papaki70

Ορίστε το πιεροτάκι μου!

Και κάτι ακόμα. Νομίζω ότι την παρεξηγήσατε την Αγγελική. Απ'ότι κατάλαβα όταν απευθύνθηκε στην sweetmammy δεν έκανε λόγο να μην μπαίνουν όρια. Απλά είπε ότι τα όρια πρέπει να μπαίνουν χωρίς όμως να χρησιμοποιείται βία. Μην πάμε στο άλλο άκρο. Εννοείται ότι αν το παιδί σου κάνει ακροβατικά θα του το απαγορέψεις. Το θέμα είναι το ΠΩΣ θα το κάνεις αυτό (χωρίς να χειροδικήσεις) όχι τον ΑΝ χρειάζεται παρέμβαση. Φυσικά και θα παρέμβεις. Πάντως εγώ που δέχτηκα ελάχιστη σωματική βία από τη μαμά μου έγινα πολύ αναίσθητο πλάσμα σε σημείο να της λέω βάρα εσύ και θα δεις που θα κάνω χειρότερα (ακόμα τα θυμάμαι αυτά που της έλεγα 3 ετών!!!!!). Ο πατέρας μου που δεν άπλωσε ποτέ ούτε δαχτυλάκι πάνω μου, στην πρώτη λέξη που έλεγε, κατέβαζα τ'αφτιά και δεν έβγαζα κιχ. Είναι τι επιρροή έχει ο άλλος πάνω σου και πως σου μεταφέρει αυτό που θέλει. Νομίζω ότι το κάθε παιδί έχει το κουμπί του και με αυτήν την αταξία του κάτι θέλει να πει και το εκφράζει έτσι.

Franita έγραψε:

AFRODITH έγραψε:

Αν είναι καλός ο αναισθησιολόγος και σου βάλει τη σωστή δόση θα επανέλθεις γρήγορα. Μέχρι να σε πάνε στο δωμάτιο θα μπορείς να σηκώνεσαι. Παρόλα αυτά εγώ που έκανα δεν θα ξανακάνω γιατί με εμπόδισε να συνεργαστώ και να σπρώξω το μωρό. Η γέννα βέβαια ήταν παιχνιδάκι αλλά το μωρό το πήρανε με βεντούζα και έμεινε 3 μέρες στη θερμοκοιτίδα εξαιτίας μου. Εμπόδισα τη φύση να κάνει το έργο της και την πλήρωσε το μωράκι μου. Δεν πόνεσα καθόλου αλλά ταλαιπωρησα το μωρό. Δεν συμβαίνει σε όλες βέβαια γιατί η κάθε περίπτωση διαφέρει αλλά εγώ έμαθα το μάθημά μου.

Αυτάααα είναι. Πήγατε στο καφέ και τους φέρατε ζωντάνια!!!Τόσα μωράκια χαμός φαντάζομαι. Κρίμα που δεν ήρθα και γω. Μια καθημερινή απόγευμα θέλω την επόμενη φορά και όχι Παρασκευή γιατί δουλεύω απόγευμα. Ζητάω πολλα????? . Κούκλες είστε κορίτσια. Μες την τρελλή χαρά.

LaLa έγραψε:

Να συμπληρώσω ότι κάθε Κυριακή φροντίζω να πηγαίνω έξω για φαγητό με το μωρό φυσικά από τότε που ήταν ημερών αρκεί εκει που θα πάω να μην έχει καπνό. Θέληση θέλη κορίτσια για να μην νιώσουμε σκλαβιά. Αλλιώς θα μας πάρει από κάτω.

meniamama έγραψε: Συμφωνώ στο ότι μπορούσαμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε όσο ήμασταν έγκυες αλλά και τώρα μετά από ένα χρόνο που γέννησα νιώθω πάλι ελεύθερη. Όχι όπως παλιά αλλά αν θέλω να κάνω κάτι το κάνω με το μωρό μαζί. Κάθε μέρα είμαστε έξω ακόμα και με ψιλόβροχο και κάθε μέρα βγαίνουμε βόλτα όσο κρύο και μείων και αν κάνει. Μόνο αν βρέχει πολύ καθόμαστε μέσα. Στο σπίτι το ΜΟΝΟ που φροντίζω να υπάρχει είναι το φαγητό. ΟΛΑ τ'αλλα μπορούν να περιμένουν. Παλιά ήμουν παστρικοθοδώρα αλλά τώρα τα φόρτωσα στον κοκορα για να μην τρελλαθώ. Ακόμα και το σίδερο το ελάττωσα. Σεντόνια, πετσέτες, εσώρουχα κάποια ρούχα δεν τα σιδερώνω. Μόνο τα απαραίτητα. Δεν θα τρελλαθώ εγώ για να έχουν όλοι οι άλλοι την άνεση τους. Είμαι και γω άνθρωπος.

