simone

Τα αντισυλληπτικα χαπια επιδρούν δυσμενώς κατά την γαλουχία ελαττώνοντας την ποιότητα και την ποσότητα του γάλακτος!Δεν πρεπει να τα παιρνετε κατα την διαρκεια του θηλασμου!!!

Τα αντισυλληπτικα χαπια επιδρούν δυσμενώς κατά την γαλουχία ελαττώνοντας την ποιότητα και την ποσότητα του γάλακτος!Δεν πρεπει να τα παιρνετε κατα την διαρκεια του θηλασμου!!!

Τα αντισυλληπτικα χαπια επιδρούν δυσμενώς κατά την γαλουχία ελαττώνοντας την ποιότητα και την ποσότητα του γάλακτος!Δεν πρεπει να τα παιρνετε κατα την διαρκεια του θηλασμου!!!

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΙΚΙΤΣΑΚΙ7!!

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΙΚΙΤΣΑΚΙ7!!

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΙΚΙΤΣΑΚΙ7!!

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΙΚΙΤΣΑΚΙ7!!

ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΠΟ 6-7 ΜΗΝΩΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΟΝΤΙΑ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΣΤΑΝΤΑΡ.ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.ΕΜΕΝΑ Η ΜΠΕΜΠΑ ΜΟΥ ΤΑ ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΤΩ 6 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 8 ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΩ.ΜΙΑΣ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΜΠΕΜΠΗ ΤΗΣ, ΤΟΥ ΒΓΗΚΑΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΟΝΤΙΑ 12 ΜΗΝΩΝ!!!

ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΠΟ 6-7 ΜΗΝΩΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΟΝΤΙΑ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΣΤΑΝΤΑΡ.ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.ΕΜΕΝΑ Η ΜΠΕΜΠΑ ΜΟΥ ΤΑ ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΤΩ 6 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 8 ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΩ.ΜΙΑΣ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΜΠΕΜΠΗ ΤΗΣ, ΤΟΥ ΒΓΗΚΑΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΟΝΤΙΑ 12 ΜΗΝΩΝ!!!

ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΠΟ 6-7 ΜΗΝΩΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΟΝΤΙΑ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΣΤΑΝΤΑΡ.ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.ΕΜΕΝΑ Η ΜΠΕΜΠΑ ΜΟΥ ΤΑ ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΤΩ 6 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 8 ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΩ.ΜΙΑΣ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΜΠΕΜΠΗ ΤΗΣ, ΤΟΥ ΒΓΗΚΑΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΟΝΤΙΑ 12 ΜΗΝΩΝ!!!

ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΠΟ 6-7 ΜΗΝΩΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΟΝΤΙΑ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΣΤΑΝΤΑΡ.ΤΟ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.ΕΜΕΝΑ Η ΜΠΕΜΠΑ ΜΟΥ ΤΑ ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΤΩ 6 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 8 ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΩ.ΜΙΑΣ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΜΠΕΜΠΗ ΤΗΣ, ΤΟΥ ΒΓΗΚΑΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΟΝΤΙΑ 12 ΜΗΝΩΝ!!!

ΕΜΒΡΥΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ Από άποψη συμπεριφοράς λίγο διαφέρει ένα νεογέννητο από ένα έμβρυο 32 εβδομάδων. Μια νέα σειρά ερευνών δείχνει ότι το έμβρυο αισθάνεται, ονειρεύεται, και ακόμη μπορεί να ευχαριστηθεί την κινηματογραφική παραγωγή (του Dr. Seuss) “Cat in the Hat”. Απ’ ό,τι φαίνεται, η συζήτηση για τις αμβλώσεις μπορεί να μην είναι ποτέ πια η ίδια. Η σκηνή αυτή ποτέ δεν είναι δυνατόν να μη συγκινήσει: το νεογνό, δευτερόλεπτα μετά τον τοκετό, ακόμη ελαφρά υγρό από την μήτρα, σηκώνεται στην αγκαλιά των εξαντλημένων αλλά υπερευτυχισμένων γονιών του. Παρακολουθούν γεμάτοι λατρεία πώς το νέο τους παιδί τεντώνεται και στριφογυρίζει, πώς κάνει μορφασμούς με το στόμα του, πώς ανοίγει τα μάτια του. Για οποιονδήποτε παρακολουθεί αυτή την τρυφερή σκηνή, το μήνυμα είναι αλάνθαστο. Η γέννηση είναι η αρχή του παντός, η ώρα μηδέν, η στιγμή από την οποία το ρολόι αρχίζει να κτυπά. Δεν είναι έτσι, δηλώνει η Janet DiPietro. Ίσως ο τοκετός είναι μία μεγάλη στιγμή, λέει η ψυχολόγος του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, «ωστόσο είναι μία δευτερεύουσα στιγμή από άποψη ανάπτυξης του παιδιού. Τίποτε το ενδιαφέρον από νευρολογικής άποψης δεν συμβαίνει.» Οπλισμένοι με σύστημα καταγραφής υψηλής ακρίβειας και τελειότητας, η DiPietro και άλλοι ερευνητές ανακαλύπτουν σήμερα ότι η πραγματικές εξελίξεις αρχίζουν εβδομάδες νωρίτερα. Στην 32η εβδομάδα της εγκυμοσύνης – δύο μήνες δηλαδή πριν το βρέφος θεωρηθεί απολύτως έτοιμο για τον κόσμο, ή στην ώρα του – το έμβρυο συμπεριφέρεται σχεδόν ακριβώς όπως και ένα νεογνό. Και συνεχίζει να συμπεριφέρεται έτσι για τις επόμενες 12 εβδομάδες. Σαν να μην έφτανε η ανατροπή της κοινής αντίληψης για τη νηπιακή ηλικία, οι επιστήμονες δημιουργούν μια νέα εκπληκτική εικόνα ευφυούς ζωής μέσα στην μήτρα. Μεταξύ των αποκαλύψεων: · Την ένατη εβδομάδα, το αναπτυσσόμενο έμβρυο μπορεί να έχει λόξιγκα και να αντιδράσει σε δυνατούς θορύβους. Στο τέλος του δεύτερου τριμήνου λειτουργεί η αίσθηση της ακοής. · Ακριβώς όπως και οι ενήλικες, το έμβρυο κάνει τον χαρακτηριστικό τύπο ύπνου με όνειρα (ύπνος με γρήγορες κινήσεις οφθαλμών [Rapid Eye Movement [REM] sleep]). · Το έμβρυο γεύεται τα γεύματα της μητέρας του, γνωρίζοντας έτσι τις γεύσεις του πολιτισμικού του χώρου κιόλας από την μήτρα. · Μεταξύ άλλων διανοητικών ικανοτήτων του, το έμβρυο είναι σε θέση να διακρίνει μεταξύ της φωνής της Μαμάς από τη φωνή ενός αγνώστου, και να ανταποκρίνεται σε μια γνώριμη ιστορία που του διαβάζουν. · Ακόμη και ένα πρόωρο βρέφος αντιλαμβάνεται, αισθάνεται, αποκρίνεται και προσαρμόζεται στο περιβάλλον του. · Το ότι το έμβρυο αντιδρά σε συγκεκριμένα ερεθίσματα δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνει στόχος προσπαθειών ενίσχυσης της ανάπτυξής του. Ερεθισμός των αισθητηρίων του εμβρύου μπορεί μάλιστα να οδηγήσει σε παράξενους τρόπους προσαρμογής αργότερα. Οι ρίζες της ανθρώπινης συμπεριφοράς, όπως γνωρίζουν τώρα οι ερευνητές, αρχίζουν να αναπτύσσονται νωρίς – μόλις εβδομάδες μετά τη σύλληψή του. Πολύ πριν τον χρόνο που η γυναίκα συνήθως γνωρίζει ότι είναι έγκυος, ο εγκέφαλος του εμβρύου έχει ήδη αρχίσει να διογκώνεται. Την πέμπτη εβδομάδα, το όργανο που μοιάζει με στρουμπουλή κάμπια έχει ξεκινήσει τον πιο θεαματικό άθλο στην διαδικασία ανάπτυξης του ανθρώπου: την δημιουργία του βαθιά πτυχωτού και σπειροειδούς εγκεφαλικού φλοιού, που είναι το τμήμα του εγκεφάλου το οποίο με τον καιρό θα επιτρέψει στον αναπτυσσόμενο άνθρωπο να κινείται, να σκέπτεται, να μιλά, να προγραμματίζει και να δημιουργεί κατά τον ανθρώπινο τρόπο. Την ένατη εβδομάδα, ο διογκούμενος εγκέφαλος του εμβρύου, του επιτρέπει να λυγίζει το σώμα του, να έχει λόξιγκα, και να αντιδρά σε δυνατούς ήχους. Την δέκατη εβδομάδα κινεί τους βραχίονες, «εισπνέει» και «εκπνέει» αμνιακό υγρό, ανοίγει τις σιαγόνες του και τεντώνεται. Πριν συμπληρωθεί το πρώτο τρίμηνο, χασμουριέται, πιπιλάει και καταπίνει, καθώς επίσης αισθάνεται και οσφραίνεται. Στο τέλος του δεύτερου τριμήνου ακούει. Προς το τέλος δε της κύησης μπορεί να βλέπει. Εμβρυακή επαγρύπνηση Οι επιστήμονες που καταγράφουν την καθημερινή ζωή του εμβρύου παρατηρούν ότι τον περισσότερο χρόνο του δεν ασκεί αυτές τις νέες ικανότητες αλλά κοιμάται. Την 32η εβδομάδα κοιμάται 90 έως 95% της ημέρας. Μερικές από αυτές τις ώρες κοιμάται βαθύ ύπνο, άλλες με ύπνο τύπου REM και μερικές ώρες τις περνά σε μη διευκρινισμένη κατάσταση, που οφείλεται στην ανωριμότητα του εμβρυακού εγκεφάλου και που είναι διαφορετική από την κατάσταση ύπνου βρέφους, παιδιού, ή ενήλικα. Κατά τη διάρκεια του ύπνου REM τα μάτια του εμβρύου κινούνται εμπρός-πίσω, έτσι όπως και τα μάτια ενός ενήλικα. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι το έμβρυο ονειρεύεται. H DiPietro υποθέτει ότι τα έμβρυα ονειρεύονται ό,τι γνωρίζουν - τα αισθήματα που νοιώθουν μέσα στην μήτρα. Καθώς πλησιάζει ο τοκετός, το έμβρυο κοιμάται 85 ή 90% του χρόνου, όσο και τα νεογνά. Μεταξύ των συχνών ύπνων του, το έμβρυο φαίνεται να έχει «κάτι σαν περιόδους αφυπνίσεως», σύμφωνα με τον ψυχολόγο ανάπτυξης (developmental psychologist) William Filer που, μαζί με τους συναδέλφους του από το Πανεπιστημίου Columbia, παρακολουθεί αυτούς τους κύκλους ύπνου και επαγρύπνησης, με σκοπό να αναγνωρίσει μοτίβα κανονικής ή μη ανάπτυξης του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένων και πιθανών σημείων πρόβλεψης του συνδρόμου αιφνιδίου θανάτου των νηπίων. Ο Filer λέει: «στην ουσία ρωτάμε το έμβρυο: - Προσέχεις; Το νευρικό σου σύστημα συμπεριφέρεται έτσι όπως πρέπει;» Εμβρυακή κινητικότητα Είτε κοιμάται είτε είναι ξύπνιο, το ανθρώπινο έμβρυο κινείται 50 φορές ή περισσότερες ανά ώρα, τεντώνοντας το λαιμό του, κινώντας το κεφάλι του, το πρόσωπο και τα άκρα του και εξερευνώντας το θερμό υγρό διαμέρισμά του δια της αφής. H Heidelise Als, ψυχολόγος ανάπτυξης στο Harvard Medical School, είναι εντυπωσιασμένη από τον αριθμό των ερεθισμάτων που δίνει το έμβρυο στον εαυτό του μέσω της αφής. Αναφέρει: «αγγίζει με το χέρι το πρόσωπό του, το ένα χέρι με το άλλο, αγκαλιάζει τα πόδια του, αγγίζει με το πέλμα την άλλη κνήμη ή με το χέρι τον ομφάλιο λώρο». Η Als θεωρεί ότι υπάρχει μια αναντιστοιχία μεταξύ του περιβάλλοντος που δίνεται στα πρόωρα νεογνά στα νοσοκομεία και του περιβάλλοντος που θα είχαν μέσα στη μήτρα. Χρόνια τώρα προσπαθεί να βελτιώσει την περίθαλψη που προσφέρεται στα πρώιμα νεογνά, ώστε να μπορούν να κουλουριάζονται, να ενώνουν τα γόνατά τους, και να αγγίζουν αντικείμενα με τα χέρια τους έτσι όπως θα έκαναν για εβδομάδες ακόμη μέσα στην μήτρα. Εκτός από τέτοιες κοινές κινήσεις, η DiPietro έχει παρατηρήσει κάποιες πιο παράξενες εμβρυακές δραστηριότητες, όπως το ότι «γλείφει τα τοιχώματα της μήτρας και κυριολεκτικά περπατά μέσα στη μήτρα απωθώντας την με τα πόδια του.» Όταν η έγκυος έχει ήδη ένα τοκετό στο παρελθόν, το έμβρυο μπορεί να έχει περισσότερο χώρο μέσα στην μήτρα για τέτοιες κινήσεις απ’ ό,τι ένα έμβρυο που εξελίσσεται στη διάρκεια μιας πρώτης κυοφορίας. Μετά την πρώτη κύηση η μήτρα είναι μεγαλύτερη και ο ομφάλιος λώρος μακρύτερος, παρέχοντας μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. «Τα δεύτερα και τα επόμενα παιδιά μπορούν να αναπτύξουν μεγαλύτερη κινητική εμπειρία ενδομητρίως και έτσι μπορεί να εξελιχθούν σε πιο ενεργητικά νήπια», εικάζει η DiPietro. Τα έμβρυα αντιδρούν απότομα στις ενέργειες της μητέρας τους. «Όταν παρατηρούμε το έμβρυο με υπερήχους και η μητέρα αρχίζει να γελά, τότε μπορούμε να δούμε το έμβρυο να πλέει ανάποδα μέσα στην μήτρα, να αναπηδά πάνω κάτω επάνω στο κεφάλι του, μπαμ-μπαμ-μπαμ, σαν να αναπηδά πάνω σε τραμπολίνο», λέει η DiPietro. «Όταν οι μητέρες το βλέπουν αυτό στην οθόνη, γελούν ακόμη πιο έντονα και το έμβρυο πάει πάνω κάτω ακόμη ταχύτερα. Αναρωτιόμαστε αν αυτός είναι ο λόγος που αρέσουν στους ανθρώπους, όταν αυτοί μεγαλώσουν, τα τραινάκια των λούνα παρκ.» Εμβρυακή γεύση Το ότι υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους αρέσουν οι καυτές πιπεριές ή άλλα καυτερά καρυκεύματα ίσως έχει σχέση με το εμβρυακό περιβάλλον. Κιόλας από την 13η με 15η εβδομάδα οι αισθητήρες γεύσης του εμβρύου μοιάζουν με αυτούς που έχουν οι ώριμοι ενήλικες, και οι γιατροί γνωρίζουν ότι το αμνιακό υγρό που περιβάλλει το έμβρυο μπορεί να έχει την οσμή του κάρυ, του κύμινου, του σκόρδου, του κρεμμυδιού και άλλων ουσιών από τη δίαιτα της μητέρας του. Το αν τα έμβρυα μπορούν και να γευθούν αυτές τις γεύσεις δεν είναι ακόμη γνωστό, αλλά οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι ένα πρόωρο 33 εβδομάδων θα πιπιλήσει πιο δυνατά μια ζαχαρωμένη θηλή παρά μια απλή ελαστική. «Κατά το τρίτο τρίμηνο το έμβρυο καταπίνει μέχρι και ένα λίτρο την ημέρα» αμνιακό υγρό, σημειώνει η Julie Mennella, βιοψυχολόγος του Κέντρου Χημικών Αισθήσεων Monell, στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Η ίδια πιστεύει ότι το υγρό ίσως λειτουργεί ως «γέφυρα γεύσεων» για το μητρικό γάλα, το οποίο επίσης φέρει γεύσεις φαγητών από τη δίαιτα της μητέρας. Εμβρυακή ακοή Άσχετα με το αν το έμβρυο έχει την αίσθηση της γεύσης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ακούει. Ένα πολύ πρώιμο νεογνό, που έρχεται στον κόσμο την 24η ή 25η εβδομάδα, αντιδρά στους ήχους γύρω του, παρατηρεί η Als, έτσι τα όργανα ακοής πρέπει να είναι ήδη σε λειτουργία στην μήτρα. Πολλές έγκυοι αναφέρουν εμβρυακό τίναγμα ή ξαφνικό λάκτισμα αμέσως μετά από δυνατό κλείσιμο πόρτας ή έντονο θόρυβο εξάτμισης αυτοκινήτου. Ωστόσο, ακόμη και χωρίς τέτοιες «εισβολές», η μήτρα δεν είναι σιωπηλός χώρος. Σύμφωνα με την DiPietro, ερευνητές που έχουν εισαγάγει υδρόφωνο μέσα σε μήτρα εγκύου, κατέγραψαν επίπεδο θορύβων «συγγενές με τον θόρυβο του περιβάλλοντος που μπορεί να καταγραφεί σε ένα διαμέρισμα». Στους ήχους που κατέγραψαν συμπεριλαμβάνονται ο θυελλώδης ήχος της ροής του αίματος στα αγγεία της μητέρας, το γουργουρητό και η βοή του στομάχου και των εντέρων της, όπως επίσης και οι τόνοι της φωνής της φιλτραρισμένοι μέσα από τα οστά, τους ιστούς και το υγρό, όπως επίσης οι φωνές άλλων ανθρώπων που φτάνουν στο έμβρυο μέσω του αμνιακού τοιχώματος. O Filer διαπίστωσε ότι η εμβρυακή καρδιά χτυπά με βραδύτερο ρυθμό όταν η μητέρα του μιλά, κάτι που δείχνει ότι το έμβρυο όχι μόνο ακούει και αναγνωρίζει τον ήχο, αλλά και ότι ο ήχος αυτός το ηρεμεί. Εμβρυακή όραση Η όραση είναι η αίσθηση που αναπτύσσεται τελευταία. Ένα πολύ πρόωρο νεογνό μπορεί να δει φως και σχήμα. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι το έμβρυο έχει κι αυτό τέτοια ικανότητα. Έτσι όπως η μήτρα δεν είναι απόλυτα ήσυχη, έτσι επίσης δεν είναι και απόλυτα σκοτεινή. Ο Filer λέει: «Ίσως υπάρχει επαρκής οπτικός ερεθισμός, που διαπερνά τους ιστούς του σώματος της εγκύου μητέρας, έτσι που το έμβρυο να μπορεί να ανταποκριθεί όταν η μητέρα βρίσκεται σε δυνατό φως», όπως για παράδειγμα όταν κάνει ηλιοθεραπεία. Ιάπωνες επιστήμονες έχουν μάλιστα αναφέρει διαφορετική εμβρυακή αντίδραση σε εκθαμβωτικό φως που ρίχνεται στην κοιλιά της μητέρας. Ωστόσο, άλλοι ερευνητές προειδοποιούν ότι η έκθεση των εμβρύων (ή προώρων νεογνών) σε δυνατό φως πριν είναι έτοιμα, μπορεί να είναι επικίνδυνη. Μάλιστα, η Als από το Harvard πιστεύει ότι βλάβες της ίριδας πρώιμων βρεφών, που επί μακρόν αποδίδονται σε υψηλές συγκεντρώσεις οξυγόνου, ίσως στην πραγματικότητα οφείλονται σε υπέρμετρη έκθεση στο φως σε ακατάλληλη στιγμή κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης. Ένα έμβρυο έξι μηνών, γεννημένο πρόωρα κατά 14 περίπου εβδομάδες, έχει εγκέφαλο που ούτε είναι προετοιμασμένος αλλά ούτε και περιμένει σήματα από τα μάτια τα οποία θα σταλούν στον οπτικό φλοιό του εγκεφάλου και από εκεί στο εκτελεστικό τμήμα των μετωπικών λοβών, όπου ενσωματώνονται οι πληροφορίες. Όταν το έμβρυο αναγκάζεται να δει πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι πρέπει, λέει η Als, η ταχύτερη διέγερση των αισθητηρίων μπορεί να οδηγήσει σε παρεκτροπές της ανάπτυξης του εγκεφάλου. Εμβρυακή μάθηση Μαζί με την ικανότητα αίσθησης, όρασης και ακοής, έρχεται και η ικανότητα μάθησης και μνήμης. Αυτές οι δραστηριότητες μπορεί να είναι υποτυπώδεις, αυτόματες ακόμη και βιοχημικές. Για παράδειγμα, ένα έμβρυο μετά από μια αρχική αντίδραση συναγερμού, τελικά παύει να αντιδρά σε κάποιον επαναλαμβανόμενο δυνατό θόρυβο. Ο Fifer έχει διαπιστώσει ότι το έμβρυο επιδεικνύει το ίδιο είδος πρωτόγονης μάθησης, γνωστής ως εξοικείωσης, ανταποκρινόμενο στην φωνή της μητέρας του. Όμως το έμβρυο έχει αποδείξει ότι είναι ικανό για πολλά περισσότερα. Στην δεκαετία του ’80 ο καθηγητής ψυχολογίας Anthony James DeCasper και συνάδελφοί του από το Πανεπιστήμιο της North Carolina στο Greensboro, ανέπτυξαν τεχνική διατροφής που επιτρέπει σε ένα βρέφος να θηλάζει γρηγορότερα προκειμένου να ακούσει μια σειρά ήχων μέσω ακουστικών, και να θηλάζει με πιο αργό ρυθμό προκειμένου ν’ ακούσει μια άλλη σειρά ήχων. Με αυτήν την τεχνική, ο DeCasper ανακάλυψε ότι μόλις μερικές ώρες μετά τον τοκετό, το βρέφος προτιμά τη φωνή της μητέρας του από τη φωνή κάποιου αγνώστου. Αυτό υποδηλώνει ότι το βρέφος πρέπει να έμαθε και να απομνημόνευσε την φωνή, αν και όχι απαραίτητα συνειδητά, κατά τους τελευταίους μήνες της κυήσεως μέσα στην μήτρα. Πιο πρόσφατα ανακάλυψε ότι ένα νεογνό προτιμά μια ιστορία που του διάβαζαν επανειλημμένα ενόσω ήταν στην μήτρα – στη συγκεκριμένη περίπτωση την ιστορία «The Cat in the Hat» – παρά κάποια άλλη ιστορία, που του διαβάστηκε πρώτη φορά σύντομα μετά τον τοκετό. O DeCasper και άλλοι έχουν ανακαλύψει περισσότερες νοητικές ικανότητες. Τα νεογνά όχι μόνο είναι σε θέση να ξεχωρίσουν την ομιλία της μητέρας τους από την ομιλία κάποιου ξένου, αλλά προτιμούν ν’ ακούν τη φωνή της μαμάς τους, ιδιαίτερα έτσι όπως ακούγεται φιλτραρισμένη από το αμνιακό υγρό παρά μέσα από τον αέρα. Και είναι και ξενόφοβα: προτιμούν να ακούν τη μαμά τους να μιλά τη μητρική της γλώσσα, παρά να ακούν αυτήν ή κάποιον άλλον να μιλά μια ξένη γλώσσα. Παρακολουθώντας τις μεταβολές του εμβρυακού καρδιακού παλμού, ο ψυχολόγος JeanPierre Lecanuet και οι συνεργάτες του στο Παρίσι διαπίστωσαν ότι τα έμβρυα ξεχωρίζουν τη φωνή κάθε αγνώστου. Επίσης φαίνεται να τους αρέσουν κάποιες ιστορίες περισσότερο απ’ ό,τι άλλες. Ο παλμός της εμβρυακής καρδιάς επιβραδύνεται όταν κοντά στην κοιλιά της μητέρας διαβάζονται γνωστά τους γαλλικά παραμύθια όπως το «La Poulette» («Το κοτοπουλάκι») ή το «Le Petit Crapaud» («Το μικρό βατραχάκι»). Όταν ο ίδιος αναγνώστης διαβάζει κάποιο άγνωστό τους παραμύθι, ο εμβρυακός καρδιακός παλμός παραμένει σταθερός. Το έμβρυο πιθανώς αντιδρά στη διακύμανση του τόνου της φωνής και το ρυθμό των παραμυθιών και όχι στις ίδιες τις λέξεις, παρατηρεί ο Fifer, αλλά το συμπέρασμα παραμένει το ίδιο: το έμβρυο μπορεί να ακούει, να μαθαίνει και να θυμάται σε κάποιο επίπεδο, και, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα βρέφη και παιδιά, του αρέσει η άνεση και η βεβαιότητα που του προσφέρει το ήδη γνωστό. Εμβρυακή προσωπικότητα Δεν αποτελεί μυστικό ότι τα βρέφη γεννιούνται με ιδιαίτερες διαφορές και πρότυπα δραστηριότητας που δείχνουν ότι κάθε ένα τους έχει δικό του χαρακτήρα. Ακριβώς πότε και πώς τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς γεννώνται μέσα στην μήτρα αποτελεί αυτή τη στιγμή αντικείμενο εξονυχιστικής έρευνας. Στην πρώτη μελέτη του εμβρυακού χαρακτήρα που έγινε με πλήρως επιστημονική μεθοδολογία το 1996, η DiPietro και οι συνεργάτες της κατέγραψαν τον καρδιακό παλμό και τις κινήσεις 31 εμβρύων, έξι φορές πριν από τον τοκετό και τις σύγκριναν με καταγραφές που ελήφθησαν δύο φορές μετά τον τοκετό. (Από τότε έχουν διευρύνει την μελέτη ώστε να συμπεριλαμβάνει 100 ακόμη έμβρυα). Τα πορίσματα τους: τα έμβρυα που είναι πολύ δραστήρια μέσα στην μήτρα, τείνουν να είναι πιο ευερέθιστα ως νήπια. Εκείνα που κοιμούνται/ξυπνούν μέσα στην μήτρα ακανόνιστα, δεν κοιμούνται τόσο καλά ως μικρά νήπια. Επίσης τα έμβρυα με ταχύ καρδιακό παλμό γίνονται απρόβλεπτα, αδρανή βρέφη. «Η συμπεριφορά δεν αρχίζει κατά τον τοκετό» αποφαίνεται η DiPietro. «Αρχίζει νωρίτερα και αναπτύσσεται με προβλεπόμενους τρόπους». Μια από τις σημαντικότερες επιδράσεις στην ανάπτυξη είναι το εμβρυακό περιβάλλον. Όπως παρατηρεί η Als από το Harvard, «Το έμβρυο δέχεται τεράστια ποσότητα “ορμονικών λουτρών” μέσω της μητέρας, έτσι οι χρονοβιολογικοί ρυθμοί του επηρεάζονται από τους κύκλους ύπνου/ξυπνήματος της μητέρας, τις διαιτητικές της συνήθειες, τις κινήσεις της». Οι ορμόνες που η μητέρα εκκρίνει αντιδρώντας στο στρες παρουσιάζονται επίσης κρίσιμες. H DiPietro βρίσκει ότι οι πολύ πιεσμένες μέλλουσες μητέρες τείνουν να έχουν πιο δραστήρια έμβρυα – και πιο ευερέθιστα νήπια. «Οι πιο στρεσαρισμένες απ’ όλες είναι οι εγκυμονούσες που εργάζονται» λέει η DiPietro. «Σ’ αυτούς τους καιρούς οι γυναίκες τείνουν να εργάζονται μέχρι την ημέρα του τοκετού, ακόμη κι αν οι επιπτώσεις στην εγκυμοσύνη δεν είναι πλήρως ξεκαθαρισμένες ακόμη. Αυτό είναι το πολιτισμικό μας πρότυπο, ωστόσο εγώ το θεωρώ τρέλα.» H Als συμφωνεί ότι η εργασία μπορεί να αποτελέσει τεράστιο στρες, αλλά υπογραμμίζει ότι οι ορμόνες της εγκυμοσύνης βοηθούν στην προστασία τόσο της μητέρας όσο και του εμβρύου. Ακόμη ρόλο παίζουν και οι προσωπικές αντιδράσεις στο στρες. «Η έγκυος που επιλέγει να εργαστεί είναι κιόλας διαφορετική από κάποια που επιλέγει να μην εργαστεί», εξηγεί η Als. Είναι επίσης διαφορετική από τη γυναίκα που δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εργαστεί. Οι μελέτες της DiPietro δείχνουν ότι τα έμβρυα πτωχών γυναικών είναι από άποψη νευρολογικής συμπεριφοράς αλλοιώτικα – είναι λιγότερο δραστήρια, με λιγότερο κυμαινόμενο καρδιακό παλμό – απ’ ό,τι τα έμβρυα των εγκύων μέσης (αστικής) τάξης. Ωστόσο, παρατηρεί ότι «οι πτωχές γυναίκες κατατάσσουν τους εαυτούς τους ως λιγότερο στρεσαρισμένες απ’ ό,τι οι εργαζόμενες γυναίκες μέσης αστικής τάξης». Η DiPietro υποπτεύεται ότι η ανεπαρκής διατροφή και η έκθεση σε ρυπαντικές ουσίες μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τα έμβρυα των πτωχών γυναικών. Το στρες, η διατροφή, και οι τοξίνες μπορούν, συνδυαζόμενες μεταξύ τους, να έχουν επιβλαβή επίδραση στην νοημοσύνη. Πρόσφατη μελέτη του βιοστατιστικολόγου Bernie Devlin από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, υποδεικνύει ότι τα γονίδια ίσως έχουν λιγότερη επίδραση στον δείκτη νοημοσύνης, απ’ ό,τι θεωρείτο παλαιότερα και ότι το ενδομήτριο περιβάλλον ίσως επιδρά πολύ περισσότερο. Η DiPietro επιμένει: «Η παλιά μας αντίληψη περί επιρροής της φύσεως επί του εμβρύου προ του τοκετού και περί ανατροφής μετά τον τοκετό χρειάζεται ανανέωση. Υπάρχει και ένα προγεννητικό περιβάλλον, το οποίο παρέχεται από την μητέρα.» Οι μέλλοντες γονείς που επιθυμούν να ενισχύσουν την νοητική ανάπτυξη του αγέννητου παιδιού τους, πρέπει να ξεκινήσουν από το να εξασφαλίσουν ότι το προγεννητικό περιβάλλον παρέχει καλή διατροφή, χαμηλό στρες και απουσία φαρμακευτικών ουσιών. Ποικίλοι συγγραφείς και “ειδικοί” έχουν επίσης προτείνει να δίνονται ωθήσεις στο έμβρυο κατά τακτά διαστήματα, να του μιλούν οι γονείς μέσω ενός χαρτοσωλήνα (“εγκυοφώνου”), να του διοχετεύουν κλασσική μουσική, ακόμη και να εκπέμπεται ισχυρός φωτισμός στην κοιλιά της μητέρας. Τέτοιο είδος ερεθισμών έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα; Και ακόμη σημαντικότερο: είναι ασφαλές; Ορισμένοι χρήστες αυτών των μεθόδων ορκίζονται ότι τα παιδιά τους είναι εξυπνότερα, με μεγαλύτερη κλίση προς τον λόγο και την μουσική, με μεγαλύτερο φυσικό (σωματικό) συντονισμό και κοινωνικές δεξιότητες απ’ ό,τι ο μέσος όρος. Οι επιστήμονες ωστόσο είναι δύσπιστοι. «Δεν υπάρχει πουθενά επιστημονικά κατοχυρωμένη έρευνα, που να δείχνει κάποιο μόνιμο αποτέλεσμα από αυτούς τους ερεθισμούς» βεβαιώνει ο Filer. «Εφ’ όσον κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει πότε το έμβρυο κοιμάται και πότε όχι, το να σκουντά κανείς το έμβρυο ή να κολλά ηχεία στην κοιλιά της μητέρας μπορεί να διαταράξει το φυσιολογικό μοτίβο ύπνου. Κανείς δεν θα διενοείτο να σκαλίσει ή να σκουντήσει ένα νεογνό μέσα στην κούνια του, ή να βάλει δίπλα στο αυτί του ηχείο, γιατί λοιπόν να κάνει κάτι τέτοιο σε ένα έμβρυο;» H Als είναι ακόμη πιο κατηγορηματική. «Στοιχηματίζω ότι το σκούντημα, η διατάραξη ή ο με άλλον τρόπο εσκεμμένος ερεθισμός του εμβρύου, θα μπορούσε να αλλοιώσει την ακολουθία ανάπτυξής του και οτιδήποτε επιδρά στην ανάπτυξη του εγκεφάλου έχει το τίμημά του.» Πάντως, το να μιλά κανείς ήρεμα στο έμβρυο, φαίνεται να μην είναι επικίνδυνο. O Fifer ισχυρίζεται ότι τέτοιου είδους δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει τόσο τους γονείς όσο και το έμβρυο. «Το να σκέπτεσαι το έμβρυο, το να του μιλάς, το να ζητάς από τον σύζυγό σου να του μιλά, όλα αυτά θα σε βοηθήσουν να προετοιμαστείς γι’ αυτό το νέο πλάσμα που θα μπει στη ζωή σου και θα την φέρει άνω κάτω,» λέει ο Fifer – όταν τελικά κάνει την είσοδό του που αποτελεί το αποκορύφωμα της αναμονής. Ποιο είναι το αντίκτυπο στην άμβλωση; Παρά το γεγονός ότι η εμβρυακή ψυχολογία εστιάζει στο τελευταίο τρίμηνο, κατά το οποίο οι περισσότερες αμβλώσεις είναι παράνομες, η σκέψη ενός εμβρύου που ονειρεύεται, ακούει, και αποκρίνεται στη φωνή της μητέρας του, σίγουρα θα προσθέσει νέα πολυπλοκότητα στο θέμα. Τα νέα πορίσματα αναμφίβολα θα ενισχύσουν την πεποίθηση των υποστηρικτών της ζωής (pro-lifers) και πιθανώς θα κλονίσουν την βεβαιότητα των υποστηρικτών της επιλογής (στην άμβλωση), που θεωρούν ως αρχή της διανοητικής ζωής τον τοκετό. Ωστόσο, πολλοί από τους επιστήμονες – μελετητές των εμβρύων παραμένουν μακριά από την αντιπαράθεση για τις αμβλώσεις, επιμένοντας ότι η εργασία τους είναι τελείως άσχετη με την δημόσια συζήτηση περί αμβλώσεων. «Δεν πιστεύω ότι η εμβρυολογική έρευνα διαφωτίζει καθόλου το θέμα», διατείνεται η ψυχολόγος Janet DiPietro του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. «Η ουσία της αντιπαραθέσεως περί των αμβλώσεων είναι η εξής: Πότε αρχίζει η ζωή; Ορισμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι αρχίζει με την σύλληψη, το άλλο άκρο πιστεύει ότι αρχίζει με τον τοκετό, και υπάρχει και μια ομάδα στο μέσον που πιστεύει ότι αρχίζει γύρω στην 24η με 25η εβδομάδα, όταν το έμβρυο είναι σε θέση να επιβιώσει εκτός της μήτρας, παρ’ ότι χρειάζεται πολλή βοήθεια για να το καταφέρει. «Μέχρι την 25η εβδομάδα περίπου, είτε πιπιλά ή όχι τον αντίχειρά του είτε έχει ή όχι προσωπικότητα είτε κάνει οτιδήποτε άλλο, το έμβρυο δεν μπορεί να επιζήσει έξω από την μητέρα του. Λοιπόν, αυτό είναι ζωή, ή όχι; Αυτό είναι ηθικοθρησκευτικό ερώτημα, όχι επιστημονικό. Υπάρχουν πράγματα που συμπεριφέρονται κι όμως δεν είναι ζωντανά. Οι υποστηρικτές της ζωής μπορεί να πουν ότι αυτή η έρευνα αποδεικνύει ότι το έμβρυο είναι ζωντανό, αλλά δεν το κάνει. Δεν μπορεί να το κάνει». «Η εμβρυολογική έρευνα αλλάζει την συζήτηση για τις αμβλώσεις μόνο γι’ αυτούς που νομίζουν ότι η ζωή αρχίζει κάποια μαγική στιγμή» ισχυρίζεται η Heidelise Als, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Harvard. «Αν πιστεύεις ότι η ζωή αρχίζει με τη σύλληψη, τότε δεν χρειάζεσαι την απόδειξη της εμβρυακής συμπεριφοράς». Για άλλους, πάντως, η άμβλωση είναι πολύ περίπλοκο θέμα και σχετίζεται με πολύ περισσότερα πράγματα από το αν η έρευνα δείχνει ότι το έμβρυο είναι ζωντανό. «Οι περιστάσεις στις οποίες βρίσκεσαι και τα προσωπικά σου πιστεύω έχουν πολύ μεγαλύτερη επίπτωση στην απόφασή σου», παρατηρεί. Όπως η DiPietro, έτσι και η Als καταλαβαίνει ότι «κάποιοι θα χρησιμοποιήσουν αυτήν την έρευνα σαν ένα συναισθηματικό μέσο για να προσελκύσουν τον κόσμο προς την πλευρά που τάσσεται υπέρ της ζωής (pro-life), αλλά δεν θα πρέπει να τύχει εκμετάλλευσης από επιθετικούς (φανατικούς) ακτιβιστές.» Αντίθετα, πιστεύει ότι θα έπρεπε να εφαρμοστούν τα αποτελέσματα της έρευνας για να βοηθηθούν οι μητέρες ώστε να έχουν όσο το δυνατόν υγιέστερη εγκυμοσύνη, και για να προετοιμαστούν να κηδεμονεύσουν καλύτερα το παιδί τους. Σύμφωνος είναι και ο ψυχολόγος του Πανεπιστημίου της Columbia, William Fifer: «Η έρευνα σχετίζεται πολύ περισσότερο με θέματα που αφορούν βιώσιμα έμβρυα – πρόωρα βρέφη.» Με απλά λόγια, λένε και οι τρεις, η εργασία τους στόχο έχει να βοηθήσει βρέφη που ζουν – όχι να αποφασίσει κατά πόσον τα έμβρυα θα έπρεπε να ζήσουν ή όχι.

ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΚΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ Ποτε είναι η καλύτερη περίοδος γιά να κόψετε το κάπνισμα, αν είστε γυναίκα; Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης! Το καλύτερο μάλιστα είναι να το κόψετε 4-5 μήνες πριν από τη σύλληψη. Αν όμως το συνεχίζετε, πρέπει να γνωρίζετε ότι μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας στο παιδί που πρόκειται να γεννηθεί. Το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης θεωρείται ότι ευθύνεται γιά το 20-30% των παιδιών που γεννιούνται με χαμηλό βάρος, γιά το 14% των πρόωρων τοκετών και το 10% των νεογνικών θανάτων. Επίσης, σχετίζεται με την ανάπτυξη άσθματος στα νεογνά και στα μικρά παιδιά. Η νικοτίνη και το μονοξείδιο του άνθρακα που εισπνέουν οι καπνίστριες, φτάνει στο μωρό διά μέσω του πλακούντα και εμποδίζει τις θρεπτικές ουσίες να φτάσουν στο έμβρυο, ενώ περιορίζει το ποσοστό του οξυγόνου που παίρνει το έμβρυο. Μεγάλη όμως προσοχή, χρειάζεται και το παθητικό κάπνισμα. Οι γυναίκες που βρίσκονται σε χώρους καπνιστών γιά μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα στο νεογνό. Ορισμένες μάλιστα ουσίες μπορεί να περάσουν στο γάλα της μήτερας και να μεταδοθούν στο παιδί με το θηλασμό. Η μείωση της συχνότητας του καπνίσματος, δηλαδή αν η γυναίκα καπνίζει λιγότερα τσιγάρα ή αν μειώσει την περιεκτικότητα της νικοτίνης του τσιγάρου, καπνίζοντας πιό ελαφριά τσιγάρα δεν ωφελεί πάντα το παιδί. Ειδικά αν η γυναίκα εισπνέει πιό βαθιά ή αν κάνει περισσότερες εισπνοές θα πάρει την ίδια ποσότητα νικοτίνης με πριν. Πως όμως εξηγείται το γεγονός ότι πολλές έγκυες ενώ καπνίζουν, βγάζουν υγιέστατα παιδιά; Οι γυναίκες αυτές είναι απλά τυχερές. Είναι γεγονός ότι όταν η μητέρα καπνίζει, καπνίζει και το παιδί. Τα δηλητήρια του τσιγάρου περνούν μέσω του πλακούντα στο παιδί και εμποδίζουν το έμβρυο να πάρει τις απαραίτητες ουσίες και το οξυγόνο που χρειάζεται γιά να αναπτυχθεί σωστά. Ετσι, κινδυνεύει να γεννηθεί με μικρό βάρος. Αυτό σημαίνει ότι θα είναι πιό εύκολος για τη γυναίκα ο τοκετός; Δεν είναι πάντα ευκολότερο να γεννηθεί ένα παιδί με μικρότερο βάρος. Τα ελλιποβαρή έμβρυα μπορεί να αναπτύξουν περισσότερα προβλήματα υγείας απ΄ότι τα παιδιά με κανονικό βάρος. Επίσης, έχουν περισσότερες πιθανότητες να χρειαστούν ειδική φροντίδα και να πρέπει να παραμείνουν στο νοσοκομείο γιά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, προσθέτει, ότι γι΄αυτά τα παιδιά υπάρχει και η αυξημένη πιθανότητα θανάτου στη διάρκεια του τοκετού ή κατά το πρώτο έτος. Ποιές είναι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες για τα παιδιά; Τα παιδιά των καπνιστριών αργότερα έχουν προδιάθεση γιά αναπνευστικά προβλήματα. Τα μωρά έχουν μικρούς πνεύμονες και αεροφόρους οδούς και μπορεί εύκολα να γεμίσουν από αέρα που περιέχει καπνό. Αυτός δυσκολεύει το παιδί να αναπνεύσει. Γενικά, τα παιδιά των καπνιστριών παρουσιάζουν εύκολα βήχα, ωτίτιδες και κρυολογούν πιό εύκολα. Επίσης, μελέτες έχουν δείξει ότι έχουν πιθανότητα να μην είναι γρήγορα στην εκμάθηση, να έχουν μικρότερο ύψος, ενώ έχουν περισσότερες πιθανότητες να καπνίσουν όταν μεγαλώσουν, αφού έχουν δοκιμάσει νικοτίνη από την εμβρυϊκή τους ηλικία! Αν όμως η μέλλουσα μητέρα σταματήσει απότομα το κάπνισμα δεν θα αρχίσει να παχαίνει; Μία γυναίκα παχαίνει φυσιολογικά στην εγκυμοσύνη. Το έμβρυο χρειάζεται τις επιπλέον θρεπτικές ουσίες γιά να αναπτυχθεί σωστά. Αν η μητέρα προσέχει να μην τρώει φαγητά που παχαίνουν υπερβολικά και επιλέγει τροφές που έχουν υψηλή θρεπτική αξία, το βάρος της δεν θα αυξηθεί υπερβολικά. Επίσης, καλό είναι να ασκείται, με ειδικές ασκήσεις που θα υποδείξει ο γιατρός της. Εξάλλου, ακόμα και αν η έγκυος πάρει κιλά μπορεί να τα χάσει αφού γεννήσει. Πως όμως η έγκυος θα αντιμετωπίσει το στρες από τη διακοπή του τσιγάρου; Μπορεί να μάθει να χαλαρώνει με άλλους τρόπους καλύτερους από το τσιγάρο! Οταν νιώθει ένταση μπορεί να πάρει μερικές βαθιές αναπνοές ή να μασήσει μία τσίχλα χωρίς ζάχαρη. Επίσης, θα τη βοηθήσει να χαλαρώσει αν κάνει κάτι με τα χέρια της, όπως γιά παράδειγμα το να ράψει.

