Παιδιά είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω στο forum σας και θέλω να μοιραστώ και τη δική μου ιστορία. Είμαι 31 ετών και προσπαθούσαμε με τον άντρα μου να κάνουμε παιδί για ένα χρόνο. Με έναν πρώτο έλεγχο που είχαμε κάνει και οι δύο, όλα φαινόντουσαν καλά.
Μετά από ένα χρόνο προσπαθειών, λοιπόν, αποφασίσαμε να το ψάξουμε πιο σοβαρά. Ευτυχώς ο Θεός έφερε στο δρόμο μας το σημερινό γυναικολόγο μας. Το σπέρμα του άντρα μου δεν είχε κανένα πρόβλημα. Σε υπέρηχο που έκανα εγώ (είχα κάνει φυσικά πολλούς στη ζωή μου)δεν έβλεπε τη μια ωοθήκη μου. Έκανα σαλπιγγογραφία στην οποία φαινόταν μόνο η μια σαλπιγγα ανοιχτή και η άλλη πουθενά. Είχα τρελαθεί από το άγχος μου.
Ο μόνος τρόπος να δούμε τι γινόταν ήταν να κάνω λαπαροσκόπηση. Είναι μια επέμβαση με γενική αναισθησία. Σου ανοίγουν τρεις τρυπούλες στην κοιλιά. Στη μία βάζουν μια καμερούλα και βλέπουν όλα τα γεννητικά σου όργανα και από μεσα και από έξω. Αν δουν κάτι βουλωμένο το διορθώνουν. Για να μη σας κουράζω είχα εκ γενετής μια σάλπιγγα και μια ωοθήκη που λειτουργούσαν μια χαρά. Αυτό που μου δημιουργούσε την υπογονιμότητα ήταν η ενδομητρίωση. Μαζέυεται αίμα περιόδου έξω από την μήτρα και με τα χρόνια σου προκαλεί πρόβλημα. Μου το αφαιρέσαν όλο και με καυτηριασμό.
Η θεραπεία σου μετά είναι 3 μηνιαίες ενέσεις για να μην έχεις περίοδο. Από το Μάρτιο που έκανα την επέμβαση μου ξαναήρθε περίοδος τέλη Ιουλίου. Φυσικά ξαναρχίσαμε με τον άντρα μου τις προσπάθειες και έμεινα έγκυος τον πρώτο μήνα!! Είμαι τώρα 7 εβδομάδων και πολύ αισιόδοξη!
Σας συνιστώ όλες που προσπαθείτε να έχετε μεγάλη πίστη και θετική σκέψη και όλα θα γίνουν!
Φιλιά!!
