωπικά δεν πιστεύω ότι έπαθε κάτι το νινί σου, παρά μόνο στεναχωρήθηκε πολύ και τα πήρε άγρια με τη γιαγιά του! :angry: :angry: Απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντι σε μία κοπέλα σε ενδιαφέρουσα! Τώρα όσο για την αντίδραση του άντρα σου... η σιωπή μου προς απάντησή σου.. Σε φιλώ γλυκιά μου, κοίτα να αποφεύγεις όσο μπορείς ανθρώπους που σε οδηγούν σε τέτοιες καταστάσεις..

Συμφωνώ απόλυτα με την ΑΝΤΡΙΑΝΑ! Μην ντραπείς να πάρεις το γιατρό σου! Γι' αυτό είναι εκεί, να ακούνε τις ανησυχίες μας και να μας καθησυχάζουν όταν δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας! Προσωπικά δεν πιστεύω ότι έπαθε κάτι το νινί σου, παρά μόνο στεναχωρήθηκε πολύ και τα πήρε άγρια με τη γιαγιά του! :angry: :angry: Απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντι σε μία κοπέλα σε ενδιαφέρουσα! Τώρα όσο για την αντίδραση του άντρα σου... η σιωπή μου προς απάντησή σου.. Σε φιλώ γλυκιά μου, κοίτα να αποφεύγεις όσο μπορείς ανθρώπους που σε οδηγούν σε τέτοιες καταστάσεις..

Εγώ πάντως λέω...:woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo:

Εγώ πάντως λέω...:woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo:

Αχ αυτοί οι άντρες και οι ανησυχίες τους! :laugh: Εμένα ο άντρας μου έλειπε, αλλά άφησε πίσω του κέρβερους τους γονείς μου! Μόλις μπήκα στον 7ο μου κρύψανε τα κλειδιά από το αυτοκίνητο γιατί με το καλό δεν έπαιρνα! Ο πατέρας μου βέβαια είπε ήμαρτον γιατί τρεις και λίγο κάπου με πήγαινε! Αλλά τι να την κάνεις τόση ανησυχία για την οδήγηση? 5 μέρες πριν γεννήσω και ενώ ήμουν πεζή έπεσε πάνω μου μια κυρία και λίγο έλειψε να με σωριάσει κάτω. Από τιμόνι θα το πάθαινα αν πάθαινα κάτι κακό? Και στην τελική και που με πηγαινοέφερνε ο πατέρας μου αν ήταν κάτι να μας συμβεί με εμένα συνοδηγό θα τη γλιτώναμε? Οι φίλες επίτοκοι όμως που δε γίνεται διαφορετικά και πρέπει να οδηγούν, καλό είναι να το συζητήσουν με το γιατρό και να φοράνε ζώνη... Φιλιά! Υ.Γ. Εμένα ο άντρας μου όταν μπήκα στο μήνα μου ανησυχούσε ακόμα και που έβγαινα από το σπίτι. Φοβόταν λέει μην σπάσουν τα νερά μου στο δρόμο.. Ε και? Εγώ παρακαλούσα.. Δεν θα ήταν φοβερό?:woohoo:

Αχ αυτοί οι άντρες και οι ανησυχίες τους! :laugh: Εμένα ο άντρας μου έλειπε, αλλά άφησε πίσω του κέρβερους τους γονείς μου! Μόλις μπήκα στον 7ο μου κρύψανε τα κλειδιά από το αυτοκίνητο γιατί με το καλό δεν έπαιρνα! Ο πατέρας μου βέβαια είπε ήμαρτον γιατί τρεις και λίγο κάπου με πήγαινε! Αλλά τι να την κάνεις τόση ανησυχία για την οδήγηση? 5 μέρες πριν γεννήσω και ενώ ήμουν πεζή έπεσε πάνω μου μια κυρία και λίγο έλειψε να με σωριάσει κάτω. Από τιμόνι θα το πάθαινα αν πάθαινα κάτι κακό? Και στην τελική και που με πηγαινοέφερνε ο πατέρας μου αν ήταν κάτι να μας συμβεί με εμένα συνοδηγό θα τη γλιτώναμε? Οι φίλες επίτοκοι όμως που δε γίνεται διαφορετικά και πρέπει να οδηγούν, καλό είναι να το συζητήσουν με το γιατρό και να φοράνε ζώνη... Φιλιά! Υ.Γ. Εμένα ο άντρας μου όταν μπήκα στο μήνα μου ανησυχούσε ακόμα και που έβγαινα από το σπίτι. Φοβόταν λέει μην σπάσουν τα νερά μου στο δρόμο.. Ε και? Εγώ παρακαλούσα.. Δεν θα ήταν φοβερό?:woohoo:

