ΝΕΝΕΚΑ

Καλημέρα κορίτσια... Έχω συγκινηθεί από όλες τις ιστορίες που διάβασα...και το κλάμα πάει κορόμηλο.. Η δικιά μου ιστορία...είναι μια εύκολη γέννα..με καισαρική τομή!!! Ο γιατρός μου είναι κατά της καισαρικής...όποτε με άφησε μέχρι και την 40η εβδομάδα..μπας και η μικρή κατέβει και πάρει θέση...Το νενεκάκι μου, όμως ήταν πολύ ωραία μέσα στην κοιλίτσα της μαμάς..Τετάρτη βράδυ 13/12/06 μου ζητάει ο γιατρός να πάω στο μαιευτήριο να με δει...Με εξετάζει και μου λέει να επανέλθω την επομένη μέρα για να μου κάνει τεχνητούς πόνους..γιατί δεν μας έπαιρνε άλλο...όντως..την επόμενη μέρα και μετά τα απαραίτητα..(ξύρισμα,κλύσμα..κ.λ.π.)με βάζουν στο κρεβάτι με καδιοτοκογράφο...και μου κάνουν μετά από δική μου προτροπή επισκληρίδιο. Μου βάζουν ορό για τεχνητούς πόνους, και φωνάζουν τον άντρα μου(αφού είχαμε απόφασίσει να είναι και αυτός παρών), που ήταν στην αίθουσα αναμονής μαζί με την μαμά μου και την κουμπάρα μου (νονά της μικρής).Οι πόνοι είχαν ξεκινήσει ήπιοι όμως στην αρχή..Ο γιατρός δίπλα μου να μου κρατάει το χέρι, και να παρακολουθεί.Στο 5λεπτο πάνω αρχίζω να νιώθω έντονη πίεση...και ο καρδιοτοκογράφος να δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά....Σηκώνεται ο γιατρός μου..φωνάζει σε μια μαία να ετοιμάσει το χειρουργείο..Σκάει μύτη ο άντρας μου..κάτασπρος από τον φόβο του...(τον είχε ενημερώσει ο γιατρός ότι η μικρή κατέβαινε μεν..αλλά δεν είχε καλή θέση...πιεζόταν πάνω στο κόκαλο της λεκάνης,αν συνεχίζαμε θα την χάναμε!!). Μέσα στον πανικό να δίνω δύναμη στον άντρα μου..ότι όλα θα πάνε καλά.. Δύο πράγματα θα μου μείνουν αξέχαστα..όσο θα ζω...Ο γιατρός μου κατακίτρινος να μονολογεί ότι έπρεπε από το προηγούμενο βράδυ να μου την πάρει γιατί κατά τη διάρκεια της προηγούμενης νύχτας θα μπορούσαν να είχαν συμβεί τα χειρότερα...και το βλέμμα της μικρής μου μετά από 10 λεπτά όταν την ακουμπήσανε πάνω μου...Βλέμμα γεμάτο περιέργεια και ταυτόχρονα σοβαρό..Χωρίς να το καταλάβω δάκρυσα...και βλέποντας με, το κοριτσάκι μου,έκλαψε και αυτό...Είχαμε επιτέλους δεί η μία την άλλη!!!! Ευχαριστώ Βαγγέλη(γιατρός), γιατί ήσουν δίπλα μου συνέχεια.. Σ'ευχαριστώ και γιατί όταν στην δεύτερη εγκυμοσύνη μου απέβαλα...έκλαψες μαζί μου!!! Παρόλα αυτά...Ανυπομονώ να ξαναγίνω μαμά!!!