Να σου ζήσει το μωράκι. Όλες στην αρχή έχουμε το ίδιο άγχος αν τρώει αρκετά. Παρόλα αυτά δεν είναι απαραίτητο το συμπλήρωμα. Το μωράκι μου ακόμα και τώρα που είναι ένος έτους ποτέ δεν έμαθα πόσα ml έτρωγε και τρώει. Δεν έχω ιδέα πόσο έτρωγε ημερών, μηνών και τώρα που χρόνισε. Απλά προσφέρω το στήθος χωρίς όρια...

lolitaa έγραψε: Γεια σου, να έχεις μια υπέροχη εγκυμοσύνη. Αυτά τα πονάκια που λες είναι η μήτρα σου που μεγαλώνει και κάνει χώρο για το μωράκι. Είναι όντως σαν πονακια περιόδου. Είναι απολύτως φυσιολογικά όπως και τα υγρά. Εγώ είχα υγρά σε όλη την εγκυμοσύνη. Επίσης αν δεν έχεις αρχίσει ήδη, σε λίγο θα επισκέπτεσαι την τουαλέτα πιο συχνά γιατί πιέζεται η ουροδόχος κύστη. Το πρώτο και το τελευταίο τρίμηνο είναι πιο έντονο αυτό. Αν κοιμάσαι όλη νύχτα είσαι τυχαιρή. Σ'όλη την εγκυμοσύνη ξυπνούσα από 2 έως 5 φορές και τώρα μετά από 1 χρόνο ξυπνάω ακόμα για το μπεμπέ. Κοινώς έχω να κοιμηθώ από την χούντα :woohoo: :woohoo: Αλλά συνηθίζει ο οργανισμός. Η γιατρός μου είπε πολύ προσοχή μέχρι να ακούσεις καρδούλα. Μέτα μπορείς να κάνεις τα πάντα αρκεί να χεις καλή εγκυμοσύνη. Να κάνεις γυμναστική, δουλείες, κολύμπι, σεξ και ό,τι σε ευχαριστεί. Μία συμβουλή. ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ. είναι το καλυτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον οργανισμό σου.

Καλώς όρισες στην παρέα μας. Είμαι η Μαρία 28 χρόνων και έχω ένα αγοράκι ενός έτους. Πρώτα ο Θεός λέω για 3. Άντε να δούμε. 4 πώς είναι? Αν και τα 2 είναι μεγαλούτσικα πια. Έκανες ένα διάλειμμα βλέπω :laugh:

Αααα να πω και το άλλο. Σε μένα κάνει θαύματα αλλά ομολογουμένος έχω πολύ ήσυχο παιδί. Αν κάτι δεν μαρέσει, πχ: έρχεται και μου τραβάει το καλώδιο την ώρα που σιδερώνω, τα σταματάω όλα, γονατίζω στο ύψος του και τον κοιτάω κατάματα και επίμονα με σοβαρό ύφος και του λέω ΟΧΙ. Εκείνος χαμογελάει αλλά εγώ παραμένω σοβαρή αν και κρατιέμαι μην γελάσω και γω. Το βλέμα μου όμως παραμένει καρφωμένο στα μάτια του. Κορίτσια πιάνει λέμε. Τον πιάνουν οι ντροπές και φεύγει. Αν είμαι όρθια και του λέω όχι δεν μ'ακούει σχεδόν ποτέ. Παρόλα αυτά για να νιώσετε λίγο καλύτερα λένε ότι τα ζωηρά παιδιά είναι πιο έξυπνα από τα ήσυχα γιατί η ανήσυχη φύση τους τα κάνει να είναι πιο ερευνητικά. Οπότε αν δεν μπορείς να το αποφύγεις απόλαυσέ το τουλάχιστον....