Κάρμεν μου διαβάζω όλον τον καιρό τις δημοσιεύσεις σου και λυπάμαι πολύ για το σημείο στο οποίο σε έχουν φτάσει οι γύρω σου! Η κατάθλιψη είναι ότι χειρότερο να περνάς τώρα, μανούλα ενός μικρού και πανέμορφου αγγελουδιού. Το μωράκι σου θέλει μια μανούλα ευτυχισμένη και ψυχικά ήρεμη, μακριά από όλα αυτά που της γεννούν άσχημα συναισθήματα. Τι να σου πω δεν ξέρω.. Να κάνεις το δικό σου? Μπορεί να αισθανθείς ικανοποίηση, αλλά αυτό να ξέρεις θα φέρει χειρότερες καταστάσεις στις σχέσεις σου με την οικογένεια του άντρα σου και μοιραία στη σχέση σου με τον ίδιο. Να υποχωρήσεις μπροστά στην επιθυμία του άντρα σου? Θα σε κάνει εσένα χειρότερα, πράγμα που είναι απαγορευμένο! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Πάντως ότι και να γίνει, όποιος και να δυσαρεστηθεί τώρα, με το πέρασμα του χρόνου πιστεύω όλα θα ξεχαστούν! Θα σου πρότεινα αν τη βαφτίσεις τελικά Γεωργία να τη φωνάζεις Τζωρτζίνα εφόσον δε σου αρέσει το Τζώρτζια (κάτι που θα κάνω εγώ με το δεύτερο παιδί μου αν είναι κορίτσι) αλλά από ότι κατάλαβα δεν είναι το όνομα που σε ενοχλεί τόσο, όσο ο άνθρωπος που το έχει και για τον οποίο θα τη βγάλεις έτσι. Σε φιλώ!

Κάρμεν μου διαβάζω όλον τον καιρό τις δημοσιεύσεις σου και λυπάμαι πολύ για το σημείο στο οποίο σε έχουν φτάσει οι γύρω σου! Η κατάθλιψη είναι ότι χειρότερο να περνάς τώρα, μανούλα ενός μικρού και πανέμορφου αγγελουδιού. Το μωράκι σου θέλει μια μανούλα ευτυχισμένη και ψυχικά ήρεμη, μακριά από όλα αυτά που της γεννούν άσχημα συναισθήματα. Τι να σου πω δεν ξέρω.. Να κάνεις το δικό σου? Μπορεί να αισθανθείς ικανοποίηση, αλλά αυτό να ξέρεις θα φέρει χειρότερες καταστάσεις στις σχέσεις σου με την οικογένεια του άντρα σου και μοιραία στη σχέση σου με τον ίδιο. Να υποχωρήσεις μπροστά στην επιθυμία του άντρα σου? Θα σε κάνει εσένα χειρότερα, πράγμα που είναι απαγορευμένο! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Πάντως ότι και να γίνει, όποιος και να δυσαρεστηθεί τώρα, με το πέρασμα του χρόνου πιστεύω όλα θα ξεχαστούν! Θα σου πρότεινα αν τη βαφτίσεις τελικά Γεωργία να τη φωνάζεις Τζωρτζίνα εφόσον δε σου αρέσει το Τζώρτζια (κάτι που θα κάνω εγώ με το δεύτερο παιδί μου αν είναι κορίτσι) αλλά από ότι κατάλαβα δεν είναι το όνομα που σε ενοχλεί τόσο, όσο ο άνθρωπος που το έχει και για τον οποίο θα τη βγάλεις έτσι. Σε φιλώ!