Καλημέρα κορίτσια... Έχω συγκινηθεί από όλες τις ιστορίες που διάβασα...και το κλάμα πάει κορόμηλο.. Η δικιά μου ιστορία...είναι μια εύκολη γέννα..με καισαρική τομή!!! Ο γιατρός μου είναι κατά της καισαρικής...όποτε με άφησε μέχρι και την 40η εβδομάδα..μπας και η μικρή κατέβει και πάρει θέση...Το νενεκάκι μου, όμως ήταν πολύ ωραία μέσα στην κοιλίτσα της μαμάς..Τετάρτη βράδυ 13/12/06 μου ζητάει ο γιατρός να πάω στο μαιευτήριο να με δει...Με εξετάζει και μου λέει να επανέλθω την επομένη μέρα για να μου κάνει τεχνητούς πόνους..γιατί δεν μας έπαιρνε άλλο...όντως..την επόμενη μέρα και μετά τα απαραίτητα..(ξύρισμα,κλύσμα..κ.λ.π.)με βάζουν στο κρεβάτι με καδιοτοκογράφο...και μου κάνουν μετά από δική μου προτροπή επισκληρίδιο. Μου βάζουν ορό για τεχνητούς πόνους, και φωνάζουν τον άντρα μου(αφού είχαμε απόφασίσει να είναι και αυτός παρών), που ήταν στην αίθουσα αναμονής μαζί με την μαμά μου και την κουμπάρα μου (νονά της μικρής).Οι πόνοι είχαν ξεκινήσει ήπιοι όμως στην αρχή..Ο γιατρός δίπλα μου να μου κρατάει το χέρι, και να παρακολουθεί.Στο 5λεπτο πάνω αρχίζω να νιώθω έντονη πίεση...και ο καρδιοτοκογράφος να δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά....Σηκώνεται ο γιατρός μου..φωνάζει σε μια μαία να ετοιμάσει το χειρουργείο..Σκάει μύτη ο άντρας μου..κάτασπρος από τον φόβο του...(τον είχε ενημερώσει ο γιατρός ότι η μικρή κατέβαινε μεν..αλλά δεν είχε καλή θέση...πιεζόταν πάνω στο κόκαλο της λεκάνης,αν συνεχίζαμε θα την χάναμε!!). Μέσα στον πανικό να δίνω δύναμη στον άντρα μου..ότι όλα θα πάνε καλά.. Δύο πράγματα θα μου μείνουν αξέχαστα..όσο θα ζω...Ο γιατρός μου κατακίτρινος να μονολογεί ότι έπρεπε από το προηγούμενο βράδυ να μου την πάρει γιατί κατά τη διάρκεια της προηγούμενης νύχτας θα μπορούσαν να είχαν συμβεί τα χειρότερα...και το βλέμμα της μικρής μου μετά από 10 λεπτά όταν την ακουμπήσανε πάνω μου...Βλέμμα γεμάτο περιέργεια και ταυτόχρονα σοβαρό..Χωρίς να το καταλάβω δάκρυσα...και βλέποντας με, το κοριτσάκι μου,έκλαψε και αυτό...Είχαμε επιτέλους δεί η μία την άλλη!!!! Ευχαριστώ Βαγγέλη(γιατρός), γιατί ήσουν δίπλα μου συνέχεια.. Σ'ευχαριστώ και γιατί όταν στην δεύτερη εγκυμοσύνη μου απέβαλα...έκλαψες μαζί μου!!! Παρόλα αυτά...Ανυπομονώ να ξαναγίνω μαμά!!!

Καλημέρα κορίτσια... Έχω συγκινηθεί από όλες τις ιστορίες που διάβασα...και το κλάμα πάει κορόμηλο.. Η δικιά μου ιστορία...είναι μια εύκολη γέννα..με καισαρική τομή!!! Ο γιατρός μου είναι κατά της καισαρικής...όποτε με άφησε μέχρι και την 40η εβδομάδα..μπας και η μικρή κατέβει και πάρει θέση...Το νενεκάκι μου, όμως ήταν πολύ ωραία μέσα στην κοιλίτσα της μαμάς..Τετάρτη βράδυ 13/12/06 μου ζητάει ο γιατρός να πάω στο μαιευτήριο να με δει...Με εξετάζει και μου λέει να επανέλθω την επομένη μέρα για να μου κάνει τεχνητούς πόνους..γιατί δεν μας έπαιρνε άλλο...όντως..την επόμενη μέρα και μετά τα απαραίτητα..(ξύρισμα,κλύσμα..κ.λ.π.)με βάζουν στο κρεβάτι με καδιοτοκογράφο...και μου κάνουν μετά από δική μου προτροπή επισκληρίδιο. Μου βάζουν ορό για τεχνητούς πόνους, και φωνάζουν τον άντρα μου(αφού είχαμε απόφασίσει να είναι και αυτός παρών), που ήταν στην αίθουσα αναμονής μαζί με την μαμά μου και την κουμπάρα μου (νονά της μικρής).Οι πόνοι είχαν ξεκινήσει ήπιοι όμως στην αρχή..Ο γιατρός δίπλα μου να μου κρατάει το χέρι, και να παρακολουθεί.Στο 5λεπτο πάνω αρχίζω να νιώθω έντονη πίεση...και ο καρδιοτοκογράφος να δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά....Σηκώνεται ο γιατρός μου..φωνάζει σε μια μαία να ετοιμάσει το χειρουργείο..Σκάει μύτη ο άντρας μου..κάτασπρος από τον φόβο του...(τον είχε ενημερώσει ο γιατρός ότι η μικρή κατέβαινε μεν..αλλά δεν είχε καλή θέση...πιεζόταν πάνω στο κόκαλο της λεκάνης,αν συνεχίζαμε θα την χάναμε!!). Μέσα στον πανικό να δίνω δύναμη στον άντρα μου..ότι όλα θα πάνε καλά.. Δύο πράγματα θα μου μείνουν αξέχαστα..όσο θα ζω...Ο γιατρός μου κατακίτρινος να μονολογεί ότι έπρεπε από το προηγούμενο βράδυ να μου την πάρει γιατί κατά τη διάρκεια της προηγούμενης νύχτας θα μπορούσαν να είχαν συμβεί τα χειρότερα...και το βλέμμα της μικρής μου μετά από 10 λεπτά όταν την ακουμπήσανε πάνω μου...Βλέμμα γεμάτο περιέργεια και ταυτόχρονα σοβαρό..Χωρίς να το καταλάβω δάκρυσα...και βλέποντας με, το κοριτσάκι μου,έκλαψε και αυτό...Είχαμε επιτέλους δεί η μία την άλλη!!!! Ευχαριστώ Βαγγέλη(γιατρός), γιατί ήσουν δίπλα μου συνέχεια.. Σ'ευχαριστώ και γιατί όταν στην δεύτερη εγκυμοσύνη μου απέβαλα...έκλαψες μαζί μου!!! Παρόλα αυτά...Ανυπομονώ να ξαναγίνω μαμά!!!