LaLa έγραψε:

alkost έγραψε: Συμφωνώ απλά νομίζω ότι και η αλόγιστη χρήση τους είναι ένα μέρος της ευθύνης που κάνει τις γυναίκες πλέον να μην βιώνουν τον τοκετό και να οδηγούνται σε καισαρικές και εμβρυουλκά. Βάζω μέσα και την αφεντιά μου φυσικά που ενώ ήξερα ότι θα γεννήσω μέσα σε 3 ώρες, δείλιασα και ζήτησα επισκληρίδιο. Ενώ μέχρι εκείνη την ώρα είχα τον έλεγχο, μετά έχασα τ'αυγά και τα πασχάλια και περίμενα τους άλλους να κάνουν όλη τη δουλειά για μένα. Ε!!!! Ούτε αυτό είναι γέννα.

LaLa έγραψε: H Πατσούρου μου το εξήγησε ότι έχει πιο πολλά να προσφέρει μία γιαγιά που λατρεύει και "κακομαθαίνει" το μωρό από μια κοπέλα που είναι με το ζόρι εκεί και παίρνει 700 ευρώ μισθό ενώ θα προτιμούσε να είναι σπίτι της και να κάνει μανικιουρ!!!. Αρκεί βέβαια η γιαγιά να το πηγαίνει στο πάρκο συχνά να παίζει, αν έχει κήπο να το βγάζει να παίζουν με τα χώματα κτλ.

Κατρινα έγραψε: κατρινα μου να κανω τον συνηγορο του διαβόλου οι τεχνιτοί πόνοι δεν αφήνουν τη "φυση" να κάνει τη δουλειά της. Κάπου διάβαζα ότι σε πολλές περιπτώσεις αν το μωρό είναι δεμένο και 2 φορές ακόμα, μετά από λίγο ξεμπερδεύεται μόνο του και συνεχίζει την κάθοδό του στο γεννετικό κανάλι. Δε λέω ότι δεν υπάρχουν περιπτώσεις που χρίζουν άμεση παρέμβαση αλλά εμένα αυτό το καισαρική αβέρτα με μια γιατί στο μωρό πέφτουν οι παλμοί μια γιατί είναι δεμένο 3 φορές με το λώρο μια δεν ξέρω και γω γιατί με κάνει να μην εμπιστεύομαι κανέναν και τίποτα πλέον. Εννοείται ότι πολλές κοπέλες φάγαν νυστέρι άδικα αλλά δεν ξέρεις ποιες είναι αυτές και ούτε και αυτές θα το μάθουν ποτέ. Όπως εμένα θα με τρώει ένα "γιατι". Γιατί μου το πήρανε με βεντούζα αφού φαινόταν το κεφάλι μια χαρά. Πέφταν και καλά οι παλμοί του!!! Μα 3 φορές πρόλαβα να σπρώξω. Ούτε καν το πάλεψα.

Κορίτσια θα βγω λίγο off topic αλλά θα αναφέρω αυτό που μου είπε η Πατσούρου. Αν λέει το παιδί μπορεί να το κρατήσει μια γιαγιά είναι προτιμότερο να πάει μια και καλή προνήπιο με την προυπόθεση ότι θα βγαίνει το παιδί στο πάρκο 2 φορές τη μέρα (εννοείται να μην βρεχει η χιονιζει) για να κοινωνικοποιηθεί. Και γω που πίστευα ότι είναι καλύτερα να πηγαίνουν από μικρά να μαθαίνουν με άλλα παιδάκια...sorry για την κατάχρηση.

glayki έγραψε: Να σας πω την αλήθεια και γω θα προτιμούσα το φιλικό προς τα βρέφη μαιευτήριο αλλά αναγκαστικά πηγαίνω και γω με τα ελληνικά δεδομένα. Αχ Γλαύκη ζήλεψα τώρα. Και μένα η Πατσούρου μου φύτεψε τον σπόρο. Είναι η παιδίατρός μας.