Argi έγραψε: Argi μου καλησπέρα! Μη ζητάς καταρχήν συγνώμη για την παρέμβαση.. Γι'αυτό είμαστε εδώ, να συζητάμε. Έψαξα και βρήκα τον πιο καλό κι έμπειρο γιατρό στην πόλη μου, κατά κοινή ομολογία, και δεν θα τον αλλάξω γιατί είμαι απόλυτα ικανοποιημένη. Ήθελα στο δεύτερο να γεννήσω φυσιολογικά για να το βιώσω απλά και μόνο σαν εμπειρία και με την προϋπόθεση να με παρακολουθήσει αυτός. Εφόσον με απέτρεψε, όπως και οι προηγούμενοι 2 γυναικολόγοι που είχα σε άλλες 2 πόλεις που έμενα λόγω δουλειάς (τους πήρα τηλ μετά που γέννησα για να τους πω τα ευχάριστα και με την ευκαιρία τους ρώτησα), δε θα το κάνω, δε θα πάω σε κάποιον άλλον. Δεν τον αδικώ.. Σκέψου κάτι να πάει στραβά, να κινδυνέψει η υγεία μου ή του παιδιού.. Τι θα σκεφτώ? Δυστυχώς έτυχε σε μένα, κάτι που θα σκεφτόμουν π.χ. σε περίπτωση πρώτου φυσιολογικού τοκετού? ΟΧΙ! Α, τον χασάπη τον γιατρό θα σκεφτόμουν και όλους τους υπόλοιπους μη κόσμιους χαρακτηρισμούς! Αναποδιές μπορούν να συμβούν σε οποιονδήποτε τοκετό, αλλά το σκέφτηκα καλύτερα και δε θέλω να το πάω φιρί φιρί! Συμφωνούσα μαζί σου σχετικά με τον ευπρεπισμό της επιτόκου, ξύρισμα, κλίσμα, κτλ, γι'αυτό και τα έκανα μόνη μου. Όχι πως τα θεωρούσα εξευτελιστικά, απλά ντρεπόμουν πολύ. Πήγα ξυρισμένη, ζήτησα να κάνω μόνη μου το κλίσμα και με άφησαν. Και μετά την επέμβαση με άλλαζε η μητέρα μου. Η Ισιδώρα, η κοπέλα που έκανε vbac τα γράφει πολύ όμορφα και συγκλονιστικά αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη και λιγάκι υπερβολικά σε κάποια σημεία, όπως όταν χαρακτηρίζει την καισαρική "σφαγή της κοιλιάς μας, της προσωπικότητάς μας αλλά εν τέλει και της ίδιας της φύσης μας". Προσωπικά δεν αισθάνομαι σφαγμένη ούτε σωματικά ούτε ψυχικά.. Αισθάνομαι ευλογημένη που έφερα στον κόσμο την πριγκίπισσά μου και αυτό τα λέει όλα! Έγραψε... HMOYN AΠPOETOIMAΣTH KAI AMETOXH ΣTA ΣHMANTIKOTEPA ΓEΓONOTA THΣ ZΩHΣ MOY. Δεν ξέρω το λόγο για τον οποίο έκανε ολική αναισθησία, αλλά με την εφαρμογή της επισκληρίδιου αναλγησίας καμία γυναίκα δεν είναι αμμέτοχη.. Με το που βγήκε το σπλάχνο μου, την είδα, την άκουσα να κλαίει, έκλαιγα κι εγώ μαζί της, την κρατούσε η παιδίατρος στο στέρνο μου, με κοίταξε κατάματα με τα τεράστιά της μάτια και μέσα τους είδα τον Παράδεισο! Στη σελίδα της ευτοκίας διάβασα κάπου "Ίσως δεν σας άρεσε ο αναγκαστικός αποχωρισμός από το μωρό και το σύντροφό σας". Στην περίπτωσή μου ούτε αυτό συνέβη, ο άντρας μου ήταν στο χειρουργείο το επόμενο λεπτό που βγήκε η κόρη μας. Κι αυτό το ζήσαμε μαζί! Και στην επόμενη καισαρική θα είναι μέσα από την αρχή. Επίσης διάβασα "Μετά από καισαρική το μωρό μεταφέρεται συνήθως σε χωριστό θάλαμο για παρατήρηση, και συχνά μπαίνει σε θερμοκοιτίδα, πράγμα που ελαττώνει σημαντικά το χρόνο που μπορούν να περάσουν οι γονείς με το νεογέννητο μωρό τους, στιγμές που είναι ανεπανάληπτες, αλλά και απαραίτητες για την υγεία του μωρού. Τα μωρά που έχουν γεννηθεί φυσιολογικά μένουν συνήθως με τους γονείς τους μετά τη γέννα. Στις περισσότερες μητέρες που έχουν υποστεί καισαρική χορηγείται συνήθως κάποιο ηρεμιστικό για ναυτία ή τρόμους. Αυτά τα φάρμακα φέρνουν υπνηλία και παρεμβαίνουν στη πρώτη επαφή της γυναίκας με το μωρό της, το τόσο σημαντικό ψυχικό "δέσιμο" (bonding). Ας μη σας μιλήσω για το bonding μου με την κόρη μου! Ούτε σε θερμοκοιτίδα μπήκε, ούτε σε ξεχωριστό θάλαμο, αλλά κι αυτό να συνέβαινε, θα χαλάρωνε το δέσιμό μας? Δεν το νομίζω.. Τελοσπάντων, διαβάζουν και κοπέλες που θα κάνουν προγραμματισμένα καισαρική για τον οποιονδήποτε λόγο (εγώ ξεκίνησα για φυσιολογικό τοκετό αλλά δεν τα κατάφερα για λόγους που περιέγραψα σε άλλη δημοσίευσή μου) και θέλω να ξέρουν ότι ο τρόπος που θα γεννήσουν δεν θα καθορίσει το δέσιμο με το παιδί τους. Για 9 μήνες ήταν κυριολεκτικά ένα με το πλασματάκι που είχανε μέσα τους και αυτό δεν αλλάζει μετά, άσχετα με τον τρόπο που βγήκε αυτό έξω τους, αν με καταλαβαίνετε... Σας φιλώ όλες!