Κατάθλιψη μετά τη Γέννα: Το Οξύμωρο Σχήμα Όσο χαρμόσυνη κι αν είναι η έλευση ενός παιδιού, δεν παύει να προκαλεί βαθειές και εν δυνάμει επικίνδυνες ανατροπές στην ζωή μιας μητέρας. Αυτή η συνύπαρξη αντικρουώμενων συναισθημάτων μπορεί να φαίνεται παράδοξη με την πρώτη ματιά, είναι όμως απόλυτα φυσιολογική και αποτελεί μια ακόμα εκδοχή – ίσως την λιγότερο διακριτή – ενός οξύμωρου σχήματος που μας συνοδεύει από την αρχή της ζωής μας. Η λοχεία, η περίοδος που διανύει μια γυναίκα αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού της, είναι μια περίοδος φορτισμένη με προσδοκίες, ανησυχίες, αγωνία, αφοσίωση, κούραση και άλλα συναισθήματα που προκαλούν στρες. Παράλληλα, όμως, είναι καλυμένη μ’ένα πέπλο μυστηρίου και απομονωτισμού, πίσω από το οποίο η ψυχολογική κατάσταση μιας μητέρας συχνά επιδεινώνεται καταλήγοντας στη λεγόμενη επιλόχεια κατάθλιψη. Η ενασχόληση της μητέρας με το βρέφος της γίνεται συνήθως με μια αποκλειστικότητα που θα έλεγε κανείς ότι εκείνη επιδεικνύει πλήρη αδιαφορία για τον κόσμο γύρω της. Τα άτομα που φροντίζουν τη μητέρα για να φροντίσει στη συνέχεια εκείνη το μωρό της, καλώς εχόντων των πραγμάτων, της προσφέρουν μια τέτοια πρακτική και συναισθηματική στήριξη ώστε η ίδια να μη χρειαστεί να αποσπάσει την προσοχή της απo την φροντίδα του μωρού αλλά και του εαυτού της. Το πραγματικό και συναισθηματικό περιβάλλον λοιπόν της γυναίκας πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να αντισταθμίζει την παραίτησή της από κάθε άλλη συναισθηματική επένδυση για χάρη του νεογέννητου παιδιού της. Ταυτόχρονα, βασική προϋπόθεση για την ομαλή πορεία της περιόδου της λοχείας είναι η συναισθηματική ετοιμότητα της μητέρας να φέρει στον κόσμο ένα παιδί. Αυτή εξαρτάται όχι μόνο από πρακτικούς, κοινωνικο-οικονομικούς παράγοντες, αλλά επίσης από το συναισθηματικό δίχτυ προστασίας που απλώνει το οικογενειακό περιβάλλον της μητέρας, και σαφώς από τη δική της ψυχολογική διάθεση απέναντι σε ένα γεγονός τόσο καθοριστικό για τη ζωή της. Επικίνδυνες Συνέπειες Όσο περισσότερες από τις προϋποθέσεις για μια ομαλή περίοδο λοχείας διαταραχθούν, τόσο μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχει η μητέρα να εμφανίσει επιλόχεια κατάθλιψη, μια ψυχική νόσο τόσο σημαντική που δύναται στις χειρότερες περιπτώσεις να οδηγήσει σε ψύχωση, αυτοκτονία ή και παιδοκτονία. Συνεπώς αυτό το θέμα αφορά όχι μόνο τις γυναίκες που ενδιαφέρονται να τεκνοποιήσουν, αλλά και όλους εμάς που τις συναναστρέφονται και σχετίζονται μαζί τους με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Η επιλόχεια κατάθλιψη επηρεάζει την ίδια τη γυναίκα που τη βιώνει, το βρέφος της, το οποίο «ρουφάει» τον ψυχισμό και τη διάθεση της μητέρας του σαν σφουγγάρι, το άμεσο οικογενειακό αλλά και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον της. Όσον αφορά τώρα στην Υγεία και στις οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις της, μόνο η πρόληψη και έγκαιρη αντιμετώπιση μπορούν να διασφαλίσουν ότι η μητέρα δεν θα γίνει χρόνια παθούσα ψυχικών διαταραχών, το παιδί δεν θα επακολουθήσει στα χνάρια της, και η οικογένεια δεν θα καταρρεύσει κάτω απο το βάρος μιας ανεξέλενκτης συναισθηματικής πρόκλησης. Καθοριστικοί Παράγοντες Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά ποιοί είναι αυτοί οι τόσο καθοριστικοί παράγοντες στην προδιάθεση κατ’αρχήν και στην εξέλιξη κατά δεύτερον μιας τόσο δυσάρεστης ψυχικής διαταραχής που έρχεται να πλήξει τη μητέρα και την οικογένεια σε μια τόσο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής τους – αυτή της γέννησης μιας νέας ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι το οξύμωρο αυτό σχήμα που διαγράφεται στην επιλόχεια κατάθλιψη που το καθιστά ακόμη δυσκολότερο να κατανοήσουμε τη διαταραχή αλλά και να τη διαχειριστούμε. Η προσδοκία των περισσοτέρων από εμάς είναι πως η μητέρα οφείλει να είναι πανευτυχής για το χαρμόσυνο γεγονός της τεκνοποίησης και πως τίποτα δεν μπορεί να κλονίσει το μητρικό της ένστικτο. Σε τί όμως συνίσταται αυτό το μητρικό ένστικτο; Είναι όντως εξ’ορισμού καλοήθες ή επηρεάζεται από την ψυχολογική κατάσταση και συναισθηματική ανάπτυξη της μητέρας; Εάν το περιβάλλον της μητέρας όσο εκείνη ήταν παιδί υπήρξε συναισθηματικά διαταραγμένο και ο ορισμός του ‘σχετίζεσθαι’ υπήρξε ποτισμένος από βίαιη, ανισόρροπη, εκβιαστική, απόμακρη, αποπλανητική και γενικότερα παθολογική συμπεριφορά, οι πιθανότητες να κληροδοτηθεί αυτή η παθολογία στην επόμενη γεννιά είναι σημαντικά αυξημένες. Μια μητέρα που έχει βιώσει την δική της μητέρα ως απόμακρη και τιμωρητική, για παράδειγμα, έχει υποσυνείδητα διαμορφώσει το δικό της τρόπο συσχέτισης με τους γύρω της πάνω σε αυτό το μοντέλο. Όσο και αν συνειδητά προσπαθεί να πράξει διαφορετικά σε σχέση με αυτό που βίωσε, πιθανό είναι να τεθούν σε λειτουργία υποσυνείδητοι μηχανισμοί άμυνας, χρωματισμένοι από το απόμακρο και τιμωρητικό παρασκήνιο της ζωής της σε μια περίοδο τόσο έντονη συναισθηματικά, όπως η λοχεία. Επίσης, η γέννηση ενός βρέφους συνοδεύεται με τη σχεδόν αποκλειστική εστίαση προσοχής και φροντίδας σε αυτό από τον περίγυρο. Μία γυναίκα ανασφαλής συναισθηματικά ενδέχεται να αισθανθεί απειλούμενη από το γεγονός αυτό και να κατακλυστεί με συναισθήματα ζήλειας και ανταγωνισμού που μπορεί να της δημιουργήσουν επιπλέον συναισθήματα ενοχής και απαξίωσης για τον εαυτό της. Δεν είναι καθόλου εύκολο να μοιραστεί κανείς τέτοια συναισθήματα, πράγμα που συχνά οδηγεί στην απομόνωση της μητέρας, ενισχύοντας τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Ο Ρόλος του Πατέρα Παράλληλα, το πώς έχει γαλουχηθεί ο πατέρας και συνεπώς το δικό του ψυχολογικό κληροδότημα παίζουν κυρίαρχο ρόλο στον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος σχετίζεται με τη μητέρα. Εάν είναι και εκείνος ανασφαλής και ευάλωτος, δεν αποκλείεται να ανταγωνιστεί το βρέφος για την προσοχή της μητέρας και με αυτό τον τρόπο να αποξενώσει τη σύντροφό του ή να εντείνει προβλήματα που εκείνη αντιμετωπίζει. Αν επίσης δεν έχει συναίσθηση της ψυχολογικής κατάστασης της συντρόφου του, εκείνη είναι πιθανόν να νιώσει ακόμα πιο απομονωμένη και αβοήθητη. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι σε οικογένειες με προϋπάρχουσα τάση για βία ή μια λανθάνουσα επιθετικότητα αυτή μπορεί να εκδηλωθεί για πρώτη φορά σε περίοδο λοχείας ή και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αποχωρισμοί – Απώλειες Ακόμα και αν το ζευγάρι χαίρει μιας υγειούς ψυχικά παιδικής ηλικίας και αρκετά καλής συναισθηματικής εξέλιξης μπορεί παρόλα αυτά να προκύψουν επιπλοκές που αφορούν στον απόηχο των τρομερών αλλαγών που έχουν επέλθει αλλά και συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα με τη γέννηση ενός παιδιού. Ο λατινικός όρος της επιλόχειας κατάθλιψης είναι ‘post partum depression’ που σημαίνει η ‘μετά τον αποχωρισμό κατάθλιψη’. Βρίσκω αυτόν τον όρο ιδιαίτερα εύστοχο για την περιγραφή της νόσου, με την έννοια ότι τη γέννηση ενός παιδιού ακολουθεί ένας μεγάλος αριθμός αποχωρισμών. Ο αποχωρισμός από το βρέφος που κυοφορούταν και το οποίο ήταν υπό την προστασία και τον έλεγχο της μητέρας του, ένα βρέφος που η μητέρα αντιλαμβανόταν ως κομμάτι της και το οποίο καλείται να διαφοροποιηθεί από αυτήν με τη γέννησή του. Ο αποχωρισμός από τον σύντροφο ώς την πρωταρχική πηγή ευχαρίστησης και το μοναδικό στόχο εκτόνωσης ενέργειας μέσα στην οικογένεια. Ο αποχωρισμός από μια διαφορετική ζωή η οποία ποτέ πια δεν θα υπάρξει όπως πριν. Ο αποχωρισμός από έναν πιο εγωκεντρικό και ναρκισσιστικό τρόπο ύπαρξης. Ακόμα και η απώλεια μιας βραδιάς καλού ύπνου, όσο πεζή και δευτερεύουσα κι αν ακούγεται, είναι όμως σημαντική και μπορεί ψυχολογικά να διαταράξει τη γυναίκα που αισθάνεται άυπνη, κουρασμένη, ανύμπορη. Το σώμα της γυναίκας επίσης συχνά αλλάζει χωρίς ολική επαναφορά και καμιά φορά τα σωματικά τραύματα μιας εγκυμοσύνης μπορεί να ασκήσουν καθοριστικές επιρροές – και πάλι λοιπόν έχουμε αποχωρισμό από μια προτύτερη, γνώριμη κατάσταση. Συμπτώματα – Θεραπεία Προϋπόθεση για την διαχείρηση του ‘αποχωρισμού’ και της ‘απώλειας’ είναι να μπορεί η μητέρα να ‘πενθήσει’ επαρκώς για ό,τι αφήνει πίσω. Το να είναι προετοιμασμένη ψυχικά για αυτό σαφώς θα διευκολύνει την πορεία της μέσα στην περίοδο της λοχείας. Τα θέματα που μπορεί να καθηλώσουν μια λεχόνα σε ψυχολογικά αδιέξοδα είναι τόσο περίπλοκα και ξεχωριστά από γυναίκα σε γυναίκα που συχνά χρειάζεται η βοήθεια ενός ειδικού για να μπορέσει η νέα μητέρα να εξερευνήσει τις δυσκολίες της και να ανακάμψει από αυτές, γεγονός που θα λειτουργήσει σαν θεραπευτικό ντόμινο στο νεογέννητο παιδί της και στην οικογένειά της. Οι γυναικολόγοι-μαιευτήρες αλλά και όσοι περιβάλλουν τις έγκυες και λεχόνες οφείλουν να είναι ευαισθητοποιημένοι σε αυτά τα ζητήματα και να μπορούν να παραπέμψουν κατάλληλα τη νέα μητέρα σε κάποιον ειδικό όταν υπάρχει υπόνοια επιλόχειας κατάθλιψης. Τα συμπτώματα αυτής μπορεί να είναι έντονη θλίψη, άρνηση ενασχόλησης με το παιδί ή επιθετικότητα προς αυτό, διαταραχές διατροφής και απρόσμενες διακυμάνσεις βάρους, διαταραχές ύπνου, απώλεια ευχαρίστησης σε πράγματα που προτύτερα θα ευχαριστούσαν τη γυναίκα και ευσυγκινησία χωρίς προφανείς λόγους. Οι ορμονολογικές διακυμάνσεις δύναται να εντείνουν αυτά τα συμπτώματα, δεν αποτελούν όμως την αποκλειστική αιτιολογία όπως ενίοτε θεωρείται. Εξ’ού και η ανάγκη για ψυχολογική παρέμβαση. Δεν εκδηλώνουν όλες οι γυναίκες τα ίδια συναισθήματα και μερικές φορές η επιλόχεια κατάθλιψη είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Όπως στα περισσότερα ζητήματα υγείας, και εδώ η πρόληψη είναι προτιμότερη της θεραπείας και η ενημέρωση αναπόσπαστο μέρος αυτής. Αν παρόλα αυτά οι καταστάσεις οδηγήσουν στην αναγκαιότητα μιας ψυχοθεραπείας, υποστήριξης ή αγωγής τότε αυτό θα πρέπει να γίνεται με την κατάλληλη φροντίδα, έχοντας πάντα υπ’όψην ότι η παρέμβαση αυτή θα βοηθήσει όλο το σύστημα της οικογένειας, οπότε και θα λειτουργήσει προληπτικά για την ψυχική υγεία του νεογέννητου.