Είναι γνωστό ότι 20 λεπτά μετά από κάθε θηλασμό, υπάρχει μια αιχμή έκκρισης προλακτίνης, βρέθηκε λοιπόν ότι μετά μια καισαρική, όπου όπως είπαμε διαταράσσεται η παλμικότητα της ωκυτοκίνης, αυτή η αιχμή της προλακτίνης είναι πολύ χαμηλή. Βλέπετε πως όλα συνδέονται. Η ωκυτοκίνη όπως ήδη καταλάβατε δεν είναι μόνο θηλυκή ορμόνη, μια ενδιαφέρουσα εργασία έγινε στη Σουηδία, όπου μετρούσαν τα επίπεδα ωκυτοκίνης των ανδρών μετά τον τοκετό του παιδιού τους και αφού τους έδιναν να κρατήσουν το μωρό δέρμα με δέρμα πάνω τους. Εκτός της ωκυτοκίνης και οι άλλες ορμόνες του τοκετού, εμφανίζονται και στον έρωτα και στο θηλασμό. Ας πάρουμε τις ενδορφίνες. Αμέσως μετά τον τοκετό καθώς μητέρα και παιδί βρίσκονται δίπλα-δίπλα, ο εγκέφαλός τους είναι γεμάτος οπιοειδή και γνωρίζουμε ότι τα οπιοειδή δημιουργούν μια κατάσταση εξάρτησης, σύνδεσης. Το ίδιο επαναλαμβάνεται και με τους σεξουαλικούς συντρόφους, το ίδιο και με τον θηλασμό, γιατί και τότε εκκρίνονται ενδορφίνες που ένα μέρος τους μάλιστα περνάει στο γάλα. Όλες οι εκφράσεις της σεξουαλικής ζωής, αναχαιτίζονται από υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης. Είναι λογικό σε περίπτωση κινδύνου, η προτεραιότητα να δίνεται στην επιβίωση και όχι στην αναπαραγωγή. Έτσι λοιπόν εφόσον τα επίπεδα της αδρεναλίνη ς είναι υψηλά οι άνθρωποι δεν γεννούν, δεν κάνουν έρωτα, δεν παράγουν γάλα. Μετά δε από κάθε έκφραση της σεξουαλικής ζωής, κάτι εκ βάλλεται αντανακλαστικά: το σπέρμα, το έμβρυο, το γάλα. Αυτά τα κοινά γνωρίσματα των εκφράσεων της σεξουαλικής ζωής μας κάνουν να αναρωτιόμαστε: σε μια κοινωνία που η διαδικασία του τοκετού συνεχώς διαταράσσεται, μήπως προκαλούμε διαταραχές σε όλη την σεξουαλικότητα; Αν είσαστε λοιπόν επαγγελματίας στο χώρο τον μαιευτικό πρέπει να σας απασχολεί το πώς θα κατεβάσετε το επίπεδο της αδρεναλίνης. Προσέξτε λοιπόν μήπως το δωμάτιο είναι κρύο, μήπως η γυναίκα πεινάει, μήπως στο περιβάλλον είναι κάποιος φοβισμένος, γιατί από την εμπειρία μου, η υψηλή αδρεναλίνη είναι κολλητική. Ξέρουμε επίσης ότι το νερό σε θερμοκρασία σώματος κρατάει χαμηλά επίπεδα αδρεναλίνης. Στην τελευταία όμως φάση του τοκετού, τότε που το μωρό κοντεύει να γεννηθεί, τότε πραγματικά, φυσιολογικά, η έκκριση αδρεναλίνης αυξάνεται, σ' αυτή τη φάση η γυναίκα έχει την ανάγκη να σηκωθεί, να κρατηθεί από κάπου, γιατί με την αδρεναλίνη δυναμώνουν οι μυς, το αίμα διοχετεύεται προς τους μυς. Μπορεί επίσης να έχει διεσταλμένες κόρες, λέει ότι διψάει και θέλει να πιει μερικές γουλιές νερό αυτά δείχνουν έκκριση. αδρεναλίνης. Δεν χρειάζεται κολπική εξέταση για να καταλάβετε ότι το μωρό έρχεται. Η μητέρα λόγω της υψηλής αδρεναλίνης είναι σε εγρήγορση, έτοιμη να προασπίσει το μωρό της αν χρειασθεί. Ξέρετε πόσο επικίνδυνα είναι τα ζώα αν τα πλησιάσεις, ενώ έχουν νεογέννητα. Το δε μωρό σ' αυτή την φάση ελευθερώνει νοραδρεναλίνη. Με αυτή την ορμόνη βοηθιούνται οι πνεύμονές του, ενισχύεται ο μυϊκός τόνος και οι κόρες του είναι ιδιαίτερα διεσταλμένες. Οι δε μητέρες ελκύονται από τα τεράστια μάτια του μωρού τους, κοιτάζονται οι δυο τους με ενθουσιασμό. Θυμάστε τον Tinbergen και το θέμα του αυτισμού. Τα επίπεδα λοιπόν ωκυτοκίνης αυξάνουν ακόμα περισσότερο μετά τον τοκετό πράγμα που διευκολύνει την έξοδο του πλακούντα. Υπάρχει και άλλη αλυσίδα εκκρίσεων στη διάρκεια του τοκετού: ο φυσιολογικός πόνος προκαλεί έκκριση β-ενδορφινών, οι δε β-ενδορφίνες βοηθούν στην απελευθέρωση προλακτίνης που σημαίνει παραγωγή γάλακτος αλλά και ενδιαφέρον για το μωρό. Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο σημαντική είναι η πρώτη ώρα μετά τον τοκετό, αλλά και για έναν ακόμα λόγο: Τα νεογέννητα δεν έχουν μικροοργανισμούς αλλά σε λίγες ώρες θα αποικισθούν από τεράστιο αριθμό μικροβίων.