Argi έγραψε: Argi μου καλησπέρα! Μη ζητάς καταρχήν συγνώμη για την παρέμβαση.. Γι'αυτό είμαστε εδώ, να συζητάμε. Έψαξα και βρήκα τον πιο καλό κι έμπειρο γιατρό στην πόλη μου, κατά κοινή ομολογία, και δεν θα τον αλλάξω γιατί είμαι απόλυτα ικανοποιημένη. Ήθελα στο δεύτερο να γεννήσω φυσιολογικά για να το βιώσω απλά και μόνο σαν εμπειρία και με την προϋπόθεση να με παρακολουθήσει αυτός. Εφόσον με απέτρεψε, όπως και οι προηγούμενοι 2 γυναικολόγοι που είχα σε άλλες 2 πόλεις που έμενα λόγω δουλειάς (τους πήρα τηλ μετά που γέννησα για να τους πω τα ευχάριστα και με την ευκαιρία τους ρώτησα), δε θα το κάνω, δε θα πάω σε κάποιον άλλον. Δεν τον αδικώ.. Σκέψου κάτι να πάει στραβά, να κινδυνέψει η υγεία μου ή του παιδιού.. Τι θα σκεφτώ? Δυστυχώς έτυχε σε μένα, κάτι που θα σκεφτόμουν π.χ. σε περίπτωση πρώτου φυσιολογικού τοκετού? ΟΧΙ! Α, τον χασάπη τον γιατρό θα σκεφτόμουν και όλους τους υπόλοιπους μη κόσμιους χαρακτηρισμούς! Αναποδιές μπορούν να συμβούν σε οποιονδήποτε τοκετό, αλλά το σκέφτηκα καλύτερα και δε θέλω να το πάω φιρί φιρί! Συμφωνούσα μαζί σου σχετικά με τον ευπρεπισμό της επιτόκου, ξύρισμα, κλίσμα, κτλ, γι'αυτό και τα έκανα μόνη μου. Όχι πως τα θεωρούσα εξευτελιστικά, απλά ντρεπόμουν πολύ. Πήγα ξυρισμένη, ζήτησα να κάνω μόνη μου το κλίσμα και με άφησαν. Και μετά την επέμβαση με άλλαζε η μητέρα μου. Η Ισιδώρα, η κοπέλα που έκανε vbac τα γράφει πολύ όμορφα και συγκλονιστικά αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη και λιγάκι υπερβολικά σε κάποια σημεία, όπως όταν χαρακτηρίζει την καισαρική "σφαγή της κοιλιάς μας, της προσωπικότητάς μας αλλά εν τέλει και της ίδιας της φύσης μας". Προσωπικά δεν αισθάνομαι σφαγμένη ούτε σωματικά ούτε ψυχικά.. Αισθάνομαι ευλογημένη που έφερα στον κόσμο την πριγκίπισσά μου και αυτό τα λέει όλα! Έγραψε... HMOYN AΠPOETOIMAΣTH KAI AMETOXH ΣTA ΣHMANTIKOTEPA ΓEΓONOTA THΣ ZΩHΣ MOY. Δεν ξέρω το λόγο για τον οποίο έκανε ολική αναισθησία, αλλά με την εφαρμογή της επισκληρίδιου αναλγησίας καμία γυναίκα δεν είναι αμμέτοχη.. Με το που βγήκε το σπλάχνο μου, την είδα, την άκουσα να κλαίει, έκλαιγα κι εγώ μαζί της, την κρατούσε η παιδίατρος στο στέρνο μου, με κοίταξε κατάματα με τα τεράστιά της μάτια και μέσα τους είδα τον Παράδεισο! Στη σελίδα της ευτοκίας διάβασα κάπου "Ίσως δεν σας άρεσε ο αναγκαστικός αποχωρισμός από το μωρό και το σύντροφό σας". Στην περίπτωσή μου ούτε αυτό συνέβη, ο άντρας μου ήταν στο χειρουργείο το επόμενο λεπτό που βγήκε η κόρη μας. Κι αυτό το ζήσαμε μαζί! Και στην επόμενη καισαρική θα είναι μέσα από την αρχή. Επίσης διάβασα "Μετά από καισαρική το μωρό μεταφέρεται συνήθως σε χωριστό θάλαμο για παρατήρηση, και συχνά μπαίνει σε θερμοκοιτίδα, πράγμα που ελαττώνει σημαντικά το χρόνο που μπορούν να περάσουν οι γονείς με το νεογέννητο μωρό τους, στιγμές που είναι ανεπανάληπτες, αλλά και απαραίτητες για την υγεία του μωρού. Τα μωρά που έχουν γεννηθεί φυσιολογικά μένουν συνήθως με τους γονείς τους μετά τη γέννα. Στις περισσότερες μητέρες που έχουν υποστεί καισαρική χορηγείται συνήθως κάποιο ηρεμιστικό για ναυτία ή τρόμους. Αυτά τα φάρμακα φέρνουν υπνηλία και παρεμβαίνουν στη πρώτη επαφή της γυναίκας με το μωρό της, το τόσο σημαντικό ψυχικό "δέσιμο" (bonding). Ας μη σας μιλήσω για το bonding μου με την κόρη μου! Ούτε σε θερμοκοιτίδα μπήκε, ούτε σε ξεχωριστό θάλαμο, αλλά κι αυτό να συνέβαινε, θα χαλάρωνε το δέσιμό μας? Δεν το νομίζω.. Τελοσπάντων, διαβάζουν και κοπέλες που θα κάνουν προγραμματισμένα καισαρική για τον οποιονδήποτε λόγο (εγώ ξεκίνησα για φυσιολογικό τοκετό αλλά δεν τα κατάφερα για λόγους που περιέγραψα σε άλλη δημοσίευσή μου) και θέλω να ξέρουν ότι ο τρόπος που θα γεννήσουν δεν θα καθορίσει το δέσιμο με το παιδί τους. Για 9 μήνες ήταν κυριολεκτικά ένα με το πλασματάκι που είχανε μέσα τους και αυτό δεν αλλάζει μετά, άσχετα με τον τρόπο που βγήκε αυτό έξω τους, αν με καταλαβαίνετε... Σας φιλώ όλες!