Μέθοδοι αντισύλληψης Η αντισύλληψη δεν αρκεί να γίνεται, αλλά πρέπει να γίνεται και σωστά. Για την απόλαυση στον έρωτα. Για την αποφυγή μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Παχαίνει το 'χάπι'; Πόσο αποτελεσματικό είναι το σπιράλ; Σκοτώνει το προφυλακτικό την ηδονή; Πως εφαρμόζει αντισύλληψη ο γιατρός κατόπιν εορτής, μετά από μια κρίσιμη συνουσία; Ο φόβος της εγκυμοσύνης θα σβήσει μια για πάντα, όταν έρθει το γυναικείο προφυλακτικό και στην Ελλάδα; Λίγες οι αξιόπιστες μέθοδοι Μέθοδοι αντισύλληψης υπάρχουν πολλές, λίγες όμως, είναι οι αξιόπιστες. Εκείνη που σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μέθοδο αντισύλληψης είναι 'λύση' της τελευταίας καταφυγής είναι η έκτρωση που εκτός από ψυχολογικές και κοινωνικές αναστολές μπορεί να γεννήσει στη γυναίκα και κινδύνους υγείας (στείρωση, διακοπή της περιόδου, ενδομητρίωση κ.τ.λ Η σύγχρονη γυναίκα, που έχει δικαίωμα στη χαρά του έρωτα, μπορεί να επιλέξει τη μέθοδο αντισυλληπτικής προστασίας που της ταιριάζει. Ποια τα υπέρ και τα κατά του κάθε τρόπου Διακεκομμένη συνουσία: Εφαρμόζεται κατά κόρον από τα ζευγάρια αλλά δεν ενδείκνυται γιατί έχει υψηλότατα ποσοστά αποτυχίας (15-30%) και επιπλέον, μειώνει τη σεξουαλική απόλαυση σε σημείο που η γυναίκα να μη φθάνει σε οργασμό. Μπορεί να υπάρξει πρόωρη εκσπερμάτωση έξω από τον κόλπο και να μείνει έγκυος η γυναίκα. Προγραμματισμένη συνουσία: Άλλη μια μέθοδος με υψηλό ποσοστό αποτυχίας (15-30%). Η γυναίκα ξέρει ότι η ωορρηξία γίνεται στο μισό του κύκλου των 28 ημερών, δηλαδή την 14η μέρα. Δεν έχει, λοιπόν, επαφές 5 μέρες πριν και 5 μέρες μετά από την 'επικίνδυνη' αυτή ημέρα. Ο κύκλος, όμως, σπάνια λειτουργεί 'ρολόι' και όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, όταν δεν είναι σταθερό. Θερμομετρική μέθοδος: Το ποσοστό αποτυχίας κυμαίνεται σε 2-3%. Η γυναίκα μετά κάθε πρωί τη θερμοκρασία της. Την ημέρα της ωορρηξίας η θερμοκρασία θα αυξηθεί κατά μισό βαθμό και η γυναίκα, επομένως, θα αποφύγει την επαφή. Μέθοδος που δημιουργεί εκνευρισμό και μόνιμη εξάρτηση από το …θερμόμετρο, χωρίς πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα αντισύλληψης. Σπιράλ: Μέθοδος που συνιστάται γιατί είναι ασφαλής και, επιπλέον, αφήνει 'ελεύθερη' τη γυναίκα δυο χρόνια μετά την τοποθέτησή του στη μήτρα, από το γυναικολόγο. Το ποσοστό αποτυχίας κυμαίνεται σε 2-3% και το μόνο μειονέκτημα του σπιράλ είναι ότι μερικοί οργανισμοί δεν το 'δέχονται', οπότε ο γιατρός θα το αφαιρέσει αμέσως. Το σπιράλ μπορεί να βγει από το γυναικολόγο ανά πάσα στιγμή η γυναίκα αποφασίσει να διακόψει την αντισύλληψη. Προφυλακτικό: Συνιστάται όχι μόνο ως ασφαλής μέθοδος αντισύλληψης αλλά και ως ασπίδα προστασίας από το AIDS. Τα πλεονεκτήματά του είναι πολλά: αποκλείει τον κίνδυνο πρόωρης εκσπερμάτισης, δεν επιβαρύνει τον οργανισμό της γυναίκας με ουσίες, αποτρέπει τους κινδύνους μολύνσεως ενώ δεν 'σκοτώνει' την απόλαυση του έρωτα, όπως συμβαίνει στη διακεκομμένη συνουσία. Μάλιστα, τώρα, κυκλοφορούν στο εμπόριο εξαιρετικά λεπτά προφυλακτικά που δεν μειώνουν, όπως τα παλαιότερα, τη σεξουαλική ευχαρίστησης. 'Χάπι': Με μηδαμινό ποσοστό αποτυχίας (0,2-0,5%) το 'χάπι' χορηγείται από το γυναικολόγο σε νέες, σχετικά, γυναίκες, που δεν καπνίζουν, ύστερα από εξέταση της κατάστασης του κόλπου, τεστ Παπανικολάου, καλλιέργεια, εξετάσεις αίματος. Τα νέα αντισυλληπτικά χάπια περιέχουν λιγότερες ορμόνες, είναι πιο ασφαλή και δεν προκαλούν παρενέργειες. 'Μύθος' ότι το 'χάπι' συνεπάγεται αναγκαστικά αύξηση του βάρους της γυναίκας. Η νέα κοπέλα, που προσέχει τη διατροφή της, μπορεί να μην παχύνει καθόλου όταν θα πάρει αντισυλληπτικά. Όταν όμως το 'χάπι' συνδυαστεί με τσιγάρο μπορεί να προκαλέσει ακόμα και θρομβοεμβολικά επεισόδια. Γι' αυτό καπνίστριες, προσοχή! Στείρωση της γυναίκας: Με τρόπο λαπαροσκοπικό ή χειρουργικό τίθενται 'εκτός λειτουργίας' οι σάλπιγγες. Το αποτέλεσμα δεν είναι κατ' ανάγκη μόνιμο και η λειτουργία των σαλπίγγων μπορεί να αποκατασταθεί ως ένα βαθμό. Στείρωση του άνδρα ή βαζεκτομή: μέθοδος που εφαρμόζεται κατά κόρον στην Αμερική και σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται απώλεια ανδρισμού αλλά προϊόν ώριμης σκέψης του άνδρα που απέκτησε παιδιά και θέλει πλέον να απολαύσει άφοβα τον έρωτα με την σύντροφό του. Γυναικείο προφυλακτικό: Το νέο στην αντισύλληψη! Μοιάζει με το ανδρικό προφυλακτικό. Κάλυμμα από καουτσούκ που μπαίνει ως καμπύλη στον κόλπο και καλύπτει το εσωτερικό του, εμποδίζοντας την είσοδο σπερματοζωαρίων στον τράχηλο. Η γυναίκα το τοποθετεί αμέσως πριν και το αφαιρεί αμέσως μετά τη σεξουαλική πράξη. Το γυναικείο προφυλακτικό βρίσκεται σε ερευνητικό στάδιο και δεν έχει έρθει ακόμα στην Ελλάδα. Μετασυνουσιακή αντισύλληψη Και για τις απρόσεκτες, υπάρχει ελπίς. Μετά από μια συνουσία χωρίς προφύλαξη ή όταν υπάρχουν σοβαρές υποψίες ότι τα προφυλακτικά μέτρα απέτυχαν, η γυναίκα μπορεί να αποφύγει την έκτρωση, αρκεί να καταφύγει μέσα στα 3 πρώτα 24ωρα στο γυναικολόγο της. Ο γιατρός θα χορηγήσει αντισυλληπτικά δισκία ή ενδομυική ένεση μέσα στις πρώτες ώρες μετά την ύποπτη συνουσία, αποτρέποντας στην αρχή της μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Το κλειδί είναι να τρέξει αμέσως η γυναίκα στον γιατρό.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ Οι γυναίκες κατά την εγκυμοσύνη, αποτελούν ειδική ομάδα πληθυσμού όσον αφορά τη διατροφή τους. Οι ανάγκες τους, τόσο οι ενεργειακές όσο και οι διατροφικές, διαφοροποιούνται κατά την περίοδο αυτή. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι η γυναίκα θα πρέπει να τρωει 'για δύο', προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες αυτές. Οι υπερβολές θα πρέπει να αποφεύγονται στην ευαίσθητη αυτή περίοδο, τόσο για την ίδια, όσο και για το έμβρυο. Όλες οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι κατά την εγκυμοσύνη πρέπει να δίνεται έμφαση στην κατανάλωση τροφίμων φυτικής προέλευσης. Η παραδοσιακή μεσογειακή δίαιτα λοιπόν, η οποία αποτελεί πρότυπο για τον Ελληνικό πληθυσμό αποτελεί και σύσταση για τη διατροφή κατά την εγκυμοσύνη. Τι πρέπει να τρωει η έγκυος Οι έγκυες γυναίκες θα πρέπει να καταναλώνουν αρκετά φρούτα και λαχανικά, προϊόντα από αδρά επεξεργασμένους υδατάνθρακες, καθώς και σπόρους και ξηρούς καρπούς. Παράλληλα θα πρέπει να περιορίζουν τα σπορέλαια και να αποφεύγουν όλα τα συσκευασμένα τρόφιμα που περιέχουν υδρογονωμένα ή μερικώς υδρογονωμένα λίπη. Η μητέρα καθώς και το έμβρυο έχουν ανάγκη από τα απαραίτητα λιπαρά οξέα τα οποία ανήκουν στην κατηγορία των ω-3 και ω-6 λιπαρών οξέων. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τα ω-3 λιπαρά οξέα, είναι απαραίτητα για την καλή σωματική αλλά και ψυχική υγεία της μητέρας. Έρευνες έχουν δείξει ότι η κατάθλιψη που δημιουργείται σε πολλές μητέρες μετά τη γέννα, συνδυάζεται με χαμηλά επίπεδα ω-3 λιπαρών οξέων. Τα απαραίτητα λιπαρά οξέα βρίσκονται στα ψάρια, στους ξηρούς καρπούς, στους σπόρους αλλά και στα δημητριακά ολικής άλεσης, ενώ απουσιάζουν από το απλό άσπρο αλεύρι και τα περισσότερα προϊόντα αρτοποιίας. Τι πρέπει να αποφεύγει η έγκυος Κατά την εγκυμοσύνη υπάρχουν κάποιες τροφές τις οποίες θα πρέπει να αποφεύγει η έγκυος είτε λόγω των θρεπτικών τους συστατικών είτε λόγω του μικροβιακού τους φορτίου. Το συκώτι (παντός προέλευσης), καθώς και τα προϊόντα του (πατε), θα πρέπει να αποφεύγονται λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε βιταμίνη Α. Η υπερκατανάλωση της λιποδιαλυτής αυτής βιταμίνης έχει συσχετιστεί με συγγενείς ανωμαλίες. Τροφές όπως τα ωμά θαλασσινά, τα μισοψημένα κρέατα , πουλερικά και αυγά, τα φρέσκα τυριά και άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα τα οποία δεν έχουν επεξεργαστεί κατάλληλα (παστερίωση) θα πρέπει να αποφεύγονται. Όλες αυτές οι πιθανές πηγές βακτηρίων μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στο έμβρυο. Απαραίτητες οι βιταμίνες και τα μέταλλα Η λήψη βασικών βιταμινών αλλά και μετάλλων είναι πολύ σημαντική. Το φυλλικό οξύ, το οποίο βρίσκεται στα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, τους ξηρούς καρπούς και τους σπόρους, είναι απαραίτητο, όχι μόνο κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, αλλά και πριν από τη σύλληψη. Η Βιταμίνη D θεωρείται απαραίτητη για την πρόληψη της ραχίτιδας στο νεογέννητο αλλά και τη διατήρηση της καλής υγεία των οστών και των δοντιών της μητέρας. Τρόφιμα πλούσια σε βιταμίνη D είναι τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Το ασβέστιο και ο σίδηρος αποτελούν τα βασικότερα μέταλλα κατά την εγκυμοσύνη. Το ασβέστιο είναι απαραίτητο να λαμβάνεται σε συμπλήρωμα ειδικά σε γυναίκες μικρότερες των 25 ετών αλλά και σε όσες λαμβάνουν λιγότερο από 600mg ημερεσίως. Οι ανάγκες για σίδηρο, κατά την εγκυμοσύνη είναι αυξημένες, παρά τη διακοπή της έμμηνου ρύσης. Συνιστάται η λήψη συμπληρώματος σιδήρου κατά το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο. Η διατροφή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ποικιλία, ισορροπία και μέτρο ώστε να εξασφαλίζεται η λήψη όλων των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών. Τέλος πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή και στην αύξηση του βάρους. Η παχυσαρκία αυξάνει τα προβλήματα τόσο κατά την εγκυμοσύνη όσο και κατά τον τοκετό. Αυξάνει επίσης τον κίνδυνο για εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη και υπέρτασης στην έγκυο.

ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΔΥΜΗ ΚΥΗΣΗ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΔΥΜΗ ΚΥΗΣΗ Στη διαδικασία της τεχνητής γονιμοποίησης (IVF) μεταφέρονται στη μήτρα περισσότερα του ενός έμβρυα. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν όλα τα έμβρυα τη δυνατότητα να αναπτυχθούν, να εμφυτευτούν και να οδηγήσουν σε εγκυμοσύνη. Το αποτέλεσμα είναι να εμφανίζεται μεγαλύτερο ποσοστό πολύδυμων κυήσεων (δίδυμες, τρίδυμες κλπ) στους κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης. Στην Ελλάδα σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία επιτρέπεται να μεταφερθούν από 2 έως 4 έμβρυα ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας. Πιθανότητα πολύδυμης εγκυμοσύνης (αποτελέσματα ΗΠΑ για το 2001) Από τις 26.550 εγκυμοσύνες που προέκυψαν από κύκλους IVF, 58% ήταν μονόδυμες, 29% ήταν δίδυμες και περίπου 7% ήταν τρίδυμες ή πολύδυμες. Περίπου 5% των κυήσεων κατέληξε σε αποβολή, στην οποία ο αριθμός των εμβρύων δεν μπορούσε να καθοριστεί ακριβώς. Επομένως, το ποσοστό των κυήσεων με περισσότερα από ένα έμβρυα θα πρέπει να ήταν υψηλότερο από το αναφερόμενο 36% (29 +7). Από τις παραπάνω 26.650 εγκυμοσύνες γεννήθηκαν 21.813 βρέφη. Το συνολικό ποσοστό που αφορά γεννήσεις περισσότερων του ενός βρέφους σε έναν τοκετό ήταν 35,8% και υποδιαιρείται ως εξής: δίδυμα 32,0%, τρίδυμα ή περισσότερα 3,8%). Οι δυσκολίες της πολύδυμης κύησης Γενικά όλες οι πολύδυμες κυήσεις θεωρούνται υψηλού κινδύνου. Χρειάζεται πιο συχνός ιατρικός έλεγχος από ότι συνήθως, γιατί η συχνή επίσκεψη στον μαιευτήρα προλαμβάνει και αναγνωρίζει νωρίτερα πιθανές επιπλοκές. Αυτές είναι πολύ πιο συχνές στις πολύδυμες κυήσεις και αφορούν τόσο την έγκυο, όσο και τα έμβρυα. Αναφέρουμε κυρίως την αποβολή, την υψηλή πίεση αίματος, το διαβήτη της κύησης και την ενδομήτρια θνητότητα. Επίσης οι πιθανότητες του χαμηλού βάρους γέννησης, της πιο συχνής εισαγωγής σε νοσοκομείο, της καισαρικής τομής και της θνησιμότητας των νηπίων είναι υψηλότερες σε αυτήν την ομάδα. Σε μια απλή εγκυμοσύνη η γυναίκα συνήθως γεννά στο διάστημα μεταξύ 37-42 εβδομάδων, ενώ σε μια πολύδυμη κύηση σπάνια φτάνει τις 40. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο μέσος όρος είναι οι 37 εβδομάδες. Πριν από αυτό το όριο ο τοκετός ονομάζεται πρόωρος. Όταν βέβαια έχουμε τρίδυμη κύηση ο τοκετός μπορεί να έρθει αρκετά νωρίτερα. Αν ο γιατρός κρίνει ότι υπάρχει κίνδυνος πρόωρου τοκετού είναι πολύ πιθανό να συστήσει περιορισμό της δραστηριότητας της εγκύου, αποχή από το σεξ, συχνή παρακολούθηση των εμβρύων, ανάπαυση ή ακόμη και εισαγωγή στη Μαιευτική Κλινική. Αρκετά συχνά, τα νεογνά πολύδυμων κυήσεων χρειάζονται παρακολούθηση στη Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης Νεογνών για τις πρώτες ημέρες ή και εβδομάδες τις ζωής τους, ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασής τους και το βαθμό προωρότητας. Αυτό αυξάνει σημαντικά το κόστος του τοκετού τόσο για το ζευγάρι, όσο και για τα ασφαλιστικά ταμεία. Πόσα έμβρυα πρέπει λοιπόν να μεταφέρουμε στη μήτρα; Μέχρι πρόσφατα τον αριθμό των εμβρύων που μεταφέρονται καθόριζε κυρίως η ηλικία των γυναικών. Άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο είναι η ποιότητα των εμβρύων και ο αριθμός των προηγούμενων αποτυχημένων προσπαθειών με μικρότερο αριθμό μεταφερόμενων εμβρύων. Ο νέος νόμος για την εξωσωματική γονιμοποίηση ορίζει ως μέγιστο αριθμό τα 2 έμβρυα για γυναίκες ηλικίας έως 37 ετών, 3 για μέχρι 40 και 4 για μεγαλύτερες ηλικίες. Μεταφορά ενός μόνο εμβρύου! Η γέννηση ενός υγιούς παιδιού είναι η επιθυμητή έκβαση της προσπάθειας του ζευγαριού που καταφεύγει στις τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Υπάρχουν μερικοί ειδικοί, οι οποίοι επιλέγουν την μεταφορά ενός μόνο εμβρύου για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο. Οι γιατροί ενός κέντρου υπογονιμότητας στο Sidney, στην Αυστραλία, έχουν διαπιστώσει ότι η μεταφορά ενός αντί για δύο εμβρύων κατά τη διάρκεια ενός κύκλου IVF δεν μειώνει τις πιθανότητες γέννησης αν ληφθούν υπόψη και τα πιθανά κατεψυγμένα έμβρυα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον. Το σκεπτικό τους είναι ότι για να μεταφερθούν στη μήτρα τα 'παγωμένα' έμβρυα δεν χρειάζεται η γυναίκα να πάρει από την αρχή όλες τις ορμόνες, αλλά μόνο να προετοιμαστεί κατάλληλα το ενδομήτριό της. Βέβαια οι γυναίκες που επέλεξαν να μεταφέρουν δύο έμβρυα σε έναν κύκλο εμφάνισαν υψηλότερη πιθανότητα επιτυχίας (50%) σε αντιδιαστολή με την ομάδα των γυναικών που επέλεξαν να μεταφέρουν ένα μόνο έμβρυο (36%). Όταν όμως στη συνέχεια τα προϋπάρχοντα κατεψυγμένα έμβρυα μεταφέρθηκαν στις γυναίκες που είχαν αποτύχει να μείνουν έγκυες στον πρώτο κύκλο, τα συνολικά ποσοστά γέννησης και για τις δύο ομάδες γυναικών ήταν τα ίδια. Ο διευθυντής εμβρυολογίας Δρ Catt είπε: 'Υπό τους όρους αυτής της μελέτης, οι δίδυμες εγκυμοσύνες μπορούν να μειωθούν δραστικά χωρίς συμβιβασμό στις πιθανότητες μιας επιτυχούς εγκυμοσύνης. Ποια είναι η σφαιρική εικόνα Ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι σε αυτήν την μελέτη όλες οι ασθενείς ήταν νεότερες των 38 ετών. Ο σχεδιασμός ήταν τέτοιος ώστε να αποφύγουν την ανάλυση της ευρέως γνωστής επίδρασης της ηλικίας στα ποσοστά εγκυμοσύνης. Βέβαια η τάση προς την μεταφορά 1 μόνο εμβρύου είναι ακόμα αμφισβητήσιμη παρά τα οφέλη σε σχέση με μερικούς από τους κινδύνους που συνδέονται με τις πολύδυμες εγκυμοσύνες. Συνάδελφοι από το Ηνωμένο Βασίλειο, ύστερα από προσωπική επικοινωνία, μας έχουν εμπιστευτεί ότι το γενικό ποσοστό επιτυχίας των κέντρων τους έχει μειωθεί ελαφρώς λόγω της πίεσης από την HFEA (Εθνική Αρχή για την Ανθρώπινη Γονιμοποίηση και την Εμβρυολογία) να μειωθούν οι πολύδυμες εγκυμοσύνες, ενώ παράλληλα υπάρχει μια σχεδόν συνολική απαγόρευση για τη μεταφορά περισσότερων από 2 εμβρύων. H τάση για τη μεταφορά ενός μόνο εμβρύου ξεκίνησε από τις Σκανδιναβικές χώρες, όπου οι προσπάθειες IVF χρηματοδοτούνται από το κράτος. Η πρακτική αυτή είναι λιγότερο ελκυστική σε ένα ιδιωτικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης όπου το κόστος των προσπαθειών IVF μπορεί να αποτελέσει το σημαντικότερο πρόβλημα για τα ζευγάρια. Ένα ζευγάρι προσπαθεί να έχει το μέγιστο ποσοστό επιτυχίας με όσο το δυνατόν λιγότερες προσπάθειες. Στις περισσότερες θεραπείες IVF στην Ελλάδα μεταφέρονται συνήθως 3-4 έμβρυα. Θα υπήρχε πιθανότατα πρόβλημα για τους γονείς να επιλέξουν τη μεταφορά ενός μόνο εμβρύου τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία πολλοί βλέπουν τα δίδυμα σαν την ιδανική λύση για την ολοκλήρωση της οικογένειάς τους. Σε οποιοδήποτε κύκλο της Εξωσωματικής η πιθανότητα για εγκυμοσύνη θα αυξάνεται αν έχουμε τη δυνατότητα κατάψυξης των εμβρύων που δεν μεταφέρονται. Το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η προσεκτική επιλογή των μεταφερομένων εμβρύων και η κατάψυξη των υπολοίπων, έτσι ώστε τελικά μα μην συμβιβαζόμαστε πολύ ως προς τις πιθανότητες επιτυχίας, αλλά και ταυτόχρονα να μην έχουμε υψηλό ποσοστό πολύδυμων κυήσεων. Πότε μαθαίνει μια γυναίκα ότι έχει πολύδυμη κύηση; Την υποψιάζεται ο κλινικός γιατρός με τις πρώτες μετρήσεις χοριακής γοναδοτροπίνης (β-ΗCG), όπου οι τιμές στην πολύδυμη κύηση αυξάνουν ανάλογα με τον αριθμό των λεκιθικών σάκων. Η τεκμηρίωση γίνεται 2-3 εβδομάδες μετά την πρώτη μέτρηση της β-ΗCG, με το κολπικό υπερηχογράφημα, όπου φαίνεται πλέον εμφανώς ο αριθμός των λεκιθικών σάκων και η καρδιακή λειτουργία των εμβρύων. Οι πολύδυμες εγκυμοσύνες μπορούν να μειωθούν σε δίδυμες ή μονές μέχρι τη στιγμή γέννησης. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε φυσικά (π.χ. εμβρυϊκός θάνατος, παλίνδρομη κύηση), είτε όταν ένα ζευγάρι και ο γιατρός αποφασίσουν να μειώσουν τον αριθμό των εμβρύων. Τα μεικτά συναισθήματα της μείωσης Η μείωση μιας πολύδυμης κύησης είναι ένα ζήτημα που πρέπει να συζητείται σχολαστικά. Πρόκειται για μια δύσκολη απόφαση, γιατί η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα ιατρικής θεραπείας και τα ζευγάρια έχουν επενδύσει χρόνο, χρήμα και συναισθήματα σε αυτήν. Πολλές φορές λοιπόν είναι απροετοίμαστα να πάρουν μια τόσο σημαντική απόφαση. Και οι δύο γονείς πρέπει να ενημερωθούν σωστά και να υποστηριχθούν ακόμη και ψυχολογικά αν χρειαστεί. Η διαδικασία συνήθως λαμβάνει χώρα ανάμεσα στην 9η και 12η εβδομάδα της κύησης και η μητέρα επιστρέφει στο σπίτι της την ίδια ημέρα χωρίς να χρειαστεί να παραμείνει στο νοσοκομείο. Το ποσοστό αποβολής και για το άλλο έμβρυο με τη διαδικασία αυτή είναι 4-5%. Αν όμως η διαδικασία περατωθεί χωρίς προβλήματα το εναπομείναν έμβρυο μεγαλώνει φυσιολογικά. Η μείωση λοιπόν είναι ένα χρήσιμο εργαλείο το οποίο εξασφαλίζει την υγεία τόσο της μητέρας, όσο και του εμβρύου, γιατί χωρίς αυτήν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους. Πρέπει πάντα να αποφασίζεται με τη συμβουλή του μαιευτήρα και να λαμβάνονται υπ’ όψιν όχι μόνο η συναισθηματική φόρτιση της στιγμής, αλλά και οι μετέπειτα επιπτώσεις της πολύδυμης κύησης στην έγκυο, την οικογένεια, αλλά κυρίως τα υπόλοιπα έμβρυα.

ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΔΥΜΗ ΚΥΗΣΗ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΔΥΜΗ ΚΥΗΣΗ Στη διαδικασία της τεχνητής γονιμοποίησης (IVF) μεταφέρονται στη μήτρα περισσότερα του ενός έμβρυα. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν όλα τα έμβρυα τη δυνατότητα να αναπτυχθούν, να εμφυτευτούν και να οδηγήσουν σε εγκυμοσύνη. Το αποτέλεσμα είναι να εμφανίζεται μεγαλύτερο ποσοστό πολύδυμων κυήσεων (δίδυμες, τρίδυμες κλπ) στους κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης. Στην Ελλάδα σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία επιτρέπεται να μεταφερθούν από 2 έως 4 έμβρυα ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας. Πιθανότητα πολύδυμης εγκυμοσύνης (αποτελέσματα ΗΠΑ για το 2001) Από τις 26.550 εγκυμοσύνες που προέκυψαν από κύκλους IVF, 58% ήταν μονόδυμες, 29% ήταν δίδυμες και περίπου 7% ήταν τρίδυμες ή πολύδυμες. Περίπου 5% των κυήσεων κατέληξε σε αποβολή, στην οποία ο αριθμός των εμβρύων δεν μπορούσε να καθοριστεί ακριβώς. Επομένως, το ποσοστό των κυήσεων με περισσότερα από ένα έμβρυα θα πρέπει να ήταν υψηλότερο από το αναφερόμενο 36% (29 +7). Από τις παραπάνω 26.650 εγκυμοσύνες γεννήθηκαν 21.813 βρέφη. Το συνολικό ποσοστό που αφορά γεννήσεις περισσότερων του ενός βρέφους σε έναν τοκετό ήταν 35,8% και υποδιαιρείται ως εξής: δίδυμα 32,0%, τρίδυμα ή περισσότερα 3,8%). Οι δυσκολίες της πολύδυμης κύησης Γενικά όλες οι πολύδυμες κυήσεις θεωρούνται υψηλού κινδύνου. Χρειάζεται πιο συχνός ιατρικός έλεγχος από ότι συνήθως, γιατί η συχνή επίσκεψη στον μαιευτήρα προλαμβάνει και αναγνωρίζει νωρίτερα πιθανές επιπλοκές. Αυτές είναι πολύ πιο συχνές στις πολύδυμες κυήσεις και αφορούν τόσο την έγκυο, όσο και τα έμβρυα. Αναφέρουμε κυρίως την αποβολή, την υψηλή πίεση αίματος, το διαβήτη της κύησης και την ενδομήτρια θνητότητα. Επίσης οι πιθανότητες του χαμηλού βάρους γέννησης, της πιο συχνής εισαγωγής σε νοσοκομείο, της καισαρικής τομής και της θνησιμότητας των νηπίων είναι υψηλότερες σε αυτήν την ομάδα. Σε μια απλή εγκυμοσύνη η γυναίκα συνήθως γεννά στο διάστημα μεταξύ 37-42 εβδομάδων, ενώ σε μια πολύδυμη κύηση σπάνια φτάνει τις 40. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο μέσος όρος είναι οι 37 εβδομάδες. Πριν από αυτό το όριο ο τοκετός ονομάζεται πρόωρος. Όταν βέβαια έχουμε τρίδυμη κύηση ο τοκετός μπορεί να έρθει αρκετά νωρίτερα. Αν ο γιατρός κρίνει ότι υπάρχει κίνδυνος πρόωρου τοκετού είναι πολύ πιθανό να συστήσει περιορισμό της δραστηριότητας της εγκύου, αποχή από το σεξ, συχνή παρακολούθηση των εμβρύων, ανάπαυση ή ακόμη και εισαγωγή στη Μαιευτική Κλινική. Αρκετά συχνά, τα νεογνά πολύδυμων κυήσεων χρειάζονται παρακολούθηση στη Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης Νεογνών για τις πρώτες ημέρες ή και εβδομάδες τις ζωής τους, ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασής τους και το βαθμό προωρότητας. Αυτό αυξάνει σημαντικά το κόστος του τοκετού τόσο για το ζευγάρι, όσο και για τα ασφαλιστικά ταμεία. Πόσα έμβρυα πρέπει λοιπόν να μεταφέρουμε στη μήτρα; Μέχρι πρόσφατα τον αριθμό των εμβρύων που μεταφέρονται καθόριζε κυρίως η ηλικία των γυναικών. Άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο είναι η ποιότητα των εμβρύων και ο αριθμός των προηγούμενων αποτυχημένων προσπαθειών με μικρότερο αριθμό μεταφερόμενων εμβρύων. Ο νέος νόμος για την εξωσωματική γονιμοποίηση ορίζει ως μέγιστο αριθμό τα 2 έμβρυα για γυναίκες ηλικίας έως 37 ετών, 3 για μέχρι 40 και 4 για μεγαλύτερες ηλικίες. Μεταφορά ενός μόνο εμβρύου! Η γέννηση ενός υγιούς παιδιού είναι η επιθυμητή έκβαση της προσπάθειας του ζευγαριού που καταφεύγει στις τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Υπάρχουν μερικοί ειδικοί, οι οποίοι επιλέγουν την μεταφορά ενός μόνο εμβρύου για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο. Οι γιατροί ενός κέντρου υπογονιμότητας στο Sidney, στην Αυστραλία, έχουν διαπιστώσει ότι η μεταφορά ενός αντί για δύο εμβρύων κατά τη διάρκεια ενός κύκλου IVF δεν μειώνει τις πιθανότητες γέννησης αν ληφθούν υπόψη και τα πιθανά κατεψυγμένα έμβρυα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον. Το σκεπτικό τους είναι ότι για να μεταφερθούν στη μήτρα τα 'παγωμένα' έμβρυα δεν χρειάζεται η γυναίκα να πάρει από την αρχή όλες τις ορμόνες, αλλά μόνο να προετοιμαστεί κατάλληλα το ενδομήτριό της. Βέβαια οι γυναίκες που επέλεξαν να μεταφέρουν δύο έμβρυα σε έναν κύκλο εμφάνισαν υψηλότερη πιθανότητα επιτυχίας (50%) σε αντιδιαστολή με την ομάδα των γυναικών που επέλεξαν να μεταφέρουν ένα μόνο έμβρυο (36%). Όταν όμως στη συνέχεια τα προϋπάρχοντα κατεψυγμένα έμβρυα μεταφέρθηκαν στις γυναίκες που είχαν αποτύχει να μείνουν έγκυες στον πρώτο κύκλο, τα συνολικά ποσοστά γέννησης και για τις δύο ομάδες γυναικών ήταν τα ίδια. Ο διευθυντής εμβρυολογίας Δρ Catt είπε: 'Υπό τους όρους αυτής της μελέτης, οι δίδυμες εγκυμοσύνες μπορούν να μειωθούν δραστικά χωρίς συμβιβασμό στις πιθανότητες μιας επιτυχούς εγκυμοσύνης. Ποια είναι η σφαιρική εικόνα Ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι σε αυτήν την μελέτη όλες οι ασθενείς ήταν νεότερες των 38 ετών. Ο σχεδιασμός ήταν τέτοιος ώστε να αποφύγουν την ανάλυση της ευρέως γνωστής επίδρασης της ηλικίας στα ποσοστά εγκυμοσύνης. Βέβαια η τάση προς την μεταφορά 1 μόνο εμβρύου είναι ακόμα αμφισβητήσιμη παρά τα οφέλη σε σχέση με μερικούς από τους κινδύνους που συνδέονται με τις πολύδυμες εγκυμοσύνες. Συνάδελφοι από το Ηνωμένο Βασίλειο, ύστερα από προσωπική επικοινωνία, μας έχουν εμπιστευτεί ότι το γενικό ποσοστό επιτυχίας των κέντρων τους έχει μειωθεί ελαφρώς λόγω της πίεσης από την HFEA (Εθνική Αρχή για την Ανθρώπινη Γονιμοποίηση και την Εμβρυολογία) να μειωθούν οι πολύδυμες εγκυμοσύνες, ενώ παράλληλα υπάρχει μια σχεδόν συνολική απαγόρευση για τη μεταφορά περισσότερων από 2 εμβρύων. H τάση για τη μεταφορά ενός μόνο εμβρύου ξεκίνησε από τις Σκανδιναβικές χώρες, όπου οι προσπάθειες IVF χρηματοδοτούνται από το κράτος. Η πρακτική αυτή είναι λιγότερο ελκυστική σε ένα ιδιωτικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης όπου το κόστος των προσπαθειών IVF μπορεί να αποτελέσει το σημαντικότερο πρόβλημα για τα ζευγάρια. Ένα ζευγάρι προσπαθεί να έχει το μέγιστο ποσοστό επιτυχίας με όσο το δυνατόν λιγότερες προσπάθειες. Στις περισσότερες θεραπείες IVF στην Ελλάδα μεταφέρονται συνήθως 3-4 έμβρυα. Θα υπήρχε πιθανότατα πρόβλημα για τους γονείς να επιλέξουν τη μεταφορά ενός μόνο εμβρύου τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία πολλοί βλέπουν τα δίδυμα σαν την ιδανική λύση για την ολοκλήρωση της οικογένειάς τους. Σε οποιοδήποτε κύκλο της Εξωσωματικής η πιθανότητα για εγκυμοσύνη θα αυξάνεται αν έχουμε τη δυνατότητα κατάψυξης των εμβρύων που δεν μεταφέρονται. Το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η προσεκτική επιλογή των μεταφερομένων εμβρύων και η κατάψυξη των υπολοίπων, έτσι ώστε τελικά μα μην συμβιβαζόμαστε πολύ ως προς τις πιθανότητες επιτυχίας, αλλά και ταυτόχρονα να μην έχουμε υψηλό ποσοστό πολύδυμων κυήσεων. Πότε μαθαίνει μια γυναίκα ότι έχει πολύδυμη κύηση; Την υποψιάζεται ο κλινικός γιατρός με τις πρώτες μετρήσεις χοριακής γοναδοτροπίνης (β-ΗCG), όπου οι τιμές στην πολύδυμη κύηση αυξάνουν ανάλογα με τον αριθμό των λεκιθικών σάκων. Η τεκμηρίωση γίνεται 2-3 εβδομάδες μετά την πρώτη μέτρηση της β-ΗCG, με το κολπικό υπερηχογράφημα, όπου φαίνεται πλέον εμφανώς ο αριθμός των λεκιθικών σάκων και η καρδιακή λειτουργία των εμβρύων. Οι πολύδυμες εγκυμοσύνες μπορούν να μειωθούν σε δίδυμες ή μονές μέχρι τη στιγμή γέννησης. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε φυσικά (π.χ. εμβρυϊκός θάνατος, παλίνδρομη κύηση), είτε όταν ένα ζευγάρι και ο γιατρός αποφασίσουν να μειώσουν τον αριθμό των εμβρύων. Τα μεικτά συναισθήματα της μείωσης Η μείωση μιας πολύδυμης κύησης είναι ένα ζήτημα που πρέπει να συζητείται σχολαστικά. Πρόκειται για μια δύσκολη απόφαση, γιατί η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα ιατρικής θεραπείας και τα ζευγάρια έχουν επενδύσει χρόνο, χρήμα και συναισθήματα σε αυτήν. Πολλές φορές λοιπόν είναι απροετοίμαστα να πάρουν μια τόσο σημαντική απόφαση. Και οι δύο γονείς πρέπει να ενημερωθούν σωστά και να υποστηριχθούν ακόμη και ψυχολογικά αν χρειαστεί. Η διαδικασία συνήθως λαμβάνει χώρα ανάμεσα στην 9η και 12η εβδομάδα της κύησης και η μητέρα επιστρέφει στο σπίτι της την ίδια ημέρα χωρίς να χρειαστεί να παραμείνει στο νοσοκομείο. Το ποσοστό αποβολής και για το άλλο έμβρυο με τη διαδικασία αυτή είναι 4-5%. Αν όμως η διαδικασία περατωθεί χωρίς προβλήματα το εναπομείναν έμβρυο μεγαλώνει φυσιολογικά. Η μείωση λοιπόν είναι ένα χρήσιμο εργαλείο το οποίο εξασφαλίζει την υγεία τόσο της μητέρας, όσο και του εμβρύου, γιατί χωρίς αυτήν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους. Πρέπει πάντα να αποφασίζεται με τη συμβουλή του μαιευτήρα και να λαμβάνονται υπ’ όψιν όχι μόνο η συναισθηματική φόρτιση της στιγμής, αλλά και οι μετέπειτα επιπτώσεις της πολύδυμης κύησης στην έγκυο, την οικογένεια, αλλά κυρίως τα υπόλοιπα έμβρυα.

ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΔΥΜΗ ΚΥΗΣΗ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΔΥΜΗ ΚΥΗΣΗ Στη διαδικασία της τεχνητής γονιμοποίησης (IVF) μεταφέρονται στη μήτρα περισσότερα του ενός έμβρυα. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν όλα τα έμβρυα τη δυνατότητα να αναπτυχθούν, να εμφυτευτούν και να οδηγήσουν σε εγκυμοσύνη. Το αποτέλεσμα είναι να εμφανίζεται μεγαλύτερο ποσοστό πολύδυμων κυήσεων (δίδυμες, τρίδυμες κλπ) στους κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης. Στην Ελλάδα σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία επιτρέπεται να μεταφερθούν από 2 έως 4 έμβρυα ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας. Πιθανότητα πολύδυμης εγκυμοσύνης (αποτελέσματα ΗΠΑ για το 2001) Από τις 26.550 εγκυμοσύνες που προέκυψαν από κύκλους IVF, 58% ήταν μονόδυμες, 29% ήταν δίδυμες και περίπου 7% ήταν τρίδυμες ή πολύδυμες. Περίπου 5% των κυήσεων κατέληξε σε αποβολή, στην οποία ο αριθμός των εμβρύων δεν μπορούσε να καθοριστεί ακριβώς. Επομένως, το ποσοστό των κυήσεων με περισσότερα από ένα έμβρυα θα πρέπει να ήταν υψηλότερο από το αναφερόμενο 36% (29 +7). Από τις παραπάνω 26.650 εγκυμοσύνες γεννήθηκαν 21.813 βρέφη. Το συνολικό ποσοστό που αφορά γεννήσεις περισσότερων του ενός βρέφους σε έναν τοκετό ήταν 35,8% και υποδιαιρείται ως εξής: δίδυμα 32,0%, τρίδυμα ή περισσότερα 3,8%). Οι δυσκολίες της πολύδυμης κύησης Γενικά όλες οι πολύδυμες κυήσεις θεωρούνται υψηλού κινδύνου. Χρειάζεται πιο συχνός ιατρικός έλεγχος από ότι συνήθως, γιατί η συχνή επίσκεψη στον μαιευτήρα προλαμβάνει και αναγνωρίζει νωρίτερα πιθανές επιπλοκές. Αυτές είναι πολύ πιο συχνές στις πολύδυμες κυήσεις και αφορούν τόσο την έγκυο, όσο και τα έμβρυα. Αναφέρουμε κυρίως την αποβολή, την υψηλή πίεση αίματος, το διαβήτη της κύησης και την ενδομήτρια θνητότητα. Επίσης οι πιθανότητες του χαμηλού βάρους γέννησης, της πιο συχνής εισαγωγής σε νοσοκομείο, της καισαρικής τομής και της θνησιμότητας των νηπίων είναι υψηλότερες σε αυτήν την ομάδα. Σε μια απλή εγκυμοσύνη η γυναίκα συνήθως γεννά στο διάστημα μεταξύ 37-42 εβδομάδων, ενώ σε μια πολύδυμη κύηση σπάνια φτάνει τις 40. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο μέσος όρος είναι οι 37 εβδομάδες. Πριν από αυτό το όριο ο τοκετός ονομάζεται πρόωρος. Όταν βέβαια έχουμε τρίδυμη κύηση ο τοκετός μπορεί να έρθει αρκετά νωρίτερα. Αν ο γιατρός κρίνει ότι υπάρχει κίνδυνος πρόωρου τοκετού είναι πολύ πιθανό να συστήσει περιορισμό της δραστηριότητας της εγκύου, αποχή από το σεξ, συχνή παρακολούθηση των εμβρύων, ανάπαυση ή ακόμη και εισαγωγή στη Μαιευτική Κλινική. Αρκετά συχνά, τα νεογνά πολύδυμων κυήσεων χρειάζονται παρακολούθηση στη Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης Νεογνών για τις πρώτες ημέρες ή και εβδομάδες τις ζωής τους, ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασής τους και το βαθμό προωρότητας. Αυτό αυξάνει σημαντικά το κόστος του τοκετού τόσο για το ζευγάρι, όσο και για τα ασφαλιστικά ταμεία. Πόσα έμβρυα πρέπει λοιπόν να μεταφέρουμε στη μήτρα; Μέχρι πρόσφατα τον αριθμό των εμβρύων που μεταφέρονται καθόριζε κυρίως η ηλικία των γυναικών. Άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο είναι η ποιότητα των εμβρύων και ο αριθμός των προηγούμενων αποτυχημένων προσπαθειών με μικρότερο αριθμό μεταφερόμενων εμβρύων. Ο νέος νόμος για την εξωσωματική γονιμοποίηση ορίζει ως μέγιστο αριθμό τα 2 έμβρυα για γυναίκες ηλικίας έως 37 ετών, 3 για μέχρι 40 και 4 για μεγαλύτερες ηλικίες. Μεταφορά ενός μόνο εμβρύου! Η γέννηση ενός υγιούς παιδιού είναι η επιθυμητή έκβαση της προσπάθειας του ζευγαριού που καταφεύγει στις τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Υπάρχουν μερικοί ειδικοί, οι οποίοι επιλέγουν την μεταφορά ενός μόνο εμβρύου για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο. Οι γιατροί ενός κέντρου υπογονιμότητας στο Sidney, στην Αυστραλία, έχουν διαπιστώσει ότι η μεταφορά ενός αντί για δύο εμβρύων κατά τη διάρκεια ενός κύκλου IVF δεν μειώνει τις πιθανότητες γέννησης αν ληφθούν υπόψη και τα πιθανά κατεψυγμένα έμβρυα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον. Το σκεπτικό τους είναι ότι για να μεταφερθούν στη μήτρα τα 'παγωμένα' έμβρυα δεν χρειάζεται η γυναίκα να πάρει από την αρχή όλες τις ορμόνες, αλλά μόνο να προετοιμαστεί κατάλληλα το ενδομήτριό της. Βέβαια οι γυναίκες που επέλεξαν να μεταφέρουν δύο έμβρυα σε έναν κύκλο εμφάνισαν υψηλότερη πιθανότητα επιτυχίας (50%) σε αντιδιαστολή με την ομάδα των γυναικών που επέλεξαν να μεταφέρουν ένα μόνο έμβρυο (36%). Όταν όμως στη συνέχεια τα προϋπάρχοντα κατεψυγμένα έμβρυα μεταφέρθηκαν στις γυναίκες που είχαν αποτύχει να μείνουν έγκυες στον πρώτο κύκλο, τα συνολικά ποσοστά γέννησης και για τις δύο ομάδες γυναικών ήταν τα ίδια. Ο διευθυντής εμβρυολογίας Δρ Catt είπε: 'Υπό τους όρους αυτής της μελέτης, οι δίδυμες εγκυμοσύνες μπορούν να μειωθούν δραστικά χωρίς συμβιβασμό στις πιθανότητες μιας επιτυχούς εγκυμοσύνης. Ποια είναι η σφαιρική εικόνα Ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι σε αυτήν την μελέτη όλες οι ασθενείς ήταν νεότερες των 38 ετών. Ο σχεδιασμός ήταν τέτοιος ώστε να αποφύγουν την ανάλυση της ευρέως γνωστής επίδρασης της ηλικίας στα ποσοστά εγκυμοσύνης. Βέβαια η τάση προς την μεταφορά 1 μόνο εμβρύου είναι ακόμα αμφισβητήσιμη παρά τα οφέλη σε σχέση με μερικούς από τους κινδύνους που συνδέονται με τις πολύδυμες εγκυμοσύνες. Συνάδελφοι από το Ηνωμένο Βασίλειο, ύστερα από προσωπική επικοινωνία, μας έχουν εμπιστευτεί ότι το γενικό ποσοστό επιτυχίας των κέντρων τους έχει μειωθεί ελαφρώς λόγω της πίεσης από την HFEA (Εθνική Αρχή για την Ανθρώπινη Γονιμοποίηση και την Εμβρυολογία) να μειωθούν οι πολύδυμες εγκυμοσύνες, ενώ παράλληλα υπάρχει μια σχεδόν συνολική απαγόρευση για τη μεταφορά περισσότερων από 2 εμβρύων. H τάση για τη μεταφορά ενός μόνο εμβρύου ξεκίνησε από τις Σκανδιναβικές χώρες, όπου οι προσπάθειες IVF χρηματοδοτούνται από το κράτος. Η πρακτική αυτή είναι λιγότερο ελκυστική σε ένα ιδιωτικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης όπου το κόστος των προσπαθειών IVF μπορεί να αποτελέσει το σημαντικότερο πρόβλημα για τα ζευγάρια. Ένα ζευγάρι προσπαθεί να έχει το μέγιστο ποσοστό επιτυχίας με όσο το δυνατόν λιγότερες προσπάθειες. Στις περισσότερες θεραπείες IVF στην Ελλάδα μεταφέρονται συνήθως 3-4 έμβρυα. Θα υπήρχε πιθανότατα πρόβλημα για τους γονείς να επιλέξουν τη μεταφορά ενός μόνο εμβρύου τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία πολλοί βλέπουν τα δίδυμα σαν την ιδανική λύση για την ολοκλήρωση της οικογένειάς τους. Σε οποιοδήποτε κύκλο της Εξωσωματικής η πιθανότητα για εγκυμοσύνη θα αυξάνεται αν έχουμε τη δυνατότητα κατάψυξης των εμβρύων που δεν μεταφέρονται. Το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η προσεκτική επιλογή των μεταφερομένων εμβρύων και η κατάψυξη των υπολοίπων, έτσι ώστε τελικά μα μην συμβιβαζόμαστε πολύ ως προς τις πιθανότητες επιτυχίας, αλλά και ταυτόχρονα να μην έχουμε υψηλό ποσοστό πολύδυμων κυήσεων. Πότε μαθαίνει μια γυναίκα ότι έχει πολύδυμη κύηση; Την υποψιάζεται ο κλινικός γιατρός με τις πρώτες μετρήσεις χοριακής γοναδοτροπίνης (β-ΗCG), όπου οι τιμές στην πολύδυμη κύηση αυξάνουν ανάλογα με τον αριθμό των λεκιθικών σάκων. Η τεκμηρίωση γίνεται 2-3 εβδομάδες μετά την πρώτη μέτρηση της β-ΗCG, με το κολπικό υπερηχογράφημα, όπου φαίνεται πλέον εμφανώς ο αριθμός των λεκιθικών σάκων και η καρδιακή λειτουργία των εμβρύων. Οι πολύδυμες εγκυμοσύνες μπορούν να μειωθούν σε δίδυμες ή μονές μέχρι τη στιγμή γέννησης. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε φυσικά (π.χ. εμβρυϊκός θάνατος, παλίνδρομη κύηση), είτε όταν ένα ζευγάρι και ο γιατρός αποφασίσουν να μειώσουν τον αριθμό των εμβρύων. Τα μεικτά συναισθήματα της μείωσης Η μείωση μιας πολύδυμης κύησης είναι ένα ζήτημα που πρέπει να συζητείται σχολαστικά. Πρόκειται για μια δύσκολη απόφαση, γιατί η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα ιατρικής θεραπείας και τα ζευγάρια έχουν επενδύσει χρόνο, χρήμα και συναισθήματα σε αυτήν. Πολλές φορές λοιπόν είναι απροετοίμαστα να πάρουν μια τόσο σημαντική απόφαση. Και οι δύο γονείς πρέπει να ενημερωθούν σωστά και να υποστηριχθούν ακόμη και ψυχολογικά αν χρειαστεί. Η διαδικασία συνήθως λαμβάνει χώρα ανάμεσα στην 9η και 12η εβδομάδα της κύησης και η μητέρα επιστρέφει στο σπίτι της την ίδια ημέρα χωρίς να χρειαστεί να παραμείνει στο νοσοκομείο. Το ποσοστό αποβολής και για το άλλο έμβρυο με τη διαδικασία αυτή είναι 4-5%. Αν όμως η διαδικασία περατωθεί χωρίς προβλήματα το εναπομείναν έμβρυο μεγαλώνει φυσιολογικά. Η μείωση λοιπόν είναι ένα χρήσιμο εργαλείο το οποίο εξασφαλίζει την υγεία τόσο της μητέρας, όσο και του εμβρύου, γιατί χωρίς αυτήν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους. Πρέπει πάντα να αποφασίζεται με τη συμβουλή του μαιευτήρα και να λαμβάνονται υπ’ όψιν όχι μόνο η συναισθηματική φόρτιση της στιγμής, αλλά και οι μετέπειτα επιπτώσεις της πολύδυμης κύησης στην έγκυο, την οικογένεια, αλλά κυρίως τα υπόλοιπα έμβρυα.

ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΔΥΜΗ ΚΥΗΣΗ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΔΥΜΗ ΚΥΗΣΗ Στη διαδικασία της τεχνητής γονιμοποίησης (IVF) μεταφέρονται στη μήτρα περισσότερα του ενός έμβρυα. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν όλα τα έμβρυα τη δυνατότητα να αναπτυχθούν, να εμφυτευτούν και να οδηγήσουν σε εγκυμοσύνη. Το αποτέλεσμα είναι να εμφανίζεται μεγαλύτερο ποσοστό πολύδυμων κυήσεων (δίδυμες, τρίδυμες κλπ) στους κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης. Στην Ελλάδα σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία επιτρέπεται να μεταφερθούν από 2 έως 4 έμβρυα ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας. Πιθανότητα πολύδυμης εγκυμοσύνης (αποτελέσματα ΗΠΑ για το 2001) Από τις 26.550 εγκυμοσύνες που προέκυψαν από κύκλους IVF, 58% ήταν μονόδυμες, 29% ήταν δίδυμες και περίπου 7% ήταν τρίδυμες ή πολύδυμες. Περίπου 5% των κυήσεων κατέληξε σε αποβολή, στην οποία ο αριθμός των εμβρύων δεν μπορούσε να καθοριστεί ακριβώς. Επομένως, το ποσοστό των κυήσεων με περισσότερα από ένα έμβρυα θα πρέπει να ήταν υψηλότερο από το αναφερόμενο 36% (29 +7). Από τις παραπάνω 26.650 εγκυμοσύνες γεννήθηκαν 21.813 βρέφη. Το συνολικό ποσοστό που αφορά γεννήσεις περισσότερων του ενός βρέφους σε έναν τοκετό ήταν 35,8% και υποδιαιρείται ως εξής: δίδυμα 32,0%, τρίδυμα ή περισσότερα 3,8%). Οι δυσκολίες της πολύδυμης κύησης Γενικά όλες οι πολύδυμες κυήσεις θεωρούνται υψηλού κινδύνου. Χρειάζεται πιο συχνός ιατρικός έλεγχος από ότι συνήθως, γιατί η συχνή επίσκεψη στον μαιευτήρα προλαμβάνει και αναγνωρίζει νωρίτερα πιθανές επιπλοκές. Αυτές είναι πολύ πιο συχνές στις πολύδυμες κυήσεις και αφορούν τόσο την έγκυο, όσο και τα έμβρυα. Αναφέρουμε κυρίως την αποβολή, την υψηλή πίεση αίματος, το διαβήτη της κύησης και την ενδομήτρια θνητότητα. Επίσης οι πιθανότητες του χαμηλού βάρους γέννησης, της πιο συχνής εισαγωγής σε νοσοκομείο, της καισαρικής τομής και της θνησιμότητας των νηπίων είναι υψηλότερες σε αυτήν την ομάδα. Σε μια απλή εγκυμοσύνη η γυναίκα συνήθως γεννά στο διάστημα μεταξύ 37-42 εβδομάδων, ενώ σε μια πολύδυμη κύηση σπάνια φτάνει τις 40. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο μέσος όρος είναι οι 37 εβδομάδες. Πριν από αυτό το όριο ο τοκετός ονομάζεται πρόωρος. Όταν βέβαια έχουμε τρίδυμη κύηση ο τοκετός μπορεί να έρθει αρκετά νωρίτερα. Αν ο γιατρός κρίνει ότι υπάρχει κίνδυνος πρόωρου τοκετού είναι πολύ πιθανό να συστήσει περιορισμό της δραστηριότητας της εγκύου, αποχή από το σεξ, συχνή παρακολούθηση των εμβρύων, ανάπαυση ή ακόμη και εισαγωγή στη Μαιευτική Κλινική. Αρκετά συχνά, τα νεογνά πολύδυμων κυήσεων χρειάζονται παρακολούθηση στη Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης Νεογνών για τις πρώτες ημέρες ή και εβδομάδες τις ζωής τους, ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασής τους και το βαθμό προωρότητας. Αυτό αυξάνει σημαντικά το κόστος του τοκετού τόσο για το ζευγάρι, όσο και για τα ασφαλιστικά ταμεία. Πόσα έμβρυα πρέπει λοιπόν να μεταφέρουμε στη μήτρα; Μέχρι πρόσφατα τον αριθμό των εμβρύων που μεταφέρονται καθόριζε κυρίως η ηλικία των γυναικών. Άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο είναι η ποιότητα των εμβρύων και ο αριθμός των προηγούμενων αποτυχημένων προσπαθειών με μικρότερο αριθμό μεταφερόμενων εμβρύων. Ο νέος νόμος για την εξωσωματική γονιμοποίηση ορίζει ως μέγιστο αριθμό τα 2 έμβρυα για γυναίκες ηλικίας έως 37 ετών, 3 για μέχρι 40 και 4 για μεγαλύτερες ηλικίες. Μεταφορά ενός μόνο εμβρύου! Η γέννηση ενός υγιούς παιδιού είναι η επιθυμητή έκβαση της προσπάθειας του ζευγαριού που καταφεύγει στις τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Υπάρχουν μερικοί ειδικοί, οι οποίοι επιλέγουν την μεταφορά ενός μόνο εμβρύου για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο. Οι γιατροί ενός κέντρου υπογονιμότητας στο Sidney, στην Αυστραλία, έχουν διαπιστώσει ότι η μεταφορά ενός αντί για δύο εμβρύων κατά τη διάρκεια ενός κύκλου IVF δεν μειώνει τις πιθανότητες γέννησης αν ληφθούν υπόψη και τα πιθανά κατεψυγμένα έμβρυα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον. Το σκεπτικό τους είναι ότι για να μεταφερθούν στη μήτρα τα 'παγωμένα' έμβρυα δεν χρειάζεται η γυναίκα να πάρει από την αρχή όλες τις ορμόνες, αλλά μόνο να προετοιμαστεί κατάλληλα το ενδομήτριό της. Βέβαια οι γυναίκες που επέλεξαν να μεταφέρουν δύο έμβρυα σε έναν κύκλο εμφάνισαν υψηλότερη πιθανότητα επιτυχίας (50%) σε αντιδιαστολή με την ομάδα των γυναικών που επέλεξαν να μεταφέρουν ένα μόνο έμβρυο (36%). Όταν όμως στη συνέχεια τα προϋπάρχοντα κατεψυγμένα έμβρυα μεταφέρθηκαν στις γυναίκες που είχαν αποτύχει να μείνουν έγκυες στον πρώτο κύκλο, τα συνολικά ποσοστά γέννησης και για τις δύο ομάδες γυναικών ήταν τα ίδια. Ο διευθυντής εμβρυολογίας Δρ Catt είπε: 'Υπό τους όρους αυτής της μελέτης, οι δίδυμες εγκυμοσύνες μπορούν να μειωθούν δραστικά χωρίς συμβιβασμό στις πιθανότητες μιας επιτυχούς εγκυμοσύνης. Ποια είναι η σφαιρική εικόνα Ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι σε αυτήν την μελέτη όλες οι ασθενείς ήταν νεότερες των 38 ετών. Ο σχεδιασμός ήταν τέτοιος ώστε να αποφύγουν την ανάλυση της ευρέως γνωστής επίδρασης της ηλικίας στα ποσοστά εγκυμοσύνης. Βέβαια η τάση προς την μεταφορά 1 μόνο εμβρύου είναι ακόμα αμφισβητήσιμη παρά τα οφέλη σε σχέση με μερικούς από τους κινδύνους που συνδέονται με τις πολύδυμες εγκυμοσύνες. Συνάδελφοι από το Ηνωμένο Βασίλειο, ύστερα από προσωπική επικοινωνία, μας έχουν εμπιστευτεί ότι το γενικό ποσοστό επιτυχίας των κέντρων τους έχει μειωθεί ελαφρώς λόγω της πίεσης από την HFEA (Εθνική Αρχή για την Ανθρώπινη Γονιμοποίηση και την Εμβρυολογία) να μειωθούν οι πολύδυμες εγκυμοσύνες, ενώ παράλληλα υπάρχει μια σχεδόν συνολική απαγόρευση για τη μεταφορά περισσότερων από 2 εμβρύων. H τάση για τη μεταφορά ενός μόνο εμβρύου ξεκίνησε από τις Σκανδιναβικές χώρες, όπου οι προσπάθειες IVF χρηματοδοτούνται από το κράτος. Η πρακτική αυτή είναι λιγότερο ελκυστική σε ένα ιδιωτικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης όπου το κόστος των προσπαθειών IVF μπορεί να αποτελέσει το σημαντικότερο πρόβλημα για τα ζευγάρια. Ένα ζευγάρι προσπαθεί να έχει το μέγιστο ποσοστό επιτυχίας με όσο το δυνατόν λιγότερες προσπάθειες. Στις περισσότερες θεραπείες IVF στην Ελλάδα μεταφέρονται συνήθως 3-4 έμβρυα. Θα υπήρχε πιθανότατα πρόβλημα για τους γονείς να επιλέξουν τη μεταφορά ενός μόνο εμβρύου τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία πολλοί βλέπουν τα δίδυμα σαν την ιδανική λύση για την ολοκλήρωση της οικογένειάς τους. Σε οποιοδήποτε κύκλο της Εξωσωματικής η πιθανότητα για εγκυμοσύνη θα αυξάνεται αν έχουμε τη δυνατότητα κατάψυξης των εμβρύων που δεν μεταφέρονται. Το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η προσεκτική επιλογή των μεταφερομένων εμβρύων και η κατάψυξη των υπολοίπων, έτσι ώστε τελικά μα μην συμβιβαζόμαστε πολύ ως προς τις πιθανότητες επιτυχίας, αλλά και ταυτόχρονα να μην έχουμε υψηλό ποσοστό πολύδυμων κυήσεων. Πότε μαθαίνει μια γυναίκα ότι έχει πολύδυμη κύηση; Την υποψιάζεται ο κλινικός γιατρός με τις πρώτες μετρήσεις χοριακής γοναδοτροπίνης (β-ΗCG), όπου οι τιμές στην πολύδυμη κύηση αυξάνουν ανάλογα με τον αριθμό των λεκιθικών σάκων. Η τεκμηρίωση γίνεται 2-3 εβδομάδες μετά την πρώτη μέτρηση της β-ΗCG, με το κολπικό υπερηχογράφημα, όπου φαίνεται πλέον εμφανώς ο αριθμός των λεκιθικών σάκων και η καρδιακή λειτουργία των εμβρύων. Οι πολύδυμες εγκυμοσύνες μπορούν να μειωθούν σε δίδυμες ή μονές μέχρι τη στιγμή γέννησης. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε φυσικά (π.χ. εμβρυϊκός θάνατος, παλίνδρομη κύηση), είτε όταν ένα ζευγάρι και ο γιατρός αποφασίσουν να μειώσουν τον αριθμό των εμβρύων. Τα μεικτά συναισθήματα της μείωσης Η μείωση μιας πολύδυμης κύησης είναι ένα ζήτημα που πρέπει να συζητείται σχολαστικά. Πρόκειται για μια δύσκολη απόφαση, γιατί η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα ιατρικής θεραπείας και τα ζευγάρια έχουν επενδύσει χρόνο, χρήμα και συναισθήματα σε αυτήν. Πολλές φορές λοιπόν είναι απροετοίμαστα να πάρουν μια τόσο σημαντική απόφαση. Και οι δύο γονείς πρέπει να ενημερωθούν σωστά και να υποστηριχθούν ακόμη και ψυχολογικά αν χρειαστεί. Η διαδικασία συνήθως λαμβάνει χώρα ανάμεσα στην 9η και 12η εβδομάδα της κύησης και η μητέρα επιστρέφει στο σπίτι της την ίδια ημέρα χωρίς να χρειαστεί να παραμείνει στο νοσοκομείο. Το ποσοστό αποβολής και για το άλλο έμβρυο με τη διαδικασία αυτή είναι 4-5%. Αν όμως η διαδικασία περατωθεί χωρίς προβλήματα το εναπομείναν έμβρυο μεγαλώνει φυσιολογικά. Η μείωση λοιπόν είναι ένα χρήσιμο εργαλείο το οποίο εξασφαλίζει την υγεία τόσο της μητέρας, όσο και του εμβρύου, γιατί χωρίς αυτήν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους. Πρέπει πάντα να αποφασίζεται με τη συμβουλή του μαιευτήρα και να λαμβάνονται υπ’ όψιν όχι μόνο η συναισθηματική φόρτιση της στιγμής, αλλά και οι μετέπειτα επιπτώσεις της πολύδυμης κύησης στην έγκυο, την οικογένεια, αλλά κυρίως τα υπόλοιπα έμβρυα.

Σας ευχαριστω πολυ! την κολυμπηθρα δεν την στολιζει ο νονος?

Σας ευχαριστω πολυ! την κολυμπηθρα δεν την στολιζει ο νονος?

Σας ευχαριστω πολυ! την κολυμπηθρα δεν την στολιζει ο νονος?

Σας ευχαριστω πολυ! την κολυμπηθρα δεν την στολιζει ο νονος?

κοριτσια μπορειτε να μου πειτε αν γνωριζετε ποια της βαφτισης αναλαμβανει ο νονος περα απο τα ρουχαλακια του μωρου?ευχαριστω εκ των προτερων!