Αν χρειάζεστε λοιπόν βοήθεια επειδή μόλις γεννήσατε, ή είστε έγκυος και θέλετε να προετοιμαστείτε, μπορείτε να απευθυνθείτε στο μαιευτήριο «Ελενα Βενιζέλου», όπου λειτουργεί το μοναδικό στην Ελλάδα Τμήμα Μητρικού Θηλασμού. Εδώ σίγουρα θα σας βοηθήσουν ειδικευμένες μαίες του νοσοκομείου εντελώς δωρεάν και θα σας εξετάσουν στο Ιατρείο Θηλάζουσας Μητέρας. Να πάτε με το μωρό σας! ανοιχτή τηλεφωνική συμβουλευτική υπηρεσία για τις μητέρες σε όλη την Ελλάδα: 210 6462.782 και 210 6402.360.

ραφαέλ έγραψε: Δεν ξέρω αλλά σίγουρα ο γιατρός δε θα σε περιμένει 72 ώρες να γεννήσεις όπως κάνανε στο ΕΥΤΟΚΙΑ για μια κοπέλα. Που άμα γεννούσε σε μαιευτήριο θα πήγαινε σίγουρα για καισαρική αλλά η μαία την περιμένε και γέννησε φυσιολογικά και ούτε καν σχίστηκε το περίνεό της μετά από τόσο ζόρισμα. Οπότε από αυτό και μόνο εγώ άρχισα να το βλέπω και αλλιώς.

Δεν ξέρω ρε κορίτσια και γω που το έθεσα το τόπικ δε σημαίνει ότι θα το κάνω, απλά θέλω να μαι πλήρως ενημερωμένη πριν το απορρίψω ή το δεχτώ. Σίγουρα θέλει ψυχικό σθένος να πάρεις μια τέτοια απόφαση αλλά αυτή τη φορά θέλω να λειτουργήσω με βάση το παιδί μου και όχι με βάση πως θα περάσω εγώ καλά και αν θα πονέσω ή όχι. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω δεν θα κανα επισκληρίδιο γιατί τώρα κατάλαβα τι ζημιά μου κανε. Δεν ένιωθα οπότε συνεργαζόμουν λάθος κάτι που θα το έκανα με ευκολία αν άφηνα τον οργανισμό μου να κάνει τη δουλειά του!!! Αποτέλεσμα???? Εμβρυουλκό γιατί και το μωρό ζαλίζεται από την επισκληρίδιο και δε συνεργάζεται καλά όπως ενημερώθηκα εκ των υστέρων. Από το τράβηγμα προξενήθηκε μερική χαλάρωση του κόλπου που θα ήταν τριςχειρότερη αν δεν ήμουν γυμνασμένη, άπειρα εσωτερικά ράμματα και μόνιμη ζημιά που θέλει χειρουργείο. Αι σιχτίρ...Μου άξιζε όμως γιατί σκέφτηκα τον εαυτούλη μου και αν πονέσω. Τελικά δεν πόνεσα ΚΑΘΟΛΟΥ αλλά τώρα τρέχω και δεν φτάνω.