Καλώς ή κακώς ζω με τους γονείς μου στο πατρικό μου διότι ο άντρας μου λείπει στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους. Η μητέρα μου έχει χαζέψει, νομίζει ότι αυτή είναι η μάνα του μωρού κι εγώ η μεγάλη του αδερφή.. Οπότε καταλαβαίνετε, ελεύθερος χρόνος μπόλικος όποτε τον χρειάζομαι είτε να βγω, είτε να ξεκουραστώ, να κοιμηθώ. Το μωρό το αφήνω και στον πατέρα μου όταν πρέπει να λείψουμε και οι δύο (η μαμά μου κι εγώ) από το σπίτι. Στην αρχή αισθανόμουν άσχημα όταν πήγαινα να κοιμηθώ ενώ το μωρό ήταν ξύπνιο, ή πλησίαζε η ώρα του να φάει και το άφηνα στη μαμά μου. Πήγαινα κομμωτήριο και με ρωτούσε η κομμώτρια "καλέ που το άφησες το μωρό?" και αισθανόμουν επίσης άσχημα. Σκεφτόμουν ότι άλλες μάνες τα κάνουν όλα μόνες τους και δεν έχουν χρόνο όχι κομμωτήριο να πάνε αλλά ούτε να χτενιστούν μόνες τους. Τώρα το έχω ξεπεράσει αυτό! Βλέπω ότι ευχαριστεί και τη μαμά μου που το φροντίζει γιατί η ίδια έκανε μόνο ένα παιδί, εμένα δλδ, και δε με χόρτασε κιόλας επειδή δούλευε. Οι πατεράδες τη σήμερον ημέρα έχω παρατηρήσει ότι έχουν ενεργό δράση στη φροντίδα του παιδιού, όσο το επιτρέπει η εργασία τους. Ο άντρας μου επιστρέφει σε 1 εβδομάδα από το εξωτερικό και ανυπομονεί να το ταϊζει, να το αλλάζει πάνες και να το κάνει μπάνιο. Οπότε και πάλι θα έχω κάποιον ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου.. Μπορεί τα μωρά μας να είναι το κέντρο του σύμπαντός μας, αλλά ειλικρινά τώρα, ποια μανούλα δε θα ήθελε να παγώσει το χρόνο έτσι για λίγο, για 2 ώρες, για να κάνει κάτι για τον εαυτό της, είτε αυτό είναι ξεκούραση , είτε διασκέδαση?

Καλώς ή κακώς ζω με τους γονείς μου στο πατρικό μου διότι ο άντρας μου λείπει στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους. Η μητέρα μου έχει χαζέψει, νομίζει ότι αυτή είναι η μάνα του μωρού κι εγώ η μεγάλη του αδερφή.. Οπότε καταλαβαίνετε, ελεύθερος χρόνος μπόλικος όποτε τον χρειάζομαι είτε να βγω, είτε να ξεκουραστώ, να κοιμηθώ. Το μωρό το αφήνω και στον πατέρα μου όταν πρέπει να λείψουμε και οι δύο (η μαμά μου κι εγώ) από το σπίτι. Στην αρχή αισθανόμουν άσχημα όταν πήγαινα να κοιμηθώ ενώ το μωρό ήταν ξύπνιο, ή πλησίαζε η ώρα του να φάει και το άφηνα στη μαμά μου. Πήγαινα κομμωτήριο και με ρωτούσε η κομμώτρια "καλέ που το άφησες το μωρό?" και αισθανόμουν επίσης άσχημα. Σκεφτόμουν ότι άλλες μάνες τα κάνουν όλα μόνες τους και δεν έχουν χρόνο όχι κομμωτήριο να πάνε αλλά ούτε να χτενιστούν μόνες τους. Τώρα το έχω ξεπεράσει αυτό! Βλέπω ότι ευχαριστεί και τη μαμά μου που το φροντίζει γιατί η ίδια έκανε μόνο ένα παιδί, εμένα δλδ, και δε με χόρτασε κιόλας επειδή δούλευε. Οι πατεράδες τη σήμερον ημέρα έχω παρατηρήσει ότι έχουν ενεργό δράση στη φροντίδα του παιδιού, όσο το επιτρέπει η εργασία τους. Ο άντρας μου επιστρέφει σε 1 εβδομάδα από το εξωτερικό και ανυπομονεί να το ταϊζει, να το αλλάζει πάνες και να το κάνει μπάνιο. Οπότε και πάλι θα έχω κάποιον ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου.. Μπορεί τα μωρά μας να είναι το κέντρο του σύμπαντός μας, αλλά ειλικρινά τώρα, ποια μανούλα δε θα ήθελε να παγώσει το χρόνο έτσι για λίγο, για 2 ώρες, για να κάνει κάτι για τον εαυτό της, είτε αυτό είναι ξεκούραση , είτε διασκέδαση?