Αλλά και τα περισσότερα πρωτόκολλα που ισχύουν στα μαιευτήρια, όπως το να ακούς τους παλμούς του μωρού, μετά από κάθε συστολή, έχουν εδραιωθεί από άτομα που δεν έχουν καταλάβει την φυσιολογία του τοκετού και πολύ περισσότερο δεν θα είχαν ξεκινήσει την συνεχή καρδιοτοκογραφία χωρίς να έχει λυθεί με τυχαιοποιημένες δοκιμασίες ελέγχου η σχέση όφελος προς επικινδυνότητα (benefit to risk). Όλη η πρακτική της συνεχούς καρδιοτοκογραφίας βασίστηκε σε μια θεωρία, ότι αν ακούγαμε συνέχεια τους καρδιακούς παλμούς του μωρού, θα ξέραμε πότε ακριβώς κινδυνεύει και θα μπορούσαμε να επέμβουμε για να το σώσουμε. Δεν είχαν γίνει, προοπτικές τυχαιοποιημένες δοκιμασίες ελέγχου. Αυτός ο τύπος της μελέτης είναι η καλύτερη μέθοδος για να αξιολογηθεί το όφελος προς την επικινδυνότητα οποιαδήποτε ιατρικής πράξης. Χρειάζεσαι δύο διαφορετικές ομάδες και μελετάς την έκβαση των δύο αυτών ομάδων. Σήμερα έχουν γίνει τουλάχιστον 15 τέτοιες μελέτες για την ηλεκτρονική καρδιοτοκογραφία έναντι της διακεκομμένης ακρόασης και όλων περίπου τα συμπεράσματα είναι τα ίδια: το μόνο που άλλαξε στις περιγεννητικές στατιστικές ήταν ότι αυξήθηκε το ποσοστό των καισαρικών. Όφελος λοιπόν προς επικινδυνότητα, αρνητική σχέση. Όλοι έμειναν έκπληκτοι από τα αποτελέσματα αυτών των μελετών γιατί δεν είχαν καταλάβει αυτά που είπαμε σχετικά με το τι συμβαίνει όταν σε παρακολουθούν. Η πρώτη σκέψη ήταν ότι μάλλον οι υπεύθυνοι για την ερμηνεία των καρδιοτοκογραφημάτων δεν ήταν αρκετά καλά εκπαιδευμένοι, έγιναν λοιπόν πειράματα όπου τα κομπιούτερ ανέλυαν τα καρδιοτοκογραφήματα και τα προγράμματα αυτής της ανάλυσης είχαν γίνει από τους καλύτερους στον τομέα. Τα αποτελέσματα υπήρξαν ίδια. Βρήκα το εξής παράδειγμα για να συνειδητοποιήσουν οι γιατροί τι συμβαίνει με την συνεχή καρδιοτοκογραφία. Τους λέω λοιπόν «υποθέστε ότι ενώ κάνετε έρωτα συγχρόνως καταγράφουν το ηλεκτροκαρδιογράφημά μας, η φυσιολογική πορεία δεν θα διασαλευθεί;» Με αυτό το παράδειγμα αρχίζουν να καταλαβαίνουν. Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 1990, έγινε πάνω σε πρόωρους τοκετούς, με μωρά που ζύγιζαν κάτω από ένα κιλό, τοκετούς δηλαδή υψηλού κινδύνου, πάλι εδώ συνέκριναν τα αποτελέσματα συνεχούς προς διακεκομμένη ακρόαση των παλμών του εμβρύου. Το ενδιαφέρον σ' αυτή την μελέτη είναι ότι παρακολούθησαν τα παιδιά αυτά μέχρι την ηλικία των 18 μηνών. Βρήκαν δε ότι στην ομάδα με συνεχή καρδιοτοκογραφία υπήρχαν 2,5 φορές περισσότερα περιστατικά σπαστικότητας