Καλημέρα σε όλες! Κι εγώ γέννησα με καισαρική ενώ όσο ήμουν έγκυος παρακαλούσα να μη χρειαστεί.. Δε λέμε πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή η μέθοδος για περιπτώσεις που ο φυσιολογικός τοκετός είναι επικίνδυνος ή αδύνατος (όπως η δική μου)? Κι εγώ το δευτερό μου θα ήθελα να το γεννήσω φυσιολογικά και ήμουν διατεθειμένη να περιμένω και αρκετά χρόνια αν χρειαζόταν. Ο γιατρός μου μου το ξέκοψε ότι δεν θα με παρακολουθήσει καν αν σκεφτώ να γεννήσω φυσιολογικά έστω και μετά από 5 χρόνια. Οπότε ραντεβού του χρόνου για τη γνωστή διαδικασία!

Καλημέρα σε όλες! Κι εγώ γέννησα με καισαρική ενώ όσο ήμουν έγκυος παρακαλούσα να μη χρειαστεί.. Δε λέμε πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή η μέθοδος για περιπτώσεις που ο φυσιολογικός τοκετός είναι επικίνδυνος ή αδύνατος (όπως η δική μου)? Κι εγώ το δευτερό μου θα ήθελα να το γεννήσω φυσιολογικά και ήμουν διατεθειμένη να περιμένω και αρκετά χρόνια αν χρειαζόταν. Ο γιατρός μου μου το ξέκοψε ότι δεν θα με παρακολουθήσει καν αν σκεφτώ να γεννήσω φυσιολογικά έστω και μετά από 5 χρόνια. Οπότε ραντεβού του χρόνου για τη γνωστή διαδικασία!

Πολύ όμορφο το πριγκιποδωμάτιο Μαράκι! Με τέτοιο δωμάτιο και δύο γονείς να τη λατρεύουν θα είναι πολύ πολύ ευτυχισμένη! Έυχομαι όλα να γίνουν με το καλό, να είναι γερή και όλα στη ζωούλα της να είναι ρόδινα και χαρούμενα, όπως οι τοίχοι του δωματίου της! Φιλιά!

Πολύ όμορφο το πριγκιποδωμάτιο Μαράκι! Με τέτοιο δωμάτιο και δύο γονείς να τη λατρεύουν θα είναι πολύ πολύ ευτυχισμένη! Έυχομαι όλα να γίνουν με το καλό, να είναι γερή και όλα στη ζωούλα της να είναι ρόδινα και χαρούμενα, όπως οι τοίχοι του δωματίου της! Φιλιά!

popaki με το καλό να κρατήσεις στην αγκαλιά σου το νυχτοπουλάκι σου!

popaki με το καλό να κρατήσεις στην αγκαλιά σου το νυχτοπουλάκι σου!