απ' ότι στη διακεκομμένη ακρόαση, με άλλα λόγια φαίνεται ότι και για περιπτώσεις υψηλού κινδύνου η διακεκομμένη ακρόαση πλεονεκτεί. Θέλω να γυρίσω όμως πάλι στο θέμα της ωκυτοκίνης και θέλω να καταλάβετε ότι όταν δίνουμε ενδοφλέβια ωκυτοκίνη, η δράση της ορμόνης είναι μόνο περιφερειακή, δηλαδή πάνω στην μήτρα και τον μαστό, δεν επιδρά στην συμπεριφορά, δεν περνάει στον εγκέφαλο λόγω του αιματεγκεφαλικού φραγμού. Υπάρχει δε στην ενδοκρινολογία ένας βασικός κανόνας: όταν εισάγεις τεχνητά μια ορμόνη στο σώμα η φυσική της παραγωγή σταματά, που σημαίνει ότι η γυναίκα με ενδοφλέβια έγχυση περιορίζει την φυσική παραγωγή της ωκυτοκίνης και από την άλλη η ορμόνη που εισάγεις δεν επιδρά στη συμπεριφορά. Η ωκυτοκίνη που εισάγεται τεχνητά έχει την ίδια ακριβώς χημική δομή με την φυσική ορμόνη, η διαφορά έγκειται στην ύπαρξη του αιματεγκεφαλικού φραγμού αλλά και ότι η αυθόρμητη απελευθέρωση ωκυτοκίνης από τον οπίσθιο λοβό της υπόφυσης δεν είναι ποτέ συνεχής. Φυσιολογικά λοιπόν υπάρχει ένας παλμός στην έκκριση της ωκυτοκίνης. Η παλμικότητα είναι ένα χαρακτηριστικό της έκκρισης της ωκυτοκίνης. Το 1996 δημοσιεύτηκε μια σχετική μελέτη στο περιοδικό Early Human Development από τον Nissan ένα Σουηδό. Βρήκε τον τρόπο να μελετήσει την παλμικότητα στην έκκριση της ωκυτοκίνης δύο μέρες μετά τον τοκετό, Kατά την διάρκεια του θηλασμού. Μελέτησε δε δύο ομάδες γυναικών. Η πρώτη είχε φυσικό, αυθόρμητο τοκετό και η άλλη ομάδα επείγουσα καισαρική. Βρήκε λοιπόν ότι στην ομάδα με επείγουσα καισαρική η έκκριση ωκυτοκίνης δεν είχε παλμικότητα και επίσης ότι το πόσο χρονικό διάστημα θα θηλάσει μια γυναίκα επηρεάζεται από την παλμικότητα της έκκρισης της ωκυτοκίνης. Όταν την δεύτερη μέρα μετά τον τοκετό ήταν παλμική η έκκριση, οι μητέρες θήλαζαν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Όταν δεν υπήρχε αυτή η παλμικότητα μπορούσες να προβλέψεις ότι δεν θα συνεχίσουν για πολύ τον θηλασμό. Αυτή η εργασία είναι εξαιρετικά σημαντική για κάποιον που συνδέει την ωκυτοκίνη με την αγάπη. Από το ακροατήριο: τελικά η φυσιολογία του τοκετού είναι η φυσιολογία της ζωής και η φυσιολογία της ζωής, η φυσιολογία της αγάπης και το να αφήσουμε την γυναίκα αυθόρμητα να εκκρίνει ωκυτοκίνη, ελεύθερα να εκκρίνει ωκυτοκίνη με εντυπωσιάζει αυτή η σχέση της ελευθερίας με την αγάπη. Αν πάρουμε αυτή την ελευθερία απ' την γυναίκα και από το παιδί κάνοντας πρόκληση τοκετού ή κάποια άλλη παρέμβαση διαταράσσουμε την ικανότητά τους για αγάπη.

Μια ορμόνη που έχει ιδιαίτερα μελετηθεί και είναι η ορμόνη-κλειδί όταν μιλάμε για αγάπη, είναι η ωκυτοκίνη. Το 1992 η Ακαδημία των επιστημών της Νέας Υόρκης εξέδωσε ένα τεράστιο βιβλίο που περιλάμβανε όλες τις εργασίες που έχουν γίνει για τον καθορισμό του ρόλου της ωκυτοκίνης στη συμπεριφορά. 'Όταν μιλάμε για αυτήν στους επαγγελματίες που σχετίζονται με τον τοκετό, τι γνωρίζουν; Γνωρίζουν ότι εκκρίνεται από το υποθάλαμο, γνωρίζουν ότι μετά αποθηκεύεται στον οπίσθιο λοβό της υπόφυσης, ότι εκλύεται από κει και ότι κατά καιρούς παρατηρούνται αιχμές έκκρισης, και για την δράση της γνωρίζουν ότι συστέλλει τους μυς της μήτρας για την γέννηση του παιδιού, ότι είναι απαραίτητη ορμόνη για την αποβολή του πλακούντα, ότι βοηθά την έκθλιψη του γάλακτος απ' τον μαστό, γνωρίζουν τις περιφερικές δράσεις της ωκυτοκίνης, ότι δηλαδή συστέλλει τις λείες μυικές ίνες. Δεν είναι όμως ενήμεροι του τεράστιου όγκου έρευνας που έχει γίνει και γίνεται όσον αφορά τον ρόλο της ορμόνης αυτής στη συμπεριφορά. Εν περιλήψει θα μπορούσα να πω ότι είναι η ορμόνη του αλτρουισμού, της κοινωνικότητας. 'Όποια μορφή αγάπης και αν σκεφθείς, η ωκυτοκίνη παίζει κάποιο ρόλο. Κατά την σεξουαλική επαφή, και οι δύο σύντροφοι εκλύουν πολύ υψηλά επίπεδα ωκυτοκίνης, έχει ακόμα αποδειχθεί ότι όταν γευματίζεις μαζί με ένα άλλο άτομο, τα επίπεδα ωκυτοκίνης σου ανεβαίνουν, με άλλα λόγια, τρώγοντας μαζί με άλλους δεν ικανοποιείς απλά την πείνα σου, είναι ένας τρόπος να δημιουργήσεις δεσμούς, με τους συντρόφους του γεύματος. Φαίνεται δε ότι μια από τις υψηλότερες αιχμές έκκρισης της ωκυτοκίνης πραγματοποιείται αμέσως μετά τον τοκετό, όταν η μητέρα κοιτάζει το μωρό της. Αυτό ιδιαίτερα μελετήθηκε στη Σουηδία. Υπήρξαν άνθρωποι που αναρωτήθηκαν τι θα γίνει αν διαταράξεις την ορμονική ισορροπία ενός θηλαστικού που βρίσκεται σε τοκετό. Πώς θα εξελιχθεί η συμπεριφορά του; Το πρώτο τέτοιο πείραμα έγινε πριν πολλά χρόνια στη Ν. Αφρική από τον Eugene Mares. Ο άνθρωπος αυτός είναι γνωστός σαν ποιητής αλλά ήταν και γιατρός και δικηγόρος και πολλά άλλα. Τον ενδιέφερε η σχέση πόνου και μητρικής αγάπης. Το πείραμά του έγινε σε 60 άγρια ελάφια την ώρα που γεννούσαν, τους έδωσε λίγο αιθέρα και χλωροφόρμιο και το αποτέλεσμα ήταν ότι τα ελάφια αγνόησαν τα μικρά τους. Το 1987 έγινε ένα άλλο πείραμα από τον Cribol. Αυτός έκανε επισκληρίδιο σε προβατίνες που γεvvoύσαν. Το αποτέλεσμα: δεν φρόντιζαν τα μικρά τους. Τα αποτελέσματα είναι απλά με τα ζώα γιατί δεν έχουν πολιτισμό, δεν έχουν γλώσσα, η συμπεριφορά τους είναι και μόνο κάτω από την επίδραση των ορμονών. Μια επισκληρίδιος αναισθησία διατάραξε την ορμονική τους ισορροπία και έχασαν την μητρική τους συμπεριφορά. Βλέπετε λοιπόν ότι η ικανότητα για αγάπη φαίνεται να επηρεάζεται σημαντικά από την περιγεννητική εμπειρία. Είναι πολύ σοβαρό λοιπόν το να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε την φυσιολογία του τοκετού όσο το δυνατόν καλύτερα, για να την διαταράσσουμε, όσο το δυνατόν λιγότερο. Μέχρι σήμερα υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι που διαισθάνονταν την σημασία της φυσικής πορείας του τοκετού αλλά δεν είχαν λογικά επιχειρήματα να υποστηρίξουν τη στάση τους. Σήμερα αυτά υπάρχουν και μπορούμε να απαντήσουμε (αυτούς που λένε «γιατί να ρισκάρεις οτιδήποτε κατά την γέννηση του μωρού σου, είναι τόσο απλό, τόσο ασφαλές σήμερα να κάνεις καισαρική κι αν όχι καισαρική, γιατί να μην κάνεις μια αναισθησία, εσύ θα βλέπεις τηλεόραση, και όλα τα άλλα θα τα κάνουμε εμείς για σένα».